[MSV] • Loverboys • OO5 - Speeltopics

[ bericht aangepast op 4 juli 2015 - 1:03 ]

i can swear, i can joke – i say what's on my mind if i drink if I smoke – i keep up with the guys

Ashton knikte even en kantelde zijn hoofd terwijl hij zijn beker met drank achterover sloeg.
"Hm really? Maar die cliché televisie relaties slaan ook nergens op, maar een relatie zonder al te veel geslijm en klef gedoe kan toch wel?" vroeg Ash toen en keek haar vragend aan terwijl hij ook zijn beker weer vulde.

I just caught the wave in your eyes

Tyler keek van Rae naar Max en zuchtte diep. ''Rustig sweetheart... Ik ken hem..'' zei hij en hij glimlachte even naar Rae terwijl hij ook opstond. ''Zo terug.'' zei hij vervolgens en hij trok Max mee aan zijn schouder. Uiteindelijk stonden ze buiten waar niet veel mensen stonden. Nou ja, ze stonden in elk geval een stuk verderop. ''Wat is jou probleem? Heb je niks beters te doen, zoals wij allemaal...'' siste hij en hij zuchtte diep. ''Waar is die chick van je, anyway..'' mompelde hij zacht..

El Diablo.

Max snoof en werd nog een tikkeltje kwader.
"Gaat jou niets aan," antwoordde hij met een benepen stem door de woede. Hij moest echt zijn negatieve energie kwijt, maar hij kon niet weg van het feest. Niet zonder Alexander. Dus ging hij verder, in de hoop om Tyler over de rand te duwen.
"Weet je wat? Laat vallen, man. Ga maar weer naar dat sletje van je. Hoeveel heeft ze trouwens al op, dat ze klef doet met jou?"
Hij wist dat het laag was wat hij zei, maar zijn hersenen maakten kortsluiting en werkten niet meer mee. In feite mocht hij Tyler wel en de andere man had geen van de beledigingen verdient. Max wilde gewoon een waardige tegenstander. Hij zou het later wel weer goed maken. Hij hield Ty nauwlettend in de gaten, klaar om de potentiële eerste slag op te vangen.

Mijn brein breint zoals het breint.

"Oh okay," mompelde Reagan en keek een beetje verbaasd de twee na, wat had dat nou te betekenen. In ieder geval vond ze die jongen nogal vreemd, had hij te veel op of iets? Zuchtend dronk ze de cocktail op en voelde de alcohol nu wel al wat beter, oh god. Ze liep richting de keuken en zag een hele menigte om een tafel staan. Verwonderd en nieuwsgierig perste ze zich door de groep heen en keek naar het schouwspel, ze waren beerpong aan het spelen. De de twee jongens die bezig waren – waren net klaar en een van hun – de verliezer – zwalkte een beetje heen en weer en verklaarde de liefde aan een andere jongen die hard moest lachen en zijn beker liet vallen, nou die waren ver heen. Opeens vroegen ze om nieuwe spelers en voor ze het goed en wel door had werd ze naar voren geduwd.
"Reagan wilt vast wel," werd er geroepen en ze zag Isaac staan – hij had het geroepen –, met een beker in zijn hand en hij leunde op iemand anders z'n schouder, die was ook dronken.
"Eh..." probeerde ze nog maar er werd al gejoeld en gejuicht en ze besloot niet tegen te werken, misschien was het wel leuk om een keer los te gaan. De bekers werden vervangen en half ingeschonken met een bruine drank, maar het was zeker weten geen bier, dat rook Reagan vanaf drie meter afstand nog.

[ bericht aangepast op 6 juli 2015 - 7:30 ]

I just caught the wave in your eyes

Tyler vernauwde zijn ogen even en voor hij het eigenlijk zelf door had, had hij hem tegen de muur geduwd en hield hem daar met zijn arm tegen zijn keel. ''Ik kan wel begrijpen waarom die meid van jou er niet is, als je ook zo tegen haar doet..'' siste hij. Hij mocht hem op zich wel, meestal. Daarom liet hij nu maar even de echte beledigingen buiten het spel, tot hij zelf ook genoeg werd uitgedaagd natuurlijk.

El Diablo.

Een akelige glimlach gleed over Max' gezicht voor hij zijn pijnlijke vuist in Tylers maag ramde. Hij vloekte zachtjes door de pijnscheut die door zijn vingers trok en lette even niet op. Hij kon nog net de vuistslag richting zijn gezicht ontwijken, waardoor deze langs zijn oor schampte in plaats van zijn oog te vermorzelen. Hij voelde de kracht die er achter zat en heel even was hij ongerust. Toen herinnerde hij zich de elf jaar training die hij al had en ging in een houding staan. Hij ontweek nog een slag en ramde zijn schouder in Tylers ribbenkast. De andere jongen kreunde even, maar stond wel zijn mannetje.
Max voelde hoe de twee handen zijn shirt vastgrepen en hem aan de kant sleurden. Tyler duwde zichzelf in dezelfde beweging weer overeind en gaf Max een elleboog stoot die hij nog enkele dagen zou voelen. Onmiddellijk zette hij enkele stappen achteruit, buiten Tylers bereik, voor hij zichzelf herstelde en hem op zijn kaak sloeg.

Mijn brein breint zoals het breint.

Alexander humde instemmend, oprecht geïnteresseerd in de uitleg over gaar naam. En hij zei een 'ok' terug bij het feit dat ze boven zou antwoorden. Hij klom achter haar aan en ze sprongen beiden over een soort lage balustrade die uitkwam op een dakterras. Hij keek een secondje of twee naar haar rug voor hij iets zei en weerhield zichzelf om naar haar kont te kijken, het lukte, maar hij was en bleef een persoon van het mannelijke geslacht.
"Dus, laat het eens zien, darlin'. Wat wil je me tonen?" vroeg hij nog steeds met zijn nieuwsgierige ondertoon die hij heeft als hij graag echt iets wil weten. Hij had namelijk niet zoo heel veel uit haar dossier kunnen halen over haar privé, veel minder dan bij Hester allessinds....

Sidera nostra contrahent solem lunamque

Io beet een beetje zenuwachtig op haar lip. Hij zou hete sowieso niet leuk vinden wat ze nu ging doen, maar dan wist hij het wel meteen en kon hij het niet - niet geloven. Ze zette een stap dichterbij en pakte zijn hand vast. Ze vouwde hem open, en keek hem heel even aan. Haar glimlach had iets droevig en verontschuldigend.
"Sorry," zei ze zachtjes, voor ze zijn pink vastpakte en deze omdraaide. Ze had doorheen de jaren geleerd dat het lichaam altijd de pink volgde, om te voorkomen dat het brak. Daarom duurde het niet lang voor Alexanders verbaasde uitdrukking veranderde in een pijnlijke grimas voor hij opzij boog tot hij niet meer kon. Zij hoofd hing nu bijna lager dan Io's schouder en ze haakte snel haar voet achter zijn been. Ze zorgde ervoor dat ze hem zo weinig mogelijk zeer deed, maar toch viel hij met een tamelijke klap op het dakterras. Ze liet hem snel los en zette enkele stappen naar achteren.
"En dat is hoe ik aan mijn blauwe plekken kom," mompelde ze wat bang voor zijn reactie. Ze hield haar arm vast achter haar rug en wachtte af.

Mijn brein breint zoals het breint.

Alle lucht werd zowat uit Alexanders longen geperst door de klap die door zijn val en gewicht veroorzaakt werd. Hij hoestte even en zoog weer lucht binnen en bleef even liggen.
"Weet je", zei hij terwijl hij nog een teug lucht inademde en er voor zorgde dat hij weer zuurstof kreeg. Toen zijn ademhaling weer stabieler was ging hij verder met zijn zin: "Ik had je op je woord ook wel geloofd", zei hij en gaf haar een grijns en stond op en ging met zijn volledige gestalte voor haar staan.
"Maar nu we toch bezig zijn", zei hij een gaf haar een sluwe glimlach voor hij haar totaal onverwacht en in een impuls over zijn schouder legde en verder over het lichtjes schuin aflopende dak begon te klimmen met een arm om haar middel en haar gezicht naar voren gericht, zodat ze kon zien waar ze heen gingen en wat hij deed.

Sidera nostra contrahent solem lunamque

Haar gil klonk luid over het dak voor hij verzwolgen werd door de muziek. Ze was opgelucht dat hij niet boos was of van haar wegliep, al had ze geen idee wat hij van plan was. Normaal gezien werd ze juist omgekeerd gedragen en dan kon ze simpelweg aan de broek trekken om losgelaten te worden. Nu was dat echter niet het geval, dus plaatste ze haar handen maar op zijn buik om zichzelf wat omhoog te duwen zodat ze beter kon zien.
"Holy poo, dit is hoog," grinnikte ze toen ze de grond kon zien. Haar vingers konden gemakkelijk de harde lijnen onder de stof van zijn kleding voelen, iets wat ze niet onaangenaam vond.
"Zet me neer," beval ze lachend, hoewel ze het stiekem helemaal niet erg vond om gedragen te worden. Ze zag dat ze naar het bovenste gedeelte van het terras liepen en kreeg een opgewonden kriebel bij de gedachte aan het zicht. Je kon heel de tuin zien en dat moest er nu vast prachtig uitzien met de lichtjes en de zon die bijna helemaal onder was.
"Weet je, ik mag je wel, Allie," zei ze tevreden terwijl ze een goedkeurend klopje op zijn buik gaf. "Je vindt me blijkbaar geen manachtige freak, dus ja."

Mijn brein breint zoals het breint.

Hij grinnikte bij haar opmerking over de hoogte en toen ze hem zwakjes beval haar neer te zetten. Ze klonk niet echt overtuigend, dus ging hij gewoon door en gromde zachtjes bij het horen van haar bijnaam voor hem en glimlachte bij het vervolg.
"Waarom zou ik? Een persoon van het andere geslacht die leuk vindt wat ik leuk vind kom je niet iedere dag tegen, cariña. Oh en trouwens, we zijn er", zei hij terwijl hij haar van zijn schouder tilde en met gemak weer met twee voeten op de grond zette en hij was best tevreden met zichzelf. Ze was gelukkig niet beginnen flippen toen hij deed wat hij deed en ze leek van het uitzicht te genieten. Hij was trouwens blij dat hij zijn gitaar beneden had gelaten, dat had ze niet overleefd.
"Nog andere interesses? En vertel eens wat je gaat volgen op school", vroeg hij toen nieuwsgierig en keek om zich heen naar alle lichtjes en luisterde ook naar de muziek die er gespeeld werd, niet zijn eigen stijl, maar hij kon het best appreciëren en hij sloot zijn ogen een moment terwijl hij op een antwoord wachtte en genoot van het moment en zijn geluk voor de eerste keer sinds maandag.

Sidera nostra contrahent solem lunamque

Ze zwaaide protesterend met haar vinger en lachte naar hem.
"Utut, mijn beurt," zei ze plagend. Ze ging zitten en liet haar voeten onder de reling door van de rand van het dak bungelen. Ze bewoog zachtjes haar schouders mee op de maat van de muziek en kon zien dat Alexander er ook van genoot. Ze keek wat naar het volk beneden en begon ondertussen te praten.
"Cariña is... Spaans toch?" vroeg ze een beetje onzeker. Ze had nooit een andere taal geleerd en wist het niet zeker. "Kan je echt Spaans? Of andere talen? Ik doe trouwens niet echt aan een specifieke vechtsport, maar alles wat door elkaar. Ik ken wel alle afzonderlijke regels, maar ik vind het leuk om zelf combinaties te maken," legde ze meteen na haar vragen uit. Uiteindelijk besloot ze ook maar op zijn vragen te antwoorden.
"Ik vind reizen en andere culturen leren kennen heel leuk. Ooit hoop ik om gewoon de wereld rond te trekken. Misschien dat mijn broers wel meewillen," mijmerde ze. Ze kon niet ontkennen dat ze haar familie vaak miste, zelfs al waren haar ouders nog genoeg thuis. Ze keek wat voor zich uit en besefte plots iets. Ze draaide haar hoofd met een ruk om en keek hem achterdochtig aan.
"Alexander, hoe weet je dat ik naar jouw school ga gaan?" vroeg ze met een scherp kantje aan haar stem.

Mijn brein breint zoals het breint.

- lol wanneer je veel te vroeg wakker wordt en niet meer kunt slapen -

Nou kennelijk kon Reagan nog een bezigheid aan haar van 'dingen waar ze verschrikkelijk slecht in was' toevoegen, want ze had dik verloren, van Christian. Bijna al haar bekers waren al leeg gedronken – door haar – en nu mochten die van Christian er ook al aan geloven. Giechelend en wiebelend op haar benen liep ze zijn kant op en pakte de bekers en sloeg ze achterover – gelukkig was elke beker niet volledig vol geschonken. Even verbaasd door het zware doch zeer blije gevoel in haar hoofd kneep ze haar ogen fijn en begon vervolgens spontaan te dansen. Al gauw werd er gejoeld en deed iedereen vrolijk mee.

I just caught the wave in your eyes

''Klopt, die relaties zijn om te kotsen.'' zei ze lachend en nam een slok van haar beker. ''Maar een normale relatie moet wel kunnen, denk ik zo.'' Ze haalde haar schouders op en keek hem weer aan. ''En, ben jij bereid een relatie aan te gaan?'' vroeg ze grappend en wiebelde haar wenkbrauwen even.

I don't want you to die, I want you to suffer.

"je vindt haar dus niet zo aardig," stelde Will vast toen hij ook een flesje bier van haar kreeg. Hij was wel blij dat de voor bier koos, ze dronk tenminste alcohol en hij had ook wel zin in wat bier, zelfs al moest hij nog rijden. Daar had hij zich nooit veel van aangetrokken. Hij kon sowieso best goed tegen alcohol dus van één biertje - of twee, of drie - zou hij echt niet dronken worden.
"In dat geval drink ik snel door," zei hij lachend terwijl hij een slok van zijn bier nam en zich meteen bijna verslikte. "Maar zo eng ben ik toch ook niet?"

The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.