•             -- REGELS VAN STAL.
          • Geen alcohol, drugs of andere verdovende middelen op het terrein.
          • Aspiranten mogen enkel dingen doen waar hun begeleider toestemming voor heeft gegeven in de buurt van de stallen. Zo worden de dieren niet gepoetst, gereden of uit hun stal gehaald zonder weet van de desbetreffende begeleider.
          • Gelieve alle spullen netjes weer terug te hangen en zadels en hoofdstellen op hun vaste plek terug te hangen. Dit maakt het zoeken naar het juiste tuig voor de vaste ruiters en stalhulpen een stuk makkelijker.
          • In de zadelkamer zijn poetskisten te vinden, als je een eigen hebt zet je deze in je kluisje om te voorkomen dat anderen je spullen gebruiken. Het gebruik van andermans zijn spullen word dan ook eerst gevraagd om conflicten te voorkomen.
          • En word niet geschreeuwd of gerend in de stallen. De paarden waarvan de bovenkant van hun staldeur dicht is, zijn gevaarlijk en kunnen bijten bij verkeerde benadering. Blijf bij deze dieren uit de buurt en maak de staldeur dan ook absoluut niet zomaar open!
          • Zonder toestemming van de eigenaren word er niet buiten gereden. De inschrijvingen van wedstrijden word gedaan door de mensen die hiervoor zijn aangewezen en doe je dan ook absoluut niet zelf.
          • Roosters vallen te vinden in het grote kantoor aan de merrie en hengstenkant, voerschema's zijn per paard te vinden onder hun naamkaartje.

                      Overtreding van een van deze regels kan een ontslagbrief opleveren. Wees gewaarschuwd. Doe je werk en houd je aan de regels, meer word er niet gevraagd.

                -- PAARDEN.

    IN OPLEIDING.

    Olympus, hengst van vier jaar oud. - Eigendom van Lucas Jones
    Chesnut, merrie van drie en een half jaar oud.
    Madness, hengst van twee en een half jaar oud.
    Quivers, merrie van vier jaar oud.
    Challanger, hengst van vier jaar oud. -- Eigendom van Lynn Jasmine Jones.

    WEDSTRIJDPAARDEN.

    Lykos, merrie van zeven jaar oud. -- Eigendom van Lucas Jones.
    Hawk, merrie van zes jaar oud.
    Diablo, hengst van negen jaar oud.
    Desiderio, merrie van zeven jaar oud.

    FOKMERRIE'S EN HENGSTEN.

    Charger, hengst van zes jaar oud.
    Ghost, merrie van vijf jaar oud.
    Guardian, hengst van zeven jaar oud.
    Phantom, merrie van elf jaar oud.

          Ondanks dat elk paard anders is, toch even aan de hand van de bolletjes een ruwe schets over hoe ze zijn zodat niemand in de war raakt zodra de een beschrijft dat het een vriendelijk dier is, terwijl het volgens de ander een erg agressief paard is.
                • Nog onbekend. (Geef graag even door!)
                Erg moeilijk onder het zadel, verder vriendelijk en lief dier.
                Vriendelijk paard met veel talent onder het zadel, maar heeft een duidelijke ruiter nodig.
                Ontiegelijk moeilijk dier, wantrouwend of agressief naar mensen toe en moeilijk onder het zadel.
                Makkelijk paard, zowel in stal als onder het zadel.


                -- STALLEN EN TERREIN.
          Wanneer je als buitenstaander het terrein op loopt, word je verwelkomt door de paarden die aan beide kanten van het pad in de paddocks staan. Het gras wat op de foto te zien is is dan ook netjes vervangen door zand en het huis is de plek waar de vaste medewerkers en eigenaren wonen. Ook de aspiranten hebben elk een kamer toegewezen gekregen en in werkelijkheid is het huis dan ook even wat groter aangezien het beschikt over een gezamenlijke keuken, woonkamer en voor iedereen een eigen badkamer. Kamers zijn echter niet al te groot, maar er is ruimte genoeg om spullen kwijt te kunnen.
          Achter het huis zal je verwelkomt worden door de stallen. Het is een erg groot gebouw en er zijn meer boxen dan er op de plattengrond te zien valt, al geeft het een goede schets van waar de echte sportpaarden staan. Ondanks dat het misschien niet ideaal is in de kliniek niet aanwezig maar is er wel een doorgang naar de stallen van de jaarlingen, veulens en dieren in opleiding die netjes allemaal bij elkaar staan. Als je via de Merrievleugel gaat kom je uiteindelijk uit bij de fokpaarden die uiteindelijk samen komen met de jaarlingen bij de andere ingang van de bak. Ook aan deze kant is er een extra zadelkamer, voerruimte, meerdere wasplaatsen, opslagruimte en een kleiner kantoortje. Er zijn in totaal dus vier zadelkamers waarvan de twee kleinste (degene naast de wasplaatsen,) worden bezet met kluisjes. Elk aspirant en medewerker heeft een eigen kluisje om eventuele spullen in op te ruimen voor het rijden en daar dus ook eigen poetskisten neer te zetten. De dekens en halsters van de paarden hangen voor hun deuren.
          De stallen zijn dus één groot vierkant stallencomplex met in het midden een grote bak. In opslagruimtes in de muren zijn balken en standaarden te vinden om hindernissen op te kunnen bouwen en als je bij de jaarlingen naar buiten loopt, vind je nog een stapmolen, meerdere weides, twee springbakken, enkele paddocks en de beschikking tot een groot bos om buiten te rijden.

                -- ASPIRANTEN EN BEGELEIDERS.
          Lucas 'Luke'.
                Samantha
                Melissa
          Mia

                Robin

          Daniel
                Julianne

          Lynn
                Celeste

    Start:
          Het is rond een uur of twaalf, de meeste stalmedewerkers beginnen aan hun lunch maar een enkeling van de tientallen mensen tussen de honderden paarden staat te wachten op zijn of haar aspirant. Deze zullen aankomen en op zoek moeten naar degene die hun deze maand zal gaan helpen en begeleiden, wat betekend dat ze direct hun kamer, kluisjessleutels en paard toegewezen krijgen. Wat de medewerkers verder doen is aan hun, of ze hun aspiranten laten rijden en op wedstrijd uit willen laten komen of alleen maar willen laten mesten is helemaal aan diegene die ze toegewezen hebben gekregen. De enige must is dat alle paarden verzorgd en getraind blijven en iedereen zich aan de regels van stal houd.

    [ bericht aangepast op 30 jan 2015 - 16:00 ]


    And I'm nothing. You've always said you want nothing.


    Samantha Amy McCoven

    "Don't act like you care, no one does"


    Het meisje, Melissa, vroeg wat aan me, maar omdat ik niet echt oplette had ik haar vraag niet volledig verstaan. Niet veel later komt Lucas aanlopen, waar ik best wel dankbaar voor ben. Zeker aangezien hij een paard met zich meeneemt, en we dus alsnog gaan rijden.
    "Oké, ik verwacht geen gekloot tijdens buitenritten, weet dat. Jullie blijven bij elkaar en ondanks dat de een wel ervaring heeft en de ander niet, wil ik dat jullie bij elkaar blijven. Geen geklier of iets dergelijks, we nemen de korte route zodat we op tijd terug zijn. Jullie zadelen daarna zelf de paarden af en zetten deze op stal, begrepen? Alles word teruggelegd waar het hoort en ik wil niet dat er spullen blijven slingeren." zegt hij streng. I vraag me af waarom, aangezien hij net een stuk minder streng was. Ik knik, ter bevestiging dat ik zijn woorden heb begrepen. Als dat meisje dan toch geen ervaring heeft, zullen we waarschijnlijk vooral gaan stappen. Hopelijk vertellen de twee dan iets over zichzelf, en vragen ze geen dingen. Ik zal ze hoogstwaarschijnlijk toch niet beantwoorden.


    take me back to the basics and the simple life

    Julianne "Julie/Jules"
    Mijn vader stopte de auto op het terrein van de manege. Ik opende de deur van zijn auto. Ik had totaal geen zin om hierheen te gaan, maar bij die gast in de auto blijven zitten, ging ook tegen mijn voorkeuren in. Zo snel als ik kon sloeg ik deur dicht. Zonder mijn vader gedag te zeggen, pakte ik snel mijn koffers. Ik gooide mijn koffers op de grond en mijn vader reed weg. Waarschijnlijk had ik mijn vader boos gemaakt met mijn gedrag en reed hij daarom zo snel weg.
    Zo snel als mijn vader weggereden was, zo snel rook ik de smerige geur van de paarden. Het was niet alsof ik paarden haatte, maar die geur vond ik gewoon onuitstaanbaar. Die modderige grond hier was ook niet bepaald iets waar ik van kon genieten.
    Tegengesteld tot het pakken van mijn koffers uit de auto, tilde ik ze nu langzaam op van de grond. Zo langzaam als ik kon liep ik de manege op. Ik keek een beetje om me heen, maar de enige levende wezens die ik zag, waren paarden. "Hallo?" Riep ik. "Is er hier iemand?" Ik hoopte dat er iemand zou reageren, want om hier alleen de weg te vinden, leek me nou niet zo heel leuk eigenlijk.


    you don't love me the way that i love you // Heizer is nu Fagerman

    Melissa Green



    Samantha geeft geen antwoord op mijn vraag en ik kijk maar weer naar de grond, die ,zoals gewoonlijk, heel interessant is. Als ik hoor dat iemand aan komt lopen kijk ik weer op, om vervolgens Lucas aan te zien komen lopen met een zwart paard. "Oké, ik verwacht geen gekloot tijdens buitenritten, weet dat. Jullie blijven bij elkaar en ondanks dat de een wel ervaring heeft en de ander niet, wil ik dat jullie bij elkaar blijven. Geen geklier of iets dergelijks, we nemen de korte route zodat we op tijd terug zijn. Jullie zadelen daarna zelf de paarden af en zetten deze op stal, begrepen? Alles wordt teruggelegd waar het hoort en ik wil niet dat er spullen blijven slingeren", zegt hij, wanneer hij bij ons aangekomen is. Ik knik even ten teken dat ik het begrijp. Afzadelen zou me wel lukken en het rijden zelf, nou ja, gewoon hopen dat ik bleef zitten. Ik loop naar het zwarte paard toe, waarvan ik denk dat het Misha is. Ondanks het feit dat ik ervan uit ga dat Lucas mij niet zomaar zal laten rijden, zonder zelf goed op te zadelen en aan te singelen, controleer ik toch even of alle riempjes goed zitten en of er al aangesingeld is. Als dit het geval blijkt de zijn maak ik de beugels op maat. Na een paar jaar helpen in een manege heb ik door hoe het werkt, ik heb het alleen zelf nog nooit nodig gehad. Dan blijf ik een beetje twijfelend staan. Ik weet niet of ik al in het zadel moet gaan zitten en eigenlijk hoop ik dat dat moment zo lang mogelijk uitgesteld kan worden. Ik aai Misha even zacht over haar hals en ze duwt haar neus in mijn buik. Glimlachend duw ik het hoofd een beetje aan de kant en ik kijk Lucas twijfelend aan. "Moet ik nu het zadel in?", vraag ik hem, mijn twijfel duidelijk doorklinkend in mijn stem.


    be gay do crimes

    Robin Tigrisblack

    'Ik heb zelf een erg druk schema. Ik moet veulens en jaarlingen trainen, ik rij de merrie Desiderio op wedstrijdniveau en ik krijg er binnenkort ook nog een ander project bij. En nu heb ik jou. Je zal dus snappen dat ik niet 24 uur per dag voor je klaar sta, je moet ook zelf dingen kunnen. Daarom laat ik je eerst twee of drie dagen helpen in de stallen. Stallen uitmesten, voeren, poetsen, tuig onderhouden, dat soort dingen. Geloof me, je zal razendsnel gewend zijn. Het blijft wel bij de veulenstallen, omdat ik daar zelf ook werk en je dus in het oog kan houden, en omdat ik denk dat je anders andere mensen in de weg gaat lopen. Na die paar dagen zullen we werken aan je eigen doel, en ik zou graag willen weten wat dat is. Ik hoef mezelf niet te bewijzen, we doen dit voor jou. Ik zal je begeleiden en je trainen, maar we gaan niet iets doen waar je zelf niet achter staat. Dat geeft geen motivatie en dus ook geen resultaat, duidelijk?' zegt ze in een hoog tempo. Ik knikte. Terwijl ik haar volg. 'ik heb niet echt een doel. De basis leren lijkt me wel leuk. Veder maakt het me eigelijk niet echt uit. Ik beloof wel dat ik mijn best zou doen. ' andwoord ik terug op haar. "is het eigelijk lastig om met veulens te werken?" vroeg ik uit nieuwsgierigheid. Ik had geen flauw idee en was daarom best nieuwsgierig. En veulens zijn best schattig soms. Even ga ik weer met mijn hand langs mijn haar om te zorgen dat er niks meer in mijn gezicht hangt. Ik hoop niet dat ze baalt dat ze iemand zonder evaring heeft gekregen. Want ik heb wel doorzettingsvermogen en dat is wel handig. Ik kijk Mia maar weer aan.geen flauw idee wat ze nu wilt. Als eerst eigelijk. Ik hoop alleen niet dat ze snel boos word Als ik een foutje maak.

    [ bericht aangepast op 4 feb 2015 - 11:01 ]

    Mia Elizabeth Ayres


    Ik knikte even kort naar Luke als antwoord op zijn begroeting, en liep vervolgens door naar de veulenstallen. 'Ik heb niet echt een doel. De basis leren lijkt me wel leuk. Verder maakt het me eigenlijk niet echt uit. Ik beloof wel dat ik mijn best zal doen,' antwoord Robin op mijn vraag. Ik stop met lopen, draai me om en neem hem aandachtig op. Hij ziet eruit alsof hij wel een ruiter kan zijn, maar echt wedstrijdniveau zie ik hem niet halen. Na een korte stilte zucht ik licht. 'Goed, dan gaan we daar naar toe trainen. Als je je bedenkt, zeg het dan.' Ik draai terug en loop verder. We zijn er bijna en ik zie een paar kleine hoofdjes over de deur heen steken. Mijn mond vormt een kleine glimlach. Gekke beesten. 'Is het eigenlijk lastig om met veulens te werken?' vraagt Robin nieuwsgierig. Ik haal mijn schouders op. 'Ze zijn vaak speels en werkwillig, daar ligt het niet aan. Je moet alleen goed weten wat je doet. Veulens zijn heel gevoelig en ze leren zo verkeerde dingen aan. Jij als trainer moet daarom zorgen dat je altijd alles goed doet. Als een paard eenmaal iets aangeleerd heeft, is het heel lastig om het hem weer af te leren.' Ik vind het wel leuk dat hij zo nieuwsgierig is, dat is beter dan iemand die totaal niet geïnteresseerd is. Ik vertel er graag over, dus iemand die enthousiast is over dit project past dan wel bij mij. Ik kijk snel op mijn horloge en zie dat de tijd veel sneller gaat dan ik had verwacht. Het is alweer bijna één uur. Ik zal moeten doorwerken. Ik zie Amaris over zijn stal heen kijken en loop er naar toe. 'Oké, we gaan het zo doen. Ik laat je even alle spullen zien en dan neem ik Amaris, dat is deze jongen hier...' Ik aai even over Amaris neus, en tik hem zachtjes als hij naar mijn vingers probeert te happen. '...mee om te kunnen trainen. Ondertussen ga jij zijn stal schoonmaken. Je hoeft hem niet helemaal uit te mesten, alleen de drollen en het vieze stro moet eruit. Dat doe je in een kruiwagen en die breng je naar de mesthoop.' Terwijl ik het hem uitleg, loop ik naar de opslagruimte en haal een kruiwagen en een mestvork tevoorschijn, die ik voor hem neerzet. 'De mesthoop bevindt zich, als je door de grote deur naar buiten loopt, aan de rechterkant. Als het goed is zie je hem meteen.'

    [ bericht aangepast op 4 feb 2015 - 15:27 ]


    I'm walking around and then I look down in my hand and where I usually have my cellphone, I just have a gun ~ Sam Tsui

    Robin Tigrisblack

    Oké, we gaan het zo doen. Ik laat je even alle spullen zien en dan neem ik Amaris mee om te kunnen trainen. Ondertussen ga jij zijn stal schoonmaken. Je hoeft hem niet helemaal uit te mesten, alleen de drollen en het vieze stro moet eruit. Dat doe je in een kruiwagen en die breng je naar de mesthoop.' zegt ze. Ze zet een kruiwagen met mestvork voor me neer. 'De mesthoop bevindt zich, als je door de grote deur naar buiten loopt, aan de rechterkant. Als het goed is zie je hem meteen.' zegt ze. Ik loop heel even snel naar buiten en zie de hoop. Ik knik en loop weer naar binnen. "alleen vieze stro en drollen. Moet ik er ook schoon stro in doen of niet?" vraag ik maar voor de zekerheid. Omdat ik zo min mogelijk fouten wil maken. Ik kijk even naar amaris en dan weer naar Mia. Weer herhaal ik de opdracht in mijn hoofd. Ik wil bij de eerste zo min mogelijk fouten maken. Ik pakte alvast de mestvork uit de kruiwagen en keek naar Mia. Eigelijk puur om te wachten dat tot de stal leeg was.

    [ bericht aangepast op 4 feb 2015 - 14:06 ]

    [Is dit 200 woorden? ^^]


    Bowties were never Cooler

    [nu 196. ik had niet goed gekopieerd van woord.]

    Lynn Jasmine Jones


    "Ik weet niet of Luke het erover heeft gehad, maar hij en ik hebben een weddenschap. Als ik met Olympus naar een wedstrijd kan en een goed resultaat levert, klimt hij weer op een paard. Nu kan ik hem laden en ga ik vanavond met Mia uit rijden om hem eens goed uit te putten. Ik geloof dat hij de wedstrijd over twee weken kan halen en wilde vragen of je ons kan opgeven, buiten Luke's weten om natuurlijk. Anders krabbelt hij vast en zeker terug." vertelde hij waarna ik even mijn wenkbrauwen ophaalde. Luke weer op een paard? Ik zuchtte even terwijl mijn handen zich weer richtte op de dikke zwarte vlechten die in mijn nek hingen. 'Luke gaat echt niet meer op een paard hoor. Dat hebben we al zo vaak geprobeerd.' zeg ik terwijl ik Daniel aankijk. 'Maar, ik zou hem heel graag weer op een paard willen zien en misschien is dit plan het proberen waard.' komt er met een nadenkende toon uit mijn mond. 'Ik zal kijken wat ik kan doen, oké?' druk ik Daniel op het hart terwijl ik even nadacht over hoe ik Daniel met Olympus achter Luke's rug om op kon geven voor de wedstrijd. Alle administratie ging via Luke en het zou wel heel moeilijk worden om dit verborgen te houden voor hem.


    - God only knows


    Daniel Christopher Smith
    Ik liet mijn hoofd teleurgesteld hangen door Lynn's eerste woorden. Die zou vast niet willen helpen. Toch lichtte mijn gezicht weer wat op, doordat ze toch instemde. Ik knikte naar haar en trok haar even kort in een knuffel tegen me aan. "Dank je, Lynn. Je bent een schat." zei ik, voor ik haar een kus op haar wang drukte. Ik liet haar toen toch weer los, vooral ook omdat ik een stem door de stal hoorde gaan, die ik niet kende. "Ik ga even kijken wie daar is. Ik zie je nog wel. Challenger staat trouwens in de paddock als je die zoekt. Nogmaals bedankt, Lynn." zei ik, voor ik weer terug naar de ingang liep. Ik hoorde Mia bij de merries bezig zijn, maar ik zag ook een donkerharig meisje staan bij de ingang. "Hey. Ik ben Dan. Kan ik je helpen? Ik wil je alleen wel vragen niet meer te roepen in de stallen. Daar worden de paarden erg onrustig van." zei ik met mijn duidelijke Australische accent. Ik zou het voor niemand ooit verbergen. Ik was trots op mijn afkomst en niemand ging dat ooit veranderen. Ik hoopte ooit terug te kunnen om daar op het wereldtoernooi voor deze stal uit te mogen komen, zelfs al was ik maar een stalknecht. Misschien dat ik ooit terug kon als dierenarts, of ooit, in een verre toekomstdroom, voor het land uit zou mogen komen op een WK, of zelfs de olympische spelen. Maar eerst zou ik hier toch zeker nog een aantal jaren met veel plezier hier werken, terwijl ik studeerde.

    [ bericht aangepast op 6 feb 2015 - 17:39 ]


    Bowties were never Cooler

    Mia Elizabeth Ayres


    Snel doet hij een paar stappen buiten om te kijken waar de mesthoop is. 'Alleen vieze drollen en stro. Moet ik er ook gelijk schoon stro indoen of niet?' vraagt hij als hij weer voor me staat. Ik denk even na. Het zou wel handig zijn als hij dit meteen doet, maar het kan dan ook één grote puinhoop hier worden met rondslingerende kruiwagens en mestvorken en een grond die vol ligt met stro. Maar het is ook een kans om te zien of hij netjes en snel werkt of niet. Hier op stal geldt het gezegde tijd is geld, dus het is wel belangrijk dat hij dat kan. Ik besluit hem dat vertrouwen te geven. 'Ja. Doe maar meteen. Het stro ligt achterin, op pallets. Als je klaar bent, kom je mij opzoeken. Ik ben in één van de paddocks aan het trainen met Amaris.' Ik zie dat het halster en touw dat ik eerder had gepakt nog bij Amaris' stal ligt. Ik pak het op en doe de staldeur open. 'Even op afstand blijven en wachten tot ik weg ben,' geef ik Robin nog als instructie mee. Ik wil zoveel mogelijk rust rond deze stallen.
    In Amaris' stal ga ik op mijn hurken zitten en laat hem rustig snuffelen. Hij weet al wat er gaat gebeuren, dus hij komt vrolijk naar mij toe lopen. Ik aai hem even en doe dan voorzichtig het kleine veulenhalster om, terwijl ik hem wat brokjes geef. Genietend staat hij te kauwen. Ik glimlach even en klik het touw aan zijn halster. Hij staat er nog steeds rustig bij. Ik sta op en zet rustig een paar stappen buiten de stal. Amaris volgt kalmpjes. Ik beloon hem door hem over zijn hals te aaien en hem nog een paar brokjes te voeren. Nu komt de grootste truc. Ik moet hem helemaal naar buiten zien te krijgen, zonder hem één keer te hoeven voeren. Een grote stap, maar anders zal hij in de toekomst gaan staken onderweg naar buiten omdat hij eten wil en dat moeten we niet hebben. Ik werp even een blik op Robin, maar hij staat op voldoende afstand en zo te zien doet hij geen rare dingen. Ik concentreer met weer op Amaris en loop rustig richting de deuren. Amaris huppelt mee. Ik heb al vaker met hem door de gangpaden gelopen, dit is de eerste keer dat hij echt naar buiten gaat. Ik voorzie geen problemen, Amaris vindt het allemaal wel leuk. En ik krijg gelijk. Zonder problemen komen we aan in de kleine paddock vlakbij de ingang. Ik geen hem weer een paar brokjes en aai hem uitgebreid. Het moeilijkste hebben we gehad.


    I'm walking around and then I look down in my hand and where I usually have my cellphone, I just have a gun ~ Sam Tsui

    Robin Tigrisblack

    'Even op afstand blijven en wachten tot ik weg ben.' zegt Mia. Ik knik en doe een paar stappen weg bij zowel de deur als se stal. Daar blijf ik stand wachten tot Mia helemaal vertrokken is. Dan pak ik de kruiwagen en loop ik naar de stal. Daar zet ik de kruiwagen weer neer. Ik pak mestvork om eerst de drollen eruit te halen.daarna haalde ik het zaagsel eruit. toen ik dat klaar had liep ik naar de plek waar de zaagsel stond. En keek er even naar. Ik besloot om de zak (neem aan dat het in een zak zi) per kruiwagen te vervoeren. Ik liep terug en pakte de kruiwagen om hem leeg te gooien. Ik liep naar de mesthoop en keek even om mee heen of ik Mia zag. Bij de hoop aan gekomen gooide ik de kruiwagen leeg en ging ik terug. Ik liep door naar het zaagsel waar ik de zak in de kruiwagen tilde. En mee nam naar de stal. Ik tilde de pak in het hok om zoon min mogelijk bende te maken en gooide er ene klein laagje in. Daarna bracht ik de zak terug en zette alles op de plek waar ik Mia het vandaan zag halen. Toen ik alles weer op zijn plek had staan liep naar rustig naar buiten kijken hoe het bij Mia ging.

    Lucas 'Luke' Jones.
          Beide meisjes leken het te begrijpen en de eerste vraag van Melissa was op ze al op het paard kon klimmen. 'Nee, daarom heb ik een heel paard opgezadeld, om er naast te lopen.' Hij rolde half met zijn ogen, al was het duidelijk te horen dat het een sarcastische opmerking was. 'Ja, je moet op je paard klimmen ja.' Hij glimlachte even vriendelijk als teken dat ze het niet bot op zou moeten vatten, hij bedoelde het meer om duidelijk te maken dat het niet bepaald slim over was gekomen. 'Dus klim erop en naar buiten, zou ik zeggen.'
          Hij gaf de meisjes zelf de verantwoordelijkheid over de paarden. Melissa was stil vanwege haar onzekerheid, Samantha was dichtgeklapt na de dood van haar moeder. Een paar weken van te voren had hij uitgezocht met wie hij te maken zou hebben en hij had besloten ze zoveel mogelijk verantwoordelijkheid te geven, maar wel in de buurt te blijven. Opstaan en doorgaan was het enige was hij ze mee kon brengen. Ze de verantwoordelijkheid geven van een eigen paard en bewijzen dat ze wel wat kunnen. -- Hier op stal mocht dan niet iedereen dezelfde functie hebben, maar je werd geaccepteerd zolang je je werk deed. Zo simpel was het.


    And I'm nothing. You've always said you want nothing.


    Samantha Amy McCoven

    "Don't act like you care, no one does"


    Een sarcastisch antwoord rolde over de lippen van Lucas. Om op te stappen liep ik eerst een paar stappen naar achteren, voor wat meer ruimte. Toen ik in de bak opgestegen had, was Feline rondjes aan het lopen om mij heen, en het leek me dus wat handiger om een beetje de ruimte te nemen. De beugels haalde ik naar beneden, aangezien deze opgestoken waren geweest. Ik glimlachte toen het paard rondjes om me heen begon te lopen. Ze liep in rondjes omdat ik haar teugels vast had, anders was het paard waarschijnlijk gewoon rechtuit gelopen. Niet veel later zat ik op het paard, en een lichte glimlach sierde mijn gezicht. Ik kees even naar Lucas, vragend. Ondanks dat hij zelf niet zou rijden, vroeg ik me af hoe hij dat nu zou doen. Aangezien wij met zijn tweeën zouden gaan rijden, en hij net naast me liep. Ik denk dat hij vast wel een fiets heeft ofzo. Ook keek ik even naar het meisje. Ze leek erg onzeker te zijn over het feit dat ze op een paard moest gaan zitten. De handschoentjes om mijn handen zaten strak, maar niet zo strak dat het pijn deed. Ik was blij dat ze van leer waren, waardoor ze niet te dik waren. Mijn cap zette ik even recht op mijn hoofd, en ik wachtte tot dat Lucas en het andere meisje klaar zouden zijn.


    take me back to the basics and the simple life

    Melissa Green



    "Nee, daarom heb ik een heel paard opgezadeld, om er naast te lopen", zei Lucas, terwijl hij even met zijn ogen rolde. Zijn sarcasme klonk duidelijk door en ik slikte even. Ik was niet van plan hier te gaan huilen omdat ik niet eens een sarcastische opmerking aankon. Toen hij nog wat zei keek ik weer naar hem, in plaats van naar Misha. "Ja, je moet op je paard klimmen ja." Na deze woorden glimlachte hij even vriendelijk en ik knikte even. "Dus klim erop en naar buiten, zou ik zeggen." Ik nam de teugels en mijn zweepje in mijn linkerhand en stak mijn voet in de beugel. Natuurlijk kon ik niet gewoon opstijgen, maar zette Misha een paar passen, waardoor ik net niet op de grond viel. Mijn hoofd kleurde helemaal rood na deze afgang en ik knipperde verwoed mijn tranen weg. Ik kon er absoluut niet tegen als mensen mij zagen falen. Ik kon er sowieso niet goed tegen wanneer mensen naar me keken. Na nog een paar pogingen zat ik eindelijk in het zadel en wat beschaamd keek ik naar mijn handen. Het andere meisje klom in één keer fatsoenlijk op haar paard, wat mij alleen maar nog dommer liet voelen. Zachtjes spoorde ik het paard onder me aan, waarna deze begon te stappen. Ik haalde opgelucht adem aangezien ik er niet meteen afviel en overdacht snel alles wat ik heb gezien in de lessen op de manege. Ik deed een poging de teugels goed vast te pakken en netjes te gaan zitten. Ik kijk even naar Lucas, terwijl duidelijk aan mij af te zien is dat ik niet weet of ik het nu goed doe.


    be gay do crimes