[RPG - 200] Wolvennest - Speeltopic 0.1 - Speeltopics

1 mei 2016 - 18:35 Frisk is offline

Frisk 8318

Wolvennest
Nederlandse RPG
Rollen VRIJ

One town
Two Packs
One Highschool
Will you make it until graduation?

Al jarenlang is de vrede moeilijk
te bewaren in Silverlea. De twee roedels die het kleine
stadje domineren hebben een lange geschiedenis die
enkel te omschrijven valt als bloederig. Enkel de laatste
decennia is het wat rustiger, hoewel de broedende onrust
nooit ver weg is.

• • • • • • • • • • • • •

Een nieuwe generatie staat nu aan het begin van hun
volwassen leven en de spanningen laaien weer op.
De twee laatste jaren van de middelbare school zijn
nooit gemakkelijk, maar als je geboren vijanden in
dezelfde klas zitten, is drama haast onvermijdelijk.

Roedels

Kalender

4 juli (zaterdag) - verjaardag Keira (1999) & Lin (1998)
6 augustus (donderdag) - verjaardag Jessica (1999)
8 augustus (zaterdag) - verjaardag yue (1999)
26 augustus (woensdag) - eerste schooldag
28 augustus (vrijdag) - verjaardag Kaira (1998)
7 september (maandag) - geen school
19 september (zaterdag) - verjaardag Kendall (1997)
21 september (maandag) - START RPG
2 oktober (vrijdag) - Homecoming footballwedstrijd & bal
8 oktober (donderdag) - verjaardag Theron (1999)
9 oktober (vrijdag) - zwemwedstrijd
? oktober - verjaardag Callum (1995)
6 november (vrijdag) - tussentijds rapport eerste semester
11 november (woensdag) - geen school (Veteran Day)
17 november (dinsdag) - verjaardag Zachary (1997)
24 november (dinsdag) - Thanksgiving footballwedstrijd + verjaardag Conan (1996)
25 - 27 november (woendag - vrijdag) - geen school (Thanksgiving)
28 november (zaterdag) - verjaardag Rhiannon (1999)
30 november - zwemwedstrijd
2 - 16 december (woensdag - woensdag) - examens
12 december (zaterdag) - verjaardag Danica (1998)
17 december (donderdag) - zwemwedstrijd
18 december - Kerstmis footballwedstrijd
21 december - 1 januari (maandag - vrijdag) - geen school (Kerstvakantie)
7 januari (donderdag) - verjaardag Gideon (1996)
16 januari (dinsdag) - verjaardag Reyna & Romeo (1998)
18 januari (maandag) - geen school (M.L. King Day)
23 januari (zaterdag) - verjaardag Erin (1997)
29 januari (vrijdag) - eindrapport eerste semester
1 februari (maandag) - footballwedstrijd
4 februari (donderdag) - zwemwedstrijd
6 februari (zaterdag) - verjaardag Alaska (1998)
15 februari (maandag) - geen school (President's Day)
26 februari (vrijdag) - geen school
11 maart (vrijdag) - Liesje haalde haar rijbewijs, joehoe!! + verjaardag Seth (1996)
24 maart (donderdag) - zwemwedstrijd
25 maart (vrijdag) - Pasen footballwedstrijd
28 maart - 1 april (maandag-vrijdag) - geen school (Paasvakantie)
1 april (vrijdag) - Verjaardag Sage & Aster (1998)
8 april (vrijdag) - tussentijds rapport tweede semester
15 april (vrijdag) - footballwedstrijd
17 april (zondag) - verjaardag Maccon (1997)
20 april (woensdag) - zwemwedstrijd
17 mei - 1 juni (dinsdag - woensdag) - examens
30 mei (maandag) - geen school (Memorial Day)
31 mei (dinsdag) - Feline (1999)
3 juni (vrijdag) - laatste footballwedstrijd & prom
7 juni (dinsdag) - verjaardag Castitus (1997)
8 juni (woensdag) - rapport tweede semester & zwemwedstrijd
9 juni (donderdag) - graduation & laatste schooldag

Jaren

Sportteams

Silverlea

Highschool

Nightcrawlers4/4

Skinwalkers 4/3

Mensen 3/4

Anderen 1/1

Het is vrijdag 2 oktober en enkele uren geleden is de grote Homecoming Footballwedstrijd afgelopen. Na een hevige strijd hebben de Skinwalkers met een klein verschil gewonnen. Hoe eerlijk de wedstrijd verlopen is, is een discussie die al vaker gevoerd is. De spanningen zijn zo mogelijk nog hoger dan voor The Game, maar nu is het tijd voor ontspanning. Om 21u, over een kwartier, begint het bal, maar er is al heel wat volk aanwezig.

• • • • • • • • • • • • •

Wie wordt verkozen tot King & Queen? Kunnen de twee teams elkaar wel nog luchten na zo'n overwinning/nederlaag? Wat staat er te gebeuren?

RPG

School

Nightcrawlers

Skinwalkers

Schema's

Rollentopic
Speeltopic
Praattopic 0.1 0.2 0.3

[ bericht aangepast op 29 sep 2016 - 16:33 ]

Mijn brein breint zoals het breint.

1 juni 2016 - 10:08 Ziegler is offline

Ziegler 20534

Kendall Celestine Miller
Senior • Human • Seventeen • Outfit

'Aster leek altijd de enige te zijn die me begreep. De enige persoon die wist dat door juist niet door te vragen, je liet zien dat je ervoor me was. Juist als je te veel vragen aan me stelt, komt mijn irritatie naar boven en dat is iets wat de meesten willen voorkomen. "Knorrig," antwoordde hij toen ik vroeg hoe zijn weekend was geweest. Ik fronste even, omdat zijn antwoord behoorlijk vaag was. Aster gaf geen antwoord, maar het werd algauw duidelijk wat hij daarmee bedoelde. Een varken kwam naar binnen gerend en ik wist niet hoe snel ik van het varken naar Aster moest kijken.
'Aster, je spoort niet' zei ik verwilderd. Ergens zag ik de humor er wel van in, maar wie verzint zoiets? Juist, Aster. Twee leraren renden wanhopig achter het beestje aan en ik kon het niet laten om kort te lachen. Het beurde me in ieder geval wel op, dus bedankt Aster. "Als ze jou iets vragen; ik heb dat varken nog nooit van mijn leven gezien,' fluisterde Aster tegen me. Lachend rolde ik mijn ogen.
'Je bent echt gek, Aster' zei ik tegen hem en zacht tikte ik hem tegen zijn arm aan. 'Zeg, wat doe je vanmiddag?'
Toen pas zag ik eigenlijk dat er een meisje bij ons aan geschoven was. Ik liet mijn blik haar kant op gaan en ik wist dat mijn resting-bitch-face zoals altijd weer te zien was. Ik kon er weinig aan doen, zo hing mijn gezicht nou eenmaal lekker. 'Ik hoop dat deze plek nog vrij was.' zei ze, waarna ze haar boek open sloeg. Ik bekeek haar en kwam tot de conclusie dat ze een junior was.
'Hij was vrij, ja' sprak ik kortaf. Ik kon er niks aan doen, ik was nou eenmaal niet de vriendelijkste op deze aarde.

[ bericht aangepast op 1 juni 2016 - 10:25 ]

Big girls cry when their hearts are breaking

2 juni 2016 - 21:32 reguluswife is offline

reguluswife 37248

LINNEA ASTRID SØRENSEN

SENIOR || EXCHANGE STUDENT || WOLF || SEVENTEEN || OUTFIT*

If you obey all the rules, you miss all the fun

'Wat jammer, en ik maar hopen dat als ik lang genoeg bleef zitten dat het boek de benen wel nam.' Lin grinnikte zacht om zijn opmerking en wachtte af tot hij op zou staan.
'Ik zie je later wel, Kiara. Duty calls,' zei hij tegen het blonde meisje. Op naar buiten dan maar. Eens zien of die saaie stoffen vandaag willen doordringen,' vervolgde hij tegen Lin.
'Let's go,' mompelde ze, waarna ze richting de deuren die naar buiten leiden liep. Soepeltjes ontweek ze hierbij het varken dat nog steeds door de kantine rende. Misschien hadden ze gelijk en zouden ze de rest van de dag vrij krijgen. Ze gooide de deuren open, controleerde kort of Maccon nog achter haar liep, en liep vervolgens door naar een van de picknick tafels, waar ze haar volle dienblad met eten op zette.
'Okay, jij,' meldde ze Maccon, terwijl ze naast zich klopte. 'Ik hoop dat je het snel snapt want ik ben van plan dit eten allemaal op te eten, en als het te lang duurt dan lukt het niet.'

To the stars who listen — and the dreams that are answered

4 juni 2016 - 11:24 Sanjit is offline

Sanjit 958

SETH WALTERS
NIGHTCRAWLERS - SENIOR - WITH ALASKA

Een tikkeltje verbaasd keek hij op naar Alaska. Een nieuw gezinslid? Dat klonk interessant. Hij trok zijn wenkbrauw op, maar kon een lichte grijns niet onderdrukken. ‘En twee keer raden, onze lieve Alaska is ondertussen door haar afgewezen.’ In principe was Alaska geen lelijke jongen - in tegendeel zelfs. Hij begreep niet waarom meisjes niet voor hem kozen. Hij was sympathiek, grappig en gewoonweg knap. Natuurlijk zou hij dit nooit in woorden naar de jongen over brengen. ‘Nu we het toch over meisjes hebben.’ Hij drukte zich rechtop en leunde op zijn ellebogen in het gras. Op deze manier kreeg hij zicht over het grasveld. De sigaret bungelde nog steeds tussen zijn lippen. De rook cirkelde rond hen heen. ‘We kunnen er niet omheen dat er binnenkort een bal is.’ Bij deze woorden trok hij afkeurend zijn neus op. ‘Ik stel voor dat we met elkaar gaan en in geen enkel geval een date regelen met een meisje, tenzij…’ Zijn ogen gleden over het gezicht van Alaska. ‘Je er natuurlijk één hebt, maar om eerlijk te zijn betwijfel ik dit.’ Opnieuw een grijns, plagend.
De gedachten speelden door zijn hoofd om Nica te vragen, maar hij wist dat dit absurd zou zijn. Hij vond het niet kunnen om met haar in het openbaar gezien te worden, hoe graag hij haar ook mocht en wou hebben. Het klonk op een bepaalde hoogte bezitterig, maar hij voelde diep vanbinnen een hunkering. Alsof hij haar moest hebben. Gelukkig kon hij dat gevoel enigszins onderdrukken, al gaf het hem vaak frustraties. Als hij bij haar was, kon hij zijn gevoelens niet langer onder controle houden. Daarbij wist Alaska hier niets van. Hij zou uit de lucht vallen als hij met Nica op het bal zou verschijnen.. En daarbij had ze misschien al een date. Hij kon haar niets verbieden. Ze hadden niets. Althans, dat hield hij zichzelf voor.
'Ik stel voor dat we die avond veel drinken en alles vergeten.'

[ bericht aangepast op 4 juni 2016 - 11:40 ]

En het moeilijkst is niet het communiceren van, maar het toegeven aan jezelf.

4 juni 2016 - 22:05 Ken_ is offline

Ken_ 18305

Jessica Eve Porter
{
Skinwalker { 16 { Junior b

Zach haalde even zijn schouders onwetend op. 'Ik heb volgens mij wel eens een wolf horen huilen hier 's nachts. Maar goed, ik klaag niet, doordat soort dingen wilt mijn vader niet weg van een plek,' Vervolgde de jongen en Jess knikte even. 'En ik vind het wel leuk hier, al zal ik waarschijnlijk niet zo geluk hebben dat ik hier tot mijn senior year zit.' deze woorden deden haar toch lichtjes verbaasd naar de jongen kijken. Jess mocht hem wel en zag hem dan ook als haar beste vriend, de gedachten alleen al dat hij weer zou verhuizen lieten haar met een ongelukkig gevoel achter. "Tenzij je vader echt wat vind over weerwolven?" ze trok een pruillipje omdat ze de jongen niet zomaar wilde laten gaan, maar daar had ze gelukkig nog een tijdje voor. En gezien ze nu eenmaal Jessica is kwam ze dan ook op het idee om als het zover zou komen, in haar weerwolf vorm wat rond te lopen zodat zijn vader langer zou blijven. Jess kennende vond dit dan ook een geweldig plan.
Aangezien het gespreksonderwerp dan ook veranderde over het shoppen was ze alweer een stuk enthousiaster en besloot ze weer wat subtiele hints door te sturen. 'Als je maar niet verwacht dat ik al je tassen ga dragen,' lachte hij, terwijl er een lichte blos te zien was op zijn wangen, Jess grijnsde dan ook toen hij er verder op in ging. 'Én, misschien stop ik een tijdlimiet per winkel. Dan kun je leren om te speed shoppen.' vervolde Zach waarop Jess even moest lachen. "Weet je wat deal! Maaruh, moet jij dan geen tux kopen voor het feest?" vroeg ze hem liefjes en nogal onsubtiel ging ze verder. " Heb je trouwens al een date? Ik nog niet." hoe wanhopig het ook klonk, Jessica was gewoon een droomster en Zach die leefde nogal in de realiteit, dus moest ze hem maar eens laten merken dat ze beschikbaar was als date, ookal zijn ze gewoon vrienden.

Alaska Neal Wide

Seniors 17 sHuman

‘En twee keer raden, onze lieve Alaska is ondertussen door haar afgewezen.’ zei Seth wat Alaska even met zijn ogen deed rollen. "Hoe kun je het raden? Nu ja ze is ook mijn type niet." loog hij, nu ja haast alle meisjes op deze school kon je knap noemen en ook de meeste jongens van de school waren niet verkeerd. "Ze kunnen het gewoon niet hebben dat ik klein ben maar daar beneden te groot zit voor hen." grapte hij al was dat ook niet geheel waar, het was een normale grootte althans dat vermoedde de jongen toch. . ‘Nu we het toch over meisjes hebben.’ Gezien Seth rechtop ging zitten en Las geen zin had om naar zijn rug te zitten staren krabbelde de jongen ook overeind en nam nog een hijsje van de peuk die bijna aan zijn einde kwam. ‘We kunnen er niet omheen dat er binnenkort een bal is.’ Begon Seth wat Alaska deed fronsen, meestal hadden ze het niet over van die cliche schoolgebeurens
‘Ik stel voor dat we met elkaar gaan en in geen enkel geval een date regelen met een meisje, tenzij…’ Alaska trok zijn wenkbrauwen even op en keek naar Seth, wat ging hij nou weer zeggen? . ‘Je er natuurlijk één hebt, maar om eerlijk te zijn betwijfel ik dit.’ De grijns om zijn lippen deden Alaska geërgerd met zijn ogen rollen en vervolgens haf hij Seth een duw. "Ja ja lach maar weer met me." zei hij kattig en stak zijn tong uit waarna hij de peuk uitdoofde in het gras. "Maaruh, eigenlijk was ik vanplan gewoon niet te gaan naar het bal, slechte punch en overdreven kleffe koppeltjes met die slechte muziek, nah geen zin om gewoon te gaan gamen?" Nee Las was absoluut geen fan van het prom. Meerendeels omdat hij de vorige jaren altijd werd afgewezen, dus hij had de hoop eigenlijk opgegeven en een soort haat ontwikkeld voor deze feestjes. "Anders denken ze nog dat we een homo stelletje zijn." grijnsde Alaska en trok enkele zoenlippen Seths richting uit op hem te klooien. "En jij, geen love interests ontwikkeld van de zomer? Die spieren van je moeten toch eindelijk eens een meid aan de haak geslagen hebben. " zei de jongen deels plagend, maar ook anderzijds nieuwsgierig naar de jongen.

[ bericht aangepast op 4 juni 2016 - 22:16 ]

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

7 juni 2016 - 18:53 Frisk is offline

Frisk 8318

BELANGRIJK: Ik zou graag echt een King en Queen verkiezing houden (naar het idee van Cheryl) en heb drie jongens en drie meisjes gekozen om uit te kiezen. Hierbij heb ik niet naar de makers gekeken, louter naar de personages zelf. Als je het hier niet mee eens bent, of je wil echt niet dat je personage deelneemt, dan mag je me altijd op welke manier dan ook contacteren (:

De jongens:
1. Romeo (captain van het SW-team + algemeen populair)
2. Cas (captain van het NC-team + algemeen populair)
3. Maccon (hier heb ik een random generator gebruikt, tussen Aster (allemansvriend), Gideon (Status) en Mac (footballer + status)

De meisjes:
1. Sage (populair, al heeft Marthe het wat druk)
2. Danica (cheerleader + allemansvriend)
3. Reyna (dit is vreemd, maar ze is nog niet zo lang weg en ze had wel een belangrijke status op school. ~~also, I might have contacted Lene, so who knows~~

Gedurende deze, euhm, scène, kunnen jullie de keuze van jullie personages doorgeven aan mij (pb, gb, topic, maakt niet uit), en dan zal ik het tijdens de RPG bekendmaken wie dan uiteindelijk gekozen is. Onthoud dat het niet jouw gedachten zijn, maar dat van je personage!

Veel plezier!

[ bericht aangepast op 7 juni 2016 - 18:53 ]

Mijn brein breint zoals het breint.

7 juni 2016 - 19:31 Value is offline

Value 11253

ROMEO SEGUNDO CERVA
YOUNG, WILD & LACTAFREE

"Algebro is my best mat(h)e."
Skinwalkers | Alfa | Captain | Senior | HC

Romeo was zijn boeken voor de volgende les meteen na de middag aan het nemen, toen Nica op hem af kwam lopen en hem aansprak.
'Ik heb Coy gevraagd zijn handen te wassen en wat kalmeer te reageren voortaan,' vertelde ze hem. Hij knikte alleen goedkeurend en wilde alweer verder gaan, maar ze begon weer te spreken.
'Maar goed. Wat ik eigenlijk wilde zeggen, is dat ik wel snap dat je niet nu al de roedel op kan trommelen om Rey te zoeken. Ik maak mij gewoon nogal snel zorgen. Ik wilde vragen of je wel zou willen helpen als ze na morgen of over morgen nog niet terug is...' Ze zweeg en het leek even of ze in wel heel diepe gedachten was verzonken. Onzeker beet ze op haar onderlip. De twijfel was op haar gezicht af te lezen.
Romeo kreunde inwendig. Nee, Nica, geen als, als, als. Neem de dag hoe die verdomme komt.
'En, misschien zal je niet geloven wat ik nu zeg, maar ik wil dat je weet dat ik zou voor jou hetzelfde doen, Romeo. Ik bedoel niet jou iemand helpen zoeken als je daar om vroeg, al zou ik dat ook doen, maar ik bedoel dat ik ook naar jou zou zoeken als de situatie omgekeerd was. Als Rey aangewezen was als Alfa en jij weggelopen zou zijn, dan zou ik naar jou zoeken, ook als Rey niet zou willen helpen. En ik zeg het niet om je over te halen om te helpen zoeken, ik meen het echt. Je kent me goed genoeg om te weten dat ik daar niet over lieg.'
Romeo rolde kort met zijn ogen en bracht een sarcastisch lachje uit. 'Ha! Waarom zou je dat voor een harteloos mens zoals ik doen?' Hij begreep het niet. 'Toch bedankt voor je lieve woorden, Nica,' zei hij dan maar om er vanaf te zijn. Hij gooide zijn locker voor haar neus dicht en beende weg. Het gesprek was afgelopen.

'Hahaha! Heb je Cas' gezicht gezien toen ik die goal nog in de laatste minuut kon maken?' riep Albert, de Wide Receiver van het team. Hij klopte Romeo aanmoedigend op de schouder.
'Ik kijk al uit naar vanavond,' grinnikte hij tegen zijn vriend Albert. 'Cas zal wel behoorlijk humeurig zijn.' Hij bekeek zichzelf in de spiegel en trok zijn strik recht.
'Wist je al dat hij met Sage gaat?' grapte Willis, de Running Back.
Romeo ontblootte zijn tanden. Sage - zijn overschrijf/kopieermaatje - zou met Cas naar HC gaan.
'Trouwens, je maakt kans om King te worden!' riep Albert jolig over zijn schouder terwijl hij samen met Willis het huis verliet. Ze waren namelijk na de match naar Romeos' huis gegaan om zich daar klaar te maken voor HC. Ze woonden namelijk maar enkele huizen van elkaar af en ze zagen het wel zitten zich nog enkele uurtjes samen te verkneukelen over hun overwinning. Van daaruit zouden Albert en Willis naar het bal fietsen en zou Romeo meteen de auto kunnen nemen om zijn date op te halen.
'Ja, joh, stel je voor, Romeo King HC, nee, dankjewel,' grimaste hij als antwoord; de foto's waren het grootste probleem voor hem, nog maar niet te spreken over de tralala rond het concept. Hij zou vereeuwigd zijn in het jaarboek! Verschrikkelijk.
Hij zwaaide het tweetal uit en bleef nog tot ze van de afrit waren in de deurpost staan, waarna hij zelf naar de garage ging om de auto tot leven te wekken. Niet veel later stoof hij er met gierende banden vandoor.

[ bericht aangepast op 8 juni 2016 - 14:41 ]

i can swear, i can joke – i say what's on my mind if i drink if I smoke – i keep up with the guys

7 juni 2016 - 21:59 Halbrand is offline

Halbrand 27866

Metamorphoses schreef:
King + Queen = Qing

Ik probeer asap te posten, sorry guys

EDIT: Weet je dat het ontzettend grappig zou zijn moesten Romeo en Reyna King & Queen zijn, haha.

KING QING.

~~I regret nothing.~~

help

8 juni 2016 - 0:12 reguluswife is offline

reguluswife 37248

LINNEA ASTRID SØRENSEN

SENIOR || EXCHANGE STUDENT || WOLF || SEVENTEEN || OUTFIT

If you obey all the rules, you miss all the fun

Lin zat op het bed de veters van haar rode All-stars te strikken. Ze was blij dat ze Veronica er eindelijk van had overtuigd dat het beter was dat ze geen hakken zou dragen naar Homecoming. Niet dat ze wel hakken had gedragen als dat haar niet gelukt was. Hakken waren in haar ogen de uitvinding van de duivel en hoewel ze de meeste dingen begreep, zou de jongedame nooit snappen waarom vrouwen (of mannen) vrijwillig hakken zou dragen. De jurk die ze droeg was ook niet helemaal typisch "Homecoming", van wat ze gezien had in tv-series en films tenminste. Ze hield niet van lange jurken. Of jurken met veel tierlantijntjes. Of jurken in bepaalde kleuren. Het was dan ook niet zo vreemd dat Lin uiteindelijk gekozen had voor een simpel zwart cut out jurkje. Het mini-stukje blote buik zou vast niet voldoen aan de regels, maar eigenlijk maakte haar dat niet zoveel uit. Als ze haar wegstuurden, vond ze toch wel weer een manier om binnen te komen. Bovendien waren regels gemaakt om gebroken te worden. Haar lokken waren helemaal blond op het moment. Niet voor Homecoming, maar meer omdat ze er gewoon zin in had. Ze had een poging gedaan Alaska te overtuigen ook zijn haar blond te verven, maar het was niet gelukt. Misschien maar goed ook.
Eenmaal klaar met de veters, kwam ze overeind en liep ze de kamer uit. Vervolgens gooide ze Alaska's kamer deur open. Ze kwam net op tijd als redder in nood, want hij was nogal aan het prutsen met zijn stropdas. 'Laat mij,' murmelde ze, waarna ze vluchtig zijn das goed deed. 'Je ziet er goed uit,' complimenteerde ze hem vervolgens. Ze meende het en hoopte dat de meisjes die avond lief tegen hem zouden zijn. 'Als je tegen Veronica zegt dat ik bij een van de meiden ben blijven slapen als ik niet thuis kom vanavond, misschien dans ik dan wel met je vanavond,' knipoogde ze plagerig. Oh, het was heerlijk om hem te plagen, al nam ze zich wel voor om daadwerkelijk een paar dansen met hem te doen.
Toen ze de bel beneden hoorde gaan, liep ze snel de trap af, om Veronica voor te zijn. De vrouw was een schat, maar Lin had geen behoefte om een uitgebreide fotosessie te gaan houden. Ze gooide de deur open en gebaarde Maccon al om terug richting zijn auto te lopen. 'Lin! Wil je nog dat ik foto's maak? Ik heb de camera al klaar liggen!' Ze hoorde de vrouw al richting de hal lopen en stapte snel naar buiten. 'Oh nee, hoor dat is niet nodig! Tot later!' Snel trok ze de deur dicht en duwde ze Maccon haast richting zijn auto. 'Hophop, voor ze ons achterna komt.'
Terwijl Maccon plaats nam achter het stuur, ging Lin op de bijrijdersstoel zitten. 'Denk je dat we nog tijd hebben om ergens snel iets te eten?' vroeg ze. 'Ik denk niet dat ik al die roze en paarse glitterjurken op een lege maag aan ga kunnen.' En daarnaast wilde ze niet halverwege de avond omvallen.

To the stars who listen — and the dreams that are answered

8 juni 2016 - 15:05 Perseid is offline

Perseid 8184

Keira Gillian Fedor
Junior • Human • Home • Outfit

Keira was naar de wedstrijd geweest. Onopvallend tussen de juichende mensen, met een boek op haar schoot. Klappend toen het eindsignaal luidde, en het team van haar date tot winnaar werd geroepen. De stemming zat er nog goed in toen ze er vroegtijdig vandoor ging op haar fiets, naar huis waar haar moeder nog altijd in de zevende hemel verkeerde. Haar kleine Keira, die zomaar was meegevraagd naar het Homecoming Ball — door niemand minder dan Romeo Cerva. Wellicht de meest impulsieve beslissing die ze ooit had gemaakt.
Inmiddels was dezelfde vrouw al sinds haar thuiskomst bezig met haar haren. De blonde lokken, die normaliter zo gewoontjes over haar schouders hingen waren nu op wonderbaarlijke wijze bovenop haar hoofd gedrapeerd. Door het gebrek aan geduld van Keira's kant, was ze echter vroegtijdig gestopt zodat ze eindelijk haar jurk kon aantrekken. In de eerste instantie had ze gewoon in een broek en shirtje willen gaan, maar hier was een stokje voor gestoken. Met de belofte dat ze er niet zou uit komen te zien als een uitgekotste suikerspin, droeg ze nu zowaar een witte creatie die zowel vormen maakte als beweegruimte bood. Sieraden waren uit den boze, dus hoefde ze enkel nog haar platte sandalen aan te trekken, toen haar moeder een verrukt kreetje sloeg.
'Ik denk dat hij er is!' De blondharige jongedame rolde met haar ogen, streek haar jurk glad en probeerde de vrouw te bedaren voor ze Romeo zou bespringen. Vanuit de keukenopening keek haar oudere zus, Gemma, honend toe. Het enige familielid dat ontbrak was haar vader, welke zich nog in The Grove bevond om de bistro draaiende te houden. Hij berouwde het feit dat hij Keira niet kon zien voor ze zou gaan (en Romeo, uiteraard, because dad) maar nadat haar moeder had beloofd een fotoreportage te maken was hij toch gegaan. Ze hoopte van harte dat het bij een minimum bleef. Soms voelde ze zich vreselijk opgelaten bij haar uitbundige familie, en ergens wilde ze niet dat ze de jongeman zouden afschrikken.
'Mam, weg bij dat raam,' smeekte ze de vrouw bijna, waarna Gemma eindelijk in actie kwam en de vrouw afleidde met de beruchte camera. Keira wilde zelf degene zijn die de deur opende, dus trok ze hem open voor hij waarschijnlijk bij de bel was gekomen.

Feel the fire, but do not succumb to it.

8 juni 2016 - 17:28 KIaus is offline

KIaus 21035

Conan 'Coy' Pavel Volkov

Ik had de wedstrijd maar gemeden. Ik had me al genoeg rotzooi op mijn nek gehaald door me te laten gaan tegen het meisje een aantal dagen geleden. Romeo, zijn ouders, en de rest van de roedel hadden ook wel gelijk, ergens. Ik stond er niet meer buiten, kon geen dingen meer doen zonder dat de anderen er last van kregen. Ik paste nogsteeds niet in het pack, en wilde er eigenlijk nogsteeds niet bij horen, maar ze hadden me nu eenmaal opgenomen in het pack, en daar moest ik rekening mee houden. Romeo had ook gewild dat ik naar een psycholoog ging, maar ik snapte niet goed wat de bedoeling daarvan was. Ik was wel gegaan, maar het had weinig opgeleverd. De vrouw had me willen laten spreken over mijn verleden, maar dat ging haar helemaal niets aan. Mijn verleden in Rusland niet, wat er met mijn ouders gebeurt was niet, mijn drugsgebruik niet. Ze had het wel geprobeerd, blijkbaar had die mijn papieren van de pleegstichting ingezien, maar het ging haar helemaal niets aan. Mijn verleden was van mij en had me gemaakt tot wie ik was. Zelfs mijn adoptiefamilie wist verre van alles.
Ondanks dat ik de wedstrijd had gemeden, om confrontaties te voorkomen, ging ik wel naar het feest. Dit was niet perse uit vrije wil, maar als er iets is wat een 'normale leerling' deed, was het naar het schoolfeest gaan. Ik had geen date en ik moest van mijn oudste adoptiebroer kleren lenen. Het enige wat ik namelijk had wat ook maar op balkleding leek, was het, het oude showuniform van mijn vader, uit de tijd dat hij in het Russische leger diende. Ik koesterde het zeker en wist dat ik het nooit waardig zou zijn om het te dragen. Nu stapte ik het schoolterrein op in een te groot zwart jasje, een blauw-paars gestipt overhemd, en een zwarte broek die was omgeslagen aan de onderkant. Mijn adoptiemoeder hand mijn haren netjes gedaan, zodat ze niet zoals normaal ongetemd om mijn hoofd sprongen. Ik had gelukkig een das kunnen mijden, en droeg gewoon mijn gympen eronder, want ik voelde me al veel te ongemakkelijk in deze kleding. Ze had me wel willen brengen, maar dat had ik afgeslagen. Het was niet of ik veel gevaar liep buiten, en ik wilde niet dat ze wakker zou blijven om me op te halen. Zo had ik alle tijd aan mezelf.
Ik ademde nog even diep de buitenlucht in, wat me herrinderde rustig te blijven wat er ook gebeurde, voor ik de zaal binnen stapte. Het bal begon eigenlijk pas over een kwartier, maar als ik er vroeg was, kon ik ook weer vroeg naar huis. Ik had er echt geen zin in, maar ik wilde het een kans geven, laten zien dat ik het normale Amerikaanse leven een kans gaf. Ik wist dat het niets voor mij was, maar ik moest mijn goede wil laten zien. Ik moest, en wilde, laten zien dat ik me wel kon gedragen, niet iedereen teleur zo stellen. Ik liep naar de tafel waar nog druk bekertjes met frisdrank werden ingeschonken en pakte een bekertje water, voor ik stilletjes aan de rand ging zitten en keek hoe de stelletjes binnendruppelden.

Bowties were never Cooler

9 juni 2016 - 0:43 reguluswife is offline

reguluswife 37248

DANICA LOIRE BANDINI

SENIOR || SKINWALKER || BETA || OUTFIT || IN THE CAR WITH SETH

She doesn't say "I love you" like a normal person.
Instead, she'll laugh, shake her head, give you a little smile and say "you're an idiot."
If she tells you you're an idiot, you're a lucky man

Als Nica heel erg eerlijk was, dan had ze eigenlijk niet zo veel zin in Homecoming. Liever was ze gewoon in bed gekropen. Het meisje was normaal al een gevoelig type, en dat was de afgelopen twee weken alleen maar erger geworden. Ze had zich letterlijk kapot gezocht naar Rey en nog meerdere malen geprobeerd te bellen, maar geen bericht. Ze voelde zich net weer dertienjarige meisje dat zonder pardon aan de kant geschoven was door Romeo. Alleen toen had ze Rey nog. Nu had ze Rey niet meer, en ook geen andere Rey die haar geruststelde, en al het andere wat Rey voor haar deed. Ze durfde wel met zekerheid te zeggen dat de afgelopen twee weken de eenzaamste van haar leven tot dan toe waren. En ze kon niet goed tegen eenzaamheid, ze had graag mensen om zich heen.
Verder was de enige reden waarom ze niet meer zocht, was eigenlijk omdat meneer Cerva dat het haar praktisch bevolen had. Ze was de afgelopen tijd daar veel over de vloer geweest, waar ze de ene helft van de tijd vroeg of er al meer informatie was, en de andere helft van de tijd had ze huilend op de bank gespendeerd. Romeo had ze hierbij zoveel mogelijk ontlopen. Zijn reactie twee weken geleden had het weer eens meer dan duidelijk gemaakt dat hij liever gewoon helemaal niks met haar te maken had. Ze wist voor zichzelf absoluut niet goed of ze het wel zou kunnen, met als Alfa. Ze wist momenteel eerlijk gezegd niet eens of ze wel wilde blijven. Misschien had ze wel geluk, zou ze haar mate tegen komen en kon ze weg. Misschien, misschien, misschien.
'Danica?' klonk het toen van beneden, waardoor ze uit haar gedachten gerukt werd. 'Volgens mij is je date er.' Ze zuchtte zachtjes, en kwam toen overeind om naar beneden te lopen. Ze was erg verbaasd geweest toen Seth haar meevroeg. Meestal wilde hij niet echt in het openbaar met haar gezien worden. Het was dan ook dat hij haar gevraagd had, anders was de kans groot geweest dat ze niet naar feest gegaan was. Ze wist echter niet helemaal zeker hoe hij het bedoelde, en daarom had ze Alaska meegevraagd. Ze kende hem goed genoeg om te weten dat hij niet alleen gegaan zou zijn, en ze vond het zonde als hij niet zo gaan, wat resulteerde in de beslissing om hem mee te vragen.
Beneden stond haar moeder al klaar met een camera. Haar vader was gelukkig niet thuis die avond, want hij was niet zo toegefelijk naar de andere roedel toe als haar moeder was. Net op het moment dat ze op de begane grond stapte, ging de bel. Nica liep gelijk door naar de voordeur, opende deur en liet met een lichte glimlach op haar lippen Seth binnen. 'Hey, eh, mijn moeder wil nog graag een foto maken,' meldde ze hem. Haar moeder stond al in de aanslag met de camera, en Nica sloeg haar arm rondom Seth. Hij sloeg zijn arm rondom haar en enkele seconden later was de foto gemaakt.
Voordat ze echt de deur uitliep, trok haar moeder haar nog in een knuffel. 'Onthoud, als je naar huis wilt, dan stuur je mij gewoon een sms'je en dan haal ik je op, oké?' mompelde haar moeder in haar oor. 'Zal ik doen.' Ze tover een glimlach op haar gezicht voor haar lieve moeder, waarna ze samen Seth het huis verliet en richting zijn auto liep. Vluchtig stuurde ze Alaska een berichtje.

To: Lassie
Message: Hiya, Lassie! Seth heeft mij net opgehaald, dus we zullen er zo wel zijn.

Enkele minuten later zat ze in Seth's auto en hoewel er een stilte was, was het geen ongemakkelijk stilte.
'Ik wilde je nog bedanken dat je mij gevraagd had,' glimlachte ze naar hem. 'Anders was ik waarschijnlijk niet gegaan.'

To the stars who listen — and the dreams that are answered

9 juni 2016 - 20:00 Frisk is offline

Frisk 8318

ASTER MAXWELL CRAKE
Human || Senior (17) || No date || Home || Outfit

Kiss me if I'm ~~wrong~~, but dinosaurs still exist, right?.

Een kwartier nadat hij zijn vest op de keukentafel had gelegd, was hij al vergeten waar hij het kledingstuk gelaten had. Stapje voor stapje ging hij elke kamer af, maar echt zoeken deed hij niet. Hoewel de school op een tamelijke afstand lag en het hele gedoe over een kwartier al zou starten, had hij absoluut geen haast. Dat was waarschijnlijk het voordeel aan dateloos te zijn. Hij ging dan ook eigenlijk enkel voor zijn zus, aangezien hij maar al te goed wist hoe de relatie tussen Sage en Cas zat, en hij wist dat er een kans was dat ze een rit naar huis nodig had.
Uiteindelijk belandde hij in de keuken en zag hij het laatste deel van zijn outfit liggen. Of beter gezegd, hangen, want zijn moeder had het van de tafel genomen en over haar arm gedrapeerd. Aster draaide zich snel om, maar ze had hem al gehoord en het volgende moment stikte hij bijna in de moederlijke liefde.
"Mijn grote jongen," murmelde ze in zijn haar.
"Mam, ik ben twee centimeter kleiner," kreunde hij, terwijl hij stiekem genoot van de knuffel. Zijn moeder liet een zucht als antwoord en kneep nog eens een laatste keer, voor ze hem weer losliet en zijn vest aangaf. Ze streek zijn haren weer goed en plukte een onbestaand pluisje van zijn kraag. Er rolde nog een zucht over haar lip en even was hij bang dat ze achter zijn date ging vragen - of eerder het gebrek aan één. Gelukkig besloot zijn jongste zusje op dat moment om aandacht te vragen, waardoor hij verlost werd van een eventuele ondervraging. Zodra ze de keuken uitliep, draaide Aster zich om en vertrok richting de trap. Hij zou wachten totdat Sage vertrokken was, voor hij zelf op zijn fiets zou springen. Enkele minuten later kwam ze de trap af.
"Hey," glimlachte hij. "Deed het pijn toen je uit de hemel viel?"Sage keek nauwelijks op, maar hij kon nog net zien hoe haar mondhoeken lichtjes omhoog krulden.
"Noem je me nu Satan?" antwoordde ze quasi gekwetst. Ondertussen was ze onderaan de trap aangekomen en Aster merkte dat hij nog steeds ietwat omhoog moest kijken. Gelukkig kon zijn ego het goed aan dat zijn zus enkele centimeters groter was met haar hakken.
"Dat je dat nog moet vragen," grijnsde hij terug. Voor hij echter een echt compliment kon maken, ging de deur bel. Onmiddellijk verscheen er een plagerige glinstering in zijn ogen, waarna hij zich omdraaide en vrolijk de deur opende. Hij verwelkomde Cas met een lage fluittoon en leunde overdreven uitdagend tegen de deurpost.
"Damn, Cassie, if you were a fruit, you'd be a fine-apple," grijnsde hij naar de andere jongen die een kop boven hem uitstak. Hoewel Cas normaal wel om zijn grappen kon lachen, kreeg Aster deze keer enkel een droge blik als antwoord. Cas richtte zijn blik over Asters schouder en die laatste besloot om beleefd te zijn en hem binnen te laten. Zodra hij zich omdraaide, wist hij dat Cas niet veel tegen hem zou zeggen, aangezien diens ogen Sage helemaal in zich opnamen. Aster had er een hekel aan wanneer hij dat deed, maar veel kon hij er niet tegen doen, dus negeerde hij het en besloot om zijn fietssleutels te gaan halen.

[ bericht aangepast op 15 juni 2016 - 20:40 ]

Mijn brein breint zoals het breint.

9 juni 2016 - 21:17 Sanjit is offline

Sanjit 958

SETH WALTERS
NIGHTCRAWLERS - SENIOR - WITH ALASKA & DANICA

In tegenstelling tot veel anderen had hij niet erg veel zin in het bal. Eigenlijk had hij niets te klagen. Hij werd vergezeld door één van de mooiste meisjes van school - neen, hét mooiste meisje van school en zijn beste vriend zou ook aan zijn zijde staan. Toen hij Danica had gevraagd om naar het bal te gaan, had ze zonder twijfel Alaska uitgenodigd. Waarom dachten mensen altijd dat zij onafscheidelijk waren? Hij kon heus zonder die jongen. Hij vond het geen enkel probleem, maar in zijn ogen leek het verkeerd. Wie ging er nu met drie naar het bal? Alsof Danica niet kon kiezen tussen twee jongens. Natuurlijk wisten hij en Alaska beter, maar die roddels gingen snel de ronde. Anderzijds was het fijn dat Alas mee ging. Op deze manier wekte hij geen argwaan bij beide roedels. Het leek alsof de menselijke jongen de oorzaak was van de koppeling.
Tegen de vroege avond - een tikkeltje te vroeg - belde hij aan bij het huis van Danica. Hij hoopte maar dat de andere wolven hem niet verscheurden nu hij in vijandelijk gebied stond. Maar dit was een uitzonderling. Het was de tijd van het jaar: het bal. Iedereen maakt uitzonderingen, toch?
Hij haalde diep adem voordat hij op de bel drukte. Hij ging een stap achteruit en keek naar het mooie huis waarin Danica leefde. Het was er vredig. Alsof het een menselijk huis was. Het was de eerste keer dat hij hier stond, op de trede van de voordeur. Vorige keren hadden ze enkel stiekem afgesproken. Meestal in het bos. Of ze deden een tocht in zijn auto. Het hing ervan af. Maar ze waren nog nooit in het openbaar gezien.
Het viel hem op dat haar moeder geen moeite had met zijn soort. Alsof hij hoorde bij hen. Ergens voelde het vertrouwd. Alsof het zijn tweede thuis was.
Voordat haar moeder een foto trok, deed hij een bloemencorsage rond haar arm, die hoorde bij het setje in zijn borstzak. Het stelde niet veel voor, maar het kon niet ontbreken op zo’n avond.
Er ontstond een kleine glimlach rond zijn lippen toen ze voor het eerst tegen hem sprak. Vanuit zijn ooghoek keek hij naar haar. Ze zag er prachtig uit in haar rode lange kleed. ‘Ik hoefde niet lang te twijfelen,’ antwoordde hij op haar vraag, waarbij hij de hoek omreed richting het huis van Alaska. De weg naar zijn huis was vertrouwd. Hij zou het zelfs blindelings weten te vinden.
Hij stopte voor het huis van Alaska. De jongen stond hen op te wachten aan de stoeprand. ‘Hee Alaska’ Hij gooide een andere bloemencorsage naar hem toe. Het was een vrouwelijke versie. Zoals die van Danica. ‘Dit staat je beter.’ Hij knipoogde naar de jongen en zette toen rustig vaart naar school.

[ bericht aangepast op 9 juni 2016 - 21:20 ]

En het moeilijkst is niet het communiceren van, maar het toegeven aan jezelf.

9 juni 2016 - 21:55 Ken_ is offline

Ken_ 18305

Alaska Neal Wide

Seniors 17 sHuman

"Godver..." mompelde de jongen geïrriteerd terwijl hij vocht met zijn stropdas. Het was eerst totaal niet zijn plan geweest om naar het bal te gaan en al zeker niet met wie hij zou gaan gaan. De afgelopen week had Seth hem gevraagd om samen te gaan - als beste vrienden ofcourse, nothing more yuk- al waren deze plannen enkele dagen later gecanceld. Niet dat Alaska het een probleem vond. Seth was nu eenmaal een knappe man en zijn date, Danica een mooie aangename meid, het enigste wat hem gewoon verbaasde was dat de dame hem erbij had uitgenodigd. Natuurlijk vond Las het geen probleem. Hij weet wel dat hij het 'stelletje' op bepaalde momenten alleen zou gaan laten voor alle kleffe momentjes dat ze zouden meemaken en ook had hij niet veel zin om tot midden nacht nog op schoolgrond rond te hangen. Hij was voorbereid en had na de football wedstrijd zijn scooter op school gelaten en te voet terug naar huis gekeerd om zich klaar te maken voor het bal.

Zijn tux zat hem best goed, zijn moeder har zijn broek wat moeten inkorten gezien de winkels het niet gewoon waren om korte mannen maten in de rekken te hebben, maar verkeerd stond het hem niet. Echter die vervloekte das die als een dood gewurgde slang om zijn schouders heen lag irriteerde de jongen mateloos. Het was dan ook dan Lin hem ter hulp kwam anders was hij zonder naar het bal geweest. 'Laat mij,' murmelde ze, waarop Las even zuchtte en niet liet merken dat hij de hulp wel nodig had. De jongen hield er niet van om bemoedert te worden - zeker met een overenthousiaste adoptiemoeder zoals Veronica- die soms haar handen niet van de jongen kon afhouden tot hij er piekfijn uitzag. Gelukkig deed Linnea het vluchtig en goed waardoor hij de dame toch met een grijnsje aankeek eens ze hem een complimentje haf. "Kan ik ook van jou zeggen, je ziet er echt goed uit." complimenteerde hij haar terug al zou ze Lin niet zijn moest ze er toch geen plagende woorden tussen gooien.

'Als je tegen Veronica zegt dat ik bij een van de meiden ben blijven slapen als ik niet thuis kom vanavond, misschien dans ik dan wel met je vanavond,' knipoogde ze plagerig waarop hij even lachend met zijn ogen rolde en haar een wenkbrauwwiebel toestuurde. "Ah naar de 'meiden' hmmm? Is je date zo leuk dat je een ander toevluchtsoord zoekt." Alaska bedoelde het puur sarcastisch al wist hij dat Maccon een goede kerel is. Daarbij wist Alaska dondersgoed wat ze met 'de meiden' bedoelde maar weel zin om het woord uit te spreken had hij niet. "Maaruh ik houd je aan het woord of ik steel je gewoon bij Maccon weg voor een dans." hij haf haar nog een plagend duwtje voordat de bel ging en ze naar beneden liep. Vanaf hier kon hij al het enthousiaste gejoel van Veronica horen die al in aantocht stond met haar Fotocamera. Las had niets te klagen en hij wist wel dat zijn ouders het beste met hen voorhadden, maar af en toe namen ze hun rol van dollblije ouders toch iets té serieus.
Nadat hij de deur hoorde dichtgaan besloot Alaska een goede daad te verrichten en liep naar beneden waar de vrouw nog stond, iets teleurgesteld naar haar camera kijkend. Ze had vast geen foto van Linnea kunnen trekken, dus besloot Alaska maar om zijn moeder toch enige lol te bieden door als haar model van de avond te dienen. "Is ze al weg?" vroeg hij zich dan ook voor de domme houdend waarop zijn moeder eventjes glimlachte naar de jongen ."Ik heb nog een foto vanuit het raam kunnen trekken. Kijk eens wat een snoezig stelletje." zei zijn moeder tevreden en toonde hem even de wazige foto. Laska kon het dan ook niet laten om even te lachen om de andere foto's van zijn moeder waarop voornamelijk haar vingers te zien waren. "Mam, je gaat toch echt eens moeten leren om met die dingen om te gaan." grijnsde hij waarop de jongen haast geplet werd door de vrouw. "Oh Alaska, mijn schat toch jij ziet er ook heel erg schattig uit hoor." lachte ze waarop hij even zijn ogen rolde en vervolgens op enkele foto's moest poseren.
Eens Veronica tevreden was met de foto's haf hij zijn moeder nog een kus op haar wang en liep naar buiten waar hij wachtte op Seth en Danica die hem rond dit uur gingen oppikken. Lang kon hij niet genieten van zijn peuk of een auto reed zijn straat in, ééntje die hij dan ook uit de duizenden herkende en grijnzend zwaaide hij naar de tortelduifjes. Vervolgens stond de jongen op en ving een bloemencorsage op die hem werd toegegooid. Een lachje verliet dan ook zijn lippen en stak zijn middelvinger even uit naar Seth al deed de jongen wel met trot het corsage om. "Deze houd ik lekker, alles wat gratis is is van mij deze avond." riep de jongen hem na waarna hij zijn peuk uitdrukte en de auto instapte. "Hé Nica, je ziet er prachtig uit in je rode jurk" complimenteerde Alaska haar en floot even glimlachend naar haar. Seth had het goed getroffen met haar.
"Je mag me wel vaker eens een corsage geven hoor Seth, you know how I love pink." zei Alaska plagend terug tegen zijn vriend en loerde even naar die van Danica. "Al is die van haar wel stukken mooier dan de mijne !" pruillipte hij quasi verdrietig al was de jongen gewoon vrolijk bezig met zijn plagende acties.

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

9 juni 2016 - 23:10 Halbrand is offline

Halbrand 27866

Sage Liesel Crake

HUMAN • CAS • SENIOR

Vijftien minuten voor Cas me zou komen oppikken, besloot ik om uit mijn bed te komen. Ik zag er erg tegenop om die krulspelden weer uit mijn haar te halen nu ik ze er net zo goed had in gekregen - maar niemand gaat met krulspelden in haar haren dansen op Homecoming.
Het liefst van al was ik blijven liggen. Game of Thrones was interessanter dan de trap afdalen, waar ik hoogstwaarschijnlijk de confrontatie met mijn moeder zou moeten aangaan.
Blijkbaar had ik echter het geluk aan mijn kant vandaag, want toen ik de trap af kwam, zag ik net haar krullen de hoek om verdwijnen. Ik zwaaide halfhartig naar Cas die in de deuropening stond, plofte neer op één van de onderste treden van de trap en graaide naar de schoenen die tegen de muur waren gesmeten.
Ja, die blinkende hakken waren de reden waarom er nu een gat in de pleistermuur naast de trap zat. Maar Cas hoefde niet te weten dat ik met schoenen naar mijn moeder gooi.
Eindelijk kreeg ik het voor elkaar om stuntelig de ene schoen aan mijn voet te bevestigen - het ene riempje haperde omdat ik het bijna gescheurd had. Daarnet. Met die ruzie. Enzo. Wanneer de tweede schoen ook stevig aan mijn voet hing, stond ik weer recht en trok ik een wenkbrauw op naar Cas. Ik had hem best een zoen op zijn wang willen geven, dat was onze gewoonte, maar iets zei me dat hij er niet bepaald behoefte aan had.
Misschien was het die blik op zijn idiote - maar nog steeds extreem knappe - gezicht die me vertelde dat hij geen zin had om hier te zijn.
"Castitus," zei ik treiterig, "ik zou toch op z'n minst verwachten dat je iets enthousiaster reageert. Ik heb speciaal voor jou die ene jurk van twee jaar geleden uit de diepten van mijn kast gevist." Ik keek hem recht in zijn ogen. "Ik. Een jurk. Speciaal voor jou." Een zucht verliet mijn lippen. "Je das past er ten minste bij," mompelde ik. Toen draaide ik me naar Aster toe. De glimlach die ik hem schonk, was geforceerd. "Wees geen vreemdeling vanavond, oké?" fluisterde ik in zijn oor toen ik hem in een knuffel trok.
Ik had hem nooit letterlijk gezegd dat ik hem nodig had, maar ik was er vrij zeker van dat hij de hint wel zou begrijpen. Aan de andere kant, misschien had ik er ook weer eens behoefte aan om in een dronken bui in iemands - waarschijnlijk Cas, maar daar begon ik nu aan te twijfelen - bed te belanden.

[ bericht aangepast op 9 juni 2016 - 23:12 ]

help

Index RPG Actieve Topics Zoek