300 RPG| MARKED - Shadowhunters |Speeltopic| - Speeltopics

• MARKED • SHADOWHUNTERS "No matter what has happened. This who you are" Het verhaal gaat verder waar seizoen 1 en de film ongeveer is geëindigd. Valentine creëert een nieuw leger Shadowhunters met de Mortal Cup terwijl de leden van Het Instituut wanhopig Jace en de Mortal Cup proberen terug te krijgen. Nieuwe Shadowhunters voegen zich toe aan beide kanten en Downworlders kiezen een kant in deze nieuwe oorlog. En dat alles om de Mundane wereld. Make it or break it with lots of drama. praattopic • rollentopic • speeltopic

ROLLEN Hunters • Alec Lightwood - Pagina 2 - Inferius • Brother Zachariah/Jem Carstairs [Silent Brother] - Pagina 5 - PeterMaximoff • • • Indy Nova Youngblood - Pagina 4 -greenlight22 • Isabella Lightwood Pagina 2 - Aftertaste • • Downworlders • Magnus Bane [Warlock] - Gereserveerd - HalfBloodPrince • Raphael Santiago [Vampire] - Pagina 2 - PeterMaximoff • • • [Warlock] - Pagina 2 - Polovina • • • Characters Clary Fairchild Jace Wayland Alec Lightwood Isabelle Lightwood Magnus Bane Simon Lewis Lucian Graymark Valentine Morgenstern Jocelyn Fairchild Raphael Santiago INVULLEN • Naam • Leeftijd • Soort Hunter of vampire, werewolf, warlock, faery. • Innerlijk • Uiterlijk • Geschiedenis • Familie • Relaties • Extra INFORMATIE Everything you need to know. REGELS • Er is een maximaal aan twee personages. • Alleen HalfBloodPrince maakt topics aan. • Posts moeten minimaal 300 woorden bevatten. • Geen ruzie behalve in de RPG zelf. • Off topic in het speeltopic graag tussen haakjes of in het praattopic. • 16+ is toegestaan. • Zonder toestemming mag je de personages van anderen niet besturen. • Sluit niemand buiten en probeer zoveel mogelijk andere posts te lezen! • Probeer bij de tijd te blijven die wij aangeven. • Denk heel goed na voordat je meedoet. Wij steken hier veel tijd in en het is ook niet leuk voor anderen als je niet meer reageert. • Layout door Inferius. • And above all; have fun!

[ bericht aangepast op 8 dec 2016 - 18:39 ]

---

"Everytime I see the red hair bouncing so gracefully, I remember how much damage I did to that magnificient flower..."

---

"Everytime I see the red hair bouncing so gracefully, I remember how much damage I did to that magnificient flower..."

Boeh

---

Bowties were never Cooler

Schrik

---

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

Mon topieks

---

kip is lekker daarom heet ik drumstick

Mijn topics.

---

‘You must go on’. thrishanakru —> Gashina

Mtt

---

I could be your perfect disaster, you could be my ever after.

Raphael Santiago
70 || Vampire || New York City Vampire Clan Acting Leader || Partying with an old Friend || In need for Blood
De nacht was gevallen, waardoor ik eindelijk veilig het Hotel Dumort uit kon. Begrijp me niet verkeerd, ik hield van mijn Clan, deed alles voor ze, maar soms kwamen de 4 muren heel dicht op je af. Nu reed ik rustig door de nog altijd drukke stad, richting de bloedbank, om een aantal zakken afgekeurd bloed op te halen. De afgelopen tijd zat de bloedbank erg krap, en om te voorkomen dat er doden zouden vallen, zorgde ik ervoor dat elke afgekeurde zak bloed bij ons belandde. Zo reed ik dan ook elke paar dagen persoonlijk naar de bloedbank om het op te halen. Hopelijk zou het snel weer aantrekken, want mijn onderdanen pikten ziek bloed ook niet heel lang meer. Toch moesten ze het ermee doen, wilden ze hun kop behouden, daar was ik heel simpel in. Ik reed door de achterstraten tot ik bij het juiste adres aanklopte. Al snel kwam er iemand naar buiten met 3 koelboxen. Ik laadde dankbaar de zakken bloed over in mijn zijtassen en bedankte de dame nogmaals, voor ik weer vertrok. Na de zakken te hebben uitgeladen in het Dumort, netjes verdeelt op bloedgroep, stapte ik weer op mijn motor, met twee zakken O-negatief bij me. Ik moest iets meenemen naar het feestje. Met dat in mijn achterhoofd reed ik langs de haven, een korte omweg met een motor als de mijne. Daar pikte ik een vers kistje haring op en een stukje verder een kiste oude Whiskey voor Magnus. Nog altijd vond ik het belachelijk om de verjaardag van een kat te vieren, maar het was een reden voor mij om uit het Hotel te komen en ik stond nog altijd bij hem in het krijt. Nu ik alles had, reed ik naar Magnus' nachtclub. Ik kwam liever bij hem thuis dan in de club, te veel mensen, maar het moest maar. Ik haalde alles van mijn motor en zette het ding op slot, voor ik binnenstapte en meteen opzoek ging naar het feestvarken en zijn baas. Vooral zijn baas, want katten, dieren in het algemeen, hadden het niet echt op wezens als ik. Ik vond de kat al snel, en zette het kistje vis naast hem neer, waarna ik verder zocht naar Magnus, terwijl het bloed in de zakken onder mijn arm wel heel erg begon te lokken. Ik stond al een tijd droog, zodat mijn onderdanen zich konden voeden, maar dat maakte leven, of eigenlijk bestaan, niet makkelijk voor mij, dus vanavond zou ik het ervan nemen. En anders wel stiekem van een van de gasten.

[ bericht aangepast op 7 dec 2016 - 20:59 ]

---

Bowties were never Cooler

Alec • Shadowhunter • Pandemonium • Raphael Het is alweer een tijd geleden sinds ik Magnus heb gezien en een golf van nervositeit overspoeld mij elke keer als ik denk aan het feit dat ik weer oog in oog met de man zal staan. Ik staar naar mijzelf in de spiegel. Ik heb zoals gewoonlijk een zwarte broek, zwart shirt en mijn leren jack aan. Het is niks speciaals, maar ik heb wel mijn best gedaan om mijn haar een beetje in de goede vorm te krijgen. Ook heb ik het advies van Magnus genomen en geprobeerd om een lijntje onder mijn ogen te zetten met "eyeliner" - die ik zonder Izzy's weten van haar gestolen heb - maar dat is niet zo geweldig gegaan. Ik heb het weer geprobeerd eraf te halen, wat nu geresulteerd heeft in een grote zwarte veeg op mijn wang. Ik kijk op mijn horloge en zie dat het al bijna tijd is. Snel maak ik mijn gezicht schoon met wat water, trek ik mijn zwarte - surprising - laarzen aan en kom ik tevoorschijn uit mijn kamer. Ik wacht deze keer niet op Izzy omdat ik hoop dat ik Magnus nog alleen kan treffen voordat de rest komt.       Niet veel later sta ik voor Pandemonium en mijn zenuwen bedwingend, stap ik naar binnen. Ik loop bijna tegen iemand aan en stap snel achteruit. Ik wil het mes grijpen dat ik voor de zekerheid meegenomen heb - ik wilde eerst mijn pijlen en boog meenemen, maar dat leek me toch niet zo'n goed idee - maar dan besef ik dat het Raphael is. Voordat iemand het kan zien stop ik het mes weg en ga ik weer rechtop staan. Ik trek mijn leren jack recht en kuch ongemakkelijk.       'Hallo, jij... ook hier?' vraag ik hem. Ik krab de achterkant van mijn nek en kijk om mij heen in de hoop dat Magnus snel verschijnt. (to the stars) the moon pleaded: stay.

[ bericht aangepast op 8 dec 2016 - 12:11 ]

---

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

Raphael Santiago
70 || Vampire || New York City Vampire Clan Acting Leader || What does this Shadowhunter Child want from Me? || In need for Blood
Ik stond wat in een hoek bij de deur, wachtend tot ik Magnus zou zien. Ik vond het onbeleefd om te beginnen zonder hem zijn presentje te hebben gegeven, maar ik moest me echt inhouden niets in mijn hoofd te halen. Mijn hoektanden voelde ik prikken in mijn onderlip, wat al jaren niet was gebeurt, niet onvrijwillig in elk geval. Ik had het echt te ver laten komen. Precies op dat moment voelde ik iemand wel heel dichtbij komen. Ik draaide me in een oogwenk om, net snel genoeg om te zien dat degene voor me op het punt had gestaan mijn borstkas te doorboren met een mes. Toen ik omhoog keek, zag ik ook waarom: Shadowhunter. Het was ook niet zomaar een Shadowhunter, maar Magnus' speeltje. Dit betekende dat hij off-limits was en ik mijn intimidaties ook tot een minimum moest houden. Ik kon het alleen niet laten om hem net iets te fel aan te kijken en met uitgeslagen hoektanden te spreken. "Ik waardeer het niet als ik bedreigd wordt, Shadowhunter. Zelfs al is het door de twink van een oude vriend." Mijn woorden waren zacht, niemand hoefde dit te horen, maar scherp als een mes. Ik was echt niet bang voor een Shadowhunter, zelfs al was hij 2 koppen groter dan ik. "Weet jij toevallig waar de baas van het feestvarken is? Ik heb iets voor hem." Ik liet Alexander, dat was het volgens mij, het kistje zien, en deed geen moeite de zakken bloed te verbergen. Hij wist wat ik was, en als hij daar problemen mee had kon ik hem ook als snack gebruiken, of zijn zusje, want hem mocht ik niets doen door mijn schuld aan Magnus. Hopelijk was hij de enige Shadowhunter vanavond, want zelfs de Acting Leader van een van de machtigste vampierclans ter wereld, had geen zin om elk moment op zijn tellen te moeten letten. Ik keek nogmaals rond, maar ik zag nog geen spoor van Magnus. Hoe naar ik het misschien ook vond, bij deze Shadowhunter in de buurt blijven was mijn beste kans om hem snel te vinden. "Zijn er nog zaken waar ik van moet weten?" Dit was geen plek voor zakelijke praat, maar het was dit of het Institute opbellen, en als ik een ding niet graag deed dan was het bellen met de moeder van deze jongen. Zij was nog 10x erger dan hij als het kwam op informatie verlenen aan Downworlders, of de blik op Downworlders over het algemeen.

[ bericht aangepast op 8 dec 2016 - 12:09 ]

---

Bowties were never Cooler

Ik zat te genieten op mijn bank met een bak vol met heerlijke ijs totdat ik me realiseerde dat er vanavond een feest was die organiseert werd door Magnus. De reden voor het feest was geloof ik de verjaardag van zijn kat en dat er dan iets leuk is in een periode vol met narigheid. Ik klim van de bank af om daarna richting de slaapkamer te lopen. Eenmaal aangekomen loop ik naar de spiegel om mezelf te zien in een grijze trui en jogginsbroek in combinatie met felroze sokken. Veder is mijn haar helemaal door de war omdat ik vanochtend te lui was om mijn haar te borstelen. Ik zou bijna zeggen dat deze kledingcombinatie goed genoeg is om naar buiten te kunnen lopen, maar dat is helaas niet het geval. Ik loop direct richting mijn kledingkast, die ik met een ruk opengooi. Direct daarna vallen er een aantal jurken uit mijn kledingkast. Dat mijn kledingkast een rotzooi is, weet ik inmiddels al dondersgoed, maar of ik de moeite ooit zal nemen om deze rotzooi ook op te ruimen? Mezelf kennend doe ik dat pas over een jaar of negenhonderd. Na tien minuten te aarzelen besluit ik om een zwarte, strapless jurk aan te doen die tot aan mijn knieën komt. Een zwarte jurk is altijd goed en de lengte is ook niet al te kort. Ik pak ook mijn favoriete hakken en mijn zwarte jas. Wanneer ik tot de conclusie kom dat ik er goed uit zie, pak ik mijn spullen, gooi ik die in mijn tas en loop ik richting het Pandemonium. Na een kwartiertje arriveer ik en kom ik tot de conclusie dat Magnus er nog niet is waardoor ik eerst de menigte in me op neem zodat ik daarna kan bepalen waar ik naar toe ga. Wanneer ik concludeer dat de enige mensen die ik herken, Raphael en Alec zijn, besluit ik toch naar hun toe te gaan. Hopelijk eindigt dit niet in een fiasco want dan ben ik meteen weg. Eenmaal aangekomen, glimlach ik eerst voordat ik iets zeg. "Hallo jongens," zeg ik eerst "zijn jullie ook zo aan het genieten van het feest?". Ik besluit het maar eerst hierop te houden voordat ik als een gek begin te praten, iets wat al vaker is gebeurd in mijn ontiegelijk lange leven.

---

‘You must go on’. thrishanakru —> Gashina

Alec • Shadowhunter • Pandemonium • Raphael 'Ik waardeer het niet als ik bedreigd wordt, Shadowhunter. Zelfs al is het door de twink van een oude vriend.' Ik kijk hem met samen geknepen ogen aan en laat mijn hand langzaam weer naar mes glijden en span mijn spieren aan. 'Weet jij toevallig waar de baas van het feestvarken is? Ik heb iets voor hem.' Ik kijk naar het kistje en knijp mijn ogen samen als ik het bloed zie.       'Zijn er nog zaken waar ik van moet weten?'       'Genoeg, maar niks wat voor jou oren bedoeld is, downworlder en nee ik weet niet waar Magnus is, ik ben er pas net.' Ik maak aanstalten om weg te lopen, maar op dat moment verschijnt Kristiina. Ongemakkelijk beweeg ik op mijn plaats. Ik voel me nu al niet op mijn gemak, waarom moet er nou perse vanavond een feest zijn? Er zijn genoeg andere dingen te doen. Mijn broer moet gered worden. Ik kan hier niet blijven staan, hoe graag ik Magnus ook wil zien. Mijn ogen gaan naar de deur en even overweeg ik om te verdwijnen en toch in mijn eentje onderweg te gaan. Als niemand anders wil helpen...       'Hallo jongens, zijn jullie ook zo aan het genieten van het feest?' klinkt de vrolijke stem van Kristiina. Ik trek mijn ogen weg van de deur en kijk haar aan.       'Prima,' zeg ik stijfjes. Ik kijk naar Raphael en laat mijn hand langzaam zakken. Ik weet dat ik het niet kan maken om gasten te vermoorden, maar als er iemand is die mij daar toe kan zetten is het Raphael wel. Ik heb de bloedzuigers nooit aantrekkelijke wezens gevonden. Ik kijk weer om mij heen, niet in de mood om het gesprek met Kristiina verder te zetten en zit wat ongemakkelijk aan mijn leren jack met mijn lange, smalle vingers. (to the stars) the moon pleaded: stay.

---

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

---

---

Het plan was in de eerste instantie dat Indy samen met Isabella naar het feest zou gaan, van de warlock, maar ergens in dat plan was het misgegaan en toen was Isabella al weg voordat Indy beneden was. Indy wist niet of het haar eigen schuld was of niet, misschien had ze dingen ook wel gewoon helemaal verkeerd begrepen. Hoewel het haar misschien wel een klein beetje irriteerde dat ze nu toch in haar eentje naar dat feestje toe ging. Het was de verjaardag van de kat van de warlock waarvan Indy zich nog kon herinneren dat de jongeman zich zelf Magnus noemde. Wie vierde er nou de verjaardag van een kat? Dat was iets wat Indy helemaal niet kon begrijpen, evenals ze niet kon begrijpen dat ze nou echt gedwongen werd om naar het feestje toe te gaan. Over het algemeen had Indy totaal geen moeite met feestjes en ze ging ook heel vaak alleen naar feestjes toe. Ze had nou eenmaal thuis niet bepaald veel vrienden, het punt was gewoon dat ze vandaag waren aangekomen ze wou nog even tot rust komen. Voor nog een enkel moment staarde Indy in een auto ruit van een auto die voor de ingang van de club stond, het Pandemonium. Haar blik gleed kort langs de andere genodigden, eigenlijk waren het bijna allemaal downwolders of schaduwjagers dus Indy was geen uitzondering. Toch vroeg Indy zich wel af of ze gewoon binnen kon komen, want ze had geen uitnodiging gekregen. Ze had meet Isabella mee moeten komen en of ze nu nog binnen kwam wist ze dus eigenlijk niet. Ze hoopte er maar op. Indy rechtte haar rug en liep daarna naar de ingang toe waar een portier stond met een namenlijst. 'Naam' Sprak de vent vrij ongeïntresseerd. Indy liet haar blik over het papier glijden en koos de eerste naam die ze daar kon vinden. 'Cristina Ferris.' Zei ze tegen de man, die blijkbaar te dom was om ook maar iets door te hebben. Hij liet de jongedame zo door, maar ja waarschijnlijk kon hij het ook niet weten. Indy liep rustig de club in en liet haar ogen er door heen glijden, dit was dus een club in New York. Het leek tot nu toe niet heel veel te verschillen met de wat modernere clubs in Stockholm. Hoewel Indy over het algemeen vaak meer te vinden was in één van de kleinere baretjes in Stockholm, omdat die altijd zo vreselijk gezellig waren geweest. Daar had ze een klein beetje bevriend geworden met enkele mundies, maar dit was Stockholm niet dit was New York. Een grote club in New York, met een mooi grote bar, waar Indy dan ook meteen naar toe liep.

---

I could be your perfect disaster, you could be my ever after.

"Take my breath away."

Ik voegde net de laatste finishing touches toe aan mijn kleding en make-up. Chairman Meow miauwde luidruchtig en ik rolde met mijn ogen. Ik pakte Chairman Meow op en streelde haar terwijl ik door mijn appartement liep.
”Sorry schat, ik wilde er perfect uitziet voor jouw feestje vanavond.” Chairman Meow miauwde afkeurend. Ik nam een diepe zucht.
”Okay, het is niet alleen voor jouw, lieverd maar we moeten nog steeds op onze eerste date gaan en ik wil een goede indruk maken.” Chairman miauwde bevestigend en ik gaf hem een kus op zijn hoofd.
”Ik wist wel dat ik op je kon rekenen. Kom, je gasten wachten op je.” Chairman miauwde luidruchtig en ik liet mijn vrije hand de tekens maken om een portaal te openen naar Pandemonium.

Ik liep naar de beveiligers en snapte met mijn vingers om de aandacht te krijgen.
”Even voor de goede orde. De beschermingen zijn op en demonen komen niet binnen. Iedere Shadowhunter controleren op de Cirkelrune, zoals ik voorheen heb gezegd. Ik weiger om met die ‘Shadowhunters’ gezien te worden. Begrepen?” Chairman Meow lag nog steeds in mijn arm en gromde om een statement te maken bij wat ik zei. De twee beveiligers knikte en ik vervolgde mijn weg naar de bar. Ik zag Clary, Simon, Luke en Jocelyn richting Alec en Raphael lopen en mijn hart stond even stil. Oh my. Take my breath away en dan wel heel letterlijk.
”Eehm Magnus?” Het was Kate, mijn medewerker die in Pandemonium werkte en mij uit mijn gedachte haalde. Ze kroelde Chairman achter zijn oor terwijl ze vertelde dat alles klaarstond in de vip ruimte en ik? Ik was met volle teugen van mijn uitzicht aan het genieten.
”Dankjewel Kate, als je mij een gunst doet, kun je naar huis gaan, schat.” In mijn ogen hoeken knikte ze en ik maakte aanstalten om naar de vip ruimte te gaan. "Breng de geëerde gasten naar de vip ruimte?"

Ik schenkte mezelf een glas whiskey in en maakte het mezelf gemakkelijk in de lounge gedeelte. Chairman Meow sprong op de glazen salon tafel en ging tromfantelijke zitten op het rode met gouden franjels kussen. Ik nipte aan mijn glas terwijl ik wachtte op de gasten, nouja in mijn geval maar een persoon in het bijzonder.
"Schat, ik hoop dat je hem goedkeurt." Chairman zwaaide arrogant met zijn staart.
"Wat ben je toch een bitch soms, dat je mij niks gunt." en ik wachtte geduldig tot mijn hart weer stilstond.

[ bericht aangepast op 10 dec 2016 - 22:18 ]

---

"Everytime I see the red hair bouncing so gracefully, I remember how much damage I did to that magnificient flower..."

Brother Zachariah
151 || Silent Brother || Visiting an old Friend || Breaking the Law
Ik had het recht niet nog was het mijn plaats om zonder een werkelijke reden weg te gaan uit de Silent City. Ik ging al elk jaar naar Tessa toe, waar ik al heel veel problemen mee zou krijgen als het uit zou komen, maar dit zou nog wel eens een hele grote rel kunnen worden. Het zou mijn uitsluiting van de Silent Brothers kunnen betekenen, misschien wel een strafrechtelijke veroordeling. Het probleem was, dat ik deze uitnodiging persoonlijk had gekregen en het een kans zou zijn iemand die toch in mijn tijd van lijden er voor me was geweest te bedanken. Dat was de reden waarom ik nu toch de Silent City had verlaten, met Brothr Enoch in mijn achterhoofd die me ten zeerste aanbevool daar te blijven. Ik luisterde niet. Door mijn geruisloze pas kon ik vrij makkelijk het Institute in, net zoals ik altijd deed voor ik Tessa ging zien, om normale kleren aan te trekken. Meestal leende ik ze van een van de bewoners, voornamelijk Alec, die zijn nette kleren altijd achterin de kast liet hangen, en die toch wel een mager statuur had, waardoor het redelijk paste. Terwijl ik bezig was met omkleden hoorde ik bekende voetstapjes de hoek om komen. Ik draaide mijn hoofd even en keek recht in de grote ogen van mijn kat, Church. Ze dachten hier wel dat het de kat van de Lightwoods was, maar hij was toch echt van mij. Ik knoopte het overhemd dicht en rolde de mouwen en broekspijpen op tot een acceptabele lengte, voor ik er het vest overheen aan trok en het vlinderdasje vastmaakte met lange dunne perkamentkleurige vingers. Het wezen in de Silent City had me beïnvloed, dat zeker, maar ik zag er nog redelijk uit in normale kleren, minder verminkt als de andere Brothers, maar nog altijd doodziek, zoals op het moment dat ik in tijd werd bevroren. Ik pakte voorzichtig de kat op, die tegen mijn been aan was staan wrijven, en drukte een zachte kus op zijn hoofd, voor ik met kat en al richting de residentie van Magnus Bane verdween, de man wie mij gezelschap en afleiding had geboden in een aantal van mijn donkerste dagen. Pandemonium was voller en drukker dan verwacht. Door de eindeloze dagen en nachten in de stilte van de Silent City overweldigde dit alles me enorm. Het was dan ook maar goed dat een klein meisje me bij de arm nam en verrassend zonder angst me meenam naar een rustiger stuk, waar ik geruisloos als altijd op een van de banken ging zitten, naast het feestvarken, die bij mijn poes op mijn schoot kwam liggen, zodat ik al snel twee katten stilletjes zonder woorden met eng magere handen aan het aanhalen was.

---

Bowties were never Cooler

---

Met een geërgerde zucht draaide Isabelle zich weg van haar make-up tafel. Natuurlijk kon ze haar zwarte eyeliner net weer niet vinden, voor een feestje. Het was sowieso niet Clary die het had geleend, zij vroeg altijd als ze iets wilde lenen. Isabelle rolde even met haar ogen. Het zal ook wel, dacht ze, waarschijnlijk was ze hem gewoon vergeten ergens. Haar blik viel even op de twee cadeautjes die ze had meegenomen voor Magnus en zijn kat, Chairman Meow. Kaviaar en een fles wijn. Beiden deed ze in een mooi, zwart met zilveren accenten tasje. Vervolgens keek ze in de spiegel en trok ze haar jurk eventjes recht. Onder de zwarte jurk droeg ze zwarte pumps, die niet erg fijn zaten. Normaal zaten pumps haar erg fijn, maar deze waren redelijk smal. Rondom haar linkerarm zat haar zweep, die nu gewoon als een armband eruit zag. Ze wist dat het niet gewaardeerd zou worden als ze wapens meenam, maar alleen haar zweep kon geen kwaad. Als er wel wat gebeurde, had ze tenminste iets om zichzelf en ook anderen te kunnen verdedigen. Ook had ze de ketting om die ze als geschenk van Magnus had gekregen, nadat hij eerst de ketting terug wilde, maar uiteindelijk dus aan Isabelle had gegeven, omdat de ketting al tijden in de familie Lightwood was. Het had een rode steen, die oplichtte als er demons in de buurt waren. Hierdoor had ze ook donkerrode lippenstift op, maar een lichte bruine oogschaduw. Isabelle was alweer een tijdje in Pandemonium, nadat ze eerst werd gecontroleerd op een Circle Rune bij de ingang. De gastheer had ze nog niet gezien, Alec wel maar die stond bij Raphael en na de stunt die zij samen met Clary en Simon had gemaakt bij het Hotel Dumort, leek het haar niet verstandig om daar heen te gaan. Kort liet ze haar ogen door de club glijden en zag ze Indy aan de bar zitten. Kort werden haar bruine ogen groot, shit. Ze was helemaal vergeten dat ze samen met Indy naar het feest zou gaan. Op haar pumps liep ze naar de blondine toe. ''Hey, sorry dat ik al heen ging zonder je. Ik liep een beetje te dagdromen.'' bood ze meteen haar excuses aan. Vervolgens keek ze richting de barman. ''Wil je ook wat te drinken?'' vroeg ze vervolgens, terwijl ze de barman wenkte.

---

kip is lekker daarom heet ik drumstick