[MSV] • Loverboys • OO5 - Speeltopics

[ bericht aangepast op 4 juli 2015 - 1:03 ]

i can swear, i can joke – i say what's on my mind if i drink if I smoke – i keep up with the guys

"Toch iets minder braaf dan je je voordoet?" vroeg hij plagend.
"Ik ken hier bijna niemand, maar mijn huisgenoten en nog een paar jongens die ik ken zouden hier ook moeten rondlopen. Als we terug gaan, zouden we ze misschien tegen kunnen komen, al betwijfel ik of we ze kunnen vinden," zei hij terwijl hij zijn peuk uittrapte en haar mee begon te voeren richting de drukte. Hij had echt geen idee waar hij de rest zou kunnen vinden en of het wel zo'n verstandig idee was. Misschien hadden zij net geluk met hun meisje en kon hij ze beter niet storen. Aan de andere kant was het natuurlijk wel goed als zij meer met hem om zou gaan en daar hoorde de vrienden ontmoeten ook bij.

The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.

Ashton trok zijn wenkbrauw naar Max op en schudde zijn hoofd.
"Okay dus je wilt nu liever ter plekke doodbloeden? Prima maar dan ben ik hier niet meer verantwoordelijk voor," mompelde Ash en zuchtte opgelucht toen hij het meisje van Max zag en knikte toen dankbaar.
"Natuurlijk. Nog gefeliciteerd trouwens. Nog hulp of iets nodig?"

I just caught the wave in your eyes

"Zo diep is het niet," mompelde Max vrij geïrriteerd. Hij voelde zich net een klein, moeilijk kind, ook al gedroeg hij zich zo ook een beetje. Hij draaide zich om naar Elles en wierp een half-vuile blik naar haar. In feite was hij boos op haar. Het was niet helemaal logisch en hij wist ergens heel goed dat hij het nu niet moest verknallen.
"Ik weet het niet, moet je niet plots ergens heen?" zei hij met een scherp sarcasme. Onmiddellijk erna klapte hij zijn mond dicht en trok hij een verontschuldigend gezicht. Hij kon de gekwetste gevoelens zo van haar aflezen dat hij het liefst alles terug zou spoelen.
"Sorry, ik.." begon hij te zeggen, maar toen merkte hij dat Ash nog in de buurt was. Hij keek hem veelbetekenend aan, in de hoop dat hij weg zou gaan. Max' waas van woede en overtollige emoties was weer zo goed als over en zijn logica was weer mooi in werking. Ondertussen voelde hij ook aan zijn neus, maar behalve wat bloed was er niets ernstigs aan de hand.

Mijn brein breint zoals het breint.

Ze wierp een zijdelingse blik op Ash, natuurlijk wilde hij niet doodbloeden! Ze schudde even haar hoofd en concentreerde zich op de wond, waar het bloed uitstroomde met bakken. Ze trok de t-shirt weer los en scheurde een nieuwe nette reep af, zijn naakte bovenlijf negerend. Daarvoor was ze te opgejaagd. Net wanneer ze de reep voor een tweede keer wilde aantrekken om zijn arm af te binden, stopte ze en keek ze gekwetst naar Max. De sarcastische ondertoon was haar niet ontgaan en hulpeloos staarde ze in zijn ogen. Was hij daarom zo? Omdat ze hem achterliet in de boomhut?
"Nee," zei ze zacht en voorzichtig en besloot zijn achterliggende gedachte te negeren. "Ik ben nergens anders zo dringend nodig dan hier." Ze ging weer verder met het strikken en probeerde haar tranen te verbergen. Wat moest ze nu in hemelsnaam doen?

i can swear, i can joke – i say what's on my mind if i drink if I smoke – i keep up with the guys

Ashton keek even van Elles en toen naar Max en besloot maar weer te gaan, Max deed weer zo goed als normaal en zo te zien hadden de twee ook even hun momentje nodig. Hij klopte even broederlijk op Max' schouder en glimlachte even naar Elles.
"Nou uhm ik ga maar weer, succes en dankje voor het helpen," zei Ashton toen draaide zich om en wandelde weer richting het huis. Een beetje verveeld liep hij naar de drank tafel en schonk zichzelf wat pure vodka in.

I just caught the wave in your eyes

Stil keek hij hoe Elles worstelde met zijn arm en haar tranen. Hij knikte nog naar Ashton, maar schonk niet echt veel aandacht aan de vertrekkende man.
"Auw," fluisterde hij toen ze per ongeluk een scherf die hij zelf gemist had wat dieper in zijn vlees duwde. Hij pakte haar hand teder en voorzichtig vast om deze aan de kant te duwen en de scherf eruit te plukken. Hij wist verder niet zo goed wat hij moest doen. Misschien kon hij haar wat meer toelichten? Over zichzelf? Hij deed het niet graag en zeker niet zo vroeg, maar hij wist echt even niet hoe hij het verder kon oplossen. Misschien dat een verklaring toch iets zou helpen.
"Het... het spijt me," zei hij ietwat hakkelend. "Ik heb soms... mijn, euhm... slechte momenten." Hij kneep zijn ogen even dicht en ademde diep in en uit. Zijn arm deed verschrikkelijk veel pijn en ergens hoopte hij dat Tyler toch tenminste ook ergens last van heeft. Hij had echt slecht gevochten, waarschijnlijk door de woede. Moest het Alexander geweest zijn, dan had hij in drie tellen op de grond gelegen.
"Sorry," zei hij nog eens, omdat hij eventjes niets beter wist.

Mijn brein breint zoals het breint.

"Sorry," mompelde ze en werkte het zo goed als mogelijk af. Alleen wist ze zelf niet goed te reageren op zijn verontschuldigingen.
"We praten hier later wel over," besloot ze voorzichtig omdat ze niets anders wist en met een kleine vragende ondertoon. "Kan je opstaan? Het zou handig zijn als ik je verder in de badkamer verzorg." Hulpeloos keek ze even rond en keek hem even schuin aan zodat ze zijn verwondingen kon inschatten. Zijn arm zou misschien genaaid moeten worden. Ze had ergens nog wel verdoving liggen, desnoods goot ze er alcohol op. Dat hadden ze toch zat.

i can swear, i can joke – i say what's on my mind if i drink if I smoke – i keep up with the guys

Max knikte zwijgend. Misschien moest hij daarna Alexander gaan zoeken, of hij kon een taxi bellen. Hij kon zich moeilijk voorstellen dat ze hem nog lang in haar buurt wilde hebben, ondanks de bezorgdheid. Dat laatste was waarschijnlijk gewoon omdat ze de gastvrouw was. Hij volgde het kleinere meisje in de - trouwens prachtige - jurk terwijl hij druk bleef uitoefenen op de wonde.
Ze gingen samen het drukke huis binnen, maar de meesten waren al te ver weg om veel aandacht aan hen te schenken. Er viel wel even een meisje quasi per ongeluk tegen zijn borst, maar hij duwde haar simpelweg voorzichtig weg en bleef Elles volgen. Hij had niet echt veel zin in vrouwelijke aandacht en bovendien zou het echt heel dom zijn omdat voor de ogen van zijn meisje te doen. Nee, hij kon haar beter gewoon volgen en dan naar huis gaan, tenzij ze iets anders zei.
Hopelijk had hij genoeg geld op zak voor een taxi.

Mijn brein breint zoals het breint.

Nathan keek zijn vriend even aan en kort moest hij lachen. "Inderdaad ja, hoe heette ze nou weer... Gaga, Gagin, R... Re..." fronsend en al wat met dubbele tong dacht hij na waarna hij de fles wodka weer uit Tylers handen nam en het laatste klikje opdronk. "Hey, wanna play a game or something?' grijnsde Nathan naar Ty waarna hij nog een fles zocht en vond dan nog een halve fles met één of andere drank in,maar zijn blik was te wazig om te kunnen zien wat het was. " Kinda like truth or dare or like that." mompelde hij waarna hij het dopsel van de fles draaide en even rook aan te - veel te sterk ruikende- drank.

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Ze negeerde het geflirt van de jongens en het gelach van de meisjes naar Max, al voelde ze hier een steek van jaloezie door haar hart gaan. De steek werd al wat verminderd toen ze zag dat hij er geen aandacht aan schonk en stiekem glimlachte ze zelfs.
"Ik kan je wel een t-shirt geven van mijn broers," zei ze en opende een random kamer. Ze verjoeg even de mensen die zaten te flikflooien in die kamer, net zoals ze snel even ging doen in alle andere kamers en prees zichzelf gelukkig dat het hele bovenste verdiep een slot had.
"Ga hier maar even zitten." Ze wees naar een stoel in de badkamer van haar zus Sophia, want deze was de grootste op de hare na. In de kastjes zocht ze de juiste spulletjes bijeen en legde deze op de badrand. Bezorgd inspecteerde ze zijn gezicht en veegde het bloed met een doekje weg, zodat ze een beter zicht had van de wondjes.

i can swear, i can joke – i say what's on my mind if i drink if I smoke – i keep up with the guys

"Ach," ze haalde haar schouders op. "We zien wel."
Samen liepen ze terug de drukte in, de dranktafel passerend. Vluchtig griste Dyana een fles wijn mee, haar systeem al te veel beïnvloed door de alcohol om na te kunnen denken over dit soort dingen. Ze zou vannacht waarschijnlijk met een emmer naast haar bed moeten slapen en het zou vast handig zijn om alvast pijnstillers naast haar bed te leggen voor morgenochtend, maar dat kwam allemaal wel ná dit feestje.
"Wat dacht je van...," ze trok de dop van de fles en stopte die, onopvallend en nonchalant, in de broekzak van een voorbijlopende jongen. "Praten?"
Ze zette de fles aan haar lippen en nam een slok. Dit was overduidelijk goedkope wijn, te merken aan het mierzoete beginsmaakje en de aceton-achtige smaak in haar keel na het doorslikken. Ze pakte zijn hand, en ging hem voor op zoek naar een rustigere plek, die ze vond in een gang. De trap was leeg, enkel in een hoekje stond een stelletje te zoenen. Dat was waarschijnlijk het rustigst dat ze zou vinden.
Ze nam plaats op de trap, haar jurkje rechttrekkend. Ze voelde zich ineens veel te naakt. "Vertel, Will... Als dat al je échte naam is...," een giechel onderbrak haar zin terwijl ze een tweede slok van haar witte wijn nam. "Wat.... ben je van plan?"

I had a few, got drunk on you and now I'm wasted

Tyler knikte licht en staarde even voor zich uit voor hij Nate weer aankeek. ''Altijd toch bro..'' zei hij en hij liet zich neervallen op een bank. Zijn beste vriend trok hij al snel naast zich en hij greep de fles drank uit zijn hand. ''Wat is dit überhaupt..'' mompelde hij en keek even goed. Wat hem nog niet zo goed afging aangezien alles een beetje leek te bewegen. ''Ai, Jackie Daniels. Goede keuze..'' grijnsde hij uiteindelijk en hij nam twee slokken voor hij de fles weer aan hem doorgaf.

El Diablo.

"Cariña is Portugees, Querida is Spaans en Sí, hablo realmente español", zei hij grijnzend tegen haar, niet van zijn stuk gebracht door haar laatste vraag.
"En je moet me absoluut een paar technieken leren, heb ik nog meer kans tegen Max", grijnsde hij terwijl hij wat tumult hoorde.
"Over Max gesproken", zuchtte hij toen hij zag hoe hij op Tyler begon in te beuken. "Als ik beneden was had ik ze uit elkaar gehaald, oh daar is... Nathan denk ik, maar het gebeurd wel vaker met Max, hij is een beetje een wildebras, maar een redelijke kerel", zei hij als commentaar op het vechtende stel, maar negeerde het verder.
"Weet je, reizen lijkt me geweldig om mijn talen te verbeteren. En natuurlijk ook eens de levensstijl van de bewoners op te snuiven. En ik vroeg gewoon wat je op school zou doen, dat je naar mijn school zou komen was ik niet zeker, dus het was een wilde gok", antwoordde hij vervolgens kalmpjes op haar antwoord.
"Wat denk jij? Zou ik Max als straf op de achterbank laten zitten?" Vroeg Alexander toen en gaf haar een scheve grijns die gepaard ging met een paar glinsterende ogen die het plezier van zijn idee wel inzagen.

Sidera nostra contrahent solem lunamque

Haar handen werkten zacht, maar snel. Het was stil tussen hen, maar Max deed er niet veel aan. Wat kon hij zeggen? Hij wachtte geduldig af en kromp af en toe ineen wanneer het te veel pijn deed. Na een tijdje haalde ze een naald boven en Max trok bleek weg. Hij had het nooit gehad op naalden, en wendde dus zijn blik af toen ze wat alcohol over zijn arm goot en de grootste snee snel begon dicht te naaien.
"Het spijt me," zei hij beduusd. Hij had het nog nooit zo echt gemeend, al betekende dat laatste ook niet zo veel. "Het spijt me echt." Het was weer stil totdat Elles klaar was en ze de spullen had weggezet. Max bleef op het bed zitten en keek toe.
"Kan ik.. Kunnen we nog even blijven? Alsjeblief?" vroeg hij terwijl hij haar voor de eerste keer recht aankeek. Haar tranen waren nog steeds zichtbaar en gaven hem een ongemakkelijk gevoel, dat hij probeerde te verbijten. Hij was al zijn energie plots kwijt, en wilde even rustig blijven zitten. Het zou geweldig zijn als ze bij hem bleef.

Mijn brein breint zoals het breint.

Ze bleef hem nog even achterdochtig aankijken, maar geloofde hem uiteindelijk maar toch. Ze haalde haar schouders op en zag net hoe de jongen die Max heette van Elles weg stapte. Io siste een verwensing tussen haar tanden toen ze zelfs vanaf deze afstand kon zien hoe gekwetst haar vriendin was. Als die jongen dit soort spelletjes vaker deed, zou ze hem laten zien hoe je een deftige vuistslag uitdeelt.
"Als hij zo altijd vecht, hoef ik je niets te leren," mompelde ze. "Moet je hem niet helpen of zo? Hij ziet er vrij down uit. Elles ook, trouwens." Nog voor het einde van haar zin gaf ze geen aandacht meer aan de mensen beneden en ging ze plat op het dak liggen. Ondanks de lichten, kon ze veel van de nu verschenen sterren zien.
"Wat is jouw grootste nachtmerrie?" vroeg ze heel plots. Ze wist maar al te goed dat het een vreemde vraag was, maar een grootste droom was vaak hetzelfde. Nachtmerries vertellen zoveel meer over een persoon.

Mijn brein breint zoals het breint.