Once Upon A Time (speeltopic) ~7 - Speeltopics

Het was een mooie dag in Storybrooke, alle vloeken waren verbroken en de doden waren weer tot leven gekomen. Mensen uit alle werelden waren samen, kinderen speelde buiten en volwassenen kletsen samen.

De dagen werden slechter er liep een moordenaar rond die ze niet kunnen pakken, tegelijkertijd belanden er veel mensen in het ziekenhuis, er zijn vloeken bezig. Zouden ze het nog wel kunnen redden?

De vloek is uitgesproken en iedereen is vergeten wie hij is. Hoe loopt dit af?

Lisadragonrider schreef:
(zijn jullie in de winkel of in een andere kamer?' Want ik sta namelijk in de winkel.)

Vittoria Gold
Ik besefte me dat de winkel nog open was en dat er vermoedeijk iemand zou kunnen zijn daarom liep ik snel de kamer uit om naar de winkel te gaan waar inderdaad een meisje stond.
'Het spijt me dat het lang duurde voordat er iemand was, kan ik je ergens mee helpen?'


Rumplestiltskin
Ik glimlachtte toen een hijgende Graham binnen kwam. 'Gold, je had me nodig?' vroeg hij aan me en ik knikte. 'Ja zeker, Vittoria gaat jou dadelijk de locatie geven waar ze een boekje van Pan heeft verstopt, aangezien Pan er voor heeft gezorgd dat we geen magie meer kunnen gebruiken.' ik keek hem even aan waarna ik verder sprak. 'Nu is aan jou de taak als Vittoria dat heeft gezegd jij Pan gaat zoeken, zegt dat Vittoria de locatie heeft verteld aan jou en dat als hij onze magie terug geeft jij het aan hem verteld.'
Ik nam even een adempauze. 'Je mag het alleen vertellen maar dan ook echt alleen als hij onze magie terug geeft.' zei ik deze keer wat dreigender.

[ bericht aangepast op 15 juni 2016 - 16:01 ]

Lisa

Na een lange tijd wachten kwam er iemand binnen. 'Het spijt me dat het lang duurde voordat er iemand was, kan ik je ergens mee helpen?' Ik keek naar het meisje. 'maakt niet uit, ik was opzoek naar iets om te doen, ik dacht dat hier misschien wel iemand was om mee te kletsen.'

Joseph Lloyd Dombrowski

Opeens liep de man weg en sloot een deur achter zich. Ik zat opgesloten. Totdat er een vrouw komt binnengelopen. Ik hield mezelf onder controle en piepte zachtjes. Ik hoopte dat ze me had gehoord/gezien...

Graham

'Ja zeker, Vittoria gaat jou dadelijk de locatie geven waar ze een boekje van Pan heeft verstopt, aangezien Pan er voor heeft gezorgd dat we geen magie meer kunnen gebruiken.' Het bleef even stil. Ik keek Gold verbaast aan. Ik snapte er nu al niks meer van. 'Nu is aan jou de taak als Vittoria dat heeft gezegd jij Pan gaat zoeken, zegt dat Vittoria de locatie heeft verteld aan jou en dat als hij onze magie terug geeft jij het aan hem verteld.' Er was weer een korte pauze. 'Je mag het alleen vertellen maar dan ook echt alleen als hij onze magie terug geeft.' het laatste klonk dreigend. Kon ik Gold wel serieus nemen? "Meen je dit? Ik ben hier zo snel naar toe gekomen, omdat jij je magie kwijt bent?" ik slaakte een diepe zucht. "Hoe oud ben je wel niet Gold? Ben je niet te oud om in magie te geloven?" ik draaide me om en wilde richting de deur lopen. "Ik ben te volwassen voor dit soort spelletjes."

If no one else will defend the world then I must

Jo
"Wacht!" riep ik uit, "Misschien kan ik het bewijzen?" vroeg ik, kijkend naar mijn vader, "Je had gezegd dat ik magie had, leer me iets simpels..."
Ik voelde me, nouja, gewoon behulpzaam, "Alstublieft, geloof hem! Ik kan het bewijzen! Toch?" Langzaam werd ik onzeker, maar ik Moest leren toveren en...
Ik dacht na over de deal, ja zo moeilijk is het vast niet, zijn hart stelen van een of andere Regina...

[ bericht aangepast op 15 juni 2016 - 16:40 ]

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Ruby

Toen ik het bureau binnen wilde lopen merkte ik dat deze op slot zat. Ik was verontwaardig, was Graham nu alleen op veldonderzoek? Snel viste ik de sleutel uit mij zak en draaide het slot om. Vervolgens liep ik naar binnen. Ik keek verschrikt op toen ik gepiep hoorde. Ik stond oog in oog met een enorme wolf. 'Whoo,' zei ik terwijl ik mijn handen voor mij hield. Gek genoeg was ik niet bang. Was dit dan de wolf? Voorzichtig liep ik op het dier af. 'Rustig jongen,' ik keek het dier geconcentreerd aan. 'Het is goed, ik doe je niks als jij mij niks doet.' Ik aaide voorzichtig over de kop van de wolf. 'Vertel mij eens, wat doe jij hier in het politiebureau?' Ik hurkte neer naast de wolf. Het voelde heel vertrouwd, alsof ik zijn taal sprak.

Ik moet nu werken tot half 9

When you believe your dreams come true

Rumplestiltskin
Ik keek naar Jo die voorstelde om iets te doen, ik knikte naar haar en dacht na. 'Doe je hand omhoog en laat daar een vonkje vuur uit komen.' zei ik tegen haar.
'Je kan het.' zei ik bemoedigend.

Joseph Lloyd Dombrowski

Van zodra ze binnen was schrok ze. En dan zei ze onverwachts: 'Rustig jongen. Het is goed, ik doe je niks als jij mij niks doet.' Ze aait mij voorzichtig over mijn kop. 'Vertel mij eens, wat doe jij hier in het politiebureau?' Ik verstond haar, maar ofdat dat ze mij verstond was een raadsel. Ik gromde, piepte en zo van die dingen. Dit was wat ik "zei": "Ik kwam hier aan, en vroeg iets aan de sheriff. Er werd getelefoneerd en opeens werd hij heel zenuwachtig. Hij keek constant naar de klok, en uit woede... Veranderde ik in een wolf..." Er rolde een traan over mij snuit. 1 ding wist ik zeker: Wolven kunnen huilen. Deze vrouw was zeker te vertrouwen. Vanaf moment 1 vertrouwde ik haar. Ik voelde een soort van connectie, zo 1 die je hebt met iemand die je na jaren weer terug ziet.
Opeens herinnerde ik me iets uit het verleden. Een cape. Had ik dat nodig voor terug mens te worden? Het zou best kunnen...

Jo
'Doe je hand omhoog en laat daar een vonkje vuur uit komen. Je kan het.' zei hij bemoedigend.
Onzeker deed ik mijn hand omhoog, ik hoopte dat het zou lukken! Ik concentreerde me op mijn hand en voelde dat er iets aparts gebeurde, iets wat ik nog nooit gevoeld had, niet kort daarna kwam er een vlammetje wat steeds groter werd. Ik keek met grote ogen ernaar, heb ik dit gedaan? Maar ik herstelde snel en met een triomfantelijk gezicht keek ik naar Graham, "Wat zei je ook alweer?"

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Graham

"Wacht!" riep het meisje uit, "Misschien kan ik het bewijzen?" ze keek naar Gold. Ik stopte in de deuropening en sloeg mijn armen over elkaar. "Je had gezegd dat ik magie had, leer me iets simpels..." Ik snapte niet waarom ik was omgedraaid. Ik wilde weer weglopen, maar het meisje smeekte me of ik wilde blijven. "Alstublieft, geloof hem! Ik kan het bewijzen! Toch?" Ze wist het zelf geen eens zeker. Ik verspilde mijn tijd hier. 'Doe je hand omhoog en laat daar een vonkje vuur uit komen.' zei Gold tegen haar. 'Je kan het.' voegde hij eraan toe. "Nou dit word me een spektakel." zei ik licht geïrriteerd. Tot mijn verbazing kwam er nog echt vuur uit haar hand. "Wat zei je ook alweer?" ik keek met een serieus gezicht naar het meisje en Gold. "Is de poppenkast afgelopen?" ik draaide me weer om en liep de deur uit. "Je hebt een naam voor dat, illusionisten." Wat hadden zij toch met dat magie?

If no one else will defend the world then I must

Rumplestiltskin
'Je gaat doen wat ik zeg of het zal heel slecht met je aflopen.' Zei ik dreigend toen het niet werkte

Jo
"Je gaat doen wat ik zeg of het zal heel slecht met je aflopen."
"Kan ik het ook gooien?" fluisterde ik gespannen aan Rumple, misschien zou hij het dan wel geloven.
Ik moest het vertrouwen winnen van Graham en Rumple, dat is de enige manier...

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Graham

'Je gaat doen wat ik zeg of het zal heel slecht met je aflopen.' hoor ik Gold dreigend zeggen. Ik draai me wéér om en loop terug de kamer in. "Wat wil je doen? Magie gebruiken?" zeg ik al lachend. "Stel," ik blijf even stil. "er is inderdaad een vreemde paranormale kracht, genaamd magie... Dan kan je me nog steeds niks doen want ene Pan heeft die afgepakt." Ik loop naar Gold toe, een armlengte is er nog tussen ons. "Als sheriff heb ik belangrijkere zaken te doen."

If no one else will defend the world then I must

Rumplestiltskin
'Wacht dan maar tot ik mijn magie weer heb, dan zal je bibberen van angst' ik grijnsde waarnaar ik naar Jo keek. 'Dat kan je zeker, ga je gang'