[RPG-250] The City of Love • Speeltopic - Speeltopics

8 aug 2016 - 21:35 Jinyoung is offline

Jinyoung 295

THE CITY OF LOVE
Paris is a place in which we can forget ourselves, reinvent, expunge the dead weight of our past.

Parijs, een prachtige stad en tevens de hoofdstad van Frankrijk. Vele dingen zijn er te beleven, je kunt een bezoekje brengen aan de Eifeltoren of shoppen in des Champs-Élysées. Voor de kunstliefhebbers is er natuurlijk het Louvre en als je in het midden van de stad bent kun je ook eens de Arc de Triomph bezoeken, om zo heel de stad te overzien. Ook is er elke avond een bruisend uitgaansleven te vinden, met verschillende grote clubs waar exclusieve drankjes worden geserveerd. Al met al is het dus een ontzettend culturele stad waar voor ieder iets te beleven valt. Ook de verschillende culturen vanwege al de immigranten van vroeger, maken deze stad uniek.
Maar toch, ondanks dat deze stad zo prachtig en uniek is leven de meeste mensen langs elkaar heen. Mensen hebben haast en vinden elkaar niet belangrijk, ze moeten op tijd op hun werk komen om carrière te kunnen maken. Excuses worden niet gemaakt aan elkaar als ze tegen elkaar opbotsen, nee mensen moeten verder. Aan de arme mensen op straat wordt vrijwel geen aandacht besteed, het is hun eigen schuld dat ze op straat leven, hadden ze maar een fatsoenlijke baan moeten nemen. Maar natuurlijk weet niemand de verhalen achter de daklozen en niemand weet de verhalen achter degene die haast hebben. Iedereen heeft zijn eigen verhaal, zijn eigen leven. Mensen praten niet graag over hun leven en vooral de mensen in Parijs niet.

We zoomen in op een aantal jongvolwassene die van over de hele wereld in Parijs zijn gaan wonen. We volgen hun dagelijkse leven in deze grote en overweldigende stad en hoe ze daar overleven. De een woont er pas net, de ander woont er al enkele jaren. De één komt er voor zijn droombaan, de ander moet zijn studie nog afmaken. Sommige zijn samen gekomen met iemand, terwijl andere helemaal alleen er naar toe zijn verhuisd. Iedereen heeft wel zijn eigen reden om naar deze prachtige stad te verhuizen. De jongvolwassene die we spelen, leven allemaal in dezelfde straat dichtbij het centrum. De een woont in een huurkamer van een oud stel, terwijl de ander een eigen huisje heeft. Iedereen heeft een eigen verhaal, maar ze zijn allemaal buren van elkaar. En in elke straat ontstaan er wel roddels, vrienden en vijanden.

Est ce mon tour? Vient la douleur. Dans tout Paris, je m'abandonne, et je m'envole.

~~ROLLEN~~ Vol!
Name~Username~FC~Page

Boys
Raphaël Diodore Mille~Maestane~Adrien Sahores~p. 4
Julien Mathieu Blanchard~Micaela~Freddie Rayner~p. 5
Boyd Andrew Williams~Douceur~Amadeus Serafini~p. 4
Sébastien Ambroise Volkov~DSprayberry~Robert Laby~p. 6
Name~PecuIiar~FC~Page
Thomas "Tommy" Arthur Chambers~Childs~Penn Badgley~p. 4
Estebe Beñat Arconada~naestivate~Jonathan Jaffe~p. 6
Dakota Howlingwolf~Colophon~Arthur Gosse~p. 5
Cesar Sadowski.~Kots~Daniel Bamdad~p. 5
Name~sloane~FC~Page

Girls
Valdís Hulda Jóna Heimirsson~Maestane~Amanda Arcuri~p. 3
Kayla Roselie Pierson~Ruelle~Maia Mitchell~p. 2
Emmanuelle Ghyslaine Deschamps~Camhanaich~Carolina Sanchez~p. 3
Emilia Fitzgerald~Westwick~Megan Fox~p. 2
Alexandra Wilson~MrsHummels~Kelly Gale~p. 2
Bridgett Nicole Founier~Douceur~Phoebe Tonkin~p.2
Avalanté Pyper Volkov~PecuIiar~Blake Lively~p. 7
Riley Kate Monaghan~Delacours~Bridget Satterlee~p. 4
Andrea Roeman~Submarines~Andreea Diaconu~p. 4
Bella Adélaïde Chevalier~Valor~Gigi Hadid~p. 5
Adannaya "Dyana" Lesidi Garcon~Childs~Kylie Bunbury~p. 5

INVULLIJST
Naam personage:
Bijnaam:
Leeftijd (19 -25):
Innerlijk:
Uiterlijk:
Hoe lang woont hij/zij al in deze straat:
Studie/werk:
Relaties:
Extra:

REGELS
• De huisregels Quizlet zijn ook hier van kracht.
• Geen ruzie OOC. Personages mogen elkaar natuurlijk wel haten.
• Denk twee keer na voordat je besluit om mee te doen, zodat het geen ééndags-rpg is.
• Geef naamsveranderingen door.
• Minimum 250 woorden per post
• 16+ is toegestaan!
• Have fun!

Paris. City of love. City of dreams. City of splendour. City of saints and scholars. City of gaiety. Sink of iniquity. In two thousand years, Paris had seen it all.

Begin
We beginnen op een zaterdag, het is al wat later in de avond en door de bewoners van de straat is er een straatfeest georganiseerd. Het is begonnen met een BBQ, maar inmiddels zijn ze daar al klaar mee en is de muziek wat harder gezet en de alcohol vloeit rijkelijk.

Praattopic

[ bericht aangepast op 8 aug 2016 - 21:35 ]

If people were like rain, I was like drizzle and she was a hurricane.

9 aug 2016 - 7:33 Drumstick is offline

Drumstick 925

kip is lekker daarom heet ik drumstick

9 aug 2016 - 11:39 Nessian is offline

Nessian 37

Devrim

•••

Naam
Devrim — dev • rim — evolution, reform & upheaval

Devrim heeft zijn voornaam geërfd van zijn overleden grootvader van zijn vaders familiezijde — een gigantische eer. Devrim wordt echter vrijwel nooit aangesproken met zijn volledige voornaam, maar altijd door de verkleining: Dev. Daarnaast wil hij zichzelf in de demonenwereld nog wel eens voorstellen als Rim.

Leeftijd
23

Status
The Hedonist

Het Hedonisme staat bekend als de religie rondom het genot, wat daarbinnen het hoogst behaalbare goed is — Dev's persoonlijke overtuiging. Dev houdt van alles wat verboden is door de goden: drank, drugs, feesten en ga maar door. Daarom is hij veelal in de duistere demonenwereld te vinden.

Sporten & Vakken
• Demonenleer
• Geschiedkunde
• Informatica over de Zeven Zonden
• Leer van het Sterfelijke & Onsterfelijke
• Mythische Legendes
• Taken van een Schaduw
• The Partyplanners Club

"I will drink to that."
— Me, to almost everything

Familie
• † Vader — Cahil — 35 — Docent
• † Moeder — Yildiz — 31 — Huismoeder
• † Broer — Rehan — 9
• † Broer — Rehan — 7
• † Zus — Asli — 7

Geschiedenis
Dev was de jongste zoon van een Turks gezin wonend in een oorlogsgebied in Israël — uit solidariteit voor de familie. Vanwege de huidige status van het land en de armoede waarin zijn ouders gedwongen leefden (werken kon niet), waren de omstandigheden van hun leven ongelofelijk slecht te noemen.
Cahil en Yildiz probeerden hun kinderen echter gelukkig te houden, wat tot op zekere hoogte is gelukt bij alle vier — totdat een onaangekondigde bommenaanval werd afgevuurd op hun huidige appartementencomplex, verwoestend. Hierbij kwam de familie om het leven. Dev was op dat moment vier jaar.

Persoonlijkheid
Actief • Argeloos (geeft niet snel ergens om) • Beweeglijk • Brutaal (zonder het door te hebben) • Chaotisch • Charmant • Eigenzinnig (trekt altijd zijn eigen plan) • Extravert • Gehaast • Gezellig • Gulzig (weet niet wanneer te stoppen) • Heftig • Humeurig (helemaal bij te weinig slaap) • Inactief (is liever lui dan moe) • Koppig • Liefdevol (maar nooit een relatie gehad) • Onafhankelijk (legt zijn leven niet in andermans handen) • Ondeugend (kwajongen) • Ongedurig • Ontembaar • Roekeloos (rondom eigen welzijn) • Sluw (kan gemakkelijk liegen) • Sociaal • Speels • Spontaan (eerst doen en dan denken) • Thrillseeker (moet steeds grootser) • Verslavingsgevoelig • Verstrooid (kan alles vergeten) • Vrijpostig (kent geen schaamte) • Vindingrijk • Vrolijk • Zelfstandig

Uiterlijk
Dev is een lange jongeman (ongeveer 183 centimeter) met een pezig gespierd lichaam — ondanks de middelen welke hij regelmatig inneemt. Ondanks zijn lange ledematen heeft hij een sierlijke manier van maken van zijn bewegingen. Dev heeft een lichtgetinte huid, duidend op zijn familiaire afkomst. Dev heeft meerdere kleine littekens verspreid over zijn onderarmen zitten, duidend op drugsgebruik. Hierdoor draagt hij vooral kleding met lange mouwen ter bedekking — niet voor schaamte, maar voor ontdekking.
Dev heeft volledig zwarte lokken, welke in het juiste licht paars lijken (zoals zijn vleugels). Deze zitten voornamelijk rommelig warrig — een waar vogelnest. Dev heeft licht amberkleurige kijkers, met her en der wat groene spikkels — welke continu een ondeugende blik laten zien. Dev heeft een brede neusbrug, donkere wenkbrauwen en volle lippen. Meestal besteedt Dev niet veel aandacht aan zijn uiterlijke kenmerken — en al helemaal niet voor schoolse activiteiten. Zo heeft hij vaak een klein baardje en lijkt hij net uit bed te stappen.
Dev's vleugels hebben twee kleuren, welke geleidelijk in elkaar overlopen — de beginsels zijn volledig zwart, maar halverwege verandert de kleur naar donkerpaars. Uiteindelijk eindigen zijn veren in een violet. Dev houdt van vrijheid voor zijn vleugels, waardoor hij ze voornamelijk alleen uitgespreid draagt.
Dev heeft een eclectische kledingstijl: kleurrijk, af en toe warempel kinderlijk (sneakers met lichtjes zijn zijn trade mark).

It's not love.
I'm just drunk.

Extra
• Dev heeft dyslexie.
• Dev is biseksueel (afhangend van zijn mood op dat moment.)
• Dev is meermaals opgeroepen voor een verhoor, maar is daarbij continu vrijgesproken.
• Dev heeft een lichte verslaving aan alcohol, drugs en sigaretten.
• Dev heeft overal op Metanoia geheime voorraaden verslavende middelen liggen (geheim voor iedereen).

Hates
Alleen • Boeken • Engelen • Fruit • Huiswerk • Lessen • Lezen • Luisteren • Regels • Sporten • Stilte • Werken • Zonlicht

Loves
Alcohol • Dansen • Demonen • Drama (om te bekijken) • Drugs • Drukte • Feesten • Grapjes • Kauwgom • Knuffelen • Lolly's • Mensen • Muziek • Nacht • Onweer • Seks • Sigaretten • Sneakers (allerliefst met lichtjes) • Snoep • Storm • Sweaters • Uitslapen • Zoetigheid

[ bericht aangepast op 3 mei 2021 - 20:18 ]

9 aug 2016 - 13:14 Gasly is offline

Gasly 1520

Alexandra 'Alex' Wilson
'The sun is shining and so are you.'

'Alex, mocht ik morgen daadwerkelijk ziek zijn dan kom ik wel bij jou op de bank liggen. Gisteren heeft mijn televisie het begeven en ik moet toch íéts te kijken hebben dan.' Ik keek hem met opgetrokken wenkbrauwen aan. Dakota die een dag ziek op de bank ging liggen? Dat klonk niet logisch maar absoluut ook totaal niet zoals Dakota.
'Je bent welkom hoor, maar als je daadwerkelijk op de bank komt liggen weet ik dat je minstens veertig graden koorts moet hebben.' Ik keek even toe hoe hij zijn lege beker ronddraaide in zijn hand. Ik zou straks waarschijnlijk nog wel iets te drinken halen, het was nu onnoemelijk druk bij de drank tafel.
'En — ben je nog van plan om een man te gaan versieren vanavond? Als ik hem morgenvroeg maar niet door het trappenhuis weg zie sneaken. Dan krijgt hij de wind van voren. Hij moet minstens een ontbijtje voor je maken.' Mijn mond zakte een stukje open en ik keek Dakota even nep beledigd aan, voor ik in de lach schoot.
'Ze weten allemaal dat jij mijn buurman bent, dus of ze durven niet of ze zijn niet geïnteresseerd. Nee, grapje. Ik ben er niet op uit om een man te gaan versieren of überhaupt mee naar boven te nemen. En jij? Ben jij nog van plan om een vrouw te versieren en met haar mee te gaan?' Ik keek hem met een schuin hoofd aan. Dakota leek mij al aardig aangeschoten - en drank deed vreemde dingen met mensen dus misschien zouden we dan vanavond een andere kant van hem gaan zien.
'Ik raad je aan om voor een man te gaan die minder dan drie drankjes op heeft. Anders zou je wel eens teleurgesteld kunnen gaan worden,' Mijn ogen schoten gelijk weer naar Dakota, terwijl ik hem een zachte duw tegen zijn schouder gaf.
'Hou op zeg! Ik ben niet op zoek, en als jij me zo graag aan de man wilt zien, mag jij me gaan koppelen. Maar wel iemand die bij me past.' Er verscheen een brede grijns op mijn gezicht terwijl ik het zei, en voor even dacht ik na. Ik was er eerlijk waar niet op uit om iemand mee te nemen, ik had er niet veel behoefte aan. Na Raphaël had ik mannen voor een tijdje afgezworen, en na die periode kreeg ik eigenlijk tegen al mijn verwachtingen in enige gevoelens voor Dakota. Ik zou het hem niet snel vertellen, ik wilde namelijk niet weer afgewezen worden. De enige die het wist was Andy, en dat wilde ik eigenlijk ook wel zo houden.
'Wil je nog wat drinken? Of wacht je op Andy?' De twee konden goed met elkaar omgaan, iets wat ik alleen maar prettig vond aangezien Andy mijn beste vriendin was, en Dakota ook een hele goede vriend was, en dan was het wel zo prettig als zij ook goed met elkaar door één deur konden.

Faith is everything.

9 aug 2016 - 13:29 Jinyoung is offline

Jinyoung 295

Raphaël Diodore Mille
"I'm not as think as you drunk I am."

De alcohol vloeide door mijn lichaam heen, alsof mijn bloed geen andere samenstelling

kende. Mijn hoofd was in de war geschopt, maar tegelijkertijd was ik ontzettend aanwezig en wist ik nog precies wat ik aan het doen was, al zou het me misschien minder uitmaken wat ik op dit moment precies deed. Toch wist ik wel dat er niet veel van deze avond over zou blijven in mijn hoofd de volgende dag. Mijn glas was ondertussen halfleeg of halfvol, maar net hoe je dat zou zien, maar dit was niet het eerste glas geweest en ook zeker niet de tweede, noch de derde. Wat begonnen was met een onschuldige glaasje wijn, was immers al geëscaleerd naar sterke drank, waar onder vodka. Nu was het niet zo dat ik snel dronken was, maar na de hoeveelheid drank die ik op had kon je me toch best wel aangeschoten noemen, of zelfs op het randje van dronken.
Na een vergeefse poging om te dansen liep ik wankelend uit de menigte en dronk het laatste beetje drank uit mijn bekertje op, waarna ik even om me heen keek, op zoek naar een bekend gezicht. Gezelschap was altijd fijn, nietwaar? Zonder mensen om me heen kon ik immers even goed terug naar mijn appartement gaan om verder te werken aan mijn schilderij, al zou ik het in deze dronken status hoogstwaarschijnlijk helemaal verkloten. Uiteindelijk vielen mijn ogen op Cesar, iemand die ik uit de duizenden zou herkennen. Wie zou hem nu niet herkennen, met zijn uiterlijk? Nee, er was niemand hier die kon tippen aan de grote hoeveelheid tatoeages die de jongeman op zijn huid had laten zetten. Niet dat ik ze lelijk vond hoor, dat niet; elk soort kunst had zo zijn schoonheden.
"Cesar!" riep ik uit, in een poging de jongeman zijn aandacht te wekken. Een brede grijns vormde zich op mijn gelaat, terwijl ik naar de Pool toe liep. "Aha, Cesar. Geweldig feest, vind je niet? Laten we proosten, op onze gezondheid enzovoort," ratelde ik aan één stuk door, waarna ik mijn bekertje ophief, om deze vervolgens naar mijn mond te brengen. Echter voelde ik geen vloeistof door mijn keel stromen, en besefte dat mijn bekertje al lang leeg was. Kort haalde ik mijn schouders op en keek even om me heen in de hoop ergens een fles drank te zien, maar richtte uiteindelijk mijn ogen weer op de jongeman voor me.

If people were like rain, I was like drizzle and she was a hurricane.

9 aug 2016 - 20:15 purplecowwww is offline

purplecowwww 5135

James Joseph Mill

Een straatfeest, wie bedacht het toch? Mijn blik ging over de versieringen die door de hele straat waren verspreid; ik had de barbecue dan ook maar overgeslagen aangezien ik niet echt de behoefte had om er bij te zitten. Voor het feest van vanavond was ik in tegenstelling tot de barbecue wel voorbereid; door middel van een krat bier.
Toen ik eenmaal buiten stond had ik me wat afgezonderd en een sigaret opgestoken, ik was niet van plan om gelijk alle aandacht te trekken.
‘’Cesar!’’ Toen ik de stem van een oude bekende leek te horen keek ik kort op maar in plaats van een oude bekende zag ik Raphaël, een lichte glimlach verscheen op mijn gezicht en ik gaf hem een mannelijke begroeting door kort zijn hand te schudden maar zag al gauw dat die niet meer op deze wereld was.
‘’Aha, Cesar. Geweldig feest, vind je niet? Laten we proosten, op onze gezondheid enzovoort.’’ Hij probeerde het laatste beetje uit zijn glas te halen maar dat mislukte en richtte zijn blik weer op mij. ‘’Voor de rest alles goed?’’ Vroeg ik en hief mijn biertje op om te proosten. Ergens zaten mijn gedachten bij een geheel ander persoon en ik kon dan ook niet wachten om Emilia te zien vanavond, hopend dat ze haar best gedaan op hoe ze er uit zag maar dat kon haast niet anders; ze was altijd prachtig.
‘’Proost op onze gezondheid’’ voegde ik uiteindelijk er lachend aan toe en bekeek hem even kort, ‘’was het nog gelukt met dat.. Wat was het nou? Een schilderij toch?’’ Vroeg ik hem, wetende dat een goedlopend gesprek vast niet zou lukken. ‘’Verdien je daar nou veel mee?’’ Vroeg ik en beet kort op mijn lip door mijn misschien iet wat nieuwsgierige vraag.
Als het veel verdiende was het altijd wat te proberen en het gaf natuurlijk veel minder risico, hoe moeilijk is het nou om een schilderijtje in elkaar te flansen?
‘’Trouwens,’’ sprak ik, zoekend naar mijn woorden en keek Raphaël toen weer aan, ‘’ik wist niet dat jij z’n wilde tekenleraar was.’’
Via via was ik er achter gekomen dat Raphaël op een kinderschool tekenles gaf, iets wat ik niet had verwacht. Ik lachte zachtjes en gaf hem een speels duwtje, ergens voelde ik me toch wel een verhoogde god met het geld wat ik verdiende; op een basisschool werken was voor mij wel het laagste wat ik kon bereiken.

Everything is illuminated by the light of our past.

9 aug 2016 - 20:36 Nessian is offline

Nessian 37

DAKOTA HOWLINGWOLF

'Ze weten allemaal dat jij mijn buurman bent, dus of ze durven niet of ze zijn niet geïnteresseerd. Nee, grapje. Ik ben er niet op uit om een man te gaan versieren of überhaupt mee naar boven te nemen. En jij? Ben jij nog van plan om een vrouw te versieren en met haar mee te gaan? En houd op zeg! Ik ben niet op zoek en als jij me zo graag aan de man wil zien, mag jij me gaan koppelen. Maar wel iemand die bij me past.'
Grijnzend neem ik mijn onderlip voor een moment tussen mijn tanden — nadenkend over de mogelijkheden die Alex me zojuist voor had geschoteld. Doordat het straatfeest altijd een druk bezochte gelegenheid was, wandelden er verschillende mannen rond welke ik wel zou kunnen koppelen aan Alex. Dat ging natuurlijk om goed gekleden mannen, Alex had iemand nodig die aandacht besteedde aan zijn uiterlijk. Zolang het maar niet Raphaël was — alles behalve die kneus.
'Wil je nog wat drinken? Of wacht je op Andy?'
Direct na het aanhoren van Alex' laatste woorden glijden mijn kijkers naar de jonge schrijfster aan de andere zijde van het veld, die nog steeds in gesprek was met de onbekende jongeman. Andy en ik hadden nog nooit samen alcohol gedronken. We hadden voornamelijk ijs gegeten — het beste ijs van de wereld, welteverstaan — in de ijssalon waar ze wat zakcentjes bij elkaar spaarde.
"Misschien ga ik Andy wel versieren vanavond. Stel je voor — nog meer gratis ijs." Met een goedkeurend geluid laat ik mijn vrije hand over mijn buik glijden. "Dan kan ik haar alleen niet meenemen naar mijn appartement. Dat is niet echt iets wat een gentleman zou doen. Natuurlijk wel als ik een super schoon en opgeruimd penthouse zou bezitten. Helaas voor mij. Maar problemen zijn er om opgelost te worden — dat is iets voor later. Wat denk je? Zou ik een kans maken? Dan koppel ik jou meteen aan de gozer waarmee ze staat te praten. Volgens mij heb ik hem nog nooit op het politiebureau gezien, dus het is in ieder geval geen seriemoordenaar," grijns ik er dan achteraan, terwijl ik een lach inhoud.
Het was leuk om te dollen met Alex en ik was benieuwd naar haar reactie om gekoppeld te worden aan een random persoon die toevallig langs een vriendin van haar stond. Wellicht kende ze hem wel — alsmaar leuker.

9 aug 2016 - 20:45 Douceur is offline

Douceur 2758

Boyd Andrew Williams

I don't say much but I listen a lot.

Met mijn handen in mijn zakken liep ik langs de verschillende sta-tafels. Even keek om me heen, de meeste mensen kende ik wel van gezicht, maar maar erg weinig ook persoonlijk. Op het ogenblik zag ik eigenlijk niemand met wie ik regelmatig sprak. Mijn ogen vonden een tafeltje waar duidelijk genoeg alcohol vloeide. Onverwacht werd er een plastic bekertje in mijn handen gedrukt. Ik sloeg het doorzichtige goedje in een keer achterover, de alcohol brandde in mijn keel en even kneep ik mijn ogen samen. Vrijwel meteen werd er opnieuw een beker mijn kant op geschoven. Ik pakte hem aan, maar liep vervolgens weg van het groepje, dat al aardig dronken leek te zijn. Ik keek nogmaals de straat rond. Het was behoorlijk druk en terwijl ik uitweek voor een paar mensen voelde ik dat ik met mijn arm tegen iemand aan stootte. Gelijk draaide ik me om.
'Sorry.' Mompelde ik verontschuldigend. Ik zag dat het Bridgett was waar ik tegenaan was gelopen. Ik kende Bridgett sinds ze hier was komen wonen, ongeveer een jaar later dan ik zelf, maar dat kwam voornamelijk omdat we naast elkaar woonden. Verder had ik geen contact me haar, daar verschilden onze persoonlijkheden teveel voor. Haar drukke gedrag begon me vrij snel de keel uit te hangen en ik zou er nooit aan kunnen wennen. Een ding wist ik wel, ze was vriendelijk en oprecht.
Ik keek toe hoe Bridgett mijn excuses weg wuifde en door ging waar ze mee bezig was. Ik was blij dat ze me niet aan de praat hield, want ik vond het hier al druk genoeg. Ik tuurde kort in het drankje dat in mijn bekertje zat.
‘Bevalt het een beetje?’ Hoor ik een bekende stem zeggen, ik keek op en keek in het lachende gezicht van Andrea. Ik zag hoe ze het koekje dat ze in haar handen had een paar keer rond liet draaien. Langzaam knikte ik waarna er een glimlach op mijn gezicht verscheen.
'Ja hoor, ik ben er nog niet zo lang.' Even keek ik om me heen.
'Het is al behoorlijk druk hier. Heb jij het ook naar je zin?' Vroeg ik toen. Andrea wist dat ik drukke gebeurtenissen meestal ontweek en dat het maar zelden voor kwam dat ik op dit soort feestjes te vinden was.

chaos makes the muse

9 aug 2016 - 21:12 Gasly is offline

Gasly 1520

Alexandra 'Alex' Wilson
'The sun is shining and so are you.'

'Misschien ga ik Andy wel versieren vanavond. Stel je voor — nog meer gratis ijs.' Ik schudde lachend mijn hoofd, waarna ik een afkeurend geluid maakte. Het was wel een voordeel dat mijn beste vriendin in een ijssalon werkte, en Dakota benoemde dat voordeel - gratis ijs. Ze hadden er namelijk het lekkerste ijs wat ik tot nu toe had ontdekt hier in Parijs.
'Dan kan ik haar alleen niet meenemen naar mijn appartement. Dat is niet echt iets wat een gentleman zou doen. Natuurlijk wel als ik een super schoon en opgeruimd penthouse zou bezitten. Helaas voor mij. Maar problemen zijn er om opgelost te worden — dat is iets voor later. Wat denk je? Zou ik een kans maken? Dan koppel ik jou meteen aan de gozer waarmee ze staat te praten. Volgens mij heb ik hem nog nooit op het politiebureau gezien, dus het is in ieder geval geen seriemoordenaar,' Ik schudde opnieuw mijn hoofd, waarna ik hem met één opgetrokken wenkbrauw aankeek.
'En dan wil je wel zo'n beetje dat ik iemand van het feest mee naar huis neem? Ik heb ook geen netjes penthouse, in mijn kippenhok is het ook nog wel eens een rommeltje. Al spant jouw kippenhok wel de kroon. En of je een kans maakt bij Andy? Jij maakt bij iedereen. Ik ken hem niet, en als je me zó graag wilt koppelen, dan toch tenminste aan iemand die ik ken. En die je ook nog nooit op het politiebureau hebt gezien. En wat is zo'n beetje jouw type? Dan ga ik jou namelijk ook proberen te koppelen. Ik heb namelijk gehoord dat mevrouw Barteau dol op je is.' Ik had moeite om mijn lach in te houden, waardoor ik mijn onderlip tussen mijn tanden nam. Ik kende Dakota behoorlijk goed, maar we hadden het eigenlijk nooit over liefde gehad - behalve die avond dat ik huilend bij hem aan de deur gestaan had - en ik had dus ook totaal geen weet van wat hij zocht in een vrouw, en volgens mij had hij er ook vrij weinig tijd voor. Mijn oog viel even op Raphaël, die in mijn ogen al behoorlijk dronken leek te zijn, maar ik schudde kort mijn hoofd en ik richtte mijn ogen weer op Dakota.

Faith is everything.

9 aug 2016 - 21:53 Siwicki is offline

Siwicki 2883

Thomas Arthur Chambers

Een feestje. Precies waar ik nou niet aan toe was.
Begrijp me niet verkeerd, het is niet alsof ik na mijn breuk met Lucie in een gat ben beland dat ik alleen nog maar weet te vullen met drank en mezelf in slaap huilen. Zo af en toe vul ik het namelijk ook echt wel met goedkope seks met meisjes van Tinder of door onze WhatsApp gesprekken scrollen tot ik om half vijf uitgeput en verdoofd in slaap val, en twee uur later weer wakker word omdat ik mijn gordijnen niet dicht gedaan heb.
Zachtjes hoor ik het deuntje van Rosanna van Toto, alleen heb ik geen idee of dat nummer nu ook echt speelt of dat ik het me verbeeld. Not quite a year since she went away..
Ik sta tegen een stuk muur aangeleund, in mijn eentje, een glas scotch in mijn hand. Ik weet niet meer wie het ingeschonken heeft, maar diegene heeft een waardeloos eindresultaat afgeleverd. Te veel ijs, te weinig drank. Het smaakt alsof ik alcoholische ranja aan het drinken ben, maar alles beter dan niets.
Het liefst zou ik nu me mengen in een gesprek, maar doordat ik nog maar net een deel uitmaak van deze groep weet ik niet zo goed wat ik moet. Ik wil me niet opdringen, en heb er een hekel aan om me voor de zoveelste keer moeten voorstellen. Dat mensen dan altijd weer dezelfde vragen stellen, vaak nog met dat domme Franse accent. 'Dus, Thomas, wat doe je in Paris?' En dat ik dan moet zeggen, nadat ik mijn keel schraap en een golf scotch naar binnen giet, 'nou, mijn vriendin verliet me en ik bleek niet de vader van haar kind te zijn, dus raakte ik in een quarter-life crisis en nu ben ik hier.'
Dan krijg je die blikken vol medelijden en mensen die niet weten wat ze moeten zeggen. Ik kan natuurlijk ook zeggen dat ik hier ben om te schrijven, maar dat gaat ook niet lekker en wat dat betreft zou ik net zo goed weer naar huis kunnen gaan. Dan heb ik alle tijd om de babykamer af te breken en te huilen.

I had a few, got drunk on you and now I'm wasted

9 aug 2016 - 22:42 Perseid is offline

Perseid 8184

Andrea Roeman
Writer

‘Ja hoor, ik ben er nog niet zo lang. Het is al behoorlijk druk hier. Heb jij het ook naar je zin?’ Het heeft me oprecht verrast dat hij hier rondloopt, wat het des te leuker maakt om te horen dat hij het naar zijn zin lijkt te hebben.
‘Wel, ik ben nog niet dronken dus zo'n knallend feest is het niet. Maar het is niet verkeerd om de straat zo gezellig te zien.’ Onbewust glijden mijn ogen naar de andere kant van het veld: waar ik Alex en Dakota eerder heb gespot. Mijn beste vriendin lijkt een goed gezelschap te hebben gevonden in de agent, wat me ook niet bepaald verbaasd. Wanneer hij zijn wenkbrauwen wiebelt kan ik het niet helpen om mijn hoofd grijnzend te schudden. Soms is het toch zo'n ontzettende dork. Ik nip uit een bekertje dat een minder penetrante alcoholgeur geeft, waarbij mijn aandacht weer terugcirkelt naar Boyd.
‘Als we niet gaan dansen, kunnen we net zo goed even hallo zeggen tegen mijn beste vriendin en haar date van de avond.’ Opper ik met een kleine glimlach. Ik weet dat Alex na Raphaël een goede jongen zou kunnen gebruiken, en Boyd is één van de liefste en rustigste jongens die ik ken. Als Alex mij en mijn stiltes trekt, kan ze vast wel tegen Boyd opboksen. Zijn antwoord afwachtend, tik ik mijn cup tegen de zijne voor ik de rest achterover sla. De bijna rozige warmte die me omarmt voelt prettig — laat me nog net niet weg peinzen in nieuwe inspiratie. Ik weet dat ik vannacht een hoop af te schrijven heb, maar nu gun ik mezelf de vrijheid om even te genieten van de gemoedelijke sferen.
‘Je weet het codewoord nog voor als het ons te veel wordt?’ Als twee stillere types is drukte niet aan ons toebedeeld, waardoor ik blij ben met een gelijkgestemde op dat gebied. Zonder echter op zijn antwoord te wachten, neem ik hem mee naar de overkant: waar Alex en Dakota nog altijd in gesprek staan.
‘Alex, ik herken je bijna niet als je niet op mijn kosten ijs naar binnen lepelt,’ begroet ik haar zachtjes, maar wel met een enorme glimlach op mijn gezicht. Altijd fijn wanneer de alcohol begint te werken en er voor zorgt dat mijn teruggetrokken houding enigszins vervalt. Van mijn beste vriendin gaan mijn ogen kort over Dakota en terug naar Boyd. ‘Al, dit is mijn vriend Boyd.’ Ik realiseer me pas dat het wellicht niet helemaal goed klinkt als de woorden al op straat liggen, waardoor ik mijn schouders naar haar ophaal en verbeter: ‘Een vriend uit deze exacte straat.’ Ik voel mijn wangen opbollen wanneer ik mijn blik heen en weer laat gaan, toeziend op de dansende en lachende menigte.

Feel the fire, but do not succumb to it.

10 aug 2016 - 0:16 Cami is offline

Cami 2166

E M I L I A J U L Y F I T Z G E R A L D
Twenty-five | British | neuro-surgeon trainee

It's a beautiful day to save lives.

De zware deur van mijn appartement leek met de dag meer te kraken. Moeizaam duwde ik de deur open, waarna ik bij binnenkomst direct mijn rugzak op de grond liet vallen. Automatisch liet ik mijn blik naar de grote wandklok boven de bank gaan. Het was later dan ik had verwacht thuis te zijn, maar de drukte in het ziekenhuis leek maar moeilijk te beheersen vandaag. Niet alleen was er vandaag een nieuwe co-assistent gestart, een ietwat verlegen en doorsnee meisje, waar ik de verantwoordelijkheid over had gekregen. Daarnaast was er vandaag een grote kettingbotsing geweest op de autosnelweg, wat resulteerde in veel en onverwacht werk voor een neurochirurg in opleiding. Natuurlijk was ik gemotiveerd om te leren, maar als ik eerlijk was, begonnen de lange dagen van soms wel 18 uur werken me behoorlijk uit te putten. Even keek ik naar mijn bebloemde bankstel. Het liefst zou ik daar neerploffen en de rest van de avond slechte reality tv kijken. Even zuchtte ik. De muziek die van buiten kwam, leek met de seconde harder te klinken en als ik ergens een hekel aan had, was het lawaai. Toch wist ik dat ik op z'n minst mijn gezicht even moest laten zien op het straatfeest. Als ik niet zo vermoeid was geweest, had ik er waarschijnlijk best zin in gehad. Ik vond het leuk om nieuwe mensen te ontmoeten en stiekem kende ik nog maar weinig mensen uit de straat.
Met frisse tegenzin liep ik naar mijn slaapkamer, waar ik snel een donkergroen jurkje uit de kast trok. Ik verwisselde mijn werkkleding voor het jurkje en trok daarna mijn hoge zwarte pumps aan. Buiten het werk droeg ik nooit platte schoenen, dat vond ik gewoonweg niet mooi staan. De enige reden om naar mijn werk platte schoenen aan te doen, was dat ik niet met blaren op mijn voeten wilde rondlopen.
Ik wierp even een blik in de spiegel, haalde een hand door mijn krullende haar en bracht toen een laagje lipgloss op mijn lippen aan. Even lachte ik naar mijn spiegelbeeld.
Mijn vermoeide voeten protesteerden terwijl ik op mijn hoge hakken de trap af liep. Eenmaal buiten merkte ik dat de muziek echt hard stond. Voor een kort moment wist ik niet goed wat ik met mezelf aan moest, maar ik besloot even rond te lopen op zoek naar bekenden. Stiekem zocht ik Bridgett, de Franse kunstenares die waanzinnig mooie portretten maakte. Ik mocht haar graag en ze was een van de weinige mensen die ik wat beter kende. Ik zuchtte even en liet mijn blik toen over de groep mensen gaan.

[ bericht aangepast op 10 aug 2016 - 0:18 ]

I was an angel living in the garden of evil

10 aug 2016 - 0:27 Vanth is offline

Vanth 23147

Bella Adélaïde Chevalier
Outfit

In de drie jaar dat ik hier nu woonde was ik in ieder geval zeker van een ding. De straatfeesten zijn elk jaar weer geweldig en ik ben er dan ook altijd te vinden. Net als vanavond. Mijn zwarte pumps had ik na de barbeque verwisselt voor een paar zwarte vans, zodat ik de avond nog comfortabel door kon komen. Voor ik was vertrokken had ik in mijn appartementje nog wat werk verricht aan mijn schoolproject. Ik moest een kleine herfstcollectie ontwerpen, bestaande uit tien complete outfits. Outfits die ik uiteindelijk ook moest maken, maar zo ver was ik nog lang niet. Blij was ik wel toen ik mijn vijfde ontwerp had staan en eindelijk van mezelf mocht vertrekken. Iets later dan gepland was ik dan ook bij de barbeque aangekomen, maar het was geen groot probleem. Er was nog genoeg en een grote eter ben ik vaak niet echt.
Alcohol is echter een ander verhaal, daar kan ik wel wat van op. Zeker van de zoete drankjes. Ik weet niet wat ik nu in mijn beker heb, maar het is roze en erg zoet. Klagen zal ik niet. Ik kijk om me heen terwijl ik de beker weer aan mijn lippen zet en een slok neem. Het brandende gevoel had k niet meer na een paar drankjes en ik voelde me zeker wat losser. Dronken was ik echter nog niet. Misschien maar goed ook, gezien ik of hyper wordt óf cuddly. Doet me denken aan die ene keer dat ik een willekeurige man in de metro begon te knuffelen met mijn dronken kop, mooie tijden. Een zachte grinnik rolt over mijn lippen en ik zoek naar een bekend gezicht in de menigte.

El Diablo.

10 aug 2016 - 12:50 Nessian is offline

Nessian 37

DAKOTA HOWLINGWOLF

Gespeeld plaats ik mijn hand op mijn borstkas — ter hoogte van mijn hart — na het aanhoren van Alex' woorden. God, alle alcohol deed zijn werk sneller dan ik van te voren had kunnen verwachten.
"Mevrouw Barteau? Die probeer ik al te versieren sinds ik hier ben komen wonen. Waarom vertel je me dit nu pas, Alex?! Die vrouw is alles wat ik zoek in iemand — betrouwbaar, liefdevol, grappig, houdt van knuffelen."
Grijnzend haal ik een hand door mijn lokken waardoor ze enigszins warrig komen te staan. Vrijwel iedereen in de straat kende mevrouw Barteau en het was algemeen bekend dat ze een norse vrouw was waar niet mee viel te lachen. Waarom ze een politieman als meneer Barteau aan de haak had weten te slaan, was me een compleet raadsel.
Plotseling weet ik op te merken dat Alex' kijkers Raphaël volgen aan de andere zijde van het grasveld. Direct zie ik verschillende gevoelens door gedachten flitsen. "Hé, geen aandacht besteden aan die kneus," fluister ik zachtjes terwijl ik haar een zacht kneepje geef in haar bovenarm.
"Alex, ik herken je bijna niet als je niet op mijn kosten ijs naar binnen lepelt."
Andrea's aangename stem laat me enigszins verwonderd omhoog kijken, waarna ik zie dat haar kijkers slechts enkele seconden over mijn gelaat glijden voordat haar concentratie opnieuw wordt verplaatst naar Alex en de jongeman aan haar zijde. Geen begroeting?
"Al, dit is mijn vriend Boyd. Een vriend uit deze exacte straat."
Vriend?! Wat had die laatste opmerking überhaupt te maken? Dat ze een relatie had gekregen met iemand uit de straat? Gedurende onze laatste bijeenkomst in de ijssalon had ze me daar niets over verteld. Niet dat ze me dat verschuldigd was, maar ik had juist het idee dat we de laatste tijd steeds meer onze persoonlijke zijde aan elkaar toonden. Was ik dan zo blind geweest?
"Ik ga wel drinken halen," mompel ik tegen Alex — waarna ik haar cup uit haar handen neem en koers zet naar de drankentafel, waar de drukte inmiddels enigszins was afgenomen.
Nadat ik een klein laagje wodka in mijn eigen cup had geschonken, sla ik hem in een teug achterover en vul vervolgens de twee cups met wodka cola — waarbij ik Alex' percentage wodka aanzienlijk lager laat zijn dan dat van mezelf. Ik zou niet willen zien dat ze vanavond té dronken zou worden en verkeerde dingen zou gaan doen. Als buurman zijnde moest ik toch een oogje in het zeil houden bij haar.
Langzaam verplaats ik mezelf terug naar het kleine groepje, dat nog precies in dezelfde positie stond als daarnet. Woordeloos reik ik Alex haar cup aan en draai me dan om, zodat ik naar de menigte kan kijken — terwijl ik kleine sipjes neem van mijn drankje.

10 aug 2016 - 13:04 Eilandpiraat is offline

Eilandpiraat 4618

Mt, waarom gaat t zo snel?

Spinning around, I'm weightless.

10 aug 2016 - 13:45 Gasly is offline

Gasly 1520

Alexandra 'Alex' Wilson
'The sun is shining and so are you.'

Ik keek de jongeman lachend aan toen hij zijn hand ter hoogte van zijn hart neerlegde.
'Mevrouw Barteau? Die probeer ik al te versieren sinds ik hier ben komen wonen. Waarom vertel je me dit nu pas, Alex?! Die vrouw is alles wat ik zoek in iemand — betrouwbaar, liefdevol, grappig, houdt van knuffelen.' Ik kon mijn lach opnieuw niet inhouden, omdat ik wist dat hij liep te dollen. Mevrouw Barteau was niet een van de vriendelijkste mensen uit deze straat, en ze stond in contrast met haar man, die juist wel een graag geziene bewoner was.
'Hé, geen aandacht besteden aan die kneus,' Er verscheen een klein glimlachje op mijn gezicht en ik keek Dakota even aan. Hij was nooit echt een fan geweest van Raphaël en zijn mening over hem was er niet beter op geworden toen ik bij hem aan de deur had gestaan.
'Ik ga er ook niet heen, hij lijkt alleen zo.. Dronken.' Zei ik zachtjes, waarna ik mijn hoofd begon te schudden. Onze vriendschap was wel bekoeld na dat gedoe, maar hij was nog steeds dezelfde persoon.
'Alex, ik herken je bijna niet als je niet op mijn kosten ijs naar binnen lepelt.' De welbekende stem van mijn beste vriendin bezorgde me opnieuw een lach op mijn gezicht, waarna ik haar kort omhelsde.
'Tja.. Sorry. En ik eet heus niet alleen maar ijs, alleen op jouw werk hebben ze uitzonderlijk lekker ijs. Dat ijs gaat zelfs boven Ben & Jerry's' Zei ik lachend, en ik keek even nieuwsgierig naar de jongeman naast haar. Ik kende hem nog niet, maar volgens mij woonde hij hier wel in de straat.
'Al, dit is mijn vriend Boyd.' Ik keek haar even verbaasd aan. Ze had me niet eens verteld dat ze een relatie had. 'Een vriend uit deze exacte straat.' Ik knikte met een glimlach, waarna ik mijn hand naar de jongeman uitstak.
'Hi, Boyd. Ik ben Alexandra, maar je mag gewoon Alex zeggen. Woon je hier allang?' Mijn ogen gingen van Andy naar Dakota en dan weer even naar Boyd.
'Ik ga wel drinken halen,' Ik knikte kort, en ik keek Dakota verbaasd na, waarna ik mijn aandacht weer op Andy en Boyd vestigde.
'Ik woon hier namelijk nog niet al te lang, vandaar dat ik je waarschijnlijk nog niet ken.' Ik bracht mijn hand naar mijn mond in de veronderstelling dat ik mijn beker nog steeds in mijn hand had, maar ik liet deze al snel weer zakken toen ik erachter kwam dat Dakota deze mee had genomen naar de dranktafel. Zijn reactie op Andy's uitspraak verbaasde me - waarschijnlijk sprak hij daar over dan toch de waarheid en was hij daadwerkelijk in haar geïnteresseerd. Ik pakte mijn beker dankbaar aan, en ik keek hem even vragend aan. Ik vroeg mezelf af of alles wel oké leek, aangezien hij aardig aangeslagen leek door de uitspraak. Ik nam een slok van het drankje waarna ik Dakota dankbaar aankeek.
'Je weet nog steeds precies wat ik nodig heb.' Zei ik lachend, waarna ik mijn beker even omhoog hield.

Faith is everything.

Index RPG Actieve Topics Zoek