Upside Down - One Direction - Speeltopic 1 - Speeltopics

[ bericht aangepast op 12 feb 2015 - 19:06 ]

'Darling, just hold on'

Louis Tomlinson.
Op de vraag of er meer mensen zoals wij waren, reageerde ik dat ik het niet wist en dat het misschien wel zo kon zijn en dat ik het alleen maar toe zou juichen als dat zo zou zijn. In het verlate gangpad van de zuivel afdeling vroeg ik stilletjes aan hem of hij boos op me was en daar antwoordde hij bevestigend op, maar hij was niet boos op mij, maar op het systeem en ik luisterde even tot hij was uitgeraasd en ik hem vertelde dat hij gelijk had. Want het was gewoon zo. Harry verwoorde gewoon precies datgene wat niemand uit durfde te spreken, en alleen maar werd gedacht. Ik beet hard op mijn lip toen hij zei dat bang zijn en schamen wat andere mensen over ons zouden denken dat, dat niet gewoon hetzelfde was. Hij zei het best wel bot en even wist ik niet wat ik daar op moest zeggen, maar hij had wel gelijk. 'Sorry Harry' zei ik gemeend, 'Je hebt echt wel gelijk, en ik zou je nu het liefste gewoon zoenen in het zicht van iedereen, om te laten weten dat je van mij bent, maar al die vooroordelen houden me tegen' Ik streek zacht over zijn arm. 'Ik zou het kunnen doen, er is geen mens in het gangpad, maar dan zou niemand weten dat wij iets hebben' Ik beet op m'n lip en keek even naar hem. 'Het spijt me als ik je gekwetst heb, dat was echt niet mijn bedoeling' Ik pakte het karretje beet en duwde hem wat naar voren. 'Misschien moeten we er over ophouden, ik wil geen ruzie met je' Ik zuchtte en keek even om me heen. 'Ik ben gewoon een raar wezen en ik moet me niks van andere aantrekken, want de enige die er toe doet, dat ben jij' zei ik met een kleine glimlach, in de hoop dat hij niet al te lang meer boos zou zijn. Ik wilde nu het liefst eigenlijk de winkel uit, hem mee naar huis nemen en thuis met hem knuffelen en zoenen en gewoon in zijn armen liggen. 'Laten we maar die ingrediënten van de pasta bij elkaar gaan zoeken, cherie'

'Darling, just hold on'

Liam James Payne.

Kleren en schoenen meenemen, dat zijn de dingen die Amelia aangeeft om te helpen. Ik knik en het meisje bedankt me even, om zich dan weer op de god - genaamd Zayn, maar wat is er nou leuk aan een naam? - te richten. Ik besluit me maar niet met hun gesprek te bemoeien, de vraag die Amelia Zayn stelt maakt het namelijk wel duidelijk dat het persoonlijk is en al zou ik graag in zijn broek komen (in die van beiden, om eerlijk te zijn) en al zal dat ook niet heel lang moeten kosten, zijn zaken zijn -zijn zaken en die hoef ik niet te weten. En eerlijk? Die boeien me ook niet. Ik heb vaak zat dat de meiden zeuren over hun vriendinnen of een luttig probleempje, zielige verhalen dat ze overtijd zijn en wat nou als ze een kind krijgen? Hun probleem, ik doe enkel maar wat alsof ik luister en neuk ze daarna hun problemen uit het hoofd, zo simpel is het. Het zou je trouwens ook verbazen hoe meiden kunnen zijn, ik heb er twee achter me aan gehad die vertelden zwanger te zijn en of ik ze alsjeblieft terug wou nemen, want ik zou immers vader worden. Wat ze allemaal wel niet doen voor aandacht (en the Payne-train), één daarvan beviel inderdaad van een kind, maar waarschijnlijk heeft de hoer zich daarna zwanger laten neuken, zou me niks verbazen. En natuurlijk, hier in de Hel is het anders, hier zijn de problemen echt, maar ik weet dat ik er niks aan kan doen en het heeft ook geen zin me er mee bezig te houden. Dus doe ik voor mezelf maar alsof ik niet zie hoe het hier aan toe gaat. "Hoe gaat het?" vraag ik Fylo dan maar, boeiend, maar goed. Zo krijgt hij (en voornamelijk de anderen) toch nog een beetje het idee dat ik me wat in andermans zaken interesseer en een goed mens kan zijn. Eén groot toneelstuk, ik weet het. Maar slecht voel ik me er niet over.

Reality's overrated.

Harry Styles
Dit moest er gewoon even uit en Louis mocht weten dat mijn woede en frustratie niet tegen hem gericht was, hij had het alleen getriggerd dat ik alles nu eruit gooide. Toen dat gedaan was sloot ik mijn ogen even om te kalmeren en hoorde hem zeggen dat ik gelijk had. Natuurlijk had ik gelijk, iedereen die ik het zou vragen zou het met me eens zijn. Nou ja, op het Paradijs na dan. Omdat ik nu toch al bezig was met mijn tirade voegde ik er nog eens aan toe dat als hij bang was voor de meningen van anderen, dat hetzelfde was als dat hij zich voor me schaamde. Ik bracht het wat bot, maar het ging vanzelf, dat was mijn verdedigingsmechanisme. Louis verontschuldigde zich meteen en zei weer dat ik gelijk had, maar de vooroordelen hielden hem tegen om de mensen hier te laten zien dat ik bij hem hoorde. Ik snoof minachtend, al verzachtte mijn uitdrukking een beetje door de streling over mijn arm. Ik zuchtte om zijn woorden en schudde mijn hoofd, ik wist wel dat hij me niet wilde kwetsen, niet expres in ieder geval. "Ik ben gewoon een beetje gevoelig denk ik, dat ik er meer achter zoek dan nodig is," mompelde ik en glimlachte kort. "Ik wil ook geen ruzie met jou, maar dit is wel iets dat we een keer goed moeten bespreken, oké?" stelde ik zacht voor. Mezelf kennende ging ik een keer door het lint als ik zogenaamd maar een vriend van hem was en ik iemand met hem hoorde flirten, ik kon die stok voor meer dingen dan mijn begeleiding gebruiken. "Je bent inderdaad wel een raar wezen, Lou, maar daarom ben ik op je gevallen," zei ik met een glimlach. Met een instemmende knik toen hij zei dat we het beste de ingrediënten konden gaan verzamelen liep ik mee, hij stuurde me wel bij als we andere richting op moesten. "Kun jij ook niet een keertje een hele dag bij mij blijven? Als je 's avonds of 's nachts komt en de avond erop weer weggaat kunnen ze je onmogelijk snappen. Ik begrijp dat het risico groot is, het is ook maar een gedachte," vroeg ik hem zachtjes, want dit was alleen voor zijn oren bestemd. Als de rest hoorde van ongestoord sneaken naar het Paradijs gingen meerdere het doen en was het zo afgelopen, dan werden de grenzen vast en zeker helemaal afgesloten en extra streng bewaakt, wat niemand wilde hebben.

Because I love him, do I need another reason?

Louis Tomlinson.
Hij vond me inderdaad een raar wezen, maar daar was hij opgevallen, vertelde hij en ik kon het niet laten om even om die opmerking te grinniken. Natuurlijk wilde hij dit nog een keer bespreken met z'n tweeen en dat begreep ik helemaal. Nu konden we dat niet doen, we waren midden in de winkel en daar konden we geen discussie gaan voeren over bepaalde dingen. 'Ik weet het Haz, maar nu niet' Snel keek ik om me heen en drukte gauw een kus op z'n wang en snel liep ik met hem verder. 'Gehakt zei je huh'? Ik keek om me heen en liep toen met hem naar de versafdeling. 'Een onsje gehakt' Keurend keek ik naar het gehakt en pakte toen een pakje mee, waarvan ik dacht, dat het vers was en ik stopte het in het karretje. 'Je weet dat ik veel moet werken Haz' zei ik zachtjes, toen hij voorstelde dat ik een keer een dag bij hem kon blijven, 'Ik zou het liefst elke dag bij je willen zijn, maar ik kan moeilijk van het werk weg blijven' Ik beet zachtjes op m'n lip. 'Maar ik wil er best over nadenken' Zonder na te denken pakte ik zijn hand en kneep daar even in. 'Je bent een geweldig persoon Harry Styles, wist je dat'? vroeg ik licht blozend. Het mocht ook wel eens gezegd worden en de bijna ruzie van daarnet was ik al weer vergeten. Hij wilde alleen maar het beste met mij en ik met hem. 'Ik hou van je krullenbol' fluisterde ik zachtjes in zijn oor en ik trok hem even mee achter een hoekje en drukte een kus op zijn mond en met blozende wangen trok ik hem daarna mee naar de groentenafdeling. Dat nu iemand dit zou zien, daar kon ik nu niet van wakker liggen.

'Darling, just hold on'

Harry Styles
Meteen lichtte ik op puur door dat kleine kusje op mijn wang, zelfs al liep Louis daarna wel heel vlug door, het deed me ontzettend goed. Ik knikte bij zijn vraag over het gehakt en wachtte geduldig toen hij bij de vleesafdeling de juiste uitzocht. Er was nog een vraag die al even door mijn gedachten spookte, maar ik had het hem nooit durven vragen omdat hij te druk was en aangezien vandaag een rustige dag was kon het wel. Zacht vroeg ik hem of hij niet een keer een dag bij mij kon blijven, als we het slim speelden kregen de bewakers hem niet in de gaten. "Weet ik, weet ik. Daarom, het was ook maar een vreemde gedachte. Alleen, kun je ook niet een dag je ziekmelden? Als je wil kan ik je het loon geven dat je misloopt, geen enkel probleem," drong ik toch een beetje aan. Het idee dat ik Louis een keer bij mij over de vloer had voor langere tijd deed toch wel dingen met me. Een van de wanden in de woonkamer was compleet van glas en aangezien ik op een aantal hoog woonde had hij een prachtig uitzicht over de stad, en stiekem wilde ik hem gewoon verwennen met de luxe die ik tot mijn beschikking had. Ik glimlachte toen hij zei dat hij er nog eens over ging denken en keek met grote oogjes op hem neer omdat hij plots mijn hand vastpakte, waar hij me net nog voor had gewaarschuwd. "Ik hoor het ze wel eens zeggen, ja," reageerde ik arrogant op zijn woorden, voor ik een zacht lachje niet kon omderdrukken en mijn hoofd schudde. "Van wie denk je dat ik dat heb?" voegde ik eraan toe en aaide zacht met mijn duim over de rug van zijn hand, waarna ik breed glimlachte omdat hij in mijn oor fluisterde dat hij van me hield. "Ik hou ook van jou, klein ding." Ik kon bijna mijn zin niet afmaken omdat hij me heel even het zwijgen oplegde met zijn lippen en ik kon voelen dat er een blos naar mijn wangen omhoog kroop. Dat Louis dit nu zomaar deed na zijn eerdere woorden waardoor we bijna ruzie hadden gekregen, zei toch wel veel over hoeveel hij om me gaf. "Ik durf te wedden dat je er ontzettend schattig uit ziet met die rode wangen," mompelde ik met een klein glimlach, die deels ook triest was. Ik had namelijk de extra warmte van zijn gezicht af voelen stralen, al maakte het pijnlijk duidelijk dat ik hem nooit zou zien en juist hij was de eerste die ik wilde zien als de technologie ooit zover was. Voor blinden was dat nog niet zo, in tegenstelling tot veel andere handicappen die opgelost kon worden.

Because I love him, do I need another reason?

Zayn Malik
Ik wist nu niet of ze me gelijk gaf of me wilde troosten, maar haar woorden voelden in elk geval wat vreemd aan. Ik keek even naar Liam, de jongen met het lichaam van Achilles, maar ook de arrogantie. Ik keek weer naar Amy en keek naar de woorden die ze vormde, de woorden waar ik zo bang voor was. Ik beet wat op mijn onderlip en knikte toen, voor ik toch maar weer begon te schrijven. Met een paar voorwaarden. 1.Niets over onze levenssituatie. Ik weet dat het zeker in jou ogen weinig soeps is. Hou het alsjeblieft voor jezelf. 2.Niet staren. 3. Mijn familie is mijn alles, als ze je niet mogen sta je meteen weer buiten. Ik liet het haar lezen en klopte toen tweemaal op mijn been, wat Tilda naast me zou krijgen. Zo konden we vanuit de voor onze standaarden luxe binnenstad, naar de sloppenwijken aan de buitenkant. Daar, helemaal aan de rand ervan, bijna buiten de stad, stond het huisje waar ik woonde met mijn moeder en mijn zusjes, tussen de fabrieken en de stad in, waardoor we nog een redelijk groot huisje hadden, in vergelijking met de mensen in de wijk zelf. Het was fijn om toch nog een beetje ruimte te hebben, en riolering wat mijn vader en ik nog hadden aangelegd toen hij er nog was, met het geluk dat de rioolbuizen van de fabrieken recht onder ons huisje door liepen, waardoor dat geen enkel probleem was. Toch zou het voor haar standaarden waarschijnlijk een berg brandhout zijn, als ze al wist wat dat was. Alle huisjes in de sloppenwijken waren gemaakt van hout, golfplaten en plastic voor de ramen, met een metalen kacheltje om het warm te houden. Ik wenkte Amy mee te komen. Dan zou ze zien dat we het echt wel redelijk hadden, we zelfs twee slaapkamertjes hadden, los van het woongedeelte, en een overdekte ren voor de schapen 's nachts. Voor de Hell was het nog best luxe, zelfs al was het niet zo luxe als Louis' huisje. Dit huis was zelf gemaakt, uit spullen die hier te vinden waren, niet gebouwd uit steen door professionals. We konden het geld wel beter gebruiken. Niets tegen Louis en Phil, maar twee meisjes in een fabriek en twee volwassenen op het land verdienden simpelweg een stuk minder dan een tattooartist uit een iets rijker gezin.

Bowties were never Cooler

Louis Tomlinson.
Ik twijfelde nu toch een beetje over zijn voorstel om een hele dag bij hem te zijn, Aan de ene kant wilde ik dat ontzettend graag en aan de andere kant was daar dat het het werk me tegen hield. Er moest toch brood op de plank komen. 'Je maakt het me niet makkelijk' zei ik met een zucht toen hij daarna toch een beetje aandrong. 'Maar oke dan' zei ik met een kleine glimlach. Misschien dat ik er later wel spijt van zou krijgen, maar voor nu had ik dat niet. 'Wanneer wil je dat dan doen'? vroeg ik daarna. We liepen door naar de versafdeling en ik vertelde Harry dat hij een geweldig persoon was en hij daar arrogant op reageerde dat meerdere mensen dat zeiden en ik schoot in de lach. 'Eigendunk much'? zei ik lachend en ik haalde mijn schouders op en ik grijnsde een beetje. 'Niet van mij denk ik' grinnikte ik zachtjes. Hij vertelde dat hij ook van me hield en hij kon het niet laten om me klein te noemen, iets wat ik van ieder ander niet gepikt zou hebben, maar dat kon ik van Harry wel. 'Misschien' antwoordde ik verlegen en ik streek zacht en onopvallend over zijn wang. 'Ooit, als de technologie zover is, dan zal ik de eerste zijn die je ziet' fluisterde ik snel in z'n oor, omdat ik eigenlijk precies wist waar hij aan dacht en ik beet op mijn lip. Ik stopte bij de champignons en zocht een mooi bakje champignons uit. 'De gewone champignons die je toch zo lekker vind'? vroeg ik toch nog voor de zekerheid en ik pakte een bakje en legde die voorzichtig in het karretje. 'Wat hebben we nu nog nodig'? Ik dacht even na en ik keek even naar alle spullen die al in het karretje lagen. 'Oh, de saus en wil je nog wat konijnenvoer'? vroeg ik met een lachje. Ik had altijd een hekel aan sla en ik noemde het altijd konijnenvoer, iets waar Harry dan altijd om moest lachen. Ik pakte het karretje vast en keek op naar Harry.'

'Darling, just hold on'

Amelia 'Amy' Katherine Donnolly.
Ik vroeg aan Zayn of hij mij, zijn huis wilde laten zien en ik zag zijn gezicht betrekken, maar daarna schreef hij wat in zijn boekje en liet het me lezen. Hij had een aantal voorwaarden, dat was eigenlijk best vreemd, maar ik begreep het wel. Ik knikte naar hem, ten teken dat ik het had begrepen. Hij maakte een beweging met zijn hand, waardoor Tilda naast hem kwam lopen en hij zelf ook begon te lopen. Ik keek nog even naar Liam en Phil, die nu druk met elkaar in gesprek leken te zijn en toen liep ik achter Zayn aan. Hij liep richting de fabriek, waarvan ik wist dat als je daar woonde, het nog net allemaal bij kon benen. Ik was ergens diep van binnen, nieuwsgierig hoe hij zou wonen. Louis had geluk gehad, met zijn appartement, maar niet iedereen had dat geluk. De ene fabriek braakte een grote rookwolk uit en ik keek even naar de lucht. Er was geen zon te zien, alleen maar dreigende wolken, alsof het zou tot een regenbui, of in het slechtste geval tot een sneeuwbui kwam. Het was koud, dat moest ik toegeven en ik trok mijn jasje, die ik eerder aan Zayn had willen geven, nog wat dichter tegen me aan. De kou drong nu toch echt wel tot mijn kleren door en ik voelde nu, wat iedereen hier zou moeten voelen. Ik ging naast hem lopen en ik keek even naar hem en keek toen naar het huisje, waarnaar we naartoe liepen. 'Woon je daar'? vroeg ik duidelijk articulerend. Het leek me klein, maar knus en ik dacht dat hij daar wel met de rest van zijn gezin zou wonen.

'Darling, just hold on'

Harry Styles
Ik kon mezelf nog net tegenhouden om hem in een impuls op te tillen en tegen me aan te trekken, alleen maar omdat hij toestemde een dagje bij mij te blijven. Waarom kon ik niet helemaal mijn vinger erop leggen, ik wist alleen dat Louis me daarmee heel gelukkig maakte. Breed grijnzend keek ik naar de jongen naast me en gaf een klein kneepje in zijn hand. "Zo snel mogelijk, wanneer het jou het beste uitkomt," antwoordde ik en liep ondertussen rustig met hem mee, al had ik weinig keus sinds ik hem vasthield en andersom. Hij zei zacht dat ik geweldig was kon ik het niet laten om arrogant te reageren, al schoot ik er door in de lach omdat het zo belachelijk klonk en ik haalde onverschillig mijn schouder op. Ik voegde eraan toe van wie hij dacht dat ik het had en ik rolde met mijn ogen om zijn antwoord. "En als ik nou eens zeg dat het wel zo is?" zei ik en duwde plagend tegen hem aan. Louis zei dat hij van me hield en natuurlijk moest ik dat terug zeggen met de toevoeging dat hij klein was. Ik voelde me wel speciaal dat ik de enige was van wie hij dat kon hebben, al zei ik het als liefkozing en niet als belediging. Ik mompelde dat hij er vast schattig uit zou zien met een blos en dacht er wat triest over na, gezien het nog wel een lange tijd kon duren voor de technologie zover was. "Beloofd?" vroeg ik hem net zo zacht, want ondanks dat ik zeker wist dat hij net zo prachtig was als ik in gedachten had, was ik toch ontzettend nieuwsgierig. Ik knikte bij zijn vraag om de champignons en schoot in de lach Toen hij vroeg of ik nog konijnenvoer wilde, waarna ik mijn hoofd schudde. "Nee, het is goed zo," zei ik en drukte in een reflex een kus op zijn lippen. "Dus nu nog de saus en de thee? We kunnen ook nog wat cakejes halen voor vanavond," stelde ik voor. Koekjes kon ook, maar dat was gewoon lekker bij de thee om even te ontspannen. Als Louis me dan ook nog voorlas was het perfect, vorige keer moesten we ergens halverwege een boek afhaken omdat ik weg moest dus die hadden we nog, al kon ik de titel niet helemaal meer voor me halen. Dat maakte ook niet uit, zolang ik hem had en vannacht dicht tegen hem aan mocht liggen hoorde je mij nergens over klagen.

Because I love him, do I need another reason?

Louis Tomlinson.
Ik stemde toe, nadat ik heel even getwijfeld had, dat ik een dagje naar hem zou gaan en ik vroeg hem of hij al iets in gedachte had, waarop hij antwoordde dat het zo snel mogelijk kon en wanneer het mij het beste uit kwam en daar moest ik even over nadenken, terwijl we naar de groenteafdeling liepen. Het kwam eigenlijk nooit uit, maar voor een keertje, moest het toch wel een keer kunnen en Harry had me zelf gezegd dat hij het loon dat ik gemist had, dat hij me dat zou geven. 'Laten we zeggen over een paar dagen' beloofde ik hem toen met een glimlach. Ik moest hem beloven dat ik de eerste zou zijn, die hij zou zien, als de technologie zo goed zou zijn, dat ze hem weer ziende konden maken en natuurlijk deed ik dat. Ik zou er alles voor over hebben, om hem weer te kunnen laten zien. Hij had geen besef van kleuren, hij wist ongeveer hoe ik er uit zag en daar was ook alles mee gezegd. 'Beloofd lieverd' Bij de groente aangekomen pakte ik een bakje champignons en vroeg ik aan hem of hij nog konijnenvoer, oftewel sla wilde en hij schoot even in de lach en zei dat, dat niet hoefde, waarnaar ik daarna een kus op mijn mond kreeg en ik wilde hem terug zoenen, maar mijn mond belandde half op zijn mond en half op zijn wang, omdat hij zich alweer terug had getrokken. 'Thee en de saus nog' antwoordde ik bevestigend en ik nam hem mee naar de sauzen en ik dacht even na over zijn vraag. 'Die brownies zijn lekker' Ik likte even over mijn lippen, ik kon een moord doen voor de brownies, maar ze waren ontzettend duur, 'Maar alleen als jij dat ook goed vind' zei ik snel. Ik moest niet helemaal van hem gaan profiteren, dat wilde ik gewoon niet. Ik dacht even aan vanavond, als we lekker knus tegen elkaar aan zaten en ik hem voorlas uit het boek, waar ik nog mee bezig was geweest, toen hij terug had gemoeten. En vannacht, als hij dicht tegen me aan lag en ik zowat in hem kon verstoppen, dat was gewoon zalig en daar verheugde ik me nu al op.

'Darling, just hold on'

Harry Styles
Mijn humeur werd hier een stuk beter van, het vooruitzicht dat hij over een paar dagen bij mij was en echt even tijd voor onszelf hadden zonder het appartement te hoeven verlaten. Ik liet Louis even later beloven dat hij de eerste zou zijn die ik te zien kreeg als ik ooit weer zou kunnen zien, ik moest natuurlijk weten of het idee dat ik van hem had in mijn hoofd een beetje klopte. Tevreden liep ik met hem mee nadat hij het me had beloofd en antwoordde bevestigend over de champignons, kort daarna lachte ik om de vraag of ik nog konijnenvoer wilde. Zelf had ik niks tegen sla en als het op de juiste manier was gemaakt was het echt lekker, maar omdat ik wist dat Louis het niet lekker vond sloeg ik zijn aanbod af. Ik kuste hem zacht maar trok iets te snel terug, want in de poging die hij deed me terug te zoenen belandden zijn lippen half op mijn wang. Het was niet erg en we hadden nog zat kansen om het over te doen. Ik zei hardop wat we nog nodig hadden en vroeg aan hem of dat klopte, om eraan toe te voegen dat we nog cakejes of zo konden halen voor vanavond. Gelukkig had ik het goed onthouden en grijnsde toen hij zei dat de brownies erg lekker waren, al reageerde hij er wel erg snel onzeker op dat het alleen was als ik dat ook wilde. "Hé, als jij brownies wilt krijg jij van mij brownies, zo simpel als dat," stelde ik Louis gerust met een kneepje in zijn hand. "Al wilde je voor mijn part het hele rek kopen dan kreeg je het nog van me," mompelde ik en glimlachte een beetje. Bedachtzaam keek ik om me heen, al was dat een heel ander begrip dan voor de meesten. "Hm, wat heb je zelf nog in huis?" vroeg ik toen, zo onschuldig mogelijk. Ik bedacht me dat als hij gewoon brood had, de thee die we gingen kopen en misschien eieren, dat ik morgenochtend stil genoeg kon zijn om hem een ontbijt op bed te maken. Wat dat betrof was ik een vroege vogel, ik hield er niet van om de dag te verspillen met slapen, al was het wel erg fijn om na even terug te kruipen in bed, zeker als ik daar Louis had die op me wachtte. Hij werkte gewoon zo hard en ik wilde iets voor hem kunnen betekenen om het wat minder zwaar te maken, al was het voor eventjes.

Because I love him, do I need another reason?

Louis Tomlinson.
Ik antwoordde bevestigend dat we nog thee en saus moeten halen en daarna kwam hij op het idee om nog wat lekkers mee te nemen en ik dacht meteen aan die overheerlijke brownies en dat vertelde ik hem ook, maar ik zei ook snel dat, dat het niet hoefde, maar daar wilde hij niks van weten en als ik dat hele rek wilde kopen, dan kreeg hij dat nog van hem. Dat ging me dan wel iets te ver, maar ik grinnikte toch even. 'Wees maar gerust, ik neem maar een pakje mee, of misschien twee' zei ik met twinkelende ogen. Ik keek even naar de sauzen, waar we nu voor stonden en ik zocht de pittige, nou ja, hij was niet echt pittig, maar op het zakje stond van wel, en Harry vond die altijd zo lekker. 'Nog een halve doos eieren, een halfje brood dat nog in de vriezer ligt en nog wat sap in een pak' antwoordde ik afwezig op zijn vraag, 'Misschien moet ik nog brood meenemen en ook nog wat sap en sowieso de thee' Yorkshire thee, mijn favoriete thee, maar wel een van de duurste. De enige keer dat we die thee kochten, was als Harry mee was en dan kochten we gelijk twee pakjes, zodat ik er toch nog optimaal van kon genieten. Ik vond eindelijk de saus die ik wilde hebben en pakte hem uit het rek en legde die in het karretje. 'Op naar de thee, of eerst die andere spullen even halen'? vroeg ik en ik keek even achter me, toen ik een paar ogen in m'n rug voelde prikken. Een groepje stond ons aan te staren, met vijandige blikken in hun ogen en ik slikte en ik pakte Harry's arm. Ik had daar geen zin in en snel nam ik hem mee naar de broodafdeling. 'We gaan eerst wel naar het brood' zei ik snel en wat harder dan eigenlijk nodig was en ik kon me wel voor m'n kop slaan, want Harry mocht dan blind zijn, hij was niet gek, hij voelde dat ook heus wel. 'Ik had even geen zin in starende blikken' verklaarde ik toen wat stilletjes en ik pakte een brood uit de mand en bekeek hem nog even op schimmel en legde hem toen in het karretje. 'Nou, de laatste dingen nog halen en dan kunnen we naar huis' Ik streelde even kort over z'n hand en liep toen verder met hem, naar de thee.

'Darling, just hold on'

Zayn Malik
In stilte begon ik met Amy richting huis te lopen. Het was een flink stukje lopen, ook door de echt hele arme sloppenwijken, waar de kinderen en volwassenen nog dunner waren dan ik en nog minder te eten hadden. Uiteindelijk kwamen we terecht in het niemandsland tussen de stad en de fabrieken, waar mijn thuis stond. Ik keek Amy aan toen ze naar me keek en knikte bij haar vraag. Ik zag mijn moeder door het raam bezig, waarschijnlijk met de was, wat betekende dat het lekker warm binnen zou zijn. We hadden niet genoeg kleren om onze klerne te wassen, terwijl we ook nog een warme set kleren aan hadden. Meestal alleen een t-shirtje en ondergoed. Na even kwamen we aan en opende de deur, om binnen inderdaad mijn zusjes te vinden die aan het koken waren in hun t-shirtjes en mijn moeder die intussen de rest van hun kleren aan het wassen was. "Haaaaaaallooooo." zei ik, waardoor alle vrouwen naar me keken, en waarschijnlijk naar Amy achter me. "Hey lieverd, wie heb je meegenomen?" vroeg mijn moeder aan me, met haar hand opgestoken. Ik begon snel te schrijven. Dit is Amy. Ze wil ons helpen. schreef ik erop en liet het aan ze lezen. Bij ons in huis was het een soort regel geworden dat degene die sprak haar hand opstak, zodat ik wist waar te kijken, wat me veel rust gaf. Mijn moeder en zusjes heetten haar welkom, waarna ik op het bankje aan de keukentafel ging zitten en klopte naast me voor Amy, terwijl Tilde al op mijn schoot was komen zitten, wat ze eigenlijk altijd deed.

Bowties were never Cooler

Amelia 'Amy' Katherine Donnolyy
Nadat ik had ingestemd met de voorwaarden die Zayn me had opgedragen en ik daarmee had ingestemd, riep hij Tilda en samen met de hond liepen we richting de fabrieken. Het was echt kouder aan het worden en ik moest mijn jas nog wat steviger aan trekken, maar de kou ging er gewoon door heen, iets wat ik eigenlijk niet gewend was. Ik vroeg aan hem of we er al bijna waren toen we al een tijdje hadden gelopen en daarop knikte hij bevestigend en hij liep richting een huisje en ik liep hem achterna. Aangekomen bij het huis opende hij de deur en begroette hij iedereen door een geïmproviseerde begroeting. Z'n moeder en zijm drie zusjes, alledrie waren ze bezig met koken en zijn moeder was bezig met de was. 'Hallo' begroette ik ze, en ik keek even rond en ik glimlachte. Het was een klein, maar knus huisje. 'Mooi huis' zei ik echt gemeend. Ik keek even naar Zayn en ik volgde zijn bewegingen en ik merkte dat als iemand praatte, dat ze hun hand omhoog staken, zodat Zayn wist wie er praatte en dat hij zich daar op kon focussen. Ik voelde me welkom, maar ik ging toch wel wat onzeker naast Zayn zitten en ik keek even naar viernieuwsgierige gezichten die me aankeken en Zayn die vast ook wel zo zijn eigen mening over het hele gebeuren had. 'Ik kwam Zayn tegen bij de salaris uitgifte' zei ik toen maar om iets te zeggen te hebben. Ik had geen idee of hij het goed vond dat ik erover begon dat hij te weinig salaris had gehad en dat ik hem geholpen had. Het was nu lastiger voor Zayn om het te volgen, ook omdat ik naast hem zat en dat kon nogal lastig zijn. Ik duwde een lok haar achter m'n oor en keek ze allemaal even aan. 'Ik werk in het ziekenhuis en ik kom hiernaar toe om mensen te helpen, en ik dacht, misschien kan ik ook wat voor jullie doen'? Ik beet op m'n lip en viel stil, misschien waren ze wel wantrounaar mij toe, net zoals Zayn eerst was en wilde ze mijn hulp ook niet.

'Darling, just hold on'

Harry Styles
Ik glimlachte naar hem en gniffelde toen hij zei dat hij maar een of twee pakjes nodig had, mijn voorstel was ook maar bij wijze van spreken. Dat had ik namelijk voor Louis over. Terwijl hij mijn favoriete saus uitzocht voelde ik dat er naar ons gekeken werd, en dan niet op een erg vriendelijke manier. Ik negeerde het maar, van mochten ze denken en fluisteren wat ze wilden. Wat ze ook zeiden, het kon me waarschijnlijk toch niet deren. Mijn seksualiteit had ik lang geleden al geaccepteerd en de beledigingen over het Paradijs kon ik best hebben. Ik vroeg Louis wat hij nog in huis had zodat ik hem zo mogelijk morgenochtend kon verrassen. Zijn antwoord was precies wat ik wilde horen, daar kon ik wel mee werken. Ik wilde gewoon iets liefs voor hem doen. "Ik vind het allemaal best lieverd, wat jij wil," antwoordde ik toen hij vroeg waar ik het eerst heen wilde. Zolang we maar snel terug naar zijn huis konden vond ik het best, want ondanks dat ik er redelijk tegen kon was weten dat je werd aangestaard niet zo prettig. Daarom schoot ik bijna in de lach toen hij me meesleurde en iets te duidelijk zei dat we wel eerst naar het brood gingen. "Weet ik, maar ik had ook met liefde laten zien waar mijn stok nog meer voor is hoor," zei ik met een brede grijns. Nee, waarschijnlijk had ik ze niet echt geslagen, tenzij ik ze Louis hoorde beledigen. Als je aan hem kwam, kwam je aan mij. Ik drukte een kus op zijn wang om dat kracht bij te zetten en liep gedwee mee naar het volgende. Dus alleen hier de thee nog, de brownies en dan konden we afrekenen. Dan gaf ik hem gewoon mijn pinpas, hij wist de code en ik vertrouwde hem daar ook mee. Veel contant geld had ik niet bij me, maar als het moest had ik vast wel genoeg hiervoor bij me. "Neem dan gelijk maar wat extra mee, Phil wil vast ook wel thee en wat brownies," mompelde ik. Voor Louis zorgde ik het meest, wat logisch was, maar ik vergat zijn broer heus niet. Ze hadden het allebei nodig en verdiende allebei een tijdje van zorgeloosheid. Iedereen in de Hel verdiende dat, het was gewoon moeilijk om zoveel mensen te helpen als je met zo weinig was. Als ik het had gekund wist ik wel hoe het er nu hier aan toe zou gaan.

Because I love him, do I need another reason?