[Love RPG][250] Your Wildest Dreams – Speeltopic - Speeltopics

In deze RPG komt ieders meisjesdroom uit. Je wordt een prinses, je wordt stapelverliefd op een knappe prins met zijn witte paard. Je deelt de rest van je verdere leven samen met je droomprins en heerst over een koninkrijk, gelukkig. Er komen 10 prinsessen en 10 prinsen vanuit verschillende koninkrijken naar het kasteel Gloria een magisch rijk, waar alles kan gebeuren. Om hun droomprins of droomprinses te ontmoeten. Sommige gaan er vrijwillig heen om hun ene ware liefde te ontmoeten. Sommige gaan tegen hun zin in, omdat hun ouders het willen dat ze daarnaar toe moeten gaan. Andere.. andere moeten hun ware liefde thuis laten om zo met een prins of met een prinses te kunnen trouwen om over hun eigen koninkrijk te kunnen regeren. Maar uiteindelijk zullen ze alle 20 deelnemers gelukkig zijn en hun ware liefde ontmoeten en samen regeren over hun koninkrijk.

Wat zal er gebeuren? Zullen ze verliefd raken? Misschien dat er ruzies komen?? Of liefdestriangels waar je maar niet uit kan komen?? Of verraad?? Hier zal je wat te beleven hebben.. Roddels die komen sowieso wel..

Regels:
• Natuurlijk de huisregels van Q.
• Schrijf stukjes van 250 woorden, dan heeft de ander genoeg om op te reageren.
• Geen perfecte personages! Niemand is perfect.
• Een reservering blijft drie dagen staan! Als je langer de tijd nodig hebt, meld dat dan in een mail naar mij. (XDarkWingsX)
• Geen eendagsvliegen! Ik wil mensen hebben die hiervoor tijd hebben.
• 16+ mag, aangezien het een liefdes RPG is, maar hou het wel netjes en zet het onder een spoiler.
• Sluit niemand buiten. We gaan gezellig met zijn allen RPG’en.
• No fights! In de RPG zelf mag dit natuurlijk wel.
• OOC tussen haakjes of in het praattopic!
• Twee personages per account. Een jongen en een meisje.
• Bij veel belangstelling kunnen er meer rollen vrijkomen! Dit is alleen als vrouwen en mannen gelijk zijn.
• Alleen ik (XDarkWingsX) maak de topics aan.
• En het aller belangrijkste heb plezier! (:

Dingen die je moet weten:
- Prinsen en prinsessen kennen elkaar niet, misschien dat ze eventueel elkaar hebben gezien via social media.
- Er zijn 5 plaatsen voor kamermeisjes. Zij dienen enkel voor begeleiding en schoonmaak van de prinsen en prinsessen en hun kamers. Natuurlijk roddelen kamermeisjes heel veel en kunnen daardoor drama veroorzaken.
- De hofhouding van het kasteel mag iedereen in hun eigen bericht bespelen.
- In de RPG speeltopic probeer ik zoveel mogelijk gebeurtenissen in de RPG te laten gebeuren, zodat we genoeg kunnen RPG’en. Als er mensen zelf ook ideeën hebben hoor ik het graag.
- Qua kleding, prinsen dragen een pak of een casual maar netjes geklede kleding. Prinsessen dragen jurkjes of bal/gala jurken met hakken of ballarina’s.
- De kamers zijn hetzelfde voor de heren zowel voor de dames. Er is geen kamer indeling, iedereen heeft een eigen kamer en een eigen privé badkamer.
- Tijdens de dagelijkse bezigheden worden er ook hier en daar lessen gevolgd. Voornamelijk over de economie, besturen van het land en etiquette. Deze lessen kunnen we eventueel samen RPG’en of als iemand dat niet wilt kunnen er ook privé lessen gegeven worden, waarbij je dat dus zelf moet RPG’en met je eigen personage.

Rollen:

Prinsessen:
1. Isabella Elizabeth Clark - 23 - Oostenrijk - Pagina 2 - XDarkWingsX
2. Helena Savoye Windsor - 22 - Italie - Pagina 8 - Quokka
3. Louise Tara Jess Hearn - 22 - Ierland - Pagina 2 - Voldemortx
4. Lucia Marina Haykey - 22 - Koninkrijk - Pagina 7 - Feliana
5. Freya Liv Hansen - 21 - Noorwegen - Pagina 2 - Aveyard
6. Affinity Cécile Mancher - 22 - Nieuw-Zeeland - Pagina 10 - Gayle
7. Luna Maria Von Donnell - 21 - Schotland - Pagina 11 - HarleyQuinnx
8. Mirem Gwenn Solitarios - 22 - Montenegro - Pagina 11 - Necessity

Prinsen:
1. Naam - Leeftijd - Amerika - Pagina - Aveyard (Springt later in)
2. Vladimir Gleb Rihanoff - 24 - Siberië - Pagina 2 - CalTHood
3. Alano Kadir Bonaventura - 23 - Spanje - Pagina 2 - Cotrona
4. Tobias Adrien Joseph Daviau - 25 - Frankrijk - Pagina 4 - Voldemortx
5. Natanael 'Natan' Joël Alexi Kjellberg. - 22 - Zweden - Pagina 10 - GeorgeWeasley
6. Damian Jake Harrison - 24 - Australië - Pagina 8 - XDarkWingsX
7. Axel Cameron Durran - 24 - Egypte - Pagina 11 - HarleyQuinnx
8. Dante Frederico Lepide - 23 - Vaticaanstad - Pagina 12 - Necessity



De dag is eindelijk aangebroken dat de prinsessen en prinsen uit verschillende koninkrijken hier naar het rijk Gloria komen!
Ze worden feestelijk begroet door het volk, maar ook door het personeel van het kasteel. Ze komen aan in hun super deluxe auto's en worden begroet door het volk, maar ook door de paparazzi om een glimp op te kunnen vangen van de gasten. Tot slot is er een welkoms gala in de avond om de gasten te verwelkomen in het rijk. Op dit punt ontmoeten de prinsen en prinsessen elkaar en is de zaal bomvol met allerlei andere gasten die hun willen ontmoeten. En natuurlijk de lekkernijen die op de tafels staan om op te kunnen eten. Het wordt een feestelijke avond om nooit meer te vergeten.

In andere woorden, jullie en ik posten in jullie berichten de feestelijke begroeting met het volk en de paparazzi. Vervolgens dat jullie binnen zijn in het kasteel en klaarmaken voor het gala in jullie eigen kamer. Dat we dan eindigen met zijn alle bij het gala. Dat we op dat punt beginnen te RPG' en. Ik denk dat dat leuker is en meer vrijheid om te RPG'en.

Alvast zet ik mijn posten neer, zodat jullie kunnen zien wat ik bedoel. (:

[ bericht aangepast op 28 sep 2015 - 14:02 ]

---

One Who Travels A Higher Path.

Vladimir Gleb Rihanoff
24 - Siberië
Natuurlijk hoorde ik onbeleefd gedrag niet aan te moedigen, maar alles was beter dan dat gemaakte. Je kon beter jezelf zijn, dan een barbiepopje. Die hadden we al meer dan genoeg. Dat ze Russisch sprak deed me wel even versteld staan, maar het zorgde ervoor dat ik wel meteen wist dat ze uit voormalig Joegoslavië kwam. Dat ze me Okhotnik, Jager, noemde, voelde wel degelijk als een compliment, ondanks dat het dat misschien niet was. Het was ook fijn om haar echte stem te horen, in plaats van dat zoete stemmetje wat me de rillingen gaf. Ik liet mijn ogen rustig over haar glijden en complimenteerde haar, wat een mooie dame, wat ze zeker wel was, wel verdiende. Ik knikte dankbaar toen ze haar complimentje maakte over mijn uniform. Nu was ik gewend dat ook de meeste dames in uniform waren. Nu hadden mijn zussen en moeder wel eens baljurken aangehad, maar meestal waren die ook gewoon in hun showuniform tijdens de diners en parades, al liepen wij als kinderen daar buiten Siberië ook zelf altijd in mee. We zaten nu eenmaal allemaal, op kleine Luca na, in het leger. Ik haalde met een korte grinnik adem. "In Rusland niet, en Siberië zeker niet, maar volgens films in het Westen wel. Thuis is het hard werken, vaderlandsliefde, en je mannetje kunnen staan, voor iedereen. Zo sta je nu eenmaal in het leven, want anders overleef je niet." vertelde ik haar rustig. In haar land zou het vast niet anders zijn, als het net zo'n land was gebleven als dat het ooit was in de Sovjet Unie. Ik schudde haar hand als een gelijke en stelde me automatisch met mijn volledige titel voor. Bij haar naam kreeg ik direct gelijk over haar afkomst. "Wil je wat drinken?" vroeg ik verder in het Russisch. Waarom zou ik in mijn gammele Engels verdergaan, als zij duidelijk ook Russisch sprak? "We kunnen hier namelijk wel voor altijd blijven staan, maar dat heeft ook weinig zin." Persoonlijk had ik niets tegen staan, maar als het niet hoefde, waarom zouden we dan, zeker omdat zij het vast niet was gewend om de hele dag op haar benen te staan. Zeker nu ik wat meer van haar ware gezicht te zien kreeg, wilde ik graag wat meer weten. Ze was duidelijk een meisje met een eigen wil en die duidelijk haar mannetje stond. Yelena had bij onze eerste ontmoeting me direct 100 push-ups laten doen, dus dit was al een stap richting een normale interactie. Van het idee dat mannen boven de vrouwen stonden was ik zeker niet. Vrouwen konden dingen minimaal zo goed als mannen, maar de taken vielen vaak anders over de seksen. Een vrouw die thuisbleef en daar de boontjes dopte, terwijl de man weg voor werk, droeg in mijn ogen zeker evenveel steentjes bij als haar man, en dat was gelukkig om me heen ook het beeld. De indeling was misschien in de ogen van velen ouderwets, al was de indeling heel logisch, maar dat betekende zeker niet dat er iets van rangorde tussen man en vrouw zat, alleen tussen ouders en kinderen.

[Sorry prutpost]

[ bericht aangepast op 3 okt 2015 - 22:43 ]

---

Bowties were never Cooler

Helena Windsor van Savoye

22 ~ Kroonprinses van Italië

Gala outfit

---

"Ik ben Luna Marie Von Donnell. En jullie?", stelde het meisje zich voor. "Helena Windsor van Savoye of als je de lange versie wilt Helena Calista Marea Victoria Windsor van Savoye en ik ben de kroonprinses van Italië", stelde ik mij netjes voor. Even wachtte ik tot Axel zich zou voorstellen, maar aangezien hij dit niet deed, besloot ik het voor hem te doen. Wel zo fijn als zij wist hoe hij heet en van welk land hij is, lijkt mij. "Dit is Axel Cameron Durran en hij is de kroonprins van Egypte'', vertelde ik aan haar.

Om ons heen beginnen mensen te dansen en ik kijk rond naar wie er allemaal aan het dansen zijn. Een blonde prinses met een witte jurk en een prins leken op weg te zijn naar de dansvloer en zo te zien wordt de prinses met bruine haren met een rode jurk aan ten dans gevraagd door een prins. Nadat Axel mij ten dans vraagt, ben ik wel even verbaasd. Waarom vraagt hij niet Luna om met hem te dansen? Niet veel later loopt Luna weg en een ongemakkelijk gevoel maakt zich meester van mij. Later op de avond of morgen toch even proberen om met Luna te praten want dit vind ik wel erg bot van Axel. Niet dat ik mij gaan verontschuldigen voor hem, maar ik wil Luna graag beter leren kennen. Dan besef ik mij dat ik nog geen antwoord op heb gegeven op zijn vraag of hij deze dans mag. "Dat mag", zeg ik tegen hem en wacht op zijn reactie.

[ bericht aangepast op 5 okt 2015 - 21:34 ]

---

Physics is awesome

Hij leek verbaasd toen bleek dat ze Russisch sprak. Het was misschien niet haar moedertaal en ze sprak het niet helemaal vloeiend, maar ze kon zich er toch prima mee redden, wist ze uit ervaring. Waarom hij nog niet weg was gegaan naar een meisje die zijn pogingen wel kon waarderen, snapte ze niet. Ze was echt niet aardig tegen hem en toch leek hij zich prima op zijn gemak te voelen bij haar. Hij leek juist geïntrigeerd door haar gebrek aan manieren.
Haar opmerking over zijn uniform werd als een compliment opgevangen. De opmerking zelf was dat misschien ook wel, maar de manier waarop ze het gezegd had, was toch niet echt complimenteus. Ze vroeg zich af of hij dat echt niet door had of dat hij ervoor koos om dat te negeren.
"In Rusland niet, en Siberië zeker niet, maar volgens films in het Westen wel. Thuis is het hard werken, vaderlandsliefde, en je mannetje kunnen staan, voor iedereen. Zo sta je nu eenmaal in het leven, want anders overleef je niet," antwoordde hij op haar vraag of dat überhaupt werkte bij meisjes. Bij haar in elk geval niet. Tenminste niet bij kleren die ze zelf toch niet had uitgezocht en waarvan het enige doel was om indruk te maken op de andere landen en te laten zien hoe goed je bent. Als het bij haar gewone kleding was geweest, had het heel misschien nog een beetje indruk gemaakt.
“En jij luistert naar Westerse films?” vroeg ze hem met duidelijke sarcasme in haar stem. Ze wist wel dat hij doelde op al die romantische films die ze als meisje verplicht leuk zou moeten vinden, maar die ze eigenlijk veel te zoetsappig vond. Zij had liever de harde actiefilms, zelfs al werd er van haar iets anders verwacht. Niks romantiek, gewoon harde actie, vechten en wapens, daar hield ze van.
Gelukkig realiseerde hij zich ook dat het echt niet hoefde te werken, aangezien hij in elk geval wist dat het in zijn land niet werkte. Zijn toon bleef kalm en dat werkte haar op haar zenuwen. Zij was totaal niet aardig voor hem, kon hij niet tenminste een beetje geïrriteerd klinken?
Hij schakelde over naar het Russisch, waarschijnlijk omdat zijn Engels zo te horen niet fantastisch was en vroeg of ze wat wilde drinken. Eigenlijk wilde ze zeggen dat ze hier prima stond en dat zij vond dat het wel zin had – al was het maar om hem af te stoten – maar ze bedacht zich dat ze best wel dorst had, dus dat iets te drinken pakken misschien toch niet zo’n heel slecht idee was.
“Dat klinkt wel als een goed idee,” antwoordde ze ook in het Russisch, zelfs redelijk aardig voor haar doen. Het idee om gewoon in het Engels te blijven antwoorden, schoot wel even door haar hoofd, maar dat zou hij toch ook wel verstaan, dus wat zou ze ermee winnen? Het enige was dat omstanders haar woorden dan ook zouden kunnen verstaan en dat hoefde op zich niet.
Het enige waar ze toch wel problemen mee had, was dat het leek alsof hij het aanbood zodat zij niet de hele tijd zou hoeven te staan. Ze kon dat best, zelfs met deze hoge hakken. Ze was geen popje die zorg en bescherming nodig had, ze was een jonge zelfstandige dame die precies wist wat ze wilde.

---

The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.

---

Beiden lijken ze erg onder de indruk van het feit dat ik een broer en drie zussen heb, maar ik vind het juist raar dat zij dan in zo'n klein gezin zijn opgegroeid. Ik kan me niet inbeelden hoe het zou moeten zijn zonder zoveel mensen in het kasteel.. De drukte thuis was altijd heerlijk geweest, ik zou niet kunnen leven in een stille, rustige omgeving.
Het compliment van Isa over mijn accent nam ik met en glimlach aan, ze verteld dat ze nog nooit in ierland geweest is maar ze heeft er veel oer gehoord..
Isa zegt na een tijdje dat het leuk is dat we nu andere gelijken ontmoeten en ik knik instemmend.
"Het is zeker leuk, heel prettig.. eindelijk niet omringd door mensen waar ik me laag of minder gewaardeerd voel omdat ik niet dezelfde status heb" zeg ik met een glimlachje "Al ben ik, in tegendeel tot velen van jullie, geen troonopvolger natuurlijk" vervolg ik dan een tikkeltje onzeker. Vanuit mijn ooghoeken zie ik al verscheidene koppels dansen.. het word eindelijk wat losser.
Dan komt er een jongen aanlopen, zijn huid is erg licht en zijn haren zijn zwart. Een aparte combinatie. Hij stelt zich voor en richt zich al snel op mij alleen, wat mij enorm in de verlegenheid brengt, waardoor ik zelfs vergeet mezelf voor te stellen.. alles wat er nu uit zal komen zal gestotter zijn ben ik bang. Een kleine buiging naar mij toe volgt en hij vraagt me ten dans. Een glimlach siert mijn lippen en ik knik waarna ik zijn hand aan neem;
"Maar natuurlijk" glimlach ik met een tel rood aangelopen wangen.

[ bericht aangepast op 5 okt 2015 - 17:12 ]

---

Little do you know

---

Ze glimlachte en antwoorde op een flirterige toon. Een speelse grijns siert mijn lippen waarna ik haar mee de dansvloer op neem. Het is wel te merken dat ze zeker kan dansen, beter dan zo'n snol die steeds op je tenen gaat staan -ja ik had ervaring-. Ze ging er helemaal in op en het was geweldig haar zo te zien. Ik zie aan haar gezicht dat ze helemaal oplicht wanneer een ander nummer word gedraaid, al snel verklaart ze dat ze van dit nummer houd en ik glimlach.
Het is altijd geweldig om een mooie meid een plezier te doen door haar simpel ten dans te vragen, een goed gebaar van mij. En dat alleen om haar voor even voor mezelf te krijgen. Ach, ik moet toch weten wie mijn 'droomvrouw' zal zijn? En het kan geen kwaad, wat niet weet wat niet deert. Ze zal uiteindelijk toch vast niet smoorverliefd op me worden. Misschien rent ze wel hard voor me weg zoals die andere dame van vanmiddag.
"Dus, wat doe jij zoal in het dagelijkse leven? Behalve dansen, want je gaat mij niet wijsmaken dat jij niet veel danst" Interesse tonen, het beste wat je kan doen als je de aandacht van een dame wil hebben. Al helemaal deze dames.

---

Little do you know

Het meisje met het rode jurk kijkt me verlegen aan, waarnaar ik vriendelijk glimlachte. Vervolgens verscheen er een glimlach op haar lippen, waarnaar ze knikt en haar hand in de mijne legt. 'Maar natuurlijk' zei ze dan ook glimlachend en haar wangen werden rood. Ik was toch best wel opgelucht, het was altijd spannend om een prinses ten dans te vragen. Vervolgens begeleide ik haar naar de dansvloer, waarnaar ik teder mijn hand op haar heup legde. Ze legde haar arm om mijn nek en onze handen lagen op elkaar en we begonnen samen te dansen. 'Je ziet er prachtig uit' zeg ik gemeend en oprecht. De rode jurk stond haar heel mooi, haar huidskleur kwam ook heel mooi tervoorschijn. En ze was zelf ook een heel mooi meisje. 'Dus vertel je nog je naam?' Vroeg ik een beetje plagend, aangezien ze te verlegen was om haar naam te zeggen. Natuurlijk maakte me dan niet uit, ik vond het altijd wel leuk en schattig als een meisje verlegen werd. Ze was wat kleiner dan mij maar dat was ik gewend. Ik was altijd groter dan anderen. 'En uit welk koninkrijk kom jij vandaan?' Vroeg ik vervolgens. Ik vond het altijd leuk om te horen waar iedereen vandaan kwam. Zo kan je dan ook andermans cultuur of land leren kennen. Zodoende keek ik dan ook in haar bruine maar mooie ogen aan.

---

One Who Travels A Higher Path.

Vladimir Gleb Rihanoff
24 - Siberië
Bij haar vraag over het feit dat ik naar westerse films luisterde haalde ik mijn schouders op. Normaal niet. Ik was verafschuwd door een flink aantal dingen die erin werden afgebeeld en voorgesteld als normaal, maar ik had gedacht dat dit grotendeels westerse dames zouden zijn, dus ik dacht dat ik er goed aan had gedaan. Misschien maakte me dat wel even nep als die tutjes. Toch probeerde ik wel altijd oprecht te blijven en niet te ver van mezelf af te gaan. Nu was dit meisje niet aardig of beleefd tegen me, maar het was niet veel anders dan in de barakken op een koude natte dag. Dan had ook niemand een goed humeur en viel dit nog heel erg mee. Na even vroeg ik haar in mijn moedertaal, die zij ook leek te beheersen, of ze wat wilde drinken, niet alleen omdat ik dorst had en hier blijven staan ook wat vreemd was, maar ook omdat ik niet wist hoe goed zij was gewend aan lange tijden staan, zeker in dat soort schoenen. Toen ze toestemde, redelijk aardig en nu schijnbaar wel enigsinds oprecht, brak er toch een klein glimlachje door op mijn gezicht. Het was niet veel, maar meer dan gewoonlijk. Ik knikte richting een bar met een aantal bediendes erachter en een verscheidenheid aan dranken om uit te kiezen, voor ik er met rustige gecalculeerde passen heen liep. Dit was nu niet echt marcheren, maar even passen op een gelijk tempo waren het wel. Bij de bar keek ik om naar haar, om te zien of ik niet perongelijk te hard gelopen had, waar ik, volgens Elena dan, wel een handje van had rond dames met hakken, die veel minder snel leken te kunnen lopen dan zonder, a had ik ook vaak genoeg aanwijzingen gezien dat het niet zo hoefde te zijn. "Wat wil jij?" Dat leek me nog wel zo netjes. Zij was een dame en daarbij wist ik niet of ik nu voor iets met of zonder alcohol moest gaan, dus dat liet ik maar van haar keuze afhangen. Alleen drinken was namelijk not-done, en daarbij enorm ongezellig. Ik was dan geen grootste drinker, wat je van een Rus, en zeker een Siberiër, wel zou verwachten, maar zeker op zo'n avond waren een of twee glaasjes wel fijn, zeker ook om het allemaal wat lichter in te zien, in plaats van het zien als een daad van verraad en kille politieke strategie. Ik was hier namelijk zeker niet vrijwillig, maar wilde niet direct alles afschrijven, want dit meisje was zo slecht nog niet, ondanks dat ze duidelijk een hele grote mond had, Helena ook niet, maar ik had geen idee of dat voor de andere ook gold. Intussen stond er al een bediende bij me om te vragen wat we wilden drinken. Een beetje pushy voor mijn smaak, waardoor ik weer werd herrinderd aan het feit dat ik het thuis wel fijn had met een meisje 5 dagen per week en war stalhulpen.

---

Bowties were never Cooler

---

Axel slikte toen hij de blik van Helena zag. Hij wist dat het niet bepaald aardig was, maar hij had het moeilijk met onzekere mensen. Hij wist niet wat hij mest ze moest en kon daar ook niet echt goed op reageren. "Ik weet het en het spijt me. Ik heb gewoon een beetje moeite met stille mensen.", Antwoordde hij eerlijk en keek naar Helena. Hij zuchtte diep en haalde een hand door zijn haar. "Ik zal later wel mijn excuses aan haar aanbieden.", Zei hij en keek schuldig. Axel was met onzekere meiden erg onhandig, puur omdat hij niet wist wat hij ermee moest.

Zodra Helena antwoordde glimlachte hij lichtelijk naar haar. "Dank je.", Zei hij, terwijl hij haar hand pakte en haar begeleidde naar de dansvloer. Hij probeerde zacht en lief te zijn. Met dat in zijn achterhoofd, legde hij zijn hand om haar middel en hield haar hand in zijn andere hand. Zo nam hij de leiding en danste hij samen met haar over de dansvloer. "Hopelijk vind je me nu niet een lul.", Zei hij zacht en schaamde zich wel een beetje. Waarom kon hij nooit eens aardig zijn tegen verlegen mensen? Die moesten er toch ook kunnen zijn? Luna kon er ook niks aan doen dat ze zo was wie ze is. Axel schaamde zich diep op dit moment. Hij twijfelde nu over wat hij tegen Luna zou moeten zeggen. Ten slotte was het zijn schuld dat ze zo weg was gelopen..

---

"I don't have sweet dreams.. I have beautiful nightmares" †

Helena Windsor van Savoye

22 ~ Kroonprinses van Italië

Gala outfit

---

Voordat wij naar de dansvloer gaan probeer ik zo elegant en snel mogelijk mijn champagne op te drinken. Waarna ik het glas geef aan een bediende terwijl ik verontschuldigend glimlach. "Ik vind je geen lul", zeg ik zacht aangezien wij dicht bij elkaar zijn. "Je kunt je excuses aanbieden zoals je al zei en misschien eerlijk vertellen dat je niet goed weet hoe je moet omgaan met verlegen dames. Eerlijkheid is het beste lijkt mij", zeg ik tegen hem terwijl ik hem in de ogen kijk. Het is fijn om te merken dat Axel de leiding neemt tijdens het dansen, want dat is toch hoe het traditioneel hoort.

"Dus zou jij mij iets kunnen vertellen over Egypte wat ik waarschijnlijk nog niet weet?", vraag ik aan hem. Mensen praten toch het liefst over zichzelf of over iets wat hen boeit of bezig houdt dus dit lijkt mij een goede vraag. Daarnaast wil ik ook echt wat meer te weten komen over het land waar hij woont en kroonprins van is. Daarbij vind ik het ook onbeleefd om steeds zelf aan het woord te zijn. Het valt mij op dat Axel goed kan dansen, hij beweegt soepel en ik merk aan mijzelf dat ik het fijn vind om met hem te dansen. Of beter gezegd dat ik het niet erg vind om hem zo dichtbij mij te hebben. Om ons heen zie ik ook andere prinsessen en prinsen dansen. Van mij hoeft er nog niet gewisseld te worden, maar het is ook niet netjes om te weigeren als anderen dat willen.

[ bericht aangepast op 9 okt 2015 - 22:53 ]

---

Physics is awesome

Hij was niet de enige die verbaasd was over het feit dat Louise met vier broers en zussen was opgegroeid gelukkig. Voor hem was een klein gezin heel normaal en zelfs nu was hij wel eens blij dat hij zich gewoon op zijn kamer kon terug trekken als hij rust wilde. Stel je eens voor dat het er drie keer zo druk was!
Toen hij had verteld waar hij vandaan kwam, glimlachte Isabella. Ergens vroeg hij zich nog steeds af of ze überhaupt al wel eens van zijn kleine landje gehoord had, maar daar stond hij niet te lang bij stil. Ook als dat niet het geval zou zijn, zou het weinig verschil maken.
“Het is leuk dat we toch verschillende prinsen en prinsessen zien,” zei Isabella opgetogen en Louise beaamde dat, al verbaasde haar reden hem. Meestal was het bij hem juist omgekeerd, dat de anderen zich veel lager voelden.
“Ik vind het juist wel fijn om eindelijk onder gelijken te zijn die mij niet ophemelen,” zei antwoordde hij. Dat was hij soms wel een beetje zat, al zou hij dat nooit laten merken. Vaak trok hij er dan met wat vrienden op uit en gingen ze ergens in Italië stappen. Vaticaanstad was zo klein dat hij dan liever in Italië was waar niemand hem kende.
Toen kwam er nog een jongen aan die zich als prins Damian van Australië voorstelde en vervolgens Louise meenam om te dansen. Dante vond het fijn voor haar. Ze verdiende het dat iemand al zijn aandacht aan haar gaf, zeker na zijn optreden tegenover haar. Hoewel ze gezegd had dat het niet erg was, voelde hij zich er nog steeds schuldig over en hij was blij dat de anderen haar tenminste wel zagen staan.
Meerdere mensen waren ondertussen gaan dansen, zag hij toen hij om zich heen keek. “Zou je me de eer willen doen om met me te dansen?” vroeg hij vervolgens aan Isabella, toen ze met z’n tweeën waren overgebleven en hij bood haar zijn arm aan.

---

The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.

Hij haalde zijn schouders op toen het over die westerse films ging en zelfs nu hij ermee wilde zeggen dat hij zich normaal niet zoveel van die films aantrok, leek het alsof hij er niet onaardig over kon zijn. Wat een oprechtheid weer. Kon hij niet gewoon ergens een hekel aan hebben en dat ook laten zien? Waarom die interesse in haar en toch zelf proberen beleefd te blijven? Ze zou veel liever hebben gehad dat hij zich ook irriteerde, aan haar gedrag die totaal niet bij een prinses hoorde bijvoorbeeld, in plaats van… dit.
Toen ze antwoordde dat ze wel wat te drinken lustte, liep hij redelijk snel richting de bar toe, maar ze hield hem gemakkelijk bij. Ze was wel blij dat ze zo geoefend was met hakken, want ze wist zeker dat de meeste meisjes hem niet zouden hebben kunnen bijhouden. Eenmaal bij de bar leek hij zich pas te realiseren dat ze hem misschien niet bij zou kunnen houden en keek hij om, maar ze stond al naast hem. Hoewel hij het ongetwijfeld niet verkeerd bedoelde, irriteerde dit haar toch. Hij had of niet zo hard moeten lopen als hij bang was dat ze hem niet bij zou kunnen houden, of hij moest nu niet doen alsof ze hem niet bij zou kunnen houden en er gewoon vanuit moeten gaan dat ze er ook al was.
Ze ging expres niet zitten, want ze kon best staan met deze schoenen. Ze kon hier makkelijk de hele dag op lopen, dansen, rennen, springen. Alleen maar een beetje stilstaan was echt geen uitdaging voor haar.
Als echte gentleman vroeg hij haar wat zij wilde drinken voordat hij zelf ergens voor koos, zodat hij waarschijnlijk niet als enige aan de drank zou gaan of haar alleen zou laten drinken.
“Zolang het een hoog alcoholpercentage heeft, ben ik tevreden,” antwoordde ze hem. Misschien dat de avond er iets beter uit zou zien met wat alcohol in haar lichaam. Misschien zou ze dan vergeten dat dit alles alleen maar een politieke actie was en zou ze niet meer zien wat voor poppenkast dit was of het toch verwarren met de realiteit. Heel misschien zou ze zelfs wel vergeten dat liefde niet bestond en voor even denken dat dit toch echt voor die ‘ware liefde’ was. Ze wist in elk geval wel dat alcohol haar leven voor even dragelijker kon maken. Mogelijkerwijs zou ze met genoeg alcohol zelfs vergeten wat voor een hekel ze had aan iedereen om haar heen die allemaal met die poppenkast meespeelden.

---

The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.

Luna slikte toen ze iedereen om haar heen zag dansen en stelletjes vormde. Ze beet op haar lip. Ze was dus de enige die nog overgebleven was. Ze ging op een randje zitten en keek naar alle stelletjes die aan het dansen waren. Hoewel het bot van Axel was, wist ze dat hij het niet zo meende. Maar nu ze hier zo alleen zat, voelde ze zich toch wel een beetje eenzaam. Ze wist niet hoe het kwam, maar als klein kind keek ze al de kat uit de boom bij mensen en dat gebeurde nu weer. In haar geval nu niet het meest ideale van allemaal. Het leidde daartoe dat ze nu dus alleen zat en geen prins kon vinden. Sinds degene die haar wel leuk leek, al een ander meisje aan het vragen was. Ze zuchtte en wiebelde lichtjes met haar benen. Dit gebeurde meestal als ze zich verveelde en ze keek naar haar tattoo. Het herinnerde aan haar dat ze zich geen zorgen hoefde te maken. Als de prins juist was, zou hij wel door haar verlegenheid heen kunnen kijken. Ze hoopte vurig dat iemand van haar verlegenheid zou kunnen helpen en haar meer open kan krijgen. Tenminste dat hoopte ze..

[ bericht aangepast op 6 okt 2015 - 21:06 ]

---

"I don't have sweet dreams.. I have beautiful nightmares" †

Vladimir Gleb Rihanoff
24 - Siberië
Langzaam werd ik moe van steeds even op mezelf terugvallen en dan bedenken dat ik me hier als prins en niet als soldaat moest gedragen. Ik had dan wel een etiquetteschool gedaan toen ik Yelena eenmaal had, maar dat was meer om het grootste deel van mijn tijd bij haar te kunnen zijn. Anders zou ik echt niet bij de reservisten zitten, maar in een actieve eenheid. Ze leek dan wel evenveel afkeer tegen de lege regels te hebben als ik, maar toch voelde het niet gepast om me hier echt als mezelf te gedragen. Bij de bar bedacht ik me dan ook weer dat ze op hakken liep en mijn soldatenpas misschien niet had kunnen bijhouden. Toen ik omkeek zag ik haar al naast me staan. Ik vroeg haar rustig wat ze wilde drinken, terwijl bij mij begon in te zinken dat ze misschien wel meer als een soldaat was dan als een prinses. Zeker toen ik haar keuze hoorde, kwam het ook mijn botte kop binnen. Ik schonk haar een glimlach en keerde me tot de opdringerige bediende. "Twee Kvass-Standard." zei ik rustig. Het meisje keek me enorm schaapachtig aan, alsof ik Russisch had gesproken, terwijl ik vrij zeker was dat het Engels was geweest. Blijkbaar hadden ze dus geen rekening gehouden dat drankkeuzes uit verschillende landen verschilden. Als ze het dan zo poppenkastig wilden doen, vond ik dit dan wel erg slecht, maar goed."Wat voor Vodka heb je?" vroeg ik. Ik had, net als veel Russen, een sterke mening over drank, en het meisje kon dus een stortvloed ervan over zich heen krijgen, al probeerde ik rustig en neutraal te blijven vanavond. "Smirnoff." zei ze voorzichtig. Ik ademde heel diep in en weer uit om mijn kalmte te bewaren. "Dat je dat uberhaupt Vodka durft te noemen is al een belediging, meisje. Als het niet uit de voormalige Sovjet Unie komt, is het geen Vodka. Alleen de Finnen kunnen nog degelijke Vodka maken, maar die zijn ook echt de uitzondering." Mijn voorheen koele toon had nu duidelijk een geïrriteerd en beledigd randje eronder. Dit nam ik haast persoonlijk op. "Doe maar twee volle glazen van die belediging, puur graag. Het is altijd beter dan iets slaps." zei ik tegen haar, voor ik me weer naar Mirem draaide. "Ze hebben jammer genoeg geen echte Vodka." zuchtte ik, terwijl ik langzaam mijn kalmte weer wist te vinden. Ik wilde me niet laten gaan, me onbeleefd gedragen, wat zeker niet in de setting paste. Het meisje zette de twee volle bierglazen met doorzichtige vloeistof tussen ons in. "Spasibo" zei ik toch maar. Zij kon er ook niets aan doen dat ze geen echte Vodka had. Whiskey dronk ik zoizo niet, en lokale dranken hadden ze vast ook niet, dus dan moest dit maar. "Proost dan maar." zei ik weer in het Russisch, terwijl ik mijn hand om mijn glas vouwde. Ik had er niet veel zin in, maar hopelijk kon de alcohol dit in elk geval iets gezelliger maken.

[ bericht aangepast op 7 okt 2015 - 14:07 ]

---

Bowties were never Cooler

Ik zag een prins naar ons toelopen en hij kwam me bekend voor. Ik wist het weer, het was Damian van Australië. Ik knikte hem vriendelijk toe en ik zag dat hij Louise mee ten dans vroeg. Ik was zo blij voor haar. We konden verder niet echt onze gesprek voortzetten, maar dat maakte even niet uit. We konden het altijd nog voortzetten later. Ik begreep wel wat Louise zei. Dat ze nu wel op haar gelijken voelde en dat was inderdaad waar. Niemand van ons was hoger, ondanks dat Louise geen troonopvolger was maakte dat niks uit. Ze was nog steeds een prinses. Vervolgens hoorde ik Dante. 'Inderdaad' zei ik enkel tegen hem dat mensen hem nu niet ophemelen. Dat vond ik ook nooit leuk. Ik was ook gewoon een mens en je hoefde mij niet helemaal op te hemelen. Ik zag dat Louise en Damian naar de dansvloer gaan om te gaan dansen. Wat ze afspeelden klonk leuk. Meestal op mijn feesten hadden ze Oostenrijkse muziek en ik werd er ook door opgevoed. Weleens had ik ander muziek gehoord, maar niet veel. Zou iemand mij ten dans vragen? Ik kon er niet te lang over nadenken, aangezien Dante na mij omkeerden en zijn arm aan mij bood. Vervolgens hoorde ik wat hij zei en ik glimlachte knikkend. 'Ja, natuurlijk' zei ik verder glimlachend tegen hem en legde ik mijn hand op zijn arm. Ik wachtte af totdat hij me meenam naar de dansvloer. Aangezien heren de dames moesten begeleiden.

[ bericht aangepast op 13 okt 2015 - 19:48 ]

---

One Who Travels A Higher Path.

---

Uiteindelijk werd Axel's stress weggevaagd door haar woorden. "Ik vind je geen lul.", Hoorde hij haar zeggen en dat maakte hem blij. Hij wist zelf niet waarom, maar hij wilde het goed doen bij haar en niet slecht staan bij haar. "Je kunt je excuses aanbieden zoals je al zei en misschien eerlijk vertellen dat je niet goed weet hoe je moet omgaan met verlegen dames. Eerlijkheid is het beste lijkt mij", Vervolgde Helena en Axel knikte. "Dat ben ik ook zeker van plan. Ik hoop dat ze het begrijpt.", Zei hij en keek haar menend aan. Tijdens het hele gesprek, leidde Axel haar ondertussen rond over de dansvloer.
"Dus zou jij mij iets kunnen vertellen over Egypte wat ik waarschijnlijk nog niet weet?", Vroeg Helena en Axel dacht daarbij diep na. Hoewel hij vaak nieuwsgiergig was ook naar hoe anderen waren, had hij geen moeite met het antwoorden van de vraag. "Het is niet een gigantische olieput, maar eigenlijk een grote zandbak. En nee in de nijl zijn er niet veel nijlpaarden. Ikzelf geniet van een simpel ritje op een kameel. Het is niet comfortabel, dat zeker niet, maar het is een prima vervoersmiddel. Wij hebben ook eigenlijk geen of nauwelijks ramen, omdat het zo warm is daar.", Antwoordde hij uiteindelijk en grinnikte even. Dus wat kan jij me vertellen over Italië?, Vroeg hij nieuwsgierig en draaide Helena even in een rondje. Daarna leidde hij haar weer rustig verder. Het voelde fijn, want ze volgde zijn stappen netjes en het leek haar heel goed af te gaan..

---

"I don't have sweet dreams.. I have beautiful nightmares" †