Op mijn vijftiende wist ik "zeker" dat ik ook op vrouwen viel, al zat ik in die tijd nog te twijfelen tussen gay en bisexual. (Dus hier moet ik ze wel gelijk geven, soms is het gewoon hartstikke confusing omdat er zoveel is en sommige mensen zekerheid willen hebben.) Het was eveneens in die tijd echter dat ik omging met iemand, die direct mijn eerste girlcrush werd. Tegen haar had ik dus ook gezegd dat ik gay was, omdat ik toen zo'n idee had. Ze had er al wel enkele malen een opmerking over gemaakt, maar het praten en de omgang verliep super. Het moment echter, dit kwam pas wat jaren later, dat ik vermeldde bi te zijn en dat ik het nu zeker wist, ging ze in major negeer-modus.
Dat deed me wel hartstikke pijn, want ze was niet enkel mijn hevige, eerste crush, ze gooide me zelfs van Facebook af en negeerde me op w'app. Het idee dat ik voor haar niemand meer was, alsof we elkaar nooit hadden ontmoet, enkel en alleen omdat ik bisexual ben, daar ben ik eigenlijk nog steeds niet overheen.
Eigenlijk bleef ik nooit lang in relaties en ik heb er dan ook maar een paar gehad, omdat ik flinke bindingsangst heb. Ik vind het simpelweg zo slecht dat ze worden afgeschilderd als gemakkelijke personen die niet weten wat ze nu willen, of iemand die van beide walletjes eet. Ik kan er niets aan doen dat ik op beide val lol.
Iemand die zo'n dergelijke gebeurtenis heeft meegemaakt?
Voor de rest:
Quiet the mind, and the soul will speak.
