[RPG - 200] Wolvennest - Speeltopic 0.1 - Speeltopics

1 mei 2016 - 18:35 Frisk is offline

Frisk 8318

Wolvennest
Nederlandse RPG
Rollen VRIJ

One town
Two Packs
One Highschool
Will you make it until graduation?

Al jarenlang is de vrede moeilijk
te bewaren in Silverlea. De twee roedels die het kleine
stadje domineren hebben een lange geschiedenis die
enkel te omschrijven valt als bloederig. Enkel de laatste
decennia is het wat rustiger, hoewel de broedende onrust
nooit ver weg is.

• • • • • • • • • • • • •

Een nieuwe generatie staat nu aan het begin van hun
volwassen leven en de spanningen laaien weer op.
De twee laatste jaren van de middelbare school zijn
nooit gemakkelijk, maar als je geboren vijanden in
dezelfde klas zitten, is drama haast onvermijdelijk.

Roedels

Kalender

4 juli (zaterdag) - verjaardag Keira (1999) & Lin (1998)
6 augustus (donderdag) - verjaardag Jessica (1999)
8 augustus (zaterdag) - verjaardag yue (1999)
26 augustus (woensdag) - eerste schooldag
28 augustus (vrijdag) - verjaardag Kaira (1998)
7 september (maandag) - geen school
19 september (zaterdag) - verjaardag Kendall (1997)
21 september (maandag) - START RPG
2 oktober (vrijdag) - Homecoming footballwedstrijd & bal
8 oktober (donderdag) - verjaardag Theron (1999)
9 oktober (vrijdag) - zwemwedstrijd
? oktober - verjaardag Callum (1995)
6 november (vrijdag) - tussentijds rapport eerste semester
11 november (woensdag) - geen school (Veteran Day)
17 november (dinsdag) - verjaardag Zachary (1997)
24 november (dinsdag) - Thanksgiving footballwedstrijd + verjaardag Conan (1996)
25 - 27 november (woendag - vrijdag) - geen school (Thanksgiving)
28 november (zaterdag) - verjaardag Rhiannon (1999)
30 november - zwemwedstrijd
2 - 16 december (woensdag - woensdag) - examens
12 december (zaterdag) - verjaardag Danica (1998)
17 december (donderdag) - zwemwedstrijd
18 december - Kerstmis footballwedstrijd
21 december - 1 januari (maandag - vrijdag) - geen school (Kerstvakantie)
7 januari (donderdag) - verjaardag Gideon (1996)
16 januari (dinsdag) - verjaardag Reyna & Romeo (1998)
18 januari (maandag) - geen school (M.L. King Day)
23 januari (zaterdag) - verjaardag Erin (1997)
29 januari (vrijdag) - eindrapport eerste semester
1 februari (maandag) - footballwedstrijd
4 februari (donderdag) - zwemwedstrijd
6 februari (zaterdag) - verjaardag Alaska (1998)
15 februari (maandag) - geen school (President's Day)
26 februari (vrijdag) - geen school
11 maart (vrijdag) - Liesje haalde haar rijbewijs, joehoe!! + verjaardag Seth (1996)
24 maart (donderdag) - zwemwedstrijd
25 maart (vrijdag) - Pasen footballwedstrijd
28 maart - 1 april (maandag-vrijdag) - geen school (Paasvakantie)
1 april (vrijdag) - Verjaardag Sage & Aster (1998)
8 april (vrijdag) - tussentijds rapport tweede semester
15 april (vrijdag) - footballwedstrijd
17 april (zondag) - verjaardag Maccon (1997)
20 april (woensdag) - zwemwedstrijd
17 mei - 1 juni (dinsdag - woensdag) - examens
30 mei (maandag) - geen school (Memorial Day)
31 mei (dinsdag) - Feline (1999)
3 juni (vrijdag) - laatste footballwedstrijd & prom
7 juni (dinsdag) - verjaardag Castitus (1997)
8 juni (woensdag) - rapport tweede semester & zwemwedstrijd
9 juni (donderdag) - graduation & laatste schooldag

Jaren

Sportteams

Silverlea

Highschool

Nightcrawlers4/4

Skinwalkers 4/3

Mensen 3/4

Anderen 1/1

Het is vrijdag 2 oktober en enkele uren geleden is de grote Homecoming Footballwedstrijd afgelopen. Na een hevige strijd hebben de Skinwalkers met een klein verschil gewonnen. Hoe eerlijk de wedstrijd verlopen is, is een discussie die al vaker gevoerd is. De spanningen zijn zo mogelijk nog hoger dan voor The Game, maar nu is het tijd voor ontspanning. Om 21u, over een kwartier, begint het bal, maar er is al heel wat volk aanwezig.

• • • • • • • • • • • • •

Wie wordt verkozen tot King & Queen? Kunnen de twee teams elkaar wel nog luchten na zo'n overwinning/nederlaag? Wat staat er te gebeuren?

RPG

School

Nightcrawlers

Skinwalkers

Schema's

Rollentopic
Speeltopic
Praattopic 0.1 0.2 0.3

[ bericht aangepast op 29 sep 2016 - 16:33 ]

Mijn brein breint zoals het breint.

15 mei 2016 - 21:31 reguluswife is offline

reguluswife 37248

ZACHARY RAFAEL FUENTES

JUNIOR || HUMAN || SEVENTEEN || KANTINE

Wherever you go becomes a part of you somehow

'Oh? Heeft hij zulke verhalen gehoord tijdens jullie reizen? Want die dingen bestaan toch niet?'
Zach haalde zijn schouders op. 'Dat weet ik, maar mijn vader denkt daar anders over,' zucht hij. 'Als hij er niet in geloofde, dan woonde ik nu nog in Spanje. Dus misschien is het maar goed dat hij er in gelooft, anders had je mij nooit leren kennen.' Hij stootte haar iets wat plagerig in haar zij. 'Volgens mijn vader zouden hier ook weerwolven moeten zitten, of ooit geweest zijn.'
Aan haar bolle wangen kon hij zien dat Jess veel snoepjes in haar mond had gestopt. Hoewel hij daar zacht om lachte, had hij ook enkele blikken gezien van mensen die haar met opgetrokken wenkbrauwen aankeken. Hij hoopte dat Jess daar niet te veel aandacht aanbesteedde. Vervolgens vroeg hij of ze nog plannen had voor de rest van de week.
'Eh? Oh bios?' Aan haar verwarde antwoord merkte hij gelijk op dat ze een beetje was weggedroomd. Hij was het wel van haar gewend en hij vond het eigenlijk wel schattig. 'De bios is wel leuk ja, oh en misschien kunnen we ook eens gaan shoppen ? Het feest komt er bijna aan.' Typische jongen als hij was, miste hij compleet de nadruk die ze legde "feest".
'Ik ben niet een groot fan van shoppen, maar als ik kan wel mee gaan als je wilt? Ik heb alleen totaal geen verstand van mode, dus ik ga enkel mee voor de gezelligheid en niet om mode advies te geven.'

To the stars who listen — and the dreams that are answered

15 mei 2016 - 23:58 Value is offline

Value 11253

ROMEO SEGUNDO CERVA
YOUNG, WILD & LACTAFREE

"Algebro is my best mat(h)e."
Skinwalkers | Alfa | Captain | Senior | Kantine

De rij was lang, maar hij wist tussen de netjes aanschuivende mensen wat fruit mee te grissen. Hij moest altijd zelf eten voorzien, gezien de school niet echt rekening hield met zijn allergie. Ergens in het midden van de rij zag hij Cas (niet dat je hem kon missen, hij stak letterlijk boven de rij uit). Bij de gedachte hem te kruisen, grinnikte hij.
Vlak voor Cas wriemelde hij zich nonchalant tussen de rij om zijn keuze te maken, maar hij zag dat er geen potentieel voedsel tussen lag, maar nu hij hier toch was, kon hij maar beter van de gelegenheid gebruik maken.
'Je mamie was er vandaag zeker niet om je te helpen aankleden?' onderbrak Romeo het gesprek tussen Cas, Lin en Gideon droogjes. Achteloos beende hij weer weg met het fruit onder zijn armen.

Helemaal in zijn nopjes plofte hij zich naast Jax neer. Het veroverde eten deponeerde hij op de tafel terwijl hij uit zijn tas zijn lactavrije producten bovenhaalde. Normaal haatte hij de kantine. Zijn sojakost opeten vond hij allesbehalve leuk en zeker niet in deze veel te kleine ruimte, waar het rook naar aangebrande kip en verrotte groente, maar vandaag was hij blij. Gisteren had zijn vader namelijk (op extra aandringen van zijn kleinere broertje) bekendgemaakt dat Romeo toch de nieuwe alfa zou worden. Reyna was in alle staten en sinds dan, had hij haar niet meer gezien. Het kon hem niet zoveel schelen, hoewel hij zich wel zorgen zou maken moest ze deze avond niet thuis zijn.

[ bericht aangepast op 16 mei 2016 - 20:59 ]

i can swear, i can joke – i say what's on my mind if i drink if I smoke – i keep up with the guys

16 mei 2016 - 20:21 Syaoran is offline

Syaoran 12983

—————————————————————————————

—————————————————————————————

—————————————————————————————

Erin Mariah Braiden

”Watch out, I might bite.”

• Senior • Nightcrawler • Eightteen • Outfit • Kantine •

Net toen ik de hoek van de kantine om wilde gaan — en ik eindelijk dacht voedsel te kunnen gaan halen om mijn hongerige maag te doen stillen — botste ik vol tegen iemand aan. Een zachte grom rolde als vanzelf over mijn lippen heen toen de enkele boeken die ik nog vast had met een doffe klap op de grond terecht kwamen, waarbij een enkeling open klapte. Waarom had ik ze niet gewoon in mijn tas gestopt? Of, waarom keek de persoon die tegen me aan liep niet gewoon uit?
Met een licht geërgerde frons bukte ik om de boeken op te rapen alvorens ik een keer naar de persoon, die een jongen bleek te zijn, blikte. De houding die hij aansloeg — zijn bovenlip opgetrokken alsof hij me ieder moment van een knauw kon voorzien — maakte het dat ik geheel onbewust mijn stekels iets op zetten en in een haast defensieve houding schoot. Ik herkende de jongen direct als een weerwolf daar mijn zintuigen er volledig op afgesteld leken te zijn, maar het werd me eveneens duidelijk dat dit er geen was van mijn eigen pack; wat mijn houding jegens hem alleen maar waakzamer maakte. Ik had het namelijk niet zo heel gemakkelijk op buitenstaanders.
Was het jegens mijn eigen roedelleden dan was ik veel gemakkelijker, en waarschijnlijk ook een pakweg vriendelijker, in omgang maar wanneer het op een buitenstaander aankwam trok ik me gauw terug. Mijn innerlijke Wolvin was het daar negen van de tien keer mee eens, daar zij net als mij liever voor een paar tellen de kat uit de boom keek in plaats van diegene blindelings te vertrouwen. Echter zorgde zij er regelmatig ook voor dat mijn defensieve houding verscherpt werd.
”Bedankt hé,” knauwde ik hem zacht toe en raapte de boeken van de grond af om ze direct in mijn tas te proppen. Het ging me niet nog eens gebeuren dat ik tegen iemand aan zou knallen waardoor ze weer tegen de grond aan zouden komen — hetgeen zou mijn humeur op dit moment er ook niet veel beter op doen. Vervolgens duwde ik mezelf terug overeind waarbij ik één van mijn wenkbrauwen optrok als mijn poelen opnieuw een keer over de jongen heen glijden.
”Misschien dat je een volgende keer wat beter kunt uitkijken?”

—————————————————————————————

—————————————————————————————

—————————————————————————————

—————————————————————————————

Maccon Raul Phelan

”We are animals, all of us.”

• Senior • Skinwalker • Eightteen • Kantine •

”Hey Mac.”
Een kleine glimlach werd me toegeworpen zodra de blondine doorhad dat ik al vlak naast haar was komen zitten, en al zat te genieten van mijn broodje. Het was haast schattig te noemen om te zien hoe diep Kaira zich had verdiept in haar serie en daarbij veel om haar heen aan zich voorbij kon laten gaan. De oordopjes in haar oren sloten haar volledig af van het geroezemoes die heerste in de steeds drukker wordende aula — hetgeen wat gemakkelijk te horen moest zijn voor ons scherpe gehoor, zelfs met de volume volledig open. Het was eveneens een mooi gezicht om te zien, daar ikzelf zoiets nooit zou kunnen; ik was er wellicht veel te druk voor.
”Al druk aan het trainen voor de wedstrijd van volgende week?”
Lichtjes krulde mijn mondhoeken zich iets op en voor heel even stond ik mezelf toe mijn poelen over de blondine vlak langs me heen te laten gaan vooraleer ik besloot te antwoorden. De wedstrijd was over een zeer korte tijd al waardoor de trainingen veeleisender leken dan ze normaal waren, evenals dat de uren langer waren en het intenser werd. Veel tijd voor mezelf had ik op het moment dan ook niet echt, gezien ik er al mijn tijd en energie instopte puur omdat we graag wilde winnen. Het spel was voor mij tevens een aardig goede uitlaatklep geworden waar ik al mijn energie in kwijt wist te raken — of in ieder geval grotendeels — en ik voelde me vrij thuis tussen de rest van mijn teamleden.
”Zeker, we zullen het ander team eens flink gaan inmaken,” grijnsde ik licht en nam een nieuwe hap van mijn broodje — die ik traag weg kauwde. “En jij, druk bezig met de voorbereidingen voor het bal?” vroeg ik haar zodra de hap was weggeslikt. Doordat de trainingen zoveel tijd in beslag namen had ik mezelf met het bal nog helemaal niet bezig gehouden; dat was op dit moment wel het laatste waar ik aan dacht waardoor het tevens de vraag was of ik er überhaupt wel op tijd mee aan de slag ging.

[ bericht aangepast op 16 mei 2016 - 20:21 ]

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

16 mei 2016 - 21:13 reguluswife is offline

reguluswife 37248

LINNEA ASTRID SØRENSEN

SENIOR || EXCHANGE STUDENT || WOLF || SEVENTEEN || OUTFIT*

If you obey all the rules, you miss all the fun

Op een één of andere manier deed de naam "Gideon" haar denken aan pigeon. Vraag haar niet waarom, want dat wist ze zelf ook niet goed. Ze hadden in elk geval geen verdere kans om verder te praten over AC/DC, want Cas kwam er tussen. Uiteindelijk kwam het gesprek uit op Cas zijn shirt, die hij omgekeerd aan had (en ondanks dat er alsnog niet erg fris uitzag).
'En natuurlijk is het een nieuwe modetrend. Cas is de fashionqueen van de school, zie je dat niet?' grijnsde Gideon, waarna hij naar haar knipoogte en naar Cas lachte.
'Cas' Fashionadvies, tot uw dienst. Wij geven u tips over uw kleding tegen een scherpe prijs.' De toekomstige alfa maakt een korte buiging en een luide, geamuseerde lach verliet Lin's lippen.
'Als Cas degene hier op school is die mode advies geeft, dan wil ik niet eens weten hoe de rest er straks bij loopt,' grinnikte ze. Vanuit haar ooghoeken had ze Romeo al aanzien komen lopen, en zoals te verwachten was maakte hij een opmerking over Cas' shirt. 'Je mamie was er vandaag zeker niet om je te helpen aankleden?' Zelfs 's werelds grootste idioot zou de spanning tussen Cas en Romeo kunnen zien. Lin rolde met haar ogen en focuste haar aandacht op Cas en Gideon. Ze was niet iemand die confrontaties uit de wegging, maar ze was niet zo dom dat ze zich ging bemoeien met de vete tussen die twee. Ze wilde graag langer leven dan vandaag.
Het duurde gelukkig niet lang voordat Cas zijn aandacht op iets anders vestigde. Lang leve kip. 'Is dat kip? Zeg me alsjeblieft dat het kip is.'
'Yap, dat is kip.' Ze pakte de tang en gooide een hele stapel van de kip op het bord op Cas' dienblad. Vervolgens gooide ze een hoop op haar eigen bord en keek ze Gideon afwachtend aan. 'Wil jij ook?'

To the stars who listen — and the dreams that are answered

16 mei 2016 - 22:12 KIaus is offline

KIaus 21035

Conan 'Coy' Pavel Volkov

Degene tegen wie ik was op gebotst liet een stapel boeken vallen, waarvan een deel op mijn tenen viel. In eerste instantie wilde ik helpen, maar bij de eerste toon van een grom, veranderde dat direct en trok in onwillekeurig mijn bovenlip wat op, om mijn spierwitte tanden bloot te geven. Mijn hoofd schoot direct van mens naar wolf, want dit was niet iets wat een normaal meisje deed, dat grommen. Ook was het aan haar te ruiken, zelfs door haar parfum, dat ze een weerwolf was, ik in elk geval wel. Ze was dan misschien van een ander pack, een wolf rook altijd iets naar natte hond. Haar blik was duidelijk niet vriendelijker dan die van mij, die altijd koud en afstandelijk stond, en nu ook iets vijandelijks had met zijn opgetrokken bovenlip. Ik was misschien een heel onderdanige Omega in mijn eigen pack, een eigen wil onder alles wat het pack me zei te doen, het grote goed boven het individu, zoals het thuis was geweest, maar met buitenstaanders liet ik letterlijk en figuurlijk mijn tanden zien. Ik werd als roekeloos gekwalificeerd, maar om eerlijk te zijn kende ik gewoon geen angst meer. Haar knauw naar me toe was dan ook misschien niet erg handig, want dat zag ik als een uitdaging, iets wat me mijn lip nog net iets deed optrekken en een zacht grommend geluid diep uit mijn borst deed komen. Toen ze mij ook nog eens de schuld hiervan gaf, was het mis. "Jij kan beter uitkijken, Volkka." Mijn stem was zacht, maar met een zeer duistere ondertoon en een messcherp randje. Ik had intussen mijn vuisten gebald naast mijn zijden, klaar om uit te vallen zodra zij de eerste stap zette. Ik zou nooit de eerste klap uitdelen, maar zou het wel degelijk afmaken als het nodig was. "Onderschat nooit een Sibirskiy lycanthrope met niets te verliezen." Nu was mijn stem niet veel meer dan een lage grom. Ik had zo'n zin om haar een flinke uithaal te geven, even alles te laten gaan en mijn wolfkant de overhand te geven. Zoizo was deze kant van mij, na de jaren op straat, meer aanwezig dan in de meeste weerwolven. Tegenwoordig moest ik hem meer onder controle houden. Nu wist ik hou ik mezelf in de hand moest houden, buigen naar leiderschap, het individu dienend aan het collectief, maar makkelijk was het niet. Zo af en toe moest het eruit, en hier ging dat een stuk straffelozer dan thuis. Ik bleef haar uitdagend aankijken, wachtend op haar reactie, hopend op wat actie, zelfs al zou dat detentie of zelfs een schorsing zou betekenen. Ik wist dat het mijn adoptieve familie zo teleurstellen, wat ik verschrikkelijk vond, maar het kon me nu echt maar bar weinig schelen. Ik miste mijn thuis, mijn ouders, en had me veel te lang veel te netjes gedragen. Af en toe moest je gewoon stoom afblazen, en ik deed dat nu eenmaal door te vechten met een weerwolf uit een ander pack.

[Volkka ~ Wolfje, een koosnaampje
Sibirskiy ~ Siberische]

[ bericht aangepast op 16 mei 2016 - 22:57 ]

Bowties were never Cooler

16 mei 2016 - 22:50 reguluswife is offline

reguluswife 37248

DANICA LOIRE BANDINI

SENIOR || SKINWALKER || BETA || OUTFIT || HALLWAY

She doesn't say "I love you" like a normal person.
Instead, she'll laugh, shake her head, give you a little smile and say "you're an idiot."
If she tells you you're an idiot, you're a lucky man

Nica had al een hele tijd (voor hun gezin tenminste) niks van haar vriendin gehoord en ze maakte zich behoorlijk zorgen. Toen haar vader haar gisteren vertelde dat Ulises Cerva er voor gekozen had om Romeo tot zijn opvolger te maken, had ze gelijk Rey gebeld, maar er werd niet opgenomen. Hierna had ze nog vaker gebeld, berichten gestuurd en voice-mails achter gelaten (13 keer gebeld, 21 berichtjes en 7 voice-mails, om precies te zijn), maar nog steeds had ze geen antwoord. Ze was die ochtend nog langsgegaan om te kijken of ze toevallig wel thuis was, maar Nohemi zei dat ze haar dochter sinds die avond daarvoor niet meer gezien had. Rey's moeder had ook nog gezegd dat er waarschijnlijk niks aan de hand was, dat Rey gewoon af moest koelen en dat ze zich geen zorgen hoefde te maken. Maar dat deed ze wel. Nica wist hoe belangrijk het was voor Rey om Alfa te worden en ze was bang dat haar vriendin iets doms had gedaan. Het was ook niks voor haar om helemaal niet te antwoorden. Als ze niet wilde praten, dan zei ze dat wel, maar zelfs dat had ze niet gedaan.
Dat was dan ook de reden dat Nica totaal geen honger had toen ze de kantine in liep. Haar blik viel al snel op Romeo, en na zichzelf even mentaal voorbereid te hebben, liep ze op hem af. Het was nog steeds vreemd voor haar, dat ze vroeger met gemak alles tegen hem kon zeggen, en dat ze nu zelfs moeite had om op hem af te stappen. En dat had ze niet absoluut niet snel met mensen, zelfs niet met de wolven van de andere roedel. Echter, door alles wat Romeo gedaan had in de afgelopen twee, drie jaar, vond ze het absoluut niet fijn om met hem te praten. Ze vertrouwde Cas zelfs nog meer, en dat terwijl hij de toekomstige Alfa van haar "vijandige" roedel was.
Eenmaal bij de tafel waaraan Romeo zat, glimlachte ze lichtjes naar de andere jongen aan de tafel (ze was zijn naam vergeten), beet op haar onderlip en richtte haar aandacht (met tegenzin) op de jongen waar ze ooit goed bevriend mee was. 'Kunnen we even praten?' vroeg ze op een zachte toon. Hij wierp haar een blik toe die duidelijk zei dat hij daar geen zin in had. Een zachte zucht verliet haar lippen. Het was niet alsof zijzelf wel zin had om met hem te praten. 'Het is belangrijk.'
'Best, als je het maar kort houdt. Ik heb wel betere dingen te doen.'
Ze knikte lichtjes en liep richting de uitgang van de kantine. Voor de zekerheid keek ze over haar schouder of hij wel mee kwam. Het zou typisch iets voor hem zijn om gewoon te blijven zitten.
Uiteindelijk stonden ze in een verlaten gang. Nica stond op een paar meter van hem, met haar armen over elkaar geslagen. 'Ik weet dat je niet goed met Rey kan opschieten en dat je mij zo'n beetje haat.' Ondanks dat het inmiddels al wel drie jaar geleden is dat hij haar zomaar uit de kant schoof, had ze er nog steeds behoorlijk veel moeite mee. 'Maar ik maak me zorgen om Rey,' vervolgde ze. 'Mijn vader vertelde mij gister over jouw vader's... beslissing, en ik heb sindsdien niet met haar gepraat. Het is niks voor haar om helemaal niks te laten horen. Er klopt iets niet.'

To the stars who listen — and the dreams that are answered

17 mei 2016 - 20:13 Hyonyeo is offline

Hyonyeo 24575

“——DESTROY WHAT DESTROYS YOU"

C A L L U M R E D M O N D

Er zijn pas enkele dagen voorbij gegaan sinds hij uit het gevang is gekomen, wat hij de bijnaam "Hel" heeft gegeven. Het is niet volslagen overdreven om het zo te noemen, als je weet hoe het eraan toegaat daar. Maar alleen insiders kunnen die informatie weten, iets wat hij met zijn reputatie wel kan weten.
In deze tijd is hij grotendeels buiten geweest, iets wat hij voorheen flink heeft onderschat. Nu wilt hij niets liever dan elke dag van de lucht genieten, en voornamelijk van de vrijheid die hij hierdoor voelt. Het is dat zijn moeder nu een stuk bezorgder is geworden na dat hele fiasco, want anders zou hij eveneens buiten blijven slapen. Staren naar het nachtblauw en de glinsteringen die de lucht kleuren doen hem enigszins kalmeren—— Zo herinnert hij zich eraan dat zelfs in het duister een licht schijnt.
Hij haalt een hand door zijn zwartbruine haar, waarvan meerdere plukken wild gekruld zijn aan de voorkant. Met niets meer dan een nonchalante blik in zijn ogen laat hij het hoe het er momenteel uitziet, zoveel aandacht besteedt hij er überhaupt al niet aan.
Zijn reputatie zal wel geheel naar de klote zijn, als dat het al niet eerder was. Ach, hij is hier toch alleen om zijn school af te maken en zijn leven op de rit te houden. Geen tripje Hel meer voor hem.
Callum zat op op het dak van het huis en bekeek het uitzicht. Ondanks het feit dat hij niet wist hoelang hij daar al zou zitten, rekende hij erop dat zijn moeder binnen enkele minuten naar buiten zou komen om hem te waarschuwen. In eerste instantie heeft ze hem zeker meerdere malen gewaarschuwd, en zelfs bestraft, het niet te doen. Echter, pas nadat ze heeft geleerd dat het absoluut geen effect had op hem was ze ermee gestopt.
‘Manestraal, naar beneden komen. School!’ Behendig begon hij zijn weg naar beneden, mompelend, “Ik mag toch hopen dat ze me niet zo op school zal noemen”. De jongeman was eraan gewend zulke koosnaampjes van zijn moeder te krijgen, dat mocht echter niet betekenen dat hij het altijd even fijn vond. Al moest hij toegeven dat hij het meer weet te waarderen na zo’n donkere tijd, waarin hij heeft leren kennen wie er werkelijk om hem geeft.

Als de Nightcrawler de pick-up opstart, klinkt het gebrom als muziek in zijn oren. Het zorgt dan ook voor een kleine grijns rondom zijn mondhoeken, die amper te bemerken valt. Gezien hij genoeg gelanterfant heeft, doet hij de gordel om en rijdt naar het gebouw toe waar hij al een gehele tijd geen stap binnen heeft gezet. Nieuwsgierig naar de reacties van degenen die de man kent, broedt enigszins lichtelijk binnen, maar verder gaat het hem vooral om zichzelf. Mocht iemand die belachelijk bullshit geloven, is het niet zijn probleem en Callum heeft er vooral geen zin in om zijn tijd of energie daaraan te verdoen. Na school zal hij zich op de taakstraf moeten richten die hij als beloning erbij heeft gekregen, alsof bijna twee jaar in het gevang rotten nog niet meer dan genoeg is.
‘They come running’ just as fast as they can. ‘Cause every girl crazy ‘bout a sharp dressed man.’ Hij grijnst. De muziek die uit de radio stroomt, zet hij wat harder om zichzelf in de muziek te verliezen tot hij op school aan is gekomen. Heel lang duurt dat niet, ze wonen vlakbij immers, dus sluit hij zijn auto goed af. Met zijn tas over de schouder geslagen, sloft hij nonchalant richting het schoolgebouw. Callum ziet een aantal bekende koppen, maar in één van de hallen ziet hij eveneens een poster die zijn aandacht heeft getrokken. Laconiek scheurt hij het van de muur, maakt er een propje van en gooit het over zijn schouder weg.
‘Moest die sukkel weer aandacht trekken? Sommige dingen veranderen ook nooit,’ verzucht hij redelijk emotieloos als hij bij Gideon en Cas aankomt en “Romeo” net verdwijnt. Beter kwijt dan rijk—— En Callum dacht dat zijn naam vreemd was, wie noemt zijn kind nou “Romeo”?
Er is eveneens een jonge meid die hij niet eerder heeft gezien toen hij hier op school zat. Ongeïnteresseerd laat Callum zijn donkere ogen over haar gezicht dwalen, om al snel erover uit te komen dat het hem in feite niet boeit. Het enige wat zijn aandacht zal wekken, zijn de lessen of gebeurtenissen die om gerechtigheid vragen. Als iemand zijn leven wilt verkloten, moet ‘ie dat zelf maar weten.
‘Dus,’ vervolgde hij, op een manier alsof het praten hem nu al vermoeide, ‘nog wat gebeurd?’

[ bericht aangepast op 17 mei 2016 - 20:17 ]

Quiet the mind, and the soul will speak.

17 mei 2016 - 22:34 Value is offline

Value 11253

ROMEO SEGUNDO CERVA
YOUNG, WILD & LACTAFREE

"Algebro is my best mat(h)e."
Skinwalkers | Alfa | Captain | Senior | Kantine

Romeo verborg niet dat hij overdreven met zijn ogen draaide. Even overwoog hij om gewoon te blijven zitten, maar hij had niet veel zin zijn tijd te verdoen aan extra gezeur van Danica. Deze middagpauze nog moest hij Sage bijles geven, als hij niet aanwezig zou zijn, kon hij naar zijn notities fluiten en wie weet moest hij dan zijn jaar dubbelen. Nog een extra jaar op de klote humaniora.
'Ik weet dat je niet goed met Rey kan opschieten en dat je mij zo'n beetje haat.' Nagel op de kop. 'Maar ik maak me zorgen om Rey,' vervolgde ze met verontwaardig over elkaar geslagen armen. 'Mijn vader vertelde mij gisteren over jouw vaders... beslissing, en ik heb sindsdien niet met haar gepraat. Het is niks voor haar om helemaal niks te laten horen. Er klopt iets niet.'
Hij kreunde, het ging over haar, typisch (!) en hij deed niet eens moeite om het in te houden. Nonchalant leunde hij met zijn schouder tegen de muur.
'Hoor eens, Nica, Reyna is groot en oud genoeg om haar eigen beslissingen te maken. Ook al is wegrennen van de problemen niet zo volwassen, maar goed.' Hij laste even een pauze in zodat ze kon verwerken wat hij aan het zeggen was en ging toen verder: 'Een helpend handje van haar tweelingbroer heeft ze echt niet meer nodig, weet ik veel waar ze uithangt. Ja?'
Het bleef stil, vermoedelijk was Nica moeite aan het doen haar woede binnen te houden, want ze zag eruit alsof ze hem elk moment kon aanvallen. 'Wat verwacht je nu eigenlijk dat ik doe? Heel de roedel optrommelen voor een zoekactie naar Reyna, terwijl ze eigenlijk met een twee liter bak ijs Ben&Jerry in de zetel hangt voor de buis? Dacht het niet.'
Hij bleef haar doordringend aankijken, op zijn gezicht kon je lezen dat hij weg wilde. De zin 'Als dat het was, kan je me dan excuseren?' brandde op zijn lippen, maar hij sprak het nog niet uit.

~~VANDAAG IS HET DAG TEGEN HOMOFOBIE HAHAHHAHA YOW ROMEOW RIP~~

i can swear, i can joke – i say what's on my mind if i drink if I smoke – i keep up with the guys

18 mei 2016 - 14:51 Hexcore is offline

Hexcore 33027

Gideon "Vanguard" Rin Irons
"And if we die tomorrow, what do we have to show?"
19 — Bèta — Nightcrawler — Code Paranoia

Gideon grinnikte toen hij Cas zijn reactie hoorde.
"Affirmatief, dat is duidelijk kip. All hail mager vlees", zei hij dan, ook blij door het feit dat er kip te eten viel. De jongeman was namelijk dol op mager vlees en dus ook kip. Het zou hoogstwaarschijnlijk droog zijn, maar de meesten mochten voor zijn part doodvallen want er was kip.
"Je mamie was er vandaag zeker niet om je te helpen aankleden?" Die persoon was de eerste die van Gid mocht doodvallen en als blikken konden doden, dan was Romeo nu ontploft of overleden aan de meest pijnlijke dood die er bestaat. Hij ging weer verder, maar de jongeman kon het toch niet laten om zijn tanden te ontbloten en er een overduidelijke 'Tch' aan toe te voegen.
Toen ook Lin bevestigde dat het hemelse feit kip er was, knikte hij hevig toen ze vroeg of hij ook wat wou. Zijn glimlach keerde meteen terug op zijn gezicht.
"Moest die sukkel weer aandacht trekken? Sommige dingen veranderen ook nooit", zei Callum die nu achter hen opgedoken was. Gideon gromde zachtjes en rolde met zijn ogen.
"Tell me about it. Ik weet niet wat het nu weer is met 'Julia', maar ik had wel gedacht dat hij eindelijk die stok uit zijn kont zou gehaald hebben en zich op zijn minst gedragen als iets dat menselijk lijkt. Helaas is die gedachte alleen al een utopisch vooruitzicht. Gilipollas*. Om verder te gaan op je andere vraag: ik weet niet goed hoe jullie elkaar al kennen, maar omdat het me niet kan schelen: Callum, Lin. Lin, Cal", zei hij dan, en maakte met zijn hand een gebaar van de één naar de ander.
"Cas, zitten die nieuwe mensjes nu aan onze vaste tafel?" vroeg hij toen en grijnsde lichtjes. Bad call.

Translation notes

[ bericht aangepast op 18 mei 2016 - 18:26 ]

Sidera nostra contrahent solem lunamque

18 mei 2016 - 15:23 Syaoran is offline

Syaoran 12983

—————————————————————————————

—————————————————————————————

—————————————————————————————

Erin Mariah Braiden

”Watch out, I might bite.”

• Senior • Nightcrawler • Eightteen • Outfit • Kantine •

”Jij kan beter uitkijken, Volkka.”
Hoewel ik geen enkel benul had van wat het haast denigrerende woordje - aan het einde van zijn zin - betekende, ontging de toon me allesbehalve. Een tikkeltje arrogant trok ik een van mijn wenkbrauwen op en moest daarbij mijn uiterste best doen om mijn poelen niet minachtend over de jongen heen te laten glijden. Wie dacht hij wel niet dat hij was? Zijn vuisten waren dusdanig gebald dat zijn knokkels wit verkleurde en zijn gehele houding leek een bedreiging uit te stralen. Mijn innerlijke Wolvin gromde, hield haar kop laag en ontblote haar vlijmscherpe tanden terwijl haar nekharen overeind stonden — borstelend. Ze was allesbehalve blij met de manier waarop de jongeman reageerde en ik wist, als ik het haar toe zou laten, dat ze hem dit zonder pardon wilde laten blijken; al was het maar om te proberen.
”Onderschat nooit een Sibirskiy lycanthrope met niets te verliezen.”
Een zachte snuif rolde over mijn lippen heen waarbij ik trachtte niet onder de indruk over te komen. Ik moest hem een kleine klopje nageven dat hij zich voor onze soort allesbehalve schaamde, maar de manier waarop hij dit nu toonde leek me enigszins iets te ver te gaan — vooral gezien het terrein waar we ons bevonden en onschuldige leerlingen niks te maken hadden met de vete tussen twee packs; afgezien van het feit dat zij zich niet eens bewust waren van ons bestaan. Echter was het feit dat de jongen klaarblijkelijk niks te verliezen had eveneens een interessante kwestie. Degene die in een roedel leefde hadden niks meer te verliezen als ze een van de laaggeplaatste waren: een Omega. Ik daarentegen riskeerde wellicht een tirade van Castitus als deze in de gaten kreeg wat er op dit moment speelde, al helemaal wanneer deze uit de hand zou lopen. Mijn plek was verre van onderaan noch bevond ik me tot één van de hoge rangen, maar wist ik me precies tussen hen in te bevinden
Mijn ogen flitsten even langs de jongen af en trokken vluchtig door de aula heen, in zoverre dat vanaf mijn positie mogelijk was. Tot nu toe leek geen ander mee te krijgen van wat er gaande was en om een beetje eer voor mezelf te houden wilde ik dat graag zo houden; al was het moeilijk om de jongen niet van een knauw te zien daar mijn humeur met de tel leek te verslechteren. Ik was geen vechtersbaasje, maar dat wilde niet zeggen dat ik me zomaar op mijn kop liet zetten — laat staan uitgedaagd worden terwijl hijzelf net zo fout was als ik wellicht.
”Misschien niet,” bracht ik vlak uit en sloeg mijn armen defensief over elkaar terwijl ik mijn kijkers weer op de jongen voor me richten. “Maar deze Lycanthrope heeft nog niet gegeten,” vervolgde ik waarbij een lage grom in mijn keel roffelde die alleen voor hem duidelijk kon zijn. “Dus beter dim je in, voor ze besluit haar tanden in iets versers te zetten.” Om mijn punt duidelijk te maken bleef ik staan waar ik was, waarbij mijn fonkelende poelen waakzaam op de jongen gericht bleven en ik het zachte gerommel vanuit mijn mag probeerde te negeren.

~~Ik heb echt betere posten gehad, sorry. They'll get better eventually.~~

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

18 mei 2016 - 18:17 Ken_ is offline

Ken_ 18305

Jessica Eve Porter
{
Skinwalker { 16 { Junior b

Zach haalde simpel zijn schouders op wat Jessica enigszins opluchtte, Zach geloofde daar gelukkig niet is. Al... Stel dat hij het zou weten, dat er echt weerwolven bestaan, hoe zou hij dan wel niet reageren op haar? Jess schudde deze gedachten uit haar hoofd en keek toen terug naar Zach die zijn mond openende . 'Dat weet ik, maar mijn vader denkt daar anders over,' zucht hij. 'Als hij er niet in geloofde, dan woonde ik nu nog in Spanje. Dus misschien is het maar goed dat hij er in gelooft, anders had je mij nooit leren kennen.' Zach haf haar een plagerig stootje wat haar deed glimlachen en speels haf ze hem een duwtje terug. "Het lot heeft gekozen, dus je bent gewoon gedoemd om bij mij te zijn." grinnikte ze . 'Volgens mijn vader zouden hier ook weerwolven moeten zitten, of ooit geweest zijn.' Jess haalde haar wenkbrauwen op." Voor zover ik weet, uh, zijn hier niet eens normale wolven of ietes." zei ze en glimlachte
Eens Jess begon over het feest, leek de jongen -zoals ze helaas al verwacht had- haar subtiele hint niet te snappen.
'Ik ben niet een groot fan van shoppen, maar als ik kan wel mee gaan als je wilt? Ik heb alleen totaal geen verstand van mode, dus ik ga enkel mee voor de gezelligheid en niet om mode advies te geven.' Jessica knikte enthousiast. "Yas! Ik sleur je gewoon mee naar alle winkeltjes, als je het nu wilt of niet." grijnsde ze en knuffelde de jongen even. Ze was gewoon blij dat hij mee wilde gaan met haar en zou, als hij na het shoppen nogsteeds geen idee had wie hij mee zou vragen -Jess hoopte dus stiekem van niet- dat zij hem zou vragen.
Nadat Jess haar eten op had zette ze deze weg en wachtte rustig op Zach.

Alaska Neal Wide

Seniors 17 sHuman

‘Het zijn maar sigaretten, Alas.’ Zei Seth waarna hij toch zonder enige twijfel een peuk uit het pakje nam dat Alas hem aanbood. Hij negeerde zijn opmerking maar, gezien de actieve jongen te veel genoot van het zonlicht dat op zijn bleke gezicht scheen. Daarbij leek hij ook niet zonder een sigaret te kunnen al was het vast voor een andere reden dan die van Alaska.
‘Er is niets speciaals gebeurd.’ Zei Seth op de vraag die LAs hem had gesteld en ging vervolgens in het gras gaan liggen. Een voorbeeld dat Alaska dan ook maar nam door even languit te gaan liggen. Erg lang lag hij niet in deze houding of hij zwiepte zijn rechter been al over zijn linker heen en kneep één oog dicht omdat de zon ietsje te fel scheen. "Er moet toch iets gebeurt zijn? Anders heb jij maar een saai leven zeg." mompelde Alaska en grijnsde even als teken dat hij een grapje maakte. Seth was zijn domme mopjes toch al gewoon, dus ging Alaska er gewoon mee door. Er zijn mensen die niet eens 5 minuten met de jongeman omkunnen en Seth was daar dus een uitzondering van.
. ‘Jij hebt waarschijnlijk heel wat meer te vertellen dan ik.’ De grijns om Seth lippen deed Las ook grijnzen en een hijsje nemen van zijn peuk. " Hmm even denkenk." zei de jongen eens hij de rook die in zijn longen zat te draaien weer uitblies. " Veel gerepeteerd voor de band, mijn ouders weer rotgeirriteerd met mijn kattegejank, oh en er is een nieuw 'gezinslid' bij ons thuis. " begon hij en plaatste de peuk weer tussen zijn lippen. "Mijn ouders hebben een uitwisselingstudentje binnen huis gehaald, wedden dat ze me gewoon weg wilden?" lachtte Alaska en haf Seth een stoot tegen zijn schouder. "Blijkbaar moest ik naar Denemarken of zoeits, ergens in Europa, maar tja mijn ouders hadden get contract verkeerd gelezen dus Lassie hier is niet weg." Alaska haalde zijn schouders op. "Ze is ook niet echt het perfecte beeld van een 'dochter' zoals mijn moeder gehoopt had dus ik vind het wel geinig". grijnsde de jongen en nam nog een hijsje. Lin heette ze, een knappe dame die Alaska al lang afgewezen had - tja hij kon maar proberen, het was wel vaker dat mensen hem te klein vinden tot zijn ergernis toe- die hij nu maar als een kennis aanschouwde. "Daarbij heb ik me rotverveeld, ik heb je een paar keer komen opzoeken weet je." ratelde Alaska door.

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

19 mei 2016 - 13:44 KIaus is offline

KIaus 21035

Conan 'Coy' Pavel Volkov

Ik hoorde het meisje snuiven, wat mij toch wel ergens een goed gevoel gaf. Ik was misschien niet trots op wat ik was, maar had me erbij neergelegd en sprak er nu ook eigenlijk vrijer over dan velen anderen, wat me zowel respect als problemen opleverde. Daarbij had ik te lang op mijn instincten geleefd, om het nu geheel te kunnen onderdrukken. Mijn vuisten waren inmiddels zover gebald dat de nagels zich diep in mijn handpalmen drukten en mijn knokkels wit werden. Ik wist ook wel dat ik hier niet kon vechten, dat zou waarschijnlijk mijn verbanning, of zelfs dood, opleveren, want degraderen kon ik toch niet meer. Toch liet ik dit niet zomaar gaan. Zo was ik niet, of iemand in een hogere rang moest me vertellen dat ik moest stoppen. Ik zag haar intussen om ons heen kijken, maar zelf hield ik mijn ogen niet van haar af. Wolven konden plots uitslaan en waren onvoorspelbaar, dus ik nam geen risico. Als het nog iets verder zou gaan, zouden we naar buiten moeten gaan, want binnen kon dit echt niet, maar voor nu bleef het bij dreigen. Toen ze verdedigend ging staan, kreeg ik een adrenalinestoot, net of ik de overhand had gekregen in een fysiek gevecht, en liet mijn lip langzaam zakken tot een gevaarlijke grijns. Haar woorden zeiden iets anders, maar woorden waren voor mij niets, lichaamstaal was een stuk belangrijker. Toch werd ze langzaam weer wat dreigender, waardoor ik mijn lip weer optrok. Haar grom, veroorzaakte weer een grom bij mij. Ik hield me normaal rustig, maar zo af en toe voelde het zo goed om het fysiek te laten worden. "Je durft niet te vechten, Volkka, anders stonden we nu wel buiten. Je hebt wat te verliezen, misschien niet direct fysiek, maar wel aan status." Mijn stem was laag en dreigend, terwijl ik mijn gedachten over de situatie aan haar voorlegde, niet alles, want ik wilde iets achterhouden voor de overhand als het wel uit de hand zou lopen. Ze was langer dan ik was, waarschijnlijk groter en sterker als wolvin, maar dat stopte me niet. Ik was snel en wendbaar, en honger overstemde vaak tactiek in een gevecht, dus misschien waren mijn kansen nog niet zo slecht. "Loop dus maar gewoon weg en laat het gaan, want ik ben niet degene die nog iets te verliezen heeft." beet ik haar scherp toe. Zolang ik het niet binnen deed, was er weinig wat er met mij zou gebeuren, terwijl zij mogelijk in een vrije val door de rangen zou komen. Ze kon het nogsteeds doen, maar voor mij waren beide opties even goed. Stiekem wilde ik misschien wel liever vechten dan niet, maar dat wilde ik niet laten merken, omdat ik haar die informatie niet wilde geven. Daarbij zou zij mogen bepalen of het tot de dood was, omdat ze een hogere rang had, en zelfs al dat niet zo was, zou het goed mijn dood kunnen betekenen. Niet dat ik bang was voor de dood, zeker niet, maar ik wilde mijn adoptiefamilie niet teleurstellen. Nu was dit niet mijn keuze meer, maar die van haar. Ik zou gepast reageren, door haar te laten gaan, of door haar te volgen naar buiten.

Bowties were never Cooler

19 mei 2016 - 14:14 Frisk is offline

Frisk 8318

ASTER MAXWELL CRAKE
xKiss me if I'm ~~wrong~~, but dinosaurs still excist, right?x
Human ~ Senior ~ Kantine

"Ik heb sinds jaren weer bij mijn vader geslapen dit weekend" Aster kon aan haar peinzende gezicht zien dat dat heel wat moeilijker was geweest dan ze liet merken, maar hij hield wijselijk zijn mond. Hij wist maar al te goed dat het geen zin had om mensen te pushen om hun mond open te doen. Als ze hem iets wilde vertellen, dan zou ze dat zeker doen.
"Het was wel oké, denk ik. McKaylee was vreselijk irritant en wilde alleen maar de aandacht hebben, maar ik heb het weer overleefd." Niet enkel de duim, maar ook haar gezichtsuitdrukking bevestigde wat hij al dacht. Het was niet zó oké als ze zei, maar aangezien ze al snel achter zijn weekend vroeg, bleef het erbij. Hij zou het later wel horen. In plaats daarvan verscheen er een grijns op zijn eerst zo bezorgde gezicht, en hij wiebelde met zijn wenkbrauwen.
"Knorrig," grijnsde hij. Het volgende moment werd duidelijk wat daar mee bedoeld werd, want de normale gang van zaken werd abrupt verstoord door varken nummer vier die luid knorrend, bijna schreeuwend, de zaal binnenstormde, gevolgd door twee wanhopige leerkrachten. Aster had alle moeite van de wereld om niet in lachen uit te barsten, terwijl hij hoopte dat het varken niet recht op hem zou aflopen. Waarschijnlijk was hij - of Sage - al wel hoofdverdachte nummer één, maar zonder bewijs hadden ze niets om hem degelijk ook te straffen.
"Als ze jou iets vragen; ik heb dat varken nog nooit van mijn leven gezien," fluisterde hij tegen zijn beste vriendin, waarna hij op zijn gemak zijn eten uit zijn tas haalde.

CASTITUS "CAS" WALTERS
x I hope your day is as nice as my butt. x
NC ~ Alfa ~ Captain ~ Senior ~ Kantine

Cas grijnsde terwijl hij nog een beet van zijn appel nam. Hij was absoluut niet aan het flirten, maar ergens was het voor hem altijd een kleine overwinning als hij een meisje aan het lachen kreeg.
"Als Cas degene hier op school is die mode advies geeft, dan wil ik niet eens weten hoe de rest er straks bij loopt," kaatste Lin terug en Cas trok zijn wenkbrauwen op. Hij slikte het fruit door en glimlachte speels.
"Als het echt aan mij lag, dan heb jij veel te veel aan," was zijn ondeugende antwoord. Hij zette een stap achteruit, want hij had al enkele slagen van Lin te pakken gehad en deze waren zeker niet te onderschatten. Het volgende moment werd het vrolijke momentje bruut verstoord. Het was niet dat Cas geen verweer had, maar een trilling in zijn broekzak en de bevestiging dat er dus wel degelijk kip was, leidde hem af. Toen Cas zijn gsm uit zijn broekzak had gevist, het berichtje had gelezen en weer opkeek, was Romeo alweer iemand anders gaan lastigvallen.
"Lul," mompelde hij nog terwijl Callum zich bij hen voegde. Dat hij hierbij minstens twintig man voorbij stak, leek hem weinig te doen. Veel kon het Cas evenmin schelen.
Moest die sukkel weer aandacht trekken? Sommige dingen veranderen ook nooit." Cas haalde zijn schouders op. Zijn vrolijkheid was op slag verdwenen en zijn ogen zochten de zogenaamde sukkel op. Een knoop van ongeloof, woede en iets wat nog verrassend veel op bezorgdheid leek, begon zich te vormen in zijn maag. Plots was de kip die Gideon zo aanprees, niet meer zo smakelijk en hij kletterde zijn bord bij dat van Gideon, ook al lag zijn plateau al vol.
"Cas, zitten die nieuwe mensjes nu aan onze vaste tafel?" Cas zag Gid's grijns wel, maar kon hem niet beantwoorden. Voor de eerste keer in jaren kon het hem verdomd weinig schelen wie er aan zijn tafel zat. Eén smsje kon daarvoor zorgen.
"Misschien," mompelde hij afwezig, zijn ogen nog steeds op Romeo gericht. Uiteindelijk keek hij snel de kantine rond en zoals verwacht was diens zus nergens te vinden. Cas vloekte binnensmonds.
"Ik heb zonet een bericht van mijn vader gehad." Aan de klank in zijn stem was al duidelijk dat dit een zeldzaamheid was. "De volgende Alfa van de Skinwalkers is vastgesteld," vervolgde hij met opeengeklemde kaken. Het was één van de vele afspraken tussen de roedels. Hoewel ze geen invloed hadden op elkaars opvolging, werd deze informatie wel uitgewisseld. Cas was allesbehalve blij met de uitkomst. Goed, hij was niet de beste vrienden met Reyna, maar haar haten deed hij niet. Romeo daarentegen... die idioot was in staat om een nieuwe oorlog te ontketenen en Cas was niet zeker of hij dat later kon tegenhouden. Of dat hij dat zelfs maar wilde.
Hij vloekte nog eens. Dit was exact de reden waarom hij al die bullshit niet wilde. Zorgen en verantwoordelijkheden die hij helemaal niet nodig had. En toch... negeren kon hij ze ook niet, hoe graag hij het ook wilde. Dat was dan ook precies wat er gebeurde toen zijn nekharen overeind kwamen en hij snel om zich heen keek, zoekend naar de oorzaak. Hij voelde gewoon dat er iemand in de problemen zat en al snel had hij al gevonden wie. Zonder veel uitleg te geven, duwde hij zijn plateau in de handen van Callum en stapte op het dreigende gevaar af.
"... die nog iets te verliezen heeft," hoorde hij de jongen nog net zeggen. Hij stond met zijn rug naar de kantine toe en Cas Erin over zijn schouder recht aankijken. Hij trok vragend zijn wenkbrauw op, maar vertraagde zijn pas niet. Het volgende moment sleurde hij de jongeman - die hij nu als Coy herkende - aan zijn kraag mee en greep met zijn andere arm Erin vast. Bang om aangevallen te worden, was hij niet. Erin zou sowieso naar hem luisteren en Conan kon hij gemakkelijk onder bedwang houden.
"Jij hebt misschien niets te verliezen, maar de rest van ons wel," siste hij hem kwaad toe. Zijn roedel of niet zijn roedel, het lot van alle weerwolven ging hem sowieso aan. Ondertussen had hij de twee meegesleurd naar het smalle steegje tussen de kantine en het gebouw van de lagere jaren. De enigen die daar soms kwamen, waren meestal toch te high om iets van hun omgeving te merken. Nu waren ze alleen.
"Als je zo nodig je tanden moet laten zien, ga je gang, maar doe het verdomme niet in het zicht van de halve school'" ging hij grommend verder. Daarna draaide hij zich om naar Erin en keek haar al even kwaad aan.
"En jou had ik wel wat intelligenter ingeschat."

[ bericht aangepast op 9 juni 2016 - 18:08 ]

Mijn brein breint zoals het breint.

20 mei 2016 - 23:14 reguluswife is offline

reguluswife 37248

DANICA LOIRE BANDINI

SENIOR || SKINWALKER || BETA || OUTFIT || HALLWAY

She doesn't say "I love you" like a normal person.
Instead, she'll laugh, shake her head, give you a little smile and say "you're an idiot."
If she tells you you're an idiot, you're a lucky man

De moed zonk Nica in haar schoenen toen ze Romeo's geïrriteerde gekreun hoorde.
'Hoor eens, Nica, Reyna is groot en oud genoeg om haar eigen beslissingen te maken. Ook al is wegrennen van de problemen niet zo volwassen, maar goed. Een helpend handje van haar tweelingbroer heeft ze echt niet meer nodig, weet ik veel waar ze uithangt. Ja?'
Een lichte frons was op haar gezicht verschenen. Ze wist dat Rey en haar broer niet goed over weg konden, maar deze reactie had ze niet van hem verwacht. Ze had gehoopt dat hij op z'n minst een beetje bezorgd zou zijn, niet dat hij er zo nonchalant over zou doen. Het frustreerde haar dat hij zo over haar vriendin praatte. Ze wist zeker dat hij ook niet blij zou reageren, als zijn vader had besloten om Rey tot de volgende Alfa te maken. Dus waarom deed hij nu dan zo rot over haar reactie? Tegelijkertijd maakte ze zich nu nog meer zorgen. Zou Rey echt zijn weggelopen?
'Wat verwacht je nu eigenlijk dat ik doe? Heel de roedel optrommelen voor een zoekactie naar Reyna, terwijl ze eigenlijk met een twee liter bak ijs Ben&Jerry in de zetel hangt voor de buis? Dacht het niet.' Haar voormalige vriend keek haar doordringend aan en ze haalde vermoeid haar hand door haar donkerblonde lokken. Het duurde even voor ze wist wat ze moest antwoorden.
'Ik verwacht helemaal niks van je,' begon ze zacht. 'Ik wilde alleen maar met je praten omdat ik hoopte dat jij misschien iets meer zou weten.' Ze zuchtte diep. 'En ze zit niet "met een twee liter bak Ben&Jerry ijs in de zetel voor de buis", Romeo. Ik heb nog geen halfuur geleden nog met je moeder ge-sms't en ze zei dat Rey nog steeds niet thuis was,' vervolgde ze iets verder, maar hierna leek ze dat weer te verliezen. 'Ik snap het gewoon niet. Ik weet dat jullie niet goed overweg kunnen... Maar voor Raulo zou je zelfs de hele roedel optrommelen om naar hem te zoeken, maar voor Rey zou je niet eens een kleine zoekactie starten.' Ze beet kort op haar onderlip. 'Als jij mij niet wilt helpen, dan zoek ik haar wel alleen,' besloot ze.

To the stars who listen — and the dreams that are answered

22 mei 2016 - 21:56 reguluswife is offline

reguluswife 37248

LINNEA ASTRID SØRENSEN

SENIOR || EXCHANGE STUDENT || WOLF || SEVENTEEN || OUTFIT*

If you obey all the rules, you miss all the fun

'Moest die sukkel weer aandacht trekken? Sommige dingen veranderen ook nooit,’ zei een nieuwe stem, nadat Romeo was weggelopen. De jongen die erbij was komen, zag er ook ouder uit de dan gemiddelde middelbare scholier en Lin begon zich toch echt serieus af te vragen wat er mis was met de school. Vreemde Amerikanen.
‘Dus,’ vervolgde dezelfde jongeman, ‘nog wat gebeurd?’
Hij nam niet eens de moeite zich voor te stellen, waarop ze lichtelijk haar wenkbrauwen optrok. Iemand was met het verkeerde been uit bed gestapt.
'Tell me about it. Ik weet niet wat het nu weer is met 'Julia', maar ik had wel gedacht dat hij eindelijk die stok uit zijn kont zou gehaald hebben en zich op zijn minst gedragen als iets dat menselijk lijkt. Helaas is die gedachte alleen al een utopisch vooruitzicht. Gilipollas*. Om verder te gaan op je andere vraag: ik weet niet goed hoe jullie elkaar al kennen, maar omdat het me niet kan schelen: Callum, Lin. Lin, Cal,' meldde Gideon. Tenminste iemand hier met manieren. Soort van dan.
'Cas, zitten die nieuwe mensjes nu aan onze vaste tafel?'
Lin wilde hier iets op zeggen, maar werd afgeleid door Cas' afwezige antwoord. Hij was nog vrolijk voordat hij zijn mobiel te voorschijn had gehaald, dus ze vermoedde dat hij geen positief bericht had gehad. Nieuwsgierig als ze was, wilde ze natuurlijk weten waarom dat was. Ze hoefde er niet eens naar te vragen, want enkele seconden later begon hij al te vragen.
'Ik heb zonet een bericht van mijn vader gehad. De volgende Alfa van de Skinwalkers is vastgesteld.' Zijn manier van doen op dat moment zei al meer dan genoeg, waardoor hij eigenlijk niet eens verder hoefde te praten om de rest te laten weten wie de nieuwe Alfa werd. Ondanks dat ze nog niet erg land op de school zat, was het overduidelijk dat Cas en Romeo elkaar niet konden uitstaan. Lin had al kennis gemaakt met zowel Romeo als Rey en met beide kon ze wel opschieten. Ze kende ze niet genoeg om te weten wie de betere Alfa zou zijn, dus ging daar ook geen oordeel over vellen. Echter vond ze wel dat Rey het recht had om Alfa te worden, gezien zij tenslotte de eerstgeborene was.
Hij zei verder ook niks, op wat charmant gevloek na, maar duwde uit het niets zijn dienblad in Callum's handen en ging er vandoor. Ze volgde hem met haar ogen en zag dat hij op twee ruziënde mensen af liep en hun de kantine uit sleurde. Als hij hun de kantine uit wilde hebben zodat ze geen aandacht zouden trekken, hielp de manier waarop niet bepaald.
'Jullie zijn hier echt een stel vrolijke zonnestraaltjes met z'n allen zeg,' merkte Lin op, terwijl ze een lading kip op Gid's bord scheepte. 'En vertel me alsjeblieft dat jullie hier niet serieus "vaste tafels" hebben. Dat is zo... ' ze pauzeerde even om op het goede woord te komen,' Amerikaans,' besloot ze, want tsja.

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Index RPG Actieve Topics Zoek