• Acht jongens op een high school in Miami. Alle acht staan ze bekend als echte heartbreakers. Het bespelen van harten en het daarna breken alsof het niets is, het is allemaal doodnormaal voor deze jongens. Keer op keer weten ze liefde te krijgen van meisjes, ondanks hun reputatie. Tja, wie gelooft het nou niet als een van de populairste jongens van school zegt dat hij echt is veranderd. Nou, een kleine groep meiden gelooft dit inderdaad niet. Nadat er weer een paar harten zijn gebroken besluiten ze dat het genoeg is. De meisjes besluiten dat de jongens moeten inzien hoe het is en ze doen dat op een bekende manier. Ze worden heartbreakers. Maar wat als de jongens echt op de meiden beginnen te vallen en de meiden er juist achter beginnen te komen dat ze niet zo erg zijn. Iedereen heeft natuurlijk een verhaal. Een reden waarom ze zijn zoals ze zijn. Hoe moeilijk wordt het als er echte gevoelens in het spel komen. Gaan ze verder met hun plan of luisteren ze naar hun gevoelens. En zijn ze dan nog op tijd of zijn de jongens al achter het plan gekomen..


    Rollen:
    Jongens:
    - Tyler Luca DiAngelo ~ Zamperini
    - Micah Wells ~ Naevia
    - Josh Wright ~ Kalon
    - Damon Donovan August Sommers ~ Philia
    - Owen Johnson ~ Sadventure
    - Elliot Sebastian Duchess ~ Gally
    - Dalon Elijah Fridgewick ~ Gereserveerd ~ Sabaism
    - Christian O'Callaghag ~ Elpis

    Meisjes:
    - Lauren Indiana Harvelle ~ Zamperini
    - Felicia Jasmine Wright ~ Isimat
    - Jacelyn Elena Deveraux ~ Chronos
    - Kendra Griffith ~ Naevia
    - Lilith Kennedy Rosman ~ Freer
    - Lynn Avery Troian Hastings ~ Cave
    - Annalise Alisha Annabelle Linton ~ Iniminicum
    - Elînor Taylor Heynwidge ~ Sabaism

    Koppels:
    Elînor x Owen
    Lilith x Dalon
    Jacelyn x Tyler
    Lynn x Damon
    Kendra x Elliot
    Annalise x Josh
    Lauren x Christian
    Felicia x Micah


    Regels:
    ~ Schrijf redelijke posts! (+- 200 woorden). Als het soms iets minder is, is het niet erg.
    ~ Geen perfecte personages!
    ~ Geen eendagsvliegen!
    ~ Hou het realistisch! Ze zijn niet na een dag al echt verliefd op elkaar!
    ~ Een reservering blijft drie dagen staan! Als je langer de tijd nodig hebt, meld dat dan.
    ~ 16+ mag.
    ~ Twee personages per account. Een jongen en een meisje.
    ~ No fights! In de RPG zelf mag dit natuurlijk wel.
    ~ OOC tussen haakjes of in het praattopic!
    ~ Bij veel belangstelling kunnen er meer rollen vrijkomen!
    ~ Als je zelf nog een rol weet buiten de jongens en meisjes mag je dit melden. Dan kijk ik of het erin past.

    Rollentopic.
    Praattopic

    Begin:
    De pauze is aangebroken op school en de meisjes besluiten dat het tijd is om met hun plan te beginnen. Ze zorgen dat ze in contact komen met hun jongen en dan kan het spel beginnen...

    [ bericht aangepast op 16 feb 2015 - 16:14 ]


    El Diablo.



    Micah Wells || Outfit


    Terwijl Micah zijn vingers nogmaals door zijn haren haalde om vervolgens toch maar weer zijn beanie over zijn bruine, springerige krullen te trekken, slenterde hij door de gangen van het schoolgebouw. Hij had de eerste twee uur Spaans gehad - iets wat hij als een zachtgekookt eitje beschouwde. Zijn moeder was van Braziliaanse afkomst en had hem op jonge leeftijd al de kneepjes van haar moedertaal geleerd, waardoor Micah Spaans als een effectief compensatievak kon kiezen. De kans dat hij immers een laag cijfer voor het vak haalde, was minuscuul.
          Micah had ondertussen de weg naar zijn kluisje gevonden en viste zijn boeken uit zijn rugzak, waarna hij deze in het kastje stopte en zijn wiskundeschrift ervoor ruilde. Zijn boek was helaas nergens te bekennen, wat betekende dat hij iemand even lief aan zou moeten kijken. Hij besloot echter om zich voorlopig nog geen zorgen te maken. Er zou heus wel iemand zijn die hem een wiskundeboek wilde lenen.
          Nadat hij zijn kluisje had gesloten en zijn rugzak over zijn schouder had geslingerd, slofte hij verder in de richting van het cafetaria. Hij zag Damon aan één van de tafeltjes zitten, waardoor Micah besloot om zich bij hem te voegen. Hij gluurde vluchtig over de schouder van de Canadees voordat hij naast hem ging zitten.
          "Supernatural scoort best goed bij de meesten," zei Micah met een onschuldige ondertoon, alhoewel het maar al te duidelijk was over wie hij sprak. "Je zou Pretty Little Liars ook eens moeten proberen."
          Nadat hij klaar was met zijn geplaag, griste Micah een appel uit zijn rugzak. Hij nam tevens een slok water uit het flesje wat hij had meegenomen. Vervolgens beet hij in het stuk fruit dat hij in zijn rechterhand vasthield, waarna hij zijn blik weer op Damon vestigde. "Heb jij toevallig een wiskundeboek voor me? Ik ben het mijne weer eens vergeten." Hij slikte het stukje appel door, waarna hij richting de jongeman grijnsde. Het zou niet eens meer verrassend moeten zijn - dat hij zijn boeken thuis had laten liggen.


    "Her heart was a secret garden, and the walls were very high."


    Lilith Kennedy Rosman.
    Met mijn oortjes diep in mijn oren weggedrukt loop ik door de gangen, die overbevolkt zijn met mensen.
    Overal staan ze vrolijk te kletsen, duwen jongens plagerig tegen elkaar aan of wordt er luid gegeten en bespreken mensen hun weekend.
    Een zucht verlaat mijn lippen, ik ben hier zó niet in de stemming voor.
    Ongemakkelijk stap ik langs een druk zoenend stelletje, die net uitwijken op het moment dat ik me door de mensenmassa heen wurm, waardoor ik ongeveer tegen mijn hoofd gestompt word door een loshangende hand.
    Ook voor mijn kluisje staat een groep jongens, en ze zijn overduidelijk niet onder de indruk van me als ik kuch om aan te geven dat ik erbij moet.
    Ik trek aan de mouwen van mijn leren jasje en kuch nogmaals. "Mag ik erbij?"
    De grootste jongen doet een stap opzij, waardoor ik net met mijn lichaam voor mijn kluisje pas. Als ik de deur opentrek valt de helft van mijn boeken al op de grond en ongemakkelijk buig ik naar de grond om ze op te pakken en in mijn tas te doen als ik een hand op mijn billen voel.
    Als door een bij gestoken draai ik mijn hoofd om naar de groep jongens, die hardop staat te lachen. Ik hef mijn tas op mijn rug, sla mijn kluisje met een klap dicht en steek mijn middelvinger op naar de eikel die het nodig vond mijn persoonlijke ruimte in te pikken. Dan storm ik weg, op naar de enige plaats waar ik met rust gelaten word als ik dat wil - buiten. Uit mijn rugzak trek ik het pakje sigaretten terwijl ik op het laatste lege bankje ga zitten. In mijn oren klinkt een opname van onze band, en het geluid van mijn eigen stem maakt me trots en tegelijkertijd geeft het me de neiging om te gaan gillen - de perfecte combinatie.
    Iets verderop zie ik Elin met een jongen die ik herken als haar slachtoffer, Owen. Ik maak kort oogcontact met haar en richt me weer op de peuk die tussen mijn lippen bungelt. Mijn maag rommelt, maar ik probeer het geluid uit te bannen door mijn muziek harder te zetten. Mijn moeder 'vergat' zogenaamd weer eens eten te kopen, en toen ik er naar vroeg leverde dat een flinke blauwe plek op mijn ribben op. Geld heb ik al tijden niet meer, en het kleine beetje dat ik heb geef ik liever uit aan sigaretten dan aan eten. Ik inhaleer de rook, laat het door mijn longen branden en blaas het weer uit, terwijl ik nadenk over mijn missie en hoe ik die in hemelsnaam ga volbrengen - mijn missie die Dalon Fridgewick heet.


    I had a few, got drunk on you and now I'm wasted


    Felicia Jasmine Wright
    Mijn haren vlogen losjes over mijn schouder toen ik mijn handen er even doorheen haalde. Ik veegde een streepje mascara van mijn ooglid weg en waste mijn handen snel. Ik trok mijn zwarte shirtje recht die onder het legergroene jasje zat en hing mijn handtas losjes over mijn schouder.
    Time for some action. Samen met wat andere meiden van school hadden we afgesproken om de acht grootste heartbreakers van de school terug te pakken namens alle meisjes die ooit slachtoffer van hen waren geweest. Heartbreakers, het ene moment zijn het de liefste jongen die je je kan voorstellen, en het volgende moment breken ze je hart.
    Ik zuchtte even toen ik de toiletten uit liep en op zoek ging naar Micah Wells, de jongen die ik toegewezen had gekregen. Alleen al bij het horen van zijn naam liepen de rillingen over mijn rug, hij was enorm knap en leuk om te zien, maar ik had nooit geweten dat iemand's innerlijk zo verrot kon zijn. Ik had een droge mond en besloot om eerst maar eens een flesje water te gaan halen in de cafetaria van de school. Ik liep rustig door de school heen naar de cafetaria en vrijwel meteen toen ik binnen liep zag ik hem zitten, samen met Damon, nog zo'n klootzak. Ik beet even op mijn lip, ik kon maar beter meteen beginnen met de missie, dacht ik waarna ik op de tafel van de jongens af liep. Ik keek even onschuldig naar de lege plek naast Micah toen ik stopte naast de tafel.
    'Is deze plek nog vrij?' vroeg ik waarna ik mijn rechterhand heel even met een lok haar liet spelen en Micah aankeek.

    [ bericht aangepast op 10 feb 2015 - 16:21 ]


    - God only knows



    Kendra "Gypsy" Griffith || Outfit


    Kendra kon niet geloven dat ze samen met een groep meiden had afgesproken om de hartenbrekers van de school onder handen te nemen. In eerste instantie had het haar wel grappig geleken, maar nu ze zich er ook daadwerkelijk mee bezig moest houden, besefte ze pas hoe naïef ze weer eens was geweest. Het meisje dat op school bekend stond als de dromerige clown, moest het hart breken van een hartenbreker. Het hart van Elliot Duchess, nog wel.
          Terwijl Kendra verder piekerde, liep ze met kleine, rustige pasjes door de gangen van het schoolgebouw. De andere meiden waren ook al op zoek naar hun persoonlijke missie, wat betekende dat Kendra het moment niet langer zou kunnen uitstellen. Ze moest Elliot zien te vinden, alhoewel dat niet hetgeen was wat haar zorgen baarde. Het verontrustte haar dat ze niet wist hoe hij over haar dacht. Als hij haar maar een rare kwast zou vinden, zou het haar nooit en te nimmer gaan lukken om hem een koekje van eigen deeg te schenken.
          "Misschien is hij wel ziek," mompelde Kendra tegen zichzelf terwijl ze door de gangen struinde en uiteindelijk maar naar buiten besloot te gaan. Ze vond uiteindelijk een plekje onder één van de bomen die haar beschermde tegen de hete zon, en daarbij had ze op deze plek een goed overzicht van de jongeren die zich over het gehele terrein hadden verspreid. Ze was geduldig genoeg om hier haar pauze te spenderen. Om het zichzelf nog iets gemakkelijker te maken, haalde Kendra haar lunch uit haar tas - een bakje met pastasalade. Ze bleef er halsstarrig bij dat haar zelfgemaakte snack vele malen lekkerder was dan een kleverige kroket uit het cafetaria. En daarbij was het ook nog een stuk gezonder.

    [ bericht aangepast op 10 feb 2015 - 19:29 ]


    "Her heart was a secret garden, and the walls were very high."

    JACELYN ELENA DEVERAUX



    Met een pakje sigaretten liep ik de school uit toen de pauze aanbrak. Ik keek nogal twijfelend naar het pakje in mijn handen – het was een tijd geleden dat ik rookte, maar sinds een paar dagen draaide mijn hoofd gewoon overuren en wilde ik een break van alles. Het was een nieuw pakje, dus ik haalde de plastic ervan af en pakte mijn aansteker uit mijn zak. Vandaag was trouwens ook de dag wanneer we ons plan eindelijk aan de gang zouden zetten, waardoor er een kleine glimlach op mijn lippen kwam. Ik zou mijn hoofd erbij moeten houden voor Tyler. De klootzak die alle meiden te grazen nam en ik was blij dat ik nog ongeschonden was. Een grijns verscheen op mijn lippen om daarna de sigaret tussen mijn lippen te plaatsen en die aan te steken.
          Mijn broer en mijn moeder hadden wat discussies – mijn broer was het er niet mee eens dat onze moeder een nieuwe vriend had. Hij vond het oneerlijk tegenover onze vader en onacceptabel. De hele dag discussies aanhoren is niet wat je in je leven wilt bereiken, en dat terwijl je nog goed wilt leren voor een test. Een zucht verliet mijn lippen en leunde tegen een boom aan. Mijn hoofd deed gewoonweg pijn aan de hoeveelheid gezeik in huis. Nu had ik niets liever dan een jongen verleiden en hem dumpen, alsof hij vuil afval was. De gedachte zelf deed me grijnzen van oor tot oor – die jongens hadden het wel nodig.


    I don't want you to die, I want you to suffer.



    Damon Donovan August Sommers
    Damon lachte even om wat Micah zei en schudde zijn hoofd. Hij was inderdaad begonnen met supernatural te kijken om een meisje zover te krijgen om met hem uit te gaan, maar na een seizoen was hij het oprecht leuk gaan vinden. Hij nam nog een hap van zijn lunch, wat een overheerlijk broodje kip en kruidige kaas was.
    "Supernatural is tenminste nog een beetje leuk. Pretty little liars zou ik niet langer dan vijf minuten volhouden, " zei Damon half lachend. Hij zette zijn aflevering op pauze en pakte zijn tas van de grond. Hij kwam tot de conclusie dat hij zijn wiskunde boek nog bij zich had, al was dat zijn eerste uur geweest.
    "Hier, wiskunde heb ik toch al gehad, de antwoorden staan in een schriftje achterin, " zei hij. Damon was lui, maar hield ze schoolwerk meestal wel bij, behalve geschiedenis. Geschiedenis had hij gewoon een hekel aan, merendeels omdat het het enige vak was waar hij niks van kon. Damon wilde net een slok van zijn water nemen toen er een meisje aan kwam lopen.
    "Is deze plek vrij?" vroeg ze terwijl ze met een plukje haar speelde. Als Damon niet beter wist was ze aan het flirten met Micah. Damon nam een slokje van zijn drinken en knikte langzaam, al ging hij er van uit dat ze het niet echt tegen hem had gehad.
    "Zolang een stoel leeg is mag iedereen er zitten, " mompelde hij eerder tegen zichzelf dan tegen het meisje. Damon was een klootzakken, dat ontkende hij niet, maar hij zou nooit iemand buitensluiten, niet zonder goede reden. Soms als zijn vrienden erbij waren deed hij dat wel eens, maar over het algemeen deed. Hij stopte zijn drinken weer weg en ging verder met zijn aflevering.

    [ bericht aangepast op 10 feb 2015 - 16:37 ]


    We've lived in the shadows for far too long.

    {Late MT}


    “A queen will always turn pain into power.”


    † • † • † • †      Lynn Avery Troian Hastings      † • † • † • †


    I'm tough, I'm ambitious, and I know exactly what I want. If that makes me a bitch, okay.

    Outfit † Damon Sommers †
    Met een diepe zucht loop ik de kantine binnen. Zonder de linkerkant van de kantine waar je eten kan halen een blik waardig te keuren been ik richting de tafel bij het raam. Mijn doelwit zit daar al, en Felicia's slachtoffer sluit zich net bij hem aan. Mooizo, dat betekent dat ik er niet alleen hoef te zitten. Mijn hakken tikken tegen de vloer en ik voel mijn blonde lokken achter me aan fladderen. Alleen nog een badass muziekje op de achtergrond en ik zou net zo een populaire bitch uit een film geweest kunnen zijn.
    Aangekomen bij het tafeltje vang ik nog een vlaag op van wat Damon zegt. 'Supernatural is tenminste nog een beetje leuk. Pretty little liars zou ik niet langer dan vijf minuten volhouden.'
    'Pas op met wat je zegt,' zeg ik, waarna ik zak op één van de lege stoelen aan de tafel. 'Pretty Little Liars is geweldig.'
    Felicia schuift gelukkig ook aan, en we hoeven dus niet alleen te zijn met de jongens. Het hele idee is geweldig, maar dat betekent niet dat het zo leuk zal zijn. Ik pak mijn tas en gooi hem op de tafel, waarna ik mijn eten eruit haal. Het eten dat hier in de kantine verkrijgbaar is - is niet te eten, ik neem altijd zelf eten mee. Mijn ogen liggen op Damon, terwijl ik een broodje met ham naar binnen werk. Lelijk is hij zeker niet, gelukkig maar. Hopelijk is hij ook niet zo een ongelofelijke asshole als hij lijkt.

    [ bericht aangepast op 10 feb 2015 - 18:44 ]


    “A queen will always turn pain into power.”


    Tyler Luca DiAngelo


    Een brede grijns staat op mijn lippen als ik het meisje voor me tegen de kluisjes duw. Hier werden we toch niet gestoord, het was een gang vol oude kluisjes. Naast het tekenlokaal was er hier niks, dus ook niemand te bekennen in de pauzes. 'Weet je zeker dat er hier niemand is?' vraagt ze en ik kijk haar aan. Een uitdagende twinkeling is in mijn ogen te vinden en ik laat mijn blik even over haar glijden. Serena, mijn vriendin. Nu nog tenminste. Ik lach zachtjes. Ze begon me te vervelen, wat dus betekende dat ik een nieuw iemand nodig heb. 'Heel zeker.' zeg ik en ik laat mijn lippen zacht over haar donkere huid glijden. 'Er is hier nooit iemand.. Relax, darling..' mompel ik. Ik zoen haar even en trek me na een paar minuten terug. 'Je kent mijn reputatie, toch?' vraag ik zacht aan haar en ze knikt. Ik kan de hoopvolle blik in haar ogen niet missen, het is te bekend voor me. Keer op keer hebben de meiden hier die blik in hun ogen, denkend dat ze zo speciaal voor me zijn. Alsof ze echt zoveel verschil maken met de vorige. Tja, dream on girls.. 'En die reputatie moet ik wel waarmaken, Serena..' zeg ik en ik zet een stap naar achter. Een spottende blik vormt zich in mijn ogen en ik kijk haar aan. 'Wat?' zegt ze zacht. 'Je hoorde me.. Het is klaar. Don't scream, just cry... Anders ben je net zoals de andere meiden, en dat was je niet toch?' grijns ik en verlaat haar in de gangen.
    Snel loop ik naar buiten en steek nonchalant een sigaret op. Het ging zoals ik wou, altijd. Snel trek ik mijn leren jas recht en kijk om me heen. Niet interessant genoeg, niet mooi genoeg, die ken ik al... Opeens valt mijn blik op een meisje en ik grijns. Mhm, ik kan me die niet herinneren. Ik loop een beetje naar haar toe en grijns als ik haar herken. Jacelyn Deveraux.. 'Jace.. Wat doe jij buiten, alleen?' grijns ik.


    El Diablo.

    JACELYN ELENA DEVERAUX



    Neuriënd keek ik wat rond, de mensen hier waren stuk voor stuk.. Uniek? Opnieuw verliet een zucht mijn lippen en nam daarna een sterke hijs van mijn sigaret en blies die daarna weer uit. De nicotine werkte – het kalmeerde me ietwat en het maakte me toch iets blijer. Een bijwerking die nicotine bij me had was dat het me op één of andere manier. Ik keek recht vooruit, maar met mijn ogen voorzichtig gericht op de mensen die me mogelijk zouden naderen. Na een minuutje of vijf trapte ik de sigaret uit met mijn schoen en leunde weer tegen de boom aan. Het liefst wilde ik hier nu slapen, maar ik moest en zou alert blijven op de jongen die ik te grazen zou nemen. Net toen de gedachte in mijn hoofd ronddwaalde, kwam Tyler aangelopen. Hij had een grijns op zijn gezicht en het liefst wilde ik die eraf slaan, omdat hij hem kennende, waarschijnlijk alweer een meisje had gedumpt omdat ze een onbruikbaar speeltje was.
          ''Jace.. Wat doe jij buiten, alleen?'' Ik rolde mijn ogen, maar herstelde me. Een grijns vormde op mijn lippen en ik haalde de pak sigaretten uit mijn achterzak van de broek die veel te strak zat. ''Gewoon, rust nodig van alle idioten die mijn leven innemen.'' zuchtte ik en viste een sigaret uit het pakje om die daarna op te steken. Ik was jaren geleden gestopt en dit was een vreselijke gewoonte, maar ik had het gewoon even nodig. ''Wat doe jij hier?'' mompelde ik en nam daarna een trek van de sigaret. Het was namelijk geen geheim dat hij graag met meisjes rommelde, maar ik liet mezelf niet zo laag zinken. Liefde was voor mij ook niets, maar het kan me niets schelen of ik wel of niet een vriend had – ik had wel belangrijkere dingen aan mijn hoofd op het moment.


    I don't want you to die, I want you to suffer.


    Tyler Luca DiAngelo


    ''Gewoon, rust nodig van alle idioten die mijn leven innemen.'' zuchtte ze waarna ze een sigaret opstak. Ik haalde even een wenkbrauw op maar knikte toen. 'Mhm, iedereen in je leven is een idioot.. Goed om te weten.' zei ik met een kort lachje. ''Wat doe jij hier?'' mompelde ze en ik haal mijn schouders op. 'Nou ja.. Laatste keer toen ik binnen rookte ging iedereen uit zijn dak dus dat doe ik niet meer.' zeg ik nonchalant. Ik neem een snelle hijs van de sigaret en blaas de rook uit. Ik kijk er even naar en richt me dan op Jace. 'En er zijn voor de rest geen interessante mensen..' vervolgde ik al snel.
    Jace trok mijn aandacht wel, wat vooral komt door het feit dat ik nog nooit wat bij haar geprobeerd heb. Het is een mooi meisje hoor, daar niet van. Ik zag alleen betere kansen hier en daar. 'Dus Jace.. Vertel is, waarom kennen wij elkaar nog niet goed?' grijnsde ik. Ik was nu toch weer vrij en de rest van de meiden hebben momenteel niet echt iets. Dan maar achter een meid aangaan die je niet kent, nou ja amper..


    El Diablo.





    Elliot Sebastian Duchess


    Met mijn rugzak over mijn rechterschouder bengelend liep ik de Starbucks uit, waar ik voor mezelf net een Orange and Mango smoothie had gekocht. Ik at sowieso al niet veel en het eten van school kreeg ik gewoon niet binnen, ondanks dat mijn moeder hier geen weet van heeft en met dus nog altijd zakgeld geeft. Terwijl ik weer op mijn gemak naar school liep -welke ik liever skipte- stak ik het drinkrietje ik mijn mond en drank ik er af en toe van. De Starbucks was gelukkig niet zo ver van het schoolgebouw vandaan en het was een plekje waar ze me al geregeld zagen. Mijn bruine ogen scanden het plein op zoek naar enige vorm van bekenden, maar helaas niemand. Ze zaten vast binnen dat vies spul binnen te werken. Een zachte zucht verliet mijn lippen terwijl ik wat rond slenterde op het plein en hier en daar oogcontact probeerde te maken met meisjes, welke bij sommige op een gegiechel werkte, bij de andere dan weer een blik vol irritatie. Hé ik was veranderd hoor , echt waar *toch niet*. Terwijl ik nog een slokje nam van mijn smoothie liep ik dan maar naar een zonnig plekje toe, ergens tegen de muur aan, of op de traptredes... Uiteindelijk leidde mijn getwijfel me naar een half zonnig plekje tegen de muur aan, welke half overschaduwd werd door een grote treurwilg. Ik haalde mijn zonnebril boven want, tja dit is Miami after all en daarna plofte ik me neer ik het gras en keek rustig rond. Zoekend naar iemand die me enigsinds kan interesseren, want het meisje van vorige week hield ik niet lang vol, het was zo'n barbie popje met drie lagen make-up. Niet echt fijn als je de helft van de make-up op je krijgt.

    [ bericht aangepast op 10 feb 2015 - 19:07 ]


    I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH



    Micah Wells || Outfit


    Terwijl Micah op een rustig tempo zijn appel verslond, luisterde hij naar Damons gelach, waardoor hij zelf ook zachtjes moest grinniken.
          "Supernatural is tenminste nog een beetje leuk. Pretty Little Liars zou ik niet langer dan vijf minuten volhouden," zei zijn vriend, waarna hij naar zijn tas greep en hetgeen pakte waar Micah om had gevraagd - een wiskundeboek. "Hier, wiskunde heb ik toch al gehad, de antwoorden staan in een schriftje achterin."
    Micah nam het boek maar al te dankbaar aan en stopte het in zijn eigen rugzak. "Bedankt, man." Hij wilde het gesprek met Damon voorzetten, maar zijn poging tot spreken werd onderbroken door een heldere, maar zachte stem. Toen hij zich in de richting van het stemgeluid draaide, viel het hem pas op dat een donkerharige jongedame hem aansprak. Een mooie jongedame, nog wel.
          "Is deze plek nog vrij?" vroeg ze, terwijl ze met een haarlok speelde en Micah aankeek. Het zorgde ervoor dat een speelse glimlach rondom zijn lippen krulde. Hij hoorde Damon nog iets mompelen, maar zijn aandacht was inmiddels volledig op het meisje gevestigd.
          "Natuurlijk," antwoordde Micah, waarna hij de stoel een stukje naar achteren schoof en gebaarde dat ze naast hem mocht gaan zitten. Hij draaide zich gedeeltelijk weg van zijn vriend zodat hij de brunette kon aankijken. Ze had een porseleinen gezichtje, maar ze leek toch iets zelfverzekerds met zich mee te dragen. Dat beviel Micah wel.
    "Volgens mij hebben wij elkaar nog niet eerder ontmoet." Het was één van zijn meest gebruikte openingszinnen. Het was weliswaar niet de meest originele introductie, maar het was nog altijd stukken beter dan de oerslechte pick-up lines die de amateurs gebruikten. "Mijn naam is Micah."
          Zijn speelse glimlach verbreedde, waarna hij zijn wenkbrauwen optrok en het meisje nieuwsgierig aankeek. Hij besloot echter te zwijgen totdat zij iets zou zeggen. Dat was één van de belangrijkste dingen die hij van zijn zusje had geleerd; geef een meisje de kans om iets te zeggen en laat haar dan ook uitpraten. Micah had wel degelijk manieren, hij gebruikte ze echter alleen als hij daar zelf baat bij had.
    Terwijl hij zo geduldig mogelijk op een antwoord wachtte, merkte hij pas op dat een ander meisje zich bij hen had gevoegd. Zijn aandacht was blijkbaar zo snel naar het meisje dat naast hem wilde komen zitten afgedwaald, dat hij niet eens had gemerkt dat iemand zich in het gesprek tussen hem en Damon had willen mengen. Micah besloot om het meisje een kleine glimlach te schenken, waarna hij zijn vriend een speels duwtje gaf.
          "Misschien ga je het leuker vinden als je het samen met iemand kunt kijken," zei Micah, waarna hij in de richting van blondine knikte.

    [ bericht aangepast op 10 feb 2015 - 20:26 ]


    "Her heart was a secret garden, and the walls were very high."

    (MT alvast)


    26 - 02 - '16



    Kendra "Gypsy" Griffith || Outfit


    Terwijl Kendra in de penne van haar salade prikte en de stukjes pasta oppeuzelde, bekeek ze de andere studenten zorgvuldig. De kleinste details konden ervoor zorgen dat er af en toe een geamuseerde glimlach rondom haar lippen krulde, waardoor haar lunchpauze zonder enige problemen leek te verlopen. Tot nu toe, dan.
          De vork waar Kendra haar lunch mee at, bleef opeens tussen haar bakje en haar mond zweven. Haar bosgroene ogen waren gevestigd op de jongeman die het terrein bewandelde, terwijl hij met verschillende meisjes oogcontact probeerde te maken. Kendra kon de minachtende blik die één van haar vriendinnen, Felicia, hem waarschijnlijk zou toewerpen zonder problemen voor de geest halen.
          Zodra de blondine besefte dat die jongeman haar persoonlijke missie zou worden, sloeg ze haar ogen langzaam neer. Ze kon nog vanonder haar wimpers zien dat hij in haar richting liep en zich uiteindelijk een stukje verderop in het gras liet ploffen.
          Kendra begon in eerste instantie te twijfelen of ze direct op hem af zou stappen. Terwijl ze haar opties eventjes tegen elkaar af probeerde te wegen, werkte ze de laatste restjes van haar salade naar binnen en kwam ze overeind om het lege bakje in één van de vuilnisbakken te gooien. Toen ze terug wilde lopen naar haar veilige plekje in de schaduw, besloot ze echter om zich toch bij Elliot te voegen. Hij was nu immers alleen, en die kans zou ze waarschijnlijk geen tweede keer krijgen.
          "Sinds wanneer sta jij alleen?" Kendra's stem klonk zelfzeker, maar nieuwsgierig. Alhoewel dit een hele impulsieve actie was geweest, klapte ze niet opeens dicht. Het gebeurde zelden dat ze zich niet wist te redden in een plotselinge situatie - ze kon het hoofd gemakkelijk koel houden. Daarbij was ze niet bang om iemand aan te spreken die ze niet zo goed kende. Het maakte haar wellicht naïef, maar wel onbevreesd.


    "Her heart was a secret garden, and the walls were very high."