[MSV] Heroes & Villains: Speeltopic 1 - Speeltopics

[ bericht aangepast op 12 aug 2015 - 14:49 ]

Mijn brein breint zoals het breint.

Zijn ogen gleden langzaam even over Juves zusjes lichaam en bleven even iets langer hangen bij haar boezem en achterwerk. Haar borsten waren van gemiddelde grootte, misschien zelfs net iets meer. Hij durfde een wilde gok van C70, C75 te doen en stelde een doel op het die dag nog te weten te komen of hij juist zat. Haar achterwerk was ook weer gemiddeld, maar hij vond het best sexy. Haar heupen wiegden zachtjes heen en weer in het ritme van het gewandeld. Haar lichaam was als een zandloper, met een mooie taille en ronde heupen. Het vrouwelijke gezelschap zou de pijn inderdaad wat kunnen verzachten. Sky humde wat instemmend en lachte speels.
"Oh, stiekeme spijbelaar! En nog lui ook." Het voelde alsof Sky zichzelf even een standje gaf, want dat was exact wat hij ook deed. Het meisje waarvan hij de naam nog steeds vergeten was, leek wel op hem, vond hij. In vrouwelijke vorm dan en ook zeker niet mis. Sky was zelf jonger dan haar, maar wist niet goed hoe ver hij kon op seksueel vlak. Zijn vrienden waren een jaartje ouder, en mochten daarbij ook meer. Zelf mocht hij nog maar officieel seks vanaf vandaag, maar natuurlijk was hij zijn maagdelijkheid al lang geleden verloren. Op dat vlak voelde hij zich vaak de toyboy, wat hij quasi-altijd was.
"Laten we vandaag alvast dan beginnen met eten en dan zien we wel, Littl' Star," flirtte hij en hij sloeg zijn arm al even bezitterig rond haar schouder toen een groepje jongens de overkant van de straat passeerde. Zij was zeker het type meisje waarmee je te pronken mee kon lopen.

i can swear, i can joke – i say what's on my mind if i drink if I smoke – i keep up with the guys

Lilly

Ze zou geen enkel probleem met de arm en het geflirt hebben gehad, moest hij die bijnaam niet gebruikt hebben. Ze bevroor op slag en schudde de arm vanzelf van zich af. Ze keek hem bevreemd aan en wist even niet wat zeggen. Littl' Star leek verschrikkelijk veel op Lilstar, de bijnaam die ze al heel haar leven van haar broer kreeg. Enkel van haar broer. Ze kon er niet tegen als iemand anders die gebruikte, het voelde verkeerd.
Pas nadat Sky haar echt vreemd aankeek, had ze door hoe belachelijk ze deed. Ze bloosde en begon verder te stappen, al bleef ze op afstand. Plots zat ze zo vol emoties dat ze eventjes niet meer op de knappe jongen naast haar lette. Opeens miste ze haar broer, haar echte, gelukkige broer, die steeds verder weg leek te drijven. Ze miste zijn grappen en grollen, zijn vrolijke buien en gestoord leuke ideeën. Zoals die ene keer toen ze haar vloer mocht verven met haar voetzolen. Egoïstisch als ze was, miste ze de tijd dat haar broer zijn pijn en dagelijkse worsteling nog kon verstoppen.
'Stop er mee, Lilly. Je bent het bij Sky helemaal aan het verpesten,' dacht ze bij zichzelf.
Ze keek weer op.

Mijn brein breint zoals het breint.

Met opgetrokken wenkbrauw keek hij haar na, het meisje, waarvan hij de naam nog stééds niet wist, zou niet zo gemakkelijk zijn zoals hij dacht. Ergens vond hij het wel spannend en een ferme uitdaging, want hij schatte wel dat het meisje de moeite waard zou zijn. Echter vond hij haar reactie eigenaardig, maar besloot er niet verder op in te gaan. Voor hetzelfde geld had ze een trauma aan een omgeslagen arm of vond ze de bijnaam niet fijn.
"We zijn er," luidde het antwoord toen ze de Panos binnenwandelde. Natuurlijk wist ze het, ze was niet blind, maar hij wist niets anders te zeggen om de veel te lange en gênante stilte mee op te vullen. "Wat moet jij hebben?" vroeg hij. Later zou hij zijn flirts wel weer boven halen, alleen zat deze kleine terugdeins-actie nog te vers in het geheugen.

i can swear, i can joke – i say what's on my mind if i drink if I smoke – i keep up with the guys

Lilly

'Zie je? Nu heeft hij vast spijt dat hij een loser zoals jij heeft meegenomen,' zei een heel irritant stemmetje in haar hoofd. Helaas was het niet haar broer, maar haar eigen onzekerheid en die kreeg ze niet zo gemakkelijk buiten gekegeld. Ze stond stilletjes naast hem en keek naar het menu. Haar honger was plots een heel stuk minder, maar ze wist dat ze wel iets moest eten om later niet flauw te vallen.
"Euhm, een appelflap en wat thee, alsjeblief," antwoordde ze. Hoewel ze geen honger had, had ze toch het idee dat één appelflap niet genoeg ging zijn. Ze wilde echter niet als een profiteur overkomen, dus ze zei niets.
"Sorry," floepte ze er plots uit. Sky keek haar lichtjes verbaasd aan. Ze bloosde en ging verder, terwijl ze het menu aan de muur uitvoerig bestudeerde, zonder door te hebben wat er eigenlijk opstond.
"Voor daarnet. Die bijnaam... euhm... Je mag me gewoon Lilly noemen," besloot ze uiteindelijk, met een kleine glimlach. Ze waagde het zelfs om hem even aan te kijken. Ze was hier zo verschrikkelijk slecht in.

Mijn brein breint zoals het breint.

Hij knikte en draaide zich naar het meisje achter de toog. Haar haar zat in een slordige knot met daarover een netje om de losse plukken bij elkaar te houden.
"Twee appelflappen, een brownie, koffie en thee, alsjeblieft." Hij gooide er een knipoog achter toen hij zag dat Lilly met haar rug naar hem toe stond en haalde zijn hand nog eens door zijn haar, want hierbinnen had de wind toch geen effect. Het meisje, dat blijkbaar Sara heette, glimlachte verlegen en zocht slungelig de bestelling bij elkaar.
"Oh, maakt niet uit," zei Sky onverschillig nadat hij zijn schuld betaald had. Hij had nog steeds niet goed door waar het probleem juist zat en probeerde de lichte frons tussen zijn wenkbrauwen te verbergen. "Lilly," voegde hij er snel aan toe en haalde inwendig adem. Hij wist haar naam weer! Hij nam het dienblad aan van Sara en zocht een plekje in de Panos, zowat alle tafels waren leeg, want iedereen zou op school moeten zitten.
"Waar wil je zitten?" vroeg hij en negeerde de nijdige blik van een oude man die afkeurend zijn hoofd schudde; de jeugd van tegenwoordig, gaat nooit meer naar school.

i can swear, i can joke – i say what's on my mind if i drink if I smoke – i keep up with the guys

Lilly

Ze keek de oudere man vertwijfeld aan. Aan de ene kant wilde ze zich verontschuldigen en zo snel mogelijk weer naar school gaan, maar aan de andere kant wilde ze ook heel graag haar tong naar hem uitsteken en zich nergens iets van aantrekken. Ze besloot om geen van beide te doen en simpelweg een tafeltje aan te wijzen dat ver van de verbitterde bejaarde stond.
Sky ging haar zwijgend voor en Lilly was al aan het denken om na het ontbijt thuis de hele dag op haar bed te gaan liggen. Ze voelde zich alsof ze vandaag het kampioenschap 'bed liggen en piekeren over hoe verschrikkelijk je bent' met gemak zou winnen. Ze wierp een blik over haar schouder en zag Sky's verveelde blik. Ze kneep zachtjes in haar arm en vermande zich. Zo was ze anders nooit, ze was altijd het vrolijke meisje.
Ze dacht aan alle dingen die haar humeur ten goede deden, en als vanzelf kwam ze bij haar danswedstrijd de volgende dag terecht. Ze voelde hoe haar hart en hoofd wat minder zwaar werden, en hoe haar glimlach oprecht werd. Ondertussen waren ze gaan zitten en nam ze een kleine, voorzichtige slok van haar warme thee.
"Hé, doe je eigenlijk aan een sport?" vroeg ze nieuwsgierig en met hernieuwde energie. Ze had eigenlijk geen idee, wat best verwonderlijk was, maar hij moest vast iets doen om zo'n lichaam te krijgen.

Mijn brein breint zoals het breint.

Sky nam meteen een grote hap van zijn appelflap en werkte deze naar binnen. Het moment met Lilly verliep stroef en zijn hersenen maalden. Hij zou en moest een manier vinden het gesprek weer een beetje op gang te brengen. Bij zijn slok koffie kwam het initiatief langs Lilly's kant.
"Ik heb niet echt een vaste hobby, maar ik fitness af en toe. Ik denk er wel over om weer met cricket te beginnen, want dat vond ik erg leuk." Hij glimlachte bemoedigend naar haar haar en nam nog een hap.
"En wat met jou?" Sky zag haar wel als een cheerleader of iets in die aard. Knap was ze zeker voldoende om in het team opgenomen te kunnen worden, want stiekem werd je daar ook op beoordeeld.

i can swear, i can joke – i say what's on my mind if i drink if I smoke – i keep up with the guys

Nadat Melrose Davina de gang in had getrokken, voelde ze een duidelijke verandering in de lucht - veel cooler en meer ruimte. Na een blik opzij geworpen te hebben, zag Davina dat Mel nog half onder het zweet zat - het was inderdaad erg warm.
"Ik heb geschiedenis -- niet veel beter," zuchtte Dee, waarna ze een verlangende blik wierp op de deuren buiten. "Zullen we anders een luchtje scheppen?" stelde ze voor, al half lopend richting de deuren. Eigenlijk was het ook een goed excuus zodat ze een sigaret op kon steken - wat had ze daar een behoefte aan, niet normaal dezer dagen. Bovendien zou het buiten lekker koel zijn, aangezien het midden in oktober is - vrijdag de dertiende om precies te zijn. Wat een onzin is dat, alsof de datum de dag zou aantasten.
Davina sleurde haar vriendin al mee naar de deuren, ineens heftig verlangend naar de koude buitenlucht. Eenmaal aangekomen bij het stenen plein, leunde ze tegen een muur aan en stak een sigaret op, waarna ze het pakje vragend omhoog hield voor Melrose.

“A queen will always turn pain into power.”

"Oh, alsjeblieft, Deedee, mag ik mee naar je les?" De vraag kwam helemaal niet vragend uit haar mond, eerder als een bevel. Ze zuchtte heel erg diep, alsof ze zich al voorbereidde op haar stomme vak. Het liefst was zij ook een jaartje overgeslagen, want ze kon het nu eenmaal beter vinden met de kinderen van het zesde jaar. Ze wilde nog een een 'natuurlijk' zeggen maar voor ze het wist waren ze alweer buiten.
"Oh, dankje, dat had ik echt nodig." Ze pakte gretig een sigaret uit het doosje en nam de aansteker van Davina over. Met een grote haal voelde ze de rook in haar longen stromen en genoot ze van de smaak en het gevoel van de nicotine.

i can swear, i can joke – i say what's on my mind if i drink if I smoke – i keep up with the guys

Het was voor een tijd zwart en het leek net alsof ze gevangen zat in een doos vol verloren zielen die haar hoofd deden ontploffen. Echter toen het even leek weg te ebben, ging er weer een schock door haar lichaam heen en een pijnelijke kreun rolde over haar lippen.
Na een tijdje die eerder op een eeuwigheid leek opende Mili met een pijnelijke kreun haar grote heldere ogen en keek even verward en beduusd rond. Waar was ze? Oh ja op school. Haar zicht ging van wazig weer naar scherp en haar gegooi kwam nog wat achter waardoor ze enkel vage tonen hoorde. Haar hoofd deed enorm veel pijn en ze had geen idee wat er net gebeurd was. " Wat? Wat is er gebeurt? " mompelde ze hees en keek dan iets opzij, echter liet de snelle beweging haar hoofd weer tollen en bracht ze pijnlijk haar hand naar haar hoofd waar ze kort haar slaap masseerde. Toen haar blik weer verscherpte zag ze Juve wat verderop staan en fronste ze even kort, wat deed die hier? Wat deed ze op de grond? Allemaal vragen waar ze helaas geen antwoord op wist. Met moeite probeerde ze recht te komen en nog wat wankelend leunde ze tegen te lockers aan. Ze was versufd en Juve stond niet ver van haar en aan zijn blik te zien leek hij niets te geven om haar. Zou hij haar...? Mili keek even kort naar haar broek die ze nog aan had en nog steeds zo zat zoals ze zich herinnerde ook voelde ze zich niet vreemd ofzo dus een opgelucht gevoel ging door haar heen. "What?" bracht ze bot naar hem toe waarna ze de gang uit liep.Op zoek naar Lilly of iemand anders.

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Lilly

Ze veegde enkele kruimels van haar mond af en knikte. Zo ver ze wist, was er geen cricketteam op school, maar waren ze er wel over aan het nadenken. Buiten Sky waren er nog mensen die het heel graag wilden spelen, maar niemand was populair of machtig genoeg om het er door te krijgen.
"Misschien kan je het eens voorstellen aan de sportraad. Ik denk dat ze naar jou wel zullen luisteren," zei ze dus, terwijl ze nog wat aan haar thee nipte. Zodra ze de eerste hap van haar appelflap had genomen, was de honger helemaal teruggekeerd en ze moest moeite doen om het ding niet naar binnen te schrokken.
"Ik dans en ik geef ook dansles," antwoordde ze zelfverzekerd. Zodra het over haar hobby ging, had ze alle rust en vrolijkheid van de wereld. Ze wist perfect waarover ze aan het praten was en voelde zich helemaal thuis in het onderwerp. Ze voelde zich dan ook het beste draaiend op de dansvloer.
"Morgen hebben we een wedstrijd tegen Clifton," vermeldde ze nonchalant. Stiekem hoopte ze dat hij zou komen kijken, maar ze rekende er niet echt op. Waarschijnlijk wist Sky niet eens dat de school een dansteam had. De cheerleaders waren heel wat populairder en Lilly had er makkelijk tussen kunnen zitten, moest Mary-Anne geen kapitein geweest zijn. Zij had ooit geprobeerd om contact met Juve te leggen, en natuurlijk draaide dat op niets uit. Sindsdien had het meisje een onvoorwaardelijke haat tegen Lilly gekweekt, al had die daar absoluut niets mee te maken.
"Ik zou moeten oefenen..," mompelde ze meer tegen zichzelf, terwijl ze met het lepeltje van haar thee prulde. "Vanavond."



Juvenalis

Hij keek haar met opgetrokken wenkbrauwen na en schudde zijn hoofd toen hij haar afschuw kon voelen. Hij kon het niet helemaal loslaten. Waarom was het meisje flauwgevallen? Kwam het door haarzelf, of deed hij het bij iedereen? Zou ze ook flauwvallen als hij niet enkel haar gedachten las? Hij besloot het er op te wagen. Hij hing zijn zak beter op zijn hoofd, trok zijn oortjes uit en zette zich schrap.
Zodra hij de mentale muren neerliet, kolkte de stroom gedachten als een tsunami zijn hoofd binnen. Doordat Milica een Super was, was het nog een graadje erger. Hij voelde hoe zijn kaken verstrakten en hij moest zijn best doen om zijn ogen niet te sluiten en kreunend op de grond te vallen. De hoofdpijn was zo scherp als een mes en hij ging er zoals altijd bijna aan ten onder. Gelukkig vond hij nog net op tijd zijn concentratie en richtte hij zich volledig op het meisje dat net om de hoek draaide.
Stop, wil je niet weten wat er gebeurd is? Ga terug, confronteer hem! fluisterde hij in haar eigen stem. Hij voelde hoe ze twijfelde en concentreerde zich nog harder. Na enkele seconden zag hij haar wantrouwend weer om de hoek komen. Ze zag er niet uit alsof ze weer tegen de grond ging gaan, dus daar lag het niet aan. Fijn, nu had hij zichzelf weer wat aangedaan.
Hij liet haar spoor varen en sloot de stemmen weer zo goed mogelijk buiten. Zijn oortjes staken weer op hun plaats en hij draaide zich naar zijn locker, alsof hij vergeten was er iets uit te halen, terwijl hij op haar wachtte.

Mijn brein breint zoals het breint.

Hij luisterde aandachtig naar het meisje voor hem en likte terwijl de suiker van zijn vingers af.
"Wat voorstellen? Een cricketteam in de school krijgen? Ik zat in een heel goed team, maar moest stoppen in verband met een blessure." Stiekem wilde hij ook niet met de mensen van zijn school samenspelen. Hij had de andere spelers gezien, en vond ze maar zwak spelen. Daarbij kon hij beter samenwerken bij mensen die hij kende en vertrouwde.
"Oh," zei hij terwijl zijn lippen me de mooie ronde 'o' maakte. Hij zag haar wel als danseres en vroeg zich af waarom ze niet geen cheerleaden, een relatie met haar zou dan zeker geen kap in zijn populariteit doen als sportjongen van de school. Clifton? Daar zat Amy toch? Hij dacht diep na en kon zichzelf wel een inwendige facepalm geven. Amy had hem vorige week nog gevraag om te komen kijken omdat ze danste tegen zijn school en hij was dat rats vergeten. De school stond zo een beetje bekend als dé rivaliserende school, maar toch had hij er enkele goede vrienden. Amy danste voornamelijk hip hop en reggae en hij vond wedstrijden altijd spannend om te zien. Stiekem ging het ook voornamelijk om het inpalmen van de jongens, wat hij overigens niet erg vond.
"Wat een toeval! Een vriendin van me danst in Clifton en ik ga morgen kijken," glimlachte hij en hij gooide er nog een knipoog bij.

i can swear, i can joke – i say what's on my mind if i drink if I smoke – i keep up with the guys

Lilly

Ze fronste. Doorheen het korte gesprek had ze zich Sky's kracht weer herinnerd. Ze vond het dus nogal vreemd dat hij last had gehad van een blessure, en was nieuwsgierig naar de echte reden waarom hij gestopt was. Ze kon het echter niet vragen, want dat zou pas vreemd overkomen. Ze knikte ondertussen wel, aangezien ze weer het halve gesprek enkel in haar hoofd had gevoerd.
Ze keek gebiologeerd toe hoe zijn lippen bewogen tijdens het spreken en vroeg zich stiekem af of ze zo zacht waren als ze ruit zagen. Haar dromerige gedachten werden echter ruw onderbroken toen zijn woorden tot haar doordrongen. 'Een vriendin', natuurlijk. Ze voelde een kleine jaloerse steek en haar voeten belandden weer mooi op de grond. Het was al een wonder dat ze hier zat met Sky, verder hopen zou haar gewoon pijn bezorgen.
"Tsss, zomaar een andere school aanmoedigen. Hoe durf je?" zei ze speels, terwijl ze haar deprimerende gedachten weer veilig wegduwde. So what, als Sky haar niet zó leuk vond? Hij zat hier toch maar mooi met haar, en daar zou ze van genieten.

Mijn brein breint zoals het breint.

Bij het vermeldden van zijn blessure, moest Lilly even fronsen. Dat ontging hem zeker niet en even ging er een shock door zijn lijf dat ze misschien iets afwist van zijn krachten. Hij was destijds gestopt met cricket omdat hij eens in een conflict met een Super verzeild was geraakt. Sky stond te popelen aanvoerder te zijn van het team, net zoals Aeden, maar omdat Aeden een bekende Super -- met de kracht Watersturen -- was, werd de eer aan hem toegediend. Sky was het daar echter niet zo mee eens, mede door eerdere conflicten, en kapte. Normaal zou hij zich niet aantrekken van zulke dingen, maar hier kon hij helemaal niet mee leven. Toevallig hoorde hij links en rechts wat roddels dat Aeden intussen gekapt was wegens een ongeluk, zijn benen waren half verlamd. De oorzaak wist hij niet precies, maar hij meende zich te herinneren dat het tijdens één van zijn opschepperige shows was gebeurd. Geen enkele Super met geneeskracht kon hem nog redden. Stiekem vond hij dat niet erg en jeukte zijn handen weer te beginnen aangezien hij het altijd al goed had kunnen vinden met de rest van het team.
"Mhh," plaagde hij haar flirterig. "Maar misschien ga ik jou nog wel beter vinden." Dit was een grote sprong en hij wist niet zeker hoe Lilly hierop zou reageren. Eerlijk gezegd vond hij het wel leuk als een meisje nét iets meer moeite deed voor hem.

i can swear, i can joke – i say what's on my mind if i drink if I smoke – i keep up with the guys

Lilly

Haar blik was bijna spottend te noemen. Was hij nu echt aan het flirten met haar? Goed, oké, uiterlijk was ze best tevreden. Ze leek tenslotte op haar broer, en ondanks alle vieze geheimpjes en gênante momenten uit de kindertijd, kon ze niet ontkennen dat hij in de smaak viel bij de meisjes. Uiterlijk dan toch. Dus nee, ze was niet echt verbaasd dat hij haar mooi zou vinden, maar haar innerlijk en haar 'normale' reputatie? Dat was iets anders, zeker omdat ze toch wel vooral bekend stond als het zusje van die vreemde, asociale, veel te oude kerel.
Toch wilde ze niet te sceptisch doen en haar kans wagen. Wie weet beviel het normale meisje hem wel. Hoewel ze moest toegeven dat hij op het eerste zicht wat oppervlakkig leek, en zich nergens wat van leek aan te trekken, wist ze dat er meer bij hem zat. Waarom was zijn kracht anders een geheim? Wie weet wil hij stiekem zoals haar zijn, normaal. En als dat niet het geval was, dan was het nog niet echt een probleem. Hoe lang zou ze namelijk nog normaal blijven? Daar wilde ze liever niet aan denken, waardoor er nog één cruciale vraag overbleef: Hoe ging ze reageren?
"Juist ja," mompelde ze uiteindelijk, met een halve glimlach. Ze nam nog een slok van haar thee, en pakte haar appelflap weer op. Haar hersenen werkten op volle toeren om een volgend onderwerp te vinden. Ze wilde eigenlijk echt weten waarom hij zijn kracht geheim hield, maar dat kon ze niet vragen. Hij zou waarschijnlijk flippen en ze kon ook niet uitleggen hoe ze het wist. Dus ze vroeg iets anders.
"Hoe is dat eigenlijk, met een beroemd familielid leven?"
Ze vroeg het oprecht nieuwsgierig en had geen vooroordeel dat het geweldig was. Ze wilde het echt weten. Ze glimlachte er ook wat bij, in de hoop dat hij niet met zijn ogen zou rollen, of iets in die aard.

Mijn brein breint zoals het breint.