Once Upon A Time (speeltopic) ~7 - Speeltopics

Het was een mooie dag in Storybrooke, alle vloeken waren verbroken en de doden waren weer tot leven gekomen. Mensen uit alle werelden waren samen, kinderen speelde buiten en volwassenen kletsen samen.

De dagen werden slechter er liep een moordenaar rond die ze niet kunnen pakken, tegelijkertijd belanden er veel mensen in het ziekenhuis, er zijn vloeken bezig. Zouden ze het nog wel kunnen redden?

De vloek is uitgesproken en iedereen is vergeten wie hij is. Hoe loopt dit af?

Graham

'Misschien wel als je mijn hele naam zegt.' achter me hoor ik een stem en ik draai me verbaast om. Uit een steegje komt een jongen zetten. Al dit gedoe voor een simpel knulletje? 'Oh, en nog een tip, kijk verder dan je neus lang is. Dus dochter van "de Dark One", kom je mijn logboek teruggeven? Anders gaat hij eraan.'
Waarom zou ik bang moeten zijn voor dat knulletje? Beschikt hij soms ook over magie?
'Nou dit is dus snotjong van een Pan,' zegt Vittoria. 'Peter Pan,' ze ging van Pan staan. 'Ik kom jou vertellen waar het boekje is, als jij mij en mijn vaders magie dan terug geeft.' zegt ze op een dreigender manier. Ik grijp mijn pistool en richt op de knul. "Sorry knul, maar ik heb een opdracht gekregen..." ik loop naar hem toe, maar blijf op een veilige afstand aan. "Zorg ervoor dat Vittoria en Gold hun magie terugkrijgen en we vertellen de plek van het boekje." Ik klem mijn hand steviger om het pistool.

Regina

"Omdat jouw 'dierbaarste bezit' nu bijna in handen is van Pan, Pan komt zometeen hierheen om hem te vermoorden, wil je dat?" zei Jo. Ik keek haar verbaast aan. "Graham is met Vittoria mee, Vittoria kan Pan niet aan, Graham gaat haar sowieso beschermen en geeft zijn leven voor het hare..." Gold knikte naar mij. 'Dat is inderdaad waar ja, ze zijn bij Pan en je weet hoe Pan is.' Ik begin keihard te lachen. "Ach, Graham is gewoon een pop, speelgoed voor mij. En al het speelgoed gaat een keer kapot, omdat je er niet zuinig mee bent." ik stop met lachen en trek weer een serieus gezicht. "Het is een kwestie van nieuw speelgoed vinden."

August

Ruby keek me in de ogen en boog iets naar voren. Onze hoofden waren op enkele centimeters van elkaar. Wat was ze van plan? Ze stapte opeens van de schrik achteruit. Ik keek achterom of er iets achter me stond. Ze tuurde naar de grond. "Gaat het?" vraag ik bezorgd. Misschien was ik iets te snel van stapel gelopen. Misschien moet ik eerst wat meer onderzoek doen voordat ik actie kan ondernemen.

---

If no one else will defend the world then I must

Peter Pan

'Ik ben hier ouder dan jij, dus "knul" is beter van toepassing op jou, en ten tweede, probeer maar eens te schieten.'
Ik weet dat een pijl en een kogel beide op te vangen zijn, dus zal ik dat ook zeker doen. Ik ben niet bang voor een jager. Je mag dan nog zo goed schieten, als er iets voor je doel zit heeft het geen enkele zin.

---

obsessive rage

Rumplestiltskin
Ze begin ineens te lachen "Ach, Graham is gewoon een pop, speelgoed voor mij. En al het speelgoed gaat een keer kapot, omdat je er niet zuinig mee bent." ze trok weer een serieus gezicht ik keek haar al die tijd serieus aan "Het is een kwestie van nieuw speelgoed vinden." een lach ontsnapte uit mijn mond. 'Nou dan ga jij nieuw speelgoed vinden, en geef ons nu maar gewoon die hart!' zei ik ongeduldig en dreigend.

Vittoria Gold
'Graham, laat die pistool zakken, oké?' ik keek hem kalm aan. 'Je maakt het zo alleen maar erger.' ik keek daarna even naar Pan.
'En hij is eigenlijk inderdaad ouder dan jou, ook al lijkt hij op een 15 jarige psychopathische puber.'

Ruby

Hij draaide zich om om te kijken of er iemand achter hem stond, of misschien om weg te vluchten. Ik ook met mijn stomme acties. "Gaat het?" vroeg hij bezorgt. Ik zette een glimlach op, 'Ja prima hoor.' Ik keek hem weer aan. 'Ik moet er nu vandoor, Graham zoeken en zo. Het werk wacht.' Snel liep ik langs hem heen. Ik moest dit zo snel mogelijk vergeten. Ik keek nog één keer om. Waarom leek hij mij te kennen en waarom leek hij mij zo bekend voor te komen. Ik schudde de grachten van mij af. Eerst liep ik naar het bureau, misschien was Graham in de tussentijd alweer terug. Maar nee de deur zat nog steeds op slot. Waar kon hij nou zijn, ik zuchtte. Ik kon die wolf niet de hele dag hier laten zitten. Ik draaide de sleutel in het slot en opende de deur. Zachtjes vloot ik, ik zag de wolf zitten. Hij leek erg eenzaam. 'Als je je gedraagt mag je met mij mee' ik keek hem streng aan. 'Kom maar,' ik hield de deur voor hem open en draaide hierna de deur weer op slot. Gelukkig leek het een tamme wolf en konden we normaal over straat lopen, opzoek naar Graham.

[ bericht aangepast op 17 juni 2016 - 10:29 ]

---

When you believe your dreams come true

Jo Mari Gold

Regina begint ineens te lachen "Ach, Graham is gewoon een pop, speelgoed voor mij. En al het speelgoed gaat een keer kapot, omdat je er niet zuinig mee bent." ze trok weer een serieus gezicht, waarom doet ze nou zo moeilijk? "Het is een kwestie van nieuw speelgoed vinden." een lach ontsnapte Rumple zijn mond. 'Nou dan ga jij nieuw speelgoed vinden, en geef ons nu maar gewoon die hart!'
"Alstublieft, we hebben het hart even nodig! Anders zorgt Rumple ervoor dat jij geen speeltje meer hebt maar er een bent!" zei ik dreigend, eigenlijk wel wetend dat Rumple hier boos van gaat worden maar ach, niet mijn leven...

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Graham

'Ik ben hier ouder dan jij, dus "knul" is beter van toepassing op jou, en ten tweede, probeer maar eens te schieten.' ik houd mijn pistool nog steviger vast. Dacht hij soms dat ik het niet durfde? 'Graham, laat dat pistool zakken, oké?' ze keek me kalm aan. 'Je maakt het zo alleen maar erger.' Ze richtte haar blik op Pan. 'En hij is eigenlijk inderdaad ouder dan jou, ook al lijkt hij op een 15 jarige psychopathische puber.' Ik snapte hier totaal niets meer van, maar deed wat Vittoria van me vroeg en liet het pistool zakken. "Gaan die armbanden nog af? Anders krijg je dat achterlijke boek nooit."

Regina

'Nou dan ga jij nieuw speelgoed vinden, en geef ons nu maar gewoon die hart!' zei Rumple dreigend. Wat was hij toch schattig zo zonder magie. "Alstublieft, we hebben het hart even nodig! Anders zorgt Rumple ervoor dat jij geen speeltje meer hebt maar er een bent!" begon Jo nu ook al te dreigen? Met een simpele beweging liet ik een windvlaag los op Jo, waardoor ze tegen de muur werd aangeblazen. "Luister goed Dark One. Ik laat mij niet bedreigen door jou en dat mislukte kind van je." en ik knik naar Jo. "Dat kind van Jo kan niet op tegen mijn magie en jij bent machteloos. Als je het hart wilt van The Huntsman moet je iets bieden. Ik geef iets nooit gratis weg." Met een spreuk laat ik touwen om Jo heen wikkelen. "Het kan maar beter een goede deal zijn, want dan krijg je je dochter gratis bij het hart."

August

Ruby glimlachte. 'Ja prima hoor.' Ze keek me weer aan. Iets zei me dat ze een raar gevoel over mij had. 'Ik moet er nu vandoor, Graham zoeken en zo. Het werk wacht.' Nog voordat ik iets kon zeggen liep ze al weg. "Je bent bijzonder Ruby!" riep ik haar na. Ik zette mijn helm op en wachtte met wegrijden. Ik keek Ruby eerst na, toen ze uit het zicht was verdwenen startte ik mijn motor en reed weg weer het bos in.

---

If no one else will defend the world then I must

Joseph Lloyd Dombrowski

Opeens hoorde ik iemand aan de deur. Ik wandelde richting de deur. Het was het meisje. Ze floot. 'Als je je gedraagt mag je met mij mee' ze keek me streng aan en ik knikte. 'Kom maar,' ze hield de deur voor mij open en draaide hierna de deur weer op slot. We wandelde steeds verder weg van het politiekantoor. Kon ik maar praten...

Peter Pan

Jammer genoeg schoot Graham niet, meh. Ik had die kogel graag tussen duim en wijsvinger opgevangen, een stuk leuker dan wat slappe praatjes.
'Ik ben geen psychopaat.' zeg ik verontwaardigd. 'Probeer jij maar eens van mensen te houden als je broers worden versteend en daarna vervloekt.'
'Gaan die armbanden nog af? Anders krijg je dat achterlijke boek nooit.' zegt Graham. Ik rol met mijn ogen. Achterlijk, hij is zelf achterlijk.
'Ik heb mijn deal voorgesteld. Jochie mag daarmee instemmen, of jullie krijgen je magie niet. Begrepen?'

---

obsessive rage

Jo

Met een snelle handbeweging van Regina werd ik door Magie tegen de muur geblazen.
"Luister goed Dark One. Ik laat mij niet bedreigen door jou en dat mislukte kind van je. Dat kind van Jo kan niet op tegen mijn magie en jij bent machteloos. Als je het hart wilt van The Huntsman moet je iets bieden. Ik geef iets nooit gratis weg." Ze zei nog een spreuk waardoor er touwen om me heen gingen. "Het kan maar beter een goede deal zijn, want dan krijg je je dochter gratis bij het hart."
“En wat gebeurt er als hij geen goede deal geeft?zeg ik, ik wil natuurlijk wel weten wat er met me gaat gebeuren, maar wel raar, ik ben niet bang voor haar.
"Wat gebeurt er dan met mij?"

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Ruby

Na een tijdje gezocht te hebben kon ik Graham nergens vinden. 'We gaan wel naar mijn huis,' mompelde ik tegen de wolf. 'Maar je moet je wel gedragen bij mijn moeder, anders heb je niet lang te leven.' Ik kon nu mooi bewijzen dat er echt een wolf in Storybrooke was. Samen liepen we naar het grote witte huis, waar ik mijn leven lang al woonde. Ik liep via de tuin naar de achterdeur. 'Jij blijft buiten,' zeg ik streng. Snel glip ik het huis binnen. Ik hoor verschillende stemmen, hebben we bezoek? Als ik de woonkamer binnenloop ben ik geschokt. Ik zie Gold en Jo tegenover mijn moeder staan en Jo is ingewikkeld in touwen. 'Wat is hier aan de hand?' Ik kijk van mijn moeder naar Gold. Er hangt een dreigende sfeer in het huis, die ik niet goed kan plaatsen. Als het stil blijft herhaal ik mijn vraag. 'Wat gebeurt er hier? Mam?

---

When you believe your dreams come true

Joseph Lloyd Dombrowski

'We gaan wel naar mijn huis,' zei ze tegen mij 'Maar je moet je wel gedragen bij mijn moeder, anders heb je niet lang te leven.' Na een tijdje zei ze ook 'Jij blijft buiten,' en nu zat ik hier. Ik keek wat rond. Hier was ik al geweest. Hier woont de burgemeester. Ik hoorde gehuil van een wolf. En ik huilde terug. "Awoehoehoe!"

Graham

'Ik ben geen psychopaat.' zegt Pan verontwaardigd. 'Probeer jij maar eens van mensen te houden als je broers worden versteend en daarna vervloekt.' ik trek mijn wenkbrauw op. Die gozer moest echt is een inrichting inclusief een dwangbuis. 'Ik heb mijn deal voorgesteld. Jochie mag daarmee instemmen, of jullie krijgen je magie niet. Begrepen?' Ik sla mijn armen over elkaar. "Hoe heet ik dat jij er gewoon niet vandoor gaat met dat boekje? Je bent bang voor hen, anders had je nooit hun magie afgepakt." Er verschijnt een glimlach op mijn gezicht. "Anders zouden zij je wat aandoen!"

Regina

“En wat gebeurt er als hij geen goede deal geeft?" vraagt Jo. "Wat gebeurt er dan met mij?" vraagt ze opnieuw. "Ach, ik heb nog een wel een leuk plekje voor jou." glimlach ik. Wat is hier aan de hand?' Ruby stond in de deuropening. Iedereen bleef stil. 'Wat gebeurt er hier? Mam?' Ik trek een bezorgd gezicht. "Ruby, je moet het me vergeven." Met een spreuk laat ik haar in slaapvallen. De herinneringen zou ik wel weer verwijderen. Net alsof ze net wakker werd van het ongeluk. "De deal Gold." sis ik naar hem.

---

If no one else will defend the world then I must

Rumplestiltskin
' Ja ja zeg maar wat je wilt Regina.' Zeg ik tegen haar en kijk even naar Jo dat ze deze keer haar mond moet houden.

Vittoria Gold
Ik keek Graham bewonderd aan en daarna weer terug naar Pan.
'Ja dat klopt volgens mij ben jij gewoon bang voor ons' ik grinnik

Regina

' Ja ja zeg maar wat je wilt Regina.' zegt Gold. Er verschijnt een glimlach op mijn gezicht. "Mooi." zeg ik op een zachtte toon. "Je vertelt me eerst wat je wilt doen met Graham, vervolgens beloof je me dat je mijn gezin met rust laat en niet weer onverwachts voor de deur staat met dat kreng." Ik geef een klein knikje naar Jo. "En JIJ msg Ruby uitleggen als er iets gebeurd met haar vriendje of heb je daar al een oplossing voor?"

---

If no one else will defend the world then I must

Ruby

M'n moeder staarde mij bezorgt aan. "Ruby, je moet het me vergeven." Ik keek haar verbaast aan. Wat bedoelde ze daar mee? Een vreemd soort energie raakte me, waardoor ik neerviel. De val leek in slowmotion te gaan. Ik zag de gezichten die mijn kant op staarden terwijl ik naar benedenstortte. Wat gebeurde er? Alles vervaagde toen ik de grond raakte en mijn ogen vielen dicht.

---

When you believe your dreams come true