[RPG - 200] Wolvennest - Speeltopic 0.1 - Speeltopics

1 mei 2016 - 18:35 Frisk is offline

Frisk 8318

Wolvennest
Nederlandse RPG
Rollen VRIJ

One town
Two Packs
One Highschool
Will you make it until graduation?

Al jarenlang is de vrede moeilijk
te bewaren in Silverlea. De twee roedels die het kleine
stadje domineren hebben een lange geschiedenis die
enkel te omschrijven valt als bloederig. Enkel de laatste
decennia is het wat rustiger, hoewel de broedende onrust
nooit ver weg is.

• • • • • • • • • • • • •

Een nieuwe generatie staat nu aan het begin van hun
volwassen leven en de spanningen laaien weer op.
De twee laatste jaren van de middelbare school zijn
nooit gemakkelijk, maar als je geboren vijanden in
dezelfde klas zitten, is drama haast onvermijdelijk.

Roedels

Kalender

4 juli (zaterdag) - verjaardag Keira (1999) & Lin (1998)
6 augustus (donderdag) - verjaardag Jessica (1999)
8 augustus (zaterdag) - verjaardag yue (1999)
26 augustus (woensdag) - eerste schooldag
28 augustus (vrijdag) - verjaardag Kaira (1998)
7 september (maandag) - geen school
19 september (zaterdag) - verjaardag Kendall (1997)
21 september (maandag) - START RPG
2 oktober (vrijdag) - Homecoming footballwedstrijd & bal
8 oktober (donderdag) - verjaardag Theron (1999)
9 oktober (vrijdag) - zwemwedstrijd
? oktober - verjaardag Callum (1995)
6 november (vrijdag) - tussentijds rapport eerste semester
11 november (woensdag) - geen school (Veteran Day)
17 november (dinsdag) - verjaardag Zachary (1997)
24 november (dinsdag) - Thanksgiving footballwedstrijd + verjaardag Conan (1996)
25 - 27 november (woendag - vrijdag) - geen school (Thanksgiving)
28 november (zaterdag) - verjaardag Rhiannon (1999)
30 november - zwemwedstrijd
2 - 16 december (woensdag - woensdag) - examens
12 december (zaterdag) - verjaardag Danica (1998)
17 december (donderdag) - zwemwedstrijd
18 december - Kerstmis footballwedstrijd
21 december - 1 januari (maandag - vrijdag) - geen school (Kerstvakantie)
7 januari (donderdag) - verjaardag Gideon (1996)
16 januari (dinsdag) - verjaardag Reyna & Romeo (1998)
18 januari (maandag) - geen school (M.L. King Day)
23 januari (zaterdag) - verjaardag Erin (1997)
29 januari (vrijdag) - eindrapport eerste semester
1 februari (maandag) - footballwedstrijd
4 februari (donderdag) - zwemwedstrijd
6 februari (zaterdag) - verjaardag Alaska (1998)
15 februari (maandag) - geen school (President's Day)
26 februari (vrijdag) - geen school
11 maart (vrijdag) - Liesje haalde haar rijbewijs, joehoe!! + verjaardag Seth (1996)
24 maart (donderdag) - zwemwedstrijd
25 maart (vrijdag) - Pasen footballwedstrijd
28 maart - 1 april (maandag-vrijdag) - geen school (Paasvakantie)
1 april (vrijdag) - Verjaardag Sage & Aster (1998)
8 april (vrijdag) - tussentijds rapport tweede semester
15 april (vrijdag) - footballwedstrijd
17 april (zondag) - verjaardag Maccon (1997)
20 april (woensdag) - zwemwedstrijd
17 mei - 1 juni (dinsdag - woensdag) - examens
30 mei (maandag) - geen school (Memorial Day)
31 mei (dinsdag) - Feline (1999)
3 juni (vrijdag) - laatste footballwedstrijd & prom
7 juni (dinsdag) - verjaardag Castitus (1997)
8 juni (woensdag) - rapport tweede semester & zwemwedstrijd
9 juni (donderdag) - graduation & laatste schooldag

Jaren

Sportteams

Silverlea

Highschool

Nightcrawlers4/4

Skinwalkers 4/3

Mensen 3/4

Anderen 1/1

Het is vrijdag 2 oktober en enkele uren geleden is de grote Homecoming Footballwedstrijd afgelopen. Na een hevige strijd hebben de Skinwalkers met een klein verschil gewonnen. Hoe eerlijk de wedstrijd verlopen is, is een discussie die al vaker gevoerd is. De spanningen zijn zo mogelijk nog hoger dan voor The Game, maar nu is het tijd voor ontspanning. Om 21u, over een kwartier, begint het bal, maar er is al heel wat volk aanwezig.

• • • • • • • • • • • • •

Wie wordt verkozen tot King & Queen? Kunnen de twee teams elkaar wel nog luchten na zo'n overwinning/nederlaag? Wat staat er te gebeuren?

RPG

School

Nightcrawlers

Skinwalkers

Schema's

Rollentopic
Speeltopic
Praattopic 0.1 0.2 0.3

[ bericht aangepast op 29 sep 2016 - 16:33 ]

Mijn brein breint zoals het breint.

10 juni 2016 - 21:38 Frisk is offline

Frisk 8318

PRAATTOPIC 3

Mijn brein breint zoals het breint.

10 juni 2016 - 22:53 Kiramman is offline

Kiramman 12023

REYNA ROSEMARIE ~~CERVA~~

THROW ME TO THE WOLVES
AND I'LL RETURN LEADING THE PACK.

Met gekruiste armen keek Reyna door de pas gepoetste ramen van haar nieuwe woning naar de naald- en loofbomen en het flikkeren van de lichten van de stad tussen de goud- en roodkleurige bladeren door. De chalet waar ze met haar Roedel verbleef, had twee verdiepingen, hoge ramen en zacht lederen banken. Ze hadden het overgekocht van een oude weduwe uit Florida, die hier vroeger elk jaar op vakantie kwam met haar man en kleinkinderen. Hoewel de Roedel nog maar een dag en een half in hun nieuwe woning verbleef, voelde het voor Reyna al meer als thuis dan ze had verwacht. De vele motels en hotels waarin ze tijdens de twee voorbije weken in had gebleven, hadden haar die voldoening niet kunnen geven. Misschien kwam het omdat ze omringd werd door soortgenoten die haar steunde, of omdat ze zich zo dicht bij Silverlea bevond. Ze kon er geen vinger op wijzen.
Een blik achter haar, liet haar weten dat haar vier roedelleden naar Twilight aan het kijken waren met een bak popcorn en een zak zoutchips tussen hen ingedrukt. Er stonden ook al enkele lege blikjes bier op de tafel en een halfleeg glas cola. Reyna kon enkel hopen dat wanneer ze terug kwam het huis nog overeind stond en er niemand zwanger was. Dat zou pas een vervelende situatie worden.
Ze zuchtte eventjes. Haar voeten waren haar aan het vermoorden. Ze herinnerde zich weer waarom ze nooit hoge schoenen droeg. Verdorie, Meg. Wat doe je me aan? Met haar linkerhand schoof ze de mouw van haar fluwelen smoking jasje een beetje opzij om naar het uurwerk om haar pols te kijken. Stijlvol te laat, dan maar. Haar date besloot op dat moment de kamer binnen te komen in een stijlvolle lange zwarte jurk.
"Sorry," deelde Meg schaapachtig mee. "Ik heb nog snel de halve pizza opgegeten."
Hattie schoot in de lach en ook Reyna en de anderen konden hun lach niet meer inhouden, al kwam dat eerder door Hattie's hilarische lach dan door Megs uitspraak. Rey stak haar arm uit naar haar beta/date voor de avond — zij nam die arm maar al te graag aan — en verliet de chalet om met Maxine's zwarte Ford Raptor naar het stadje van Silverlea te rijden. Voor Reyna was het niet enkel Homecoming, maar ook een coming home. Twee weken weg van de plek waar je opgroeide zonder vrienden of familie doet iets met een mens, had ze ondervonden. Om nog maar te zwijgen over de omstandigheden wanneer ze verdween. Één koffer met kleren, toiletgerei en dergelijke; één kleine tas met geld, haar identiteitskaart en rijbewijs. Ze had zelf haar telefoon vergeten. Uiteindelijk was dat niet zo'n groot probleem geweest, want op deze manier had niemand haar kunnen bereiken; haar familie al zeker niet. Ze voelde zich enkel schuldig dat ze Nica zomaar achter had gelaten zonder enige uitleg of waarschuwing. De spullen die ze wel had meegenomen, waren niet echt veel geweest om te overleven, maar dat hoefde ook niet, want na twee dagen had Reyna al een andere Rogue gevonden en twee weken later een volledige nieuwe Roedel. Ze hadden unaniem besloten om zichzelf de Outcasts te noemen, als een soort 'fuck you' naar alle Alphas, Roedels en wolven die hen uit hun groep hadden gegooid, of aan de kant hadden geschoven voor jongere broertjes of zusjes.
Reyna parkeerde de Ford enkele straten van de school, bij het hospitaal. Ze bevonden zich nu wel heel erg dicht bij de Skinwalkers, maar dat kon Reyna weinig schelen. Niemand van de Skinwalkers zou haar nu aanvallen... nog niet, tenminste. Officieel hoorde ze nog steeds bij de Skinwalkers. Daar zou morgen echter verandering in komen.
Ze betaalden het parkeerticket en beenden naar de ingang van de school toe. Er stonden al een hele hoop mensen buiten, terwijl het feest maar over een tweetal minuten begon. Reyna's ogen gleden over de vele mensen, op zoek naar één van haar vrienden en toen haar ogen Dallas vonden, slaakte hij een verraste kreet.
Hij baande een weg door de mensenmassa om zijn armen vervolgens om Reyna's nek te slaan en luid in haar oor te gillen. "Oh mijn god. Waar the fuck was je, jij bitch?" eiste hij toen hij haar losliet en een stapje achteruit deed. Zoals gewoonlijk zag hij er erg netjes en verschrikkelijk gay uit in zijn zilverkleurige smoking. Jake verscheen van achter Dallas met een brede grijns en mimede: "Hij heeft je gemist."
Reyna begon te grijnzen en luisterde met half oor naar wat ze allemaal had gemist de voorbije twee weken. Volgens Dallas had ze erg veel sappige roddels gemist, zoals Katie Midler die een meisje had gekust op een feestje vorige week en Romeo die de junior Keira naar het bal had meegevraagd. Dat laatste zinde Reyna niet echt, want ze had het kleine boekenmeisje altijd al interessant gevonden en hoopte maar dat ze niet voor de charmes en misleidingen van haar broer zou vallen. Dallas' laatste roddel ging natuurlijk over de wedstrijd eerder die dag — welke de Skinwalkers blijkbaar hadden gewonnen, verdorie — en pas dan vroeg hij waar Rey was geweest de laatste paar weken. Ze gaf hem een vaag antwoord over een ziek tante en deed toen wat altijd werkte bij Dallas: ze vroeg hem hoe het met de committee ging. Ondertussen zocht ze nog steeds de menigte af op zoek naar Nica, Lin of iemand anders uit haar vriendenkring — en stiekem ook naar Romeo en Keira. Ze viste de Samsung uit haar broekzak die ze van Hattie leende tot ze haar oude telefoon terug had en stuurde een berichtje naar Jax, waarin ze vertelde dat ze terug in de stad was voor Homecoming en hem vroeg of hij ging komen. Datzelfde berichtje stuurde ze nog naar een aantal andere vrienden, maar naar Nica stuurde ze een iets langer berichtje. Ze schreef samengevat waarom ze weg moest — iets met haar familie — en waarom ze Nic niet had kunnen bereiken. Het berichtje werd afgesloten met dezelfde vraag als de anderen: kom je naar Homecoming? Rey was echter 95% zeker dat ze het ant woord daarop al wist, want Nica was een cheerleader, waarom zou ze niet komen?

[Staat waarschijnlijk vol typefouten but idgaf (': ]

[ bericht aangepast op 10 juni 2016 - 23:28 ]

kindness is never a burden.

11 juni 2016 - 0:29 Frisk is offline

Frisk 8318

CASTITUS "CAS" WALTERS
NC || Alpha || Senior (18) || Sage || Car || Outfit

I have an insane calling to be where I'm ~~not~~.

"Soms denk ik dat je enkel geboren bent om het bloed onder mijn nagels vandaan te halen." Cas' vader beende heen en weer terwijl Cas in de zetel zat. Er lag een opengeslagen boek op zijn benen en hoewel hij de letters wel zag, drong geen van de woorden echt tot hem door. Zijn gedachten waren in een heel andere wereld - eentje met bloederige klauwen en een stervende vader. Toch kreeg hij het voor elkaar om uitermate kalm te blijven zitten, terwijl zijn vader door raasde over de verloren wedstrijd.
Cas hield van de sport en was graag captain, maar op dagen als de deze had hij veel zijn om zijn helm neer te gooien en een grote middelvinger naar de wereld op te steken. Of toch naar zijn vader. Natuurlijk was de nipte uitkomst van de wedstrijd - wat trouwens niet eens zijn schuld was, hij kon er nu eenmaal weinig aan doen dat zijn center zijn enkel had omgeslagen - niet het enige onderwerp waarover hij een preek kreeg. Cas verdween de laatste dagen steeds vaker naar de grenzen van het territorium en op school begonnen ze zijn afwezigheid op te merken. Zijn punten leden er niet onder, noch de sport, maar dat betekende niet dat hij probleemloos lessen kon blijven missen.
"En een mens, Cas? Je gaat met een mens naar dat stomme feest?" gromde zijn vader als laatste punt. Hij stond vlak voor Cas stil en rukte het boek van zijn benen. Cas balde zijn handen tot vuisten en keek rustig op.
"Wat? Ze is mijn lief niet, dat weet je," antwoordde hij met opeen geklemde kaken. Een intense staarwedstrijd volgde, en voor de derde keer in zijn leven was het niet Cas die verloor. Hij kon zien dat het zijn vader stoorde, vooral omdat de vorige twee keren helemaal niet zo lang geleden waren gebeurd. Cas kon het eveneens voelen; de dag dat hij sterker zou zijn dan zijn oude man kwam dichter en dichter. Hij wist nog niet goed wat hij ermee moest doen.
"Je kent de regels," was het laatste dat hij te horen kreeg voor hij eindelijk vrij was om zichzelf te gaan klaarmaken. Een seconde later sloeg de voordeur dicht en was Cas onderweg naar zijn wagen, waar ook zijn kleding in lag. Een minuut later scheurde hij de straat uit, op weg naar Sage.

Hij parkeerde enkele honderden meters van haar huis vandaan en kleedde zich snel om. Gelukkig was hij geen voorstander van lage sportwagens met weinig beenruimte, en had hij een tijd geleden besloten om de achterbank uit zijn zwarte SUV te halen. Nu had hij plaats genoeg om zeven dekens en een dunne matras te stockeren voor als hij weer eens buiten sliep - of voor andere bezigheden - en ook op dat moment was het heel wat makkelijker om zijn broek aan te krijgen. Zijn haar was een rommeltje, maar verder zag hij er netjes uit. Hij had zelfs een zwarte vlinderdas aan, speciaal voor Sage. Hij gokte dat dat één van de weinige dingen was die hij haar vanavond kon geven, want zijn humeur stond op springen. Hier ging hij nog spijt van hebben.
Toen hij aanbelde en Aster de deur opende, had hij zijn gezichtsuitdrukking min of meer onder controle. Het was nog steeds overduidelijk dat hij niet al te vrolijk was, maar er lag tenminste geen moord en doodslag meer in zijn ogen. Hoopte hij. Zoals gewoonlijk kon Aster het niet laten om zichzelf te zijn en ergens voelde Cas het lichte gevoel van een glimlach, maar deze kwam niet naar buiten. As ging dan ook snel aan de kant en Cas kreeg de kans om zijn date in zich op te nemen.
"Castitus," Cas kreunde inwendig. Hij vond haar koppigheid en moeilijke gedrag meestal geweldig, maar nu kon hij niet veel hebben. "ik zou toch op z'n minst verwachten dat je iets enthousiaster reageert. Ik heb speciaal voor jou die ene jurk van twee jaar geleden uit de diepten van mijn kast gevist. Ik. Een jurk. Speciaal voor jou." Ze keek hem recht aan en Cas glimlachte flauwtjes. Ze zag er geweldig uit en later zou hij haar sowieso vertellen dat ze vaker moest rondkijken in de diepten van haar kast, maar nu was hij gewoon echt niet in de stemming.
"Ik heb je liever zonder," mompelde hij op hetzelfde moment dat ze een opmerking maakte over zijn das. Zijn opmerking ging echter niet gepaard met de gewoonlijke grijns of knipoog, of enig ander teken van plagerij. Heilige fuck, het klonk niet eens gemeend.Sage gaf nog een knuffel aan haar broer, die daarna al snel verdween, en zonder nog te treuzelen, ging ze met hem mee naar de SUV.
De rit was stil, zonder gesprekken of zelfs maar de radio en Cas merkte dat er een gigantische koppijn op komst was. Hij wist dat deze helemaal zou losbarsten zodra hij Romeo's gezicht, of dat van een andere winnaar, in het zicht kreeg. Hij zat er naast.
"Wat, eerst geen enthousiaste zoen omdat ik er zo fantastisch uitzie en dan ook nog eens een complete stilte in de auto die niet eens een limousine is?" klaagde Sage toen ze duidelijk genoeg had van de stilte. Cas had al spijt voor hij een antwoord gaf, maar deed het toch.
"Jup." Hij rukte aan het stuur en scheurde door een bocht, maar om eerlijk te zijn was zijn rijstijl niet zo veel bruusker dan gewoonlijk. Hij was blij dat Sage en hij een onbesproken overeenkomst hadden dat ze niet de hele avond bij elkaar moesten blijven, want hij zou geen geweldig gezelschap zijn. Hij zou het later wel goed maken.

Mijn brein breint zoals het breint.

11 juni 2016 - 0:35 reguluswife is offline

reguluswife 37248

ZACHARY RAFAEL FUENTES

JUNIOR || HUMAN || SEVENTEEN || JESSICA'S HOUSE

Wherever you go becomes a part of you somehow

Zach was niet bepaald het type dat snel nerveus was, maar op de avond van Homecoming was hij dat wel, al wist hij niet heel goed waarom. Hij had wel enkele keren eerder een date met iemand gehad, maar hij was eigenlijk nooit eerder met iemand naar Homecoming geweest of een ander soort school feest, niet met een meisje tenminste. Meestal ging hij gewoon niet of ging hij met een groepje jongens. Hij voelde zich ook nog steeds een grote idioot dat hij Jess haar hints twee weken eerder niet begrepen had. Hij vond het al vreemd hoe ze er steeds over door bleef praten, ook al was ze een meisje. Pas toen ze aan het einde van de "shopping spree" hem vroeg of hij met haar naar het feest wilde, als vrienden, kreeg hij door dat al dat gepraat er over hints waren. Gelukkig was hij waarschijnlijk niet de eerste jongen ooit die zulke hints niet meekreeg.
Inmiddels stond hij al voor haar deur en belde hij aan. Voor er open gedaan kon worden, trok hij nog snel zijn pak recht. Hij had maar een pak gehuurd, want die in zijn kast hing was veel te klein geworden. Verder was hij met de auto gekomen, want ondanks dat hij niet een Amerikaans rijbewijs had, wist hij wel hoe hij rijden moest. Zijn vader vond het ook prima dat hij de auto meenam, al had hij waarschijnlijk toch niks doorgehad als Zach de auto zonder te vragen mee had genomen.

[ bericht aangepast op 11 juni 2016 - 0:38 ]

To the stars who listen — and the dreams that are answered

11 juni 2016 - 23:42 reguluswife is offline

reguluswife 37248

DANICA LOIRE BANDINI

SENIOR || SKINWALKER || BETA || OUTFIT || IN THE CAR WITH SETH

She doesn't say "I love you" like a normal person.
Instead, she'll laugh, shake her head, give you a little smile and say "you're an idiot."
If she tells you you're an idiot, you're a lucky man

‘Ik hoefde niet lang te twijfelen,’ zei Seth, waardoor er een lichte glimlach op haar lippen verscheen. Ze had niet verwacht dat hij haar ooit zou vragen. Ergens maakte ze zich wel zorgen of zijn vader niet boos op hem zou worden. Ze wist dat haar vader er ook niet blij mee zou zijn, maar haar moeder zou tenminste nog weten om hem enigszins te bedaren. Gezien zijn vader de Alfa was, zou hij er waarschijnlijk al helemaal niet blij mee zijn, en ze wist niet hoe zijn moeder er tegenover stond.
Voor ze er echter verder over na kon denken, waren ze al bij Alaska's huis. Seth gooide de jongen een corsage toe en een zachte lach kwam over haar lippen toen ze zag dat hij ook een vrouwelijke versie had, al was die ietsjes anders dan degene die ze om haar eigen pols had. 'Deze houd ik lekker, alles wat gratis is, is van mij deze avond.' Na deze woorden stapte hij in. 'Hé Nica, je ziet er prachtig uit in je rode jurk.' Hij floot er zacht bij, wat Nica opnieuw lichtelijk liet glimlachen. 'Dankje, Las.'
'Je mag me wel vaker eens een corsage geven hoor Seth, you know how I love pink. Al is die van haar wel stukken mooier dan de mijne!'
'Ik zou wel willen ruilen, maar ik denk niet dat Seth daar blij van wordt,' plaagde ze, waarbij ze een korte blik op Seth wierp. Ze voelde haar mobiel trillen op haar schoot en toen ze keek, zag ze tot haar verbazing dat ze een bericht had van een onbekend nummer. Vluchtig las ze het bericht. Een lichte frons verscheen op haar gezicht en ze beet op haar onderlip. Onderaan het bericht stond Rey's naam, maar ze twijfelde of het echt was. Ze had meer het idee dat iemand een grap met haar wilde uithalen. Het bericht viel haar niet goed, waardoor ze de rest van de trip nogal stil was.

Zo'n tien minuten later stonden ze al in de school, wat niet zo gek was, gezien Silverlea niet zo groot was. Omdat Nica haar mobiel nog in haar kluis moest leggen, liepen ze eerst daarlangs. Terwijl ze daar stonden liep er een stel mensen langs en ze ving Rey's naam op. Een golf van twijfel ging door haar heen. Was het bericht dan toch van haar? Ze voelde zich plots haast nerveus worden om naar de zaal te gaan, omdat ze wist dat ze teleurgesteld zou zijn als Rey er toch niet bleek te zijn, al wist ze ook niet hoe ze zou reageren als ze er wél echt was.
'Willen jullie nog een sigaret roken voor we naar de zaal gaan?' vroeg ze daarom.

To the stars who listen — and the dreams that are answered

12 juni 2016 - 14:02 Syaoran is offline

Syaoran 12983

—————————————————————————————

—————————————————————————————

—————————————————————————————

Maccon Raul Phelan

”We are animals, all of us.”

• Senior • Skinwalker • Eightteen • In the car with Linnea •

”Maccon, je moet een foto maken met mij!”
Grinnikend blikte ik via de spiegel naar de jongedame die mijn kamer binnen stormde. Haar bruine kijkers gleden over mijn kleding heen en bleven hangen op mijn gezicht. “Waar is je pak? En je strikje? Mama zei dat je een heel net pak zou dragen. Zo een die je op de televisie ook weleens ziet.”
Met haar hoofd en tikkeltje schuin en een diepe frons op haar gezicht wierp mijn dertienjarig zusje me haar meest charmante blik; die van verwarring. De hele dag stuiterde ze al door het huis heen en hupte van haar ene broer, naar haar andere broer en besloot ze te eindigen bij diegene die haar het liefste zag: ik. “Dit is mijn pak,” grinnikte ik zacht en haalde nog éénmaal mijn handen door mijn haren heen alvorens ik besloot er niks meer aan te doen. “Kijk,” ging ik verder en gebaarde licht naar hetgeen wat ik droeg. “Een nette broek met nette schoenen en een mooie blouse. Het jasje heeft mama beneden dus die kan ik nog niet aan.”
Met haar lippen opeen geperst gleden haar donkere poelen keurend over me heen, waarna er uiteindelijk een kleine glimlach op haar gezicht verscheen. “Het is niet zoals op televisie. En je hebt geen strikje om,” bracht ze uit terwijl ze op me af kwam en mijn arm beetpakte. “De pakken zoals op de tv zijn rete-duur en ik haat strikjes,” mompelde ik terwijl ik het donkerharige meisje toestond me mee naar beneden te sleuren.
Ik had gekozen voor een net outfit, maar wel een waarin ik me nog comfortabel voelde en mezelf kon zijn. Strakke pakken met kelende stropdassen - of vlinderdasjes - waren niet voor mij weggelegd en die dingen eindige nog eerder in de prullenbak dan aan mijn lijf. Ik kreeg er zelfs de rillingen van en dat bleek uiteindelijk nog en familietrekje ook.
Eenmaal beneden aangekomen duwde Mirah me de eetkeuken in, waar mijn moeder al klaar stond met het colbertje en en glimlach op haar gezicht. “Waag het om te zeggen dat kleine jongens groot worden, mam. Het is maar een Homecoming,” plaagde ik zacht en woelde een keer door mijn kleine zusje der haren alvorens ik besloot het colbertje van mijn moeder aan te nemen - die me op haar beurt quasi-afkeurend aankeek. “En toch is het zo,” bracht ze uit en plukte de camera uit een van de ladekasten die tegen de muur aan stond.
Met het ding wiebelend in de lucht grinnikte ze kort toen Mirah haast direct op me afdook, die al een paar uur had geroepen dat ik moest opschieten omdat ze nog op de foto wilde voordat ik wegging. Na enkele leuke en gekke poses te hebben gemaakt drukte ik een zoen op het voorhoofd van mijn kleine zusje en een op de wang van mijn moeder. “Nu moet ik echt gaan, anders ben ik dadelijk nog te laat ook.” Heel even waagde ik een blik naar de woonkamer, maar ik besloot mijn broers te laten voor wat ze waren. Op dit moment zat ik niet te wachten op een stierende opmerkingen of een klap op mijn rug, die er om zou vragen er een terug te krijgen. Ik moest gaan en kon ergens niet wachten om mijn date voor vanavond op te gaan halen: Linnea.
”Veel plezier vanavond,” glimlachte mijn moeder terwijl ze haar arm om Mirah’s schouder had gelegd en beide dames met me mee liepen naar de voordeur. “Dat komt wel goed,” bracht ik uit en wandelde in een snelle pas naar mijn auto toe.

Enkele minuten later stapte ik uit voor het huis van Lin. Daar ik net op het randje van op tijd zat snelde ik het pad op richting de voordeur, en drukte gestaag op de bel. Van zenuwen leek op dit moment geen enkel spoor te bekennen en ik stond dan ook vrij nuchter tegen de reling van de veranda aan geleund toen de deur met een rukje open werdt getrokken.
”Lin! Wil je nog dat ik foto's maak? Ik heb de camera al klaar liggen!” klonk het vanuit binnen. Op dat zelfde moment gebaarde Lin me in enkele vluchtige tekens me snel terug naar de auto te gaan. Grinnikende volgde ik op wat de blondine me vertelde, maar wel pas ná ik mij poelen een keer over haar jurk heen had laten glijden. Ze zag er, zoals altijd, prachtig uit. “Oh nee, hoor dat is niet nodig! Tot later!” bracht ze uit tegen de vrouw binnen, waarna ze de deur dichtrok en me in mijn rug vooruit duwde. “Hophop, voor ze ons achterna komt.”
”Volgens mij heeft er iemand geen zin in foto’s” plaagde ik haar zacht terwijl ik de auto van het slot afhaalde en instapte.
”Denk je dat we nog tijd hebben om ergens snel iets te eten? Ik denk niet dat ik al die roze en paarse glitterjurken op een lege maag aan ga kunnen.”
Kort blikte ik naar het klokje op mijn dasboard - wat was gaan branden zodra ik de motor van mijn auto weer tot leven had laten komen. Of er echt heel veel tijd was om te eten betwijfelde ik, maar daar stipt optijd en ik geen beste vriendjes waren zou het voor mij geen ultieme ramp zijn mochten we iets later aan komen. “Wat mij betreft wel, ik denk alleen niet dat we er uren over moeten gaan doen, dan zijn we laat,” antwoordde ik alvorens ik zacht moest lachen om haar opmerking over de glitterjurken.
”Waar wil je eten?”

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

12 juni 2016 - 15:46 Syaoran is offline

Syaoran 12983

—————————————————————————————

—————————————————————————————

—————————————————————————————

Erin Mariah Braiden

”Watch out, I might bite.”

• Senior • Nightcrawler • Eightteen • Outfit • ~~Somewhere~~ School •

Ik haatte foto’s. Dat was dan ook een van de redenen dat ik op blote voeten het huis uit was geglipt terwijl ik mijn pumps in de ene hand hielt en met de ander de rok van mijn jurk omlaag trachtte te houden. In huis was het - zoals het eigenlijk altijd was - een drukte van jewelste, wat voor eens niks met mij noch Mexon te maken had. Ditmaal waren Nova en Luna in een verhitte discussie geraakt terwijl de altijd hongerige Callum besloot de koelkast wederom leeg te vreten. Voor eens had ik geen zin gehad om me te mengen in dit huishoudelijke gebeuren en nadat ik mezelf klaar had gemaakt om naar het Homecoming bal te gaan was ik het huis uit geslopen - wetende dat mijn moeder graag een foto had willen maken en mijn vader er graag ook één had gewild met hem samen.
Zodra ik het einde van onze straat had bereikt duwde ik mijn voeten in de pumps en wachtte tot ik het bekende, ronkende geluid zou horen van Mexon zijn motor. “Je snapt natuurlijk wel dat moeder niet al te blij was toen ze doorhad dat je al weg was?” Met een triomfantelijke grijns op zijn gezicht stopte hij vlak voor me en reikte een helm naar me uit nadat ik het leren jack aantrok wat hij erbij vasthield. Lichtjes haalde ik mijn schouders op. “Ik maak het later wel goed met haar. Ik haat foto’s en al helemaal wanneer het zo druk is. Je weet dat die foto’s meestal in een ramp eindigen, of compleet mislukken,” bracht ik uit en staarde voor een paar tellen zuchtend naar de helm. Daar ging mijn haar. “Had je de auto niet kunnen pakken?”
Zonder een antwoord af te wachten trok ik de zwarte helm over mijn hoofd heen en trachtte zo subtiel mogelijk achterop de motor te stappen - wat nog best een opgave werd gezien de lengte van mijn jurk. Terwijl de meeste op school allemaal een date hadden, werd ik gebracht door mijn lieftallige broer. Hij bood het me direct aan toen de datum bekend werd gemaakt en zodra het bleek dat ik alleen moest gaan, stond hij er zelfs op. Het stoorde me niet dat ik niet gevraagd was door iemand van school, daar ik het gemakkelijk van me had af weten te schudden en niet het type was dat zelf een jongen zou vragen. Echter, een jammer iets vond ik het ergens wel. Om de een of andere reden werd je haast altijd scheef aangekeken wanneer je dateloos aankwam, alsof je net niet goed genoeg was.
De rit naar school leek te vergaan in een zucht. De wind joeg langs ons af terwijl Mex met volle gas naar school toe reed, en ik genoot in alle stilte van de korte tocht achterop. Het gas verminderde zodra Mexon met de motor het terrein opreed en vlakbij de stalling tot stilstand kwam. “Zo, de koets is gearriveerd, Prinses,” hoorde ik Mex uitbrengen waarop ik lichtjes snoof. Behendig trok ik de helm van mijn hoofd af en woelde vluchtig een keer met mijn handen door de zachte krullen in mijn rode lokken, waarbij trachtte ze terug in model te brengen. “Dankje, Mex,” reageerde ik en probeerde ditmaal subtiel van de motor af te stappen terwijl mijn vingers het jack van mijn broer vast grepen. “Jurken en motors zijn zo’n ramp samen,” mopperde ik licht en strook de jurk glad zodra ik weer met beide voeten terug op de grond stond.
”Wees blij dat ik je heb gebracht, Rooie.”
Met een opgetrokken neus en een scheve blik stak ik verveeld mijn tong naar Mexon uit. “Ik heb nergens gezegd je niet dankbaar te zijn, het is alleen onhandig.” Grinnikend schudde de jongen met zijn hoofd terwijl hij de helm aannam die ik hem teruggaf, tezamen met het motorjack - waarvan ik het aanbod deze bij me te houden af had geslagen. Nadat hij me een fijne avond toewenste startte Mex zijn motor weer, waarop dat zelfde moment een jongen op de fiets aan kwam zetten.
Een kleine glimlach gleed subtiel over mijn gezicht heen terwijl mijn poelen de jongen leken te volgen tot ook hij tot een stilstand kwam. “Aster,” rolde er begroetend over mijn lippen heen, waarna ik me nog éénmaal tot mijn broer wende en deze kort na-zwaaide alvorens hij met een brullende motor weer van het terrein afreed. Vervolgens blikte ik terug naar Aster en vroeg me voor kort af waarom hij alleen naar het bal kwam - en of dat hij überhaupt wel alleen was, maar pas hier afgesproken zou hebben. De jongen was absoluut niet lelijk en hoewel hij een flirt-graag was, kon ik me maar met moeite voor stellen dat hij werkelijk alleen naar het bal zou gaan. Ik hield de vraag die door mijn hoofd gonsde echter voor me, en besloot me te richten op geheel iets anders.
”Toe maar, je ziet er goed uit hoor,” glimlachte ik licht nadat mijn ogen ongegeneerd een keer over hem heen waren gegleden.

[ bericht aangepast op 12 juni 2016 - 15:46 ]

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

12 juni 2016 - 21:11 Value is offline

Value 11253

Hoe graag hij het toch wilde ontkennen, zijn zenuwen waren een feit. In zijn hoofd herhaalde hij zijn mantra: 'Keira vindt je ook leuk, anders zou ze niet met jou naar Home Coming willen.' Zijn gedachten dwaalden af. Ze zaten bij Keira. Wat zou ze aan hebben? Natuurlijk - zoals altijd - zal ze mooi zijn, ondanks de kleine imperfecties die enkel zij ziet. Voor hem maakte die kleine details haar juist menselijk - wat deels letterlijk ook een probleem zou vormen -, maar dat waardeerde hij des te meer aan haar. Ze was absoluut een natuurlijke schoonheid.
Bijna reed hij een roekeloze driewieler aan, waarop een boze moeder van rond de twintig hem een allesvernietigende blik toewierp. Jong en onverantwoordelijk, zou hij gesnauwd hebben. Let op je kind! Maar hij hield het maar bij een even allesvernietigende blik.
Zijn auto parkeerde hij voor Keira's deur - er was plaats! Voordat hij uitstapte, controleerde hij of zijn strik nog recht zat, zijn haar nog mooi in de plooi lag (het lag eigenlijk nooit in de plooi, yay voor weerborstels en krullen!). Met de bloemen die hij op de bestuurdersstoel had gelegd in zijn handen, liep hij naar de voordeur. Daar veegde hij nog een onzichtbaar pluisje van zijn revers om vervolgens aanstalten te maken aan te bellen. Zover kwam het uiteindelijk niet, want in plaats van dat hij met de deur in huis zou vallen, viel de deur bij hem in huis. Of zoiets.
Hij knipperde, want hij stond even versteld van de knappe verschijnen. Snel probeerde hij zijn evenwicht te hervatten en zette een grote glimlach op.
'Goede avond, Keira,' begroette hij haar. Met zijn rechterhand nam hij haar hand vast zodat hij er een kusje op kon drukken.
'Goede avond,' begroette hij de twee andere vrouwen. Hij vermoedde dat ze haar moeder en zus waren. 'Ik ben Romeo, aangenaam kennis te maken.' Hierbij overhandigde hij het bloemenboeket aan de oudste van de drie vrouwen. Ze leken beiden erg op Keira, enkel zag de moeder er doorwinterder uit.
'Ik hoop hierbij ook de toestemming te krijgen Keira mee te mogen nemen naar Home Coming,' meldde hij plechtig. Zijn oog viel op de camera en hij wist dat het gevreesde moment er bijna zat aan te komen.

[ bericht aangepast op 12 juni 2016 - 21:11 ]

i can swear, i can joke – i say what's on my mind if i drink if I smoke – i keep up with the guys

15 juni 2016 - 21:36 Frisk is offline

Frisk 8318

ASTER MAXWELL CRAKE
Human || Senior (17) || No date || Home || Outfit

Kiss me if I'm ~~wrong~~, but dinosaurs still exist, right?.

Na de knuffel verdween Aster naar de keuken, om vervolgens via de achterdeur en de tuin de garage binnen te glippen. De paarsroze fiets stond er al in al zijn glorie op hem te wachten en hij voelde dan ook geen enkele schaamte toen hij zijn been over de stang zwierde. Zijn broek protesteerde wel even, maar uiteindelijk reed hij zonder kleerscheuren de garage uit. Hij zou wel even onderweg zijn, aangezien ze niet al te dicht bij school woonden, maar het voordeel van zijn fiets was dat hij een binnenweg kon nemen.
Na een kwartier stevig doortrappen, kwam het schoolterrein in zicht. Hij trapte nog enkele keren en liet toen de pedalen los, om in volle vaart op de stalling af te vliegen. Hierbij botste hij net niet tegen een stilstaande motor aan, die hij in de donkere nacht niet meteen had zien staan. De duidelijke lichten op het ding waren zijn dromerige hoofd ook ontgaan. Gelukkig hoorde hij nog wel zijn naam.
"Hi!" riep hij terug, ook al had hij geen idee tegen wie hij sprak. Hij had zich over zijn fiets gebogen en prulde wat met het slot, al verwachtte hij niet dat iemand het ding ooit zou stelen. Iedereen wist al jaren dat die fiets van hem was. Enkel Sage zou hem een streek kunnen leveren, maar hij wist dat ze nooit écht iets met de fiets zou doen. Daarbij had hij het gevoel dat ze andere plannen had deze avond. Toen hij zeker wist dat zijn fiets vast stond, richtte hij zich weer op en zag net de motor wegrijden.
"Wow, die motor blies me bijna omver. Of misschien was het gewoon jouw prachtige verschijning. Hey, Erin," grijnsde hij naar het meisje. Hoewel zijn lach zo zelfverzekerd was als altijd, moest hij toch blozen toen haar blik over hem heen gleed.
"Toe maar, je ziet er goed uit hoor,” zei ze, en zijn wangen werden zo mogelijk nog roder. Hij vroeg zich af of ze het zou zien in het zwakke licht van de straatlampen. Hij krabde wat aan zijn schouder om zichzelf een houding te geven en glimlachte.
"Dankje," mompelde hij."Geen date?" vroeg hij vervolgens om de aandacht van zichzelf af te leiden.

Mijn brein breint zoals het breint.

16 juni 2016 - 11:46 Sanjit is offline

Sanjit 958

SETH WALTERS
NIGHTCRAWLERS - SENIOR - WITH ALASKA & DANICA

De sfeer sloeg om toen Danica een sms kreeg. Hij wist niet wat het probleem was. Hij wist niet waarom ze stil werd. Maar hij was niet de persoon die zou vragen wat er aan de hand was. Ten eerste omdat het hem niets aanging. Ze hoefde hem niets te vertellen. Het zou hoogstwaarschijnlijk te maken hebben met haar roedel - iets wat ver van zijn leefwereld vanaf stond. Ten tweede kon hij kon hij zijn eigen gevoelens niet verstaan, laat staan dat hij dat van een ander zou begrijpen.
Toen ze de hal inliepen, voelde hij de spanning hangen. Hij zuchtte diep door zijn lippen en keek vanuit zijn ooghoeken naar Alaska. Hopelijk zou hij geen spijt hebben van zijn beslissing. Hij had simpelweg geen zin in drama - hoogstwaarschijnlijk omdat hij thuis al onder zijn voeten zou krijgen. En dat is zacht uitgedrukt. Het werd niet aanvaard om met een andere roedellid naar een bal te gaan. Daarom had hij bewust niets verteld thuis. Ze wisten zelfs niet dat hij naar het bal ging. Maar zijn geliefde broer zal wel het één en ander hebben gelost. Dat kleine onderkruipsel.
Hij haalde zijn schouders op bij haar vraag en haalde een pakje sigaretten uit zijn jaszak die hij aan Danica en Alaska overhandigde. Ondertussen liep hij door de gangen naar de deur die toegang bood tot het binnenplein. Hij leunde tegen de vensterbank en stak de sigaret aan die tussen zijn lippen bengelde. De muziek was zelfs vanbuiten af te horen. Iedereen verzekerde dat het een fantastisch bal zou worden - al was hij daar niet erg van overtuigd.
Hij keek lang naar Danica voordat hij de rook uitblies en zijn blik richtte op de donkere hemel. Een aantal sterren fonkelden in de duisternis. Het was een warme, zwoele avond. Eigenlijk was het een prachtige avond - maar niet om naar een feest te gaan.
Hij hoopte dat Alaska snel iets zou zeggen, want op dit moment leek het alsof ze deel uitmaakten van een begrafenis. Een tikkeltje humor zou welkom zijn. Hij wendde zijn blik naar de jongen die nog geen meter van hem vandaan stond en trok een wenkbrauw op. Hij had deze avond helemaal anders voorgesteld. Gewoon chill, zonder drama. Maar hoe naïef was hij geweest. Er is altijd drama op een bal. Altijd. En hij hoopte maar dat hij er geen deel van zou uitmaken.

[ bericht aangepast op 16 juni 2016 - 12:11 ]

En het moeilijkst is niet het communiceren van, maar het toegeven aan jezelf.

18 juni 2016 - 1:53 Kiramman is offline

Kiramman 12023

Theron Ackerman

Human • ~~Fifteen~~ • Junior • Running back • Suit

Theron was al een tijdje niet meer in Silverlea geweest. Nu ja, een tijdje. Ongeveer twee weken, om zo te zeggen. Eerst was er die situatie met zijn grootmoeder, daarna de begrafenis en daarna die introductieweek voor dat zomerprogramma van die Universiteit. Oorspronkelijk was hij van plan geweest om die introductieweek te skippen, omdat a) zijn hoofd er niet bij stond na de dood van zijn grootmoeder, b) hij het nut er niet van inzag aangezien hij toch toegelaten was tot het programma dus waarom nog een extra week erbij, tien maanden op voorhand en c) hij de Homecoming Footballwedstrijd zou missen, aangezien hij pas een uur geleden thuis was gekomen. Zijn vrienden en teamgenoten hadden hem intussen al laten weten dat de Skinwalkers gewonnen hadden, dankzij de leiding van Romeo, zonder twijfel.
Het stak een beetje dat hij er zelf niet bij was geweest, waardoor hij ook eerst niet naar Homecoming wilde gaan. Hij had toch geen date en zijn vrienden waren erg vervelend als ze dronken waren — en Theron twijfelde er niet aan dat het team ergens drank heeft gevonden na hun overwinning. Het was zijn zus die er uiteindelijk voor zorgde dat Theron in een bordeauxkleurig pak met een wit hemd en aan elke arm een meisje — zijn zus aan de ene en haar vriendin Leila aan de andere. Hij voelde zich wel stoer toen hij zo de zaal binnenliep, maar zijn 'dates' verlieten hem al snel voor hun echte date. Hij maakte een mental note om in het vervolg een date te regelen vóór hij vertrok. Nica, bijvoorbeeld. Hij kon zich wel voorstellen dat Homecoming met haar hilarious zou zijn. Theodora had echter laten vallen dat Nica met zowel Alaska als Seth naar Homecoming ging — waar hij wel vanonder de indruk was.
Theron trok een wenkbrauw op toen hij zijn zus een senior genaamd Paulo Smith zag omhelzen en besloot dat de kerel er wel cool uitzag. Tristen en hij zouden de arme kerel dus niet moeten bedreigen. Of toch niet ernstig.
Hij baande zich een weg tussen de weinige leerlingen op zoek naar bekenden en hoewel hij een aantal bekende gezichten zag, had hij niet veel zin om bij die mensen te gaan, dus liep hij naar zijn safe haven: de snackbar. Hij nam een plastieken bekertje met limonade en iets wat leek op mini-hotdogs — hoewel je het nooit zeker kon zijn op Silverlea High. Hij knabbelde even op de hotdog, tot hij het beu werd en besloot om gewoon iemand aan te spreken. De eerste die hij vond was een jongen — een senior, dacht Theron — die een eindje verderop stond. Hij zag er niet uit alsof hij veel zin had om hier te zijn.
"Hé, man," zei Theron. "Conan, toch? De Russische gast? Je ziet eruit alsof je de tijd van je leven hebt." Hij grinnikte even.

kindness is never a burden.

18 juni 2016 - 13:12 Perseid is offline

Perseid 8184

Keira Gillian Fedor
Junior • Human • On the way to HC • Romeo • Outfit

Het opgelaten gevoel dat zich in haar maag had genesteld, verspreidde zich op het moment toen Romeo haar hand als een ware gentleman kuste. Haar gezicht wist ze echter in de plooi te houden, waarop haar moeder het woord nam. Ze was overduidelijk onder de indruk van de bloemen die ze nu in haar armen hield alsof het een baby was. Hierdoor wist Gemma haar de camera te ontfutselen, waarmee ze haar jongere zus een grote dienst verleende.
'Mijn zegen heb je, Romeo.' Lillian glimlachte moederlijk, slechts een klein beetje beteuterd om het feit dat Gemma het moment zou vastleggen. Deze langere variant op Keira, gebaarde dat ze wat dichter bij elkaar moesten gaan staan waardoor ze zich plots ontzettend bewust werd van de jurk en de date en de avond. Uiteindelijk duwde ze de doemscenario's zo veel mogelijk naar de achterkant van haar hoofd, en bemachtigde ze haar plekje aan de zijde van de aantrekkelijke krullenbol. Haar arm legde ze soepeltjes om zijn middel, de geamuseerde blik van Gemma zoveel mogelijk negerend terwijl deze haar zoete tijd nam om de foto's te maken. Tot Keira er van overtuigd was dat het er genoeg waren, en ze Romeo richting de deur begon te smokkelen.
'Wacht niet op, mam.' Waarschuwde ze haar moeder nog, al wist ze dat de vrouw toch wel wakker zou blijven om haar de hemd van het lijf te vragen zodra ze een stap door de voordeur had gezet. Berekend trok ze de deur achter hen dicht, kort op adem komend van de drukking die zich haar familie noemde. Natuurlijk had ze Gemma kunnen verwachten; Keira had immers dezelfde, honende blik gehad toen zij naar haar Homecoming en Prom was gegaan. Ze was echter blij dat het achter de rug was.
'Ik hoop dat je niet getraumatiseerd bent. Mijn familie is een beetje. . .' De blondharige jongedame probeerde haar vinger op het juiste woord te leggen, waarbij er een lichte frons boven haar ogen kwam te staan. 'Apart.' Besloot ze, waarna ze de frons verruilde voor een voorzichtige glimlach. Oplettend als ze was, had ze zijn auto ook al gespot.
'Je ziet er zelf ook niet slecht uit, Cerva.' Het compliment ontglipte haar zoals wel vaker gebeurde, waarna ze zo goed en kwaad als dat lukte, over de kiezels richting de auto beende. Nu wilde ze naar dat feest ook.

Feel the fire, but do not succumb to it.

19 juni 2016 - 9:52 Ken_ is offline

Ken_ 18305

Alaska Neal Wide

Seniors 17 sHuman

Danica bedankte me even voor het complimentje en lachte zachtjes 'Ik zou wel willen ruilen, maar ik denk niet dat Seth daar blij van wordt,' plaagde ze waarna ze haar mobiel even tevoorschijn haalde. De sfeer werd er echter niet vrolijker bij dus ratelde ik maar tien minuten aan een stuk door over muziek en games, gezien geen van beiden echter een woord met elkaar wisselden.
Na zo'n tien minuten kwamen we aan op het schoolterrein en liep ik Seth corsage in de auto liggen gezien ik nou ook niet echt van plan was om e hele avond naar bloemen te gaan ruiken. Het trio liep de gang op gezien Danica graag nog haar mobiel in haar kluisje wilden dumpen. 'Willen jullie nog een sigaret roken voor we naar de zaal gaan?' vroeg ze waarop Alaska toch antwoorde 'Een sigaretje kan geen kwaad' Seth haalde op haar vraag zijn schouders op en haalde zijn peuken uit zijn jaszak waarna hij Alaska ook één overhandigde die de jongen dan ook met veel plezier aannam. Las stak de peuk tussen zijn lippen en keek de twee even doordringend aan. Hij had het gevoel dat ze iets voor hem verzwegen. "Zijn jullie je tong verloren ofzo? Het lijkt net alsof we naar een begrafenis zijn gegaan." zei de jongen fronsend en lichtte zijn peuk aan waarna hij deze ook aanlichtte voor Seth. De avond begon te vallen en de popmuziek was vanaf hier al te horen, Las hield meer van rock maar momenteel kon de muziek er nog mee door.
"Nu ja gezien ik de enige ben met een stem momenteel besluit ik maar alvast dat we er het beste van moeten maken hmm?" grijnsde ik waarna ik een hijsje nam van mijn sigaret. "Ook al spelen ze nonstop Taylor Swift bagger." vervolgde hij. Alas was er zeker van dat hij later op de avond de muziek zou gaan veranderen of desnoods hun band opgetrommeld om er tenminste wat rock in te gaan gooien. Al betwijfelde de jongen od Coy en Gideon überhaupt wel naar het feest zijn gekomen. "Dus eh, Seth heb jij nu eigenlijk Danice gevraagd of andersom dat verhaal heb ik nog niet gehoord namelijk." grijnsde ik. "Ik verteld je altijd als ik een meid mee uitvraag en vervolgens de details van de verschillende manieren dat ik erop afgewezen word dus nu wil ik wel jou geslaagde techniek weten." grijnsde ik en knipoogde even naar Danica. "Een knappe meid als Danica moet gewoon gevraagd worden, dus zeg me alsjeblieft niet dat het andersom was. Ik bedoel enkel ik word door de meiden gevraagd. Waarvoor dank Nica." grinnikte ik even en toonde nogmaals eens mijn dank aan het meisje dat ik toch meemocht, want zonder mij zouden ze nog doodvallen uit verveling en zou het echt een begrafenis worden.

[ bericht aangepast op 19 juni 2016 - 9:52 ]

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

19 juni 2016 - 10:05 Ken_ is offline

Ken_ 18305

Jessica Eve Porter
{
Skinwalker { 16 { Junior b Dress

Jessica was druk bezig om voor de zoveelste keer haar haren te doorborstelen. Ze had in ene uur tijd al meer dan 15 verschillende kapsels uitgeprobeerd maar het lukte haar dus gewoon niet om die 'ene' te vinden. Een zucht verliet haar lippen waarbij een plukje haar omhoog werd geblazen. Het meisje was gewoon zo dolenthousiast en nerveus dat ze alles perfect wilde, maar hierdoor verloor ze ook de tijd uit het oog. Haar kleed en make-up had ze gelukkig wel al aan zodra de bel ging. "Oh god nee, .." mompelde ze paniekerig en liet haar lokken dan gewoon los zoals het nu was en donderde haast de trap af met haar hakjes. Haar moeder besloot te wachten met de deur te openen zodat Jessica dit kon doen en glimlachte even naar haar dochter. "Oh Jessica wat zie je er beeldig uit." glimlachte ze en drukte nog een kus op haar wang voordat het jonge meisje glimlachend de deur opende. Ze had nog niet echt iemand verteld dat ze met Zachary ging naar het feest -ookal was het gewoon als vrienden- puur omdat het gewoon 'not done' was als wolf om met een mens te 'daten'.
Dit vond Jess wel spijtig gezien Zach echt een leuke jongen was, maar ze legde zich er maar bij neer dat dit gewoon vriendschappelijk was. Daarbij als Zach amper al door had hoeveel hints ze de jongen wel niet had gestuurd om haar mee te vragen naar het bal, dan zat er ook -helaas- niet veel meer bij dan dat. "Hey Zach, kom binnen." glimlachte ze de jongen toe die er verdomt goed uit zag in zijn pak en liet hem binnen. "Je ziet er goed uit in pak." Jessica kon het niet laten om even te grinniken, meestal was de jongen te zien in losse shirts dus een pak was wel eens leuke 'eyecandy'. "Zullen we gaan of wil je eerst nog wat drinken? Oh en dit is mijn moeder trouwens, ze is nogal enthousiast enzo." ratelde ze zenuwachtig door en probeerde dan ook niet te blozen, wat enorm mislukte.

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

19 juni 2016 - 17:00 KIaus is offline

KIaus 21035

Conan 'Coy' Pavel Volkov

Ik zag hier en daar wel wat mensen die ik kende, maar iedereen leek een date te hebben, of mocht me niet. Zoizo mochten de weerwolven in dit dorp me niet, en ik mocht niet daten met een mens, dus er bleef niet echt meer over voor mij dan hier eenzaam in een hoekje zitten. Ik besloot dan ook rustig maar weer wat te eten te halen en ergens mijn gezicht vol te stoppen, tot ik duidelijk mijn gezicht had laten zien en weer naar huis kon. Ik had hier namelijk echt geen zin in en voelde me dan ook zeker niet op mijn gemak, en het feit dat ik dit apenpakje aan had, hielp zeker ook niet mee. Ik haalde een bakje frietjes en begon er rustig, in een wat stiller hoekje, aan te knagen. Als er toch eten was om te eten, kon ik dat net zo goed doen, dan de hele avond sikkeneurig en hongerig in een hoekje te zitten. Nu zou ik alleen nog sikkeneurig zijn. Ik was halverwege mijn patatjes, toen ik een stem hoorde. Mij hoofd schoot omhoog en ik keek recht in de ogen van een Junior, die naar niets anders rook dan puur mens. Wat zou dat een heerlijk rustig leventje moeten zijn. Ik rolde met mijn ogen bij zijn woorden. "Zeg maar Coy. En ik wordt inderdaad liever verslonden door een beer dan dat ik hier ben, maar goed. Je kan niet alles hebben in je leven." zuchtte ik, voor ik hem mijn frietjes aanbood. Ik deelde niet snel mijn eten, maar ik had niet veel trek en hij zorgde ervoor dat ik niet helemaal alleen was. Daarbij was dit een normaal iets om te doen, dacht ik in elk geval, en als ik op een avond normaal kon zijn, hoopte ik dat het deze kon zijn. Ik had deze week een taakstraf uitgevoerd, die me was opgelegd voor het feit dat ik me had laten gaan, en was een fysieke straf ondergaan, waardoor mijn huid onder mijn kleren een slagveld was van bijt en klauw wonden. Ze hadden ook nog gedreigd met zweepslagen, maar die kon ik me niet herrinderen. Alles deed pijn, maar ik wilde van deze avond genieten. "Wil je een frietje? Wat jij ziet er nu ook niet echt uit of je zo'n zin hebt in vanavond." Ik zuchtte zacht. Nu waren we ten minste geen lone wolves meer, pun intended, al was dat ook echt het enige wat positief was aan dit. Normaal bleef ik zo ver mogelijk van normale mensen weg, gewoon om drama te voorkomen. Ik pakte nog een frietje en stopte die in mijn mond, gewoon zodat ik iets te doen had. Ik had geluk dat ik een snel metabolisme had, anders was ik na vandaag echt een tonnetje.

Bowties were never Cooler

Index RPG Actieve Topics Zoek