[MSV] Heroes & Villains: Speeltopic 1 - Speeltopics

[ bericht aangepast op 12 aug 2015 - 14:49 ]

Mijn brein breint zoals het breint.

help

Big girls cry when their hearts are breaking

Niamh Evalia Novak
      Met een biografie over Isaac Newton in haar handen liep Niamh de trappen af. Ze kwam van de scheikunde lokalen waar ze opnieuw een proef had gedaan — ze wilde zeker weten dat ze hiervoor een hoog cijfer zou halen. Haar berekeningen hadden geklopt en opgelucht had ze het lokaal weer opgeruimd; het was immers pauze. Met een zelfverzekerde tred liep ze de trap af, naar haar kluisje om daar haar boeken te wisselen.
      Een steek schoot genadeloos door haar hoofd en met een verbeten gezicht pakte ze haar flesje water en wat pijnstillers. De laatste tijd had haar hoofdpijn alleen maar toegenomen en Niamh wist dat het kwam door haar gave. Gulzig slikte ze de pillen door waarna ze nog wat dronk van haar water. Haar boeken biologie en natuurkunde veranderde ze voor haar wiskunde boeken, waar ze zo een blokuur van zou hebben.
      Met een kersensmoothie in haar hand liep ze naar buiten, waar het iets rustiger was. Ze nam plek op een van de bankjes en opende haar boek. Echter bleef haar blik hangen op twee jongens die afkeurend keken naar een meisje dat op de grond lag. Onmiddelijk herkende ze Ara en Theo, beiden Villains, net zoals haar. Bij het aanblik van het trio krulde Niamh’s mondhoeken wat omhoog maar dat duurde niet lang. Met Theo kon ze wel omgaan – al waren ze geen vrienden – maar Ara kon ze echt niet luchten, ze deed enkel aardig wanneer de Villains samen kwamen maar normaliter konden ze nog geen tien seconden een normaal gesprek houden. Niamh keek om haar heen, zoekend naar andere Supers maar die zag ze niet. Zuchtend verplaatste ze haar blik weer naar het boek.

[ bericht aangepast op 24 juli 2015 - 13:48 ]

" icarus had loved the sun, and so daedalus lost his. "

Was het niet voor zijn hond geweest die hem wakker kwam maken doormiddel van zijn gezicht af te lekken, had Scott de hele dag door blijven slapen. Een vermoeide zucht ontsnapte zijn lippen en hij liet zijn hoofd zijlings vallen om te kijken hoe laat het wel niet was. Zijn wakker maakte een hevig kabaal en voor hij het al goed en wel doorhad merkte hij dat hij het eerste lesuur al gemist was en de tweede teneinde liep. Al vloekend rolde Scott uit zijn bed en haf zijn Shiba Inu pup enkele strelen over zijn koppie waarna hij zijn kleren van de grond opraapte en zich naar de badkamer vertoefde. Eén van de nadelen van op jezelf wonen is dat er niemand is die je wakker maakt, al zou Scott het niet meteen als een slecht iets zien. Hij ontdeed zich van zijn boxer waar hij in geslapen had en draaide de douchekraan open, die enkel koud water wist te produceren. Meteen werd de jongeman ook wakker toen het ijskoude water op zijn ontblootte huid kletterde en na vijf minuten douchen was hij er al weer uit en droogde zich goed af om dan vervolgens de kleren die hij van de grond geplukt had aan te trekken. Een florar shirt met een zwarte jeans, ah hij leek het goed te winden. Na nog deo opgespoten te hebben liep de jongeman de badkamer uit en zocht nog achter zijn sneakers.
Daarna liep hij naar de kleine keuken en maakte vlug een kom conrflakes die hij in een mum van tijd ophad en daarna poetste hij zijn tanden om dan zijn rugtas te nemen die al enorm afgesleten was en hees hij deze over zijn rug waarna hij zijn studio uitliep en daarna nam hij zijn autosleutels van zijn ford focus. Het was misschien geen klassewagen, maar hij had tenminste een auto. Hij plofte neer in de wagen en zette zijn radio aan, waarna hij naar de school toe reed die op enkele minuten van zijn stekje aflag. Het tweede lesuur was gedaan waardoor hij nu pauze had, goed kan hij nog even wakker worden. Nadat hij parkeerde op de parking en zijn auto sloot eens hij eruitgestapt was tjokte Scott het plein op. Zijn blauwe poelen scanden de ruimte rond op zoek naar iemand die hij ongeveerkent en hij liet zijn blik vallen op Niamh. Scott vond haar wel een mooie verschijning maar echt bevriend waren ze niet echt. Je kon hen eerder kennisen noemen. Met zijn rugtas bungelend aan zijn linkerschouder en zijn handen nonchalant in zijn zakken liep hij naar haar toe en liet zijn blik even ongegeneerd over haar heen gaan en plofte dan naast haar neer op het bankje. "Hi." kwam er een soort van als een vriendelijke begroeting over zijn lippen en kort blikte hij op Ara en Theo die vast weer aan het bitchen waren over mensen. Like Always.

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

''Eindelijk'' mompelde Chavelle toen ze de bel hoorde en ze begon haar spullen in haar tas te stoppen. Ze was moe en twee saaie lessen achter elkaar hielpen hier niet bij. Wiskunde en biologie, wat een ramp. Maar nu wist ze wel weer gelijk waarom ze nooit doordeweeks weg ging in de avond. Gisteravond was het leuk met haar vrienden, maar dat kon ze nu helaas ook merken. Nadat ze alles in haar matzwarte tas had gestopt deed ze haar vest weer aan en ze stond op. Pauze, thank god. Tijd om te ontbijten had ze niet, dus dit kwam goed uit. Ze liep eerst naar haar kluisje waar ze haar boeken dumpte en andere pakte voor de volgende twee uren. Vervolgens liep ze meteen door naar de kantine en ze keek even rond. Erg goede vrienden zag ze niet meteen, maar aan een tafeltje zag ze wel drie mensen die ze goed genoeg kende. ''Hey hey..'' zei ze en ze plofte daar neer op een stoel. Ze haalde daar meteen een appel en een blikje cola uit haar tas en begon zo haar pauze.

El Diablo.

Zuchtend klapte Milica haar Engels boek dicht, dit was werkelijk een hell geweest voor haar en ze had zo'n zin om naar huis te gaan en terug in haar bed te kruipen. Vlug stak ze haar boeken in haar tasje en verliet het Engelse lokaal als een van de laatste terwijl ze haar tas om haar schouder deed en de gangen inwandelde. De meeste mensen gingen naar buiten om van hun pauze te genieten maar Mili had geen haast. Naast Lilith had ze niet echt vrienden waar ze naartoe kon want de meesten vonden haar maar 'vreemd'. Dit mede doordat ze het gedrag van anderen blindelings kopieert als ze zich verveeld.
Rustig liep ze door de hangen opweg naar haar kluisje en tot haar lichtelijke verbazing was ze niet de enige in de lege gang. Milo, de jongen die iedereen ziet als 'het blinde joch' . Erg goed kende ik hem of zijn tweelingbroer niet maar ze leken me wel aardig. Gezien Michelangelo aan het einde van de gang stond hoorde hij Milica vast niet of tja dat dacht ze dan en op haar gemak opende ze haar kluisje en verwisselde ze haar boeken en keek af en toe vanuit haar ooghoeken naar de blinde jongen en een zacht zuchtje verliet haar lippen. Ze voelde zich nogal eenzaam dus een praatje met hem kon geen kwaad toch?
"Hey, Michelangelo is het toch? Ik ben Milica." zei ze eens ze dichterbij hem was en glimlachte even zwak, maar stopte zodra ze weer besefte dat hij haar niet kon zien.

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Het was zoals gewoonlijk weer een saai uur, wiskunde was nooit haar favoriete vak geweest. Zuchtend pakte Kendall haar boeken in en stond ze op. Gelukkig was het haar gelukt alle opdrachten af te krijgen - wat betekende dat ze vandaag geen wiskundehuiswerk hoefde te maken. Rustig liep ze het klaslokaal uit richting haar kluisje, eerst maar eens boeken wisselen zodat ze alleen nog maar tijd had voor haar vriendinnen - de rest van de pauze dan. Even keek Kendall op haar mobiel, Lilly had ze nog niet gezien, die was dus te laat. Ze hoopte dat ze er zo wel zou zijn, dan zou een schooldag een stuk gezelliger worden. Tuurlijk waren de anderen ook aardig en gezellig, maar sommige mensem verkoos je nou eenmaal boven anderen.
Ze hing haar tas over het deurtje van haar kluis en legde ze haar boeken terug. Vervolgens pakte ze alle boeken die ze de volgende twee uur nodig zou hebben, het was een handof systeem waardoor ze niet haar rug brak door teveel boeken. Nu ging ze maar is op zoek naar leuke mensen waarmee ze de pauze kon doorbrengen. Ze liep doelloos wat rond tot ze opeens duidelijk het postuur van Lilly herkende, helaas was de jongen tegenover haar ook duidelijk te herkennen. Ze zuchtte hoorbaar en liep een beetje in hun richting waardoor ze een deel van het 'gesprek' kon horen. Zoals gewoonlijk was Ara weer om niks hatelijk bezig. Met grote passen ging Kendall erop af.
"Als je het niet erg vindt neem ik haar weer mee," zei ze terwijl ze de hand vaan haar vriendin vastpakte. Ze sleurde haar mee naar een eindje verderop. "Wat is er gebeurd? Verslapen?" vroeg ze terwijl ze in haar tas zocht naar spullen die Lilly kon gebruiken, het was niet de eerste keer dat ze zich had verslapen, en daarbij had ze de opmerking van Ara gehoord. Ze keek Lilly aan en oveehandigde haar haar brood die eigenlijk haar lunch zou worden, jammer dan, Lilly kon het beter gebruiken en ze kocht wel iets. "Eet maar," zei ze nog voor Lilly kon gaan protesteren.

Good people are like candles, they burn themselves up to give others light

"Dude, ik heb twee jaar geleden-", begon Theo al, maar op dat moment viel er iemand op zijn, correctie, haar gezicht. Natuurlijk was het Lillith Kingston. Juvenalis vond Theo nog een ok kerel, maar zijn zuster, daar kon hij minder goed een band mee leggen. Hij hoorde hoe Ara meteen een bijdehante opmerking maakte om er dan nog eentje met honderd procent sarcasme achteraan gooit. Ik zag in de verte hoe Niamh en Scott op een bankje gingen zitten.
"Wil je alsjeblieft rechtstaan, of ga je de vloer blijven beminnen als één of andere gestoorde malloot?" zei Theo toen maar en hij merkte dat zijn beste vriend zijn aandacht weer op iets anders had gericht. Het meisje keek in zijn ogen nogal beschaamd naar het tweetal, en Theodore trok dus zijn wenkbrauw op toen hij dacht dat ze staarde.
"Mijn god, wat ben je nu? Een vis? Ara, sinds wanneer spelen wij hints met deze chick?" vroeg hij toen met een sarcastische ondertoon. "Waarom is onze nerd eigenlijk laat? Volgens mij flipt ze nu helemaal vanbinnen om het feit dat ze twee lesuren gemist heeft, hoe schattig", zei hij op zo een zeemzoet toontje en dreef de spot met haar.
"Hey dickhead, ze is over jou voeten gevallen, wat is vereiste straf?" vroeg hij terwijl hij Ara een lichte tik op zijn achterhoofd gaf om zijn aandacht er weer bij te brengen. "Focus, Bolton", zei hij als referentie naar het karakter uit de serie Game of Thrones, het enige verschil was dat Ara echt zo was en het niet speelde, wat Theodore eigenlijk nog wel geweldig vond omdat hij aan zijn kant van het verhaal stond. Ze waren zowat onafscheidelijk die twee, eigenlijk het terreur van de school om het zo maar te zeggen. Ze waren populair, deels door Theo, maar ook enorm gevreesd en niet tegen iedereen even vriendelijk. Om nog maar niet te spreken over mensen die hun leven waagden om hen tegen te spreken...

[ bericht aangepast op 24 juli 2015 - 18:25 ]

Sidera nostra contrahent solem lunamque

•

Juvenalis

Er was een derde deuk ontstaan in de deur van zijn locker, zag hij. School was nog maar een maand bezig, en hij had al drie keer zijn hoofd hardhandig tegen de locker geslagen. En het help niet eens.

'O-M-G kijk wat voor schoenen zij aan heeft!'
'Ik had toch voor de roze lipgloss moeten gaan.'
'Ieuw, haar mascara lijkt op spinnenpoten!'
'Zou ik mijn nummer nu geven of niet?'

Juve leunde opnieuw tegen het verkoelende ijzer, toen het groepje meisjes voorbij liep. Zelfs als zijn Ipod op het luidste stond, kon hij hun gedachten niet vermijden. Gelukkig verstond hij het gekwebbel dat ondertussen ook uit hun mond kwam, totaal niet. Hij wist niet of hij zo'n verschrikking wel kon doorstaan. Nadat hij nog enkele onnodige bedenkingen over zichzelf had gehoord, waren ze verdwenen en was het tamelijk stil. Hij kon het lawaai van het plein buiten wel in zijn achterhoofd horen zoemen, maar de gangen waren leeg genoeg om het vrij stil te hebben. Stil voor hem dan toch.
Hij zwierde zijn rugzak naar voren en begon de code van zijn locker te draaien.
1111 was misschien niet de slimste code, maar er had nog nooit iemand meer dan één keer in zijn locker proberen in te breken. Zelfs Ara bleef er zo veel mogelijk uit de buurt, wat best moeilijk was aangezien ze lockerburen waren. Zelf had Juve niet echt veel last van de geur. Sterker nog, het leidde hem een beetje af van het kabaal rondom hem en meestal was hij te hongerig om er lang bij te blijven stilstaan. Hij zou het alleen moeten oplossen tegen het einde van het jaar, aangezien zijn locker van het jaar daarvoor nog steeds niet in gebruik kon worden genomen. Anderzijds was het niet zijn schuld dat hij geen eigen koelkast in de kantine kreeg.
De walm was nu echter wel echt erg en ook het zich was niet zo smakelijk. Juve staarde even naar de inhoud en besloot dat het misschien toch wel heel erg was om nog maar in oktober te zitten. Hij greep het pak koekjes dat het dichtst bij hem stond, pakte er eentje uit en begon zijn locker schoon te maken. Het afval werd over zijn schouder op de grond gegooid. De school had toch een schoonmaakploeg voor iets, of niet soms?

Mijn brein breint zoals het breint.

Niamh Evalia Novak
Het duurde niet lang voordat er iemand bij Niamh kwam zitten — al werd dat niet erg gewaardeerd. Het was iemand zonder gaven, Scott. Zij was zelf een onbekende Super en de enige reden waardoor zij wist dat Scott geen Super was, was zijn arrogantie. Hij had meteen de kans gegrepen om zichzelf nog populairder te maken dan hij al was.
      Ze besloot om geen woord met hem te wisselen maar dat voornemen hield niet lang stand. “Hi.” begroette hij haar. Ze negeerde zijn blik, die hij ongegeneerd over haar lichaam liet gaan. Ze hield haar blik gericht op het boek dat ze voor haar had. “Moet je niet bij je eigen vrienden staan?”
Het kwam er vijandiger uit dan ze bedoelde — Scott was een van de weinigen die aardig tegen haar waren. Echter stoorde zijn torenhoge ego haar en ze gebruikte dit vaak als een excuus om naar hem te snauwen. Een zucht verliet haar mond. Tegenwoordig praatte bijna niemand meer tegen haar en daar was ze maar al te blij om. Soms waren er nog enkelen die haar durfden aan te spreken maar bij het zien van haar geïrriteerde gezicht liepen ze resoluut weg.

[ bericht aangepast op 25 juli 2015 - 0:25 ]

" icarus had loved the sun, and so daedalus lost his. "

Lillith

Voor één ogenblik leek Lilly te snappen hoe het leven voor haar broer moest zijn. Alles gebeurde tegelijk: De gemene opmerkingen van Ara, Theo die er nog een schepje bij deed en Kendall die haar vanuit het niets meesleurde en een boterham onder haar neus duwde. Ze knipperde verbaasd met haar ogen en keek haar vriendin aan alsof die zonet extra tentakels had gekregen.
"Wat?" vroeg ze verward, aangezien ze nog geen tijd had gehad om alle woorden en zinnen te verwerken. Het duurde enkele seconden voor ze door had dat:

1. Ara hoogst waarschijnlijk haar voornaam vergeten was, wat betekende dat ze niet echt interessant genoeg was. (Of dat nu een plus- of een minpunt was, valt nog te bediscussiëren.)
2. Theordore nog een grotere lul was dan ze zich kon herinneren. Ze was geen nerd en prima in staat om zichzelf te verdedigen.
3. Kendall een medaille verdiende, al had ze graag nog geantwoord met één van de opmerkingen die ze van haar broer had geleerd.

Ze knipperde nog eens met haar ogen en duwde de boterhammen uit de weg.
"Nee, Kendall, ik ga wel bij mijn broer bedelen. Het is zijn schuld dat ik te laat ben en geen eten heb, dus hij staat maar wat van zijn voedselvoorraad af." Ze schudde haar hoofd er nog wat bij, om duidelijk te zeggen dat ze het echt niet ging aannemen, en negeerde haar maag die het niet eens was met haar beslissing. Ze was eigenlijk niet zeker van haar stuk, want Juve kreeg het altijd voor elkaar om haar nooit op school tegen te komen. Op haar stille noodkreet had hij ook niet geantwoord. Ze zuchtte lichtjes en glimlachte toen naar haar beste vriendin. Ze had al een shitty voormiddag achter de rug, de rest zou vast beter worden.
"Heb je je niet te hard verveeld? Heb ik veel gemist van de lessen gemist?"

Mijn brein breint zoals het breint.

"Oké, Milo dan." zei Milli schouderophalend en luisterde dan even naar de jongeman. Milli vond het lichtelijk vervelend dat ze telkens vergat dat Milo niets kon zien omdat ze telkens de neiging had om te knikken, maar na een eindje wende ze er wel aan. "School uit? Was het maar zo helaas, nee het tweede lesuur is net gedaan dus het is de eerste pauze." zei ze met een zacht lachje die niet gemeen bedoelt waren, ze had die vraag ook niet meteen verwacht dus viel ze ietsje uit de lucht. "Als je wilt mag je me ook Milli noemen, is wat beter te onthouden dan Milica." zei ze vervolgens iets zachter en wreef even over haar arm waarna haar blauwe ogen zijn bewegingen volgden en daarna haar blik op het papiertje richtte die al goed verkreukeld was en knikte bij zijn vraag waarna ze zichzelf wel voor haar kop kon slaan. Milli onthoud , hij ziet het niet als je knikt of überhaupt iets doet... "Eh, ja natuurlijk." herstelde ze zichzelf en keek even mee naar het rooster. "Het volgende lesuur heb je Geschiedenis als ik het goed heb en daarna Bio." melde ze hem vriendelijk en bedacht zich even dat zijn tweelingbroer weg was voor een eindje, het was onlangs het gespreks onderwerp van de dag geweest en Milli keek even kort de blinde jongen aan. Ze zou niet weten hoe haar leven moest zijn als ze een zintuig zou missen of misschien wel als je het super zijn als een extra zintuig beschreef.

De koele sfeer die tussen de twee hing was Scott zeker niet ontgaan en hij rolde even kort met zijn ogen en een spottend lachje verliet zijn lippen bij haar woorden. "Ik mag toch gaan en staan waar ik wil? Daarbij zit ik ook wel eens graag bij anderen." een grijns sierde zijn lippen en daarna keek hij even naar het boek tussen haar handen. "Wat lees je daar?" echt veel aandacht besteedde hij er niet aan en ging wat 'beter' zitten waardoor hij voornamelijk meer plaats innam op de bank.

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Hopeloos zocht Mel naar Milo, want zijn tweelingbroer was op een buitenlandse reis. Zwaar bezorgd en denkend of alles prima met hem ging, struinde ze de gangen af. Hopeloos zocht ze in elke uithoek van de school, maar natuurlijk moest hij haar weer ontlopen. In de aula ving ze echter een glimp op van Davina.
"Ik neem aan dat jouw eerste twee uren ook zo leerzaam," zei ze gevolgd door een zware kuch, "waren als de mijne. Ik heb althans een nieuwe manier gevonden om in slaap te vallen. Tot tien tellen in het Spaans volstaat voor mij," zei ze grinnikend en draaide even overdreven met haar ogen zoals Melrose dat alleen kon.

i can swear, i can joke – i say what's on my mind if i drink if I smoke – i keep up with the guys

Verveeld wiebelde hij met zijn stoel heen en weer. Milo zat in Engels terwijl hij net zoals Melrose zowat in slaap viel van de verveling. Deze klas haatte hij als het ware echt, er gebeurde nooit iets spannends. Buiten het feit dan dat zijn verjaardag gevierd werd, natuurlijk in het Spaans. Wat had je gedacht.
Bij het belsignaal slenterde hij het lokaal uit en ging hopeloos op zoek naar zijn vriend. Vinci was echter in het buitenland, op zijn verjaardag! Zijn sweet sixteen. Hoofdschuddend liep hij door de gangen, maar vond zijn vriend niet. Even twijfelde Sky hem de appen, maar besefte zich dat het een dom idee was.
Zij oog viel op zijn broer die stond de klieren met Ara. Voor hen lag een meisje aan hun voeten dat snel weggetrokken werd door iemand anders. Diep fronsend keek hij het tweetal na en herkende haar eindelijk. Het zusje van Juve, die rare gast die nooit een woord spreekt. Al een paar keer blijven zitten zelfs.
Hij besloot wat nonchalant dichterbij te gaan en stopte voor de zekerheid een oortje in, zodat het niet leek alsof hij helemaal alleen was. Het was wel zo, maar dat hoefde niemand te weten. Zijn tas slingerde hij even zijn schouder en leunde tegen het muurtje een paar mter verderop van Lilly.

i can swear, i can joke – i say what's on my mind if i drink if I smoke – i keep up with the guys