Phoebe Dana Jacksons
June kijkt me aan, haar mond gaat open. Lily zoende met Lewis...
Haar stem klinkt gebroken, iets wat niet snel gebeurt bij de altijd vrolijke June. Mijn mond valt open, dit had ik dus echt nooit verwacht. Als je zo goed bevriend bent met iemand die een hekel heeft aan haar broer dan zorg je toch wel dat je uit zijn buurt blijft? Zelfs al krijg je gevoelens voor hem, negeren is altijd een betere optie dan dit.. verraad.
Dan begint Lily te praten, ze klinkt alsof ze het erg vind maar haar woorden laten dan weer een andere indruk achter.
Met een boze, teleurgestelde blik kijk ik Lily aan. Ik wil zeggen dat dit een rotstreek is, dat ze haar gevoelens had kunnen negeren, maar ik doe het niet. Ik wil mezelf er niet tussenin zetten, ik wil niet opkomen voor June, maar ook niet voor Lily. Beide hebben ze mij in de steek gelaten dit jaar, terwijl we goed met elkaar konden de vorige jaren... wat ik verkeerd heb gedaan weet ik niet, maar het doet zeer en ik wil niet opzij gezet worden maar dan uiteindelijk toch een schouder voor ze worden. Ik laat niet meer over me heen lopen.
"jullie lossen dit zelf maar op" mompel ik uiteindelijk. Ik heb er niet goed aan gedaan hierheen te komen, ik had gewoon door moeten lopen. Maar ik deed het niet, natuurlijk niet... een diepe zucht rolt over mijn lippen en ik draai me om "Ik bemoei me er niet mee" vervolg ik dan voor ik weg loop.
Waarom zou ik me ermee bemoeien? We zijn toch geen vrienden meer... tenminste, ik vind dat als je wel kan praten omdat je naar dezelfde school gaat maar toch niet praat, je geen vrienden meer bent. En dat doen zij, ik zit bij hun aan de tafel maar praten doen ze niet tegen mij. Dan zit ik voortaan wel alleen.
Met een rustige pas loop ik naar de grote zaal, het is tijd voor de lunch en ik heb honger.
kutpost en een kutreactie van Phoebe maar ik kon haar ook niet vrolijk de bemiddelaar laten spelen terwijl ze compleet genegeerd word door haar vrienden x')
[ bericht aangepast op 28 dec 2014 - 21:29 ]
Little do you know