Upside Down - One Direction - Speeltopic 1 - Speeltopics

[ bericht aangepast op 12 feb 2015 - 19:06 ]

'Darling, just hold on'

Harry Styles
Louis was af en toe zo ontzettend schattig, al vond hij het zelf maar niks om dat te moeten horen, niemand kon ontkennen dat zijn gegiechel schattig was. Ik glimlachte toen hij mijn hand vastpakte en ik vroeg voorzichtig of ik hem geen pijn had gedaan. Ik had het wel door dat mijn bezorgdheid soms compleet ongegrond was, maar het kon me niet kwalijk genomen worden als je zag hoe ruw ik met hem was en die onzekerheid kwam ook deels omdat ik niet zag wat ik deed. Hij grinnikte even en ik pruilde om zijn woorden, hij wist dat ik er niks aan kon doen. Toch was het een opluchting om te horen dat hij het alleen lekker had gevonden, want daar deed ik het voor. Ik trok Louis tegen mijn borst aan en mompelde hoeveel ik van hem hield, hij was de eerste voor wie mijn gevoelens zo sterk waren. Ik glimlachte om de kus op mijn hand en dat hij zei dat hij ook van mij hield, maar de manier waarop hij het zei deed me eraan denken hoe mijn naam zou klinken als we ooit getrouwd waren. Grote kans dat ik dan zijn achternaam kreeg en dat klonk me nog niet zo slecht in de oren. Hij was het niet eens met het kleine kusje dat ik hem gaf en ik hield hem niet tegen toen hij me voor langere tijd zoende. Ik humde genietend en hield zijn magere lijf dicht tegen me aan. "Moeten we zo gelijk naar de winkels of kunnen we nog even rondhangen?" vroeg ik hem en speelde met een hand rustig met zijn nog natte haren. Ik had geen idee hoe laat het was en of we op moesten schieten, maar het zou fijn zijn om even rustig aan te kunnen doen. Mijn lichaam was er namelijk ook niet geweldig aan toe na wat hij met me had gedaan, al kon na de winkel rondhangen ook nog altijd. Ik betaalde toch, dus kon ik flink wat extra's voor hem kopen die hij anders nooit kon betalen en veel te veel daarvan wat hij aan andere familie's kon geven, als ik een beetje aandrong zei hij nooit nee tegen me. "Wat zeg je ervan als we een voorraadje van je favoriete thee inslaan? En misschien nog wel wat andere lekkere dingen," stelde ik zacht voor en drukte mijn lippen tegen zijn kruin aan. Weigeren mocht hij best, maar ik zorgde er sowieso voor dat hij genoeg goed eten kreeg, wat voor mij heel normaal was maar waarvoor Louis keihard moest werken of ik langs moest komen.

Because I love him, do I need another reason?

Louis Tomlinson.
Harry kuste me kort op mijn mond, maar ik was het er niet mee eens en ik trok hem terug en zoende hem lang op zijn mond, totdat ik adem tekort kwam en me van hem weg duwde en diep naar adem haalde. Ik vertelde hem dat als hij er was, alles goed was, want hij beschermde me, ook al kon hij dat dan niet zien. Ik voelde zijn hand door mijn natte haren gaan en ik luisterde naar de vraag of we eerst boodschappen moesten gaan doen of dat we nog een beetje konden rondhangen. 'Hm' Ik legde mijn hoofd terug op zijn borst en genoot van zijn aanrakingen, 'Misschien kunnen we eerst naar de winkel gaan en hebben we daarna nog tijd zat' fluisterde ik in z'n oor en kuste zijn kaak en mijn handen gleden over zijn gespierde borstkas. Met tegenzin stond ik op en trok Harry omhoog om daarna de douche weer aan te zetten. Het water voelde niet meer zo koud aan dan voorheen en ik luisterde zuchtend naar z'n vraag. 'Hazza, je weet precies wat ik lekker vind' Ik trok een pruillip en woelde even door z'n natte krullen. 'Maar je mag het betalen, voor deze ene keer' Ik maakte cirkeltjes op zijn natte borst en ik wist dat ik dit altijd zei, als hij weer zoiets voorstelde, maar stiekem genoot ik er ook wel een beetje van als hij me weer in de watten legde. Ik was die luxe die hij had, gewoon niet gewend, maar misschien was ik dan toch wel te trots om die dingen aan te nemen van hem. 'Je bent lief' Ik ging op mijn tenen staan en drukte een kus op zijn mond. 'Nou, laten we maar opschieten' zei ik met een glimlach, 'Straks is de winkel dicht' Ik trok hem wat dichter naar me toe, zodat we samen onder de douche stonden en ik hielp hem met schoonmaken en toen dat gebeurd was, hield ik zijn hand vast en zette de douche uit en pakte een handdoek en wikkelde ons daar samen in. 'Hm, lekker knus zo' zei ik met een grinnik en ik liep voorzichtig naar de slaapkamer.

'Darling, just hold on'

Harry Styles
Instemmend knikte ik bij Louis' gefluisterde woorden en maakte een paar genietende geluidjes om de kus op mijn kaak en zijn handen die over mijn borst gleden. Pruilend keek ik op naar de jongen die nu boven me uit torende omdat hij was opgestaan en liet me door hem overeind trekken. Ik zat wel prettig daar op de grond met hem in mijn armen. Een rilling ging door me heen toen het koele water weer neerkwam op mijn verhitte huid, al was de verkoeling wel lekker en was het niet zo koud als de eerste keer. Onschuldig vroeg ik hem of we dan gelijk zijn favoriete thee en wat andere dingen konden halen, wetende dat zelfs thee hier een luxeproduct was. Ik lachte even om zijn woorden en humde toen hij met zijn handen door mijn haar ging. "Alleen deze keer," stemde ik in met een glimlach, al was dat nooit zo. Zelfs als Louis gewoon uit het Paradijs zou komen net als ik zou ik dezelfde zware neiging hebben om hem te verwennen, maar hier was het noodzakelijk. Bij de woorden dat ik lief was trok ik mijn wenkbrauwen op, om zo 'duh' te zeggen en kuste hem kort terug. Hij had wel gelijk dat we op moesten schieten, maar gelukkig waren we redelijk snel klaar en kon de kraan weer uit. Ik hield zijn hand stevig vast en giechelde zacht om de handdoek waar hij ons samen in wikkelde. Dit maakte het wel wat moeilijker om terug naar de slaapkamer te lopen, maar het ging. Ik ging op de rand van het bed en pakte de handdoek van hem af zodat ik mijn haar nog fatsoenlijk droog kon wrijven, waarna ik tastend op zoek ging naar de kleding die door de kamer verspreid lag. Mijn ondergoed en skinnies had ik al snel gevonden, maar ik besefte dat mijn blouse met print te koud was voor het weer in de Hell. "Lou, heb je die ene sweater van mij nog die je mocht lenen? Die grote grijze?" vroeg ik hem. Die had hij ooit te leen gekregen omdat hij had gezegd het fijn te vinden mijn geur in de buurt te hebben en aangezien dat ding bij mij nog halverwege mijn bovenbenen kwam kon hij zich er bijna helemaal in verstoppen. Voor nu was het gewoon handig en een stuk warmer, daarbij rook het ding ondertussen vast naar hem. Als hij het liever droeg omdat hij geen warmere kledingstukken had vond ik het meer dan prima, maar het vragen kon geen kwaad.

Because I love him, do I need another reason?

Louis Tomlinson.
Nadat Harry en ik hadden gedoucht en we elkaar hadden schoongemaakt, wikkelde ik onszelf in een grote badhandoek en giechelend zei ik dat het lekker knus was zo. Het maakte het wel wat moeilijker om normaal terug te lopen naar de slaapkamer, maar we redden het zonder brokken. Hij ging op de rand van het bed zitten en pakte de handdoek van mij af, zodat ik nu bloot was. De koele lucht in de slaapkamer deed me huiveren en snel pakte ik een andere handdoek uit de kast en droogde mezelf af. Ik keek even toen hij op goed geluk zijn kleren vond en ik glimlachte kort. Hij kon het voelen, als hij bepaalde kleding had, welke van hem was en nu kon hij dat ook, iets wat ik waarschijnlijk niet zou lukken. Ik hoorde hem vragen of ik die sweater nog had die ik van hem geleend had en ik mompelde een bevestiging, want ik snapte zo ook wel dat de blouse die hij aan had gehad, te koud was voor het weer hier in de Hell. 'Even zoeken' Al wist ik precies waar hij lag, onder mijn kussen. Ik liep naar het bed en trok hem vanonder mijn kussen vandaan en rook er even aan en ik rook een mengelmoesje van mij en Harry en ik zuchtte. Ik trok het altijd aan als ik hem miste en ik kon me er helemaal in verstoppen. Ik had er geen broek bij nodig en het leek een beetje alsof ik een jurk aan had, als ik hem droeg. Ik legde de sweater op zijn schoot en ik liep naar de kast en rommelde daar wat in, om een van de weinige truien die ik bezat, aan te trekken en ik twijfelde even, maar trok toen nog een tweede erbij aan. Ik kon nogal een koukleum zijn, maar dat hoefde Harry niet te weten, al zou hij het straks wel merken dat ik twee truien aan had. Ik pakte zijn hand en trok hem overeind. 'Klaar lekker ding'? vroeg ik met een giechel en ik draaide een rondje met hem, 'Laten we maar naar de winkel gaan' zei ik met een zucht, 'Dan hebben we elkaar de hele avond en nacht nog' vertelde ik hem en drukte een zoen op zijn kaak.

'Darling, just hold on'

Harry Styles
Redelijk snel wreef ik mijn haar en de rest van mijn lichaam droog met de handdoek, want het was niet fijn om maar een seconde te lang naakt en nat in de koude kamer te blijven zitten. Daarna sprokkelde ik mijn kledingstukken bij elkaar die over de vloer verspreid waren geraakt en liet mijn blouse bedachtzaam door mijn vingers glijden. Het was een fijne stof, zacht en luchtig, perfect voor het warme weer in het Paradijs, maar verschrikkelijk voor de kou hier in de Hell. Daar moest ik echt beter over na gaan denken, maar het ging zo automatisch dat het nogal lastig kon worden. Ik trok mijn onderbroek en skinnies aan, voordat ik me bedacht dat Louis nog wel iets warms in mijn maat had, dus vroeg ik hem of hij mijn grijze sweater nog had. Hij mompelde een bijna onhoorbare bevestiging, maar goed dat ik goede oren had. Ik glimlachte naar de plek van waar ik zijn voetstappen hoorde en nog iets breder toen ik merkte dat hij het kledingstuk onder zijn kussen had liggen. Dat vond ik echt heel lief en ik nam het met plezier aan. Uit een reflex drukte ik de stof tegen mijn neus en inhaleerde de mengeling van onze geuren diep. Ik zuchtte even, het was een heel kalmerende geur, als mijn geurkaarsen die ik thuis had. Ik trok de sweater over mijn hoofd en pakte Louis' hand gewillig aan, waarna ik in de lach schoot om zijn gegiechelde woorden en met hem meedraaide. "Jup, helemaal. Kunnen we anders vanavond gewoon een film kijken of zo?" stelde ik voor, al fronste ik kort daarna om mijn eigen woorden. Een film kijken werd voor mij in elk geval lastig en ik wist niet of hij zich de elektriciteit kon veroorloven, maar ik kon me wel herinneren dat we samen ooit een stapel films en boeken hadden gekocht. Ik glimlachte om de kus op mijn kaak en begon langzaam naar de woonkamer te lopen met een hand voor me uitgestrekt, voor de zekerheid. Toen ik met mijn been tegen het tafeltje kwam tastte ik naar mijn stok die daar nog lag en klapte hem uit. Ik had Louis wel aan mijn zijde, het gaf me toch wat zekerheid over mezelf en ik wilde niet volledig van hem afhankelijk zijn. Een jas had ik ook niet bij me, wat niet het slimste was, maar er was niks meer aan te doen. Hij daarintegen had er volgens mij wel een, dus wachtte ik rustig tot hij die aanhad en liet hem ondertussen los om mijn schoenen aan te kunnen doen. "Kom je? Je weet dat ik hier de weg niet ken," zei ik met een glimlach toen ik overeind was gekomen en gleed met mijn hand af naar de deurkruk terwijl ik in zijn richting bleef kijken.

Because I love him, do I need another reason?

Louis Tomlinson.
Terwijl ik mezelf aankleedde, zag ik dat Harry de grijze sweater vastpakte en er even aan rook. Natuurlijk zou hij mij ruiken en ook een beetje van zichzelf. Het was gewoon een heerlijke geur. Toen ik klaar was, stak ik mijn hand naar hem uit en vroeg hem of hij klaar was, waar hij bevestigend op antwoordde en ik trok hem omhoog. Hij vroeg of we niet gewoon een film konden kijken en ik fronste even bij die woorden en ik beet op mijn lip. Hij kon de films niet zien, maar hij kon ze wel horen en anders hadden we de boeken nog, waar ik hem uit zou voorlezen, aangezien ze niet in braille was. 'Dat kan' zei met een beetje twijfel in mijn stem, want ja, elektriciteit was duur en ik baalde er gewoon van dat ik niet de dingen kon doen met Harry die ik zo graag wilde doen, 'Maar ik kan je ook voorlezen'? vroeg ik. Hij liep door naar de woonkamer en pakte zijn stok die nog steeds bij tafel lag en klapte hem uit. Hij trok zijn schoenen aan en en ik trok gelijk mijn jas aan, vanwege de kou en daarna mijn afgetrapte gympen. Ik hoorde hem vragen of ik kwam, want hij kende de weg niet en ik pakte zijn arm vast. Hand in hand door het dorp lopen, konden we ons niet veroorloven, bang om te worden gesnapt en dat we dan gescheiden werden van elkaar en dan mocht Harry nooit meer terug komen en dat vond ik het ergste. Hem niet zien, hem niet in mijn buurt hebben. Ik kon het wel een paar dagen vol houden, maar niet langer dan dat en ik zou er onder door gaan als ik wist dat ik hem nooit meer zou mogen zien. 'Ja, ik ben klaar lieverd' Ik duwde de deur open en een koude wind deed me even huiveren, zelfs met de jas aan. Het leek kouder geworden te zijn, na die paar uur dat we binnen hadden gezeten. 'Een beetje frisjes opeens' Ik stapte de deur uit en liet Harry's arm niet los. Zo voelde ik me toch nog een beetje veilig bij hem.

'Darling, just hold on'

Harry Styles
Ik wist meteen dat ik iets verkeerds had voorgesteld toen ik de twijfel in zijn stem hoorde. Ik had ook niet zomaar aan mogen nemen dat het kon, maar het was voor mij zo normaal om 's avonds gezellig wat films te kijken met vrienden of zelfs in mijn eentje dat ik het onbedoeld had gezegd. Langzaam begon ik mijn weg richting de woonkamer te maken en gaf glimlachend een kneepje in zijn hand toen Louis iets anders voorstelde. In tegenstelling tot veel mensen die het kinderachtig vonden vond ik het heerlijk om voorgelezen te worden, om naar zijn stem te luisteren en hoe die veranderde naar mate hij vertelde. "Tuurlijk, schat. Wat jij wil," stelde ik hem gerust en hield halt om mijn stok te pakken en het ding uit te klappen. Ik besefte heel goed dat ik nog water had staan, maar eigenlijk had ik geen dorst meer, zelfs niet na alle inspanning van net. Bij de deur trok ik mijn enkellaarzen aan en kwam met hulp van mijn stok weer overeind, waarna ik vroeg of hij kwam. In het Paradijs kon ik mijn weg zonder enige hulp, maar hier was ik veel te weinig en veel te kort om het te kunnen onthouden. Ik voelde hem mijn arm vastpakken en daarna zei hij dat hij klaar was, waarna ik een korte piep liet horen door de plotse koude wind van buiten. De wind was bijna snijdend, dwars door de dikke sweater heen. "Frisjes is een understatement, dit voelt als een nieuwe ijstijd," zei ik met een klein lachje en ging dichter tegen hem aan lopen, Louis gaf tenminste nog wat warmte af. Op mij gemak liet ik mee met hem aan mijn ene arm en mijn stok in de ander, terwijl de ene rilling na de ander over mijn ruggengraat liep. "Oké, wat heb je allemaal nodig om de komende week door te komen?" vroeg ik en keek neer op hem. Alle basisdingen, maar ik wist niet precies wat hij wilde eten nu hij de kans had om alles zich te veroorloven. Als het iets makkelijks was liet hij me misschien wel voor hem koken. Ik was blind, maar niet helemaal hulpbehoevend. Anders zou ik het thuis ook niet redden op alleen afhaalmaaltijden. "Volgende keer neem ik mijn winterjas mee," mompelde ik binnensmonds en dook wat verder weg in de sweater en tegen Louis aan. Het was echt geen pretje zo, maar dit ging me zeker helpen herinneren.

Because I love him, do I need another reason?

Louis Tomlinson.
Ik opende de deur van het appartement en de wind die naar binnen kwam, deed me huiveren, ook al had ik een jas en twee truien aan die me bescherming moesten bieden. Toen ik zei dat het frisjes was, ging hij erop in en zei hij dat, dat een understatement was en dat het de nieuwe ijstijd was en ik kon het niet laten om even te grinniken. Het was bijna winter, maar het was hier altijd koud dat je het verschil niet merkte, ongeacht was het seizoen was. Ik had zijn arm vast, toen we richting de supermarkt liepen en ik keek toch wat achterdochtig om me heen. Iedereen wist dat Harry hier niet thuis hoorde, maar hij mocht wel gewoon over straat lopen hier, en als ze daar problemen mee hadden, dan moesten ze dat maar zeggen. Ik hoorde hem vragen wat ik allemaal nodig had qua boodschappen en ik dacht even na. Ik had eigenlijk een lijstje moeten maken, voor alles wat ik nodig had, maar door alles was ik het vergeten en ik zuchtte diep. 'Niet al teveel verse dingen, dan kan ik het weg gooien als het een tijdje in de koelkast ligt en we geen tijd hebben om iets te eten' Ik beet op mijn lip en zag de supermarkt al verschijnen, ik wist dat Harry het niet leuk vond, als ik niet at, maar soms was er gewoon geen tijd. Dan werkte ik de hele dag, kwam ik thuis en ging ik slapen en dan moest ik ook nog studeren, wat er soms bij in schoot en dan had ik simpelweg geen honger om iets te eten en dan werd ik de volgende dag pas weer wakker en dan begon het het riedeltje weer opnieuw. 'We kunnen vanavond wel pasta eten' zei ik zacht en ik kneep in zijn arm. Ik hoorde hem mompelen dat hij de volgende keer een winterjas zou meenemen en ik knikte en mompelde een bevestiging. 'En ik dacht dat jij zo warmbloedig was' zei ik plagend en ik duwde zacht tegen hem aan. Bij de winkel aangekomen opende ik de deur en trok ik Harry mee naar binnen. Het was er iets warmer, maar niet zo warm dat je, je jas uit kon trekken. 'Waar gaan we eerst heen'? vroeg ik hem toen, 'Jij mag kiezen, de zuivel of de voorverpakte afdeling'? Ik keek even om me heen en negeerde de starende blikken van mensen.

'Darling, just hold on'

Harry Styles
Sinds de eerste keer dat ik in de Hell was gekomen had ik al starende blikken gekregen, wat me toen nog een heel bedrukkend en enigszins angstig gevoel gegeven, nu was ik het gewend en besteedde er weinig aandacht aan. Tenzij me iets gevraagd werd, want ik probeerde altijd zo eerlijk mogelijk te antwoorden en zo mogelijk te helpen. Onder het lopen vroeg ik aan Louis wat hij allemaal nodig had en hij zuchtte bijna meteen erg diep. Vragend keek ik hem aan en fronste om zijn antwoord. Ik begreep het, maar het idee dat hij soms niet at stond me niet aan. Hij was al zo mager, minder erg dan de meesten hier, maar toch kon je nog moeiteloos zijn ribben tellen en ik maakte me gewoon zorgen om zijn gezondheid. "Hm, klinkt goed. Mag ik dan koken?" zei ik, dat tweede een stuk zachter. Negen van de tien keer mocht ik het wel van hem, maar ik begreep een weigering ook, ik wist immers nooit helemaal zeker wat ik aan het doen was. Ik ging snel over het volgende onderwerp en klaagde dat ik voortaan toch echt mijn winterjas mee moest nemen. "Dat heb ik nooit gezegd, Tomlinson," kaatste ik hem terug bij zijn woorden en het duwtje. Ja, ik had het meestal eerder warm dan koud, maar hier leek het verrassend veel op de Noordpool op een plek die de Hell heette en waar je verwachtte dat het warm zou zijn. Een wat opgeluchte zucht rolde over mijn lippen toen we in de winkel stonden, hier stond je tenminste niet gelijk te trillen van de kou. "Laten we maar naar de voorverpakte afdeling gaan, dan kunnen we kijken of we wat dingen kunnen vinden die ervoor zorgen dat jij wat vlees op die botten krijgt," zei ik en prikte plagerig in zijn zij, al meende ik het grotendeels wel. Hij mocht best wat calorieën binnenkrijgen. Hier kende ik het ongeveer, dus trok ik hem mee in wat hopelijk de goede kant was en anders hoorde ik het wel. De starende blikken begonnen me ietwat ongemakkelijk te laten voelen en bijna gaf het me de neiging om Louis in het midden van de winkel vol op zijn mond te zoenen, maar dat zou ons beide in gevaar brengen. Ach ja, hij had toch al de zuigzoenen en lovebites in zijn nek om te bewijzen dat hij van mij was, al was het zo een stuk minder makkelijk om dat terug naar mij en dat wij een relatie hadden te koppelen.

Because I love him, do I need another reason?

Louis Tomlinson.
Toen ik voorstelde om pasta te eten vond hij dat goed en hij vroeg of hij mocht koken. Ik wist wel dat hij dat kon, maar mijn huis was toch minder vertrouwd dan de zijne en ik had altijd de angst dat hij iets aan liet branden of dat hij een keer het huis in de fik zetten. 'Vooruit, als je het maar wel zegt als je hulp nodig hebt en niet zo eigenwijs doet' zei ik met een grinnik. Hij ging snel over tot een ander onderwerp en klaagde over de koud, waarnaar ik plagend zei dat ik wel gedacht had dat hij warmbloedig zou zijn en hij kaatste terug dat dat hij dat nooit had gezegd en ik schoot in de lach. Ik hoorde hem opgelucht zuchten toen we de winkel binnen kwamen en het was inderdaad wat warmer dan binnen. Gauw nam ik hem mee naar de voorverpakte afdeling en trok nog een karretje mee, zodat niet iedereen naar hem zou staren, ik voelde de blikken in mijn rug branden die ons werden toegeworpen en ik slikte even. Ik had er altijd grote moeite mee gehad als mensen dat deden, hij was ook maar een mens, maar toevallig iemand die uit het Paradijs kwam. 'Sommige mensen' bromde ik zachtjes en klakte even met mijn tong toen we voor de koeling stonden met het voorverpakte eten. 'Sowieso wat vleeswaren' Ik trok de deur open en ik keek even naar de vleeswaren. 'God, dit meen je niet, de ham is een pond duurder geworden' gromde ik zacht en ik kauwde op mijn wang. Het eten leek duurder te worden, met elke keer dat ik in de supermarkt kwam, voor sommige dingen betaalde je de hoofdprijs en ik kon dat gewoon niet betalen en het moest wel realistisch blijven, maar ik realiseerde me ook dat Harry zou betalen, maar toch voelde ik me weer bezwaard en ik zuchtte. 'Willen ze me dood hebben ofzo'? Ik balde mijn vuisten en pakte een pakje boterhamworst en gooide dat in het karretje. 'Boterhamworst' verklaarde ik tegen Harry en ik keek nog eens naar de ham en misschien zou Harry straks nog wel er iets van zeggen, maar ik had liever niet dat hij stennis ging zitten maken in het midden van de winkel. We hadden al genoeg aandacht en meer hoefde er echt niet bij.

'Darling, just hold on'

Harry Styles
Ik was wel blij dat hij toestemde dat ik mocht koken en ik knikte gehoorzaam met een grote grijns toen hij eraan toevoegde dat ik dan niet koppig moest zijn als ik hulp nodig had. Louis sleepte me al snel mee naar de goede afdeling, ik wist dat hij er niet zo goed tegen kon om bekeken te worden. Geruststellend gaf ik een kneepje in zijn arm, ze keken toch niet naar hem, ik was degene die hier niet hoorde. Onopvallend en snel drukte ik mijn lippen tegen op zijn haar, hij moest iedereen gewoon negeren. Onverschillig haalde ik mijn schouders op bij zijn gebromde woorden, het deerde me gewoon niet meer. "Alles wat zij weten is dat ik een rijke snob ben die hier alleen heenkomt voor zijn eigen belangen," antwoordde ik hem simpeltjes en ging stilstaan toen hij ergens halt hield, wat aan de koude luchtstroom te voelen de koeling was. Ik fronste toen hij grommend zei dat de ham een pond duurder was geworden, dat was gewoon belachelijk. Een paar cent, oké, maar een hele pond? Ik voelde dat hij zich aanspande en ik keek Louis wat bezorgd aan. "Zeg dat nou niet, lieverd. Iedereen heeft het moeilijk, dan moeten ze wel de prijzen iets verhogen," probeerde ik hem te sussen. De regering ging steeds meer eisen en de winkeleigenaren en medewerkers moesten hun loon ook krijgen. Ik knikte even bij zijn verduidelijking wat hij had gepakt en in het karretje had gestopt, maar dat van de ham zat me toch nog een beetje dwars. "Je mag het alsnog gewoon pakken als je wil hoor, die ene pond meer maakt mij niet uit," zei ik zachtjes. Ik ging er echt niet dood aan, en Louis verdiende het om alles te krijgen wat hij wenste. Op dat punt was ik heel erg koppig, waardoor we af en toe nog wel eens ruzie erover kregen. En als ik ergens niet tegen kon was het ruzie, want dan verloor ik mezelf in mijn woede en werd ik achteraf gezien serieus bang van mezelf. Maar goed, voor mij hoefde hij zich niet in te houden met dingen die hij wilde, hij hoefde zich geen zorgen te maken over het geld. Ik liet zijn arm los en pakte heel voorzichtig zijn hand vast, dat voelde een stuk natuurlijker en als ik onze vingers niet verstrengelde kon het wel, toch? Vrienden deden dat ook.

Because I love him, do I need another reason?

Louis Tomlinson.
Ik maakte me kwaad omdat de ham met een pond was verhoofd en Harry maakte de opmerking daarover ik dat niet moest en er niks over moest zeggen, want dat iedereen het moeilijk had. Dat wist ik wel, maar ik vond het gewoon niet eerlijk, want de regering stak alles in zijn eigen zak en gaf nooit iets terug. 'Hm, je zal wel gelijk hebben' mompelde ik daarover, eigenlijk te trots om zijn gelijk toe te geven. Daarna zei hij dat ik de ham best mocht pakken en ik twijfelde even. Harry was erg koppig in dit soort dingen en je moest echt geen ruzie met hem krijgen, want dan werd ik bang van hem, want dan werd hij best wel agressief en dat wilde ik niet, niet hier in de winkel. 'Oke dan' Ik pakte de ham en ik verstijfde even toen ik zijn hand in de mijne voelde en zo normaal mogelijk probeerde ik de ham in het winkelwagentje te gooien. Dat deed hij wel vaker, mijn hand in het openbaar vastpakken en we hadden er meerdere keren ruzie over gehad en dan zei hij altijd dat vrienden dat ook gewoon deden, maar ik vond het veel te link. 'Harry' Ik kon me er niet toezetten om mijn hand los te rukken en liet het uiteindelijk maar zo, maar de toon in mijn stem had genoeg gezet. Het was toch erg dat ik me aantrok wat andere mensen er over zeiden of dachten, Harry had daar heel vaak over gezegd dat ik dat niet moest doen, maar misschien was ik dan toch wel een softie in dat soort dingen, ook al wilde ik dat niet. 'Laten we verder gaan, wat wil je in de pasta'? vroeg ik een beetje stilletjes en ik pakte het karretje beet en keek naar hem op,

'Darling, just hold on'

Harry Styles
Een zwakke glimlach verscheen om mijn lippen omdat Louis niet, of niet volledig tenminste, toe wilde geven dat ik een punt had. Dat kon ik begrijpen, want met alle mensen die een afschuw hadden aan iedereen in de Hell was het logisch dat hij niet toe wilde geven. Ik drong zachtjes aan dat hij de ham moest pakken, de prijs maakte niet uit voor de keren dat hij me liet betalen en ik had liever dat hij daar gebruik van maakte. Echt snel boos werd ik niet, het was eerder dat ik te bezorgd om hem was en gefrustreerd raakte als hij weigerde om me te laten helpen. Misschien was dat onterecht, maar ik had niet echt iemand om erover te praten. Alleen misschien Amy, al had ik het idee dat ook zij het niet helemaal zou begrijpen. Toen hij toch aan me toegaf durfde ik het aan om zijn hand heel voorzichtig vast te pakken, maar ik kon al merken aan de manier waarop hij verstijfde dat het niet goed zat. Eigenlijk wilde ik niet loslaten, want ik vond het niets dat iets simpels als handen vasthouden al niet kon. Toch liet ik los door de waarschuwende toon in zijn stem en stopte mijn hand in mijn broekzak. Ik wilde ook niet dat hij boos op me was, dus keek ik teneergeslagen naar de grond. Ik knikte lichtjes bij zijn woorden en zuchtte. "Het gewoonlijke, gewoon wat groente, gehakt en wat saus," mompelde ik, al realiseerde ik me dat mijn versie verre van gewoonlijk was hier. Afwezig tikte ik wat met mijn stok op de grond en begon te lopen. "Wat heb je nog meer nodig? Vleeswaren hebben we, soortvan, ander beleg, brood, zuivel, de ingrediënten voor de pasta, drinken." Mijn stem werd steeds zachter naar mate ik meer in gedachten verzonk over wat ik was vergeten op het lijstje, wat deels was omdat ik er niet over na probeerde te denken dat ik me gekwetst voelde na wat er net gebeurde. Louis kon er niks aan doen, het was allemaal de schuld van het Paradijs, alle redenen waarom ik het vurig haatte dat ik daar vandaan kwam. Soms overwoog ik wel de permanente oversteek te maken, maar er was telkens wel een ding dat me tegenhield. "Denk je... Denk je dat er meer mensen zijn zoals wij?" vroeg ik stilletjes, hij begreep vast dat ik het had over onze relatie, ik mocht niet al te specifiek zijn op een openbare plek als deze. Hoewel, vriendschappen tussen Paradijzenaren en Hellenaren waren al erg zeldzaam, dus er mocht gedacht worden wat ze wilden.

Because I love him, do I need another reason?

Louis Tomlinson.
Toen ik vroeg wat hij in de pasta wilde, liet hij toch mijn hand los en ik kon voelen dat ik hem hiermee toch wel enigszins gekwetst had en ik beet op m'n lip, ik moest gewoon niet zo'n pussy zijn. Het was gewoon dat hij mijn hand vast hield en de mensen zouden het hopelijk zien, omdat hij blind was, dat ik hem een beetje hielp met door de winkel gaan. 'Goed, doen we dat, alles voor jou' zei ik met een brok in mijn keel en ik pakte voorzichtig zijn arm vast en kneep daar zachtjes in om hem te laten weten dat ik het eigenlijk niet zo bedoeld had. 'Brood heb ik nog nodig en kaas voor Phil' Als ik ergens een hekel aan had, was kaas. Maar Phil scheen dat lekker te vinden en kon er niet genoeg van krijgen, dus nam ik af en toe een stukje mee, 'En die houdbare melk' ging ik door en ik nam hem voorzichtig mee naar de zuivelafdeling. Ik hoorde hem stilletjes vragen of ik dacht dat er meer mensen zoals ons waren en ik wist meteen wat hij bedoelde. 'Ik weet het niet Haz, misschien wel, ik juich het alleen maar toe' zei ik met een kleine glimlach. Het pad van de zuivel was verlaten en ik keek een beetje om me heen en opende de koeling om twee pakken houdbare melk te pakken. De prijs hiervan was met een paar centen verdubbeld, dus daar kan ik nog wel mee leven. Ik zette de pakken in het karretje en keek toen naar Harry op. 'Haz, ben je boos op me'? vroeg ik wat kleintjes, 'Vanwege zonet'? Ik vond het verschrikkelijk als hij zich gekwetst en boos voelde en dan wilde ik het liefst meteen alles uitpraten. 'Ik bedoeld het niet zo, ik was..ik ben gewoon een beetje bang dat mensen rare dingen gaan denken en..en misschien trek ik het me wel gewoon aan' Ik zuchtte en beet op m'n lip, terwijl ik nog een deur opende en de favoriete kaas van Phil uit het schap pakte. 'Ik schaam me niet voor je, als je dat soms denkt' zei ik toen nog stilletjes erachteraan.

'Darling, just hold on'

Harry Styles
Louis stemde in met wat ik graag in de pasta had en ik kon horen dat hij een brok in zijn keel had. Ik reageerde er niet op, ook niet op het kneepje in mijn arm want ik had door dat het niet zijn bedoeling was zo over te komen, maar dat nam niet weg dat het pijn deed. Daarom schakelde ik over naar wat hij allemaal nog nodig had en begon voor mezelf wat dingen op te sommen, zo onthield ik het vaak een stuk beter. Ik was het er niet helemaal mee eens met de paar dingen waar hij mee kwam aanzetten, maar ik knikte gewoon. Ik had geen zin in nog meer spanning tussen ons. Omdat hij toch mijn arm vasthad liep ik met Louis mee naar de zuivelafdeling. Hardop vroeg ik me af of er nog meerdere waren als wij, want van echte vriendschappen of zelfs relaties hoorde ik bar weinig. Het was beter om positief te denken en zijn antwoord liet me merken dat hij nog steeds zo dacht. Ik luisterde naar hoe hij alles uit de schappen haalde en in het karretje zette en glimlachte zwakjes om zijn vraag. Ik liet hem uitpraten voor ik diep ademhaalde. "Ja, Louis, ik ben inderdaad boos," begon ik. "Niet op jou, voor de duidelijkheid, maar op dit hele verdomde systeem. Het systeem dat er constant voor zorgt dat de rijken rijker worden en de armen armer, het systeem dat elke seksualiteit behalve de 'normale' de kop indrukt, het systeem dat elke vorm van geluk gewoon verbied," gromde ik laag met mijn vuisten kramachtig gebald. Boos was ik nog steeds niet, en dat zei wel wat voor als ik echt ontplofte. Geïrriteerd bleef ik met mijn stok tikken tegen het karretje aan om de frustratie er een beetje uit te laten. "Maar zeg nou eens eerlijk Louis, is bang zijn dat mensen rare dingen gaan denken niet hetzelfde als je gaan schamen?" voegde ik toe, iets botter dan bedoeld. Om eerlijk te zijn was ik dichter bij tranen dan woede, maar daar kon ik alleen op deze manier mee omgaan. Ik stelde me niet graag zwak op, zelfs niet bij degene van wie ik het meest hield. Op die momenten drong het niet tot me door dat ik hem pijn kon doen, daar schaamde ik me achteraf kapot om en probeerde het goed te maken, waar ik erg ver voor wilde gaan.

Because I love him, do I need another reason?