Macwood High || Speeltopic - Speeltopics

Macwood High

Deze rpg speelt zich af in de jaren 50.

Alles gebeurde heel strikt in Macwood High.
Je gehoorzaamt beter want als je iets doet wat niet mocht dan was de straf verschrikkelijk.
De leerkrachten hebben meestal totaal geen medeleiden.
Daarom zenden vele ouders hun kinderen naar deze school.
Macwood High ligt heel afgelegen en is omringt door hoge muren.
Het lijkt wel een gevangenis.
Maar jongeren blijven jongeren.
De meesten hebben veel moeite om te gehoorzamen.
Zeker als ze de foute vrienden krijgen.
Overleven ze 6 jaar op deze school?
Het ligt aan hen.

voorlopige schoolregels:

*Er is een avondklok. Om halfelf is het leerlingen niet meer toegestaan zich buiten de kamer te begeven.
* Leerlingen mogen niet zwemmen in het meer.
* Leerlingen mogen het terrein niet verlaten, enkel met toestemming van een ouder of voogd en/of wanneer de school hen daar toestemming voor geeft. In principe zijn leerlingen zeven dagen per week op school.
* Het is leerlingen niet toegestaan om de slaapvertrekken van de andere sekse te betreden.
* We behandelen elkaar met respect.
* We blijven van elkaars spullen af.
* We pesten elkaar niet.
* Je deelt een kamer met één iemand of meerdere, zonder tegenstribbelen!
* Je hebt je eigen kluisje om je spullen op te ruimen, dus je laat boeken niet slingeren in je kamer behalve als je moet leren.
* Iedere leerling volgt de verplichte vakken
* In school wordt er niet gescholden, gevochten of misbruikt.
* Geen alcohol of drugsgebruik! Roken is ook niet toegestaan!


regels:
Let op de Huisregels van Quizlet.
Probeer de eigenschappen van je karakter geloofwaardig te houden
16+ is toegestaan, maar houd het realistisch.
Minimaal 200 woorden.
Maximaal 2 personages per account.
Je reservering(en) blijven 2 dagen staan!
Schrijf goed ABN!
Reageer minstens 1x per week! Behalve als je een goede reden hebt, laat die dan het liefst van tevoren weten.
Geen ruzie off-topic!
Off-topic het liefst in het praattopic
Geen perfecte personages, iedereen heeft minpunten!
Geen eendagsvliegen!



Meisjes:

1. Camille Jackson - Judithsuzann
2. Christine April Theresa Huntington-Whitely - MAYBENOT
3. Abigail Rose Meijer - CaptainKush
4. Jennifer Parks - MrsMessi
5. Paige America Resol BlankSpaceSwift
6. Kate McBryan - LittleNinja
7. Rebecca Malia McCartney - CaptianHook
8. Tess Adrianna Martinez - MeganKM
9.
....

jongens:
1. Dominic Harris - Ephrya
2. Jared Avalon - Ephrya
3. Daniel Taylor Carter - SuperHeroes
4. gereserveerd
5. Wren James Adams - MeganKM
6. Brandon Tyler Johnson - isimat
7.
...

Praattopic: http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=168479
Speeltopic: http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=168400&page=last&message=175


Binnen een half uur begeven de leerlingen zich naar hun kamer en gaan de lichten uit

[ bericht aangepast op 4 jan 2015 - 19:59 ]

Ik dacht even na over de woorden die Wren net had uitgesproken. 'Vanavond is er een feestje bij Abigail en Jennifer.' Ik zucht en kijk even in de spiegel die op de kast hangt. Ik haal een hand door mijn haren en besluit om toch maar even te gaan kijken. Op een snel tempo liep ik naar de lijst met de kamerverdeling en onthield het kamernummer van Abigail en Jennifer. Zo zacht en zo stiekem mogelijk liep ik naar de kamer en zachtjes klopte ik op de deur. Zonder de speech te hebben gehoord kon ik wel raden dat we niet in de vertrekken van de meisjes mochten komen. Ik vond het wel spannend, op mijn eerste dag al een feest met allemaal mensen die ik niet ken en dan ook nog met het risico betrapt te worden en een fikse straf te krijgen. Geduldig wachtte ik tot de deur werd open gemaakt en was ik benieuwd wat voor mensen ik aan zou treffen.

---

- God only knows

Abigail Rose Meijer
Ik lach even om wat Wren zegt. 'Je kent me toch, ik heb wel mijn sigaretten nodig.', zeg ik en ik neem een hijsje van mijn sigaret. Even kijk ik naar mijn kleding en ril. Wat is het eigenlijk koud voor deze tijd van het jaar. Het was misschien niet verstandig om naar buiten te gaan in enkel een kort broekje en topje. Het uitzicht over het meer is prachtig en ik lach even. 'Weet je nog vorige jaar.', zeg ik en ik wijs naar het meer. Het waait zachtjes en ik ril. Snel at ik mijn beker, alcohol helpt meestal wel tegen de kou.

---

Lindsay, forever in my heart † • Skaikru went Bughead

Paige America Resol

Ik was uiteindelijk toch maar niet naar het feestje gegaan, want ik voelde me ziek en misselijk. Zo heb ik bijna de hele dag gelegen met het idee dat ik ziek ben. Het klinkt best stom, maar ik had ook geen zin in het feestje. Met de leraar Frans heb ik niks meer gehad, die heeft me samen met Dominic getroost. Toch voel ik me niet helemaal op mijn gemakje. Piper haar glimlach, Phoebe haar glanzende haar. Ik mis het allemaal zo. Ik kleed me om in mijn pyjama en kruip onder de dekens. Dan val ik in een diepe slaap.

---

all because i liked a girl

Jennifer Parks

Ik voel mijn hart bijna in mijn keel als ik iemand op de deur hoor kloppen, en lichtelijk bang voor het feit dat er een docent of iemand anders van het toezicht aan de andere kant van de deur kan staan, loop ik voorzichtig naar de deur. Abigail is ook nergens te bekennen, die zal wel ergens zitten te roken met Wren. Denk ik. Ik bereid mezelf even mentaal voor voor de gigantische preek die we krijgen, voor ik de deur open. Waar tot mijn grote verbazing niet iemand van de school staat, maar een voor mij onbekende jongen. Misschien iemand die hier nieuw is? 'Kom snel binnen, voor ze je zien.' Ik doe de deur zachtjes weer achter hem dicht en er valt gelijk een flinke last van mijn schouders af. Als iemand hem had gezien.. Dan waren we er allemaal gloeiend bij geweest.
'Ben je een van de nieuwe leerlingen hier op school? In ieder geval, ik ben Jennifer. Wil je iets te drinken? Abigail en Wren zijn denk ik ergens boven, aan het roken.' zeg ik hem met een halve glimlach, en sla nog een shotje achterover, waarna de vodka een warm gevoel in mijn keel achterlaat.

---

Faith is everything.

Na een tijd te hebben gewacht totdat er eindelijk iemand de deur voor me open deed gaat de deurklink eindelijk naar beneden. 'Kom snel binnen, voor ze je zien.' zegt het meisje dat tegenover me staat waarna ik even glimlach en naar binnen loop. Zachtjes doet ze de deur dicht. 'Ben je een van de nieuwe leerlingen hier op school? In ieder geval, ik ben Jennifer.' ratelt ze aan één stuk door. 'Ik ben inderdaad nieuw.' zeg ik waarna ik even grijns. 'Brandon Johnson.' stel ik mezelf voor. 'Wiel je iets te drinken?' vraagt ze vervolgens waarop ik met een halve blik op de fles vodka in de hoek even knik. 'Lijkt me lekker!' zeg ik vrolijk. 'Abigail en Wren zijn denk ik ergens boven, aan het roken.' zegt ze waarna ze even glimlacht en een shotje achterover slaat. Ik lach even over hoe ze kijkt als ze het shotje doorslikt. 'Wren had me uitgenodigd maar ik begrijp dat z'n meisje belangrijker is.' zeg ik waarna ik even lach en de kamer rond kijk. Het was compleet anders dan de kamer die ik had. Deze kamer was veel groter en alles was veel ruimer ingedeeld. 'Leuke kamer hebben jullie hier' zeg ik.

---

- God only knows

Jennifer Parks

Ik knik met een glimlach, en schenk een shotglaasje vol, waarna ik deze aan Brandon overhandig. 'Voor zover ik weet hebben Wren en Abigail niks met elkaar hoor, maar ik ken ze beide niet zo heel erg goed dus het zou best kunnen.' Er verschijnt opnieuw een glimlach rond mijn lippen als hij het heeft over onze kamer. 'Ja.. Ach, meisjes hebben altijd veel spullen bij zich, niet waar? Ik had drie volle koffers bij me, als het niet netjes op was gevouwen waarschijnlijk nog meer.' Zeg ik lachend, en schenk mijn eigen glas nog eens vol. 'En jullie hebben over het algemeen niet zo heel veel spullen bij je, denk ik. Het is in ieder geval de laatste 6 jaar al zo. Meisjes hebben een grotere kamer dan de jongens.' Zeg ik, en draai de muziek wat zachter als ik voetstappen op de gang hoor. 'Ben je al wat gewend of heb je de tijd nog niet gehad om rond te kijken? Het is in ieder geval ten strengste verboden om als jongen hier te komen, en wij mogen ook niet bij jullie komen. Maar zoals je ziet, hebben we daar lak aan. Net zoals we eigenlijk lak hebben aan alle regels die ze hier hebben.'

---

Faith is everything.

Wren James Adams

'Je kent me toch, ik heb wel mijn sigaretten nodig.', zegt ze. Dat weet ik wel. Ik oen haar dan ook al zo wat vier jaar. Ik zie haar even en twijfel even om m'n arm om haar heen te slaan. 'Weet je nog vorige jaar.', zegt ze weer als ik haar naar heg meer zie kijken. Ik wist direct waar ze het over had. 'Ja! Was echt hilarisch! En kwaad dat ze waren.', antwoord ik. Met ze bedoel ik natuurlijk de docenten. Maar dat zijn ze bijna altijd. Als ze weer rilt beslis ik toch om m'n arm rond haar schouder te slaan.

Ze overhandigt een volgeschonken shotglaasje aan me waarna ik deze vrijwel meteen achterover sla. Vodka was nooit verkeerd, alhoewel het de enige drank was waarbij ik na een paar glaasjes al knetter zat was. 'Voor zover ik weet hebben Wren en Abigail niks met elkaar hoor, maar ik ken ze beide niet zo heel erg goed dus het zou best kunnen.' zegt ze waarna ze glimlachend verder vertelt over de meisjes kamer. ''Ja.. Ach, meisjes hebben altijd veel spullen bij zich, niet waar? Ik had drie volle koffers bij me, als het niet netjes op was gevouwen waarschijnlijk nog meer.' zegt ze waarna ze haar eigen glaasje weer vol schenkt. Als het de hele avond zo snel ging met de drank konden ze me straks naar mijn bed dragen. Ze vertelt nog wat over het verschil van de bagage tussen meisjes en jongens en knikkend hoor ik het verhaal aan. 'Ben je al wat gewend of heb je de tijd nog niet gehad om rond te kijken?' vraagt ze waarna ik mijn hoofd schud. 'Ik kon de lijst met de kamerindeling net niet eens vinden. Laat staan hoe erg het word met de lokalen..' antwoord ik. 'Het is in ieder geval ten strengste verboden om als jongen hier te komen, en wij mogen ook niet bij jullie komen.' zegt ze waarna ze vertelt dat ze eigenlijk lak heeft aan alle regels. Ik lach even hardop en pak zelf de fles drank om mijn shotglaasje te vullen. 'Nou, proost dan maar op een mooi jaar?' vraag ik waarna ik haar shotglaasje bijvul en de glaasjes zacht tegen elkaar tik.

---

- God only knows

---

''I like the part when everythings become okay. It's just not the truth.''

Jennifer Parks

'Ja, proost.' zeg ik met een glimlach, en hou mijn glaasje nog even omhoog. Proosten op een mooi jaar. Mijn laatste jaar in deze gevangenis. En als ik hier buiten loop en nooit meer terug hoef te komen, zit ik op het eerste, beste vliegtuig naar Spanje. Terug naar mijn geboorteland. Terug naar waar ik thuishoor. Bij mijn familie, mensen die me waarderen om wie ik ben. Ik zal mijn moeder wel gaan missen hoor, zeker. Maar het verlangen naar huis is gewoon te groot, waardoor mijn besluit vast staat. Ik ga hoe dan ook terug. Als ik ervan verzekerd ben dat het weer stil is op de gang, draai ik de volumeknop weer wat verder open. 'Hoe oud ben je eigenlijk? En hoe ben je hier verzeild geraakt?' Ik ga op de rand van mijn bed zitten, en rek me even uit. Morgen beginnen de eerste lessen, en ik begin met wiskunde. Niet bepaald mijn beste vak, maar ik kom er over het algemeen wel uit, en ik kan vaak anderen er ook mee helpen als ze erom vragen. Maar het is ook weer niet zo, dat ik erom sta te springen weer te gaan beginnen. Ik lig het liefste op het strand, in de brandende zon. Om maar nergens aan te hoeven denken. Als er weer zachtjes op de deur word geklopt, open ik deze en ik glimlach kort als ik Daniel, althans dat dacht ik, zie staan. 'Kom erin, maar wel snel alsjeblieft.'

[ bericht aangepast op 5 jan 2015 - 18:15 ]

---

Faith is everything.

Abigail Rose Meijer
Samen met Wren zit in nogsteeds op mijn plekje. 'Ja dat was echt hilarisch! En kwaad dat ze waren.', zegt Wren en ik lach even. 'Ze zijn altijd wel boos op ons om iets.', zeg ik tegen hem. Ik voel me warm vanbinnen worden als hij zijn arm om mij heenslaat en ik glimlach lief. Of het nou door de drugs of door de drank komt weet ze niet maar Wren is speciaal. Vele meisjes van de school denken dat ze Wren kennen, maar ze weten niks. Deze zomer hebben we veel tijd met elkaar doorgebracht. Van avonden langs het meer, naar elke pub onveilig maken. Vanaf de kamer hoor ik geluiden komen. 'Hoewel ik hier eigenlijk wel goed zit denk ik dat we straks maar eens terug moeten naar de kamer, voordat ze al mijn drank opdrinken.', zeg ik tegen Wren en ik lach even. Deze avond zou nog wel eens geweldig kunnen worden!

[ bericht aangepast op 5 jan 2015 - 19:01 ]

---

Lindsay, forever in my heart † • Skaikru went Bughead

Dominic Harris.
Nadat Paige weer enigszins gekalmeerd was, kreeg hij de opdracht van de Franse docente te gaan kijken waar alle herrie vandaan kwam. Zonder protesteren kwam Dominic overeind om zich richting de kamers van de meisjes te begeven, waar hij er al snel achter kwam dat er muziek werd gedraaid. Niet dat hij van plan was iemand te verklikken wanneer het inderdaad was wat hij dacht, maar hij was absoluut geen fan van feestjes. Vaak waren het veel te veel mensen in een bepaalde ruimte, en alleen daarvan werd hij al ongemakkelijk. Laat staan als er drank bij aan te pas kwam, want dus mooi niet dat hij daar aan zou beginnen. Zijn vader werd altijd enorm agressief wanneer hij teveel op had en Dominic wilde zelf niet het risico lopen iemand aan te vallen omdat hij zelf teveel gedronken had. Dat was het nadeel van onderschat worden in zijn kracht, hij werd regelmatig uitgedaagd en als hij toevallig eens uithaalde, brak hij vaak ook direct iemand zijn neus.
      Eenmaal bij de kamer waar het geluid vandaan leek te komen, klopte hij twee keer duidelijk op de deur. Hij wist niet wat zich er binnen afspeelde en hij wist ook niet of hij het überhaupt wilde weten, dus wachtte hij maar tot er open werd gedaan. Zo wisten ze ook direct dat ze niet hoefde te panieken omdat hij toevallig een van de docenten zou kunnen zijn, gezien die direct binnen zouden vallen. Je wist hier maar nooit wat je aan kon treffen. Drank zou er ongetwijfeld wel zijn, de eerste weken waren de flesjes drank ook overal te vinden als je maar wist waar je moest kijken.

---

And I'm nothing. You've always said you want nothing.

Jennifer Parks

Als er voor de zoveelste keer op de deur word geklopt, zucht ik even diep. In plaats van dat iedereen nu eens in één keer komt, dan hoef ik niet steeds de deur open te doen voor mensen. Ik sla mijn shotje nog snel achterover, voor ik me weer naar de deur begeef. Misschien is het wel een docent, en zijn we er nu allemaal gloeiend bij. Ach, dit gebeurde elk jaar wel een paar keer. Kan het me iets schelen? Nee. Een paar dagen detentie en dan ben je er weer vanaf. Who cares? Ik open de deur op een kier, en als ik zie wie er aan de andere kant van de deur staat, frons ik kort. 'Do? Wat doe je hier?' Ik open de deur helemaal, en kijk hem stomverbaasd aan. Dominic is echt totaal niet het type voor feestjes, zeker niet als er veel drank aanwezig is, en al helemaal niet als er drugs word gebruikt. Niet dat ik daaraan doe, maar het is nu, op dit feestje in ieder geval aanwezig.
'Wil je wat drinken misschien? Er is ook wel wat fris, als je dat liever hebt, natuurlijk.' Ik sta er echt van te kijken dat hij hier nu voor mij staat. Misschien is hij wel van gedachten verandert, en wil hij hier nu wel bij zijn. Al kan ik me niet herinneren dat ik hem hierover heb verteld, ach, hij zal het vast wel van iemand anders hebben gehoord. Ze zeggen toch altijd, hoe meer zielen hoe meer vreugd? En Dominic is gewoon aardig, hij zou hier van mij best bij mogen zijn. Maar hij wilde het zelf niet, in de voorgaande jaren ook al niet als er feestjes werden gegeven.

---

Faith is everything.

Dominic Harris.
'Do? Wat doe je hier?' Het verbaasde hem vrij weinig dat Jennifer aanwezig was. Ze kwam wel vaker opdagen bij feestjes en hij vond het dan ook echt geen probleem, al was het voor beiden duidelijk dat hij er absoluut niets van moest hebben. Hij kon gewoon niet tegen de drukte en wilde voorkomen dat hij in de problemen kwam. Dat zou op langer termijn betekenen dat zijn ouders in werden gelicht en dan zat hij dus pas diep in de problemen.
      'Wil je wat drinken misschien? Er is ook wel wat fris, als je dat liever hebt, natuurlijk.' Hij haalde even een hand door zijn haar. 'Eigenlijk, moest ik van een docent komen kijken wat jullie in godsnaam aan het doen waren. We konden jullie zowat vanaf de kantine horen en dat boven Paige der geschreeuw uit.' Normaal zou hij nooit het lef hebben überhaupt iemand te waarschuwen ergens voor, hij voelde zich nu net zo iemand die weer even het feestje moest komen verpesten en dat was nou ook weer niet zijn bedoeling. Ze gingen hun gang maar zolang hij er niet bij hoefde te zijn. 'Oftewel, ik kwam enkel even om te zeggen dat jullie wat zachter moeten doen wil je niet morgen al bij de directrice zitten.'

---

And I'm nothing. You've always said you want nothing.

Camille Jackson
Ze stond op de gang en keek rond. Het was al laat maar ze had gehoord dat er een feestje zou zijn. Ze twijfelde of ze heen zou gaan, ze had opzich wel zin om heen te gaan, alleen was ze nooit echt uitgenodigd. Ze beet op haar lip en haalde een hand door haar haren. Misschien moest ze maar gewoon heen gaan, het werd wel is tijd voor haar om eindelijk ook is de regels te overtreden, tot nu toe was ze altijd zo'n braaf meisje geweest, zo eentje waaraan iedereen een hekel had omdat je er geen lol mee zou kunnen hebben. Niet dat ze wist of het waar was of niet, ze had namelijk nooit de moed gehad om iemand erover aan te spreken en te vragen hoe mensen werkelijk over haar dachten.
Nogmaals haalde ze diep adem, ze stond voor de deur waar de muziek achter vandaan kwam. Nu kon ze nog terug, misschien moest ze maar gewoon omdraaien en snel teruggaan naar haar kamer, dan had niemand er last van. Waarschijnlijk zat ze toch alleen maar aan de zijkant te kijken, en ze was er ook niet echt op gekleed. Zachtjes beet ze op haar lip en zette weer een stap bij de deur vandaan. Wat moest ze nou?

---

Good people are like candles, they burn themselves up to give others light