[MSV] American High School ~ O1 - Speeltopics

Lockwood High School, Californië. Een van de grootste scholen in Amerika en een school die perfect in een typische tienerfilm zou passen. Ze hebben het sportteam vol met veelbelovende spelers, de mooie cheerleaders, de geeks, de outsiders en ga zo maar door. Maar hoe is het leven van de Lockwood tieners op deze school, of het allemaal de cliché types zijn is maar net de vraag..

Remember to have fun... High School is the best time of your life.. Yeah right.

[ bericht aangepast op 23 jan 2015 - 21:15 ]

El Diablo.

Raphael James Bardlings
Raphael zat zoals wel vaker ergens alleen op zijn skateboard te kijken naar de wereld om hem heen ten te tekenen en te schrijven in zijn versleten zwarte schetsboek. Hij was nu bezig met een vogeltje wat verderop zat en naar hem leek te kijken. Hij trok zijn muts iets verder over zijn rode krullen, die echt niet wilden vandaag. Net toen hij weer verder wilde tekenen, vloog het vogeltje weg. Hij wist niet waarom, maar kwam er niet veel later achter door een stem die hem deed opkijken van zijn schetsblok. Hij glimlachte een beetje. "Hey." zei hi, voor hij zijn boekje dichtsloeg en opstond. Met een simpele trap tegen de achterkant van zijn board kwam die omhoog, zodat hij de bovenste trunk kon pakken met zijn vrije hand. "Jou heb ik niet veel vaker gezien. Raphael, aangenaam." zei hij rustig, waardoor zijn zware accent erg duidelijk werd, terwijl hij de jongen tegenover hem bekeek. Hij zag er niet slecht uit, en was waarschijnlijk van ongeveer dezelfde leeftijd, maar toch had hij ook iets wat Raph niet helemaal kon plaatsen. Ach, hij merkte het vanzelf en tot dan kon hij gewoon met hem omgaan zonder zich zorgen te maken. Daarna waarschijnlijk ook nog, want zorgen waren erg slecht voor je creativiteit.

[ bericht aangepast op 25 jan 2015 - 11:59 ]

Bowties were never Cooler

Mary Jane McCall,
Atlas vond het goed en het meisje haalde even diep adem. 'Wiet is niet de enige drug die je gebruikt he.', zei Mary Jane. Erg speciafiek was het niet, maar ze kon hem moeilijk gelijk vragen over de heroine. 'En dan heb ik heb niet over xtc of coke.', zuchtte het meisje zacht. Mary was niet verslaafd aan drugs maar ze kende genoeg mensen die dat wel waren.

Lindsay, forever in my heart † • Skaikru went Bughead

Atlas Vandenberg

Hij wilde het niet eens ontkennen. Atlas keek haar lang aan en sloot toen zijn ogen, terwijl zijn mondhoeken omhoog krulden.
'Is it that obvious?' vroeg hij langzaam. Hij opende zijn ogen weer en stroopte zijn linkermouw omhoog. In de holte van zijn arm was de huid rood en schraal, met middenin een vers litteken van de vele naalden die zijn bloedbaan hadden gezien. Hij streelde de pijnlijke huid met zijn vingers en voelde een traan over zijn wang druppelen.
'Ik had het al vanaf het begin moeten weigeren. Maar ik ben nu eenmaal een naïeveling. Godver, zie mij nou.' Atlas veegde ruw de traan van zijn gezicht.

I’m restless. I’d like to think I know who I am, but I’m interested in the world at large. - Alex Turner

Mary Jane McCall,
Atlas ontkende niks, iets wat het meisje heel dapper van hem vond. 'Je deed me denken aan mijn broer.', zei Mary Jane zacht. Niemand wist van haar broer's bestaan omdat hij eigenlijk al twee jaar lang een vreemde voor haar was. Het meisje sloeg haar armen om de jongen zijn schouders. 'Het komt goed.', fluisterde ze zacht in zijn oor. De meeste mensen en metname meisjes zouden geschrokken zijn. Maar Mary Jane schok het niet af. Ze streelde zacht met haar hand over zijn schouder.

Lindsay, forever in my heart † • Skaikru went Bughead

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Quinn Collins
Voordat Jayden iets terug kon zeggen zag ze Lucas de kantine binnenkomen. Hij had een beker van de Starbucks in zijn hand en keek wat zoekend de kantine rond. Toen zijn ogen haar vonden liep hij langzaam naar hen toe. Lucas zag er vermoeid uit, hij was bleek en had lichte wallen. Zijn perfect gestylde uiterlijk was vandaag niet zo perfect als anders waaruit ze opmaakte dat zijn problemen thuis serieus waren en geen smoesje. Dat nam niet weg dat ze nog steeds boos op hem was, en toen hij de beker koffie voor haar neus neerzette werd die nog een beetje aangewakkerd ook. Maar toen hij aarzelend een kus op haar wang gaf, sorry zei en er daarna een beetje ongemakkelijk bij stond alsof hij niet wist wat hij moest doen - wat nooit voorkwam - smolt haar woede toch een beetje weg. Echter, ging ze het hem niet zo makkelijk maken. "Denk je me te kunnen paaien met mijn lievelingsdrankje?" ze keek hem met opgetrokken wenkbrauwen aan. "Zo makkelijk ben ik niet, daar ken je me toch goed genoeg voor, maar alsnog bedankt." voegde ze eraan toe terwijl ze de beker naar haar mond bracht en de warme vloeistof naar binnen liet lopen. Ze zuchtte en klopte op de stoel naast haar, "Take a seat.." zei ze zachtjes terwijl ze licht naar hem glimlachte. Ze zou later wel met hem praten, zonder Jayden erbij. Quinn had geen zin in een scène middenin de kantine en ze wist dat Lucas er hier, op dit moment en in deze omgeving, ook niet over zou willen praten.

I'll be your best kept secret, and your biggest mistake

Daniel Romano Maldini
'Iets te veel?' grinnikte Daniel. 'Veel te veel.' zei hij erachter aan. De rook van Sami's sigaret prikte in zijn neus. Daniel had zelf ook een tijd gerookt en een sigaret zou nu zeker niet verkeerd zijn. Ach, hij zou wel weer bovenop die kater komen, ook zonder sigaret. 'Ik heb je gisteren helemaal niet gezien, lag je weer ergens in een slaapkamer met een meisje?' grijnsde Daniel.

Jayden Colin Rivera
Hij knikte even naar Lucas die bij hen aan tafel verscheen. Hij was bevriend met Lucas, ook al waren ze twee enorm verschillende types. Ook Jayden voelde de spanning die er tussen Lucas en Quinn hing, er zal wel weer iets gebeurt zijn op dat feest. Hij grinnikte even toen hij zag hoe Quinn de ruzie probeerde te verbergen en hij besloot er dan ook maar niet naar te vragen. 'Dus, welke les hebben jullie zo?' vroeg hij om een ongemakkelijke stilte te voorkomen.

- God only knows

Atlas Vandenberg

Hij liet zich omhelzen en verstopte zijn gezicht in haar schouder. Haar warmte voelde goed, vertrouwelijk aan. Hij zuchtte diep en schoof zijn mouw weer naar beneden. Misschien kwam het wel goed, ja, maar het kon ook maar zo zijn dat hij gewoon dood ging. Dan zou alles afgelopen zijn en hoefde hij zich nooit meer kut te voelen. Hij sloeg zijn armen nu ook om haar heen en trok haar stevig tegen zich aan.
'Bedankt. Het is lang geleden dat ik iemand heb geknuffeld,' mompelde hij en hij liet haar los.
Hij wist zeker dat zijn geheim voorlopig wel even veilig zou zijn, maar dat ze wilde dat hij hulp zou zoeken.

I’m restless. I’d like to think I know who I am, but I’m interested in the world at large. - Alex Turner

Raphael James Bardlings
Hij knikte even bij het horen van de naam van de jongen en keek toen naar zijn schetsboek. Het was zeker niet dat Raphael bang was om mensen zijn kunst te laten zien, maar normaal vroegen mensen er gewoon niet naar. "Gewoon van alles en nog wat. Ik was bezig met een meesje, maar die is nu weg." zei hij, voor hij zich weer op zijn skateboard neerzette, nu naast de rokende Will. Hij floot nog even tussen zijn tanden, waardoor zijn kleine wasbeertje aan kwam hobbelen op de drie pootjes die zijn Rocket had. De wasbeer kwam naast hem zitten en hij aaide nog even over zijn pluizige hoofdje. "Je mag kijken als je wil, maar het is weinig samenhangend." zei hij, voor hij het boekje uitstak naar Will. Hij leek een vriendelijke jongen tot nu toe, maar hij wist het maar nooit. Toch had hij het vertrouwen in alle mensen, tot ze hem bewezen dat het niet handig was.

Bowties were never Cooler

Mary Jane McCall,
'Wil je er wel over praten?', stelde Mary Jane voor. Door de reality check was de wiet compleet uitgewerkt en ze voelde zich weer heel brak. Atlas zag er slecht uit. Waarschijnlijk had hij de dood geaccepteerd, iets wat het meisje van niemand eigenlijk pikte. Hij had iets vredigs over zich. 'Wil je wel stoppen.?'

Lindsay, forever in my heart † • Skaikru went Bughead

Atlas Vandenberg

Atlas lachte kort om haar vraag. Een korte lach, om zijn glimp van onzekerheid te verbergen.Ja, dat was een vraag, een goeie vraag. Hij wist niet wat hij moest antwoorden, aangezien hij zichzelf nog nooit gedwongen om na te denken over zijn toekomst. Maar hij wilde best praten. Hij ging op een bankje zitten en klopte op de plek naast zich.
'Kom eens zitten,' zei hij langzaam, vermoeid van de hete zon.

I’m restless. I’d like to think I know who I am, but I’m interested in the world at large. - Alex Turner

Mary Jane McCall,
Atlas nam plaats op een bankje en vroeg of ze erbij kwam zitten. Mary Jane was benieuwd naar zijn verhaal. Misschien kon ze zo begrijpen hoe haar broer zo ver had kunnen gaan. 'Tell me.', zei het meisje lief glimlachend toen ze plaats nam naast hem op het bankje.

Lindsay, forever in my heart † • Skaikru went Bughead

Tyler keek op bij haar woorden en fronste even. Iemand die hem wou leren kennen? Dat was nieuw. Wie zou er nou een jongen willen leren kennen die alleen maar in de problemen zit. 'Klinkt goed..' zei hij uiteindelijk met een lichte glimlach. 'We kunnen wel eens wat na school doen, als je wil.' stelde hij vervolgens voor.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Lucas keek even naar de vloer toen hij haar woorden hoorde. Natuurlijk wist hij dat, maar hij kon het op zijn minst minder erg maken. Hij keek weer op en nam toen plaats op de stoel naast haar. Hij keek even naar Jayden na zijn vraag en dacht na. 'Scheikunde volgens mij..' zei hij toen waarna een zucht zijn lippen verliet. De eerste les na die ruzie en hij kon niet eens beginnen met presteren. Scheikunde was een ramp voor hem.

El Diablo.

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Raphael James Bardlings
De verbazing in Will's stem was geniaal om te horen, toen kleine Rocket aan kwam lopen en naast hem kwam zitten. "Dat is hij inderdaad. Het is geen slecht beestje. Soms heeft hij alleen een ochtendhumeur en probeert mijn oren van m'n hoofd te bijten." zei hij simpeltjes terwijl hij het beestje achter zijn oortjes aaide. Zijn complimentje viel in goede aarde, zelfs al was Raphael het niet met hem eens. "Het zijn gewoon probeersels. Ik ben hierheen gekomen in de hoop inspiratie en nieuwe technieken op te doen, maar het wil niet vlotten." zei hij rustig, terwijl Rocket weer plaats nam op zijn schouder, waar hij normaal zat. "Wat doe jij eigenlijk zoal, als ik het vragen mag? Ik gok niet op tekenen als je zo reageert op wat onhandige kriebels." Noem hem vreemd, maar ondanks zijn zelfvertrouwen en zijn kunnen om in alles en iedereen kunst te zien, kon hij het niet in zijn eigen werk. Hij was er dan ook nooit tevreden mee. Dit schetsblok was maar het begin, maar als je zag hoe gefrustreerd Raph kon raken als iets niet zoals hij wilde op papier kwam, merkte je het pas echt.


Dit topic is gesloten omdat het maximum van 300 berichten is bereikt

Bowties were never Cooler