Once Upon A Time (speeltopic) ~7 - Speeltopics

Het was een mooie dag in Storybrooke, alle vloeken waren verbroken en de doden waren weer tot leven gekomen. Mensen uit alle werelden waren samen, kinderen speelde buiten en volwassenen kletsen samen.

De dagen werden slechter er liep een moordenaar rond die ze niet kunnen pakken, tegelijkertijd belanden er veel mensen in het ziekenhuis, er zijn vloeken bezig. Zouden ze het nog wel kunnen redden?

De vloek is uitgesproken en iedereen is vergeten wie hij is. Hoe loopt dit af?

Jens Potter

'Natuurlijk als je anders over een uur terug komt? Dan zorg ik dat dat geregeld is.' Ze glimlachte vriendelijk naar mij. "Dankje!" Zei ik. Opeens hoorde ik geschreeuw vanuit het gebouw. "Wat is dat mevrouw?" Vroeg ik aan haar. Ik leek Peters stem te horen, wat ik nogal verdacht vond.

Jo

Vaag hoor ik stemmen, niet alleen van mijn vader maar ook van iemand anders. Wat doe ik hier? Langzaam deed ik mijn ogen open, een schok, het was echt best wel fel licht!
Ik voelde waar ik op lag, het was een harde ondergrond. Het voelde als hout.
'Ik weet heel goed wie ze is.' zeg ik. 'Ze is een Lost Girl. Omdat je haar net zo achter hebt gelaten als Baelfire, je hebt haar verwaarloosd. Maar goed, maakt ook niet uit. Ze weet er nu toch niets meer van.' zei de jongen wiens stem ik niet kon plaatsen maar die ik wel ergens van kende.
'Ik heb haar niet achter gelaten! ze had gewoon niet tegen mijn wensen in moeten gaan, het is een waardeloze nietsnut als ze een eigen wil heeft.
Ik kan haar voor dingen gebruiken waar ik geen tijd voor heb en waar ik mijn andere dochter ook niet voor wil gebruiken,' zei mijn vader boos, over wie had hij het?
'Moet ik nu bang zijn?'
'Oke, wat moet je van me? wat wil je van me?'
Langzaam deed ik mijn ogen open, ik zag alles vaag voor me maar hoorde nu alles duidelijk. Ik wou bewegen maar mijn lichaam werkte niet mee, wat was er nou gebeurt? Waarom voel ik me zo leeg!
Langzaam bewoog ik mijn vingers, die wouden meewerken. Zo ging het, stapje voor stapje totdat ik alles kon bewegen.
Langzaam ging ik overeind zitten en ging daarna meteen staan wat niet het slimste plan was, ik wankelde even en viel toen op de grond.
Snel herstelde ik mezelf, "Waar gaat dit over?" vroeg ik, meteen even duidelijk nodig.

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

---

'Wat ik van jou wil...' herhaal ik hem, doe op een neppige manier of ik diep nadenken. 'Eens denken. Wat zou dat nou zijn?'
Ik kijk hem aan. 'Kop dicht Jo. Dit is een gesprek tussen je pappie en mij. Pappie van Jo, je mag drie keer raden.'

---

obsessive rage

Rumplestiltskin
Jo kwam bij en vroeg wat er was, ik liep naar haar toe en pakte haar geruststellend vast nadat Pan zo bot tegen haar deed.
'Maak je maar geen zorgen Jo, ga maar even naar buiten toe.' zeg ik tegen haar nadat ik me weer omdraaide naar Pan.
'Mijn dolk? mijn dood? een van mijn dochters? een drankje?'


Vittoria Gold
Ik ging voor Jens staan zodat hij niet naar de kamer kon waar mijn vader was.
'Er is niks aan de hand Jens, mijn vader is waarschijnlijk met wat dingen bezig.'
Ik glimlachte vriendelijk naar hem.

Jo
"Kop dicht Jo!" zei de jongen, ik voelde me beledigt, niet dat het me boeit dat iemand zo gemeen tegen mij doet maar waarom?
Mijn vader hield me geruststellend vast en zei, "Maak je maar geen zorgen Jo, ga maar even naar buiten toe."
Ik besloot geen antwoord te geven maar wel te blijven staan, ik wil dit horen... Sorry hoor maar ik wil graag mijn eigen leven bepalen!

[ bericht aangepast op 14 juni 2016 - 18:22 ]

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

---

'Fout, fout, fout.' zeg ik droogjes. 'Kansen zijn op. Moet ik het nu serieus helemaal gaan uitleggen? Ik had meer van je verwacht.'
Ik rol met mijn ogen. 'Je kindjes en drankjes kunnen me vrij weinig schelen. Je dolk is wel handig, daar niet van, maar niet wat ik zoek.'
Ik buig me iets voorover. 'Ik wil mijn logboek. Ik gaf het aan je, waar is het?'
Toen ik nog een jaar of veertien was en Odi net had ontmoet hadden we samen een logboek bij gehouden. Het ziet eruit als een simpel boek, maar er staan dingen in die Odi met haar magie had kunnen verzegelen. Zelfs voor Rumple zijn die niet te zien, geen bloedmagie, niet van mij althans. De bloedmagie van Odi. En die dingen zijn nog steeds belangrijk. Je kan het boek niet verbranden, dus ben ik er vrijwel zeker van dat Rumple het nog heeft. De vraag is alleen waar.

---

obsessive rage

Rumplestiltskin
Ow die boek, ja natuurlijk dat is waar ook dat ik dat helemaal vergeten was, helaas voor hem heb ik het aan Vittoria gegeven en is zei diegene die weet waar hij is en ik niet.
'Helaas voor jou ben ik die lang geleden kwijt geraakt, volgens mij heb ik hem ooit eens aan een piraat gegeven.' zeg ik.
Ik kijk even naar Jo die besloot om hier te blijven, vooruit dan maar dan blijft ze maar hier staan.

---

'Je liegt.' stel ik vast. 'Niet erg netjes jochie. Ik weet dat ik je niet geweldig opgevoed heb, maar ik had beter van die spinsters verwacht.'
Met een simpele handbeweging weet ik een spreuk over hem heen te spreken, een eerlijkheidsspreuk, als hij niet antwoordt zal hij veel pijn gaan leiden. Het kan me niet schelen dat Jo alles ziet, ik ga me niet inhouden voor een klein meisje, al hoorde ze bij mij.
'Ik vraag het nog eens, jochie.' zeg ik dreigend. 'Waar. Is. Mijn. Boek.'

[ bericht aangepast op 14 juni 2016 - 18:38 ]

---

obsessive rage

Jo
"Laat hem met rust!" zei ik en trok aan de armen van de jongen, hij is veel sterker dan mij dat weet ik best maar het valt te proberen.
Even liet ik hem los, "Wat ben je aan het doen?" vroeg ik eigenlijk best nieuwsgierig aan de jonge, "Kan ik dat ook?"

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Rumplestiltskin
Hij heeft dus een eerlijkheidsspreuk over me uitgeroepen.
'Ik heb hem niet meer,' ik pijl zijn reactie of hij verbaast is dat ik hem inderdaad niet heb, waarschijnlijk zal hij vragen wie het dan heeft maar dan hou ik natuurlijk mijn mond.
'Jo, alsjeblieft hou je er mee buiten dit gaat om mij en Pan.'

(Te late reactie)

[ bericht aangepast op 14 juni 2016 - 18:47 ]

---

obsessive rage

Lisa

Ik besloot om maar is te gaan kijken in het winkeltje van Gold. 'Spike blijf.' zeg ik terwijl ik met mijn vinger een vlugge beweging maak. Spike snapt het meteen en blijft staan terwijl ik naar binnen loop. 'hallo.' Ik zie een mooie blauwe riem, waar een kleine schede aan hangt en in de schede zit een dolk met animalium erin geschreven. Dat had ik op school gehad, het was Latijn en het betekend dieren. Ik probeer me iets te herinneren, maar het lukt niet.

---

'Je hebt hem niet meer?!'
Ik kijk hem ongelovig aan als ik bedenk wie hem dan zal hebben. 'Je krijgt één kans om dat boek van Vittoria te krijgen.' zeg ik dreigend. 'Als die niet lukt, doe ik het, en dat zal een stuk onaangenamer zijn voor haar.'

---

obsessive rage

Rumplestiltskin
Shit dat weet hij snel, hoe moet ik me hieruit proberen te praten.
'Zei heeft dat boek ook niet! denk je nou echt echt dat ik zo dom ben om mijn eigen dochter in gevaar te brengen voor zo stom boekje?' ik lachte.
Terwijl ik in mijn hoofd mezelf stond uit te schelden, jep ik ben dom omdat te doen.

Jo
"Je hebt hem niet?
Je krijgt één kans om dat boek van Vittoria te krijgen.' Als die niet lukt, doe ik het, en dat zal een stuk onaangenamer zijn voor haar.'
Wie is Vittoria? Ik doe een stap naar achter.
"Vittoria heeft hem niet... Niet meer... ík heb hem... gestolen van haar..." zei ik alsof ik haar haatte.
"Je mag hem hebben, mij best, maar ik wil dat je me leert om te 'toveren' of wat je daarnet ook deed, afgesproken!?"

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]