[Love RPG][250] Your Wildest Dreams – Speeltopic - Speeltopics

In deze RPG komt ieders meisjesdroom uit. Je wordt een prinses, je wordt stapelverliefd op een knappe prins met zijn witte paard. Je deelt de rest van je verdere leven samen met je droomprins en heerst over een koninkrijk, gelukkig. Er komen 10 prinsessen en 10 prinsen vanuit verschillende koninkrijken naar het kasteel Gloria een magisch rijk, waar alles kan gebeuren. Om hun droomprins of droomprinses te ontmoeten. Sommige gaan er vrijwillig heen om hun ene ware liefde te ontmoeten. Sommige gaan tegen hun zin in, omdat hun ouders het willen dat ze daarnaar toe moeten gaan. Andere.. andere moeten hun ware liefde thuis laten om zo met een prins of met een prinses te kunnen trouwen om over hun eigen koninkrijk te kunnen regeren. Maar uiteindelijk zullen ze alle 20 deelnemers gelukkig zijn en hun ware liefde ontmoeten en samen regeren over hun koninkrijk.

Wat zal er gebeuren? Zullen ze verliefd raken? Misschien dat er ruzies komen?? Of liefdestriangels waar je maar niet uit kan komen?? Of verraad?? Hier zal je wat te beleven hebben.. Roddels die komen sowieso wel..

Regels:
• Natuurlijk de huisregels van Q.
• Schrijf stukjes van 250 woorden, dan heeft de ander genoeg om op te reageren.
• Geen perfecte personages! Niemand is perfect.
• Een reservering blijft drie dagen staan! Als je langer de tijd nodig hebt, meld dat dan in een mail naar mij. (XDarkWingsX)
• Geen eendagsvliegen! Ik wil mensen hebben die hiervoor tijd hebben.
• 16+ mag, aangezien het een liefdes RPG is, maar hou het wel netjes en zet het onder een spoiler.
• Sluit niemand buiten. We gaan gezellig met zijn allen RPG’en.
• No fights! In de RPG zelf mag dit natuurlijk wel.
• OOC tussen haakjes of in het praattopic!
• Twee personages per account. Een jongen en een meisje.
• Bij veel belangstelling kunnen er meer rollen vrijkomen! Dit is alleen als vrouwen en mannen gelijk zijn.
• Alleen ik (XDarkWingsX) maak de topics aan.
• En het aller belangrijkste heb plezier! (:

Dingen die je moet weten:
- Prinsen en prinsessen kennen elkaar niet, misschien dat ze eventueel elkaar hebben gezien via social media.
- Er zijn 5 plaatsen voor kamermeisjes. Zij dienen enkel voor begeleiding en schoonmaak van de prinsen en prinsessen en hun kamers. Natuurlijk roddelen kamermeisjes heel veel en kunnen daardoor drama veroorzaken.
- De hofhouding van het kasteel mag iedereen in hun eigen bericht bespelen.
- In de RPG speeltopic probeer ik zoveel mogelijk gebeurtenissen in de RPG te laten gebeuren, zodat we genoeg kunnen RPG’en. Als er mensen zelf ook ideeën hebben hoor ik het graag.
- Qua kleding, prinsen dragen een pak of een casual maar netjes geklede kleding. Prinsessen dragen jurkjes of bal/gala jurken met hakken of ballarina’s.
- De kamers zijn hetzelfde voor de heren zowel voor de dames. Er is geen kamer indeling, iedereen heeft een eigen kamer en een eigen privé badkamer.
- Tijdens de dagelijkse bezigheden worden er ook hier en daar lessen gevolgd. Voornamelijk over de economie, besturen van het land en etiquette. Deze lessen kunnen we eventueel samen RPG’en of als iemand dat niet wilt kunnen er ook privé lessen gegeven worden, waarbij je dat dus zelf moet RPG’en met je eigen personage.

Rollen:

Prinsessen:
1. Isabella Elizabeth Clark - 23 - Oostenrijk - Pagina 2 - XDarkWingsX
2. Helena Savoye Windsor - 22 - Italie - Pagina 8 - Quokka
3. Louise Tara Jess Hearn - 22 - Ierland - Pagina 2 - Voldemortx
4. Lucia Marina Haykey - 22 - Koninkrijk - Pagina 7 - Feliana
5. Freya Liv Hansen - 21 - Noorwegen - Pagina 2 - Aveyard
6. Affinity Cécile Mancher - 22 - Nieuw-Zeeland - Pagina 10 - Gayle
7. Luna Maria Von Donnell - 21 - Schotland - Pagina 11 - HarleyQuinnx
8. Mirem Gwenn Solitarios - 22 - Montenegro - Pagina 11 - Necessity

Prinsen:
1. Naam - Leeftijd - Amerika - Pagina - Aveyard (Springt later in)
2. Vladimir Gleb Rihanoff - 24 - Siberië - Pagina 2 - CalTHood
3. Alano Kadir Bonaventura - 23 - Spanje - Pagina 2 - Cotrona
4. Tobias Adrien Joseph Daviau - 25 - Frankrijk - Pagina 4 - Voldemortx
5. Natanael 'Natan' Joël Alexi Kjellberg. - 22 - Zweden - Pagina 10 - GeorgeWeasley
6. Damian Jake Harrison - 24 - Australië - Pagina 8 - XDarkWingsX
7. Axel Cameron Durran - 24 - Egypte - Pagina 11 - HarleyQuinnx
8. Dante Frederico Lepide - 23 - Vaticaanstad - Pagina 12 - Necessity



De dag is eindelijk aangebroken dat de prinsessen en prinsen uit verschillende koninkrijken hier naar het rijk Gloria komen!
Ze worden feestelijk begroet door het volk, maar ook door het personeel van het kasteel. Ze komen aan in hun super deluxe auto's en worden begroet door het volk, maar ook door de paparazzi om een glimp op te kunnen vangen van de gasten. Tot slot is er een welkoms gala in de avond om de gasten te verwelkomen in het rijk. Op dit punt ontmoeten de prinsen en prinsessen elkaar en is de zaal bomvol met allerlei andere gasten die hun willen ontmoeten. En natuurlijk de lekkernijen die op de tafels staan om op te kunnen eten. Het wordt een feestelijke avond om nooit meer te vergeten.

In andere woorden, jullie en ik posten in jullie berichten de feestelijke begroeting met het volk en de paparazzi. Vervolgens dat jullie binnen zijn in het kasteel en klaarmaken voor het gala in jullie eigen kamer. Dat we dan eindigen met zijn alle bij het gala. Dat we op dat punt beginnen te RPG' en. Ik denk dat dat leuker is en meer vrijheid om te RPG'en.

Alvast zet ik mijn posten neer, zodat jullie kunnen zien wat ik bedoel. (:

[ bericht aangepast op 28 sep 2015 - 14:02 ]

---

One Who Travels A Higher Path.

---

De meid draaide zich naar me toe wanneer ze me zag aan komen en ik werd met een vriendelijke glimlach toe gekeken. Haar houding gaf een welkom gevoel aan me en dat voelde prettig, tenminste niet zo'n domme snol die denkt dat ze alles is omdat ze rijk en beroemd is..
Ze stelt zich voor als Isabella waarna ze door gaat over mijn jurk. Een glimlach siert mijn lippen als ze zegt dat ze mijn jurk prachtig vind.
"Dankje" glimlach ik "Mijn eigen ontwerp, gemaakt door één van de meiden bij ons in het paleis. Ze is goed met de naaimachine.." vervolg ik bescheiden.
Dan komt er een jongeman bij staan, hij loopt op Isa af en pakt heel galant haar hand waarna hij deze een kus geeft. Isa lijkt een beetje verlegen te worden en draait al snel naar mij toe, waarna ze me voorstelt aan de jonge heer, niet dat het hem zo erg zou interesseren -hij is hier immers voor haar aanwezigheid en niet het mijne- maar ik vind het fijn dat ze het doet en mij niet volledig negeert.
Uit beleefdheid steek ik mijn hand op en breng ik een 'hoi' uit naar de jongen, gewoon omdat Isa mij ook voorstelt. Lijkt me de beste beslissing om te nemen. Dan stelt ze ook zichzelf voor aan de jongen, precies zoals ze bij mij deed. Een grinnik rolt over mijn lippen, alsof ze de woorden in haar hoofd heeft en elke keer hetzelfde zal herhalen omdat dat makkelijk is. Zelf zou ik het ook doen als ik een naam had als de hare, die van mij kan je niet echt afkorten tenzij je me als een jongen wil aanspreken; 'Lou'
Iets wat ik niet echt geweldig vind om mensen tegen mij te horen zeggen.

---

Little do you know

---

Met mijn Signature grijns loop ik de balzaal binnen. Er klinkt veel gelach en gepraat, gepraat waar ik me maar al te graag in meng. Recht voor me staat de jongedame van een uurtje geleden en het moment dat mijn blik de hare kruist zal ik haar een knipoog geven, gewoon om haar op stang te jagen..
Ik wist nog niet eens haar naam en nu al verachtte ze me, geweldig. Een eindje verderop zie ik een jongeman staan praten met een knappe blondine, ziet er gezellig uit. Met ruime passen loop ik hun kant op en eenmaal daar maak ik een kleine buiging naar de jonge dame. Eenmaal weer rechtop glimlach ik naar haar ; "Tobias Daviau, kroonprins van Frankrijk. Aangenaam kennis te maken" en een speelse grijns siert mijn lippen weer. Dan richt ik me tot de jongen en ik steek mijn hand uit naar hem "Ook aangenaam kennis te maken" zeg ik dan tegen hem. Vanuit mijn ooghoeken zie ik hoe de dame van eerder praat met een jongen en nog een dame, ook niet verkeerd zo'n brunette. Het stikt hier overduidelijk van de knappe jonge dames. Hopelijk zijn ze niet allemaal even moeilijk als mevrouw nummer 1, dat zou een beetje zonde van mijn tijd zijn. Er zijn hier zat meiden, ik zal me niet verlagen tot het personeel maar die meiden zullen vast niet allemaal het zelfde zijn hier.

---

Little do you know

Het viel Dante nu pas op dat het meisje die hij aangesproken had met iemand anders aan het praten was en hij zag aan de ander dat ze ergens wel teleurgesteld was dat zij genegeerd werd door hem. Voor hij echter zijn fout kon herstellen, antwoordde het meisje die hij aangesproken had al. Hij kon zien dat zijn begroetingsmethode toch wel een beetje indruk gemaakt had en hij ontspande iets meer. Misschien zou hij toch niet alleen maar als degene die veel te laat kwam bekend komen te staan.
Een beetje verlegen bedankte ze hem voor het compliment en ze stelde zichzelf voor als Isabella, Isa of Bella. Hij had dus wel gelijk gehad met zijn voorgevoel dat ze met de I zou beginnen. Het meisje naast haar werd als Louise voorgesteld, maar haar kon hij niet plaatsen bij een land. Isabella vroeg hem vervolgens wie hij was, maar voor hij antwoordde, richtte hij zich op Louise om zijn fout goed te maken.
“Het spijt me als u zich vergeten voelt prinses. Dat is nooit mijn bedoeling geweest en ik hoop dat u me deze onbeleefdheid kunt vergeven.” Hij glimlachte even om het allemaal iets minder serieus te laten lijken. Hij had altijd geleerd om beleefd en de gentleman te zijn, maar hier waren ze onder gelijken dus hij vond niet dat hij echt constant met u moest praten, dus in dit geval was het misschien iets overdreven maar dit was hoe hij was.
Vervolgens liet hij zijn formele houding varen en keek beide meisjes aan met nog steeds een glimlach. “Aangenaam kennis te maken met jullie. Mijn naam is Dante.”
Hij keek rond naar de anderen die hier rondliepen en ineens bedacht hij dat zijn toekomstige vrouw hier misschien wel rondliep. Misschien was het zelf een van deze twee dames. Het was een rare gedachte, aangezien hij eigenlijk nog niet echt over trouwen had nagedacht, maar het nu ineens heel dichtbij kwam. Deze gedachten verbande hij vervolgens uit zijn hoofd en hij richtte zijn volledige aandacht weer op zijn gesprekspartners.
“Dus, waar komen jullie vandaan?” vroeg hij ze. Hij was best benieuwd waar Louise vandaan kwam en eigenlijk ook of hij gelijk had gehad over Isabella, aangezien hij dat wel over haar naam had gehad.

---

The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.

---

Hoewel Luna er net pas was en ze het erg druk had gehad met uitpakken, werd het toch tijd op zich voor te bereiden voor de gala. Ze keek naar de blauwe jurk met bloemen die haar moeder ooit voor haar had meegenomen uit Milaan. Hoewel het een onbekende designer was, beviel haar die stijl wel. Dus griste ze het uit haar koffer en hing het klaar, terwijl ze haar haar anders deed. Ze had het nu gewoon los in plaats van aan een kant en zo leek ze in haar ogen een beetje nonchalant. Ze trok een paar blauwe ballerina's aan en keek naar haarzelf. "HOE KAN IEMAND MIJ OOIT LEUK VINDEN?", Gilde ze tegen haarzelf en plofte neer. Ze haalde haar handen door haar haar en zuchtte. Hoe zou ze ooit haar vader kunnen bewijzen dat ze wel een goede prinses kan zijn? Ze zuchtte en leunde met haar hoofd tegen de muur. Luna wist dat het verplicht was, dus moest ze zichzelf wel omhoog werken. Ze staarde nog even naar haarzelf in de spiegel. Hoofdschuddend liep ze haar kamer uit en deed de deur achter haar kont dicht. Het was eigenlijk een macht der gewoonte om een deur dicht te doen. Met haar hoofd naar beneden liep ze door de hallen en dwaalde door het grote kasteel. Eigenlijk vond ze het wel fijn om zo rond te dwalen. Het was stil en rustig en er was niemand te bekennen. Ze eindigde beneden voor een grote raam. Ze keek met een kleine glimlach uit het raam en gleed met haar vingers erover heen. Het was ondertussen al aan het schemeren. Luna keek naar twee grote deuren die al half open stonden. Met een hand duwde ze een deur open en keek om het hoekje. Er stonden heleboel mensen bij elkaar. Luna slikte en liep zachtjes naar binnen en hoopte dat niemand haar zag. Ze was bang dat mensen haar vervelend zouden vinden of niet leuk zouden vinden. Ze vroeg zich uberhaupt al af of ze wel iemand zou vinden. Luna wist niet waarom, maar over haarzelf had ze vele momenten dat ze zich niet goed genoeg vond. Zeker als er vele leuke jongens hier rond liepen en vele knappe meiden..

---

---

---

Net toen Axel binnen was, werd hij al aangesproken door een meisje die hem maar al te vaag bekend voor kwam. Pas toen ze haar naam zei, wist hij weer wie ze was. Hij kende haar nog van vroeger, toen hij vaak in Australië kwam met zijn ouders. Hoewel na een aantal jaren ging hij steeds minder vaak mee, puur omdat hij andere dingen te doen had en er niet altijd zin in had. Nog voordat hij wat kon zeggen, stond er een andere jongen bij en was er druk mee in gesprek. Hij trok een wenkbrauw op en liep maar richting zijn kamer, die overigens werd aangewezen door de man met zijn tassen. Een grijns stond op zijn gezicht en hij liep naar binnen. Zodra zijn tassen in zijn kamer stonden, greep hij naar zijn speciale sneakers en zijn tas met pakken. Hij pakte een simpel zwart pak pakte hij uit zijn tas en legde het netjes op een stoel. Snel deed hij een luchtje op en kleedde hij zich om. Hij kamde zijn haar netjes en trok zijn sneakers aan. Hierop kon hij wel een hele avond door gaan. De grijns bleef op zijn lippen staan nadat hij vol zelfvertrouwen zijn kamer uit liep. Zo liep hij met zijn handen in zijn zakken naar beneden en zag een licht uit een zaal komen. Niet veel later knalde iemand tegen hem op. Het was een klein meisje, in vergelijking met hem. Snel ving hij haar op nog voordat ze kon vallen. "Wees voorzichtig, beauty.", Zei hij snel en gaf haar een snelle glimlach. "Zie je bij de gala.", Zei hij met een grijns en liep zo naar de deuren, die naar de zaal leiden..

---

"I don't have sweet dreams.. I have beautiful nightmares" †

Ik hoorde wat Louise had gezegd over haar jurk. Wauw, haar eigen ontwerp en ook nog een naaister die haar jurken naait. Natuurlijk had ik die ook en had ik ook mooie jurken, maar deze had ik nooit gezien en ik vond hem heel mooi. 'Mijn complimenten' zei ik dan tegen haar glimlachend. Ik voelde aan haar dat ze het fijn vond dat ik haar voorstelde aan de jongeman tegenover ons. Wat ik deed was beleefd. Ik zou niet zomaar iemand negeren. Ik wiste hoe dat voelde en ik kan je nu al zeggen, het was geen prettig gevoel om genegeerd te worden. Ik zag de jongeman en Louise contact met elkaar leggen. Ik zag hoe de jongeman op louise reageerde en ik was nog steeds gecharmeerd door hem. Je zag dat hij echt een heer was en ook heel erg beleefd. Aangezien hij zijn exuses gaf aan haar. Zo'n jongen zie je niet tegenwoordig, maar ik wilde hem wel leren kennen. Even keek ik rond in de zaal en mijn oog viel op een bekend iemand. Nee he.. Die jongen stond verderop met een meisje en een jongen te praten. Ik zuchtte binnensmond. Gewoon negeren Isabella. Hij is het niet waard. Meteen vestig ik mezelf weer bij de jongen, aangezien hij mijn vraag nu beantwoorde. Hij heette dus Dante. En glimlachte naar ons, waardoor ik ook naar hem glimlachte. Als laatste vroeg hij een vraag aan ons. Die vraag wilden ik ook weten. Ik was benieuwd waar Louise vandaan kwam en ook nu aan Dante. 'Ik ben de kroonsprinses van Oostenrijk' beantwoorde ik Dante's vraag. 'En nu ben ik ook heel nieuwschierig waar jullie vandaan komen' zei ik gemeend en oprecht tegen ze.

[ bericht aangepast op 30 sep 2015 - 21:23 ]

---

One Who Travels A Higher Path.

Helena Windsor van Savoye

22 ~ Kroonprinses van Italië

Gala outfit

---

Zodra Gleb de kamer heeft verlaten, draait Izebel zich naar mij om. "Nu moeten we jou klaar maken voor het gala", zegt ze. Ze heeft vast iets moois, elegants en wat niet teveel laat zien uit gezocht. Mijn kleren zoek ik haast altijd zelf uit, maar gala's zijn niet zo mijn ding om een outfit of beter gezegd een jurk voor uit te zoeken. Daarnaast zou ik het liefst naar ieder gala hetzelfde aantrekken, ben je lekker snel klaar en weet ik tenminste wat ik moet aantrekken. Ik bedoel, win-win situatie als je het mij vraagt. Helaas is het niet zo makkelijk, dus moet ik voor ieder gala het liefst een andere jurk aan. Waar Izebel al die jurken vandaan haalt, vraag ik mij nog steeds af, maar ze krijgt het iedere keer voor elkaar. Ze ligt de jurk op het bed en zet de hakken naast het bed. Nadat ik mij heb omgekleed draait Izebel zich weer om en geeft mij de sieraden. De oorbellen doe ik in mijn oren en de ketting laat ik vast maken door Izebel. Dan mag ik op een stoel plaats nemen en laat ik mijn make-up aan Izebel over. Zelf zou ik het ook kunnen doen, maar Izebel is nou eenmaal sneller en ik wil wel enigszins op tijd op het gala zijn. Dan houdt ze een spiegel voor mijn neus en ik zie dat ze de make-up subtiel heeft gehouden. Mijn haren laat ik los hangen, maar ik haal er nog wel snel een borstel door heen. De clutch die erbij hoort, laat ik op de kamer liggen.

Dan ga ik zo snel als mogelijk is op hoge hakken naar beneden. Hopelijk is het gala nog niet lang aan de gang anders zou het wel erg zijn. Vlakbij de deuren van de zaal kom ik een knappe jonge man tegen. Het lijkt erop dat hij een prins is. Dus ik besluit mij voor te stellen. "Goedenavond, ik ben Helena Windsor van Savoye" zeg ik terwijl ik mijn hand naar hem uitsteek om mijn hand te schudden.

[ bericht aangepast op 29 sep 2015 - 17:14 ]

---

Physics is awesome

'Buurlanden,' glimlachte Damian. Ik knikte glimlachend terwijl ik langs mijn jurk streek. Ik begon mezelf steeds meer op mijn gemak te voelen bij Damian en het was fijn om al met een iemand kennis te maken. Dan was ik tenminste niet compleet eenzaam. Ik wilde net een nieuw onderwerp aansnijden toen er een jongen naar ons toe kwam lopen. Hij maakte een kleine buiging voor mij, wat mij een beetje verlegen maakte. Ik glimlachte naar hem.
'Tobias Daviau, kroonprins van Frankrijk. Aangenaam kennis te maken,' zei hij met een grijns. Ik maakte een reverence.
'Ik ben Affinity Cécile Mancher, prinses van Nieuw-Zeeland,' stelde ik mezelf voor. Daarna stelde Tobias zichzelf voor aan Damian. De twee waren nu al heel verschillende. Tobias was veel officieler, tenminste dat stelde ik vast na aanleiding van onze kennismaking. Damian was veel nonchalanter.
Ik glimlachte naar het tweetal. Niet wetend wat ik precies moest zeggen. Kom op Aff, dacht ik. Zo moeilijk kan dit niet zijn.

[ bericht aangepast op 29 sep 2015 - 10:16 ]

---

"Ignite, my love. Ignite."

Vladimir Gleb Rihanoff
24 - Siberië
Ik keek wat rond. Er waren al een aantal andere prinsen en prinsessen in de zaal, maar bovenal bedienden, die me langzaam op mijn zenuwen begonnen te werken. Ik wilde graag gerespecteerd worden, maar al dat buigen, knikken, en kontkussen irriteerde me enorm. Die nutteloze poppenkast hoefde voor mij echt niet. Loyaliteit liet je namelijk echt zo niet zien en ik snapte niet hoe iemand hiervan kon genieten. Ik wilde net wat drinken gaan halen toen er iemand tegen me op botste. Het was een meisje in een baljurk. Ik wilde haar eigenlijk opvangen, maar ze wist zichzelf recht te houden. Ze begon met me afsnauwen, maar ze leek zich te bedenken en met een veel te zoete glimlach verontschuldigde ze zich. "Niet liegen. Ik tolereer geen misplaatste uitkaffers, want jij botste tegen mij op en ik niet tegen jou, maar als jij net zo'n poppetje bent als al die bediendes hier, kan je net zo goed je meteen weer omdraaien." beet ik haar koud toe. Ik haatte leugenaars, mensen die zich anders voordeden dan ze waren. Ik had 10 keer liever een oprechte klootzak dan een nep prinsesje. Dit begon dus al lekker. Als ze hier allemaal zulke trutjes waren, op Helena na, zou ik alleen teruggaan naar huis. Helena was namelijk zoizo geen optie. Ten eerste omdat ze gewoon een goede vriendin was en ten tweede omdat we allebei de enige troonopvolger waren van onze rijken. Dan bleef ik liever single. Zoizo vond ik het onzin dat ik hierheen was gestuurd om een vrouw te vinden. Mijn ouders wilden wel heel graag dat ik een koningin aan mijn zijde zou hebben, maar blijkbaar hadden ze liever iemand van adel dan iemand met dezelfde nationaliteit. Als ik het zo zag, oppervlakkig ik wist het, waren dit allemaal neppe tutjes, en had ik 10 keer liever een meisje uit Moskow, dan een van deze dames. Natuurlijk verdiende deze meisjes ook een prins, en was het enige waar ze waarschijnlijk aan vasthielden als ambitie het vinden van een partner, maar dat was dus echt niets voor mij. Een vrouw stond in haar eigen recht, was sterk en wist precies wat ze wil. Een vrouw kan voor zichzelf zorgen, zelfs al doe je het soms graag voor haar. Ik mocht niet zo snel oordelen, want naast Helena kende ik hier niemand, maar dit beeld, en zeker hoe dit gesprek nu al liep, maakte me niet enthousiast voor mijn verdere verblijf hier, noch over de uitkomst van dit alles. Dan zou ik vast thuis weer worden uitgekafferd, en zou er van alles in de bladen staan, maar liever dat dan met een oppervlakkige trut thuiskomen. Zo zag ik het tenminste. Nu maar eens kijken was het meisje voor me te vertellen had. Als het niets was ging ik wel gewoon wat te drinken halen ofzo, opzoek naar een oprecht persoon die nog wel voor zichzelf dacht. Netjes en gedisciplineerd zijn was een ding, een belangrijk ding, maar zo onderling was het een heel ander ding.

[ bericht aangepast op 29 sep 2015 - 10:08 ]

---

Bowties were never Cooler

---

Wanneer Isa mij voorsteld aan de jongen lijkt hij pas door te hebben dat ik er ook al stond. Een grinnik, volgens mij klonk ie wat ongemakkelijk, rolt over mijn lippen wanneer hij zich dan toch ook naar mij keert en zich verontschuldigt.
"Het is al goed" antwoord ik dan op hem met een glimlach rond mijn lippen. Ik heb eerlijk waar nog nooit iemand ontmoet die zo formeel is als deze jongeman, zelfs mijn broers zijn niet zo. Het lijkt geforceerd, maar dat kan ook komen omdat ik het gewoon niet gewend ben. En al zou het zo zijn, het is logisch in een wereldje als die van ons. Iedereen word volgens de etiquette opgevoed, alles moet netjes en volgens de regels. 'Altijd met twee woorden spreken!' of 'recht op staan en zitten' en volwassenen spreek je aan met u'. Gelukkig werd dit van mij enkel verwacht wanneer er belangrijke mensen in de buurt waren, ik ben dan ook geen kroonprinses dus kom ik weinig in beeld, iniedergeval minder dan mijn oudste zus Enna. Aangezien zij over een paar jaar de troon zal opvolgen met haar man. Mijn broer Finlay heeft inmiddels ook al een vriendin en Ronnette heeft ook al jaren een vriend... natuurlijk ben ik weer de enige zonder dus dan ook de reden dat ik hier heen 'moest' van mijn ouders. Het zou een goede kans zijn voor mij.
De jongeman stelt zich voor als Dante, waarna hij ons vraagt waar we vandaan komen.
"Insgelijks" antwoord ik dan nog op het 'aangenaam kennis te maken'.
Isa zegt dat ze de kroonprinses van Oostenrijk is, een prachtig land..
"Ik ben de jongste van vijf en dus geen troonopvolger maar ik kom uit Ierland" glimlach ik met mijn Ierse accent, af en toe weet ik het te maskeren maar het blijft gewoon terug komen wanneer ik er even niet op let... ik heb geen idee hoe het klinkt, of het raar klinkt of niet.. dus ik probeer het gewoon weg te werken, dan kan het ook niet raar klinken..

[ bericht aangepast op 29 sep 2015 - 16:40 ]

---

Little do you know

---

Zoals gewoonlijk, keek Axel om zich heen voor een soort analyze van mensen. Hij deed dit eerst, zodat hij zijn kansen kon berekenen. Hij had zijn handen diep in zijn zakken en zag een prachtige vrouw bij een paar meiden staan en een meisje die zich op de achtergrond hield bij de ramen. Hij haalde even zijn schouders op. Iedereen had wel eens zijn ruimte nodig en zij bleek die nu nodig te hebben. Misschien was ze wel niet zo dol op gala's en was het gewoon niet helemaal haar ding. Hoewel hij diep in gedachten zat, hoorde hij een zachte zoete stem van opzij komen en stond er een Italiaans ogende meid voor hem met blauwe ogen. "Goedenavond, ik ben Helena Windsor van Savoye", Zei ze stak haar hand uit. Hij pakte deze zacht en maakte een lichte buiging. "Axel Cameron Durran, maar voor jou mag het bij Axel blijven.", Zei hij met een scheve glimach en liet haar hand zachtjes los. "Kroonprinses van Italië, toch? Tenminste als ik de media mag geloven natuurlijk.", Zei hij met een lichte grinnik in zijn stem en haalde even een hand door zijn haar, terwijl hij rond keek. Het leek erop alsof niet iedereen hier aanwezig was en niet iedereen er even zin in had, want plots was het meisje bij het raam verdwenen en kon hij nog net een deel van haar blauwe jurk zien verdwijnen bij de grote deuren, die naar de hal toe leiden..

---

"I don't have sweet dreams.. I have beautiful nightmares" †

Degene die Mirem bijna omvergelopen had, wilde haar opvangen, maar gelukkig had hij door dat ze best zelf overeind kon blijven en geen hulp nodig had. Ze was geen hulpeloos prinsesje die bij alles om haar bedienden moest vragen. Ze kon alles zelf en kon er ook echt niet tegen als mensen van iets anders uit gingen.
“Niet liegen. Ik tolereer geen misplaatste uitkaffers, want jij botste tegen mij op en ik niet tegen jou, maar als jij net zo'n poppetje bent als al die bediendes hier, kan je net zo goed je meteen weer omdraaien," beet hij haar toe. Hij was tenminste eerlijk en hoewel Mirem had besloten een hekel te hebben aan iedereen die zelfs maar meedeed met dit project, kon ze dat wel waarderen, al veranderde dat natuurlijk niks aan het feit dat hij zo tegen haar in ging en dat zij wel even kon laten weten wat voor persoonlijkheid hij echt voor zich had.
“Oh, je wilt de waarheid?” begon ze. Haar stem klonk nog steeds lieflijk, maar had een gevaarlijk randje gekregen en iedereen die haar ook maar een beetje kende, wist dat je moest oppassen als ze zo begon. “Het maakt mij echt niet uit dat ik je bijna omver gelopen ben of wat jij wel of niet tolereert. Het is niet zo dat ik daar ook maar rekening mee houd. En ik een poppetje? Geloof me, degenen die me ook maar een klein beetje kennen zullen me echt niet zo noemen.” Het klonk misschien aanvallend, maar ze had nu eindelijk een kans om haar irritatie te laten gaan en voor heel even hoefde ze niet te doen alsof ze deze poppenkast een groot succes vond. Ze glimlachte nog steeds naar hem en voor iedereen die haar woorden niet zou hebben gehoord, leek het alsof ze een heel vriendelijke conversatie zouden hebben.
Dit was al een goed begin van het gala. Ze hoopte maar dat ze niet verborgen camera’s hadden opgehangen zodat verder niemand haar woorden hoorde. Niet dat ze het nou zo erg zou vinden als ze als bitch in de krant zou komen te staan of als dit hele gedoe toch niet zo’n groot succes zou zijn als verwacht, maar haar ouders zouden het wel vinden en dan zou ze weer een mislukking zijn.
Hoe de prins tegenover haar ooit zou denken dat zij een popje was, was haar een groot raadsel. Ze was veel, maar een popje hoorde zeker niet in die lijst thuis en dat zou hij ook snel genoeg merken.

---

The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.

Helena Windsor van Savoye

22 ~ Kroonprinses van Italië

Gala outfit

---

De knappe jongeman schud zacht mijn hand en stelt zich voor als Axel Cameron Durran, ondertussen maakt hij een lichte buiging. Ik maak een lichte buiging terug. Zijn naam doet een belletje rinkelen, dus ik bekijk hem goed terwijl ik mij probeer te herinneren van welk land hij is en of hij de kroonprins is van dat land. Pas later dringt het tot mij door dat hij heeft gezegd dat ik hem wel gewoon Axel mag noemen en dat hij mij nog een vraag stelt. "Ja, ik ben inderdaad de kroonprinses van Italië", beantwoord ik zijn vraag.

Wacht, is hij niet de kroonprins van Australië? Nee, die had een andere achternaam. Wat slecht van mij dat ik niet weet van welk land hij is. Hij heeft wel exotisch dus hij zal niet uit Engeland, Ierland, Zweden of Noorwegen komen. Misschien Griekenland dan? Maar zijn achternaam klinkt niet echt Grieks. Axel let toch niet op mij dus heb ik nog even de tijd. Hij is ook niet van Spanje of Portugal, want die ken ik over het algemeen wel. Zijn achternaam heeft wel iets van Frans, maar het klinkt niet typisch Frans dus dat is het niet. Daarbij heeft het Franse koninklijk huis en familie volgens mij een andere naam. Die van Montenegro is hij ook niet, want daarvan is Italië praktisch een buurland en dan zou ik hem moeten herkennen. Totdat het mij eindelijk binnen schiet.

"Jij bent toch de kroonprins van Egypte?", vraag ik hem dan. Als ik het mis heb dan heb ik het in ieder geval geprobeerd om het goed te raden.

[ bericht aangepast op 29 sep 2015 - 21:13 ]

---

Physics is awesome

Ze glimlachte naar me en ik glimlachte terug. Ik zag aan haar dat ze wat meer op haar gemak was, wat me goed deed. Ik wilde mensen ook laten voelen dat ze bij mij op hun gemak konden voelen. Ze was mooi in die jurk, wat ze aan had. Echt een prinses. Voordat we aan een nieuwe onderwerp wilde beginnen samen, kwam er een jongeman bij ons staan, een prins. Hij boog voor Affinity en zij maakte een reverence.voor hem. Hij stelde zichzelf aan haar voor, als Tobias. Vervolgens draaide hij naar mij om en stak hij zijn hand naar mij uit. Ik schudde zijn hand glimlachend. 'En ik ben Damian Jake Harrison en kroonprins van Australië' stelde ik glimlachend op mijn beurt. De jongen voor me was dus Tobias en de prins van Frankrijk. Zo te zien kwamen de prinsen en de prinsessen uit verschillende landen, maar ook landen die je niet verwachtte. Wat natuurlijk leuk was om dat te zien. Verschillende culturen bij elkaar. 'Wat vinden jullie tot nu toe van het gala?' Vroeg ik op mijn beurt. 'En hebben jullie nog andere prinsen en prinsessen kennis gemaakt?' Vroeg ik aan ze. Ja, dat waren twee vragen maar ik was best wel nieuwschierig. Er kwam een ober aan met wat champange en hield dat voor onze neus. Alcohol.. Nee, daar kon ik niet goed tegen en beleefd weigerde ik dan ook. Ik wist nartuurlijk niet, of hun het ook wilden. Ik keek even naar het meisje Affinity. Om heel eerlijk te zijn vond ik haar het mooist hier. Maar ik concentreede meteen weer op het gesprek.

[ bericht aangepast op 1 okt 2015 - 20:42 ]

---

One Who Travels A Higher Path.

---

Het moment dat de jonge dame verlegen word is het moment waarop mijn glimlach alleen maar groter word, een goede start.
Ze stelt zich voor als 'Affinity Cécile Mancher, prinses van Nieuw-Zeeland' en ik glimlach.
"Prachtig eiland neem ik aan?" vraag ik haar "Met de leuke kiwi's" vervolg ik grinnikend met een scheve grijns. De jongen neemt mijn hand aan en stelt zichzelf ook voor, Damian Jake Harrison, een kroonprins van Australië. Allebei buurlanden en dan kom ik met mijn Europese landje.
"Buren dus, jullie" grinnik ik tegen de twee. Als Damian vraagt wat we van het Gala vinden haal ik mijn schouders nonchalant op.
"Kon voor mij wel iets gezelliger, maar ja het is nu eenmaal een formeel gala en geen feestje" zeg ik simpel tegen de jongen. Zijn volgende vraag komt al snel en ik grinnik zacht.
"Ja, een mooie dame. Ze vond mijn woordkeuze enkel niet acceptabel en liep boos weg" vertel ik met een scheve grijns rond mijn lippen. Het was ergens best amuserend, het gebeurd niet vaak dat meiden boos weglopen omdat ik ze een compliment geef.. Meestal beginnen ze te giechelen en gaan ze er helemaal op in. Maar dat zijn dan ook de franse meiden, deze dame komt ergens anders vandaan en voelt zich waarschijnlijk gewoon te goed voor zo'n flirt als ik. Maar ik weet wel dat ik haar ongelijk ga bewijzen. Aan het einde van de rit valt ze als een blok voor me, al is het het laatste wat ik doe. Ze word mijn experiment, mijn jacht. Ieder ander die ondertussen mijn weg kruist is natuurlijk weer leuk mee genomen. Pff, ja alsof ik zal stoppen met flirten en de 'slet' uithangen voor ik hier weg ben. Dacht het even niet.
Als Affinity dan antwoord op Damian's vragen kijk ik haar geïnteresseerd aan, deze meid ziet er behoorlijk goed uit. Een mooie blondine, altijd leuk die meiden.

---

Little do you know

Gelukkig leek Louise het niet heel erg te vinden dat hij haar eerst niet gezien had. Dat scheelde wel, aangezien hij niet nu al problemen met iemand wilde hebben of onbeleefd wilde zijn. Dat was niet hoe hij was en zo wilde hij ook niet bekend komen te staan.
Isabella bevestigde zijn vermoeden dat ze van Oostenrijk was en ze was nieuwsgierig naar Louise en hem. Ook hij was best nieuwsgierig naar Louise, aangezien hij echt niet kon bedenken waar zij vandaan zou kunnen komen. Aan haar accent te horen wel uit een Engels-sprekend land, maar welke? Hij had echt geen idee.
Gelukkig vertelde Louise al snel dat ze uit Ierland kwam en de jongste van vijf was. Zo, vijf… Dante wist niet goed wat hij daarvan moest denken. Hij had alleen een jonger broertje en die vond hij soms al druk. Stel je eens voor dat je met vijf kinderen was!
Hij wist dat het nu zijn beurt was om te vertellen waar hij vandaan kwam. “Ik ben troonopvolger van Vaticaanstad,” zei hij daarom ook met een warme glimlach. Hij was best wel benieuwd of ze überhaupt al wel eens van Vaticaanstad hadden gehoord, aangezien het een klein staatje van zo’n 0,44 km2 was en nog niet eens 1000 inwoners had. Hoewel het zo klein en onbekend was, was het voor hem echter wel thuis en hij was er trots op dat hij dat zijn vaderland mocht noemen, zelfs al was het echt alleen een stad.
De zaal was langzaam voller aan het worden en er kwam een bediende langslopen met glazen champagne, waar hij een glas van pakte. Hij dronk nooit echt veel, maar op gala’s natuurlijk wel de champagne. Een beetje kon ook geen kwaad vond hij. Natuurlijk was hij ook wel eens goed dronken geweest, maar die periode was hij eigenlijk wel een beetje voorbij. Af en toe vond hij wel lekker, maar hij hoefde echt geen alcohol te hebben om plezier te hebben. Langzaam nam hij een slok en hij keek eens goed om zich heen. Hij had eigenlijk nog helemaal geen aandacht besteed aan de plek waar hij was, maar nu hij zo om zich heen keek, zag hij hoe mooi de plek eigenlijk was. Het was echt een sprookjesplek waar droomkoppels gevormd zouden worden.
naam had gehad.

---

The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.