[200] Behind Closed Doors • Speeltopic - Speeltopics

Er is een klein dorpje aan een rivier in Yorkshire, Naburn. Er staan enkele tientallen huizen en een paar boerderijen rond een centrale weg en een dorpspleintje, waar zich ook enkele winkels, een kerk, en een pub bevinden. Meer is er niet in het dorpje, daarvoor moet je naar de dichtstbijzijnde stad: York, wat ongeveer een half uur fietsen is. Het is een dorpje waar iedereen elkaar kent en niemand geheimen heeft… Maar is dat wel zo? Zijn je buren wel echt wie je denkt dat ze zijn? En weet je wel echt wat er gebeurt achter de gesloten deuren van de huizen rond het dorpsplein van het kleine dorpje?
In dit kleine dorpje wonen vier schijnbaar normale rustige Britse gezinnen. De vaders hebben normale banen, waar ze ’s ochtends heen gaan, en ’s avonds voor het eten weer van thuis komen, de moeders verzorgen thuis het huishouden en de kinderen, en de kinderen zijn perfecte studenten, maar is dit allemaal wel zo? Want zelfs in zo’n klein dorpje hebben mensen geheimen, van vreemde hobby's, tot affaires, en van geheime liefdes, tot geheime bijbaantjes.

• Rollen •
• Familie Greene

• Familie Parker

• Familie Beckett

• Familie Baker

• Familie DiAngelo

• Overige Buurtbewoners


• Regels •

Op het overtreden van al deze regels staat na 2 waarschuwingen het verwijderen van je personage(s).


• Story so far •

Het is vrijdag middag 16.00. De kinderen komen thuis van school en de vaders thuis van hun werk. Het is een lange week geweest en iedereen kan dan ook niet wachten op het weekend. Dit wordt nog eens verder versterkt door het feit dat van het weekend de grote boerderijdierenkeuring in het dorp neerstrijkt, wat elk jaar weer een van de grootste, en een van de enige, attracties is en waar het hele dorp aan meewerkt. Mensen zulen dan ook heel druk zijn met het voorbereiden van de tweedaagse keuring. De en zal hapjes aan eht maken zijn, terwijl de ander helpt met het afzetten van vakken op het marktplein en de grote straten die daarvan weglopen. Voor eens is het een grote drukte in het dorp, zowel van bewoners als van mensen uit de verre omstreken. Morgen komen pas de vrachtwagens met dieren, en hun eigenaren, maar dat betekend niet dat er nu al geen toeristen in de Inn van het dorp logeren, of dat het een rustige en normale vrijdag middag beloofd te zijn.
Theekransje vanaf 19.00
Pokeravond vanaf 21.00
Beiden in het huis van de familie Greene

[ bericht aangepast op 15 maart 2016 - 14:23 ]

---

Bowties were never Cooler

Naomi Beckett ‘’Kan je niet heel even zonder je telefoon doen?’’ Vroeg hij waardoor ik even smekend had gekeken, ‘’hey zeg, ga niet te ver he,’’ protesteerde hij vervolgens toen ik hem er op had gewezen dat hij ook niet altijd even makkelijk was. ‘’Goed dan, alsjeblieft,’’ hij pakte mijn telefoontje uit zijn zak en ik zuchtte opgelucht.       Het zou toch wat zijn als hij al mijn smsjes had gelezen, ik werd bij het idee al vreselijk benauwd. Toen ik vroeg of ik kon printen bleef mijn vader enkele tijd stil staan waardoor ik mijn wenkbrauwen iets had opgetrokken, zolang hij nu maar geen hartstilstand kreeg of zoiets engs. ‘’Eh ja, dat is goed,’’ sprak hij snel; ‘’als je alles maar wel netjes achterlaat, oké?’’ Ik lachte kort en knikte, ‘’ik zal het proberen, ik weet nooit hoe dat verrekte ding werkt. Hij drukte een kus op mijn voorhoofd die ik grof wegveegde, ‘’gatver pap,’’ lachte ik en rende vervolgens hard naar boven, naar de scanner waar ik op knopjes begon te drukken en vervolgens naar mijn telefoon gaapte om te zien of ik al een berichtje had binnen gekregen. Ik zuchtte even diep en liet mijn blik door het kantoor gaan, ik had dus echt geen zin meer om mee te gaan naar de keuring en hoopte dan ook echt niet dat ik werd gedwongen. Het liefst lag ik morgen gewoon de gehele dag in mijn bed.

[ bericht aangepast op 23 maart 2016 - 11:41 ]

---

Everything is illuminated by the light of our past.

Oliver Greene
Thuis aangekomen vond ik Bailey en Cinta in de keuken en werd het even later nog drukker toen de tweeling thuis kwam. Er was even een gesprek tussen Cinta en Freddie, die laatste leek zich nergens druk om te maken en even later toen Cinta vroeg wie er mee wilde helpen in de keuken, was ik eigenlijk iedereen te snel af door te zeggen dat ik dat wel wilde doen. Ik had ook zo mijn behoeftes en met de voorbereidingen van de afgelopen week had ik Cinta eigenlijk vrij weinig gezien en dit was wel het perfecte moment om even een momentje met mijn vrouw te hebben. Uiteindelijk verliet iedereen de keuken om z'n eigen dingen te gaan doen en waren Cinta en ik alleen. Cinta kwam naar me toe en sloeg haar armen om m'n nek heen en ik legde mijn handen op haar heupen neer en trok haar nog wat dichter naar me toe en ik luisterde naar haar vraag. 'Een beetje van beide, maar dat laatste misschien nog wat meer' zei ik haar met een scheve glimlach en kuste haar terug. Dit miste ik wel eens, we hadden allebei een druk leven en sinds de kinderen groter waren, konden we niet zomaar even verdwijnen voor een paar uur. 'Ik heb je gemist vandaag' mompelde ik tegen haar lippen aan, terwijl ik haar nog een kus gaf. Heel even flitste Alexis en Charlotte door m'n gedachtes heen, maar zo snel als het was gekomen, zo snel was het ook weer weg. 'Wat was je van plan om te gaan maken?' vroeg ik haat toen en trok haar nog wat dichter tegen me aan. Ik had ineens de vreemde behoefte om wat meer lichamelijk contact te hebben, dan alleen maar zoenen. Dat een van de kinderen misschien weer zou binnenlopen, daar dacht ik niet aan. Ik was nu even in een momentje met mijn mooie Cinta. 'Is het echt nodig dat we vanavond het theekransje en de pokeravond hebben'? vroeg ik haar toen zacht, 'We kunnen ook wat anders gaan doen' zei ik haar toen met een wenkbrauw wiebel en ik grinnikte zacht. Wat dat betreft was ik nog echt mijn wilde haren nog niet kwijt, maar ik was een man en die had ook zo z'n behoeftes, maar ik kon ook wel snappen dat het vanavond druk zou zijn en dat er dan wel weer een andere mogelijkheid zou komen. Ik streelde zachtjes over de huid van Cinta en kuste haar nog eens zacht op de mond. 'Ik houd van je' prevelde ik zachtjes tegen haar lippen aan.

---

'Darling, just hold on'

Thomas 'Tom' Beckett
Het gesprek met Naomi leek de goede kant op te gaan. Voor nu zou ik haar met rust laten, zodat ze even bij kon komen en dan zou ik later nog wel met haar een goed gesprek hebben en waarschijnlijk ook nog wel met Charlotte en met allebei, zodat ze het uit konden praten. Ze kreeg het voor elkaar dat ik haar telefoon terug gaf en ik kreeg bijna een hartaanval toen ze vroeg of ze op mijn studeerkamer even mocht scannen. Maar het zou verdacht over komen als ik daar niet mee in zou stemmen, dus gaf ik haar maar toestemming, maar niet voordat ze me moest beloven dat ze alles netjes achter liet. Nadat ze dat had gedaan, vloog ze als een speer naar boven, wat me even met m'n wenkbrauwen deed fronzen. 'Niet rennen op de trap' gaf ik haar nog meer, als ze dat überhaupt al hoorde en toen stond Oliver vervolgens voor m'n neus. Ik had sinds ik thuis was nog eigenlijk geen minuut alleen gehad en Alexis was ondertussen ook al wel met haar eigen dingetjes bezig en ik besloot dat ik zo maar even naar haar toe zou gaan, dat we even een momentje voor onszelf zouden maken, of er nou tijd voor was of niet. De hoofdpijn was al iets afgezwakt en ik moest gewoon niet aan m'n verslaving denken, want dan ging het wel een beetje. Ik hoorde de vraag van Oliver aan en dacht even na. Ik kon het hem moeilijk verbieden, ik had zelf een kat en er liepen ergens vast nog meer huisdieren rond, dus het zou gewoon niet eerlijk tegenover hem zijn als ik het hem zou verbieden. 'Als je moeder er oké mee is, dan vind ik het ook goed en dan zullen we van het weekend er eens even goed naar kijken wat voor beest het word, goed'? vroeg ik hem toen. Ik schonk hem nog een glimlach en tikte even tegen z'n muts aan. 'En nu ga ik je moeder zoeken als je het niet erg vind, let je op het eten'? vroeg ik hem en liet hem daarna alleen om Alexis te zoeken en die vond ik in de badkamer waar ze druk bezig was met schoonmaken. 'Alex, lieverd'? zei ik op zachte toon en raakte haar arm voorzichtig aan, in de hoop dat ze niet al te erg zou schrikken. 'Wat doe je, je bent net thuis en je bent vast hartstikke moe, laat het nu even' vertelde ik haar en gaf haar een kus op haar wang. 'Laten we even een momentje met alleen ons tweeën hebben, voor nu kan het even' Ik schonk haar een glimlach. Ze moest uitgeput zijn en toch ging ze weer dingen in het huishouden doen. Dat bewonderde ik van haar, dat altijd willen werken, maar voor nu moest ze even nergens aan denken. Het huishouden kwam wel weer en als het niet af kwam, dan kwam het maar niet af. Dan was er wel weer een volgende dag.

---

'Darling, just hold on'

"Wat denk je zelf, Michael? Dit kan zo niet langer, kun jij je niet voor één keer gedragen? Ik weet dat Joel voor jou niet de zoon is die je had gewenst, maar hij is en blijft je zoon en als jij een echte vader wil zijn, dan accepteer je hem voor wie hij is." zei ze waarna ze haar armen over elkaar had geslagen. Ik kijk op van mijn telefoon die nog steeds geen berichtje van Naomi had ontvangen, jammer genoeg. Dat klonk namelijk veel beter dan dit. Ik vernauw mijn ogen en sla ook mijn eigen armen over elkaar. 'Joelle is niet mijn zoon. Ze is mijn dochter. Misschien dat ik van gedachte verander als ze zo'n fucking operatie heeft gehad. Maarja. Wie gaat dat betalen hmh?' zeg ik en ik neem een grote slok. Ik voel het even branden in mijn keel maar het is iets waar ik na al die tientallen jaren wel gewend aan ben geraakt. 'En excuse moi? Ik moet me gedragen? Jij bent hier degene die vreemd doet hier, niet ik. Het is nooit goed met jou.' zeg ik en ik schud mijn hoofd. Ik kijk naar haar en laat mijn blik over haar glijden, waarna ik langzaam naar haar toeloop tot ze tegen het aanrecht staat. Ik kijk op haar neer en kan de ietwat kille blik niet uit mijn ogen krijgen. Het was niet haar schuld, niet helemaal. Maar haar gedrag hielp zeker niet. 'Dus wat is het, hmh? Loop je alleen maar te janken om onze dochter of is er meer.. Zeurende familie, vreemd gegaan? Vertel het me maar gerust.' zeg ik koeltjes.

[ bericht aangepast op 23 maart 2016 - 18:55 ]

---

El Diablo.

Frederica "Freddie" Kaya Greene Ze rookte de sigaret op tot de filter, ze vond het zonde om half opgerookt de boel weer weg te schieten. Ze drukte hem uit in de asbak die ze in de gootsteen had geplaatst en liet het uitgebrande stokje hier achter. Het deuntje van haar telefoon geeft aan dat er een nieuw berichtje binnenkwam, ze grijnsde en terwijl ze haar antwoord uittypte kreeg ze een nieuw bericht. Maar eerst haar antwoord aan Charlie. Zeker. Het is rood en paars. En de kleding zijn simpel, maar het is wat daaronder zit wat telt. Of heb je nog voorkeuren?       Misschien had ze - voor haar doen - dan wel wat saais aan, maar ze ging zich nu niet nogmaals omkleden. Morgen zou ze haar best wel doen. En sowieso, om heel eerlijk te zijn, de laatste tijd zag ze een andere Freddie in de spiegel, de simpele kleding, een naakt gezicht en rommelig haar was iets wat steeds vaker voorkwam dat ze in een jogging broek en een veels te groot herenshirt - dat ze het liefst van haar broer, maar ook van haar vader jatte - rondliep. En ja, ook als ze naar school ging, of andere gelegenheden. De laatste keer dat ze een les bijwoonde kon ze zich niet eens meer herinneren, deels omdat ze zo stoned was, maar dat was echt een hele tijd geleden. Ze stapte dan 's avonds ook gewoon met die kleding aan in bed en kon het net opbrengen om de volgende ochtend te douchen en wat schoons aan te trekken, puur omdat ze het anders onhygiënisch vond. Al was het wel een keer per ongeluk voorgekomen.       Ze zuchtte en legde haar hoofd tegen het kozijn, de rush van de sneeuw was al weer verlopen en hoewel de wiet nog wel hielp, was een groot deel van het geweldige gevoel wel weer weg. En wiet kon haar soms ook ineens enorm down maken, maar op een prettige manier, de manier waarop je in een fijn donker zit. Sommige momenten had ze zich onder dit warme deken verstopt, het volgende moment zweefde ze erop. Nu lag ze eronder. Dus stak ze haar voeten uit het raam en tilde haar hoofd weer op, om zich te keren en naar buiten te kijken. Afwezig, compleet in haar eigen wereld verzonken.

[ bericht aangepast op 23 maart 2016 - 19:58 ]

---

Reality's overrated.

Ik kreeg een berichtje terug, wat me wel wat deed grijnzen. Een rood en paars kussensloop zou prachtige sporen laten zien. Het was fijn dat er iemand was die wel klaar was voor mijn streken, want ik kon nu niet zeggen dat ik met mijn vrouw nog zo veel avontuurtjes had, zelfs gewoon normale rustige seks was er al heel lang niet meer bij. Ik wilde het niet toegeven, maar het deed me echt veel pijn. Ik voelde me minder dan een man omdat ik mijn vrouw niet de liefde kon geven die ze nodig had, zodat zij zich fijn genoeg voelde om mij ook te geven wat ik zo hard nodig had. Ik was daarin misschien geen normale man, vooral omdat ik ook in de wereld van de volwassen entertainment had gewerkt. Mij maakte het alleen geen klap uit of het spannend zou zijn of niet, ik wilde het liefst intiem zijn met mijn vrouw. Freddie was zeker een goede tweede, maar het liefst zou ik haar gewoon helpen op het rechte pad te komen en te blijven, maar zonder onze afspraken. Dat het gewoon weer goed ging met mijn vrouw, ik niet buiten mijn huwelijk om mijn heil hoefde te zoeken bij een ander om aan mijn trekken te komen. Jammer, genoeg zag het er niet naar uit of dit snel zou veranderen. Klinkt goed. Ik kijk er nu al naar uit. Heb jij nog wensen voor vanavond? Of zal ik je maar gewoon lekker onder handen nemen? Ik verzond het en zuchtte zacht. Ik had er best wel zin in, gewoon een lekker verzetje, wat klooien en laten zien, misschien wel meer aan mezelf dan aan haar, dat ik het lichaam van mijn partner perfect kon bespelen. Dat had ik best nodig op dit moment, zeker nu, zelfs al kon ik me moeilijk bewegen op dit moment. Het deed pijn, alles eigenlijk, maar ik kon het wel, ik kon het altijd. Ik legde mijn hoofd neer en zuchtte zacht. Noah zou zo hopelijk thuis zijn en dan konden we eten. Ik had ook wel trek, maar dat viel nog wel mee. Toch was het wel nodig om te eten, want anders zou ik nog neervallen tijdens de inspanningen, en dat zou ik me nooit laten overkomen.

---

Bowties were never Cooler

Alexis "Alex" Maeli Beckett-Dourdan. Haar adem stokte en ze schrok zeker wel, al was het lang niet zo heftig als soms, waar ze echt overeind sprong en trillend op haar benen stond, met haar ademhaling in eerste instantie ver weg. Hij hield rekening met haar en haar angsten, dat was fijn. Ze draaide zich om, richting hem en keek hem aan, met een klein glimlachje dat rond haar lippen krulde. "Het moet toch gebeuren," redeneerde ze. Als zij thuiskwam na een lange werkdag was ze natuurlijk moe, maar zij kookte niet eens en af en toe kon ze zich daar toch wel een beetje schuldig over voelen. Daarbij, door schoon te maken kon ze haar gedachten een beetje op een rijtje zetten, ze zat in gedachten met Charlotte en haar biologische vader. Maar ze knikte. "Oké, ik doe het zo wel."       Ze gooide het vochtige doekje weg en legde haar hoofd op zijn borstkas en ademde diep in. Hij was haar man en ze was nog altijd blij dat ze samen in het huwelijksbootje waren gestapt, maar hun huwelijk was gebaseerd op een leugen. Waar sloeg het dan eigenlijk op? En wat voor slecht voorbeeld gaf ze wel niet aan hun kinderen. Maar ondanks de eigenlijk slechte basis van hun relatie hield ze echt wel van hem. Ze keek hem aan. "Hoe was je werk?" vroeg ze. "Ga je naar de pokeravond?" Ergens maakte het feit dat haar man en Oliver elkaar spraken ongemakkelijk en een beetje bang dat hij wat liet slippen. Maar hij was ook niet achterlijk en hij had ook een gezin om te verliezen.       Ze dacht weer aan hun zoon. "Trouwens, wat dacht je ervan als Oliver een huisdier neemt? Hij wilt het zo graag en ik denk dat het goed voor hem zou zijn." Hij had een prima baan, zij verdiende helemaal goed en ze hadden dan ook een groot huis met daarbij een echt ruime tuin. Dat maakte het huishouden meer werk, maar er was zeker genoeg ruimte voor een huisdier erbij, wat voor dier het ook mocht zijn. Zolang hij maar niet besloot om een alligator te nemen vond zij het goed. En hoopte ze dat Oli hier een vriend uit zal halen. Of in ieder geval een steun.

[ bericht aangepast op 25 maart 2016 - 13:23 ]

---

Reality's overrated.

Thomas 'Tom' Beckett
Nadat het gevecht met z'n kinderen was afgelopen, ging hij op zoek naar Alexis. Ze hadden nog geen enkele minuut even met z'n tweeën kunnen zijn en nu was het perfecte moment. Oliver was bezig met het eten en Charlotte zat vast ergens te mokken, net zoals Naomi. Hij snapte ook heel goed dat Alexis al die confrontaties nu even niet had willen hebben. Het was een lange dag voor haar geweest en meestal had ze een wel een paar operaties achter de rug en hij zou haar voor nu even weer oplappen als dat moest gebeuren. Hij vond haar in de badkamer en zijn voornemen om haar niet te laten schrikken, pakte niet zo goed uit, al schrok ze minder dan wat ze voorheen altijd deed. Hij vond dat ze niet zich moest bezig houden met de huishoudelijke taken, ze was net thuis en ze had al zoveel gewerkt vandaag, maar hij kon ook niet tegen haar redenering op dat het wel moest gebeuren en hij grinnikte zachtjes. 'Het komt wel' beloofde hij haar, 'Desnoods doen we het straks samen' Hij knikte tevreden toen ze het vochtige doekje weglegde en hij glimlachte toen ze tegen hem aan kwam leunen. Hij streek zachtjes over haar blonde haar en kuste haar voorhoofd. 'Op het werk was er niet veel te beleven, iedereen had het over dit weekend' zei hij als antwoord op haar vraag, 'Al die kinderen blij dat ze eerder naar huis mochten' Hij grinnikte zachtjes en kuste haar teder op haar lippen en dacht even na over haar vraag. Oliver had hem wel uitgenodigd en ze waren vrienden, dus eigenlijk kon hij het niet maken om niet te gaan, maar hij wilde ook eigenlijk liever bij Alexis blijven. Hij zuchtte diep en keek Alexis weer aan. 'Ik denk wel dat ik ga, ga je met mee anders? Misschien is het voor Cinta ook wel leuk dat ze je nog even ziet? En we kunnen halverwege de avond toch weg sneaken als je het vervelend begint te vinden'? Zo gaf hij haar toch de keuze. Als ze niet mee wilde, dan was het ook prima. 'Ja, ik heb tegen hem gezegd dat ik het goed vind' zei ik met een knik, 'Ik heb Baco, dus ik kan het hem moeilijk verbieden om geen huisdier te mogen. Ik ga wel met hem naar de markt om daar een leuk dier voor hem uit te zoeken' gaf ik daarna aan, zodat zij niet de moeilijke beslissing hoefde te nemen, maar uiteindelijk was het Oliver's keuze. Ik streelde zachtjes over de rug van mijn vrouw en glimlachte naar haar, waarnaar ik haar weer een kus op haar mond gaf. Soms had ik wel eens het idee dat ze ergens mee zat, wat ze niet wilde vertellen. Maar ik kende haar goed genoeg dat ik niet door moest vragen en als ze het er wel over wilde hebben, dan kon ze me dat zeggen, maar ik zou haar niet pushen.

---

'Darling, just hold on'

Cinta Charlotte Greene-Nagi
Mijn man was altijd zo heerlijk eerlijk, een van de redenen waarom ik zo hard voor hem was gevallen, al waren er meerderen. Eerlijk, trouw, en enorm knap, dat was mijn man, en ik was dolgelukkig om hem de mijne te mogen noemen. Onze kus was kort, maar voelde fijn en vertrouwd. Soms wenste ik wel eens dat we gewoon even alleen konden zijn, er een weekendje tussenuit met z'n tweeën, maar dat ging gewoon niet. Zelfs onze huwelijksreis hadden we nooit echt gehad, en zeker nu de kinderen ouder waren, was zelfs ook maar verdwijnen voor een paar uurtjes echt onmogelijk. Misschien later, als de kinderen het huis uit waren, maar toch hield ik ook daarvoor weer mijn hart vast, want echt zelfstandig waren de koters niet, en verantwoordelijk al helemaal niet. Oliver's woorden deden me glimlachen. Ik had hem zeker ook gemist, maar hij had een drukke baan, en ik had het hier draaiende te houden. Echt tijd om overdag met elkaar om te gaan was er dus niet, behalve op zijn vrije dagen, maar die waren schaars, en dan had ik alsnog veel te doen. Zacht kuste ik hem nog even terug, maar de kus was kort, voor ik weer terug werd gehaald naar de realiteit van het eten koken. Ik wist nog niet zo goed wat ik wilde maken, misschien iets met zoete aardappel voor de afwisseling. Vaker dan niet stond namelijk rijst op het menu. Toch had ik geen tijd om antwoord te geven, want mijn man trok me wel heel dichtbij, waardoor ik hem ook eigenlijk niet meer aan kon kijken, en zijn adem nog licht tegen mijn hoofddoek voelde slaan. Zijn vragen deden me fronzen, maar inmiddels wist ik wat hij bedoelde. Terwijl ik nooit echt wilde haren had ontwikkeld, was hij ze nog lang niet kwijt en had vaker dan eens een opstootje nodig. Heel erg vond ik het niet, in tegendeel zeker, maar nu kwam het gewoon heel slecht uit. "We gaan wel, dat hebben we belooft, Oliver. We kunnen wel altijd nog wat samen doen ervoor of erna." Zelf had ik liever erna dan ervoor, gewoon zodat ik niet mijn warrige klittende haren weer netjes weg zou hoeven stoppen. Ik kuste het weer zacht terug. "Ik hou ook van jou. Zielsveel." mompelde ik zacht terug en drukte nog een klein kusje op zijn lippen. "Weet je wat. Ik zet het eten op, en dan hebben we een halfuurtje. Is dat genoeg?" Hij was beter in de tijd hiervan inschatten dan ik. Als hij dacht dat het kon, dan had ik er geen probleem mee. Misschien zou het alleen een voorproefje zijn voor vanavond, hem kennende in elk geval, maar het was iets, en dat was vaak al genoeg om in elk geval de avond door te komen, tot we vanavond de tijd voor elkaar zouden hebben.

---

Bowties were never Cooler

Frederica "Freddie" Kaya Greene Na even - ze had geen idee hoelang verder - kreeg ze weer een antwoord. Ook hier wachtte ze even op voor ze reageerde, ze plukte een pen uit haar zak en boog zich - niet helemaal veilig - ietwat naar buiten, zodat ze naast het kozijn kon en hier wat op begon te krabbelen. Niet iets specifieks, gewoon losse lijnen. Wat rondingen, wat hoeken, wat schaduwen. De pen deed het niet meer en achteloos gooide ze het naar beneden, om nog even toe te kijken hoe het tegen het gootje stuiterde - waar de dop van een stift lag - en daarna op de grond belande.       Freddie zuchtte, draaide zich om, viel bijna achterover en grinnikte. Ze struinde maar naar haar eigen kamer, gooide de deur dicht en zette muziek - op een redelijk hoog volume - aan; ze vond het grappig als ze haar beneden konden horen en als haar moeder zich eraan zou irriteren. Het begon met Smells Like Teen Spirit en ze knikte op de beat. Ze plofte in de bureaustoel (al werd haar bureau eigenlijk als tekentafel gebruikt en dat wisten haar ouders ook wel) en draaide een rondje, om en blad van haar bureau te verfrommelen en ik de prullenbak te gooien. Hierna plukte ze haar telefoon weer uit haar zak. Allereerst reageerde ze op het laatste bericht. Geen wensen. Behalve een harde hand. Weet je al wat je met me wilt doen? beantwoorde ze haar sugar daddy.       Hierna opende ze haar volgende bericht. Ben r wnsdag. T normale?       Haar vingers tikten gretig terug, het vooruitblik was al goed. Zelfs al had ze vers op zak, dit weekend was een feestweekend en voor de anderen betekende dat de markt en misschien wat drankjes, voor haar betekende dat losgaan op een andere manier, dus ja, woensdag kwam prima uit. Plus een extraatje voor een blowjob?       Het antwoord kwam niet veel later. Deal

---

Reality's overrated.