Regina Mills 'The Evil Queen'
“The Evil Queen is inside me, always trying to get out”
'Ik wil hem gewoon weer niet opnieuw kwijt. Met Hades komen al die gedachtes weer naar boven.' snikte Emma. Maar algauw lukte het haar weer om haar verdriet opzij te zetten. Tijdens mijn verhaal kreeg ik haar volle aandacht en ze liep wat dichter naar mij toe. Ze gaf een knikje naar mij. 'Waar wachten we nog op?' Ook ik knikte naar haar. "Quinn? Ik wil dat je met ons mee doet." riep ik door de tralies. "Het is een oude manier om een boodschap over te brengen, misschien lukt het, misschien niet, maar iets is beter dan niets." Ik draaide mij half richting Emma, want wat ik nu ging vertellen gold ook voor haar. "Ik wil dat je op de grond gaat zitten en in een ontspannen houding. Ik wil dat je je hoofd leeg maakt en in diepe concentratie komt. Als je volledig in trance bent denk je aan de plek waar we nu zittenen probeer je die informatie als het ware weg te sturen. Als we het met z'n drieën doen is het signaal misschien sterk genoeg om door iemand opgepikt te worden." Ik keek Emma even ongerust aan. Ik maakte mij zorgen, ook al kon er weinig fout gaan. "Heb je dat begrepen? Dan gaan we nu beginnen." Ik nam plaats op de grond en ging in kleermakerszit zitten. Ik keek Emma nog een keer aan en sloot vervolgens mijn ogen. Dit moest en zou lukken, het was onze enige optie.
Elsa 'Queen of Arendelle'
“The Cold Never Bothered Me Anyway”.
'Bedankt mevrouw je zult hier geen spijt van krijgen.' Ik knikte naar hem ter goedkeuring. Hij keek zijn vader nog spijtig aan die bemoedigend naar hem glimlachte. 'Als we onze vrienden hebben gered komen we voor jou, reken daar maar op zoon.' zei hij. Vervolgens rende de jongeman hard weg. 'We zullen je helpen.' zei Hook zacht toen zijn zoon uit zicht verdween. Vervolgens knikte hij naar mij. 'We moeten eerst onze vrienden gaan helpen, Damian red zich voor nu wel.' Zo heet zijn zoon dus. Bemoedigend keek hij mij aan en hij stak zijn normale hand uit, die ik aanpakte. 'Kom we hebben geen tijd te verliezen nu.' Terwijl we in de richting van het bos liepen verschenen er opeens allemaal beelden in mijn hoofd. "Hood, wacht." Ik bleef staan en sloot mijn ogen. Het was lastig om alle beelden van elkaar te onderscheiden, maar na een tijdje zag ik een aantal bekende personen. Ook hun omgeving werd duidelijker. "Ik zie Emma," riep ik uit. Zo plotseling als de beelden er waren gekomen, zo snel waren ze ook weer verdwenen. Ik opende mijn ogen en moest even beseffen wat ik zojuist allemaal had gezien. "Ik weet waar we heen moeten." zei ik uiteindelijk verbaast. "Kom volg mij," ik trok Hook achter mij aan.
When you believe your dreams come true