[RPG // 200 // Speeltopic] Durmstrang Institute - Speeltopics

STORY Durmstrang Institute, 2014. De school richt zich nog altijd wat op de duistere magie, maar een stuk minder dan vroeger. Muggleborns worden echter nog altijd niet toegelaten op Durmstrang, en de school heeft een duidelijke voorkeur voor Purebloods. Toch is de school een stuk toegankelijker dan hij vroeger was. Sinds enkele decennia is Durmstrang over gegaan op het indelen van zijn studenten in afdelingen. Dit omdat ze, na weer meer contact gehad te hebben met Hogwarts, het gevoel hadden zo beter overzicht te kunnen houden over de leerlingen en hen beter naar wens dingen konden leren. Leerlingen krijgen hun eerste twee jaar op Durmstrang de kans om zich beter te ontwikkelen, en worden aan het begin van hun derde leerjaar gesorteerd in een van de vier afdelingen. Aan het einde van ieder jaar moet iedereen naast zijn examens een andere grote test begaan, waarin gekeken word of zij nog wel het best passen bij de afdeling waar ze dat jaar in hebben gezeten. Hoewel het nauwelijks voorkomt, veranderen sommige leerlingen dus van afdeling. Op het moment van het RPG volgen we leerlingen in hun zevende jaar, wat voor de meerderheid van deze leerlingen hun voorexamen jaar is. HOUSES Credits • Hallestrom (Colors: Navy Blue & Red, Animal: Eurasian Lynx, Traits: Intelligence & Loyalty) Opinionated, but open to suggestion. These fair few are of the brightest and most inquisitive. They seek knowledge, and respect intelligence. However as students of Durmstrang their chosen paths are still often dark in nature, and the knowledge they truly thirst for is that which no others have found before and the power that comes with it. Their loyalty may be favoured in many situations, but they can be somewhat selfish friends at times, and hard masters to work for as they also command complete loyalty and respect from those around them. • Molokov (Colors: Burned Orange & Black, Animal: Black Bear, Traits: Strength & Endurance) Of great strength, comes great power. The ability to endure whatever is thrown at them, and still hold their heads high. They value not only physical or magical strength, but also inner strength. Many Molokovs rely only on these things and blunder into situations without thinking, and learning to also appreciate mental strength sometimes proves difficult. Molokovs can be bullies, and make excellent henchmen. Hallestroms in particular occasionally think of them as stupid, but this is by no means always the case. • Ranaulph (Colors: Steel Grey & Lime, Animal: Grey Wolf, Traits: Cunning & Bravery) Valiant and chivalrous - for Durmstrang students - those in this house enjoy a challenge. Daring and sly, they rarely back down even from the toughest opponent. And quite a lot of the time they win. But it is often with the aid of copious and outrageous cheating. A good Ranaulph will learn to successfully conceal this deceit. But those who know this house will always be aware of it, even if there is no proof. Charming on the outside, they are often rather talented individuals, and occasionally they are exceptionally talented. but their rash actions can lead them into trouble later on. • Rhoswen (Colors: Purple & Gold, Animal: Osprey, Traits: Integrity & Perseverance) Rhoswens do what they set their minds to no matter the consequence - and what they do always benefits them in some way. The word "impossible" is not a part of their vocabulary. They are determined to remain true to themselves, rarely choosing to voluntarily follow another unless it serves part of a long term plan. When questioned, their integrity holds true, lying is not tolerated. They are proud of their achievements and as a general rule do not particularly care about hiding mistakes unless doing so is essential. They can be very blunt, and usually have a few amusing insults ready for use at any time. Rhoswens are experts at twisting things to their own advantage. OTHER INFORMATION • Vakken en Lessen Durmstrang heeft een groot vakkenpakket, met veel keus, maar ook redelijk wat verplichte vakken. Leerlingen zitten tot en met hun vierde leerjaar vast aan een bepaald vakkenpakket zonder keus. In het begin van het vijfde jaar zullen zij minimaal twee extra vakken moeten kiezen naast de verplichte. Het maximum wat betreft keuzevakken ligt op 5, op deze manier probeert de schoolleiding van Durmstrang er voor te zorgen dat leerlingen niet te veel doen, en ook wat vrije tijd overhouden. In totaal heeft een leerling op Durmstrang keuze uit een tiental vakken naast de zes verplichte vakken. • Lijst met vakken voor het 5e, 6e, 7e, en 8e jaar [V] Charms [V] Dark Arts* [V] History of Magic [HoM] [V] Transfiguration [V] Potions [K] Astronomy [K] Quidditch**/**** [K] Sports***/**** [K] Care of Magical Creatures [CoMC] [K] Arithmancy [K] Divination [K] Studie of Ancient Runes [SoAR] [K] Music**** [K] Art**** [K] Ghoul Studies * Bij Dark Arts wordt zowel de geschiedenis van de Dark Arts, de uitvoering en de verdediging behandeld. ** Enkel leerlingen die Quidditch volgen mogen in het Quidditch-team voor de bovenbouw zitten. *** Bij Sports wordt gericht op individuele sporten. De leerlingen die dit volgen zullen ook wedstrijden hebben, zowel onderling als uitjes naar de muggle-wereld om hier wedstrijden te hebben. Dit zijn sporten waar geen magie bij nodig is, en waar het dan ook verboden is om gebruik van magische hulpmiddelen (spreuken, toverdrankjes, etc.) te maken. Leerlingen richten zich binnen dit vak vaak nog op een sport, om hier meer en beter in te trainen. Eenmaal in de week is er een gezamenlijke les, en twee keer in de week wordt er specifiek getraind. Natuurlijk mogen de fanatiekelingen, in overleg met het schoolbestuur en de leerkracht, ook vaker trainen. Er wordt binnen Sports gericht op Atletiek, Zwemmen, Paardensport, Boogschieten, Roeien en Wielersport. **** Een leerling mag enkel een van deze vakken als extra vak hebben. Als een leerling wenst meerdere van deze vakken te kiezen, dient zij bij een tweede ook een derde keuzevak te kiezen, en bij een derde van deze vakken, een vierde keuzevak. • Rooster • Quidditch Ook op Durmstrang wordt er natuurlijk Quidditch gespeeld, in twee verschillende klassen weliswaar. De onderste klasse is voor de onderbouw (1e - 4e Leerjaar), en de bovenste klasse voor de bovenbouw (5e - 8e Leerjaar). Enkel leerlingen die ook Quidditch volgen, mogen onderdeel nemen in de Quidditch teams in de bovenbouw. Voor ieder afdeling is er een team, maar wanneer een afdeling te weinig leerlingen heeft wordt dit of aangevuld met de bete leerlingen van die afdeling (of eerste/tweede leerjaar) uit de onderbouw, of met leerlingen uit andere afdelingen. Iedere maand is er voor beide klassen een wedstrijd, uitgezonderd van de eerste twee maanden school. Na afloop van de laatste wedstrijd wordt het eindklassement bekend gemaakt, en de winnende afdeling wint de Quidditch-beker van dat jaar. • Hallestrom Captain — Chaser — Chaser — Chaser — Beater — Beater — Keeper — Seeker — • Molokov Captain — Vincent Chaser — Chaser — Chaser — Beater — Beater — Keeper — Vincent Seeker — • Ranaulph Captain — Saengdao Chaser — Saengdao Chaser — Chaser — Beater — Nathaniel Beater — Keeper — Brooke Seeker — Elea • Rhoswen Captain — Alexander Chaser — Stella Chaser — Chaser — Beater — Beater — Keeper — Alexander Seeker — • Nationaliteiten Leerlingen van Durmstrang komen voornamelijk uit Scandinavië en Oost-Europa, al zijn er ook uitzonderingen van leerlingen uit Noord-West Europa en enkele leerlingen uit het middenoosten. • Leerjaren en Schooljaar Op Durmstrang volgen de leerlingen acht jaar aan onderwijs, en wanneer zij deze succesvol afsluiten heeft bijna elke leerling de kans op een studiebeurs of een gedeeltelijke betaling voor een opleiding. De eerste twee leerjaren zijn leerlingen nog niet ingedeeld in een afdeling, en tot en met het vierde leerjaar hebben zij een vast vakkenpakket. Vanaf het vijfde kiezen zij vakken, die zij tot hun examen zullen moeten volgen, behalve wanneer zij meer dan twee keuzevakken hebben. Wanneer dit het geval is, mag de leerling een van zijn of haar keuzevakken tot en met het zevende leerjaar laten vallen. Het schooljaar begint op de laatste maandag van augustus, en op twee dagen hiervoor vertrekken de leerlingen al naar Durmstrang. Leerlingen krijgen in mei van het jaar dat zij elf worden een brief dat zij zijn toegelaten op Durmstrang, en zullen dat jaar dan ook hun eerste schooljaar starten. Het schooljaar loopt tot en met de laatste vrijdag van juni, en tussen elk schooljaar zit dus telkens ongeveer twee maanden aan zomervakantie. Tussendoor is er natuurlijk de Kerstvakantie, maar ook nog vier andere vrije weken en natuurlijk een aantal vrije dagen/middagen. • Dorms Iedere Durmstrang afdeling heeft zijn eigen Dorms, hier kunnen de leerlingen na de lessen rondhangen, huiswerk maken, en natuurlijk zijn hier ook hun slaapzalen en badkamers. Leerlingen van andere afdelingen kunnen in principe niet in de Dorm van een andere afdeling komen, gezien deze beschermd is met een wachtwoord. Iedere maand veranderd het wachtwoord. • Hallestrom De Hallestrom Dorm bevind zich op de derde verdieping van het kasteel, achter een grote houten deur met daar de naam van de afdeling op. Momenteel is het wachtwoord Wisdom and Knowledge are not completely the same. Hallestroms' slaapzalen zijn verdeeld per leerjaar en sekse. De bovenbouw slaapt aan de rechterkant van de zitkamer, de onderbouw links. Bij beiden is het zo dat de meiden het dichts bij de deur naar de zitkamer slapen, en de jongens meer naar achter. • Molokov Molokov's Dorm ligt vlak naast de eetzaal van de school, verborgen achter een simpele deur als ieder ander. De jongere leerlingen van andere afdelingen vragen zich dan ook dikwijls af waar de Molokov Dorm is. De Dorm neemt twee verdiepingen in beslag, en heeft dan ook op de tweede verdieping van de school een deur. Ook deze valt nauwelijks op. Het wachtwoord is momenteel We may be Reckless, but we create the best stories of all.De slaapzalen voor de meiden bevinden zich op de tweede verdieping, die van de jongens op de begane grond, samen met de zitkamer. • Ranaulph De Ranaulph Dorm bevind zich tegenover die van Rhoswen. Dit komt omdat, voordat Durmstrang de afdelingen invoerde, er op deze plekken ook twee slaapzalen tegenover elkaar waren, en het schoolbestuur het onzin vond om die ruimte niet te gebruiken. Het wachtwoord is Succes, even with cheating, remains succes. Ranaulph heeft twee grote slaapzalen, waar alle leerjaren door elkaar slapen. Jongens en meiden wel gescheiden. • Rhoswen Rhoswen's Dorm is tegenover Ranaulph, en heeft een grote Visarend op de deur geschilderd. De Dorm is strategisch opgedeeld, met slaapzalen ingedeeld in leeftijd. Jongens hebben altijd de linker slaapzaal, en de meiden de rechter. De onderbouw slaapt het verst van de zitkamer af, zodat zij niet gewekt worden wanneer de oudere leerlingen naar bed gaan. Het wachtwoord is de vraag bij het antwoord wat luid Lydia and Simon, de vraag— het wachtwoord— is; Who were unable to stand eachother throughout their school life, but now have a baby? • Uniform Aangezien Durmstrang in een koud gebied staat, dragen de leerlingen altijd veel kleding. De hoofdkleur in het uniform is bruin of zwart, gecombineerd met wit en de afdelingskleuren. Vroeger was het Durmstrang uniform bruin met rood, maar sinds de komst van de afdelingen is dit veranderd. Leerlingen mogen zelf kiezen of zij een rok of broek dragen, maar deze moet altijd egaal van kleur (zwart of bruin) zijn, en er mogen geen gaten in zitten. Daarboven dragen de leerlingen een witte blouse met lange mouwen en een blazer, gevoerd met de hoofdkleur van hun afdeling, en met de buitenkant de andere kleur. Zo kunnen Hallestroms rode blazers met donkerblauwe voering dragen, of donkerblauwe blazer met rode voering. Voor buiten krijgt iedereen een mantel en een dikke winterjas. Ook krijgt iedereen een bontmuts en sjaal, en moeten de leerlingen in de winter stevige laarzen of winterschoenen dragen, waar zij in de zomer, lente en herfst ook hakken, open schoenen, en dunne sneakers mogen dragen. Mocht een leerling de dresscode niet volgen, dan krijgt deze een waarschuwing. • Huisdieren Op Durmstrang staan huisdieren niet hoog in de lijst met prioriteiten, maar zijn ze wel toegestaan. Studenten mogen uilen, padden, katten, ratten en paarden (wanneer zij zich focussen op paardensport en het vak sport hebben) meenemen naar de school, mits zij deze goed verzorgen. • Kasteel en omgeving Durmstrang's kasteel is oud, en heeft drie verdiepingen. Het kasteel heeft naast het hoofdgebouw een astronomietoren, een uilentoren en ligt naast een groot bos, een groot meer en ver verwijderd van de eerste muggle-beschaving. Wanneer de leerlingen van school weggaan of aankomen, gebeurt dit via een boot. Op school aankomen aan het begin van ieder jaar vergaat ook zo. De leerlingen stappen in de buurt van hun woonplaats op de trein/auto/bus/vliegtuig/whatever, en lopen het laatste stuk naar het meer, waar zij opgepikt zullen worden door de boot. Naast het kasteel bevinden zich ook verscheiden sportaccommodaties, waar de leerlingen die het vak sport volgen, dan ook les hebben en trainen. Naast de sportaccommodaties bevind zich het quidditchveld. • Cijfers, toetsen en essays Op Durmstrang wordt educatie in een hoog vaandel gezet, wat logisch is voor een school. Leerlingen mogen per week maximaal een toets hebben voor een verplicht vak, en een voor een keuzevak. Dit zodat de leerlingen goed de tijd hebben om te leren, en om ook dingen te doen aan hun andere vakken. Essays en Opdrachten voor een cijfer mogen echter zo veel gegeven worden als leraren willen, al moet het wel nut hebben. Cijfers worden gegeven op een schaal van 100%. Wanneer een leerling lager dan 65% haalt voor een essay of andere opdracht, wordt dit als onvoldoende beschouwd. Voor toetsen ligt dit op 60%. Wanneer een leerling lagen dan 65% staat als gemiddelde, is er een mogelijkheid dat hij of zij aan het eind van het jaar zijn examens niet mag maken totdat hij of zij zijn cijfers ophaalt door het herkansen van toetsen, maken van extra essays, etc. Wanneer een leerling zijn examens niet maakt, blijft hij automatisch zitten. Wanneer een leerling voor zijn examens minder dan een 65% overall-score haalt, mag hij of zij nog herkansen, maar wanneer de overall-score onder de 50% ligt, blijft hij of zij ook zitten. Wanneer een leerling zijn herkansingen faalt, blijft hij of zij ook zitten.

RULES • Schrijf minimaal 200 woorden, naam, codes etc is uitgezonderd! • De Huisregels van Quizlet gelden uiteraard ook hier. • Posts dienen geschreven te worden in correct Nederlands. • 16+ (sex, extreem geweld, etc) is toegestaan, maar meld dit wel even aan de bovenkant van je post, in het rood. • Enkel ik (EASE) maken nieuwe topics, tenzij anders vermeld. • Als je twee weken niet reageert, zal ik je een PB sturen. Als je een geldige reden hebt zal je niet uit de RPG gezet worden. • Als je niet meer met plezier meespeelt of niet meer mee wilt doen, meld je dan netjes af én schrijf nog minimaal een post over hoe je personage het gesprek af rond o.i.d. • Bespeel andermans personages niet zonder toestemming.

[ bericht aangepast op 30 dec 2016 - 22:15 ]

---

take me back to the basics and the simple life

NATHANIEL VIKTOR MEIJER

---

''Ah, Amsterdam. Daar wil ik ook nog wel heen, maar mijn familie woont er ver vandaan. Misschien volgend jaar.'' Lachte Kaj en ik glimlachte enthousiast. " Ja dat moet je echt eens doen. Wie weet kan ik je dan wel rondleiden ofso" zei ik grijnzend terwijl Kaj me een schouderklopje haf.
"'Ik snap je volkomen, sporten is nu wel even lekker. Natuurlijk, laten we naar buiten gaan.'' zei Kaj op mijn opmerking over sport en ik was wel blij dat de jongen met me mee wilde doen. Sport is minder leuk als je alleen bent. Ik liep met Kaj de gang door naar buiten en kon het niet laten om vrolijk te zijn. ''Welke sport gaan we eigenlijk doen? Quidditch?'' Vroeg Kaj me en nu hij het zei had ik er niet echt over nagedacht. Ik zat wel in het Quidditch team van Renaulph maar Kaj speelde het niet, maar hij leek het niet erg te vinden. "Als je dat wilt , prima!" glimlachte ik. "Wie weet word je wel gescout in het molokov team." grinnikte ik. "Dat miste ik wel in de zomer, het toveren, op bezems vliegen enzo. " zuchtte ik. " Dus dat word alles inhalen nu! Wie het laatst is op het veld is een flobberworm!" grijnsde ik waarna ik door de hang liep naar het veld toe, Kaj leek altijd wel te houden van uitdagingen net als ik dus ik wist wel dat de jongen dit wel geinig zou vinden. Ik keek even achterom naar Kaj, maar keek niet uit waardoor ik persongelijk tegen een jongen aanbotste en tussen Astrid, Ash en... Ik fronste even. Aaron? "Eh, sorry ik keek even niet uit." verontschuldigde ik me en glipte weg van het drietal terug naar Kaj die overduidelijk gewonnen had nu. Ik keek nog even achterom naar de drie. Nee dat kon niet... Daarna richtte ik me op Kaj. "Dus Quidditch?"

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

NIAMH "NIA" AHONEN

De terugkeer naar Durmstrang was niet bijzonder geweest. Ik had mijn jaargenoten eigenlijk nog niet gezien aangezien ik de vrijheid had genomen om een boek te lezen tijdens de reis. De roddels en de drama waren niet aan mij besteed waardoor ik al jaren een vrij rustig bestaan had. Op de opmerkingen die hier en daar over mijn bloedstatus werden gemaakt had ik eigenlijk niet bijzonder veel contact met anderen. Ik was liever op mezelf en mengde me niet makkelijk met de anderen uit mijn afdeling.       Een zachte zucht rolde over mijn lippen terwijl ik mijn weg vond door de kille gangen. Ik kon niet wachten tot ik voor de haard kon zitten en weer verder kon gaan lezen in mijn boek.       Mijn gedachten werden ruw verstoord doordat ik tegen iets op botste. Of beter gezegt, tegen iemand. Al snel voelde ik dat mijn shirt kletsnat was om daarna te registreren dat het meisje voor me water over me geknoeit had.       Een aarzelende glimlach verscheen er op mijn gezicht toen ze haar excuses begon aan te bieden. Hoewel het natuurlijk vervelend was dat mijn shirt nat was maar echt heel veel maakte het me ook niet uit.       "Geen probleem joh," onderbrak ik haar dan ook kalmpjes terwijl ik haar geïnteresseerd in mezelf opnam en mijn boek wegstopte. Dat kwam later wel. "Volgens mij heb ik jou nog nooit eerder gezien, kan dat?" Vroeg ik na een paar seconden te hebben nagedacht. Nee, ze kwam me niet bekend voor. ««« She was the sky full of surprises »»»

---

When time and life shook hands and said goodbye.

---

'My coach said I ran like a girl,
And I said, if he'd run a little faster, he'd could too.'

---

---

'Diva's don't do drama.
We do business.'

---

---

Haar mond viel direct open toen ik wist te raden dat ze aan track deed. Natuurlijk wist ik dat. Ik deed het al jaren net zoals zij, dus haar naam is wel meerdere malen voorgevallen. Daarnaast waren er niet zoveel wizards die aan atletiek deden. Niet zo veel als Quidditch. Vergeef me, ik snapte heus wel dat op een stok rijden leuk was, maar ik reed dat liever op de vaste grond. Quidditch is niet voor niks de sport voor homoseksuele jongens die in de kast zaten.
‘Ja! Klopt, gezellig. Ik ben alleen even kwijt waar jij je op richtte?’ vroeg de blodine, waar ze haar mond weer gesloten had. Gelukkig maar. Ik had al met genoeg gekken gepraat vandaag en ik hoefde er niet nog een bij te rekenen. Please.
‘MILA 800 meter.’ Beantwoorde ik haar vraag zonder te blikken of te blozen aan Astrid, die alweer verder weg leek in haar gedachten. Niet dat dat lang geheim bleef.
‘Waar ging je eerst naar school dan? Een specifieke reden waarom je zo laat nog van school gewisseld bent?’ vroeg ze dan ook. Een vraag die ik wel had aan kunnen zien komen.
‘Ja, wat stom dat onze ouders dat niet even gecommuniceerd hebben… anders konden we afspreken om samen met de boot te reizen. Ze hebben elkaar deze zomer nog gezien…’ vervolgde Ash, waar ik ze met een pokerface aan bleef staren. Ach ja. Natuurlijk hadden mijn ouders niet verteld dat ik van mijn oude school af moest door mijn liefdesvoorkeur. Mijn vader zei altijd al dat ik veel op mijn moeder leek, dus zo raar moest het niet zijn dat ik op mannen viel, nietwaar.
Voor ik echter kon antwoorden, botste al een groot iemand tegen me op.
Mijn tong klakte afkeurend, terwijl mijn groene ogen die van de bruinharige jongen vonden.
‘Eh, sorry ik keek even niet uit.’ Zei de jongen dan ook, voor mijn kijkers hem volgde naar zijn vriend.
De jongen had zeker een nice chest en cute bum, zover ik kon zien in zijn gewaad. Mocht wel vaker tegen me aanbotsen, maar volgende keer ging het hem wel wat kosten. Every blondie needs a brownie, aye.
Ik wendde mijn blik weer af toen de jongen ook zijn blik afwendden, om weer de twee A’s aan te kijken.
‘Well… that was something.’ Zei ik dan ook door de onderbreking van de jongen, voor ik het me afschudden.
‘Well. Laten we zeggen dat als een echte volbloed experimenteren met jongens niet bepaald toegestaan is.’ Bekende ik doodleuk. Ik ging me echt niet voor mijn seksuele voorkeur inhouden. Mijn ouders mochten dan denken dat ik netjes op school handjes van meisjes ging vast houden, maar dan waren ze wel heel naïef. Dit jaar zou ik gewoon open en bloot zijn hoe ik ben. Hadden ze me maar moeten accepteren en me niet van de stamboom af moeten laten strepen. Dat ze me daarmee diep gekwetst en geraakt hebben zullen ze nooit weten. Ze verdiende het niet te weten.
‘Maar ach. Wie ben ik om een verboden fruit te weigeren he.’ Ik knipoogde speels naar beide, hoewel ik hoopte dat Ash wel zo snugger was om te begrijpen dat ik echt niet voor hem ging vallen. Ik hield niet zo van tatoeages. Ik hield meer van brede chests en een leuke snoet en inhoud, that can handle me all day and the whole night.

[ bericht aangepast op 5 jan 2017 - 22:18 ]

---

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Vincent Milan Zima
Molokov || The Stables || Not ready for this year, but happy to be back
Ik reed rustig en relaxed door de baan, meer om gewoon wat beweging te krijgen dan wat ook anders. Hij zag het duidelijk ook niet echt als inspanning en hobbelde rustig rond, zonder veel moeite te doen snel te gaan of zich aan mijn tempo aan te passen. Wel zette ik hem na een tijdje van stap naar draf, zodat hij nog iets was een work-out kreeg. Zo ging hij op zijn eigen tempo door de bak heen. Net toen ik op de andere hand overging, zag ik iemand aan komen lopen. Ik reed rustig door, terwijl dichterbij bleek dat het Gabriela was. Terwijl ik langsreed schonk ik haar een korte glimlach. Het volgende rondje volgde de begroeting. "Hi, Gab" Daarna ging ik weer verder met rijden. Zo lang was ik nog niet bezig en ze leek er wel prima te staan. Zo ging het even verder, tot ik het toch een beetje ongemakkelijk begon te worden. "Hoe was je vakantie?" Ik zette mijn paard terug in stap en liet het zo verder gaan, waardoor ik haar beter kon verstaan. Mikhail had namelijk een redelijk hoge snelheid in al zijn gangen als je hem erin vrij liet, waardoor de wind vaak al snel door mijn oren suisde. Ik zette mijn paard bij haar stil en beloonde hem kort. Hij snuffelde wat aan Gab, voor hij aan de grassprietjes aan de rand van de bak begon te knabbelen. Ik zou zo nog wel iets verder met hem werken, maar niet te lang meer, want morgen had ik een vroege en zware Quidditch-training gepland. We moesten het seizoen goed beginnen, vooral omdat wij dit jaar het team waren om te verslaan en ik had geen enkele zin om verslagen te worden. Ook in de komende ruiterwedstrijd niet, maar daarvoor had ik al een ijzersterk team, en dat team had niet de hele zomer stilgezeten.

---

Bowties were never Cooler

---

Het werd opeens erg druk in de common room van Ranaulph. Saengdao en Traian werden uit het niets vergezeld door zowel Elea als Mae. Traian kon er niets tegenin brengen, aangezien hij het gezelschap van vrouwen altijd goedkeurde. 'Prima, Elea,' grijnsde Traian als antwoord op haar vraag over zijn vakantie. Hij bekeek haar even van top tot teen. Als iemand daar boos op reageerde, kon hij alleen maar tegen dat het een tic van hem was en dat hij er absoluut niks aan kon doen.       Dao leek een klein beetje te ontspannen toen Traian haar er eindelijk door wilde laten. Hij keek haar even aan en probeerde uit te vogelen waarom ze per se naar de common room moest. De meeste meisjes vonden het immers niet erg om opgehouden te worden door hem. Hij volgde Dao naar binnen en zag daar ook Mae zitten. Meteen zeurde ze dat ze niet te veel geluid mochten maken. Dat soort dingen kon je beter niet zeggen tegen Traian. Hij plofte neer naast het meisje en keek haar grijnzend aan.       'Zeg, hoe is het?' vroeg hij. Uit het niets verliet Saengdao de ruimte. Traian besteedde geen aandacht meer aan haar. Hij keek Mae strak aan, terwijl er een zelfvoldane grijns op het zijn gezicht rustte. 'Je gaat me nu niet vertellen dat ook ik niet luidruchtig mag doen? I know you like it that way,'       Het voordeel was dat Traian van alle opmerkingen die hij maakte, acuut een grapje kon maken. Op die manier ontkwam hij aan alle ongemakkelijke situaties.

---

Big girls cry when their hearts are breaking

16 • Pureblood • Ranaulph • Seeker • Common Room • With Dao and Traian and Mae Er hangt een wat gespannen sfeer tussen Dao en Traian en ik rol met mijn ogen. Wat hebben ze nu weer. Voor mijn gevoel is het ook altijd wat met die twee. Ook Mae besluit ons te komen vergezellen.       'Wees alsjeblieft niet te luidruchtig. Ik voel me nogal kut,' merkt ze meteen op zodra ze bij ons komt zitten en ik grinnik kort.       'Welkom terug, zonnestraaltje,' zeg ik met een nogal sarcastische ondertoon in mijn stem en ik glimlach vriendelijk naar Mae, maar besteed verder geen aandacht aan haar chagrijnige gedrag. Ik voel me ook niet zo lekker — goh, we zijn terug op school en we moeten weer leren en zo — maar ik loop er niet zo mee te koop. Al ben ik benieuwd naar Sebastians vakantie... Hm.       'Whatever,' zegt Dao dan en besluit ze weg te lopen van ons gezelschap. Ik grijns kort als ik haar even nakijk, maar richt me al snel weer op de overgebleven twee. Het zal allemaal wel, ik weet toch niet wat er in hun hoofd omgaat. Stuk voor stuk zijn het Ranaulphs en die staan niet echt bekend om hun openheid tegenover hun jaargenoten, zelfs niet tegen hun vrienden.       'Wat een leuk begin van het schooljaar,' zeg ik en ik schud mijn hoofd in mezelf. Mijn hand glijdt door mijn haren heen en ik leg mijn hoofd tegen de rugleuning van de stoel aan. Hierna moet ik minimaal nóg een jaar hier rondlopen, terwijl ik het liefst meteen de handdoek in de ring gooi. School is zo niet mijn ding.

[ bericht aangepast op 7 jan 2017 - 21:53 ]

---

You gave me my life all those years ago, now I give you yours.

---

''Cause I've got a jet black heart and there's a hurricane underneath it.''

"Ja, wat stom dat onze ouders dat niet even gecommuniceerd hebben... anders konden we afspreken om samen met de boot te reizen. Ze hebben elkaar deze zomer nog gezien..." sprak Ash lichtelijk verbaasd uit, waarop ik beide jongens nu met opgetrokken wenkbrauwen aankeek. Het bleef even stil, en voor Aaron kon antwoorden, botste er iemand op ons in. Ik herkende de jongen als Nathaniel, en rolde even met mijn ogen. Iets verderop stond Kaj, die even stil was blijven staan om te zien hoe Nathaniel op ons in beukte. Toch kon ik het niet helpen om even te glimlachen en mijn hoofd te schudden. "Eh, sorry ik keek even niet uit," zei hij, waarna hij maar al te enthousiast door ging en ons met rust liet. Mijn blik ging nu weer naar Aaron, gezien ik nog altijd op een antwoord wachtte. Toen ik mijn blik echter weer op de blonde jongen richtte, zag ik dat hij alles behalve geconcentreerd was op mij en Ash, en in plaats daarvan Nathaniel volgde met zijn ogen. Ik moest even grinniken, en toen hij zich weer tot ons richtte, kon ik het niet helpen om mijn wenkbrauwen tweemaal op te trekken met een grijns. "Well... that was something." Hij bleef even stil, en besloot daarna om te antwoorden. "Well. Laten we zeggen dat als echte volbloed experimenteren met jongens niet bepaald toegestaan is.‘Maar ach. Wie ben ik om een verboden fruit te weigeren he." hij knipoogde even speels, waardoor ik moest lachen. "Nice, mijn ouders zouden het niet wagen me van school af te halen en ergens anders heen te sturen, dat hebben ze d'r niet voor over," merkte ik op, gezien ik me realiseerde dat zijn bekentenis me toch enig gezind bekend voorkwam. "Maar hey, laten we zeggen dat je wagen aan verboden fruit alleen maar leuk is," knipoogde ik.

---

take me back to the basics and the simple life

Natuurlijk had ik van te voren kunnen weten dat mijn verzoek om stilte of in ieder geval niet teveel lawaai nooit verhoord zou horen, natuurlijk had ik kunnen weten dat Traian haast meteen nadat ik was gaan zitten, naast me neer zou ploffen om me lastig te vallen. 'Zeg, hoe is het?' vroeg hij me; een vraag die ik echter negeerde. Ik wist dat hij dit zei om me te plagen, maar had op het moment niet echt zin in zo'n basisgesprek over gevoelens en dingen, een gesprek waarvan iedereen wist dat het enkel uit vriendelijkheid was en dat het niemand interesseerde hoe je echt voelde. Hoe bedoel je Mae is negatief? Ik wilde geen gesprekken of Traian of school, ik wilde Iza. 'Je gaat me nu niet vertellen dat ook ik niet luidruchtig mag doen? I know you like it that way,' Ik keek op van me handen om in zijn gezicht te kijken, dat blijkbaar in een strakke blik op mij gericht was. Wat was dit nu weer voor flauw gedoe? Ik maakte een zogenaamde lach beweging naar hem, waarna ik mijn gezicht weer terug liet gaan naar de eerdere bliksemblik. De twinkeling in zijn ogen maakte echter dat ik als het ware een beetje los kon weken van deze blik. Nee, het was niet alsof zijn ogen me betoverden en ervoor zorgden dat al mijn zorgen en negatieve gedachten als sneeuw voor de zon verdwijnden, etc. Tuurlijk niet, hoe zou ik ooit iets van verliefd kunnen worden op Traian? Ik zuchtte en keek hem even twijfelend aan. Natuurlijk wist ik niet helemaal zeker waar hij op doelde, maar ik wist wel half zeker dat hij er geen bezwaar tegen had. Ik beet even om mijn lip om hem vervolgens enigszins ondeugend aan te kijken. Misschien zou dit me kunnen afleiden voor even? Het was misschien lullig om Elea helemaal alleen te laten, Saengdao was inmiddels namelijk ook verdwenen, maar ik verwachtte wel dat ze zich even alleen kon redden, hoopte ik voor haar. Ik pakte Traian bij zijn hand en trok hem mee naar een van onze kamers.

---

you don't love me the way that i love you // Heizer is nu Fagerman

---

'When a man gives his opinion, he's a man.
When a woman gives her opinion, she's a bitch.'

---

---

'Silence is not weakness
and decency not pride.'

---

---

Mijn kijkers gleden over het paard naar de eigenaar, die mij een glimlach wist te schenken, terwijl hij reed. ‘Hi Gab.’ Begroette hij me dan ook, waar ik stilletjes mijn hand naar hem opstak als groet. Op een of andere manier had ik geen zin om mijn lippen te gebruiken en misschien was ik daarom wel – onbewust – naar Vince gegaan. Vince was de type jongen die niet in de broeken van meisjes probeerde te komen en waar je stil mee kon zitten, zonder dat het ongemakkelijk werd.
Ik liet de jongen rustig met Mikhail verder trainen, terwijl ik rustig met mijn ketting bleef spelen en om de zoveel tijd de hoeven van het beest voor mijn kijkers verschenen.
Een tijdje bleef ik stilletjes aan de zijlijn staan, voor ik de passen van het paard wat hoorde minderen en warme ademhaling over mijn gelaat streek. Ik keek op, waar ik recht in Mikhails gezicht keek en er toch weer een glimlachje op mijn gezicht streek. Ik gaf hem een aai over zijn snoet, voor deze begon te knabbelen aan de arme grassprietjes op de grond. Misschien had ik wel een wortel of iets voor hem mee moeten smokkelen uit de Grote Zaal.
‘Hoe was je vakantie?’ vroeg Vincent direct, wat ik had kunnen verwachten.
‘Te kort om er lang van te genieten.’ Antwoorden ik dan ook gauw, waar ik de jongen een glimlachje zond. Het klopte ook nog, als je ging bedenken dat mijn vakantie in begin van Augustus al gestopt was door Alex en zijn familie. Niet dat Vincent het kon weten. Ik had het zelfs Sasha nog niet verteld, hoewel Gus het waarschijnlijk al verklikt had. Ik had liever niet dat mensen wisten dat ik gelinkt was aan een respectloos dier als Alex. Ik trouwde veel liever met Mikhail – oke rare gedachten Gabi. Met dieren hoor je niet te trouwen.
‘Hoe was die van jou? Zeker weer veel getraint met Mik..’

[ bericht aangepast op 8 jan 2017 - 20:39 ]

---

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

NATHANIEL VIKTOR MEIJER

---

Kaj knikte enthousiast waarna hij grijnzend "Hell Yeah" antwoorde wat weer voor een grijns om mijn lippen zorgde. "Great! " kwam er vrolijk om van mijn lippen waarna ik pas zette richting het Quidditch veld. " Trouwens ik zou gewonnen hebben mochten Astrid en Compagnie daar niet gestaan hebben, dus technisch gezien win ik." rolde er serieus over mijn lippen en keek plagend naar de jongen voordat ik het renaulph blok in liep. Kaj hoorde hier niet binnen te zijn, gezien hij een Molokov was maar ik vertrouwde de jongen dus het boeide me geen zier of hij hier nu in mocht of niet. Even keek ik bedenkelijk rond waarna ik de bezems opmerkte en er twee van het rek haalde en deze in de handen van Kaj drukte "Hier." Het waren niet de officiële bezems van Ranaulph dus het kon zeker geen kwaad -zolang de professor het maar niet ziet- en daarna zocht ik de befaamde kist. Normaal gezien hoor ik hier niet aan te komen en Saengdao zou me vermoorden als ze zag dat ik aan de spullen zat. We gingen dan ook geen echte quidditch spelen, ik was niet zo dom. Daarbij zou de Bludger Kaj verpletteren en dat wilde ik niet op mijn geweten hebben. " We houden het simpel, de Quaffle is de enige bal die niet behekst is en waarbij de andere me niet zouden vermoorden als ik die kwijtgeraak." grijnsde ik naar Kaj en vond dan de kist ergens verstopt in een kast. Ik opende de kist en zag de Bludgers al hevig rommelen. " Hoe veel ken je eigenlijk van Quidditch?" vroeg ik Kaj geïnteresseerd, zover ik wist had hij amper op een bezem gezeten. Ik nam de Quaffle uit zijn plek en nam dan één van de bezems aan die Kaj vast had. "Lets Go play." grijnsde ik en liep het veld weer op. Mijn plan was het trainen op punten scoren, soort van penalties nemen zoals in muggle voetbal. We konden elk om de buurt in het doel staan terwijl de andere punten probeert te scoren. Easy peasy .

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

---

"Laat haar, je wordt niet iedere dag verteld dat je moet trouwen." reageerde Gus op mijn opmerking.
"Ze went er wel aan." besloot Alex.
Als het iedere andere persoon van de school was geweest dan had mijn sassy best friend waarschijnlijk gelachen om mijn opmerking. Maar nu niet, niet wanneer het om zijn tweelignzusje ging. Het heeft wel een nadeel hoor, vrienden zijn met een tweeling. Hoe je het ook went of keert, ik ben wel het derde wiel. Zij hebben een baarmoeder gedeelt, daar kom je gewoon niet zo makkelijk tussen. En volgens mij had Gus ook echt wel door dat ik Alex een leuke jongen vindt, ook al heb ik het er nooit over gehad nadat het duidelijk werd dat Gabi met hem moest gaan trouwen.
Ik kletste wat over mijn vakantie en hoopte dat het gesprek een beetje vrolijker zal worden, maar helaas.
"Hoe graag ik ook zou opscheppen over mijn vakantie is er niets dat ook maar leuk was geweest aan mijn 'vakantie'." begon Gus te vertellen. "Mijn ouders deden weer alsof ik stof was en op mijn verjaardag word er aangekondigt dat mijn zus uitgehuwelijkt was, no offence Alex. Maar ik zie je liever als mijn beste vriend dan als mijn schoonbroer." Daar kon ik me wel iets bij voorstellen, en ik vond het vreselijk om Gus zo down te zien. Hij keerde zich naar mij. "En het is rot geweest dat ik jou deze hele zomer heb moeten missen." Hij zuchtte en gaf me een kus op mijn wang. "En ja dan nog het gebruikelijke negativiteit van mijn ouders tegen me, I'm used to it." Gus haalde zijn schouders op, maar ik wist dat hij hier wel degelijk mee zat.

Ik wou hem zo graag knuffelen, maar in het bijzijn van Alex liet ik Gus even voor wat het was. Gasten en kwetsbaar zijn in bijzijn van elkaar ging nooit zo lekker.
“Zeg maar gewoon Alex hoor,” zei Alex op het feit dat ik hem Luyben had genoemd, maar dit maakte dus wel duidelijk dat hij me totaal niet kende. Ik hield van het noemen van mensen hun achternamen. "Lyuben is zo formeel." I know... that's the point.
"Nou ja, eigenlijk is er weinig te vertellen." ging hij verder. "Niet wat jullie niet al weten. Ik heb een deel van de vakantie bij Gus en Gabi doorgebracht en heb me verloofd. Wat wil je nog meer weten?" Hij grijnsde, maar ik vond het ongemakkelijk. Ik was een soort van verwikkeld in deze gekke familie constructie waar ik niets van begreep. Uithuwelijken was totaal niet gebruikelijk in mijn familie dus ik vond het allmeaal maar een erg vreemde toestand.
"Zijn families niet geweldig." zei ik sarcastisch. Maar eerlijk gezegd kon ik niet meepraten, mijn ouders gaven me altijd wat mijn hartje begeerde en waren over het algemeen heel erg redelijk. Ze zagen me ook als hun perfecte dochter, dus het gevoel dat Gus had met zijn ouders deelde ik dan ook niet. Ook al zou ik graag een deel van zijn pijn op me willen nemen. Hij is en was mijn beste vriend.
"Misschien moeten we maar vragen of ze ons ook willen uithuwelijken Gus, dan mag ik volgende zomer ook komen logeren." Zei ik terwijl ik Gus zijn hand onder de tafel pakte en er even in kneep. "Al denk ik niet dat ik goed genoeg zal zijn..." nu was ik het die m'n schouders ophaalde. "Maar we zouden het kunnen proberen." Het was een riskante grap misschien om te maken, maar ik kon deze somberheid niet aan.

Maar momenteel begaf ik me in een mijnenveld. Beiden jongens waren niet in de beste mood en ik was nogal een flapuit. Het meest voordehandliggende was om te beginnen over het openingsfeest en dan gewoon even te vragen met wie iedereen wou gaan. Maar in dit geval kon ik denk ik het feest maar beter overslaan. Gabi en Alex moesten sowieso samen gaan en laat ik maar niet beginnen over Gus zijn liefdesleven, wat gevoelig lag op dit moment. Dus nee feest is afgestreept. Vakantie was ook al geen succes. I was stuck.
Het gebeurde niet vaak dat ik niets meer te zeggen had, maar op dit moment wist ik het echt even niet meer. Ik dronk mijn thee daarom maar rustig verder en liet het aan de mannen over wat wel oke was om over te praten... want mij ging het niet zo goed af.

De twee hadden het even over atletiek en eerlijk gezegd luisterde ik niet echt. Ik had er toch geen verstand van, dus voelde ook niet de drang om me in het gesprek te mengen. Maar Astrid draaide het gesprek om.
"Waar ging je eerst naar school dan? Een specifieke reden waarom je zo laat nog van school gewisseld bent?" vroeg ze.
"Ja, wat stom dat onze ouders dat niet even gecommuniceerd hebben… anders konden we afspreken om samen met de boot te reizen. Ze hebben elkaar deze zomer nog gezien…" zei ik oprecht.
Aaron leek te willen antwoorden, maar hij kwam er niet aan toe. Nathaniel, een jongen uit Ranaulph botste tegen Aaron op.
"Eh, sorry ik keek even niet uit." zei hij snel en liep vervolgens weer verder.
Aaron klakte met zijn tong en keek de jongen dan ook afkeurend aan. Maar er was ook geen tijd om op hem te reageren, aangezien hij al was verder gerend.
"Well... that was something." zei Aaron en ik grijnsde. Aaron leek niet het type waar je tegenaan botste in de gang. "Well, laten we zeggen dat als een echte volbloed experimenteren met jongens niet bepaald toegestaan is." zei hij zonder enige gene.
Ik grijnsde opnieuw.
"Maar ach. Wie ben ik om een verboden fruit te weigeren he." Aaron knipoogde naar Astrid en mij.
"Nice, mijn ouders zouden het niet wagen me van school af te halen en ergens anders heen te sturen, dat hebben ze d'r niet voor over," vertelde Astrid. "Maar hey, laten we zeggen dat je wagen aan verboden fruit alleen maar leuk is."
"Nu begrijp ik ook je keuze voor Durmstrang." Zei ik waarna ik even mijn hand op mijn borst legde en een kusje naar Aaron blies, om vervolgens zelfvoldaan te grijnsen. Ik was totaal niet gay, maar ook totaal niet ongemakkelijk. Dus als Aaron wil knipogen dan kan hij een kusje terug krijgen als hij wil.
"Goed, we hebben nu een aantal opties. Waarvan naar een Dorm geen is, aangezien we allemaal, hoe is het mogelijk, bij een andere afdeling zitten." begon ik. "Dus we kunnen ergens gaan chillen, misschien iets drinken, mischien iets roken... of anders gewoon chillen, whatever." Ik was in ieder geval wel van plan om iets te roken. Misschien was ik een beetje verslaafd aan blowen, maar misschien ook niet. Ik weet het niet zo goed. Het is niet dat ik lichamelijk er niet zonder kan ofzo, maar het is gewoon een beetje deel van mijn dagelijkse routine geworden. "Waar zullen we naar toe?"

---

HOPING ON THE COLLIDE WITH A SOUL THAT KNOWS THE HEART FROM THE LIE

’Zoiets heet beleefd zijn, Cain — kan jij nog wel iets van leren. Dit is Seb trouwens, Seb dit is Cain. Niet zo’n zonnestraaltje, zoals je wel kan werken.’ reageerde Mari lacherig. Cain was alles behalve onder de indruk geweest van zowel Mari als Sebastian. Hij bewoog licht naar achteren toen ze met haar hand zijn wang aanraakte. Cain was nooit echt gediend geweest van lichamelijk contact. Terwijl het tweetal voor Cain's neus verder ging met hun gesprek, bestudeerde Cain Sebastian van top tot teen. Hij nam voornamelijk zijn houding in zich op en kon daaruit concluderen dat er meer tussen Mari en Sebastian was (geweest) dan ze wilden laten blijken.       Cain werd uit zijn gedachten gehaald door een onbekende meisjesstem. Ze vroeg naar Sebastian en of hij even met haar alleen kon praten. De jongen wees dit koel af en dat liet Cain fronsen met zijn wenkbrauwen. Hij leek alleen aandacht te hebben voor Mari. Vervolgens bestudeerde Cain het meisje dat erbij was komen staan. Er werd over Cain gesproken alsof hij niet aanwezig was bij het gesprek. Dat kon hem eigenlijk niets schelen. Hij had nog geen vrienden en dat zou waarschijnlijk wel zo blijven. Wederom kon ook dat hem weinig schelen. Het was immers zijn doel om zo snel mogelijk zijn laatste jaar af te ronden om terug te gaan naar waar hij thuishoort. Toch wilde Cain zich niet laten kennen, dus besloot hij om zich willekeurig te mengen in het gesprek.       'Deze donderwolk heeft toch een vraag aan jullie,' begon hij. Hij keek het drietal doordringend aan. Dat deed hij niet bewust, hij maakte altijd op een intense manier oogcontact met anderen. 'Kan iemand me uitleggen hoe de afdelingen hier werken? Ik hoor bij Hallestrom, maar wat houdt dat precies in?' Hij wilde graag weten of hij op zijn plek zou zitten.

---

Big girls cry when their hearts are breaking

Vincent Milan Zima
Molokov || The Stables || Not ready for this year, but happy to be back || Gabriela
Ik liet Mikhail rustig grazen, terwijl ik mijn gesprek hield met Gab. Het was lang geleden en ik vond het wel weer fijn om haar te zien. Zij had blijkbaar een goede vakantie gehad, iets wat ik niet kon zeggen. Ik had dag in dag uit me uit de naad gewerkt op het bedrijf van mijn ouders, en dan laat op de avond soms een half uurtje gehad om met Mikhail te springen of dressuur te rijden, maar nooit lang, want dat was precies hetgeen wat mijn ouders enorm afkeurden. Nu keurden ze eigenlijk alles van mij af, maar dat terzijde. Ik zuchtte dan ook bij de vraag van haar. "Ik wou dat ik kon zeggen dat ik heb genoten en dat ik veel heb getraind." Ik sprong met een boogje van mijn paard af, en gaf hem nog een klopje op zijn hals, voor ik rustig zijn tuigage begon klaar te maken om af te tuigen. Ik had niet echt behoefte verder uit te weiden over mijn vakantie. Gab wist ongeveer hoe het bij mij thuis lag, of in elk geval dat ik het minst favoriete lid van de familie was. Met een zucht aaide ik Mikhail nog even over zijn neus, die hij tegen me aan drukte. "Loop je mee naar de stallen?" Mijn stem was niet luid, maar dat was ook nergens voor nodig. Ik begon rustig te lopen, met het paard naast me, en Gab mogelijk aan de andere kant, als ze mee zou willen. Mikhail zou gewoon zo afgetuigd op stal gaan. Morgen zouden we wel weer trainen en zou ik hem ook eens goed borstelen, maar vanavond had ik daar nog weinig fut voor, ook had ik het voor het rijden gedaan. Alleen naar zijn hoeven kijken was dus voldoende. Morgen zou een drukke dag worden, maar dat was misschien wel voor het beste. Stilzitten was niet voor mij weggelegd, al was wat mijn ouders me lieten doen ook overdreven.

---

Bowties were never Cooler