[RPG] [300] Hogwarts' Next Generation [Speeltopic] [1] - Speeltopics

R O L L E N
Reservaties staan er nog niet bij!
Gryffindor
• James Sirius Potter || 6/16 - Solemnly
• Desmond Scott Finnigan-Thomas || 7/17 - LukeRHemmings
• Fred Arthur Weasley || 6/16 - WeasIey
• Curren Doncho Krum || 7/17 - SiriuslyBlack
• Nathaniel 'Campbell' Saunders || 6/16 - Philip
• Rose Jane Weasley || 5/15 - Starlord
• Lily Luna Potter || 4/14 - Aire
• Jade Fay Rosewood || 6/16 - JBarakat
• Molly Audrey Weasley || 6/16 - Baelor

Slytherin
• Scorpius Hyperion Malfoy || 5/15 - ShallNotPass
• Avery James Prescott || 7/17 - Clarick
• Vincent Nicholas Ginter || 6/16 - phoeni
• Alex Canopus Black || 7/17 - BIack
• Bonnie Grace Lisbon || 7/17 - Gunnulfsen
• Sarah Wolfe || 7/17 - Mignon
• Safirianna Justine Walke || 7/17 - QueenStark
• Hayden Crystal Hollingsworth || 6/16 - Solemnly
• Alison Elijah Woods || 6/16 - Philip

Ravenclaw
• Lysander Scamander || 6/16 - IamSherlocked
• Hugo Charlie Weasley || 4/14 - Gaskarths
• Dylan James Smith || 7/17 - Complexes
• Carter Aiden Cole || 7/17 - StiIinski
• Victoire Gabrielle Weasley || 7/17 - StiIinski
• Dominique Charlie Weasley || 7/17 - Baelor
• Tinleigh Elizabeth Florènce Gould || 6/16 - Dumbledore
• Roxanne Alicia Weasley || 5/15 - Daggers

Hufflepuff
• Teddy Remus Lupin || 7/17 - BIack
• Lorcan Scamander || 6/16 - IamSherlocked
• Louis Fred Weasley || 6/16 - Daggers
• Miller Theodore Kingsley || 7/17 - Dumbledore
• Evie Ngaio Robinson || 6/16 - LukeRHemmings
• Briana Alice Longbottom || 6/16 - Gaskarths
• Jennifer Colleen Prescott || 7/17 - Clarick
• Piper May Beauregard || 5/15 - WeasIey
• Emma Adaline Smith || 6/16 - Complexes

E X T R A


I N F O R M A T I E


T O P I C S


R E G E L S


S T A R T E R S


Welcome home
De trein komt aan op het perron bij Hogsmeade, iedereen mag uitstappen en de koetsen nemen naar het kasteel waar een groot feest staat te wachten!

[ bericht aangepast op 23 aug 2015 - 10:53 ]

---

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

---

Ik ben naar buiten aan het kijken, volledig afgesloten van de wereld om me heen. Om de een of andere reden geeft me dat een goed gevoel. Ik hoor wel dat de deur van de coupé open gaat, maar besteed er geen aandacht aan. Pas als de stem van Sarah Wolfe klinkt geef ik aandacht aan het feit dat er iemand in mijn coupé is komen zitten. "Morgen," zegt Sarah. Ik begin bijna te hakkelen als ik hetzelfde terug wil zeggen. God Sunset, doe toch normaal. Dat is wat mijn moeder zou zeggen als ik begin te hakkelen. Eindelijk weet ik geluid uit mijn keel te krijgen. "Morgen." Daarna is het stil. Ik ben nogal nerveus, omdat ik niet weet wat Sarah van me vindt. Het blijft stil. Ik moet nu toch echt iets gaan zeggen, want deze stilte begint awkward te worden. "Heb je zin om terug te gaan?" Domme vraag, volgens mij vindt Sarah dat helemaal geweldig. Ik kan mezelf echt wel tegen mijn hoofd aanslaan. Hoe kon ik bedenken of Sarah het wel leuk vond om terug te gaan? Nog steeds nerveus kijk ik weer naar buiten. Ik vraag me wel eens af hoe het zou zijn als ik een Gryffindor was. Mijn broer Dave zat wel in Gryffindor en hij is beter geëindigd dan mijn andere broer. Ik zucht even, het is soms zo moeilijk om sommige dingen goed te doen. "Zeg Sarah, ik wil je wat vragen." Ik wacht even. Dan haal ik diep adem. "Zijn er personen in Slytherin die bevriend met mij zouden willen zijn?" Bam. Ik heb het eruit gegooid. Ik wist dat ik het aan iemand moest vragen, maar ik wist alleen niet hoe. Nu heb ik het gewoon gedaan. Ik staar weer naar buiten, wachtend tot de trein begint te rijden en ergens stopt. Onwillekeurig begin ik te glimlachen. Op naar Hogwarts, op naar huis.

[ bericht aangepast op 28 juni 2015 - 16:56 ]

---

all because i liked a girl

---

---

Hufflepuff - 6th year - Happy

---

Ik gaf mijn broer nog een laatste knuffel, en greep het handvat van mijn koffer nog wat steviger vast, voordat ik door de coupés begon te lopen. Ik zag een hoop eerstejaars, een hoop tweedejaars, en zelfs best wat derdejaars, maar ik zag niemand die ik echt goed kende. Ik beet even op mijn lip en greep toen toch maar naar mijn telefoon.

>> Where is everyone? :c ~ Jenna
<< Last coupé on the left of the fourth wagon from the back, come find me Em - Jenny
>> On my way! ~ Emma
<< Party coupe - Teddy
<< Indeed Teddybear - Jenny

Ik glimlachte naar mijn telefoon, en zag nog een paar berichten binnenkomen van Fred, Teddy en James, maar stopte hem toen toch maar weg. Ik moest me een weg zien te banen door nogal wat coupés en dat zou toch echt een stuk sneller gaan als ik gewoon door zou lopen. "Doei Dyl!" Riep ik naar mijn broer, en blies hem een kushandje toe, waarna ik doorliep naar de coupé die Jenny had beschreven. Mijn koffer was zwaar. Echt heel zwaar. Na een tijdje begon ik het nogal warm te krijgen, maar ik had geen zin om te stoppen. Ik glimlachte naar een aantal bekende gezichten, en kwam uiteindelijk aan bij de juiste coupé, waar ik de deur open trok en vrolijk lachte. "I'm back bitches!" Zei ik grinnikend, en blies een pluk roze haar uit mijn gezicht voor ik vrolijk op de bank neerplofte en dezelfde lok achter mijn oor stopte, omdat hij maar voor mijn gezicht bleef vallen.

[ bericht aangepast op 28 juni 2015 - 19:55 ]

---

Spinning around, I'm weightless.

      Wanneer mijn wekker gaat veer ik onmiddellijk uit mijn bed en schiet ik in mijn kleren die ik de dag van te voren al had klaar gelegd. Gelukkig had ik de de avond van te voren ook al gedoucht dus kon ik me direct aankleden. Mijn donker blauwe polo trok ik over mijn hoofd heen en ik schiet nog snel in mijn donker blauwe spijkerbroek en sneakers voordat ik even snel in de spiegel kijk. Snel haal ik nog een hand door mijn haar en knik dan – goed genoeg. Voorzichtig loop ik door het nog stille huis, terwijl ik nog snel een boek meeneem van mijn boekenplank en daarna de trap afloop naar beneden. Ik ben niet erg verbaasd als ik mijn moeder al aan de royaal gedekte ontbijttafel zie, echter is van mijn vader nog geen spoort te bekennen, die ligt waarschijnlijk nog op één oor.
"Goedemorgen mam," glimlach ik en ze kijkt glimlachend op.
"Goedemorgen Hugo, lekker geslapen?" vraagt ze waarop ik enthousiast knik en ik neem plaats tegenover haar en doe wat scrambled ge op mijn toast. Vervolgens sla ik mijn boek open en al lezend begin ik aan mijn ontbijt. Echter steek ik een enkele keer het broodje naast mijn mond waardoor er wat ei op de grond valt.
"Hugo..." zucht mijn moeder dan en Hermione pakt het boek uit mijn handen. Ik wil protesteren, het was net zo spannend, maar ze kijkt me waarschuwend aan waardoor ik mijn geopende mond dichtklap.
"Het spijt me..." mompel ik verontschuldigend en steek het laatste stukje brood in mijn mond. Ik hoor haar even lachen waardoor ik even opkijk en ook glimlach.
"Het maakt niet uit Hug, maak je zus en vader anders maar wakker, anders komen we nog te laat." ze wrijft even door mijn haren en ik knik meteen en sta op van tafel. Vervolgens ren ik de trap weer op storm als eerste de kamer van onze – mijn en Rose's – ouders binnen waar mijn vader een beetje oncharmant nog ligt te snurken als een stoomlocomotief.
"Pap!" roep ik terwijl ik op bed spring en hem even tegen zijn achterhoofd sla.
"Wat?" hoor ik hem brommen – hij opent een oog en kijkt me verstoord aan.
"We komen te laat!" zeg ik weer luid en kijk hem veelbetekenend aan. Opeens is hij klaarwakker en als door een wesp gestoken veert hij overeind en slaat de dekens van zich af. "Hij is wakker mam!" roep ik dan weer naar beneden en ik hoor een gedempt antwoord. Vlug geef ik mijn vader nog een knuffel voordat ik naar mijn zus haar kamer ren.
"Rose, opstaan! Anders komen we te laat!" roep ik tegen haar deur aan terwijl ik er paar keer tegenaan bons.

[ bericht aangepast op 29 juni 2015 - 11:30 ]

---

I just caught the wave in your eyes

[ bericht aangepast op 17 juli 2015 - 13:22 ]

---

The monsters running wild inside of me. I'm faded

De ochtend thuis was vrij probleemloos verlopen. Ik had niet te veel problemen gehad met mijn moeder en haar verdomd Frans accent als ze Engels sprak. Ze was echt de koningin van het zagen. Ze had nooit begrepen hoe haar vader voor zo'n trut had kunnen vallen, maar het was wel door haar dat we naar Engeland waren verhuisd, omdat ze Victoire had gedwongen. De bitch. Moest ze haar zus gewoon met rust gelaten hebben, hadden ze nog steeds op Beauxbatons gezeten. Al was dat weer niet goed geweest voor Victoire, die haar daar nog slechter voelde dan ik op Zweinstein. Ik begreep best dat ma bezorgd was geweest om Vic, maar dan nog. Iedereen wist dat het een ongeluk was geweest. Het was nooit Victoires bedoeling geweest dat meisje te doden, dat wist zelfs mijn kat. Nu had Vic het naar haar zin. En ik niet. Ik gunde het haar, maar ik wilde het ook weer. Ik wilde weer een Beauxbatons gevoel hebben. Het ontbrak eraan, ça me manquerait.
Zonder veel zin stapte ik een coupé in om mijn bagage te droppen en dan door te gaan naar de prefectcoupé. Ik was deze zomer benoemd tot hoofdmonitor, tezamen met iemand van wie ik het nog niet wist. Ik hoopte op niemand, maar ik hoopte wel op bepaalde mensen niet. Met sommige mensen kon ik absoluut niet samenwerken, dus dat zou niet erg interessant zijn voor mij, en ook niet voor de andere persoon.
De prefectcoupé was helemaal voorin en ik zit er liever dan ergens anders in de trein. Ik heb nooit zo graag met andere mensen gesocialized, dus ik vond het ook nooit erg gewoon door de gangen te patrouilleren of te zitten vooraan in de coupé.
Tegelijk met mij komt Molly toe, maar er zijn nog niet zo heel veel prefects. Juist Scotty en Avery. Zelfs mijn liefste broer en zus zijn er nog niet, maar dan zie ik wie mijn nieuwe collega wordt. 'Proficiat,' zeg ik dan tegen Scotty.

---

Even as we grieved, we grew; even as we hurt, we hoped; even as we tired, we tried

---

Dylan James Smith

---

Ravenclaw - 7th year - Prefect - Happy

---

Ik lachte om mijn zusje, zwaaide, en keek haar nog even na toen ze wegliep om haar vrienden op te zoeken. Ik liep nog een tijdje rond en maakte een praatje met een aantal leerlingen die ik kende van de vorige jaren en begroette een paar nieuwe leerlingen, ving een rat voor een geschrokken tweedejaars en keek vervolgens op mijn mobiel. Een gigantische spam aan berichten overspoelde de telefoon, en ik ving maar een paar dingen op. Ik grinnikte toen ik tegen Roxanne zei dat ik haar koffers wel zou dragen, en lachte toen om Teddy.

<< James will carry my suitcase, he's my little sis - Teddy
>> No, he's your boyfriend - Dylan
<< I hope not - Teddy
<< And that spot is already reserved for someone else - Teddy
>> Oh Teddy, I was waiting for this moment all along. YES I WILL BE YOUR GIRLFRIEND - Dylan
<< - Teddy

Daarna liep de grap uit de hand, en lachend schudde ik mijn hoofd terwijl ik het recht probeerde te zetten. Teddy kon er niet zo goed om lachen, leek het, maar ach. Het was een grapje, niets ernstigs. De rest van de berichten volgde ik in stilte, en ik probeerde te begrijpen wat er aan de hand was met Ev, maar ik snapte er niet zo heel veel van. Ik stuurde maar een berichtje, en bleef de rest van de tijd weer even stil. Toen bedacht ik me dat het tijd werd om naar de prefix coupé te gaan.

>>Anyone at the prefect coupé already? - Dylan
<< Almost I have to fix something else first - Briana
>> Sure, I'm on my way already (: - Dylan
<< Yay ^^! - Briana

Ik glimlachte en stopte mijn telefoon in mijn zak, waarna ik mijn weg vervolgde richting de prefix coupé.

---

Spinning around, I'm weightless.

"Having awkwardness to the max..."

Lorcan & Lysander Scamander

---

Lorcan en Lysander hadden samen een coupé gevonden en maakte zich gemakkelijk in de coupé. De ouders van de tweeling stond nog even aan het raam om ze eraan te herinneren dat ze zich dit jaar moesten gedragen en verdwenen in de drukte van perron 9 3/4. Lorcan plofte neer op de rechterbank aan het raam terwijl Lysander wat spullen uit zijn tas haalde. Dit bleken tekenspullen te zijn. “Ga je haar alweer tekenen?” Zijn tweelingbroer haalde het tafeltje tevoorschijn en legde daar zijn tekeningen en tekenspullen erop. “Hou je kop gewoon.” Mompelde de jongste van de twee. Lorcan keek om zich heen en zag de intialen in de wand van de coupé gekrast en lachte. “Wist je dat dit hetzelfde coupé was die we vorig jaar hebben gehad?” Lysander was druk aan het tekenen. De telefoon van Lorcan rinkelde omdat er een berichtje binnenkwam. Lysander haalde een wenkbrauw op. “Ik zou er dat wat bijkrassen, als traditie en sinds wanneer heb je een vriendin?” De oudere broer glimlachte als teken van triomf. Briana had hem net de bevestiging gegeven die hij nodig had om zijn plan in werking te stellen. “Oh, dat was Hugo maar.”

5 minuten waren verstreken sinds dat de tweeling zich hadden gesetteld in de coupé. Lorcan was overduidelijk verveeld aangezien hij met een pulkerik aan het gooien was. Lysander daarin tegen was nog steeds druk aan het tekenen. “Wat ben je aan het tekenen?”Lorcan griste de tekening uit lysanders handen. Lorcan herkende de vrouw op de tekening gelijk als Briana. Haar weelderige haren staken mooi af bij haar goddelijk gezicht. “Je talenten worden steeds beter, net een foto, Lys.” Lysanders gezicht werd langzaam rood. “Thanks” mompelde lysander. Het leek alsof de tekening tot leven kwam en de jonge dame stond in de opening van de coupé.

"Lorcan!" schreeuwde Briana en vloog Lorcan om zijn nek. Ten op tijd kon Lysander zijn tekening uit de handen van zijn broer grissen en legde het op het tafeltje. Hij zag niet dat de tekening met de weerspiegeling van Briana naar boven lag. Briana keerde zich om en vloog Lysander om zijn nek. "Lysie!" Lorcan zag meteen dat de knuffel langer duurde en zag dat de lippen van Briana bewogen. "I missed ya," Klonkt het in Lysanders oor. “I missed you to...” fluisterde Lysander heel zacht terug.

---

"Everytime I see the red hair bouncing so gracefully, I remember how much damage I did to that magnificient flower..."

Evie Ngaio Robinson
Heartbroken Aussie who's lost her ability to surf
Wat was ik toch stom. Ik was altijd zo zelfverzekerd en zelfstandig. Ik vond het fijn om rond vrienden te zijn, maar kon alles zelf, daar zorgde ik wel voor. Ik had gister het verdomme staatskampioenschap gewonnen, en nu kon ik amper blijven staan. Ik was er echt niet met mijn hoofd bij en alleen maar door een jongen. James nog wel. Hij was een geweldige vriend, en we hadden het altijd enorm leuk samen, maar het was niet meer dan dat. Dat was het nooit geweest, en het was nooit een probleem geweest, maar de laatste dagen hadden we enorm veel gepraat en hij was zo enorm lief voor me geweest. Ik was het echt niet gewend, hier was ik namelijk echt een van de jongens, en werd ook als we uit gingen maar weinig uitgedaagd. Nu had ik mijn hart laten gaan naar een sukkel van school, een jongen die lieve woordjes sprak en in me geloofde, maar die me nu met een paar woordjes had doen veranderen in een wrak. Ik had bij het ontbijt alleen wat gedronken, bij de lunch met veel moeite een half sneetje toast met vegemite weten binnen te werken, en ik had nogsteeds geen avondeten gegeten. Ik was grotendeels aan het ronddobberen geweest en had geprobeerd te surfen, maar was al een aantal keer kopje onder gegaan en zelfs bijna te pletter geslagen tegen de rotsen die aan de rand van Bondi lagen. Ik moest hem uit mijn hoofd zetten en me concentreren op het nationale kampioenschap, maar dat was een stuk makkelijker gezegd dan gedaan. Hij en zijn woorden bleven rondspoken in mijn hoofd, wat me weer bijna te pletter lieten klappen tegen de rotsen, net toen een van mijn vrienden net iets te hard "Whacka!" over het strand riep. Ik zag van hier zelfs dat ze iets in hun handen hadden, wat vast mijn telefoon was, gezien ze dat de laatste tijd vaker deden. Ik peddelde dus maar terug naar het strand en liep naar ze toe, terwijl ik mijn bikini weer recht trok. Ik pakte mijn mobiel terug en ging op de onderkant van mijn plank zitten, die ik op mijn handdoek had gelegd. Ik wilde niets beschadigen. Snel schreef ik hem een verontschuldiging, zelfs al had hij me echt veel pijn gedaan. Dat hoefde hij echt niet te weten. "Sheila, you gotta get some grob in ya." zei een van ze, maar ik had echt geen trek. Ik wilde gewoon in bed kruipen en knuffelen met Peanut, meer niet. Ik pakte dan ook, na wat schoonmaken, mijn surfboard in, en vertrok zonder nog een woord richting het hotel waar we verbleven, en waar Peanut hopelijk lag te wachten in zijn kleine reisterrarium. Ik was vandaag helemaal zat, ik was alles helemaal zat, en wilde nu rust en eenzaamheid. Ik was inmiddels wel aan het appen met James, maar het zorgde er alleen maar voor dat ik me slechter begon te voelen. Toch was het misschien goed om te praten, dan wisten we allebei waar we aan toe waren, en kon ik verder. Ookal zou het niets veranderen aan de situatie. In de hotelkamer wisselde ik mijn bikini om voor mijn pyjama, wat een groot shirt was die ik een keer van James had gehad, toen ik mijn pyjama kwijt was, en pakte mijn laptop. Het was misschien een vreemde keus, maar ik had niets anders. Ik startte het apparaat op, en pakte intussen mijn hagedis uit zijn bak. Hij had zich net gesetteld in het holletje van mijn nek, toen ik Skype opende en James belde. Toen hij opnam had ik maar een ding te zeggen in een mix van woede en verdriet: "Dus ga jij me maar eens heel mooi haar fijn uitleggen wat er godverdomme aan de hand is en waarom dit alles niet opeens misloopt."

[ bericht aangepast op 28 juni 2015 - 23:11 ]

---

Bowties were never Cooler

      Glimlachend voel ik de warmte van Lysander mijn lichaam omsluiten wanneer hij me knuffelt.
"I missed you too," fluistert hij terug en ik voel hoe er kippenvel ontstaan op mijn armen en ik krijg het even wat warmer. Een giechel verlaat mijn lippen terwijl ik hem – met tegenzin om eerlijk te zijn – loslaat en naast hem plaatsneem. Kort haal ik een hand door zijn haren en glimlach dan naar de twee. Dan valt mijn oog op het tafeltje dat tussen de twee zitjes van de coupé is gevestigd en nieuwsgierig kijk ik naar het blaadje dat erop ligt. Voorzichtig pak ik het op en kijk naar de tekening, mijn mond zakt open en bewonderend kijk ik naar het kunstwerkje – van mij. Ik kijk even heen en weer tussen Lorcan en Lysander, wie zou de geheime kunstenaar zijn, die mij heeft gekozen als zijn muze? De tekening lag net wat dichterbij Lorcan dus ik kijk hem even scheef aan en lach dan.
"Wauw Lorcan, ik wist niet dat je zo'n teken talent was! Maar waarom een tekening van mij?" ik grinnik en kijk dan even Lysander's kant op en geef hem de tekening. "Kijk hoe geweldig!" dan gaat mijn telefoon af en fronsend haal ik hem uit mijn zak en excuseer mij even.

>> Victoire: hewllp itz gappeningh assgaaibnnnn
<< Briana: oh shit I'm coming
<< Briana: where are you? {...}

Geschrokken kijk ik naar mijn scherm en vervolgens naar de tweeling, ik ontvang geen antwoord meer van Victoire dus ik weet al hoe laat het is.
"Sorry guys, noodgeval!" ik spring gelijk op en druk nog snel een kus op Lysander's wang en op die van Lorcan voordat ik de coupé uit ren. Roxanne Weasley passeert mij nog in het gangpad en ik zwaai even naar haar voordat ik naar achteren ren, ik heb al een vermoeden waar ze zit. Onderweg kijk ik voor de zekerheid toch nog even in de coupées die ik voorbij ren maar in geen van alle bevindt ze zich. Uiteindelijk sta ik voor de laadruimte van de trein en voorzichtig duw ik de deur open, de ruimte is maar zwak verlicht maar ik hoor iemand snikken – Victoire. Gauw loop ik op haar af en zak ik naast haar neer.
"Vic..." zeg ik zachtjes en trek haar in een voorzichtige knuffel. Vervolgens wrijf ik langzaam over haar rug en fluister zachtjes dingen als "...Het komt goed..." en "...Rustig maar..." daarna kniel ik voor haar neer en wrijf de tranen met mijn duimen van haar wangen.
"Vic kijk me aan," ik kijk haar doordringend aan en glimlach zwakjes naar haar. "Hey wat is er?"

---

I just caught the wave in your eyes

Met alle kracht probeerde ik mijn telefoon vast te houden, maar mijn handen trilde te erg. Ik moest Bri zien te bereiken, ze had me vaker geholpen. Ze weet hoe ze moet handelen. Door mijn getril kwam er maar een half berichtje uit maar hopelijk begreep ze het.

Me: hewllp itz gappeningh assgaaibnnnn

Ik begon licht in mijn hoofd te worden en het zou niet lang mee duren voor in out zou gaan. Opeens knielde er iemand neer, door mijn tranen zag ik dat Bri mijn berichtje had ontvangen. "Vic... Het komt goed" ze knielde neer een trok me in een knuffel. Tranen rolde geruisloos over mijn wangen mar het paniekerige ge-adem was niet gestopt. "Rustig maar" haar woorden werkte kalmerend en haar rustige adem dwong me hetzelfde te doen. Van het gehaaste ge-adem waren nu kleine snikjes over. Briana veegde mij tranen weg."Vic kijk me aan," ik keek omhoog en haar ogen ontmoette de haare. "Hey wat is er?". "Teddy e-en Jenny, i-ik... z-zij" de tranen die zojuist gestopt waren met vloeien, biggelde weer over mijn wangen. "Z-ze kuste hem, ik was z-zo stom Briana i-ik dacht dat hij mij leuk vond. Ik heb het verpest, hij v-vind haar natuurlijk leuk. E-en nu heb ik ook nog eens onze vriendschap v-verkloot" jammerde ik. Hoe kon ik zo dom zijn? Ik was verblind en had niet gezien dat Teddy eigenlijk iemand anders had. Zelfs hun namen paste bij elkaar, Teddy en Jenny, Jenny en Teddy. Jeddy.

---

ze had het universum op haar schouders maar droeg het als een paar vleugels

James Sirius Potter
Proud Gryffindor - 6th year - Captain and Chaser - Why does this hurt so much?
"I would give you the world to see you smile."

Als Evie's vrienden opeens tegen mij beginnen te praten ben ik eerst vrolijk, aangezien ze gisteren dingen zeiden zoals dat Evie door mij veel beter surfte. Maar vandaag zijn ze veel minder aardig en boos op me. Verward kijk ik naar het berichtje terwijl ik een poging doe om niet in paniek te raken. Wat heb ik gezegd waardoor ik haar pijn heb gedaan? Lorcan begint ook tegen me te praten en zegt dat het komt doordat Evie me leuk vindt en ik zei dat we goede vrienden zijn.
      Hoewel een deel van mij er niks van gelooft, is er ook een deel dat het heel graag wil geloven en het daarom ook gelooft. Maar ik weet dat ik nu alles verpest heb en ze me voor altijd haat. Ik dacht dat ik eindelijk iemand had gevonden waarmee ik de realtie niet meteen stuk zou maken. Maar kijk nu eens; dat is precies wat ik gedaan heb. En dan ook niet een beetje, maar ik heb het gewoon helemaal verpest.
      Evie komt online en eventjes praten we, waarna we besluiten om te gaan Skypen. Ik pak mijn laptop erbij en kijk snel even of mijn haar een beetje oké zit. Ik maak het nog net wat warriger voor ik op het 'opnemen' knopje klik. Als ik haar zie kan ik eerst alleen maar stom glimlachen, maar toch voel ik me ook rot omdat ze er verdrietig en boos uitziet. Er zit een hagedis in haar nek en ik herken het shirt dat ze aan heeft - een shirt van mij dat ze ooit geleend had.
      "Dus ga jij me maar eens heel mooi haar fijn uitleggen wat er godverdomme aan de hand is en waarom dit alles niet opeens misloopt." Ik knik en kijk even weg van de camera, nadenkend over wat ik ga zeggen. Vroeger huilde ik altijd heel snel, maar ik heb mezelf aangeleerd om de tranen binnen te houden tot ik alleen ben.
      "Ik dacht dat. dat eh..." Ik kom niet uit mijn woorden, iets wat echt nooit voorkomt. Ik weet altijd wat ik moet zeggen en normaal klinkt mijn stem heel zelfverzekerd, alsof alles wat ik zeg geweldig is. Maar nu klinkt mijn stem zacht en onzeker. Ik hoest even snel en kijk dan weer in de camera. "Ik heb geen idee wat ik moet zeggen. Ik weet alleen dat ik op dit moment vreselijk bang ben dat jij niks meer met me te maken wil hebben en dat zou echt mijn hart breken. Ik- ik weet niet wat ik gedaan heb om je boos te maken, maar het spijt me, want het was niet mijn bedoeling." Mijn stem klinkt weer wat normaler en ik kijk naar het meisje op het scherm van mijn laptop.

---

Spoiler alert: you will save yourself

      Ik voel hoe ze langzaam onder mijn gefluister ontspant en stopt met hyperventileren, inplaats daarvan snikt ze nog even zachtjes door. Langzaam laat ik haar dan los, kniel voor haar neer en veeg voorzichtig de tranen van haar wangen. Wanneer ik haar zeg dat ze me aan moet kijken, kijkt ze op met betraande, vochtige ogen en kalm wrijf ik zachtjes over haar arm en wacht totdat ze nog wat rustiger is. Vervolgens vraag ik haar wat er is en hortend en stotend komt het antwoord over haar lippen.
"Teddy e-en Jenny, i-ik... z-zij" de tranen beginnen alweer over haar wangen te stromen en ze zorgen ervoor dat haar wangen roder kleuren, ondanks het zwakke licht is het vaag te zien. "Z-ze kuste hem, ik was z-zo stom Briana i-ik dacht dat hij mij leuk vond. Ik heb het verpest, hij v-vind haar natuurlijk leuk. E-en nu heb ik ook nog eens onze vriendschap v-verkloot." voegt ze er jammerend aan toe waardoor ik even zucht en mijn hoofd schud.
"Vic luister nu even goed naar me," zeg ik met rustige, beheersde stem en kijk haar weer aan. Tegelijkertijd haal ik een pakje zakdoekjes uit mijn jaszak en geef die aan Victoire zodat ze haar tranen kan wegvegen. "Er is echt geen kans dat Teddy iemand anders leuk vindt dan jou, geloof me maar op mijn woord, zelfs een blinden zou het kunnen zien dat hij hoteldebotel stapelverliefd op je is. Daarbij, Jenny begroet iedereen zo, al was het McGonnagall geweest of Hagrid dan had ze hem zo begroet, dat weet je net zo goed als ik." zeg ik en glimlach even zwakjes naar haar. Uit mijn andere zak haal ik ook nog een zakje met zelfgemaakte chocolade koekjes die ik vanochtend vroeg nog snel had gebakken voor in de trein. Ik geef haar het zakje aan en kijk haar bemoedigend aan. Dan herinner ik me dat Teddy had gezegd dat hij Victoire zocht. Stiekem pak ik mijn telefoon en typ snel een berichtje naar Teddy voordat ik me weer tot Victoire richt.
"Je hebt jullie vriendschap echt niet verpest, je moet wel iets veel ergers doen om zo'n vriendschap als jullie hebben te verpesten," ik knijp even gerustellend in haar hand en glimlach naar haar.

<< Briana: Teddy, come to the back - the tonnage - of the train, I've found Victoire, she needs you.

[ bericht aangepast op 29 juni 2015 - 1:14 ]

---

I just caught the wave in your eyes

Edward "Teddy" Remus Lupin
Teddy • Hufflepuff • Feeling Guilty

      Een golf van schuld overmand me als ik in de gaten krijg dat mijn actie met Jenny het flink verpest heeft. Louis komt binnen gestormd, maar mijn gedachten zijn te ver weg om aandacht aan hem te besteden. Uiteindelijk sta ik op en schenk een verontschuldigende blik naar de twee.
      'Ik moet gaan,' mompel ik en voordat ze kunnen reageren, verdwijn ik. Ik moet Victoire zien te vinden en haar duidelijk maken dat er absoluut niks aan de hand is tussen Jenny en mij. Natuurlijk is er niks aan de hand. Jenny en ik zitten in hetzelfde jaar, we praten wel eens en daar blijft het bij. We zijn niet eens echt goede vrienden of zo, meer... bekenden?
      Ik doe er een minuut over om in een snel tempo alle coupes langs te gaan en ze te checken voor Victoire. He kost me behoorlijk wat moeite om niet te gaan rennen. Ik wil bijna opgeven als mijn mobiel in mijn zak trilt en ik een berichtje van Briana binnen krijg.

Briana: Teddy, come to the back - the tonnage - of the train, I've found Victoire, she needs you.
Teddy: really? Is she alright? Does she hate me? Do you know what's wrong? I'm coming.
Briana: wow calm down please. She had a panic attack, I was able to calm her down, so calm down too. She's kinda okay she doesn't hates you at all. She thinks that you hate her and that she ruined everybting but just come and talk to her yourself. I'll stay with her 'till you're here.
Teddy: Wait... she had a panic attack because of this?
Briana: yes indeed, but please just come and talk to her face to face, she'll need that really.
Teddy: oh shit I'm so stupid... on my way.
Briana: you are but only a little but and that doesn't matter bc everyone makes mistakes and you're the only one who can fix this one at the moment. See you.

      Ik probeer niet te veel na te denken over wat ik Victoire aangedaan heb en sprint bijna richting de plek die Briana zojuist aan me beschreven heeft. Ik duw de deur open en val bijna over het tweetal heen.
      'Vic, het s-spijt me,' stoot ik uit. Ik kijk haar aan en het aanblik van haar, breekt mijn hard en zorgt ervoor dat ik me schuldiger voel dan ooit. Ik besluit hetgeen te doen wat ik al veel te lang uitstel. 'Je taamee of... ik weet het niet hoe je het uitspreekt, ik had het geoefend... het is Frans... je weet wel omdat jij... en ik...' Zowel mijn wangen als mijn haar worden knalrood en ik staar naar Briana en Victoire. Oh help.

[ bericht aangepast op 29 juni 2015 - 1:34 ]

---

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

Rose Jane Weasley || Gryffindor 5th year || Prefect & Keeper || Nervous and exited.

Ik kreunde toen er hard gebonsd werd ergens ver weg van waar ik was. Ik probeerde mijn blik strak op de man voor mij te houden, maar met iedere bons vervaagde hij. Met drie knippers van mijn ogen was hij volledig verdwenen en van schrik schoot ik overeind om vage flarden van mijn kamer te zien in plaats van het mystieke bos waar ik mij enkele seconden eerder nog in had bevonden. Nero stond recht overeind aan mijn voeteneind en blies tegen de deur, waar het harde geluid vandaan kwam. Ik legde het boek dat op mijn schoot lag op mijn nachtkastje en liet mijn blik weer naar de deur gaan. Hugo. Dat broertje van mij was een schat, maar hij deed werkelijk alles wat mama hem opdroeg. Ik ging er immers vanuit dat hij niet zelfs met het rampzalige idee was gekomen de slapende leeuw(en, mogelijk ook papa) wakker te maken.
‘Hugo, kappen!’ riep ik. ‘Ik had nog een-‘ mijn blik dwaalde even naar de klok op mijn wand, ‘vijf minuten kunnen slapen idioot.’ Ik griste mijn mobiel van mijn nachtkastje en zette mijn wekker uit, gezien die nu niet meer nodig was. Een tweede kreun verliet mijn mond. Het was zó vroeg! En vanaf nu moest ik weer bijna iedere ochtend zo vroeg mijn bed uit. Eerder nog zelfs. Ik ging school nooit overleven.
Snel griste ik mijn klaargelegde jeans en belachelijk grote batman shirt van mijn stoel en liep richting de deur. Ik trok hem open en keek op naar Hugo. Hij was dan wel mijn kleine broertje, maar hij was een stuk groter. Niet dat ik mij hierdoor liet intimideren. Ik was Rose Jane Weasley, ik liet mij door niets of iemand intimideren.
‘Jij verdient de kieteldood broertje, een beetje mij wakker maken,’ zei ik en begon hem te kietelen als wraak. Vervolgens gaf ik hem een kus op zijn wang en liep naar de badkamer om mij klaar te gaan maken voor de terugreis naar Hogwarts.

…

Na het dagelijkse gevecht met mijn haar –wat nu stevig vastgebonden zat in een rommelige rood krullende staart- waren we nu aangekomen op perron 9 ¾. Ik hield de mand van Nero onder mijn arm geklemd. Het was nog een heel gedoe geweest om het beest daar in te krijgen. Emperor Nero Claudius Ceasar Augustus Germanicus voelde het altijd aan als het weer 1 september was en omdat hij weigerde in de mand te gaan, was hij binnen de kortste keren verdwenen. Gelukkig was hij mega groot, dan was konden we hem tenminste weer vinden. Als het een kat van normale grote was, was dat een stuk problematischer geweest.
In ieder geval stonden we dus op perron 9 ¾ voor onze ouders om afscheid te nemen. Ik gaf mijn moeder een dikke kus, terwijl ze mijn prefect badge alvast opspeldde –zogenaamd omdat ik zo een meeting had, maar volgens mij was ze gewoon trots- en liep vervolgens naar mijn vader om te wisselen met Hugo. Papa nam mij stevig in zijn armen en bracht zijn lippen naar mijn oor om zoals gewoonlijk iets te zeggen wat de anderen niet konden horen.
‘Vergeet niet goed gebruik te maken van je positie hè. Oom Fred zou zich omrollen in zijn graf als je dat niet deed, Rosie,’ fluisterde hij en deed mijn haren door de war. Ik grijnsde en dook onder zijn hand vandaan.
‘Ja ja, tis goed met je pap,’ zei ik en gaf hem nog een stevige knuffel voor ik mij tot Hugo wendde. ‘Dus broertje, zullen we dan maar eens de trein in gaan?’ Ik pakte mijn eigen koffer in mijn ene hand en die van hem in mijn andere. Een luide puf verliet mijn mond, want het was hartstikke zwaar zo met Nero ook nog onder mijn arm, maar ik wilde mij op dit soort momenten nooit gewonnen geven. Ik was een goed getrainde keeper, ik kon dit prima aan.

---

Happy Birthday my Potter!

Desmond Scott Finnigan-Thomas
Gryffindor, Headboy, Shy puppy with separation anxiety
Ik zat hier alleen met Monkey, iets wat me een ongemakkelijk gevoel gaf. Ik hoopte dus maar snel dat de Head girl en de andere Prefects snel kwamen. Gelukkig hoefde ik niet lang te wachten of Avery kwam binnen. Hij was de slechtste nog niet, en daarbij was hij een mens, dus betekende het dat ik niet meer alleen was. "Hey Avery." zei ik met een glimlach, voor ik mijn muts nog iets beter over mijn haren trok. Verschrikkelijk die zwarte krullen die wild om mijn hoofd heen sprongen als ik mijn beanie niet op had. Bij zijn vraag wilde ik antwoord gaan geven, maar hij gaf me de kans niet. Hij begon direct over mijn aanstelling. "Dank je." kwam er zacht uit mijn keel. "Maar mijn vakantie was leuk. Natuurlijk heb ik school wel gemist, vooral iedereen hier, maar thuis zijn met familie, is toch altijd heel prettig." vertelde ik hem, voor er weer twee bekende gezichten in de deuropening verschenen. De eerste was Dominique, die mij feliciteerde, en die aan haar badge te zien inderdaad mijn partner werd dit jaar. "Jij ook, Do." zei ik, voor ik toch echt mijn ogen liet rusten op het meisje naast haar. Het was Molly, mijn Molly, of eigenlijk nog niet. Ze deed me altijd glimlachen, verjaagde slechte gevoelens, en deed mijn zwakke hart net iets steviger slaan. Dat was ook de reden waarom ik opstond en mijn armen om haar heen sloeg. "Hey Molly. Ik heb je gemist." mompelde ik, voor ik een zachte kus op haar kruin drukte. Ik wilde niets overhaasten, en had daarom ook de verstandhouding met Bri, die alles wat relativeerde. Langzaam liet ik haar gaan en ging weer zitten, wachtend tot de rest hierheen zou komen. Monkey was intussen op het bagagerek gaan liggen, waar ik eigenlijk wel blij mee was, want eigenlijk mochten de kat en ik elkaar echt niet. Toch was het beter dan geen huisdier. Ik kreeg een berichtje dat Alvy veilig thuis was gekomen. Dat was wel een opluchting, gezien onze haard het niet goed deed, om een of andere mysterieuze reden. Ik kraakte mijn rug, want deze stoelen waren echt niet gemaakt voor lange mensen. "Hoe was jullie vakantie?" vroeg ik in de hoop om de aandacht van mij af te wenden. Ik had het daar namelijk echt niet op. Ik keek liever toe en bemoeide me pas ergens mee als het nodig was. Ik had graag alle informatie, maar hield dat voor mezelf en gebruikte het pas als het nodig was.

---

Bowties were never Cooler