[RPG // 200 // Speeltopic] Durmstrang Institute - Speeltopics

STORY Durmstrang Institute, 2014. De school richt zich nog altijd wat op de duistere magie, maar een stuk minder dan vroeger. Muggleborns worden echter nog altijd niet toegelaten op Durmstrang, en de school heeft een duidelijke voorkeur voor Purebloods. Toch is de school een stuk toegankelijker dan hij vroeger was. Sinds enkele decennia is Durmstrang over gegaan op het indelen van zijn studenten in afdelingen. Dit omdat ze, na weer meer contact gehad te hebben met Hogwarts, het gevoel hadden zo beter overzicht te kunnen houden over de leerlingen en hen beter naar wens dingen konden leren. Leerlingen krijgen hun eerste twee jaar op Durmstrang de kans om zich beter te ontwikkelen, en worden aan het begin van hun derde leerjaar gesorteerd in een van de vier afdelingen. Aan het einde van ieder jaar moet iedereen naast zijn examens een andere grote test begaan, waarin gekeken word of zij nog wel het best passen bij de afdeling waar ze dat jaar in hebben gezeten. Hoewel het nauwelijks voorkomt, veranderen sommige leerlingen dus van afdeling. Op het moment van het RPG volgen we leerlingen in hun zevende jaar, wat voor de meerderheid van deze leerlingen hun voorexamen jaar is. HOUSES Credits • Hallestrom (Colors: Navy Blue & Red, Animal: Eurasian Lynx, Traits: Intelligence & Loyalty) Opinionated, but open to suggestion. These fair few are of the brightest and most inquisitive. They seek knowledge, and respect intelligence. However as students of Durmstrang their chosen paths are still often dark in nature, and the knowledge they truly thirst for is that which no others have found before and the power that comes with it. Their loyalty may be favoured in many situations, but they can be somewhat selfish friends at times, and hard masters to work for as they also command complete loyalty and respect from those around them. • Molokov (Colors: Burned Orange & Black, Animal: Black Bear, Traits: Strength & Endurance) Of great strength, comes great power. The ability to endure whatever is thrown at them, and still hold their heads high. They value not only physical or magical strength, but also inner strength. Many Molokovs rely only on these things and blunder into situations without thinking, and learning to also appreciate mental strength sometimes proves difficult. Molokovs can be bullies, and make excellent henchmen. Hallestroms in particular occasionally think of them as stupid, but this is by no means always the case. • Ranaulph (Colors: Steel Grey & Lime, Animal: Grey Wolf, Traits: Cunning & Bravery) Valiant and chivalrous - for Durmstrang students - those in this house enjoy a challenge. Daring and sly, they rarely back down even from the toughest opponent. And quite a lot of the time they win. But it is often with the aid of copious and outrageous cheating. A good Ranaulph will learn to successfully conceal this deceit. But those who know this house will always be aware of it, even if there is no proof. Charming on the outside, they are often rather talented individuals, and occasionally they are exceptionally talented. but their rash actions can lead them into trouble later on. • Rhoswen (Colors: Purple & Gold, Animal: Osprey, Traits: Integrity & Perseverance) Rhoswens do what they set their minds to no matter the consequence - and what they do always benefits them in some way. The word "impossible" is not a part of their vocabulary. They are determined to remain true to themselves, rarely choosing to voluntarily follow another unless it serves part of a long term plan. When questioned, their integrity holds true, lying is not tolerated. They are proud of their achievements and as a general rule do not particularly care about hiding mistakes unless doing so is essential. They can be very blunt, and usually have a few amusing insults ready for use at any time. Rhoswens are experts at twisting things to their own advantage. OTHER INFORMATION • Vakken en Lessen Durmstrang heeft een groot vakkenpakket, met veel keus, maar ook redelijk wat verplichte vakken. Leerlingen zitten tot en met hun vierde leerjaar vast aan een bepaald vakkenpakket zonder keus. In het begin van het vijfde jaar zullen zij minimaal twee extra vakken moeten kiezen naast de verplichte. Het maximum wat betreft keuzevakken ligt op 5, op deze manier probeert de schoolleiding van Durmstrang er voor te zorgen dat leerlingen niet te veel doen, en ook wat vrije tijd overhouden. In totaal heeft een leerling op Durmstrang keuze uit een tiental vakken naast de zes verplichte vakken. • Lijst met vakken voor het 5e, 6e, 7e, en 8e jaar [V] Charms [V] Dark Arts* [V] History of Magic [HoM] [V] Transfiguration [V] Potions [K] Astronomy [K] Quidditch**/**** [K] Sports***/**** [K] Care of Magical Creatures [CoMC] [K] Arithmancy [K] Divination [K] Studie of Ancient Runes [SoAR] [K] Music**** [K] Art**** [K] Ghoul Studies * Bij Dark Arts wordt zowel de geschiedenis van de Dark Arts, de uitvoering en de verdediging behandeld. ** Enkel leerlingen die Quidditch volgen mogen in het Quidditch-team voor de bovenbouw zitten. *** Bij Sports wordt gericht op individuele sporten. De leerlingen die dit volgen zullen ook wedstrijden hebben, zowel onderling als uitjes naar de muggle-wereld om hier wedstrijden te hebben. Dit zijn sporten waar geen magie bij nodig is, en waar het dan ook verboden is om gebruik van magische hulpmiddelen (spreuken, toverdrankjes, etc.) te maken. Leerlingen richten zich binnen dit vak vaak nog op een sport, om hier meer en beter in te trainen. Eenmaal in de week is er een gezamenlijke les, en twee keer in de week wordt er specifiek getraind. Natuurlijk mogen de fanatiekelingen, in overleg met het schoolbestuur en de leerkracht, ook vaker trainen. Er wordt binnen Sports gericht op Atletiek, Zwemmen, Paardensport, Boogschieten, Roeien en Wielersport. **** Een leerling mag enkel een van deze vakken als extra vak hebben. Als een leerling wenst meerdere van deze vakken te kiezen, dient zij bij een tweede ook een derde keuzevak te kiezen, en bij een derde van deze vakken, een vierde keuzevak. • Rooster • Quidditch Ook op Durmstrang wordt er natuurlijk Quidditch gespeeld, in twee verschillende klassen weliswaar. De onderste klasse is voor de onderbouw (1e - 4e Leerjaar), en de bovenste klasse voor de bovenbouw (5e - 8e Leerjaar). Enkel leerlingen die ook Quidditch volgen, mogen onderdeel nemen in de Quidditch teams in de bovenbouw. Voor ieder afdeling is er een team, maar wanneer een afdeling te weinig leerlingen heeft wordt dit of aangevuld met de bete leerlingen van die afdeling (of eerste/tweede leerjaar) uit de onderbouw, of met leerlingen uit andere afdelingen. Iedere maand is er voor beide klassen een wedstrijd, uitgezonderd van de eerste twee maanden school. Na afloop van de laatste wedstrijd wordt het eindklassement bekend gemaakt, en de winnende afdeling wint de Quidditch-beker van dat jaar. • Hallestrom Captain — Chaser — Chaser — Chaser — Beater — Beater — Keeper — Seeker — • Molokov Captain — Vincent Chaser — Chaser — Chaser — Beater — Beater — Keeper — Vincent Seeker — • Ranaulph Captain — Saengdao Chaser — Saengdao Chaser — Chaser — Beater — Nathaniel Beater — Keeper — Brooke Seeker — Elea • Rhoswen Captain — Alexander Chaser — Stella Chaser — Chaser — Beater — Beater — Keeper — Alexander Seeker — • Nationaliteiten Leerlingen van Durmstrang komen voornamelijk uit Scandinavië en Oost-Europa, al zijn er ook uitzonderingen van leerlingen uit Noord-West Europa en enkele leerlingen uit het middenoosten. • Leerjaren en Schooljaar Op Durmstrang volgen de leerlingen acht jaar aan onderwijs, en wanneer zij deze succesvol afsluiten heeft bijna elke leerling de kans op een studiebeurs of een gedeeltelijke betaling voor een opleiding. De eerste twee leerjaren zijn leerlingen nog niet ingedeeld in een afdeling, en tot en met het vierde leerjaar hebben zij een vast vakkenpakket. Vanaf het vijfde kiezen zij vakken, die zij tot hun examen zullen moeten volgen, behalve wanneer zij meer dan twee keuzevakken hebben. Wanneer dit het geval is, mag de leerling een van zijn of haar keuzevakken tot en met het zevende leerjaar laten vallen. Het schooljaar begint op de laatste maandag van augustus, en op twee dagen hiervoor vertrekken de leerlingen al naar Durmstrang. Leerlingen krijgen in mei van het jaar dat zij elf worden een brief dat zij zijn toegelaten op Durmstrang, en zullen dat jaar dan ook hun eerste schooljaar starten. Het schooljaar loopt tot en met de laatste vrijdag van juni, en tussen elk schooljaar zit dus telkens ongeveer twee maanden aan zomervakantie. Tussendoor is er natuurlijk de Kerstvakantie, maar ook nog vier andere vrije weken en natuurlijk een aantal vrije dagen/middagen. • Dorms Iedere Durmstrang afdeling heeft zijn eigen Dorms, hier kunnen de leerlingen na de lessen rondhangen, huiswerk maken, en natuurlijk zijn hier ook hun slaapzalen en badkamers. Leerlingen van andere afdelingen kunnen in principe niet in de Dorm van een andere afdeling komen, gezien deze beschermd is met een wachtwoord. Iedere maand veranderd het wachtwoord. • Hallestrom De Hallestrom Dorm bevind zich op de derde verdieping van het kasteel, achter een grote houten deur met daar de naam van de afdeling op. Momenteel is het wachtwoord Wisdom and Knowledge are not completely the same. Hallestroms' slaapzalen zijn verdeeld per leerjaar en sekse. De bovenbouw slaapt aan de rechterkant van de zitkamer, de onderbouw links. Bij beiden is het zo dat de meiden het dichts bij de deur naar de zitkamer slapen, en de jongens meer naar achter. • Molokov Molokov's Dorm ligt vlak naast de eetzaal van de school, verborgen achter een simpele deur als ieder ander. De jongere leerlingen van andere afdelingen vragen zich dan ook dikwijls af waar de Molokov Dorm is. De Dorm neemt twee verdiepingen in beslag, en heeft dan ook op de tweede verdieping van de school een deur. Ook deze valt nauwelijks op. Het wachtwoord is momenteel We may be Reckless, but we create the best stories of all.De slaapzalen voor de meiden bevinden zich op de tweede verdieping, die van de jongens op de begane grond, samen met de zitkamer. • Ranaulph De Ranaulph Dorm bevind zich tegenover die van Rhoswen. Dit komt omdat, voordat Durmstrang de afdelingen invoerde, er op deze plekken ook twee slaapzalen tegenover elkaar waren, en het schoolbestuur het onzin vond om die ruimte niet te gebruiken. Het wachtwoord is Succes, even with cheating, remains succes. Ranaulph heeft twee grote slaapzalen, waar alle leerjaren door elkaar slapen. Jongens en meiden wel gescheiden. • Rhoswen Rhoswen's Dorm is tegenover Ranaulph, en heeft een grote Visarend op de deur geschilderd. De Dorm is strategisch opgedeeld, met slaapzalen ingedeeld in leeftijd. Jongens hebben altijd de linker slaapzaal, en de meiden de rechter. De onderbouw slaapt het verst van de zitkamer af, zodat zij niet gewekt worden wanneer de oudere leerlingen naar bed gaan. Het wachtwoord is de vraag bij het antwoord wat luid Lydia and Simon, de vraag— het wachtwoord— is; Who were unable to stand eachother throughout their school life, but now have a baby? • Uniform Aangezien Durmstrang in een koud gebied staat, dragen de leerlingen altijd veel kleding. De hoofdkleur in het uniform is bruin of zwart, gecombineerd met wit en de afdelingskleuren. Vroeger was het Durmstrang uniform bruin met rood, maar sinds de komst van de afdelingen is dit veranderd. Leerlingen mogen zelf kiezen of zij een rok of broek dragen, maar deze moet altijd egaal van kleur (zwart of bruin) zijn, en er mogen geen gaten in zitten. Daarboven dragen de leerlingen een witte blouse met lange mouwen en een blazer, gevoerd met de hoofdkleur van hun afdeling, en met de buitenkant de andere kleur. Zo kunnen Hallestroms rode blazers met donkerblauwe voering dragen, of donkerblauwe blazer met rode voering. Voor buiten krijgt iedereen een mantel en een dikke winterjas. Ook krijgt iedereen een bontmuts en sjaal, en moeten de leerlingen in de winter stevige laarzen of winterschoenen dragen, waar zij in de zomer, lente en herfst ook hakken, open schoenen, en dunne sneakers mogen dragen. Mocht een leerling de dresscode niet volgen, dan krijgt deze een waarschuwing. • Huisdieren Op Durmstrang staan huisdieren niet hoog in de lijst met prioriteiten, maar zijn ze wel toegestaan. Studenten mogen uilen, padden, katten, ratten en paarden (wanneer zij zich focussen op paardensport en het vak sport hebben) meenemen naar de school, mits zij deze goed verzorgen. • Kasteel en omgeving Durmstrang's kasteel is oud, en heeft drie verdiepingen. Het kasteel heeft naast het hoofdgebouw een astronomietoren, een uilentoren en ligt naast een groot bos, een groot meer en ver verwijderd van de eerste muggle-beschaving. Wanneer de leerlingen van school weggaan of aankomen, gebeurt dit via een boot. Op school aankomen aan het begin van ieder jaar vergaat ook zo. De leerlingen stappen in de buurt van hun woonplaats op de trein/auto/bus/vliegtuig/whatever, en lopen het laatste stuk naar het meer, waar zij opgepikt zullen worden door de boot. Naast het kasteel bevinden zich ook verscheiden sportaccommodaties, waar de leerlingen die het vak sport volgen, dan ook les hebben en trainen. Naast de sportaccommodaties bevind zich het quidditchveld. • Cijfers, toetsen en essays Op Durmstrang wordt educatie in een hoog vaandel gezet, wat logisch is voor een school. Leerlingen mogen per week maximaal een toets hebben voor een verplicht vak, en een voor een keuzevak. Dit zodat de leerlingen goed de tijd hebben om te leren, en om ook dingen te doen aan hun andere vakken. Essays en Opdrachten voor een cijfer mogen echter zo veel gegeven worden als leraren willen, al moet het wel nut hebben. Cijfers worden gegeven op een schaal van 100%. Wanneer een leerling lager dan 65% haalt voor een essay of andere opdracht, wordt dit als onvoldoende beschouwd. Voor toetsen ligt dit op 60%. Wanneer een leerling lagen dan 65% staat als gemiddelde, is er een mogelijkheid dat hij of zij aan het eind van het jaar zijn examens niet mag maken totdat hij of zij zijn cijfers ophaalt door het herkansen van toetsen, maken van extra essays, etc. Wanneer een leerling zijn examens niet maakt, blijft hij automatisch zitten. Wanneer een leerling voor zijn examens minder dan een 65% overall-score haalt, mag hij of zij nog herkansen, maar wanneer de overall-score onder de 50% ligt, blijft hij of zij ook zitten. Wanneer een leerling zijn herkansingen faalt, blijft hij of zij ook zitten.

RULES • Schrijf minimaal 200 woorden, naam, codes etc is uitgezonderd! • De Huisregels van Quizlet gelden uiteraard ook hier. • Posts dienen geschreven te worden in correct Nederlands. • 16+ (sex, extreem geweld, etc) is toegestaan, maar meld dit wel even aan de bovenkant van je post, in het rood. • Enkel ik (EASE) maken nieuwe topics, tenzij anders vermeld. • Als je twee weken niet reageert, zal ik je een PB sturen. Als je een geldige reden hebt zal je niet uit de RPG gezet worden. • Als je niet meer met plezier meespeelt of niet meer mee wilt doen, meld je dan netjes af én schrijf nog minimaal een post over hoe je personage het gesprek af rond o.i.d. • Bespeel andermans personages niet zonder toestemming.

[ bericht aangepast op 30 dec 2016 - 22:15 ]

---

take me back to the basics and the simple life

Emiel was niet echt in een goede bui geweest, ik had zijn pudding opgegeten en daarna liet ik hem achter in de grote zaal. Het was niet alsof ik zelf als een zonnestraaltje was teruggekeerd op Durmstrang. Het leek me dan ook beter om niet ook nog met een ander donderwolkje te blijven zitten mokken. Mijn ogen gleden nog een keer langs Gus, die inmiddels was opgestaan en dus ook van plan leek om de Great Hall te gaan verlaten. Snel ging ik hem nog voor.
Naar wie ik toeging wist ik niet, maar er was wel een klein ideetje bij me opgekomen. Ik liep dan ook in een stuk door naar de Common Room van Ranaulph. Daar trof ik Saengdao en Elae aan. "Hee." Begroette ik ze snel, maar ik was op een missie.
Ik was namelijk op weg naar de slaapzaal van de jongens. Daar aangekomen liep ik naar mijn hutkoffer toe en opende hem. Mijn doel werd meteen zichtbaar: een fles firewhiskey. Speciaal meegenomen voor het openingsfeest. Ik was van plan geweest om hem pas vanavond te openen, maar aangezien ik eigenlijk niks beters te doen had besloot ik dat hij nu wel van pas kwam.
Zo snel als ik de Common Room binnen was gekomen, zo snel had ik hem ook weer verlaten. Elae en Saengdao waren beiden vriendinnen van me, maar ze zagen er niet uit alsof ze in de stemming waren om te zuipen. "Zie jullie vanvaond, oke?" riep ik nog en liep toen de Common Room uit.

De gangen waren zoals altijd op de eerste avond vol met leerlingen, vooral de eerstejaars waren op hun missie om het kasteel te ontdekken. Kon ze ook geen ongelijk geven. Zelf was ik ook op een missie, op zoek naar een drinkingbuddy. Halverwege een best wel volle gang trof ik een jaargenootje alleen aan: het was Nia. Een meisje uit Molokov met veel tatoeages en heel licht blond haar. Ze leek zich niet op de mensen om zich heen te focussen en een zucht verlaatte haar lippen. Nia en ik waren niet echt goede vrienden ofzo, maar aangezien Durmstrang niet een al te grote school was kende je wel de meeste mensen. Ik kende Nia dus ook wel een klein beetje.
"Jij ziet eruit alsof je wel wat vermaak kan gebruiken." Zei ik dan ook tegen haar. "Zin om me te vergezellen?" vroeg ik, waarna ik de fles firewhiskey aan haar liet zien en mijn wenkbrauwen plagerig op trok.

[ bericht aangepast op 23 jan 2017 - 17:56 ]

NIAMH "NIA" AHONEN

In de gang kwam ik Dimitri tegen. Hoewel er niet echt te spreken was over een vriendschap tussen ons was er ook geen vijandigheid. Ik kende hem eigenlijk niet goed genoeg om echt iets over hem te zeggen en was dan ook enigszins verrast toen hij mij aansprak.       "Jij ziet eruit alsof je wel wat vermaak kan gebruiken." Zei de jongen waarna ik even lachte. "Zin om me te vergezellen?"       "Hé Dimitri," begroette ik hem eerst en keek hem toen even twijfelend aan. Ik had hem net willen vragen waarbij ik hem kon vergezellen toen hij een fles firewhisky tevoorschijn toverde. Als vanzelf krulden mijn mondhoeken omhoog en ik knikte goedkeurend. Dat klonk eigenlijk een stuk beter dan in mijn eentje zitten op de eerste dag van het schooljaar.       Toch twijfelde ik even, ik was niet namelijk normaal niet het type die zoiets impulsiefs deed, maar ooit moest de eerste keer zijn.. toch? Bovendien kon ik wel wat drank gebruiken, de stress tijdens de boottocht was dit jaar erger geweest dan normaal.       "Klinkt als een goed plan," zei ik dan ook na enkele seconden te hebben nagedacht. "Ehm en waar wilde je dat gaan drinken?"       Hopelijk wist hij meer geheime plekken in het kasteel dan ik, want anders zouden we in een van onze dorms moeten gaan zitten. En ik gokte dat dat niet echt een goed idee was. ««« She was the sky full of surprises »»»

.

---

When time and life shook hands and said goodbye.

Zodra Gabi’s blik op Alexander viel, verborg ze zich achter Vincent om zijn hand vast te grijpen, iets waar Vincent blijkbaar niet zo van gediend was omdat hij zijn hand terug trok. Alex deed alsof hem dit niet was opgevallen en alsof Gabi ook niet zeer ‘onopvallend’ boos naar hem keek. “Ja, want jou verslaan heb ik al een keer gedaan, dus daarnaast wil ik nog wel wat winnen,” was Vincents antwoord. Alex lachte ontspannen. “Een keer winnen is je misschien gelukt, maar deze keer zijn we sterker dan ooit. Je maakt geen schijn van kans, Zima,” antwoordde hij hem half plagend, half uitdagend. Het was iets tussen hem en Vincent – of eigenlijk tussen alle vier de teams en vooral de Captains – om constant elkaar de loef af te steken bij de wedstrijden en trainingen. Het hoorde erbij om elkaar wat uit te dagen. Quidditch ging niet alleen om de sport zelf, maar om de hele mentaliteit erachter. Hij ving de venijnigheid achter Gabi’s woorden toen ze hem vertelde dat zij en Vincent net gingen wandelen wel op, in tegenstelling tot Vincent blijkbaar, want in plaats van het verstandige te kiezen nu Gabi op oorlogspad was en met haar in te stemmen, vertelde hij dat hij zijn paard op stal ging zetten en zijn bed in zou duiken. Vincent liep door met zijn paard, half mompelend dat Alex en Gabi wel mee mochten als ze wilden, maar Alex bleef staan. Hij had het niet op paarden en hij was er – nadat hij de vorige keer dat hij Vincent in de stallen had gezocht vol in zijn arm was gebeten – redelijk van overtuigd dat die paarden het ook niet op hem hadden. “Dus…” begon Alex tegen Gabi, nu ze nog niet de kans had gehad om met Vincent mee te lopen, al zou ze dat waarschijnlijk snel gaan doen – tenzij ze vond dat Vincent een verrader was nu, maar hij achtte de kans dat Gabi dan alsnog Vincent boven hem zou verkiezen redelijk groot. Over de vakantie beginnen – het meest logische onderwerp voor twee vreemden na de vakantie – ging natuurlijk niet. Deze keer was de vakantie niet zo’n neutraal koetjes en kalfjes gebabbel als het normaal gesproken zou zijn. Daarom begon hij maar over het eerste wat hem verder te binnen schoot: het naderende feest. “Al helemaal klaar voor het feest?” Iedereen zou verwachten dat hij en Gabi samen zouden gaan, en puur daardoor had hij eigenlijk iemand anders willen meenemen, maar dat zou hij niet doen. Hij wist ook hoe het zou staan als hij niet met zijn verloofde zou gaan. Aan Gabi’s gezicht te oordelen, zou wel gaan met haar nog wat moeite kosten, maar hij zou haar wel overtuigen.

---

The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.

16 • Pureblood • Ranaulph • Seeker • Common Room • Dao Nog voor Dao kan reageren op mijn opmerkingen, zien we een bekend gezicht door de common room lopen. Het is Dimitri en ik begroet hem kort maar krachtig. Even later huppelt hij vrolijk terug vanaf zijn kamer, dit keer met een fles drank in zijn hand. Die heeft er zin in. Ik steek mijn hand even op en wend me dan weer tot Dao, die met haar ogen rolt en me met een arrogante blik aankijkt . Goed, ik krijg tenminste de aandacht die ik wil en verdien, denk ik dan maar.       'Lieve schat, ik begrijp dat je de afgelopen paar weken weer te weinig aandacht hebt gekregen van je familie en dat je die nu weer even in moet houden, maar doe dat bij iemand die echt interesse in je wil tonen. Ik weet dat het lastig is om zo iemand te vinden, maar goed... ik weet zeker dat er vast wel een jongen is die naar jouw zeikverhaal wil luisteren terwijl jij hem berijdt,' zegt ze op een geforceerd lieve toon en ik schud mijn hoofd even, waarna ik met mijn tong klak. Ze komt er echt niet zo makkelijk mee weg.       'Het is niet eens een zeikverhaal. Misschien ben ik wel oprecht geïnteresseerd in jouw vakantie en ontneem jij me nu de kans om een goed gesprek met je aan te gaan,' zeg ik nu ook geforceerd vriendelijk. Goed, daar meen ik werkelijk waar geen woord van. De hele vakantie heb ik me in moeten houden tegenover mijn familie en nu heb ik eindelijk weer de kans om eens ongestoord te zeiken tegen enkele schoolgenoten van mij. Wat blijkt: ze geven me niet eens de kans om ongestoord te zeiken. Hemeltjelief. 'Maar goed,' zeg ik en ik gooi mijn handen in de lucht, 'als jij liever tijd doorbrengt met je schoolboeken dan met mij, dan is het voor mij weer duidelijk hoeveel ik voor je beteken, lieve, lieve Saengdao,' zeg ik theatraal en ik pruil. Zo is het ook niet leuk, niet als ze je consequent blijft negeren. Ik denk dat Sebastian veel leuker gezelschap is... veel bloter ook. Toch buig ik nog een beetje dichter naar Dao toe en ik giechel zachtjes. 'Maar over dat berijden gesproken... dat komt wel goed, maak je daar maar geen zorgen over.' Ik knipoog een keer en sta dan soepel op van de bank, die ik voor mijzelf in beslag had genomen. 'Veel plezier met je lieftallige drankjes. Ik zal je niet langer weerhouden te fantaseren over Amortentia en Veritaserum.' Met een lieve glimlach loop ik naar mijn kamer, waar mijn koffer nog ongeopend op het bed gesmeten ligt.

[ bericht aangepast op 23 jan 2017 - 23:15 ]

---

You gave me my life all those years ago, now I give you yours.

AUGUSTUS FELIX BJÖRK

---

"Ik heb geen andere plannen." Alex grijnsde even en voor een luttele seconde dacht ik dat we dan toch met ons drieën gingen zijn.. "... maar ik weet wanneer ik te veel ben. Ik zal jullie alleen laten." knipoogde Alex en licht dankbaar keek ik hem aan. We gingen binnenkort wel even een mannenavondje houden, maar voor nu had ik behoefde aan rust. "Gus....?" vegon Sasha eens Alex uit zicht was, waardoor ik mijn blik op de blondine liet rusten. "Denkt Alex dat er iets tussen ons speelt?" nu ze het zei trok ik even mijn wenkbrauwen op. "Denk je dat meer mensen dat op school denken? We zijn wel echt heel erg veel samen, he.." Nu ze het zo zei, we leken af en toe echt op een getrouwd koppel en ik kan niet ontkennen dat ik van onze vriendschap af en toe misbruik heb gemaakt om de andere jongens jaloers te maken. Naughty me.
Ah dat verklaarde wel wat ook. "Zou kunnen." mompelde ik in gedachten verzonken waarna ik mijn lippen naar haar oor bracht. " Zouden we dat zo even kunnen houden? Ik wil namelijk niet dat iemand door heeft over... jeweetwel en ik." kort beet ik op mijn lip. Ik sprak nu net over Dimi als de tovenaars jaren geleden over 'hijdienietgenoemdmagwordenshizzle' sprak. Oké ik was misschien aan het overdramatiseren, maar toch. Ik grijnsde toch even gezien ik het ergens ook best grappig vond en het mijn gedachten kort afleidde. "Wel soepele actie van je, nu hebben we eindelijk even wat rust. Ik vond het afgelopen uur met die twee al heftig, laat staan de hele zomer... zoals jij hebt moeten doorstaan." zei ze en ik knikte even al voelde ik erg erg erg diep vanbinnen wel een beetje schuld. " Rust is wat ik nodig heb nu, begrijp me niet verkeerd Alex is geweldig en ik zou sterven voor mijn zusje." zei ik zuchtend en besefte nu pas hoe egoïstish ik was geweest. Ik had nooit echt gevraagd aan Gabi of ze er met mij over wilde praten, En nu ze was weggelopen uit het gesprek... Kennende mijn tweelingzusje zou ze vast wel kwaad zijn op me.
"Heb je zin in vanavond? Ik wil wel samen een boterbiertje of twee drinken hoor." zei Sas vervolgens waardoor ik even grinnikte en kort genietend van de gedachte alleen al mijn ogen sloot. "Oh hmmm ja , heerlijk warm boterbier." zei ik verlangend waarna ik alvast de Great Hall uitliep met Sasha naast me. Ik wist niet echt waarheen dus besloot ik richting de Hallestrom common room te lopen. " Dus vertel eens, nog leuke jongens ontmoet in Rusland?" vroeg ik Sasha eens ik enkele eerstejaarjes aan de kant duwde gezien ze in mijn weg stonden. mijn handen verstopte ik in mijn broekzakken waarna ik mijn ijzige blik voor me uit hield. " En daarbij ook nog eens de vraag, wie is jou slachtoffer voor het bal?" ik grijnsde waarna ik toekwam bij de deur van Hallestrom. 'Wisdom and Knowledge are not completely the same' zei ik waarna deze open ging en ik me in één van de zetels plofte. Voor het komende uur wilde ik de thema's huwelijk en Dimi niet aanhoren.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

---

'My coach said I ran like a girl,
And I said, if he'd run a little faster, he'd could too.'

---

---

'Diva's don't do drama.
We do business.'

---

---

Ik kon het niet laten om te grijnzen over zijn opmerking dat hij me niet kon garanderen dat hij niet andere meiden zou zoenen. Oh he really thought he got it all.
‘Boi, jij moet juist niet gaan denken dat ik mijn loyaliteit aan jou beloof. Iemand zoals ik verdien het niet om vast aan één iemand.’ Arrogant trok ik een wenkbrauw op, waar ik even naar mijn lichaam seinde. Als iemand niet onzeker over zijn uiterlijk hoefde te zijn, was ik het wel. Ash mocht maar van geluk prijzen dat ik voor de mannelijke soort viel, want anders bleef er geen meid meer over. Bah, vieze gedachten Aaron. Ik bestormde liever niet de rode – maandelijkse – zee.
Astrid wees afkeurend de joint af, wat mij het vrijbriefje gaf om niet nog een keer een hijs te nemen. Ik hield het liever bij smakelijke alcoholische drankjes dan om een levende schoorsteen te worden. No thank you. Als ik van schoorstenen hield ging ik wel kerstman worden – of zoiets. Zonder witte baard natuurlijk. Ik verwachtte ieder geval dat ik wel de grote lederen schoenen zou rocken.
‘Hmmm… Ook al zouden mijn ouders dat willen, welke ouders zouden er nu mee instemmen dat hun dochter zou gaan trouwen met mij.’ Verklaarde hij, wat me toch wel liet lachen. Mijn ogen gleden dan ook over zijn vele tatoeages en de joint in zijn gezicht. Nope. Ik dacht niet dat hij nou de ideale schoonzoon was. Hij was niet de hot girl in the family that everyone wants. In alle eerlijkheid moest ik toegeven dat ik hem nou ook niet zo snel zag zitten. Er was teveel aan de jongen wat ‘gefixt’ moest worden als ik hem die kans zou geven. Ik hield wel van projectjes, maar niet van onmogelijke zaken.
Voor ik echter weer een rake opmerking kon plaatsen, rolde al een Quaffle in ons midden. Oke. Daar hadden we al de opgesloten-in-de-kast-kleerkasten. Ik draaide me dan ook om, waar ik twee bruinharige jongens op ons af zag lopen. Twee jongens die we zojuist ook in de hal gezien hadden. Well… well… some people couldn’t get enough of us – or actually me.
‘Aaron?’ vroeg de jongen dan ook die eerder tegen me opgebotst was. Mijn wenkbrauwen fronste zich even, terwijl zijn compagnon zijn mannelijkheid poogde te tonen door enkel ‘sup’ te zeggen. Nog even of hij stak zijn handen in zijn zakken, om zijn mannelijkheid aan te tonen. Oh lord. Please don't.
Astrid sprong op om de bruinharige jongen een knuffel te geven. Niet dat het me interesseerde. Vooral niet toen Ash de naam ‘Nathaniel’ liet vallen.
Lichtelijk verbaasd keek ik even naar de jongen die bij me stond, voor een kleine glimlach mijn gezicht sierde. So we meet again.
Ik stond op – en voor ik goed en wel mijn acties overwogen had – trok ik de jongen in een omhelzing. Hoewel ik normalitair mijn armen rond diens nek gelegd had, deed ik het nu rond zijn middel.
De jongen was ontzettend gegroeid door de jaren heen en ook zijn stem had vorm aangenomen. Ik had hem dan ook haast niet herkend – eigenlijk helemaal niet.
Zachtjes liet ik mijn handen wat over de lichaam van Nathaniel gaan. Echter was ik middels zo professioneel genoeg om het te doen lijken als iets normaals en niet pervers. Voelen mocht altijd naar mijn mening, zeker als die persoon spieren had en je nog andere pluspunten aan deze poogde te vinden. Je moest natuurlijk wel weten wat voor vlees je in de kuip had, nietwaar. Ik moest hier echt een officiële certificaat voor krijgen.
Voor even verstopte ik mijn gezicht wat dichter in zijn nek, waar ik het niet kon laten om even zijn eigen geur - gemengd met wat zweet op te snuiven, voor ik mijn greep iets losser liet. Mijn ogen liet ik weer afdwalen naar de warme kijkers van Nathaniel, waar ik toch weer ergens de veilige gevoel naar vroeger proefde.
‘…Dus hier was je al die jaren verstopt gebleven.’ Grijnsde ik kort, voor deze weer verdween. Hij was zo veranderd – en ik ongetwijfeld ook. Echter had hij me nooit in al die jaren een uil gestuurd. De ass.

[ bericht aangepast op 24 jan 2017 - 20:20 ]

---

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

---

'When a man gives his opinion, he's a man.
When a woman gives her opinion, she's a bitch.'

---

---

'Silence is not weakness
and decency not pride.'

---

---

Het enige steun wat ik van Vincent kreeg, was een verwarde blik, voor deze zijn hand uit die van mij trok. Pijnlijk beet ik op de binnenkant van mijn wang. Puur om mijn lippenstift niet te beschadigen. Daarnaast waren de binnenkanten van je wangen niet zichtbaar. Niemand kon weten noch zien hoeveel je deze beschadigde.
Vincent melde dat hij zijn paard op stal ging zetten, waarmee hij me compleet voor paal zetten. Het deed pijn. Het feit dat jij altijd op kwam voor andere, maar andersom blijkbaar niemand om jou gaf. Misschien was dat ook té veel om te wensen. Misschien was ik het ook wel niet waard.
Vincent liep alweer door met Mikhail en hoewel hij nog zei dat hij het niet erg vond als we hem volgde, voelde het anders. Ik ging dan ook niet achter hem aan, hoewel ik geen flauw idee had waar ik wel heen moest. Misschien kon ik alvast de gedeelte waar mijn bed in de kamer lag in richten en de spiegel bivakkeren met mijn spullen natuurlijk. Ik wist heus wel dat vele meiden van mijn laag mijn spullen gebruikte, maar ik kon het niet iedere dag heen en weer slepen. Daarnaast kon ik toch zo nieuwe kopen, dus zoveel probleem zag ik daar niet in.
‘Dus…’ begon Alex, die er nog blijkbaar stond. Waarschijnlijk te bang voor de paarden om zelfs tijd te rekken om met mij te praten, in plaats van de paardenstal in te gaan.
‘Al helemaal klaar voor het feest? Vroeg hij uit het niets. Ik wist niet bepaald waarbij hij daarmee doelde. Ik vermoedde echter niks goeds en dat hij hiermee meer informatie probeerde te winnen of ik met iemand naar de bal ging. Waarschijnlijk zou hij zo wel gaan opscheppen over het feit dat zoveel meiden hem al wel niet gevraagd hadden in de tussentijd. Ongetwijfeld niet eens in de gaten hebbend hoe groot de luxe wel niet was. Ik zelf zou namelijk niet gevraagd worden. Ik ging eigenlijk altijd wel met Gus. Er was wel een enkele paar keer geweest dat ik gevraagd werd voor de bal, maar uit een soort van angst en wantrouwen, wees ik ze altijd af. Daarnaast verbleek ik altijd wel voor jongens als ze mij met Sasha zagen. Niet dat ik jaloers op haar was. Dat zeker niet. Ze verdiende het, maar soms maakte het me nog onzekerder. Mensen dachten altijd dat ik zelfverzekerd en arrogant was. Dat laatste klopte behoorlijk, gezien arrogantie uit onzekerheid voortkwam. Iets wat wel kon kloppen als je naar de lagen make- up op mijn gezicht keek. Echter betekende dit niet dat ik niet meer menselijk was en dat ik enkel maar een stuck – up bitch was.
Daarnaast vermoedde ik niet dat Alex het zo maar zou gaan pikken als ik zelfs met een kever zou gaan – laat staan een jongen. Dan zou er meteen een brief bij mijn ouders komen over wat voor slet ik wel niet ben. Nee het was goed met iedereen. People always judge. No matter what you do, you are never good enough.
‘Ik denk ga ik toch niet. Ik heb geen zin om mijn toekomstige echtgenoot allemaal meiden te zien aflebberen.’
Ik sloeg mijn armen over elkaar heen, terwijl mijn tanden zich weer aan de binnenkant van mijn wang begon te knagen. ‘Mijn zegen heb je.’

[ bericht aangepast op 24 jan 2017 - 22:01 ]

---

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

17 • Pureblood • Ranaulph • Chaser & Captain • Common Room • Elea Ze klakt met haar tong. Kan ze niet gewoon even haar bek mond houden? 'Het is niet eens een zeikverhaal. Misschien ben ik wel oprecht geïnteresseerd in jouw vakantie en ontneem jij me nu de kans om een goed gesprek met je aan te gaan,' zegt ze en ik negeer haar, wetende dat geen enkel woord uit die zin oprecht is. 'Maar goed,' zegt ze en ik rol mijn ogen als ze haar handen in de lucht gooit, wat een dramaqueen, 'als jij liever tijd doorbrengt met je schoolboeken dan met mij, dan is het voor mij weer duidelijk hoeveel ik voor je beteken, lieve, lieve Saengdao,' zegt ze. Ik wil ook dat negeren, maar het volgende zorgt ervoor dat mijn hart een klop overslaat. Ze leunt voorover en ik voel haar zachte adem tegen mijn oor aan botsen. Damm it. 'Maar over dat berijden gesproken... dat komt wel goed, maak je daar maar geen zorgen over.' Ze knipoogt naar mij en ik probeer mijn gezicht in de plooi te houden. Ik hou mijn mond dicht, wetende dat ik nu geen woord moet zeggen, want dan verraad ik mijzelf. 'Veel plezier met je lieftallige drankjes. Ik zal je niet langer weerhouden te fantaseren over Amortentia en Veritaserum.' Ik werp haar een arrogante blik en richt mij dan weer op mijn boek. Normaal had ik haar bedolven onder de nare woorden en gemene opmerkingen, maar vandaag even niet. Ik ben moe, niet in de mood en haar gespeel helpt ook niet echt bepaald mee. Terwijl ik mij weer over de potions buig, voel ik nog steeds die adem in mijn nek. Een rilling glijdt over mijn rug, maar ik dwing mijzelf om te focussen. Ik wil niet naar boven gaan en de kans lopen dat ik haar opnieuw tref. "—... and sleep in them like kings and queens."

---

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

---

---

'Dat zou ik nooit doen.’ Het is dat ze zijn lippen zag bewegen, anders zou Mari haast gedacht hebben dat iemand anders het zei, omdat ze hem nog nooit zo had horen praten. ‘Ik heb verdomme nog aan geen ander meisje gedacht terwijl wij samen waren, ze mochten voor mijn part allemaal verdwijnen, want ik had het mooiste meisje van de wereld al in mijn armen en dat was het belangrijkste. Ik... Ik houd verdomme van je en waag het niet om eens nog te denken dat het niets meer was dan een walgelijk spel voor me. Ik snap nog steeds niet hoe het me is gelukt om jou voor me te winnen, om samen...’       Met grote ogen keek Sebastian aan. Nee, ze had hem echt nog nooit eerder gezien. Ze kon niet ontkennen dat het haar ergens goed deed. Niet omdat ze het leuk vond om hem zo te zien, dat vond ze totaal niet, maar omdat ze nu wist dat hij ook een zachtere kant had.       ‘Je weet uit welke familie ik kom, hoe mijn familie over Halfbloeden en Mugglebloeden denkt. Je weet hoe mijn ouders mijn zusje.. Je weet het als enige hier en alsnog...’       'Oh, Seb...' zei ze zachtjes. Hoewel ze nog steeds boos op hem was, ging dit nu gepaard met schuldgevoel. Het was absoluut niet de bedoeling geweest hem te laten huilen, alleen om hem flink de waarheid te vertellen. 'Niet huilen alsjeblieft.' Voorzichtig veegde ze een traan van zijn wang. 'Het is gewoon... Ik vind het lastig dat je soms zo ontzettend boos wordt wanneer ik niet precies doe wat jij wilt. Ik kan dat gewoon niet...' Mari wierp hem een verontschuldigende blik toe, waarna ze haar armen rondom zijn middel sloeg en haar hoofd tegen zijn borstkas nestelde. 'Sommige dingen die je zegt... Het laat mij wel voelen alsof je hetzelfde denkt als je ouders, ook al weet ik ergens wel dat je dat niet doet, maar het laat mij er aan twijfelen.'

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

16 • PUREBLOOD • RANAULPH • SEEKER • DORM > HALLWAYS • ALONE Neuriënd sta ik in de kamer en ik pak langzaam enkele spullen uit mijn koffer. Ik ben altijd te lui om het meteen te doen, maar ik heb niks beters te doen. Dao zit toch alleen maar te lezen — voor mijn gevoel zit ze constant te lezen en draait haar hele leven om school — en verder weet ik niet waar de rest is. Dimitri was ook alweer verdwenen met een fles drank in zijn hand. Ik pak mijn kleding en leg die allemaal op de daarvoor bestemde plekken naast mijn bed. Ik hum wat en haal eens in de zoveel tijd mijn hand door mijn haren heen als het weer in mijn gezicht hangt. Ik ben te koppig om het op te steken, mijn haar hangt altijd los langs mijn gezicht en ik vind het leuker dan wanneer het zo strak naar achteren staat.       Ik voel mijn maag rommelen en ik zucht een keer. Misschien moet ik maar eens naar de keukens gaan om nog wat eten te jatten, want ik heb honger, ook al hebben we net een uitgebreid avondmaal gegeten. Ik hou gewoon van eten, ja. Ik besluit wat comfortabele kleding aan te trekken en dan huppel ik de trappen weer af, waarna ik langs Do heen loop. 'Moet ik wat eten voor jou meenemen, Daootje? Of ben je te druk met je drankjes?' knipoog ik haar toe en ik grinnik. Zonder op antwoord te wachten, loop ik al door naar de deur en ik verlaat de Common Room van Ranaulph. Rustig loop ik door de gangen heen en zoek naar de keuken. De huiselven moeten maar wat voor me maken, ook al mag het misschien niet. Ze gaan een stuk brood en verse jus d'orange echt niet missen, lijkt me. En als ze dat wel doen: jammer dan. Ze moeten hun leerlingen wel goed verzorgen voor de lessen weer beginnen, waar ik écht geen zin in heb.

---

You gave me my life all those years ago, now I give you yours.

---

---

‘Oh, Seb. . .’       Geheel automatisch klemmen Sebastians kaken zich op elkaar, medelijden was een gegeven waar hij absoluut niet mee geassocieerd wilde worden. Echter, de woedende gezichtsuitdrukking van Mari was voor nu verdwenen en dat was voldoende om het te accepteren.       ‘Niet huilen, alsjeblieft. Het is gewoon. . . Ik vind het lastig dat je soms zo ontzettend boos wordt wanneer ik niet precies doe wat jij wil. Ik kan dat gewoon niet. . . Sommige dingen die je zegt. . . Het laat mij wel voelen alsof je hetzelfde denkt als je ouders, ook al weet ik ergens wel dat je dat niet doet, maar het laat mij eraan twijfelen.’       Sebastian had de gigantische behoefte om zijn armen om Mari’s lichaam te slaan en haar dichter tegen zich aan te trekken, maar hij worstelde met de gevoelens in zijn gedachten welke op het moment geen uitlaatklep hadden. Normaal gesproken zou hij Elea opzoeken, of een andere jongedame die op dat moment zo wanhopig genoeg was om zichzelf door hem mee te laten leiden. Nu Mari zo dicht bij hem stond, kon hij het niet kwijt — hij zou ontploffen.       ‘Mari. . .’       Voorzichtig weet hij Mari’s armen los te peuteren van zijn lichaam. Door haar bij haar bovenarmen vast te nemen, weet hij haar enkele passen naar achteren te laten zetten. De blik in zijn kijkers was een wild, kolkend mengsel van woede, verdriet en wanhoop.       ‘Je moet niet bij me zijn, nu. Ik. . . Ik wil je niet nog meer pijn doen. Ga gewoon.’       Sebastian trekt zijn handen van haar af, waarna hij ze tot vuisten balt. Hij ontwijkt haar blik en kijkt naar een punt hoger op de muur net achter haar. Misschien zou hij wel naar buiten gaan om te oefenen voor Quidditch, de wind in zijn gezicht zou genoeg zijn om hem af te laten koelen.       ‘Ik ben niet goed voor je, en dat weet je. Ik weet dat ik het je moeilijk maak door gemixte signalen af te geven en dat zal niet meer gebeuren. Het is gewoon. . . Nee. Het zal niet meer gebeuren, oké?’

---

•

Heel kort leek Alex een soort van verwarring bij Gabi te zien na zijn vraag, maar dat was snel verdwenen, om plaats te maken voor haar – inmiddels gebruikelijke – afstandelijkheid. “Ik denk ga ik toch niet. Ik heb geen zin om mijn toekomstige echtgenoot allemaal meiden te zien aflebberen,” was wat ze zei met de nadruk op ‘mijn toekomstige echtgenoot’. Ineens begreep hij haar hele houding ten opzichte van hem. Ooit, lang geleden, hadden ze het echt wel goed met elkaar kunnen vinden, maar dat was al eeuwen voorbij. Hoe kon het ook anders? Ze waren al lang niet meer die zorgeloze kinderen die ze waren geweest. Ze waren jongvolwassenen in een wereld die veel vroeg van degenen die haar bewoonden, en dan zeker in de klasse waarin Alexander zich bevond. Daarin was geen plek voor loze grappen, voor buikpijn van het lachen en voor stiekem met je nette kleding in bomen klimmen. Het was een wereld zonder emoties en een wereld van jezelf wegcijferen voor geld en voor macht. Gevoelens deden er niet toe, zoals de ring om zijn vinger maar weer eens bewees. Gabi’s “mijn zegen heb je,” had hij bijna gemist terwijl hij tot de realisatie kwam wat haar zo tegenstond van hem, maar net niet genoeg om niet te horen dat hij haar zegen helemaal niet had, als hij dat al van plan zou zijn geweest. Dat hier ook een klein kiertje lag naar acceptatie en uiteindelijk zelfs een soort van genegenheid - hij had bij zijn ouders gezien dat dat zou ontstaan na genoeg tijd. Je had weinig keuze als je getrouwd was – had hij wel door. Daarom haalde hij achteloos een hand door zijn haar en ging hij niet in op haar ‘toestemming’. “Ik denk dat ik ook maar niet ga,” antwoordde hij. “Zonder iemand om mee te gaan is het toch niet half zo leuk.” Ondanks zijn eerdere aandrang om juist met iemand anders te gaan omdat het van hem verwacht werd dat hij Gabi mee zou nemen, zou hij dat niet doen. Hij was vast van plan om haar in het jaar dat ze nog hadden tot ze elkaar het ja-woord zouden geven voor zich te winnen. Hij zou niet meer gaan voor korte pleziertjes, maar haar laten zien dat hij echt wel het type man kon zijn waar ze waarschijnlijk in haar jonge ‘The tales of Beedle the Bard-heksen’-jaren* van gedroomd had, met tovenaars die nobel van hart waren en die de harten van de heksen met één blik konden veroveren. Nou kon hij dat laatste ook – afgezien die van Gabi dan – maar hoe hij dat talent inzette, was toch wel iets anders dan wat al die ‘droomtovenaars’ (zoals alle kleine meisjes ze schenen te noemen) deden. Hij had immers niet voor wachten op ‘true love’ gekozen of om de jonkvrouwe in nood te redden. Hij had zichzelf verkozen. [OOC: *beter bekend als de Disneyprinsessen-jaren van een Pureblood. En ja, ik weet dat al die sprookjes niet zo’n hoog Disney-gehalte hebben, maar jullie moeten me dat maar vergeven en uit gaan van een tweede boek met Disney-achtige verhalen :’)]

---

The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.

---

---

'Mari...’ Een teleurgesteld gevoel trok door haar heen toen hij zijn handen op haar bovenarmen plaatste en haar iets bij hem vandaan duwde. Meende hij dit nou serieus? Er was hij boos op haar, toen niet meer, en nu moest ze ineens weer weg? Het frustreerde haar mateloos. Hij kon dit niet zomaar maken. Maar aan de blik in zijn ogen te zien, was zij niet de enige die in de war was.       ‘Je moet niet bij me zijn, nu. Ik... Ik wil je niet nog meer pijn doen. Ga gewoon. Ik ben niet goed voor je, en dat weet je. Ik weet dat ik het je moeilijk maak door gemixte signalen af te geven en dat zal niet meer gebeuren. Het is gewoon... Nee. Het zal niet meer gebeuren, oké?’       'Godverdomme, Sebastian Nördstrom. Méén je dit nu? Eerst word je boos wanneer ik je hand wegduw, en nu duw je mij weg?' Ze had de neiging haar hand tegen de muur aan te slaan. Ze wilde alleen geen gebroken hand, dus in plaats daarvan baalde ze haar handen in vuisten en drukte ze haar nagels in haar palm. 'Je kan dit niet doen. Je kan niet eerst boos worden, en dat het dan bijna weer goed is, en dat je dan ineens wilt dat ik wegga en dat je niet goed voor mij zou zijn om met je om te gaan? Maak eens een beslissing.'       Mari stond al op het punt om weg te lopen, toen ze bedacht dat er wel een manier was om er achter te komen wat hij nou echt wilde. Ze verkleinde de afstand tussen hun, ging op haar tenen staan en plantte haar lippen op de zijne.

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

---

---

‘Godverdomme, Sebastian Nördstrom. Meen je dit nu — eerst word je boos wanneer ik je hand weg duw en nu duw je mij weg?’       Sebastian hield zich stil, zijn blik vastgehouden op het punt op de muur achter Mari. Waarom kon ze niet simpelweg weglopen? Waarom vond ze het zo belangrijk dat hij aardig tegen haar deed? Waarom stond ze zo dichtbij dat hij haar vertrouwde geur kon ruiken?       ‘Je kan dit niet doen. Je kan niet eerst boos worden, dat het dan bijna weer goed is en dat je dan ineens wil dat ik weg ga en dat je niet goed voor mij zou zijn om met je om te gaan? Maak eens een beslissing.’       Natuurlijk had Sebastian weet van het gegeven dat hij degene was die bleef trekken en wegduwen, het was niet eerlijk dat hij op het moment zo over Mari dacht. Echter, hij had haar zojuist duidelijk gevraagd om weg te gaan omdat hij tijd had om tot rust te komen. Waarom deed ze dat niet? Sebastian wist dat ze niet wilde zien hoe hij zou worden in zo’n bui, zo goed kende hij Mari wel. Uiteindelijk nam Sebastian de beslissing om simpelweg te vertrekken en niet meer naar haar om te kijken. Wellicht kon hij op zoek naar Elea, of gaan vliegen op het Quidditch veld. Hel, misschien had Vincent wel tijd voor een ouderwets potje worstelen — for fuck’s sake — hij had gewoon een uitlaatklep nodig.       Echter, hetgeen gebeurde deed Sebastian compleet verstijven — de plotselinge aanraking van Mari’s lippen op de zijne waren zo onverwachts dat hij met grote kijkers naar haar gezicht staarde. Haar eigen kijkers waren tevens open, de mengeling van afwachting en woede daarbinnen was voldoende om hem over de rand te trekken. Als Mari hem iets vroeg, ook al was het deze kus, zou hij nooit ofte nimmer kunnen weigeren. Alles in Sebastian schreeuwde er om— om Mari om te draaien en haar tegen de muur te drukken. Maar dit was Mari, geen meisje uit een willekeurig huis dat hij een hoekje in trok om even te zoenen. Mari was anders.       ‘Mari. . .’       Sebastian had haar naam fluisterend uitgesproken, maar het had meer weg van een zucht dan een daadwerkelijk woord. Mari’s lippen op de zijne waren voldoende om hem over de rand te trekken, waardoor zijn armen haar lichaam omsluiten rondom haar middel — een kooi waar ze niet snel uit zou kunnen ontsnappen. Zuchtend leunt haar naar achteren, totdat zijn rug de muur raakt — Mari gelijktijdig met zich mee trekkend. Inmiddels verplaatst één van zijn handen zich naar haar nek, zijn duim onder haar kin, waardoor hij haar hoofd ietwat kantelt. De kus is heel anders dan Sebastian gewend is — rustig, zacht, zonder tong. Voor even bijt hij zachtjes in haar onderlip, maar glijdt al snel terug naar het oude patroon van zachte kusjes en strelingen.       ‘Als je niet stopt, sleur ik je zo mee het Potions lokaal in,’ gromt Sebastian zachtjes tussen de kussen door. Hij had met verschillende meisjes ondervonden hoe het was om een leeg klaslokaal voor jezelf te hebben; zowel spannend als Goddelijk.

---

•

---

---

'Mari...’ zei Seb zachtjes. Voor even was ze bang dat hij ging zeggen dat hij wilde dat ze wegging, maar in plaats daarvan gleden zijn armen rondom haar middel en trok hij haar tegen zich aan. Een zacht, tevreden geluidje kwam over haar lippen. Een warm gevoel trok door haar lichaam. Ze had dit gemist. Meer dan ze dacht.       Het was een erg zachte kus. Veel zachter dan je zou verwachten, gezien ze beide in de niet meest kalme bui waren. Ze dacht er niet eens over na dat ze nog altijd in de schoolgang stonden en dat praktisch iedereen hun zo zou kunnen zien. Dat was zo'n beetje het laatste wat op dat moment door haar gedachten ging. Hoewel ze het zachte fijn vond, vond ze het ook totaal niet erg toen hij op haar lip beet, want damn.       ‘Als je niet stopt, sleur ik je zo mee het Potions lokaal in.'       'Misschien vind ik dat wel helemaal niet erg,' mompelde ze. Haar ene hand gleed via zijn borstkas, naar zijn nek, naar zijn haar, waar ze zachtjes aan trok. Haar andere hand gleed naar zijn billen en ze kon het niet laten om er kort in te knijpen. 'Ik merk dat je goed getraind hebt afgelopen zomer,' lachte ze zachtjes, met haar lippen nog half tegen de zijne gedrukt. 'Misschien moet ik dan toch maar mee wanneer je weer gaat skiën, alleen dan moet je het mij eerst wel leren, anders breek ik mijn beide benen en moet je de hele vakantie mijn butler spelen...' Dit keer was zij degene die op zijn onderlip beet. 'Al klinkt dat ook niet te erg.'

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered