[Love RPG][250] Your Wildest Dreams – Speeltopic - Speeltopics

In deze RPG komt ieders meisjesdroom uit. Je wordt een prinses, je wordt stapelverliefd op een knappe prins met zijn witte paard. Je deelt de rest van je verdere leven samen met je droomprins en heerst over een koninkrijk, gelukkig. Er komen 10 prinsessen en 10 prinsen vanuit verschillende koninkrijken naar het kasteel Gloria een magisch rijk, waar alles kan gebeuren. Om hun droomprins of droomprinses te ontmoeten. Sommige gaan er vrijwillig heen om hun ene ware liefde te ontmoeten. Sommige gaan tegen hun zin in, omdat hun ouders het willen dat ze daarnaar toe moeten gaan. Andere.. andere moeten hun ware liefde thuis laten om zo met een prins of met een prinses te kunnen trouwen om over hun eigen koninkrijk te kunnen regeren. Maar uiteindelijk zullen ze alle 20 deelnemers gelukkig zijn en hun ware liefde ontmoeten en samen regeren over hun koninkrijk.

Wat zal er gebeuren? Zullen ze verliefd raken? Misschien dat er ruzies komen?? Of liefdestriangels waar je maar niet uit kan komen?? Of verraad?? Hier zal je wat te beleven hebben.. Roddels die komen sowieso wel..

Regels:
• Natuurlijk de huisregels van Q.
• Schrijf stukjes van 250 woorden, dan heeft de ander genoeg om op te reageren.
• Geen perfecte personages! Niemand is perfect.
• Een reservering blijft drie dagen staan! Als je langer de tijd nodig hebt, meld dat dan in een mail naar mij. (XDarkWingsX)
• Geen eendagsvliegen! Ik wil mensen hebben die hiervoor tijd hebben.
• 16+ mag, aangezien het een liefdes RPG is, maar hou het wel netjes en zet het onder een spoiler.
• Sluit niemand buiten. We gaan gezellig met zijn allen RPG’en.
• No fights! In de RPG zelf mag dit natuurlijk wel.
• OOC tussen haakjes of in het praattopic!
• Twee personages per account. Een jongen en een meisje.
• Bij veel belangstelling kunnen er meer rollen vrijkomen! Dit is alleen als vrouwen en mannen gelijk zijn.
• Alleen ik (XDarkWingsX) maak de topics aan.
• En het aller belangrijkste heb plezier! (:

Dingen die je moet weten:
- Prinsen en prinsessen kennen elkaar niet, misschien dat ze eventueel elkaar hebben gezien via social media.
- Er zijn 5 plaatsen voor kamermeisjes. Zij dienen enkel voor begeleiding en schoonmaak van de prinsen en prinsessen en hun kamers. Natuurlijk roddelen kamermeisjes heel veel en kunnen daardoor drama veroorzaken.
- De hofhouding van het kasteel mag iedereen in hun eigen bericht bespelen.
- In de RPG speeltopic probeer ik zoveel mogelijk gebeurtenissen in de RPG te laten gebeuren, zodat we genoeg kunnen RPG’en. Als er mensen zelf ook ideeën hebben hoor ik het graag.
- Qua kleding, prinsen dragen een pak of een casual maar netjes geklede kleding. Prinsessen dragen jurkjes of bal/gala jurken met hakken of ballarina’s.
- De kamers zijn hetzelfde voor de heren zowel voor de dames. Er is geen kamer indeling, iedereen heeft een eigen kamer en een eigen privé badkamer.
- Tijdens de dagelijkse bezigheden worden er ook hier en daar lessen gevolgd. Voornamelijk over de economie, besturen van het land en etiquette. Deze lessen kunnen we eventueel samen RPG’en of als iemand dat niet wilt kunnen er ook privé lessen gegeven worden, waarbij je dat dus zelf moet RPG’en met je eigen personage.

Rollen:

Prinsessen:
1. Isabella Elizabeth Clark - 23 - Oostenrijk - Pagina 2 - XDarkWingsX
2. Helena Savoye Windsor - 22 - Italie - Pagina 8 - Quokka
3. Louise Tara Jess Hearn - 22 - Ierland - Pagina 2 - Voldemortx
4. Lucia Marina Haykey - 22 - Koninkrijk - Pagina 7 - Feliana
5. Freya Liv Hansen - 21 - Noorwegen - Pagina 2 - Aveyard
6. Affinity Cécile Mancher - 22 - Nieuw-Zeeland - Pagina 10 - Gayle
7. Luna Maria Von Donnell - 21 - Schotland - Pagina 11 - HarleyQuinnx
8. Mirem Gwenn Solitarios - 22 - Montenegro - Pagina 11 - Necessity

Prinsen:
1. Naam - Leeftijd - Amerika - Pagina - Aveyard (Springt later in)
2. Vladimir Gleb Rihanoff - 24 - Siberië - Pagina 2 - CalTHood
3. Alano Kadir Bonaventura - 23 - Spanje - Pagina 2 - Cotrona
4. Tobias Adrien Joseph Daviau - 25 - Frankrijk - Pagina 4 - Voldemortx
5. Natanael 'Natan' Joël Alexi Kjellberg. - 22 - Zweden - Pagina 10 - GeorgeWeasley
6. Damian Jake Harrison - 24 - Australië - Pagina 8 - XDarkWingsX
7. Axel Cameron Durran - 24 - Egypte - Pagina 11 - HarleyQuinnx
8. Dante Frederico Lepide - 23 - Vaticaanstad - Pagina 12 - Necessity



De dag is eindelijk aangebroken dat de prinsessen en prinsen uit verschillende koninkrijken hier naar het rijk Gloria komen!
Ze worden feestelijk begroet door het volk, maar ook door het personeel van het kasteel. Ze komen aan in hun super deluxe auto's en worden begroet door het volk, maar ook door de paparazzi om een glimp op te kunnen vangen van de gasten. Tot slot is er een welkoms gala in de avond om de gasten te verwelkomen in het rijk. Op dit punt ontmoeten de prinsen en prinsessen elkaar en is de zaal bomvol met allerlei andere gasten die hun willen ontmoeten. En natuurlijk de lekkernijen die op de tafels staan om op te kunnen eten. Het wordt een feestelijke avond om nooit meer te vergeten.

In andere woorden, jullie en ik posten in jullie berichten de feestelijke begroeting met het volk en de paparazzi. Vervolgens dat jullie binnen zijn in het kasteel en klaarmaken voor het gala in jullie eigen kamer. Dat we dan eindigen met zijn alle bij het gala. Dat we op dat punt beginnen te RPG' en. Ik denk dat dat leuker is en meer vrijheid om te RPG'en.

Alvast zet ik mijn posten neer, zodat jullie kunnen zien wat ik bedoel. (:

[ bericht aangepast op 28 sep 2015 - 14:02 ]

---

One Who Travels A Higher Path.

Helena Windsor van Savoye

22 ~ Kroonprinses van Italië

Gala outfit

---

"Het is niet een gigantische olieput, maar eigenlijk een grote zandbak. En nee in de nijl zijn er niet veel nijlpaarden. Ikzelf geniet van een simpel ritje op een kameel. Het is niet comfortabel, dat zeker niet, maar het is een prima vervoersmiddel. Wij hebben ook eigenlijk geen of nauwelijks ramen, omdat het zo warm is daar", is zijn antwoord. Zachtjes lach ik, in mijn gedachten zie ik hem voor mij op een kameel. "Mijn kat zou het dan wel leuk vinden, waarschijnlijk ziet ze het aan voor een grote kattenbak", het is een flauw grapje. Maar toch kan ik het niet laten.

"Dus wat kan jij me vertellen over Italië?'', vroeg hij daarna. Blijkbaar is hij ook nieuwsgierig. "Er word niet alleen pasta en pizza gegeten, hoewel mijn land daar wel bekend om staat. Toch houden Italianen wel van goed, lekker en veel eten. Er zijn meer monumenten en bezienswaardigheden dan het Colosseum en de toren van de Pisa. Eigenlijk is het een groot monument net zoals andere landen waar al eeuwen mensen wonen en leven. Italianen staan bekend om hun temperament en sommige Italiaanse mannen om hun trouw of eigenlijk het gebrek daar aan. Maar onder dat temperament zitten lieve mensen verborgen die echt houden van de mensen waarom ze geven en die hun liefde willen geven aan de juiste mensen. Natuurlijk zijn er altijd mensen waarvoor dit niet geldt. Daarnaast is het typisch voor Italië om in steden om met een brommer of scooter te reizen, behalve in onder andere Venetië. Want in Venetië moet je met een gondel reizen of goed kunnen zwemmen en niet van het water drinken waardoor je zwemt. Het liefst reis ik met een brommer door steden heen en in het bos of strand reis ik het liefste met een paard", besluit ik mijn wel erg lange antwoord op zijn vraag. Dan voel ik mijn wangen warm worden, ik ben aan het blozen. Hopelijk vind hij het niet erg dat ik zoveel vertel.

[ bericht aangepast op 12 okt 2015 - 19:35 ]

---

Physics is awesome

---

Axel moest lachen om Helena. "Mijn kat zou het dan wel leuk vinden, waarschijnlijk ziet ze het aan voor een grote kattenbak", grapte ze een Axel kon zijn lach niet binnen houden. "Waarom denk je dat mijn kat altijd buiten is?", Zei hij met een brede grijns. Het voelde fijn dat het zo soepel ging en niet zonder vervelende stiltes. Hij hield wel van vrouwen met een beetje pit en in zijn ogen leek ze ook wel zo.
Een grinnik verliet de mond van Axel toen hij haar lange antwoord hoorde. "Er word niet alleen pasta en pizza gegeten, hoewel mijn land daar wel bekend om staat. Toch houden Italianen wel van goed, lekker en veel eten. Er zijn meer monumenten en bezienswaardigheden dan het Colosseum en de toren van de Pisa. Eigenlijk is het een groot monument net zoals andere landen waar al eeuwen mensen wonen en leven. Italianen staan bekend om hun temperament en sommige Italiaanse mannen om hun trouw of eigenlijk het gebrek daar aan. Maar onder dat temperament zitten lieve mensen verborgen die echt houden van de mensen waarom ze geven en die hun liefde willen geven aan de juiste mensen. Natuurlijk zijn er altijd mensen waarvoor dit niet geldt. Daarnaast is het typisch voor Italië om in steden om met een brommer of scooter te reizen, behalve in onder andere Venetië. Want in Venetië moet je met een gondel reizen of goed kunnen zwemmen en niet van het water drinken waardoor je zwemt. Het liefst reis ik met een brommer door steden heen en in het bos of strand reis ik het liefste met een paard", Zei ze en Axel glimlachte daarbij. "Dat noem ik nog eens een goede uitleg.", Zei hij en begon meer te glimlachen toen hij zag dat ze bloosde."Die blos staat je er schattig.", Fluisterde hij zacht in haar oor. Hij hield wel van goede gesprekken en zeker met goed gezelschap. "In Egypte is er niet veel, maar wat we wel zijn is gastvrij en maken altijd teveel eten, zodat iedereen die mee wilt eten, mee kan eten. Het is een traditie bij ons aan tafel. Hoe meer mensen, des te beter.", Vertelde hij en keek haar in haar ogen aan.

---

"I don't have sweet dreams.. I have beautiful nightmares" †

Hij bestelde Kvass-Standard, maar zoals ze al wel had verwacht, was dat niet eens aanwezig. Alsof ze hier wel rekening zouden houden met de verschillende landen en drankkeuzes. Waarschijnlijk paste sterke drank niet in hun sprookje die ze wilden creëren. Wie wilde nou dat de mensen die in hun poppenkast speelden zich dronken zouden kunnen zuipen?
"Wat voor Vodka heb je?" vroeg hij. Het antwoord leek hem niet te bevallen – met een reden – en voor het eerst die avond had ze het gevoel dat hij zichzelf liet zien en niet degene die hij volgens de etiquette zou moeten zijn. Ze ging er namelijk niet vanuit dat zijn uitbarsting wel volgens de etiquette was, anders had ze blijkbaar een hoofdstuk gemist en als dat hoofdstuk uitbarstingen toestond, moest ze dat hoofdstuk wel leren kennen. Dat zou haar leven een stuk aangenamer maken want dan kon ze iedere keer naar dat stuk verwijzen als ze zich weer eens niet volgens de regels zou gedragen.
Uiteindelijk leek hij zich erbij neer te leggen dat het toch echt Smirnoff zou gaan worden en bestelde twee glazen. Hij leek zich ook te realiseren dat hij niet erg aardig was en leek zijn kalmte weer te bewaren, of tenminste vanbuiten.
“Proost,” antwoordde ze hem en ze tilde kort haar glas op om het vervolgens zo snel mogelijk leeg te drinken. De alcohol brandde in haar keel en verspreidde een warm gevoel in haar lichaam. Ze wist dat ze een makkelijkere versie van zichzelf werd als ze dronken werd. Ze praatte dan makkelijker, leek zich veel minder druk te maken over poppenkasten als deze en kon simpelweg zulke verplichte avonden makkelijker aan. Ze werd er echter ook eerlijker van en flapte er dan alles uit wat in haar hoofd opkwam – en wat meestal niet zo heel aardig was – waardoor ze meestal ver uit de buurt van de drank gehouden werd op belangrijke avonden. Helaas voor iedereen waren haar ouders niet in de buurt vanavond en had ze dus vrije toegang op de drank.
“Mag ik er nog een?” vroeg ze aan het meisje dat hen net ook bediend had. Ze wilde gewoon zo snel mogelijk dronken worden, zodat ze kon vergeten hoe verschrikkelijk deze avond was. Misschien, als ze dronken genoeg was, zou ze zelfs dansen uiteindelijk of kunnen geloven dat ze hier echt was om liefde te vinden. Ze zou uiteindelijk zelfs gaan geloven dat de mensen om haar heen wel aardig waren en niet allemaal marionetten, bestuurd door degenen die bedacht hadden dat deze vertoning een goed idee was.
“Dus, Gleb,” begon ze en hoewel het maar één glas was geweest, wist ze dat zelfs dit haar al iets spraakzamer maakte. “Vertel eens iets over degene achter dat stralende uniform.” Sarcasme en vijandigheid waren haar bondgenoten en hoewel ze dit echt niet zo aanvallend zei als ze normaal tegen mensen sprak, klonken haar laatste woorden iets te onschuldig om echt gemeend te zijn. Het uniform was niet verkeerd, maar dat zou ze niet toegeven. Ze was liever onaardig.

---

The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.

---

Hij nam me mee naar de dansvloer en we begonnen met dansen. Eerlijk gezegd ben ik niet de beste danser, in Ierland hebben we deze dansen niet echt namelijk. Natuurlijk kan ik de Ierse danspassen goed, maar dat is heel anders en veel sneller dan dit. Het ritme van deze muziek is dan ook veel rustiger dan de Ierse muziek.
Damian verteld me dat ik er mooi uit zie en mijn wangen kleuren een lichte rode tint. Ik kreeg vaak genoeg complimenten, maar dat was dan van mensen die het zeiden omdat ze anders niks tegen me konden zeggen of gewoon om aardig te doen. Nooit heeft een jongen me dit soort dingen verteld, en ik kon merken aan Damian dat hij het oprecht meende.
"Jij ziet er anders ook goed uit" glimlach ik dan terug naar hem. Als hij dan vraagt of ik mijn naam nog ga vertellen loop ik helemaal rood aan.
"eh, ja" mompel ik terwijl ik weg kijk. Ik kijk hem weer aan en glimlach een beetje ongemakkelijk "Louise, Louise Hearn" zeg ik dan met een zachte grinnik er achterna. Wat stom dat ik me niet eens aan hem had voor gesteld...

---

Little do you know

Helena Windsor van Savoye

22 ~ Kroonprinses van Italië

Gala outfit

---

"Dat noem ik nog eens een goede uitleg", zegt hij met een glimlach. Zijn zachte gefluister over hoe schattig mijn blos eruit ziet, laat mij alleen maar roder worden. Dan dringen zij eerdere woorden door, hij heeft ook een kat. Zou hij zijn kat hebben mee genomen? "In Egypte is er niet veel, maar wat we wel zijn is gastvrij en maken altijd teveel eten, zodat iedereen die mee wilt eten, mee kan eten. Het is een traditie bij ons aan tafel. Hoe meer mensen, des te beter", vertelt hij en dat vind toch wel aardig. Niet ieder land en zijn bevolking is zo gastvrij. "Dat is mooi dat jullie zo gastvrij zijn", zeg ik tegen hem. Dan merk ik op dat hij in mijn ogen kijkt. Dit helpt niet met mijn blozende wangen, ze lijken met de minuut warmer en dus roder te worden.

Er is maar een manier om er achter te komen of hij zijn kat heeft mee genomen, namelijk door het hem te vragen. "Heb jij je kat mee genomen naar hier?'', vraag ik aan hem. Ik ben wel benieuwd of het dan een poes of een kater is. Of hij/zij van een specifiek ras is en welke kleur de kat heeft en hoelang hij de kat al heeft. En als hij zijn kat mee heeft dan hoop ik niet dat Tecla zijn kat tegen komt, je weet maar nooit en ik wil het niet op mijn geweten hebben dat zijn kat gewond raakt door Tecla.

[ bericht aangepast op 20 okt 2015 - 17:22 ]

---

Physics is awesome

Vladimir Gleb Rihanoff
24 - Siberië
Ik knikte naar het meisje voor me en tilde mijn glas ook wat op bij de proost. Ik had echt geen zin in Smirnoff, maar het was beter dan niets. Niet dat ik echt dronken wilde worden, maar aangeschoten zou wel prettig zijn, want deze poppenkast was nu al bijna niet vol te houden. Ik gooide de helft achterover, maar trok direct een vies gezicht en moest moeite doen het niet uit te spugen. Ik wist dat dit allemaal niet in de etiquette paste, en ik was echt geen alcoholist, maar ik had zo mijn smaak, en zeker in drank. Ik dronk de rest met weer een heel vies gezicht op, maar allen met de hoop dat ik me wat meer thuis zou gaan voelen in dit circus. Intussen bestelde het meisje er nog eentje, iets wat ik de komende tijd niet van plan was. "Mag ik een glas sap in een schoon glas, alsjeblieft." vroeg ik aan het meisje. Ze zette de glazen op de bar en ik gooide direct het zoete fruitige goedje achterover om de Smirnoff smaak weg te spoelen. Intussen leek de alcohol bij mijn gesprekspartner al te zijn aangeslagen, terwijl ik het nog niet heel erg voelde, al kwam dat vast wel, met het weinige eten en de jetlag die ik had. De stem van Mirem klonk veel aardiger, gemeend vriendelijk zelfs. Dit was niet gespeeld, al moest de alcohol er een handje in hebben gehad. Haar vraag deed me toch weer wat glimlachen, een glimlachje die bleef staan, waarschijnlijk ook deels door de alcohol, net als het feit dat ik toch langzaam wat praatgrager werd. "Ik ben 24, heb twee oudere zussen en een jonger broertje. Mijn zussen zitten in de luchtmacht, mijn broertje is de enige in de familie die niet in het leger zit." Dat hij bij de KGB zat mocht ik niet vertellen, en zelfs met alcohol op verdween dat niet. "Ik heb drie honden, goedgetrainde Siberische Huskies, Pasha, Sasha, en Misha. En natuurlijk mijn kleine schatje: Yelena. Ze is even beeldschoon als haar moeder, god zorg voor haar ziel." Ik wist niet zo goed wat ik nog meer kon vertellen. Dit was al veel meer dan ik normaal uitkraamde bij dit soort vragen. Ik haalde een hand door mijn haren, niet goed wetend of ik wel het goede had gezegd, of dat ik veel te veel prijs had gegeven over mijn leven. "En hoe zit het met deze schone dame? Wat gaat er zoal om in het leven van het felle luipaard onder de prinsessenjurkjes?" Ik wist niet hoe het zou vallen, want ze was echt een felle, maar ik hoopte gewoon dat het goed zou blijven gaan, want nu ik een blik door de kamer gooide, was er niet echt iemand anders die me aansprak. Behalve Helena dan, maar zij en ik zouden nooit iets kunnen worden. Ze was een goede vriendin en daar wilde ik geen druk opzetten. Zij snapte in elk geval de problemen die ik als prins tegenkwam, want opzich mijn problemen als vader en soldaat kwam ik met mijn vrienden in het leger wel redelijk uit, want ik was inmiddels echt niet de enige vader in onze groep, al was ik wel de eerste geweest, en ben de enige zonder moeder van mijn kindje.

---

Bowties were never Cooler

Ze accepteerde zijn arm en samen liepen ze naar de dansvloer. Dansen kon hij wel. Een echte heer hoorde te kunnen dansen en ook te kunnen leiden tijdens de dans, zelfs als zijn danspartner minder kon dansen, vonden zijn ouders dus had hij al sinds hij jong was danslessen gehad, tot hij zelfs slapend alle dansen zou kunnen doen.
Ondanks de vele uren les had hij nooit een hekel gehad aan dansen. Zijn vaste oefenpartner was een redelijk goede vriendin geworden door alle uren die ze samen hadden besteed en de lessen waren altijd voornamelijk ontspannen geweest en plezier maken samen. Daar hoefde hij ook niet zo formeel te zijn als hij nu moest zijn en ze hadden samen de dansleraar ook al wel gek gemaakt omdat ze niet serieus genoeg waren en daardoor uiteindelijk gevallen waren, om vervolgens niet meer overeind te kunnen komen van het lachen.
Het begon langzaam maar zeker drukker op de dansvloer te worden en omdat hij zich verstaanbaar wilde maken boven de muziek en de gesprekken van de rest uit, boog hij zich iets richting Isabella. “Vertel eens iets over Oostenrijk,” zei hij tegen haar. Hij wist niet veel over het land en was er ook nog nooit geweest, dus hij was wel nieuwsgierig naar hoe het er daar aan toe ging. Het was ongetwijfeld heel anders dan zijn kleine landje met hele andere gewoontes en juist al die verschillen in de culturen maakte dit programma zo interessant. Zo leerde je eens andere gewoontes kennen en andere landen.

---

The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.

Dante leiden ons beiden naar de dansvloer. Mijn hand gleed meteen in zijn hand en mijn andere hand bleef op zijn schouder liggen, waarnaar zijn hand om mijn middel had gelegd.We dansten net als de andere deden en gleden dan ook soepel over de dansvloer. Ik kon heel goed dansen en ik hield er ook van. Je kon gewoon je vrijvoelen en mijn lippen gleden dan ook in een oprechtte glimlach. Het was zo leuk. Ik zag dat Dante ietsjes naar mij toe boog en ik hoorde wat hij voeg. Waarschijnlijk wilde hij zichzelf verstaanbaar maken, aangezien het drukker werd op de dansvloer. Mijn ogen kregen pretlichtjes toen ik aan Oostenrijk dacht. Het was zo'n mooi land. 'Oostenrijk is prachtig' beantwoorde ik meteen zijn vraag zonder überhaupt erover na te denken. 'Het heeft hele mooie bergen, in allerlei seizoenen schitteren ze mooi en hoog in het land. De natuur is prachtig om hele mooie wandelingen in te maken. Het eten is heerlijk, je krijgt er geen genoeg van en de mensen zijn ongelovelijk warm en vriendelijk' legde ik oprecht aan hem uit. Ik hield van mijn land en mijn volk. 'Misschien zijn er wel prinsen en prinsessen die niet van hun volkslied houden, maar ik doe dat wel. De volksliederen zijn altijd sfeervol en feestelijk. Ze vrolijken je altijd op en de mensen feesten totdat ze moe zijn' glimlachte ik naar hem, waarnaar ik die woorden uitsprak. 'Je moet zelf met je eigen ogen zien' sloot ik mezelf af en droomde even weg. Ik hoopte dat hij een beeld ervan zou krijgen, maar als kroonprinses was mijn taak om het land zelf te verkennen en dat had ik gedaan. Het was onbeschrijvelijk mooi. 'Hoe zit het met jou land?' Vroeg ik op mijn beurt aan hem.

[ bericht aangepast op 24 okt 2015 - 17:21 ]

---

One Who Travels A Higher Path.

Mijn complimenten kwamen goed aan en ik zag dat ze rode wangen kreeg. Ik vond haar nu al schattig en lief. Ik glimlachte naar haar en begeleide haar verder op de dansvloer. Als man moest je de leiding nemen over het dansen, een vrouw volgde. Zelf kon ik wel aardig dansen, ik heb paar danselessen gevolgd, maar was er niet geweldig in. Ik deed het gewoon standaard. 'Dankje' zei ik een beetje lachend, toen ze had gezegd dat ik er ook goed uitzag. Dat had ik wel vaker gehoord van vrouwen, maar ik zei altijd dankje uit beleefdheid. Ik keek even om me heen en ik zag meerdere mensen dansen, dat was goed. Dan was het veel gezelliger. Toen ik haar weer aan keek, werd ze roder dan daarvoor. Ze had gerealiseerd dat ze haarzelf was vergeten voor te stellen. 'Het maakt niet uit' zei ik dan ook vlug en al snel stelde zichzelf voor. 'Een prachtige naam, net als de prinses zelf' zei ik speels, maar gemeend. Ze was ook prachtig. 'Dus Louise, waar kom je vandaan?' Vroeg ik weer geinterreseerd. Ik maakte een beweging zodat ze even een rondje om haar as maakte en ze belande weer in mijn armen. Ik keek in haar bruine ogen aan en wachtte geduldig op haar antwoord. Dit was best wel leuk.

[ bericht aangepast op 13 okt 2015 - 20:39 ]

---

One Who Travels A Higher Path.

---

Axel merkte hoe ze blooste en dat maakte haar alleen maar schattiger. Een glimlach verscheen op zijn lippen. "Dat is mooi dat jullie zo gastvrij zijn", Zei ze en hij knikte. "Het wordt met de pollepel erin gegoten dat je mensen helpt en gastvrij voor anderen bent.", Ging hij verder en zag dat ze steeds roder werd. Axel bleef glimlachen naar haar. Zijn gefluister in haar oor had haar alleen maar meer laten blozen.
"Heb jij je kat mee genomen naar hier?', Vroeg ze aan hem toen hij over zijn kat was begonnen en hij knikte. Ja, hij ligt waarschijnlijk ergens in de tuin. Hij is meer buiten dan binnen.", Antwoordde hij en grijnste. "Wat voor kat heb je eigenlijk?", Vroeg hij en keek haar nieuwsgierig aan. Hij was nu eigenlijk wel heel erg benieuwd naar haar kat en wat voor een kat het was. Triumf zal zich vast wel vermaken hier in de tuinen en zal dan ook alleen 's avonds binnen komen als het hem echt te koud wordt. Dat zal hier vast niet zo koud zijn als in Egypte. Egypte werd 's avonds net als een koelkast koud. Je had dan ook wel echt meerdere lagen kleden nodig, wilde je warm blijven 's avonds. Gelukkig had hij een goede kamer, waarin je niet zoveel last had van de warmte of kou. Daar voelde hij zich dan ook wel gelukkig bij. Axel raakte eigenlijk steeds meer gïntereseerd in Helena. Hij voelde zich echt aangetrokken tot haar.

---

"I don't have sweet dreams.. I have beautiful nightmares" †

Door het gezicht dat hij trok, ontsnapte haar een kort lachje. Smirnoff was inderdaad echt niet te drinken, maar dat maakte haar niet uit. Alcohol was alcohol, zelfs als het zo vies smaakte. Het was een uitweg uit de realiteit, dan maakte haar de smaak echt niet meer uit. Iets rustiger dronk ze haar tweede glas halfleeg, terwijl hij zijn glas met sap leegdronk, ongetwijfeld in een poging om de vieze smaak uit zijn mond te krijgen.
"Ik ben 24, heb twee oudere zussen en een jonger broertje. Mijn zussen zitten in de luchtmacht, mijn broertje is de enige in de familie die niet in het leger zit,” begon hij. "Ik heb drie honden, goedgetrainde Siberische Huskies, Pasha, Sasha, en Misha. En natuurlijk mijn kleine schatje: Yelena. Ze is even beeldschoon als haar moeder, god zorg voor haar ziel." Ze zag zijn ogen even glinsteren toen hij het over Yelena had en een kleine steek schoot door haar hart. Hij hield echt van zijn dochter, of tenminste, zo leek het. Het was zo anders dan bij haar thuis. Daar was geen ‘houden van’. Daar had ze geleerd dat liefde niet bestond en ze wist dat dat nou eenmaal was hoe het leven in elkaar zat, maar nu ze de blik in zijn ogen zag, begon ze er bijna aan te twijfelen. Bijna.
"En hoe zit het met deze schone dame? Wat gaat er zoal om in het leven van het felle luipaard onder de prinsessenjurkjes?” vroeg hij haar. Ze had het helaas wel verwacht. Je kon geen vragen stellen zonder vragen terug te krijgen. Ze hield niet van vertellen over haarzelf, daar kon zelfs alcohol niks aan veranderen, maar hij had ook over hem verteld, dus nu moest ze wel. Dat hij haar weer een luipaard noemde, vervulde haar niet eens weer met irritatie, maar wekte een klein glimlachje op. Dat was de alcohol, dat wist ze zeker. Zij lachte niet om mensen, zeker niet om prinsen die dachten dat ze haar een luipaard in een jurk konden noemen. Ze was dan misschien niet zomaar een simpel huiskatje en mensen moesten oppassen om geen krab te krijgen, ze liet zich niet zomaar zo noemen. Ze glimlachte ook nooit om zulke dingen. Toch verdween het glimlachje niet.
“Hmm… het leven van deze kat,” zei haar mond, in plaats van de scherpe opmerking die ze had willen maken. Haar tweede glas was inmiddels ook leeg en ze zette hem neer op de bar, terwijl ze overwoog of het te vroeg was om alvast een derde glas te bestellen. Ze besloot van wel, straks zou ze nog wel een glas nemen, maar ze was die smaak eigenlijk helemaal zat, dus zou ze nog even wachten.
“Nou, ik ben 22, heb geen broers of zussen, geen huisdieren en heb eigenlijk een gruwelijke hekel aan dit soort jurken,” vervolgde ze. Het was waar, normaal waren de jurken die ze droeg echt afschuwelijk. Deze viel nog wel mee, maar dat was vooral omdat hij haar tatoeage vrij liet. Normaal kreeg ze lange mouwen, aangezien haar ouders het echt niet eens waren met de bloemen op haar arm. Dat ze juist nu ze zich zo goed moest presenteren voor alle andere poppen toch kortere mouwen had gekregen, had haar wel verbaasd. Gedachteloos volgde ze met haar vinger de lijntjes op haar arm, terwijl ze naar Gleb keek, hem uitdagend om te antwoorden.

---

The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.

Vladimir Gleb Rihanoff
24 - Siberië
Er twinkelde iets in haar ogen, iets triests. Ik wist niet precies wat het was en ik vond het ook niet echt de tijd om het te vragen. Toch vroeg ik wel wat ze gewoon met haar leven deed. Dat had ze ook aan mij gevraagd, en heel erg leek me die vraag niet. Dat ze me een glimlach schonk maakte dat nog net wat duidelijker voor me. Ik was blij dat ze iets was gekalmeerd, want om eerlijk te zijn vond ik dit fijner dan al die irritatie. Toch was zelfs dat beter dan al die neppe rompslomp. Ik wist nu niet of dit door de drank kwam, want zo op het eerste gezicht leek ze best wel een lichtgewicht, toch leek ze nu nog geen symptomen van dronkenschap te vertonen. Nu wist ik ook niet hoe ze normaal deed, maar ze leek mij nog heel gewoon te doen. Ik glimlachte bij haar woorden over haar leventje. Hierna luisterde ik naar haar woorden, waardoor mijn hart ook direct weer in mijn schoenen zakte. Ze was een ongecompliceerd meisje die zich net als ik niet fijn voelde met al deze poppenkasten, maar zij was enigst kind, en ik was ook de enige troonopvolger in mijn gezin, waardoor het zoizo niet zou kunnen. Niet dat ik dingen wilde forceren of pushen, maar ik probeerde wel mijn ouders in elk geval content te stellen. Ik grinnikte toch zacht bij haar laatste woorden, om niets te laten merken, en dit hopelijk achter te laten. Een vriendin erbij was zoizo fijn. Mijn ogen gleden omlaag naar haar vingers die over de lijntjes van de bloemen op haar huid gingen. Ik zag niet veel inkt op mensen hun huid, zeker niet bij meisjes, maar ik moest toegeven dat het hele mooie plaatjes waren. Ik stak voorzichtig mijn hand uit en ging zacht met een vinger over de lijntjes van de bloem die het dichtst bij haar pols lag. "Heel mooi." mompelde ik met mijn ogen nogsteeds op haar arm. Toen ik opkeek zag ik haar uitdagend naar me kijken. Ik trok een wenkbrauw op en liet mijn hand naar die van haar glijden om hem op te pakken en een kus op de rug ervan te drukken. "Dus wat draag je normaal? Of ben je zo oncomfortabel dat je liever direct een plekje gaat zoeken om de jurk te dumpen?" vroeg ik met een opgetrokken wenkbrauw, als volgende waardeloze poging tot flirten. Niet lang erna, net iets langer dan normaal, werden mijn wangen toch een beetje rood en sloeg ik mijn ogen neer. "Sorry, dat was ongepast. Ik zal mijn mond houden." zei ik snel. Ik wilde absoluut niet dat ze dacht dat ik een seksgek was ofzo, want dat was zeker niet zo. Ik had nog maar met een iemand seks gehad, en ik kon de keren op mijn vingers tellen. Ik was dan ook echt niet iemand om direct met een meisje naar bed te gaan op de eerste date of avond. Nu maar hopen dat ik het niet had verkloot, want zelfs al hadden we geen toekomst samen, in welk scenario dan ook, een vriendschap zou fijn zijn.

---

Bowties were never Cooler

Ze danste goed, merkte hij meteen. Het was duidelijk dat ze bij haar thuis danslessen had gehad en dat het niet alleen een verplichting voor haar was, maar dat ze het ook leuk vond. Soepel gleden ze over de dansvloer en hij wist dat haar glimlach oprecht was. Ze hield hier echt van.
Na zijn vraag verschenen en lichtjes in haar ogen en hij kon zien dat ze van haar land hield. In haar woorden klonk die liefde door en hij moest glimlachen. Hij had Oostenrijk nog nooit gezien, maar het beeld dat haar woorden opriepen liet hem weten dat hij er echt een keer heen moest. Sowieso, als iemand zoveel om haar land kon geven, was het de moeite waard om te kijken.
“Vaticaanstad is voornamelijk heel erg katholiek en klein,” begon hij haar vraag te beantwoorden. “Ik houd van mijn land, echt waar, maar ik moet eerlijk toegeven dat ik het grootste deel van mijn jeugd in Italië heb doorgebracht. Er zijn geen kinderen in Vaticaanstad omdat je de Vaticaanse nationaliteit niet via geboorte kan krijgen,” legde hij uit. Het was waar. Vrienden had hij alleen in Italië gehad en daar was hij ook het meeste geweest. Hij had ook op een Italiaanse school gezeten en daar waren gelukkig wel leeftijdsgenoten geweest.
“Het eten is er heerlijk en de mensen zijn echt fantastisch,” vervolgde hij. “De stad is echt prachtig, op de Oud-Romeinse manier gebouwd. Vooral ’s avonds, wanneer het schemert, is het gewoon schitterend. Dat zou je echt eens moeten zien,” eindigde hij zijn verhaal.

---

The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.

Helena Windsor van Savoye

22 ~ Kroonprinses van Italië

Gala outfit

---

"Tecla is een Tortoise kat ook beter bekend als een schildpadkat, ze heeft dus een rood met zwarte vacht. Hoewel het rood lijkt meer op oranje, vind ik zelf en Tecla is dus een vrouwtje. Ik bedoel, meestal zijn schildpadkatten vrouwelijk, want katers komen niet vaak voor en ik heb ooit eens gelezen dat ze dan vaak zich niet kunnen voortplanten. Wat ik persoonlijk heel jammer vind, aangezien ik schildpadkatten mooi vind om te zien en daarom ben ik ook zo blij met Tecla", zeg ik tegen hem. Misschien is was het niet handig om te vertellen over dat voortplanten of beter gezegd om het woord voortplanten in mijn mond te nemen. Ik ken hem net en wat moet hij dan nu wel niet van mij denken? Maar goed dat ik het kort heb gehouden, ik heb nogal de neiging om veel meer te zeggen dan ik wil als ik eenmaal aan het praten ben.

Het dansen gaat tot mijn genoegen nog steeds soepel en ik vraag mij stiekem af of hij ook danslessen heeft gekregen. Vast wel, bij de meeste koninklijke families is het min of meer traditie om de jonge prinsen en prinsessen danslessen te laten volgen. "Van wat voor soort ras is jouw, wat is zijn naam en hoe is zijn karakter?'', vraag ik aan hem. Om het gesprek aan de gang te houden en omdat ik meer wil weten over zijn kater. Vooral naar zijn naam ben ik benieuwd.

---

Physics is awesome

Hij stak zijn hand uit naar haar tatoeage en heel even trok ze haar eigen hand weg, waarna ze toch ontspande en toeliet dat hij de lijntjes van een van de bloemen volgde. “Heel mooi,” mompelde hij en ze kon een sarcastisch lachje niet binnen houden.
“Nou, dan ben jij de eerste,” antwoordde ze met een bittere ondertoon. Niemand had het ooit mooi genoemd, zeker bij haar thuis niet. Toen ze hem stiekem had laten zetten, was de bom gebarsten. Er was een hoop geschreeuw geweest van haar ouders en haar vader had haar zelfs een klap gegeven, iets wat hij nooit deed. De dagen erna was ze angstvallig uit het zicht van de paparazzi gehouden, zodat niemand de blauwe plek op haar wang zou zien. Hoewel hun straf erger dan ooit was geweest, had ze nooit spijt ervan gehad. Zij vond het wel mooi en het feit dat niemand anders het ermee eens was, maakte het alleen maar beter.
Zijn hand gleed naar beneden en hij tilde de hare op om er een kus op te drukken. Met heel veel moeite kreeg ze het voor elkaar om haar hand niet weg te trekken, zoals haar eerste instinct was. Ze was nooit echt comfortabel geweest met menselijk contact en al helemaal niet bij deze man die zich niet zomaar weg liet duwen en bij wie ze merkte dat ze het niet eens zo heel erg vond om met hem te praten.
“Dus wat draag je normaal? Of ben je zo oncomfortabel dat je liever direct een plekje gaat zoeken om de jurk te dumpen?" vroeg hij haar vervolgens. Niet lang erna zag ze hem rood worden en verontschuldigde hij zich voor zijn opmerking. Het was ook niet heel gepast geweest, maar dat maakte haar niet uit.
“Voornamelijk wat anderen afkeuren,” antwoordde ze en ze negeerde zijn verontschuldigingen. Zij wilde niet nadenken over wat gepast was en wat niet, maar ze wilde gewoon zeggen wat ze dacht. Als ze hem daar wel over zou laten nadenken, zou dat ontzettend hypocriet zijn van haar.
“Deze jurk valt op zich nog wel mee, trouwens. Het is tenminste een van de betere jurken die ik de afgelopen tijd heb aangehad, dus misschien kan ik het nog wel even volhouden tot het einde van dit gala,” vervolgde ze. “Of was dit een suggestie?” voegde ze er met een knipoog aan toe, voornamelijk omdat hij er zo ongemakkelijk uit zag na zijn opmerking en de alcohol haar losser maakte – maar niet heel veel aardiger – waardoor ze hem op die manier wel moest pesten.

[Sorry dat het zo lang duurde]

---

The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.