Lysander Scamander
Opeens stond Lorcan op mijn bed op en neer te springen en te schreeuwen :
” Kom Lys! Vandaag gaan we naar Hogwarts!” Ik had er geen zin in. Sinds gister voelde ik me een beetje down en ik had geen idee waarom. Lorcan kwam voor me zitten op de grond.
“Laat me met rust.” en ik trok de deken over mijn hoofd. Ik voelde Lorcan naast me gaan zitten op het bed en trok deken van mijn hoofd.
“Er zit je duidelijk wat dwars, heb je de telepathie uitgeschakeld ofzo?” Een glimlach sierde mijn mond. Lorcan kon in elke situatie wat humor inbrengen.
“Ik heb het gevoel dat Briana Scotty leuk vind.” Lorcan lachte.
“Denk je dat nou serieus? Jullie zijn zo al een jaar bezig en er komt er steeds niks van. Kom sta op. We gaan naar Hogwarts!” Hij liep de kamer uit en ik zag hem nog net een bericht typen. Wat was hij van plan?
In de spiegel zag ik de reflectie van mezelf en ik deed mijn haar fatsoenlijk met wat gel ofwel de kuif naar rechts. Ik pakte mijn koffer en trok hem mee naar onder. Ruby zat wat rond te rennen en ik schudde mijn hoofd. Die kon echt zo gestresst zijn soms. Mijn tweelingbroer liep op me af en lachte.
“Alsof ik in de spiegel kijk. Doen we dit jaar nog van plaats ruilen?” “Mam en pap maken ons af als ze daar achterkomen, plus ze gaan ons nu meer in de gaten houden.” Lorcan dacht na en begon te lachen.
“Ze hoeven er niet achter te komen ALS we het dit jaar beter aanpakken.” Ik keek hem verbaasd aan.
“Ruby, Lorcan, Lysander! We gaan de portkey kan elk moment gaan!”
Daar stonden we dan op perron 9 3/4. De Hogwarts Express stond al klaar en gelijk zag ik Briana staan. Ze werd al gelijk vergezeld door Scotty en de moed zakte me al helemaal in de schoenen.
“Laten we een coupé zoeken, Lor.” Waarom? Oh, ik snap het al.” We zeiden gedag tegen onze ouders en we moesten beloven om ons te gedragen.
Lorcan Scamander
De wekker ging af en ik sprong gelijk uit mijn bed. Normaal gesproken kwam ik nooit uit mijn bed zo vroeg maar vandaag was een speciale dag. We gingen terug naar Hogwarts! Snel deed ik de dieren verzorgen en vergezelde mijn ouders bij het ontbijt.
“Maak jij Lysander even wakker?” Snel dronk ik mijn thee op en knikte. Robert, de hippogrief, schreeuwde om aandacht en ik gooide een dooie fret naar hem toe. Voorzichtig, stapte ik vooruit richting Robert en buigde. Robert keek me aan met een scheve kop en buigde uiteindelijk. Zo stond ik zeker een kwartier te knuffelen en te stoeien met Robert.
“Lorcan! Je broer!” Oja, ik was Lys vergeten.
“Sorry, Robert maar helaas moet ik gaan. In de kerstvakantie krijg je weer de aandacht die je verdient.” Robert keek onzettend verdrietig en ik gaf hem nog een laatste knuffel.
Ik rende snel naar boven, naar Lysander’s kamer en sprong op zijn bed.
” Kom Lys! Vandaag gaan we naar Hogwarts!” Het kwam er harder uit dan ik dacht maar ik ging vrolijk verder met springen. Lysander had er blijkbaar geen zin in. Wat was er aan de hand? Ik kreeg totaal geen hoogte van hem. Ik sprong van het bed af en ging op de grond zitten. Lysander trok zijn deken over zijn hoofd. Er was duidelijk wat aan de hand.
“Laat me met rust.” Klonk het vanonder de deken. Ik ging naast hem zitten en trok de deken van zijn hoofd.
“Er zit je duidelijk wat dwars, heb je de telepathie uitgeschakeld ofzo?” Begon ik voorzichtig. Er kwam een lach op zijn gezicht. Dat was blijkbaar wat hij nodig had.
“Ik heb het gevoel dat Briana Scotty leuk vind.” Ik begon te lachen.
“Denk je dat nou serieus? Jullie zijn zo al een jaar bezig en er komt er steeds niks van. Kom sta op. We gaan naar Hogwarts!” Snel viste ik mijn telefoon uit mijn zak en liep de kamer uit. Ik stuurde Briana een bericht.*
Ik zag wat geld liggen op de eettafel en vroeg aan mam of ik wat geld mocht hebben om wat snoep te kopen op de trein. Mam lachte.
“Daarvoor ligt het geld daar, Ruby heb ik al wat gegeven.” Ruby rende nog steeds van hier naar daar. Ze leek nogal gestresst. Lysander kwam naar onder en ik liep naar mijn tweelingbroer.
“Alsof ik in de spiegel kijk. Doen we dit jaar nog van plaats ruilen?” Ik had fantastische ideeën voor dit jaar maar Lysander schudde zijn hoofd.
“Mam en pap maken ons af als ze daar achterkomen, plus ze gaan ons nu meer in de gaten houden.” Ik dacht even na en begon te lachen.
“Ze hoeven er niet achter te komen ALS we het dit jaar beter aanpakken.” Lysander keek me aan alsof ik krankzinnig was geworden maar ik kon niet terug reageren omdat de portkey op het punt stond van vertrekken.
Perron 9 3/4. Bijna op weg naar ons tweede thuis. Ik zei gedag tegen pap en mam en gaf een heleboel knuffels aan mam. Ze kon toch zo overbezorgd zijn, ugh. En als klap op de vuurpijl kreeg ik een preek.
“En gedraag je dit jaar Lorcan. Ik wil geen klachten krijgen dat je dit jaar weer onzin hebt uitgehaald. Vooral na wat jullie afgelopen jaar hebben geflikt.” “Ja pap, ja mam, ik zal me gedragen.” Dacht het dus van niet. Lysander tikte me aan.
“Laten we een coupé zoeken, Lor.” “ Waarom? Oh, ik snap het al.” Ik zag Briana staan met Scotty en sleurde Lysander de trein in.
"Everytime I see the red hair bouncing so gracefully, I remember how much damage I did to that magnificient flower..."
