Oxford Acadamy • TussenSpeelTopic - Speeltopics

Haai,
Omdat TheHorcrux nu al langer dan 24 uur niet meer online is geweest en het speeltopic is volgespamt, open ik dit topic.
DIT IS GEEN OFFICIEEL SPEEL TOPIC.
Alleen maar tijdelijk zodat we verder kunnen schrijven. Alleen Rowena mag topics aanmaken, en ik wil de regel dan ook niet breken, maar we zijn allemaal zo enthousiast... daarom hoop ik dat het niet erg is dat ik een tussentopic open.

---

“A queen will always turn pain into power.”

Timothy Tommy Cleaver

Wanneer ze niet op mijn knuffel ingaat en me serieus aankijkt, weet ik dat er wat mis is. "Meende je dat? Kies je echt voor Lily. Begrijp je dan niet wat Lewis mij heeft aangedaan?" Ik kijk haar even vertwijfeld aan. Wat moet ik hierop zeggen?
"Ik kies niet voor iemand June.. Maar we kunnen het haar moeilijk verbieden."

---

#dealwithit (cool) NecklessOfHope --> Trohman

TheHorcrux schreef:
Sorry dat ik zo weinig online ben en zo ontiegelijk weinig post :c
heb geen inspiratie voor me leraren en Phoebe en volgens mij wacht ik nog op een post van Robin met Jade, of ik heb er weer overheen gelezen :'D

*kuch* pagina 9 *kuch*

---

The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.

June Mercendes

Angstig kijk ik naar Tommy. Ik ben bang dat hij echt haar kant kiest, want ik heb geen idee hoe ik dan verder moet.
"Ik kies niet voor iemand June.. Maar we kunnen het haar moeilijk verbieden." Ik kijk hem aan. Hij ontwijkt mijn vraag en verbuigt zijn zin op zo'n manier dat de waarheid er bijna in verscholen blijft. Helaas voor mij kan ik die toch zien.
"Oftewel, je kiest voor Lily. Ik heb het al begrepen." Op dat moment begint het ineens enorm hard te regenen, zo'n soort bui die even heel hard is, maar al snel over gaat. Ik zou willen dat dat ook zou gelden voor deze ruzie, of hoe we het ook moeten noemen. Mijn haar is al snel ongelofelijk nat en ik ril een beetje. "Ik ga naar binnen." Naar de warmte. Ik draai me om terwijl ik probeer om niet in huilen uit te barsten. "Doei Tommy." Zeg ik nog zacht voordat ik wegloop. Ik loop naar het kasteel en ik voel me leeg. Ik voel me echt heel erg leeg. Ik bijt op mijn lip en uiteindelijk kan ik de tranen niet meer tegenhouden. In ieder geval zijn ze niet te onderscheiden van de regen op mijn gezicht, maar mijn gesnik is wel hoorbaar. Gelukkig ben ik steeds verder uit de buurt bij Tommy. Ik ga op weg naar het eten en als ik in het kasteel ben aangekomen, pak ik met trillende handen mijn wand waarmee ik mezelf weer droog maak. Ik haal even diep adem en laat de tranen stoppen. Bij het middageten zie ik Phoebe en Mer aan de middelste tafel ga zitten. Ik loop op hun af en plof naast ze neer, zonder verder nog iets te zeggen. Bij hun zitten is in elk geval beter dan alleen. Ik pak een boterham die ik even tussen mijn vingers laat ronddraaien. Dan leg ik die terug in het mandje en ik zucht even. Voor deze ene keer heb ik geen honger.

---

She was always looking for more..

Phoebe Dana Jacksons

Mer begint het hele verhaal uit te leggen terwijl ik een hap van mijn broodje neem. Vele woorden komen uit haar mond en bij elk woord raak ik meer verontwaardigt over wat Lily gedaan heeft en dat iedereen haar kant kiest. June heeft me de vorige jaren genoeg verteld over haar broer, en ik ben ook genoeg over hem te weten gekomen als ik een keer bij haar logeerde in de vakanties.
Aan de ene kant maakt het me niet zoveel uit, mijn hersenen zeggen 'Karma, had ze je maar niet zo zonder reden in de steek moeten laten' maar mijn hart roept 'Dat ze jou in de steek liet betekend niet dat ze dit meteen verdient!'
En toch blijf ik naar mijn hoofd luisteren. Ze heeft me in de steek gelaten, alsof ik niet meer nodig was. Ik vind het wel best allemaal.
"Na wat Lewis haar allemaal aangedaan heeft vinden ze het allemaal best dat Lily voor hem valt? Wat een vriendschap" mompel ik, lichtelijk ongeïnteresseerd en sarcastisch "Maar achja, ik hou me terzijde. Ik ben in de steek gelaten door hun dus ze hoeven van mij niet te verwachten dat ik nu vrolijk de bemiddelaar ga spelen" vervolg ik met een lachje. Ik neem weer een hap van mijn broodje.
Als ik mijn hap heb doorgeslikt begin ik weer te praten "Als het aan mij lag zoekt Lily het maar uit, ze heeft genoeg gehoord over Lewis dus dan moet ze niet bij één van ons komen uithuilen als hij haar breekt ofzo" ik haal simpel mijn schouders op en neem een slok van mijn drinken.
Dan komt June de zaal binnengelopen, haar gezicht staat gebroken, alleen. Ze loopt onze kant op en komt bij Mer en mij zitten. Simpel kijk ik haar aan en neem weer een hap van mijn broodje, de laatste hap. Ik pak een muffin van tafel en begin daar kleine stukjes af te halen en die in mijn mond te doen en op te eten, zoals ik muffins eigenlijk altijd eet.

[Phoebe: Bitchmode = On.] x')

[ bericht aangepast op 29 dec 2014 - 18:53 ]

---

Little do you know

Jade Ira Phernon

Robin lacht een beetje half terwijl hij me verteld dat hij he woord 'Leuk' niet echt bij Transfiguration zou geruiken, dat hij het eerder Verschrikkelijk, saai en tijespilling zou noemen. Ik lach vrolijk en kijk hem aan.
"Achja, als je iets makkelijk vind zal je het ook vanzelfeu gaan vinden" grinnik ik "Transfiguration is mijn beste vak. Mijn ouders hebben het me al geleerd sinds ik kon schrijven en lezen, alleen uit boeken enzo natuurlijk maar goed. Mijn vader is een geregistreerd animagus en ik ben aan het trainen om ook mijn dierlijke gedaante aan te nemen" vervolg ik vrolijk. Het zit in de familie.
Dan lopen we richting het lokaal, Robin lijkt iets te zoeken maar dan kijkt hij me aan.
"Hoe boos zou Adams worden als ik zonder spullen in de les verschijn?" vraagt hij me dan.
Ik lach zacht "Ik ken die leraar niet goed genoeg maar ik denk behoorlijk boos, de learen hier lijken allemaal chagrijnige mensen enzo"

Robin en Jade leven gewoon maar een tijdje eerder x'D

---

Little do you know

"Oftewel, je kiest voor Lily. Ik heb het al begrepen." Opeens begint het keihard te regenen, hoe typisch. June kijkt me teleurgesteld aan en het breekt me om haar zo te zien.
"Ik ga naar binnen. Doei Tommy." Ze loopt weg en ik wil achter haar aan gaan, maar mijn lichaam niet. Ik kijk hoe ze wegloopt. Na een tijdje zie ik haar schouders schokken en hoor ik een snik. Ik heb haar aan het huilen gemaakt.
Snel ren ik achter haar aan, door de regen. De modder komt omhoog en zit inmiddels ongeveer tot mijn knieën.
Zonder de moeite te doen om mezelf droog of schoon te maken, loop ik naar de eetzaal. Een keer haal ik diep adem, voordat ik naar haar toe loop. Als ik achter haar sta, zeg ik: "Er zijn geen kanten om te kiezen, maar ik sta altijd aan jou kant. Altijd, oké." Mijn stem trilt lichtjes en de modder en het water druipt van mijn kleding af op te grond. "Ik wil niet dat dit ons opbreekt."

---

#dealwithit (cool) NecklessOfHope --> Trohman

Robin McAdair
Jade vertelt dat zij een ster in Transfigurations is en het daarom leuk vindt. "Tja, dan moet ik er eerst goed in worden denk ik. Dat gaat wel wat tijd kosten." Ik lach. Alsof dat gaat gebeuren. Dan vertelt ze dat ze bezig is te trainen om een animagus te worden. "Welk dier dan?" Vraag ik haar, oprecht geïnteresseerd, iets wat meestal niet voorkomt.
Ondertussen zijn we bij het lokaal aangekomen maar er is helemaal niemand, zelfs Adams staat er niet. Ik probeer de deur te openen, zonder succes natuurlijk. "Juist... waar is iedereen?" Ik mompel. Eigenlijk is dit niet echt tegen jade bedoeld maar ben ik gewoon hardop aan het denken, een gewoonte die door alle dagen alleen zitten ontstaan is. "We moesten toch bij dit lokaal zijn?" Ook dit denk ik hardop. Ik werp even een blik op de klok, omdat ik wil weten hoe erg we te laat zijn. Wacht... ik kijk nog een keer om me ervan te verzekeren dat ik het niet verkeerd heb. De tijd verandert niet. "Um Jade? Ik geloof dat ik zonet een beetje verkeerd op de klok heb gekeken. Het derde uur is al afgelopen en het vierde zelfs al. We hebben nu al pauze." Ik lach zacht. Typisch iets voor mij om simpelweg verkeerd te klokkijken. Domme, domme Robin.

Zo, tijdprobleem opgelost

---

The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.

June Mercendes

Ik staar naar mijn lege bord. Mijn handen liggen nutteloos en slap op mijn schoot. Phoebe en Mer geven geen reactie. Kiezen zij ook al de kant van Lily? Blijkbaar wel. In dat geval ben ik hier niet echt welkom, maar het voelt ook stom om nu op te staan en weg te gaan. Dan hoor ik opeens een stem achter me.
"Er zijn geen kanten om te kiezen, maar ik sta altijd aan jou kant. Altijd, oké." Het is Tommy's stem. Als ik me omdraai zie ik hem staan, kletsnat, modder aan zijn broek. "Ik wil niet dat dit ons opbreekt." Vervolgd hij.
"Ik ook niet." Zeg ik kort. Dat is het meest zinvolle wat ik op dit moment kan verzinnen. Ik wil dit gewoon niet. Ik wil gewoon dat alles goed is. "Ik wil je niet kwijt Tommy." Vervolg ik zacht. Mijn woorden zijn zo ontzettend waar. Ik wil niet dat iets tussen Lily en mij het verpest tussen Tommy en mij. Als er iets niet mag gebeuren is het dat wel.

---

She was always looking for more..

"Ik ook niet." zegt ze zacht. Opgelucht haal ik adem en lach ik even nerveus. Gelukkig is ze niet boos. "Ik wil je niet kwijt Tommy." Ik ga naast haar zitten en trek haar tegen me aan. Ondanks dat ik nog druip.
"We gaan hier iets op bedenken, oké. Desnoods praat je er met Lewis over; we kunnen ons niet vergooien, maar ook niet onze vriendschappen." Ik bedoel er van alles mee; dat we het moeten laten om onze vriendschappen in tact te houden, maar ook dat het misschien beter is om Lily te laten. "Maar wat er ook gebeurt, ik sta aan jouw kant, want jij bent de enige die me écht kent en begrijpt." Ik fluister het naar haar, wetend dat ik haar vertrouwen nog steeds geschonden heb, maar ik kan haar niet kwijtraken. Niet June. Ze is de enige tegen wie ik alles durf te zeggen. Alles behalve het incident, maar zelfs dat zou ik aan haar kwijt kunnen.

---

#dealwithit (cool) NecklessOfHope --> Trohman

June Mercendes

Ik kijk toe hoe Tommy naast me gaat zitten. Hij drukt mij tegen zich aan, waar ik om moet glimlachen. Ik krijg het wel gelijk koud doordat zijn kleding doorweekt is en ik nu ook weer onder zit. Maar dat maakt me nu allemaal even niet meer uit.
"We gaan hier iets op bedenken, oké. Desnoods praat je er met Lewis over; we kunnen ons niet vergooien, maar ook niet onze vriendschappen." Ik weet niet precies wat hij daar mee bedoelt, maar ook dat maakt me niet uit. "Maar wat er ook gebeurt, ik sta aan jouw kant, want jij bent de enige die me écht kent en begrijpt." Zo voel ik me dan ook precies over hem. Daarom was het ook zo'n shock voor mij toen hij voor Lily koos.
"Ik wil nergens met Lewis over praten. Ik wil nooit meer ergens met Lewis over praten." Het liefst zou ik hem nooit meer zijn en al de herinneringen aan hem uit mijn geheugen wissen. Dat kan ik dus beter niet proberen, voor ik het weet zou ik mijn hele geheugen kwijt zijn. Dat lijkt me dus geen goed plan. Ik weet niet wat ik nu moet doen. Ik weet niet of ik Lily ooit nog onder ogen wil komen. Ik wil nu alleen maar bij Tommy zijn en de rest allemaal vergeten. Ik voel me veilig in zijn armen. Geruststellend ligt mijn hoofd tegen zijn borst aan, die langzaam op en neer gaat als hij ademhaalt. De rest maakt me niet uit.

---

She was always looking for more..

"Ik wil nergens met Lewis over praten. Ik wil nooit meer ergens met Lewis over praten." Ik kijk naar haar en zucht even. Het lijkt me verschrikkelijk om constant rondom iemand te moeten leven aan wie je zo'n hekel hebt. Ik sla mijn rillende arm om haar heen en glimlach tevreden. Even was ik bang dat ze boos op mij was en dat dit ons einde zou zijn, maar gelukkig komt het goed. Correctie; natuurlijk komt het goed.
"We bedenken wel wat. Desnoods praat ik tegen Lewis en verzeker ik hem dat als hij Lily ook maar iets aandoet, wij er met z'n allen zijn." Ik sla een arm om haar heen. Met een kleine zucht vervolg ik dan. "En anders moeten we er maar mee leren leven." Het klinkt niet overtuigend, maar nog steeds vind ik dat we Lily niet kunnen dwingen om niet achter haar gevoel aan te gaan. Misschien pakt het wel geweldig uit.

---

#dealwithit (cool) NecklessOfHope --> Trohman

June Mercendes

Even voel ik me weer kalm, rustig en vredig. Ik voel me gewoon goed zo, precies zo. Ik wil nooit meer aan Lewis en Lily en de rest van de wereld denken. Waarom zou ik ook. Ik zal alleen maar meer worden gekwetst.
"We bedenken wel wat. Desnoods praat ik tegen Lewis en verzeker ik hem dat als hij Lily ook maar iets aandoet, wij er met z'n allen zijn." Onbewust moet ik een beetje grinniken. Het klinkt zo lief. Al is het natuurlijk wel Lily's eigen schuld als ze zo dom zou zijn om iets te doen met Lewis. Ze moet gewoon zo ver mogelijk bij hem uit de buurt blijven. "En anders moeten we er maar mee leren leven." Ik frons even.
"Tommy, je beseft toch wel dat ik hier niet mee kan lerenleven?" Vraag ik hem op serieuse toon.

---

She was always looking for more..

"Tommy, je beseft toch wel dat ik hier niet mee kan lerenleven?" Ze klinkt opeens weer heel serieus, waardoor ik meteen begrijp dat ik me op glad ijs begeef. Ik haal mijn schouders lichtjes op.
"Ik weet niet of we een keuze hebben. We kunnen het haar moeilijk verbieden en als we het al kunnen, doet ze het achter onze ruggen om.. Als ze toch van hem houdt, kunnen we haar net zo goed steunen."

---

#dealwithit (cool) NecklessOfHope --> Trohman

June Mercendes

"Ik weet niet of we een keuze hebben. We kunnen het haar moeilijk verbieden en als we het al kunnen, doet ze het achter onze ruggen om.. Als ze toch van hem houdt, kunnen we haar net zo goed steunen." Ik kijk hem aan. Zijn laatste woord blijf door mijn hoofd heen galmen. Steunen, steunen, steunen. Even denk ik terug aan wat er een jaar geleden is gebeurd. Ik wil nooit meer aan die ruzie met Lewis denken. Ik kan alles herinneren wat Lewis toen zei, wat dan ook gelijk het probleem is. Die woorden achtervolgen me in al mijn dromen. Ik bijt op mijn lip. Hoe kan ik Lily daar ooit in steunen? Gewoon niet, zo simpel is het antwoord.
"Dat kan ik niet." Zeg ik tegen hem. "Als Lily echt iets met Lewis wilt, dan wil ik niet meer haar vriendin zijn." Vervolg ik. Het is niet zo zeer dat ik het niet wil. Het is eerder dat ik het niet kan. Ik zou Lily nooit meer oprecht eerlijk en vriendelijk in haar ogen kunnen kijken, dus dan kijk ik maar nooit meer in haar ogen.

---

She was always looking for more..

"Dat kan ik niet." zegt ze en heel even is ze stil, alsof ze moet bedenken wat ze precies gaat zeggen. "Als Lily echt iets met Lewis wilt, dan wil ik niet meer haar vriendin zijn." Ik kijk haar verward aan. Ik snap dat June een hekel heeft aan Lewis, maar waarom is het zo'n groot probleem? Lily komt vanzelf wel achter de Lewis zoals wij hem kennen.
"Dan is dat jouw keuze.." zeg ik zacht. "Het is alleen.. Wauw, dit is heel erg vreemd uit mijn mond, maar misschien is Lewis voor Lily niet zoals wij hem kennen. En dan denk ik dat we haar er moeilijk voor kunnen straffen.."

---

#dealwithit (cool) NecklessOfHope --> Trohman