• • MARKED • SHADOWHUNTERS
    "No matter what has happened. This who you are"

    Het verhaal gaat verder waar seizoen 1 en de film ongeveer is geëindigd. Valentine creëert een nieuw leger Shadowhunters met de Mortal Cup terwijl de leden van Het Instituut wanhopig Jace en de Mortal Cup proberen terug te krijgen. Nieuwe Shadowhunters voegen zich toe aan beide kanten en Downworlders kiezen een kant in deze nieuwe oorlog. En dat alles om de Mundane wereld. Make it or break it with lots of drama.
    praattopicrollentopicspeeltopic

    "Shadowhunters: looking better in black than the widows of our enemies." - Since 1234


    ROLLEN
    Hunters
    Alec Lightwood - Pagina 2 - Inferius
    Brother Zachariah/Jem Carstairs [Silent Brother] - Pagina 5 - PeterMaximoff


    Indy Nova Youngblood - Pagina 4 -greenlight22
    Isabella Lightwood Pagina 2 - Aftertaste



    Downworlders
    Magnus Bane [Warlock] - Gereserveerd - HalfBloodPrince
    Raphael Santiago [Vampire] - Pagina 2 - PeterMaximoff


    [Warlock] - Pagina 2 - Polovina




    Characters
    Clary Fairchild
    Jace Wayland
    Alec Lightwood
    Isabelle Lightwood
    Magnus Bane
    Simon Lewis
    Lucian Graymark
    Valentine Morgenstern
    Jocelyn Fairchild
    Raphael Santiago


    INVULLEN
    • Naam
    • Leeftijd
    • Soort
    Hunter of vampire, werewolf, warlock, faery.
    • Innerlijk
    • Uiterlijk
    • Geschiedenis
    • Familie
    • Relaties
    • Extra


    INFORMATIE


    REGELS
    • Er is een maximaal aan twee personages.
    • Alleen HalfBloodPrince maakt topics aan.
    • Posts moeten minimaal 300 woorden bevatten.
    • Geen ruzie behalve in de RPG zelf.
    • Off topic in het speeltopic graag tussen haakjes of in het praattopic.
    • 16+ is toegestaan.
    • Zonder toestemming mag je de personages van anderen niet besturen.
    • Sluit niemand buiten en probeer zoveel mogelijk andere posts te lezen!
    • Probeer bij de tijd te blijven die wij aangeven.
    • Denk heel goed na voordat je meedoet. Wij steken hier veel tijd in en het is ook niet leuk voor anderen als je niet meer reageert.
    • Layout door Inferius.
    • And above all; have fun!


    "Emotions are never black and white. They're more like symptoms."


    [ bericht aangepast op 8 dec 2016 - 18:39 ]


    "Everytime I see the red hair bouncing so gracefully, I remember how much damage I did to that magnificient flower..."

    Alexander Gideon Lightwood
    “Do you still perform autopsies on conversations you had lives ago?”


    Alec • Shadowhunter • Pandemonium • Brother Zachariah en Magnus

    'Sorry Alexander, we zijn met man en macht bezig om Jace te vinden. Ik heb zelf regelmatig contact met het Instituut zelf. Alleen we moeten oppassen.' Ik ontwijk zijn blik en leun tegen de bar aan terwijl ik in de verte staar. Ik kijk pas weer naar Magnus als hij mij een cocktail aanbied, nadat hij ze besteld heeft met de woorden: 'Twee cocktails van mijn eigen recept graag.' Ik twijfel even, maar neem dan alsnog de cocktail aan. Ik ben al asociaal genoeg bezig met mijn gedrag. Ik kan op zijn minst doen alsof ik hier niet helemaal tegen mijn zin ben. Natuurlijk ben ik dat niet. Magnus was genoeg reden om te komen, maar op dit moment zit ik met mijn hoofd bij Jace en niemand anders. Ik zucht en neem een grote slok van de cocktail. Normaal ben ik niet zo'n fan van alcohol, maar nu kan ik het eigenlijk wel gebruiken. Ik speel een beetje met het roze parapluutje dat in het drankje staat en richt mij dan tot Magnus.
          'Ik kan het gewoon niet aan dat het lijkt alsof niemand iets doet. Niemand maakt ook maar iets van vooruitgang. Ik wil iets kunnen doen!' Ik drink de rest van mijn drankje op en draai mij om naar de bar. Ik zet mijn handen op de rand en laat mijn hoofd hangen. Ik kan dit niet uitstaan. Dit hele gedoe met Jace maakt mij gek. Het is alsof er een stuk van mij verloren is en ik weet niet wat ik kan doen om hem te redden. Dat maakt mij het meest boos. Ik heb het gevoel alsof ik nutteloos ben. Ik kijk naar Magnus. 'Moet je niet terug naar Brother Zachariah?' vraag ik. 'Het is belangrijk om je... gasten te vermaken, als gastheer bedoel ik,' mompel ik.


    (to the stars) the moon pleaded: stay.


    My fake plants died, because I did not pretend to water them.



    Magnus Bane





    "I don't know what to do, actually."



    Naar mijn verbazing nam hij mijn cocktail aan en nam een slok. Ik keek toe hoe hij met het parapluutje speelde en ik zuchtte. Zijn energie was allesbehalve positief en ik maakte nóg meer zorgen. Hij had zijn emoties niet onder controle en ja, ik snapte ook wel dat Jace zijn Parabatai is maar als ik Jace goed kon inschatten, wilde hij vast niet dat Alexander zich zo druk zou maken om hem.
      'Ik kan het gewoon niet aan dat het lijkt alsof niemand iets doet. Niemand maakt ook maar iets van vooruitgang. Ik wil iets kunnen doen!' 
    Alexander draaide zich om, legde zijn handen op de bar en liet zijn hoofd hangen. Voor mij voelde het alsof iemand zojuist een mes in mijn hart had gestoken. Het liefste wilde ik hem een knuffel geven en hem gewoon een gevoel van troost aanreiken. Mijn hand was al halverwege in de lucht toen Alexander zich tot mij richtte.
    'Moet je niet terug naar Brother Zachariah? Het is belangrijk om je... gasten te vermaken, als gastheer bedoel ik,'
    Na een enorme twijfel, legde ik mijn hand op zijn rug, in de hoop dat hij ook maar iets werd afgeleid.
    ”Alexander, ik ben niet de gastheer, dat is Chairman.” Ik keek naar Jem ik zag dat Chairman in de richting van Raphael lopen.
    ”Chairman regelt het wel. En ik snap goed dat het je frustreert, Alexander maar zo kun je ook niet functioneren en dat gaat ten koste van je zoektocht naar Jace. En van jouw...” Het laatste zei ik zachter dan mijn intentie was en ik legde mijn rechterhand op zijn hand.
    “Je moet vooral niet denken dat je er alleen voor staat want je staat er absoluut niet alleen voor. Izzy, Clary, Simon en ik denk zelfs Raphael maar dan zul je het hem lief moeten vragen.” Voorzichtig schenkte ik hem een glimlach aangezien ik hem niet goed kon inschatten in zijn onvoorspelbare moodswings.


    "Everytime I see the red hair bouncing so gracefully, I remember how much damage I did to that magnificient flower..."

    Josi Elvina Shade
    " The magic is what made me stronger. It has never been my weakness. "

    Warlock • Shade family • On her way to the party • Excited mood • Outfit
    Ik ben onderweg naar het feest van Magnus. Misschien dat ik niet welkom was, maar dat was dan wel duidelijk te merken aan Marcus zelf als ik hem binnen zou zien.
    Ik tik ongeduldig met mijn vingers op mijn been als de taxichauffeur door de file probeert te komen. Ik knijp mijn ogen licht samen als ik de club aan zie komen in de verte. "Laat maar zitten. Ik loop wel vanaf hier." Zeg ik tegen de man voorin de taxi. Een pixie die mij iets schuldig was, dus hierbij was die gelofte ook weer afgelost. Ik loop over straat als mijn zwarte jurk wappert in de felle wind hier op straat. Een gure wind die niet veel goeds met zich mee brengt. Vroeg of laat zal het vast op vechten uit komen. Ik loop naar de deur van de club en kijk de bodyguard aan. "Ah, Miss Shade." Begint hij al en ik knik naar hem. "Leuk dat je er bent.", Gaat hij verder en daarmee weet ik dat ik door kan lopen.
    Een jonge man vraagt om mijn jas en deze geef ik dan ook gewillig af. Ik haal even diep adem voordat ik verder loop. Daarna treed ik de kamer binnen. Wat mij vooral het meest opvalt, is dat er een paar Shadowhunters rond lopen en voor de rest een paar Downworlders die ik al eens vaker hebt gezien. Ik loop maar richting de bar om wat te drinken te halen. Ik vraag om een martini en leun lichtelijk tegen de bar aan, terwijl ik de rest van de omgeving goed in de gaten houd. Je kan tenslotte niet genoeg op je hoede zijn in deze wereld. Voor ik het weet is mijn martini klaar en pak ik deze. "Bedankt.", Zeg ik met een lieve glimlach, voordat ik vertrek van de bar en mijn weg vind door de menigte 'mensen'.


    "I don't have sweet dreams.. I have beautiful nightmares" †

    Alexander Gideon Lightwood
    “Do you still perform autopsies on conversations you had lives ago?”


    Alec • Shadowhunter • Pandemonium • Brother Zachariah en Magnus

    Ik voel zijn hand op mijn rug en verstijf. De simpele aanraking zorgt ervoor dat er een tornado van gevoelens in mij opstuift. Ik sla mijn ogen neer en probeer de vlinders in mijn buik te negeren. Ik moet nu ergens anders mee bezig zijn. Ik moet nu met Jace bezig zijn, niet met mijn gevoelens voor Magnus.
          'Alexander, ik ben niet de gastheer, dat is Chairman. Chairman regelt het wel.' Ik wil een sarcastische opmerking maken over een kat als gastheer, maar besluit mijn mond dicht te houden. 'En ik snap goed dat het je frustreert, Alexander maar zo kun je ook niet functioneren en dat gaat ten koste van je zoektocht naar Jace. En van jouw...” Ik voel zijn hand op de mijne en opnieuw spelen die vlinders op. Ik kijk hem niet aan en staar intens naar de plek waar onze handen liggen. 'Je moet vooral niet denken dat je er alleen voor staat want je staat er absoluut niet alleen voor. Izzy, Clary, Simon en ik denk zelfs Raphael maar dan zul je het hem lief moeten vragen.' Ik kijk op en zie dat hij glimlacht. Ik wil hem bijna geloven. Ik wil hem zo graag gewoon vertrouwen en ervan uit gaan dat alles goed komt, maar nog steeds knaagt het nare gevoel aan mij. Het overwint al mijn gevoelens, zelfs die voor Magnus. Ik ben mijn parabatai kwijt. Ik schud mijn hoofd en kijk Magnus aan.
          'Het gaat hier niet om mij,' zeg ik, 'Jace zou ook alles voor mij opgeven als hetzelfde bij mij was gebeurd. Ik moet hem gaan halen Magnus en elke seconde waarin ik niet met hem bezig ben, voelt als verspilt. Het voelt alsof ik hem vergeten ben.' Ik trek mijn hand terug en kom overeind. 'Ik... ik moet gaan. Het spijt mij, maar ik kan mij niet verdrinken in muziek en cocktails terwijl mijn beste vriend vermist is.' Ik ontwijk zijn blik terwijl ik die laatste woorden zeg en draai mij dan op. Mijn hart zinkt terwijl ik wegloop, wetende dat dit hem pijn zal doen.


    (to the stars) the moon pleaded: stay.


    My fake plants died, because I did not pretend to water them.

    Mon topics (:.


    "The stars replaced the emptiness of my heart."

    Mijn topics.


    If you can't hide it, just throw some fucking glitter all over it.



    Magnus Bane





    "I need a pokerface."


    “Het gaat hier niet om mij.” Hoor ik Alexander zeggen. De moed zakte me langzaam in de schoenen.
    “Jace zou ook alles voor mij opgeven als hetzelfde bij mij was gebeurd. Ik moet hem gaan halen Magnus en elke seconde waarin ik niet met hem bezig ben, voelt als verspilt. Het voelt alsof ik hem vergeten ben.” Alexander trok zijn hand terug en kwam overeind.
    “Ik... ik moet gaan. Het spijt mij, maar ik kan mij niet verdrinken in muziek en cocktails terwijl mijn beste vriend vermist is.” Alexander draaide zich om en liep weg. Ik staarde hem na, zelfs nog toen hij al 5 minuten weg was. Het voelde alsof mijn hart heel langzaam in stukjes brak. Ergens had ik wel het gevoel dat hij het niet zo meende en dat hij gewoon zijn beste vriend en Parabatai miste maar toch. Het voelde alsof ik mijn eerste break-up weer herleefde. Ik gaf de barman een teken van drie en liep naar de achterzijde van de bar, waar ik even alleen kon zijn. Had ik achter hem aan moeten gaan? Had ik hem tegen moeten houden? Ik wist het gewoon niet. De barman kwam even drie cocktails brengen en maakte zich weer snel uit de voeten. Ik voelde de muur tegen mijn rug aan en liet me onderuit zakken.
    ”Stel je niet zo aan, Magnus.” Mompelde ik tegen mezelf. “Het is maar een jongen.” Ik greep een cocktail en gooide het achterover.
    ”Het is maar een jongen.” Fluisterde ik nog een keer tegen mezelf. Ik gooide de volgende cocktail achterover. Kom, je hebt gasten. Ze zullen vast wel denken waar je blijft. Ik pakte de laatste cocktail en hield die vast in mijn hand. Voor het gordijn haalde ik nog even diep adem. Smile, er is niks aan de hand. Maar toch pakte ik nog vlug mijn telefoon en stuurde Alexander een smsje.

    Mijn excuses dat ik je niet verder kan helpen op het moment met Jace en als ik mezelf heb opgedrongen maar ik neem mijn woorden niet terug. Ik meende wat ik zei. Laat me maar wat weten wanneer ik wat voor je kan betekenen.
    ~ Magnus


    Ik stopte mijn tefoon weg en vervolgde mijn weg naar Raphael. Hoewel ik graag bij Jem wilde zitten, kon ik dat niet. Mijn oude vriend kende me te goed en zette mij ook op mijn plaats wanneer het nodig was. Daar had ik nu absoluut geen behoefte aan.
    ”Goedenavond Raphael. Genoeg vitamine D binnen? Of moet het vitamine B zijn?”


    "Everytime I see the red hair bouncing so gracefully, I remember how much damage I did to that magnificient flower..."

    Duvessa Morgenstern

    17 years old | | At Magnus' party | | clothes | | Shadowhunter



    __________________________________________________________
    "I don't do losing I just win, so I choose the winning side"
    __________________________________________________________

    Ik irriteerde me mateloos aan het feit dat mijn vader me niks vertelde, en dan helemaal niks. Iedereen was er helemaal doorheen door het feit dat Valentine de beste shadowhunter Jace had meegenomen naar zijn schuilplaats. Iedereen uit het instituut was naar hem opzoek en om mij heen was alleen stress en ruzie over het vinden van Jace. Nu kende ik Valentine goed, ik was met hem opgegroeid en toch speelde mijn jaloerse gedrag een grote rol in dit alles. Zodra Jace in het spel was gekomen had Valentine geen oog meer voor mij, iets wat mij ego nogal wat deukjes liet oplopen. Ik was er altijd voor hem geweest en nu werd ik als een zak stront aan de kant gezet. Ik gooide mijn jas gefrustreerd in de hoek van mijn kamer neer en trok snel andere kleren aan voor Magnus' feest. Ik was vastbesloten net als de rest Jace te vinden, maar dan om voorgoed een einde aan de jongen te maken, al zou ik dit niet snel hardop zeggen. Toen ik naar buiten liep zag ik dat de meerderheid al weg was, wat me nog een probleem opleverde, hoe kwam ik bij Magnus. Het leek me een goed idee mijn gedachten even te verzetten naar het feest en dus was ik vastbesloten te gaan. In mijn ooghoek zag ik de matzwarte motor staan, ik twijfelde even gezien mijn kleding maar trok toen toch het motorjack aan en sprong op de motor. Vroeger had ik weleens op zo'n motor gezeten, ik vond het er altijd wel stoer uitzien en gezien ik zo snel geen ander vervoersmiddel zag moest ik mijn verloren motorrijdvaardigheden toch maar weer naar boven halen.
    Heelhuids kwam ik aan op het feestje van Magnus en stapte ik naar binnen, helemaal vergeten iets voor zijn kat mee te brengen, en ik was goed met dieren echt waar, ik was het alleen vergeten. Ik twijfelde of ik nog snel iets zou gaan halen maar besloot dat het verspilde tijd zou zijn en dus plofte ik neer bij de bar en besloot mijn rot gevoel weg te drinken.

    [ bericht aangepast op 12 feb 2017 - 11:35 ]


    "The stars replaced the emptiness of my heart."


    Raphael Santiago
    70 || Vampire || New York City Vampire Clan Acting Leader || It's a good thing Magnus is here || I am really not a party person
    Toen Magnus weg was gelopen, had ik eindelijk tijd om te voeden. Het zag er voor velen waarschijnlijk erg onsmakelijk uit, maar op dit moment had ik geen enkele reden om degenen om mij heen zich gemakkelijk te laten voelen. Sowieso gaf ik niet echt om gevoelens van anderen, al was het soms wel handig om ze je gunstig te stellen. Nu zat ik hier, alleen, met een zak bloed aan mijn mond. Ik had niet eens de tijd gehad om het in een fles te schenken. Nu had ik hier wel een glas kunnen pakken, maar ik wilde geen druppel verliezen. Ik had elke druppel hard nodig in deze zware tijden. Daarom was ik ook wel blij met de afleiding van dit feest, al was ik geen kattenmens en al helemaal geen feestganger. Ik zat liever ergens rustig met een boek, maar voor mijn oude vriend en mentor had ik het over. Mijn ogen gleden door de club, waar ik Magnus eerst met een bleke jongen zag praten, en daarna met dat Shadowhunter vriendje van hem. Ik had het niet op Shadowhunters. Ze staken altijd hun neuzen in zaken die ze niets aangingen. Toch viel deze wel mee. Hij sprak niet veel en was ook niet zo arrogant of aanwezig als de meesten. Ik zoog het laatste beetje uit de zak en gooide die toen zo met een boog in de afvalbak, terwijl ik mijn lippen aflikte. Net op het moment dat ik de zak in het vuilnis hoorde vallen, zag ik de jonge Shadowhunter weglopen, en Magnus mijn kant op komen. Hij plofte naast me neer met een gezichtsuitdrukking die niet de beste gemoedstoestand deed vermoeden en een openingszin die slechter was dan die van Simon, wat ik niet mogelijk had geacht. "Eigenlijk wel, ja. Nu wel. Maar ik heb het er liever niet over waarom het zo lang niet is gebeurt. Hoe gaat het met jou?" Ik sprak niet graag over mijzelf, en Magnus ook niet over hemzelf, waardoor we het meestal over iets totaal anders hadden, als we geen zaken te bespreken hadden. Nu hadden we heel veel zaken te bespreken, maar dat was voor een andere keer. Vanavond was een feest om even alles te vergeten.


    Bowties were never Cooler


    Brother Zachariah
    151 || Silent Brother || Visiting an old Friend || The girl shouldn't even be thinking about coming here.
    Magnus stond weer op om zich bij zijn geliefde te voegen. Het was ontzettend zoet om te zien hoe die twee met elkaar omgingen. Het bracht de kampen binnen de Shadow World heel dicht bijeen en ik hoopte dat we snel meer van dit soort vredelievende en liefdevolle samenkomsten zouden kennen in de wereld. Toch verwachtte ik het niet. Met Valentine op vrije voet en een duidelijke scheiding tussen de Shadowhunters zelf, laat staan alle andere wezens van de Shadow World, stonden alle relaties op scherp en was het een wonder dat Magnus en Alec zo schijnbaar moeiteloos die van hun wisten te onderhouden. Natuurlijk wist ik beter, maar de schijn was er zeker, en het ging altijd nog beter dan vele andere relaties en banden. Ik wendde mijn blik weer af naar de twee katten, Church die nog altijd op mijn schoot zat, en Chairman Meow die zich weer bij ons had gevoegd. Ik aaide hen zachtjes met mijn lange bottige vingers, tot ik een verandering voelde in de atmosfeer. Ik keek op en zag een Shadowhunter binnenlopen, die ik nog nooit eerder had gezien, maar die ik wel degelijk herkende, al was het maar door de rode circel in haar nek. Ik zette voorzichtig Church naast me neer en drukte een zachte kus op zijn kruin, voor ik naar de bar liep, waar de jonge dame, vol negatieve energie, was gaan zitten. Ik bleef naast haar staan en stak mijn hand op naar de barman, zodat ik een drankje zou krijgen.
    Wat doe jij hier, dochter van Valentine?
    Ik nam het glas van de barman aan en schonk hem een knipoog als bedankje. Flirten had ik van Will geleerd, maar ik had er nooit veel oefening in gehad, en als Silent Brother zeker niet, dus dat maakte de hele situatie een beetje ongemakkelijk. Ik nam een slokje van de blauwige cocktail waar lichte groene pluimen rook vanaf kwamen, voor ik verder ging tegenover de dame naast me.
    Ik dacht dat de boodschap van de gehele Shadow World, Demon en Engelen bloed gelijkend, erg duidelijk was: Wij hoeven Valentine en zijn destructieve denkbeelden niet in onze wereld en hetzelfde geldt voor eenieder die hetzelfde denkt.
    Het was een hele harde boodschap, maar het enige wat ons kon behoeden voor de afgrond waar de Shadow World nu op de rand van stond. Ik nam nog een slokje en wachtte op haar antwoord. Als dit in stilte kon worden afgehandeld zou het voor alle aanwezigen hier een stuk beter zijn.


    Bowties were never Cooler

    Duvessa Morgenstern

    17 years old | | At Magnus' party | | clothes | | Shadowhunter



    __________________________________________________________
    "I don't do losing I just win, so I choose the winning side"
    __________________________________________________________


    De stem liet mijn hoofd schrikkerig naar links schieten, en ik keek in de ogen van een stille broeder, al vroeg ik me af of het wel een echte stille broeder was gezien hij er niet uitzag als een stille broeder. Hij had geen dichtgenaaide ogen, noch mond. Toch werd zijn gezicht en andere delen van zijn lichaam bedekt met enkele niet shadowhunter runen, runen die ze alleen gebruikten bij stille broeders.
    Wat doe jij hier, dochter van Valentine?
    Ik twijfelde over hoe ik op deze vraag zou moeten reageren, de meeste, eigenlijk alle schadowhunters wisten niet dat ik de dochter van Valentine was, of adoptief dochter. Nu wist ik wel dat een stille broeder in je gedachten kon kijken, hierdoor twijfelde ik tussen de waarheid en de zoveelste leugen. Terwijl ik zat te denken over een gepaste reactie toen de broeder verder sprak,
    Ik dacht dat de boodschap van de gehele Shadow World, Demon en Engelen bloed gelijkend, erg duidelijk was: Wij hoeven Valentine en zijn destructieve denkbeelden niet in onze wereld en hetzelfde geldt voor een ieder die hetzelfde denkt.
    Door deze laatste opmerking werd de knoop door gehakt. Snel seinde ik naar de barman dat ik nog een drankje wou en ik draaide me naar de stille broeder toe.
    "Ik ben geen dochter van Valentine, ik heb zijn bloed niet, ik heb niks met hem gemeen. Het enige dat ik met hem gemeen heb is de cirkel in mijn nek" ik probeerde geen spier in mijn gezicht te vertrekken en ook niet meer of minder te gaan knipperen. Mijn gezicht was van staal, mijn drankje werd voor me neer gezet en ik wendde me van de broeder naar mijn drankje waar ik onzeker een slokje van nam.
    "Ik ben evenveel shadowhunter als jullie allemaal zijn, mijn relatie met Valentine was misschien beter dan de meeste van jullie, maar dat betekent niet meteen dat ik nog steeds achter hem sta." Ik kon de woorden moeilijk over mijn lippen krijgen en verslikte me bijna in mijn eigen woorden, een van de redenen dat ik nog steeds al mijn aandacht op het drankje vestigde. Nu sprak ik wel deels de waarheid, ik begon me steeds verder van Valentine af te wendden, als hij mij niet meer wil zien dan geldt hetzelfde voor mij.

    [ bericht aangepast op 13 feb 2017 - 20:06 ]


    "The stars replaced the emptiness of my heart."


    Brother Zachariah
    151 || Silent Brother || Visiting an old Friend || Doesn't she now better than to lie to a Silent Brother?
    Haar gedachten waren leesbaar in haar gedachten, iets waardoor ik niet snapte dat ze nog tegen me loog. Ze wist dat ik in haar gedachten kon kijken, en nogsteeds koos ze ervoor om een onwaarheid mijn kant op te sturen. Het intellect van haar ouders had ze duidelijk niet geërfd. Ik rolde met mijn ogen en nam nog een slok van mijn cocktail, voor ik haar antwoord gaf.
    Lieg niet tegen mij, dochter van Valentine, zeker niet als je van te voren bedenkt te gaan liegen. Je hebt zijn bloed in je en de cirkel in je nek is een duidelijk teken van je loyaliteit aan hem en zijn denkbeelden. Zo niet dan was deze vervaagd, zoals deze.
    Ik knoopte Alec's overhemd een stukje open, om de vervaagde Parabatai Rune aan haar te laten zien, voor ik het wee met een snelle beweging verborg onder het overhemd.
    Ik waarschuw je, dochter van Valentine. Je vind mij misschien geen dreiging, en denkt hier te kunnen verblijven, maar ik ken hier meerderen die bij het eerste gerucht van een volger, laat staan een dochter van Valentine, je letterlijk levend villen.
    Ik dronk de rest van mijn cocktail en keek naar Magnus die bij Raphael was gaan zitten. Verder ging ik opzoek naar zijn vriendje, die ik vond in de richting van de deur.
    Alec? Alexander Lightwood? Kan je nog een seconde je zoektocht naar je broer pauzeren?
    Hij kon haar naar buiten transporteren, en zij kon hem anders in elk geval waardevolle informatie over Jace geven als ze echt geen kwade intenties had, al wist ik bijna zeker dat ze die wel had. Misschien niet op dit moment, maar als haar vader de orders zou geven, zou ze zonder blikken of blozen iedereen hier omleggen, inclusief Alec en mijzelf. Ik vertrouwde de situatie echt niet en hoe eerder zij weg was hoe beter. Pas dan zou ik Magnus inlichten. Hij verdiende een stressvrije avond, maar het zou goed zijn als hij een aantal sterke wards op zou trekken tegen Valentine's onderdanen.

    [ bericht aangepast op 13 feb 2017 - 20:53 ]


    Bowties were never Cooler

    Duvessa Morgenstern

    17 years old | | At Magnus' party | | clothes | | Shadowhunter



    __________________________________________________________
    "I don't do losing I just win, so I choose the winning side"
    __________________________________________________________


    Lieg niet tegen mij, dochter van Valentine, zeker niet als je van te voren bedenkt te gaan liegen. Je hebt zijn bloed in je en de cirkel in je nek is een duidelijk teken van je loyaliteit aan hem en zijn denkbeelden. Zo niet dan was deze vervaagd, zoals deze.
    "Ik lieg niet" siste ik hem woedend toe, nu wist ik niet zeker of hij me hoorde want de woorden kwamen slechsts als fluisteringen over mijn lippen heen. "Ik heb het bloed van Valentine, misschien sprak ik dan niet de waarheid maar liegen deed ik ook niet." De woorden struikelden over mijn lippen heen en ik voelde mijn ogen zich met tranen vullen. Ik zou niet huilen, de Morgensterns huilen niet.
    Ik waarschuw je, dochter van Valentine. Je vind mij misschien geen dreiging, en denkt hier te kunnen verblijven, maar ik ken hier meerderen die bij het eerste gerucht van een volger, laat staan een dochter van Valentine, je letterlijk levend villen. Mijn blik schoot woedend zijn kant, ik wist niet wat ik het best kon doen, ik wou zeker geen scene schoppen maar de man voor me trok me met die opmerking zonet over de lijn heen.
    "Ik ben zijn dochter niet, ik ben geen bloedverwant" de woorden kwamen luid uit mijn mond. Ik keek geïrriteerd toe terwijl de stille broeder mijn net nog zo rustige plekje verraadde. Ik gooide mijn drankje naar binnen en maakte me klaar voor een woedende Alec. Ik klopte mijn rok af en stond op van de barkruk, seinde nog een laatste keer voor nog een drankje. Stel er zou wat gebeuren zou ik me van deze avond niets tot weinig te herinneren. Het drankje werd voor me neer gezet en ook deze gooide ik naar binnen. Ik activeerde de rune die achter mijn oor zat om mijn gehoor te versterken en het gesprek tussen de twee af te luisteren. Mijn oogleden begonnen te trillen tot ze zich sloten en de stemmen in mijn hoofd namen toe, mijn handen grepen naar mijn haren tot mijn oogleden weer open vlogen, er zou iemand sterven, vanavond nog.

    [ bericht aangepast op 14 feb 2017 - 14:04 ]


    "The stars replaced the emptiness of my heart."

    Alexander Gideon Lightwood
    “Do you still perform autopsies on conversations you had lives ago?”


    Alec • Shadowhunter • Pandemonium • Brother Zachariah en Magnus

    'Alec? Alexander Lightwood? Kan je nog een seconde je zoektocht naar je broer pauzeren?' hoor ik een stem in mijn hoofd. Brother Zachariah. Ik verstijf en draai mij om. Ik kom oog in oog te staan met de het tweetal en frons. Naast Brother Zachariah staat Duvessa Morgenstern. Haar rode haar steekt zelfs in het weinige licht fel af tegen haar omgeving.
          'Waarom?' is het enige woord wat er over mijn lippen rolt. Ik doe niet eens de moeite om Duvessa te begroeten. De achternaam die ze draagt zorgt ervoor dat ik geen blik waardig aan haar wil keuren en onbewust voel ik woede in mijzelf opborrelen aan de gedachten. Ik wil gewoon weg kunnen lopen, zonder dat ik door heen tegengehouden wordt. Zonder dat weer iemand mij een lecture geeft over hoe ik mij moet gedragen. Ik wil niet doen alsof alles prima gaat en alsof mijn parabatai niet verdwenen is. Ik wil niet doen alsof er niks aan de hand is en alsof Jace niet in levensgevaar verkeerd. Ik wil hem helpen, ik wil dit oplossen, maar ik voel mij zo hulpeloos waardoor ik het liefst wil schreeuwen en huilen. Hoe heeft dit kunnen gebeuren? Hoe heb ik hem zo uit mijn zicht kunnen laten verdwijnen. Ik sla mijn ogen naar de grond en laat mijn schouders zakken. Ik ben bang dat als ik op kijk, ik dan Magnus' ogen ontmoet. Ik weet dat ik hem pijn doe en dat is nog een reden waarom ik hier zo snel mogelijk weg wil.
          'Ik moet gaan,' zeg ik, 'ik heb belangrijkere dingen te doen dan een feestje,' zeg ik.


    (to the stars) the moon pleaded: stay.


    My fake plants died, because I did not pretend to water them.


    Brother Zachariah
    151 || Silent Brother || Visiting an old Friend || Doesn't she now better than to lie to a Silent Brother?
    Het feit dat ik haar had betrapt op leugens viel haar duidelijk niet goed. Ze begon me boos toe te sissen, maar ze sprak zichzelf tegen. Niet de waarheid spreken is liegen. Een gedeelte van de waarheid spreken, is niet liegen, maar zij had zelfs dat niet gedaan. Bij mijn waarschuwing knapte ze echt uit haar vel en verhief haar stem boven de muziek uit, iets wat ik ten alle tijden had willen voorkomen.
    Lieg niet
    Dat was het enige wat ik haar nog meedeelde, voor ik mij tot Alexander richtte, die bij de deur stond, zodat hij haar naar buiten kon escorteren. Ik zag het meisje intussen een rune activeren om ons af te luisteren.
    Dat gaat je niet helpen. Silent Brothers laten zich niet afluisteren, dochter van Valentine.
    Ze begon me echt op mijn zenuwen te werken, iets waarvan ik niet wist dat het kon als Silent Brother, maar blijkbaar dus wel. Gelukkig kwam Alec tussendoor, waardoor ik nog enigszins wat afleiding had van de jongeling die dit feest zou verstieren als degenen hier erachter zouden komen dat ze hier was.
    Kan je helpen haar naar buiten escorteren? Ik heb geen zin in een scene of de start van een oorlog. Daarna is er niemand die je tegenhoud om je broer te vinden voor de Clave dat doet.
    Ik pakte Duvessa's arm vast en keek haar recht in haar ogen aan, terwijl mijn zilverkleurige irissen bijna letterlijk vuur schoten.
    Nog een zo'n respectloze kinderachtige woede-uitbarsting en je start een oorlog waarvan je de grote niet eens in je ergste nachtmerries kan inschatten, beginnend met je eigen langzame marteldood. Je bent gewaarschuwd.
    Ik was niet aardig, maar dat hoefde ook niet. Er waren zat bars en feesten waar ze terecht kon, maar niet hier, niet op het feest van mijn oude vriend, en al helemaal niet tussen de rest van de Shadow World. Nu was dit misschien wel te aardig tegenover een volger, laat staan een kind, van het monster wat Valentine heette, zij kon hier weglopen, ongeschaad, en vrij om te verdwijnen in de nacht, maar haar dood zou een oorlog ontketenen, wetende hoeveel Valentine om zijn nakomelingen geeft en hoe theatraal de rest van de Shadow World haar dood zou willen maken. Toch was niemand klaar voor een oorlog, voor bloedvergiet, zeker niet nu iedereen in de Shadow World alle andere rassen niet vertrouwden. Dit meisje moest hier nu weg.


    Bowties were never Cooler