RPG Ladies of Kaleo - Topic 1. - Speeltopics

Rollen:
- Rosemary "Spring" Themna II Pebble
- Summer Willow Orthane II ComingToTheTree
- Autumn Cadence Zendreij II Sura
- Winter Yurdill II geleninja

- Bewaker in Themna II Arach Meru Eladar II Shield
- Bewaker in Orthane II Zacharias 'Zach' Surugia II Ephrya
- Bewaker in Zendreij II Camren Alistair Weyia II Enchanter
- Bewaker in Yurdill II Calden of Yurdill II NoStranger

Invullijst:
Naam:
Leeftijd:
Welk Empire: (Dit gaat om waar je vandaan komt. De bewaker van Summer komt bijvoorbeeld uit Zendreij.)
Innerlijk:
Uiterlijk:
Extra:


Regels:
- Minimaal 100 woorden.
- Maximaal 1 personage per persoon.
- Geen Mary-Sue's of Gary-Stu's.
- Je reservering blijft 72 uur staan, aka drie dagen.
- OOC tussen haakjes alleen indien nodig, anders in het -nog aan te maken- praattopic.
- Geen ruzie OOC, IC mag natuurlijk.
- +16 toegestaan.
- Bestuur alleen je eigen personage

Het begin:
De Ladies worden ontvoerd door de rebellen, waardoor er vele gevechten ontstaan. De bewakers krijgen te horen dat het eindelijk gelukt is, en dat zij de taak krijgen om de dames te bewaken. Zij zijn immers koninklijk, dus de gevangenissen zijn vrij luxe. Een van de muren is opengewerkt, waardoor ze geen enkele vorm van privacy hebben tegenover de bewakers

Credit aan Ellison, ik heb toestemming gekregen om dit eerder bestaande RPG opnieuw te openen.

[ bericht aangepast op 18 dec 2014 - 20:34 ]

---

Beauty begins the moment you decide to be yourself - Coco Chanel

De kamer lijkt steeds ijler te worden, misschien is dat ook maar beter. Dan zal ik zo meteen beter even kunnen slapen zonder dat naar haar hoef te luisteren. "Ja, zoals ik al vroeg..." zegt ze. de sensoren in mijn oren beginnen te tinkelen. Het zal me weinig verbazen wanneer ze zich op dit moment al zo erg aan me ergert, zat ze me in elkaar kan slaan. Alhoewel, zo'n soort persoon lijkt ze mij nou ook weer niet. "Wat is het hele punt van ons gevangen nemen?" vraagt ze dan opnieuw. Ik was inderdaad de hele vraag weer vergeten, maar het maakt niet uit. Ik heb hier sowieso de opperhand.
Met een diepe zucht laat de vrouwe zich op het bed zakken. Ze lijkt in een tweestrijd, ergens waar ik me wel in kan vinden. Het is echter niet zo dat ik mijn medeleven aan haar ga tonen.
"Het punt van jou gevangen nemen..." Ik leg de nadruk vooral op het woord jou, sinds het me verbaast dat ze de hele tijd op de andere vrouwen terugkomt. "Is dat ik jou niet hoor te vertellen wat mijn doelen zijn..." Ik druk mijn lippen stevig op elkaar voordat ik haar weer aankijk. "Maar ik zal je een geheim vertellen, blijkbaar hebben alle rebellen niet veel lof voor je werk als leider."

---

“You’re unique. Not just in terms of what you’ve accomplished, but what you represent.” - The Illusive Man

Ze trok een wenkbrauw op. 'Je bent toch geen kannibaal hoop ik, die gepland heeft om me in duizend kleine stukjes te snijden en me te koken als avondeten?' Zach begon zacht te lachen terwijl ze achteruit stapte zodat ze tegen de muur aan stond. 'Nou, nee. En al zou het zo zijn, ik zou waarschijnlijk alles afbranden omdat ik dus echt een ramp ben in de keuken. Ik kan niet eens normaal een ei bakken zonder dat ik mezelf op z'n minst verbrand.'
      'Waarom was?' Vroeg ze hem. 'Gaan jullie niet meer met elkaar om?' Hij zuchtte even en leunde weer iets naar voren, met zijn armen op zijn benen. 'Niet zozeer was, maar ze is nu weg en ik heb zo het vage idee dat als ze weet dat ik jou lastig val, dat ze ook wel klaar met me is. Ik ben nooit geweldig geweest met vrienden maken en al helemaal nooit met ze houden zeg maar.'

---

And I'm nothing. You've always said you want nothing.

Summer Willow Orthane

---

Spring antwoord bijna meteen.
Zijn vader maakt wapens voor het land, zegt ze.
Het voelt alsof iemand me een klap voor mijn kop heeft gegeven. Het is dus echt Zach.
'Het punt van jou gevangen nemen,' zegt Camren langzaam, met nadruk op jou. 'Is dat ik jou niet hoor te vertellen wat mijn doelen zijn... Maar ik zal je een geheim vertellen, blijkbaar hebben alle rebellen niet veel lof voor je werk als leider.'
Ik zucht opnieuw. Niet dat ik erg verbaasd ben door dit antwoord; niet iedereen wil dezelfde leider.
'Dus jij wilt zeggen dat de andere Ladies niet gevangen zijn?' vraag ik hem. 'En dus dat Autumn me hier gevangen houdt?'
Ik ga wat comfortabeler op het bed liggen. Praten met de anderen in mijn hoofd geeft altijd hoofdpijn.
Jongens, leuk idee hoor, dat 'verleiden'. Maar dat gaat never nooit lukken met deze gast hiero, vertel ik ze.

---

“A queen will always turn pain into power.”

''Van mij mag je zijn wie je wilt.'' Hij zei het zo zacht en het klonk zo simpel en kwetsbaar dat ik hem met open mond aanstaarde. Ik voelde hoe mijn hart kloppen in mijn keel terwijl mijn hele hoofd error error zei.
Jongens, leuk idee hoor, dat 'verleiden'. Maar dat gaat never nooit lukken met deze gast hiero, zei Spring.
Wel het was ook niet mijn idee, zei ik direct terug. Geef het idee dat hij macht over je heeft en dat je hem waardeert of aanbid. Arrogante types vinden dat vaak fijn. Sla ze niet in hun gezicht, hoe graag je dat ook wil, vinden ze niet fijn. Ik spreek uit ervaring. Ik keek weer naar Arach.
'Dankjewel,' mompelde ik. 'Heb je misschien iets makkelijks voor me om aan te doen? Mijn kleding is nogal dik voor dit klimaat.'

[ bericht aangepast op 22 dec 2014 - 13:48 ]

---

There is something alluring about an angel drawn to the dark side.

Mijn kannibaal opmerking zorgde ervoor dat Zach zacht begon te lachen. 'Nou, nee. En al zou het zo zijn, ik zou waarschijnlijk alles afbranden omdat ik dus echt een ramp ben in de keuken. Ik kan niet eens normaal een ei bakken zonder dat ik mezelf op z'n minst verbrand.'
Ik grinnikte vrolijk. 'Jij bent dus echt zo'n man die een vrouw nodig heeft die al het voedsel voor hem maakt.'
Zach vertelde dat Summer hem waarschijnlijk niet aardig meer zou vinden, nadat hij bij de rebellen was gegaan. Ik keek hem medelevend aan. Summer, vroeg ik tegelijkertijd. Zach is bang dat je hem niet meer aardig vindt. Hij vertelde me dat jij zijn enige vriendin bent en daarvoor dat hij geen interesse heeft in de rebellen en het alleen voor het geld doet. Je moet dus niet boos op hem zijn.
'Ik denk dat Summer je wel zal vergeven hoor,' zei ik toen, mezelf van de muur afdrukkend. 'En ik denk dat je door jezelf te zijn iedereen te vriend kan houden. Je bent vriendelijk en grappig en uniek. Je hebt Summer in kunnen palmen, en het lukt nu ook bij mij.' Glimlachend woelde ik door zijn zwarte, zachte haar.

---

Beauty begins the moment you decide to be yourself - Coco Chanel

'Jij bent dus echt zo'n man die een vrouw nodig heeft die al het voedsel voor hem maakt.' Hij begon weer te grinniken. 'Ja, precies. Want laat mij het doen en je krijgt spontaan een hartverzakking van de troep als het nog niet allemaal weggebrand is.'
      'Ik denk dat Summer je wel zal vergeven hoor. En ik denk dat je door jezelf te zijn iedereen te vriend kan houden. Je bent vriendelijk en grappig en uniek. Je hebt Summer in kunnen palmen, en het lukt nu ook bij mij.' Ze glimlachte en een zachte 'Hé!' rolde over zijn lippen toen ze haar hand door zijn haren haalde. 'Dat is niet waar. Over het algemeen mogen mensen me juist niet omdat ik dus mezelf ben, en dat heeft dus als gevolg dat ik een of ander gestoord debiel ben. Maar hé, dat is het probleem niet. Het probleem is daar in tegen wel dat je beste vriendin opeens verdwijnt door een stel rebellen.'
      Hij zweeg even. 'Maar ik heb inmiddels serieus best wel honger en gezien niemand me uitleg heeft gegeven over hoe dat werkt hier, denk ik dat ik nu naar huis ga rennen om wat uit de keuken te pikken of iets dergelijks.'

---

And I'm nothing. You've always said you want nothing.

Camren Alistair Weyia of Zendreij.

De vrouwe zucht nogmaals. Het zal ook eens niet. Geen enkel sprankje van verbazing gaat van haar uitstraling af, alsof ze het wel een keer had voorzien.
"Dus jij wilt zeggen dat de andere Ladies niet gevangen zijn?" vraag vrouwe Orthane aan mij. "En dus dat Autumn me hier gevangen houdt?" Ze gaat zich verliggen op haar bed, dit verbaast mij ook niet. Deze bedden zijn niet gemaakt voor comfortabele dingen.
Ontkennend steek ik mijn beide handen in de lucht. "Ik heb daar geen woord over gesproken..." Ik schudt mijn hoofd en schraap mijn keel. "Tevens heb ik ook gesproken over rebellen, dus wilt u nou echt beweren dat je denkt dat Autumn u hier gevangen houdt? Dat lijkt me een beetje naïef..." Mijn handen vinden al snel de binnenkant van mijn zakken, zodat ze wat warmer kunnen worden. Op een een of andere manier voelen ze ijskoud aan. "Heb je honger anders? Ik kan je toch moeilijk hier laten omkomen van de honger..."

[ bericht aangepast op 22 dec 2014 - 19:36 ]

---

“You’re unique. Not just in terms of what you’ve accomplished, but what you represent.” - The Illusive Man

Een zachte 'hé' verliet Zach's lippen toen ik met mijn hand door zijn haar woelde. 'Dat is niet waar. Over het algemeen mogen mensen me juist niet omdat ik dus mezelf ben, en dat heeft dus als gevolg dat ik een of ander gestoord debiel ben. Maar hé, dat is het probleem niet. Het probleem is daar in tegen wel dat je beste vriendin opeens verdwijnt door een stel rebellen,' zei hij. Ik sloeg mijn armen over elkaar. 'Dat geloof ik niet. Ik geloof dat je de goede persoon bent om tijd mee door te brengen. Je moet niet zo negatief zijn over jezelf, er zal vanzelf iemand zijn die alle tijd met je door wilt brengen. En wat betreft Summer, we zitten alle vier tegen onze zin opgesloten in een empire waar wij zelf geen controle over hebben, maar ze is een sterke vrouw en ze komt hier wel doorheen. Ik weet zeker dat ze niet jou de schuld geeft, want dat is het ook niet.'
Zach bleef even stil. 'Maar ik heb inmiddels serieus best wel honger en gezien niemand me uitleg heeft gegeven over hoe dat werkt hier, denk ik dat ik nu naar huis ga rennen om wat uit de keuken te pikken of iets dergelijks.'
Ik glimlachte naar hem. 'Goed plan, ik heb ook aardig trek gekregen. Maar laat me wel even je haar fiksen, het zit namelijk helemaal door de war.' Ik giechelde even zacht en streek met mijn vingers opnieuw door zijn haar, om het terug te krijgen in model. 'Wel, ik wacht hier wel op je. Ik kan namelijk nergens anders heen.'
Neerzakkend op het bed dacht ik aan mijn thuis, en de grote tuinen erachter. Daar had ik alle vrijheid die iemand maar kon hebben. Had ik maar meer van elke wandeling genoten, van de geur van de bloeiende bloemen en vers gemaaid gras, want die vrijheid was nu van me afgenomen.

[ bericht aangepast op 22 dec 2014 - 20:00 ]

---

Beauty begins the moment you decide to be yourself - Coco Chanel

'Dat geloof ik niet. Ik geloof dat je de goede persoon bent om tijd mee door te brengen. Je moet niet zo negatief zijn over jezelf, er zal vanzelf iemand zijn die alle tijd met je door wilt brengen. En wat betreft Summer, we zitten alle vier tegen onze zin opgesloten in een empire waar wij zelf geen controle over hebben, maar ze is een sterke vrouw en ze komt hier wel doorheen. Ik weet zeker dat ze niet jou de schuld geeft, want dat is het ook niet.' En daar had je het weer. Mensen die dachten dat hij té negatief was terwijl hij eigenlijk gewoon best wist wat hij wel en niet kon. Hij ging er dus ook maar gewoon niet op in.
      Goed plan, ik heb ook aardig trek gekregen. Maar laat me wel even je haar fiksen, het zit namelijk helemaal door de war.' Hij grinnikte even en keek naar haar hand die door zijn haren ging terwijl hij op stond. 'Oké, dan ben ik zo terug.' Hij liep de cel uit, wel zo verstandig die weer achter zich op slot te doen, en liep vervolgens naar de deur aan het einde van de gang. Toen hij die eenmaal open trok had hij uitzicht op een paar verlaten huisjes, waaronder dat van hem. Hij gooide de deur open en direct vlogen een paar ogen zijn kant op. 'Zach!' Tobias sprong enthousiast op voor een knuffel en hij negeerde het gezeur van zijn ouders over het feit dat hij op Spring moest passen terwijl hij een zak met gesmeerde broodjes uit de kast pakte. Het lag bij hen thuis standaard gesmeerd en al in de kast en op dit soort momenten was dat nog best handig.
      'Ben ik weer, met een kleine stalker.' Tobias was hem terug naar de cellen gevolgd samen met het hondje dat op zijn beurt zijn kleinere broertje weer volgde. Hij opende de celdeur weer en gezien Tobi en de hond naar binnen waren gerend, deed hij die nog maar even niet op slot terwijl hij weer op zijn stoel ging zitten. Als Spring wat wilde flikken moest ze toch eerst langs hem, dus dat maakte ook niet meer uit.

---

And I'm nothing. You've always said you want nothing.

Summer Willow Orthane

---

Summer, klinkt de stem van Spring door mijn hoofd. Zach is bang dat je hem niet meer aardig vindt. Hij vertelde me dat jij zijn enige vriendin bent en daarvoor dat hij geen interesse heeft in de rebellen en het alleen voor het geld doet. Je moet dus niet boos op hem zijn.
Ik barst bijna in lachen uit. Zach is bang dat je hem niet meer aardig vindt? Hoe zou dat nou komen?
Maar aan de andere kant... misschien kan hij helpen ons hieruit te halen. Een inside-spy.
Ik zal erover denken, zeg ik tegen Spring.
'Ik heb daar geen woord over gesproken,' zegt Camren dan. 'Tevens heb ik ook gesproken over rebellen, dus wilt u nou echt beweren dat je denkt dat Autumn u hier gevangen houdt? Dat lijkt me een beetje naïef... Heb je honger anders? Ik kan je toch moeilijk hier laten omkomen van de honger...'
'Natuurlijk denk ik dat niet. Wil je weten wat mijn theorie is? Namelijk dat we alle vier in verschillende Empires gevangen zitten. Dat denk ik.'
Even kijk ik hem aan, me af vragend of hij het zal ontkennen.
'En ja, ik heb honger. En het is hier koud,' klaag ik. Mijn handen tintelen. Gelukkig zit ik niet in Yurdill. Dat was pas verschrikkelijk geweest.
Zo graag wil ik een zonbal produceren. Zo graag. Zou Camren begrijpen dat ik hem daarmee ook kan verwonden?
Uiteindelijk neem ik het risico en ga recht op zitten. Met mijn ogen gesloten wrijf ik mijn handen over elkaar heen. Dan begin ik de bal te vormen tussen mijn handen. Langzaam wordt hij groter, totdat hij groot genoeg is om warmte uit te stralen. Ik gooi hem omhoog, zodat hij boven me hangt. Dan kijk ik afwachtend naar Camren, nieuwsgierig hoe hij dit op zal vatten.

---

“A queen will always turn pain into power.”

[ bericht aangepast op 23 dec 2014 - 15:52 ]

---

“You’re unique. Not just in terms of what you’ve accomplished, but what you represent.” - The Illusive Man

Summer Willow Orthane

---

Camren, die eerst nog bezig was met het eten te bereiden, draait zich om en staart naar de zonbal. Ik kan zijn hersenen bijna horen draaien.
'Wat is dat?' vraagt hij uiteindelijk. Ik kan de toon niet helemaal plaatsen; afkeer? Irritatie? Bewondering? Het lijkt één grote mix.
'Dat,' zeg ik, glimlachend, 'is een zonbal.'
De moeite nemen om meer uitleg te geven, doe ik niet. Maar volgens mij is het wel bij hem op gekomen dat het hem kan verwonden.
Mij kan het in ieder geval niet verwonden. En dus pak ik het ding uit de lucht en laat het naast me hangen, zodat ik mijn handen eraan kan warmen.
'Wat maak je?' vraag ik dan, doelend op het eten. Ik heb best wel honger, dus hopelijk is het veel.

---

“A queen will always turn pain into power.”

[ bericht aangepast op 23 dec 2014 - 20:07 ]

---

“You’re unique. Not just in terms of what you’ve accomplished, but what you represent.” - The Illusive Man

Summer Willow Orthane

---

Camren lijkt een beetje ongemakkelijk. Dat heb ik vaker gezien bij mijn koks, bang dat ik hun gerecht niet lekker vindt. Maar hier zou je dat niet verwachten, aangezien ik geen keus heb behalve het te eten. Tenzij ik mezelf zou willen verhongeren, wat niet het geval is.
'Ik eh....' zegt hij, met een blik op het eten. 'Ik was stoofpot aan het maken, ik hoop dat je van vlees houdt met aardappelen. Want veel meer kan ik mogelijk niet voor je maken.' Dan gniffelt hij.
'Als ik honger heb, eet ik alles,' zeg ik. De waarheid.
Ik begrijp echt helemaal niets van deze man. Elke keer dat ik denk te weten hoe hij in elkaar zit, gooit hij mijn theorie op de grond en stampt er met bijde voeten op. Eerst leek hij vooral gemeen, toen speels, toen irritant, toen redelijk normaal, en nu gedraagt hij zich alsof hij mijn bediende is. En dan gniffelt hij erom.
Mijn hoofd begint pijn te doen van dit hele gebeuren. Het gepraat in mijn hoofd, deze kou en de honger beginnen hun tol te eisen.
Oké, zeg ik dan tegen de andere Ladies. We proberen ze wel te verleiden. Maar als dat niet lukt, vechten we er ons gewoon uit.

---

“A queen will always turn pain into power.”

|Arach Meru Eladar|

''Dankjewel,'' zei Winter binnensmonds. ''Heb je misschien iets makkelijks voor me om aan te doen? Mijn kleding is nogal dik voor dit klimaat.''
      Arach haalde nonchalant zijn schouders op. ''Vast wel.'' Hij liep naar de kast die naast de deur stond. Het was uit hout gesneden, hout van de bomen die je in Themna vond. Het rook nog steeds naar bos. Hij maakte de kastdeur open, hopend dat er kleding in hing. ''Ik ben bang dat er niet iets in jouw maat is.'' hij keek naar haar en daarna weer naar de weinige kledingstukken die in de kast hingen. Alles wat er hing was voor mannen gemaakt, niet om schoonheid maar om praktische redenen. Hij had totaal geen verstand van kleding, laat staan dat hij wist wat goed genoeg zou zijn. Hij pakte de kleinste kledingstukken die hij kon vinden, een simpel shirt en een broek.
      ''Ik ben bang dat dit het enige is dat ik je kan geven.'' hij wierp de kleding haar cel in. ''Het is waarschijnlijk niet zo mooi en bijzonder als dat je in Yurdill gewent bent. Maar je zal het er mee moeten doen, voor nu.''

---

• Hardship often prepares an ordinary person for an extraordinary destiny •