Er waren twee dingen waar Lilly aan dacht, toen ze gewekt werd door het felle zonlicht die haar kamer in vuur en vlam zette.
1. Ze was ongelooflijk veel te laat voor school.
2. Waar the fuck was haar broer en waarom had hij haar niet wakker gemaakt?
Ze schoot overeind, gooide het laken van zich af en sprong uit bed. Ze rende de gang op, keerde halverwege terug om zich toch maar snel aan te kleden, en stormde weer de gang op. Niet veel later kon ze de muziek uit de keuken horen komen en werd ze al begroet door de stem van haar broer.
"Goedemorgen," bromde Juve nog voor ze zelfs maar door de deur gestapt was. Ze wist niet zeker of hij haar had voelen aankomen, of dat hij gewoon het gestamp van haar voeten had gehoord.
"Je bent boos," constateerde hij, zonder op te kijken van zijn ontbijt. Hoewel hij nog maar net wakker leek, wist Lilly dat dat niet het geval was. Waarschijnlijk was hij al uren op en had hij al God weet wat gedaan. Zijn haren glinsterden nog van het water van de douche. Lilly lette al jaren niet meer op de ontblote, gespierde borstkas van haar broer en liep recht op hem af. Ze gaf hem een kleine tik tegen het achterhoofd. Ja, ze was boos.
"Waarom zitten we in de keuken, en niet op school?" vroeg ze kwaad. Ze kruiste haar armen en ging op de barkruk naast hem zitten. Hij verroerde zich niet en bleef zich bezighouden met het lezen van de cornflakes doos (die trouwens nog steeds dezelfde tekst had als de dag er voor en de dag daarvoor.)
"Omdat ik geen zin heb," was zijn korte antwoord. Lilly keek hem enkele tellen aan, stond op en liep naar de radio. Ze zette deze uit en probeerde niet op de plotse stilte te zetten. Het werkte. Juve zuchtte en richtte zich eindelijk op. De wenkbrauw boven zijn groene oog had hij vragend en geïrriteerd opgetrokken.
"Ik ook niet, maar ik heb ook geen zin om uit het dansteam gezet te worden. Waarom heb je me op z'n minst niet wakker gemaak?"
"Wat ben ik? Een wandelende wekker?"
"Ja. En je bent ook mijn chauffeur, dus zou je alsjeblieft een T-shirt kunnen aantrekken en me toch op z'n minst tot aan de poort brengen?" Ze zei het alsof het eerder een bevel was, dan een vraag. Gelukkig kende ze haar broer en wist ze dat ze de enige was die zo tegen hem kon praten. Juve zuchtte hoorbaar, pakte bij het opstaan de afstandsbediening van de stereo's op en klikte de muziek weer aan. Deze keer klonk het door meerdere kamers in het huis en Lilly ontspande ook. Ze was het lawaai zo gewend dat ze een stil huis akelig vond. Alsof Juve er niet was.
Terwijl Juvenalis op zoek ging naar een draagbaar T-shirt, greep ze zelf nog haar deo, een appel en een pakje kauwgom. Het was pas dan dat haar blik op de datum viel.
Oh, Sky is jarig!
Oh poo.
Na al die jaren wist ze perfect welke gedachtes Juve ook hoorde zonder contact met haar te maken, en dit was zeker luid genoeg geweest. Ze beet op haar lip en liet snel de muziek haar hoofd vullen. Haar broer liet gelukkig niets merken toen hij met een T-shirt aan, maar nog steeds in joggingbroek, de keuken weer in liep met de motorsleutels en twee helmen in zijn handen. Op zijn rug hing zijn zak, wat betekende dat hij het vandaag toch ging proberen. Hij liep haar voorbij en draaide zich om bij de deur die naar de garage leidde.
"Kom je nog, of wil je ook het derde lesuur missen, Lilstar?"
Lilly grijnsde en volgde hem.
Mijn brein breint zoals het breint.
)
Danes