RPG Ladies of Kaleo - Topic 1. - Speeltopics

Rollen:
- Rosemary "Spring" Themna II Pebble
- Summer Willow Orthane II ComingToTheTree
- Autumn Cadence Zendreij II Sura
- Winter Yurdill II geleninja

- Bewaker in Themna II Arach Meru Eladar II Shield
- Bewaker in Orthane II Zacharias 'Zach' Surugia II Ephrya
- Bewaker in Zendreij II Camren Alistair Weyia II Enchanter
- Bewaker in Yurdill II Calden of Yurdill II NoStranger

Invullijst:
Naam:
Leeftijd:
Welk Empire: (Dit gaat om waar je vandaan komt. De bewaker van Summer komt bijvoorbeeld uit Zendreij.)
Innerlijk:
Uiterlijk:
Extra:


Regels:
- Minimaal 100 woorden.
- Maximaal 1 personage per persoon.
- Geen Mary-Sue's of Gary-Stu's.
- Je reservering blijft 72 uur staan, aka drie dagen.
- OOC tussen haakjes alleen indien nodig, anders in het -nog aan te maken- praattopic.
- Geen ruzie OOC, IC mag natuurlijk.
- +16 toegestaan.
- Bestuur alleen je eigen personage

Het begin:
De Ladies worden ontvoerd door de rebellen, waardoor er vele gevechten ontstaan. De bewakers krijgen te horen dat het eindelijk gelukt is, en dat zij de taak krijgen om de dames te bewaken. Zij zijn immers koninklijk, dus de gevangenissen zijn vrij luxe. Een van de muren is opengewerkt, waardoor ze geen enkele vorm van privacy hebben tegenover de bewakers

Credit aan Ellison, ik heb toestemming gekregen om dit eerder bestaande RPG opnieuw te openen.

[ bericht aangepast op 18 dec 2014 - 20:34 ]

---

Beauty begins the moment you decide to be yourself - Coco Chanel

---

"Heb ik ooit gezegd dat jij Winter hebt geduwd?" Calden kijkt haar niet aan terwijl ze praat, wetend dat ze een punt heeft. Hij weet dat hij fout zit in deze situatie, maar hij kan nu niet toegeven of zwak lijken. "Je beweert dat wij allemaal hetzelfde zijn, maar jij hebt ten onrechte een hekel aan mij vanwege de leugen die Winter heeft verteld. Wie heeft ooit gezegd dat ik precies hetzelfde zou hebben gedaan?" Hij wil zo graag zeggen dat het inderdaad het geval is, maar hij weet het niet zeker.
      Ze loopt naar het bed en pakt de deken toch nog vast. Calden bekijkt haar met sproeten bezaaide gezicht en probeert het te omschrijven met woorden. Het enige waar hij op kan komen is herfst, wat natuurlijk logisch is. Als hij naar zichzelf kijkt, ziet hij de kou die hij altijd heeft gevoeld in zijn leven. Maar kou heeft ook voordelen, zoals dat het mensen samen brengt. In de zomer is iedereen buiten of op andere plekken, maar in de winter zit iedereen binnen en gaan ze meer met elkaar praten.
      "Zou ik misschien wat water mogen?" Calden schrikt wakker uit zijn gedachten en merkt op dat hij staarde naar Autumn. In zijn hoofd begint hij zichzelf uit te schelden, maar hij laat niks zien. Dat is één van de dingen die zijn vader hem altijd leerde: laat nooit zien wat je voelt aan je vijanden. Zo ontdekken ze jou zwakke punten. Die regel heeft hij net al overtreden toen hij het verhaal vertelde.
      "Natuurlijk. Momentje," zegt hij, hoewel hij weet dat het maar heel weinig tijd is. Het element van Yurdill is water, wat ervoor zorgt dat hij dat kan besturen. Hij pakt een beker en uit zijn handen laat hij water erin stromen. Dat is één van de weinige nuttige dingen aan het wonen in Yurdill. Natuurlijk heeft hij niet ontzettend veel krachten, slechts een paar waar hij niet zo goed mee om kan gaan.
      "Hier. Wees niet bang, het is gewoon water. Wees niet bang om te vragen wat je - sorry, u - wil hebben. U bent ten minste van koninklijke afkomst.' Ik laat het zo sarcastisch klinken als ik kan om te laten weten dat ik niet een zielig klein jongetje ben dat verdrietig is omdat hij verklikt is. Nee, dat jongetje is opgegroeid en nu ben ik een man die wraak wil. En dat krijgt.

---

Spoiler alert: you will save yourself

Het verbaasde me nog steeds dat Zach niets moest hebben van de rebellen, maar toch uitgekozen was om mij hier te bewaken. 'Nee, geen rebellen voor mij,' had hij gezegd. 'Ze kunnen hier niet eens fatsoenlijke bewakers kiezen, dus volgens mij doen ze iets fout. Ik bedoel, kijk naar wie ze aan hebben genomen.' Met zijn nu bekende halve grijns wees hij naar zichzelf, waardoor er ook rond mijn lippen een oprechte glimlach verscheen. Ik grinnikte toen hij verder ging, maar haalde mijn schouders op toen hij naar mijn leven vroeg.
'Iedereen heeft een interessante kant. Je zou denken dat mijn leven erg opwindend en interessant is als lady van Themna, maar dat valt vies tegen hoor. Al dat papierwerk en vergaderingen komt echt mijn neus uit,' vertelde ik hem, terwijl ik in plaats van op het bed op de grond plaatsnam, hangend tegen de muur en opkeek naar Zach's gezicht.
'Maar ik doe zelfs dat met plezier. Het werk wat ik doe is geweldig, ik doe wat ik kan om mijn volk tevreden te houden en werk hard om alle planten en bloemen in boei te houden. Dat is wat ik het liefste doe, zelfs in mijn vrije tijd. Ik ben bijna altijd buiten,' vertelde ik hem. 'Themna is alles wat ik heb, nadat mijn ouders gestorven zijn,' ging ik verder, het laatste wat zachter.

---

Beauty begins the moment you decide to be yourself - Coco Chanel

Al snel verscheen er een oprechte glimlach rond haar lippen. 'Iedereen heeft een interessante kant. Je zou denken dat mijn leven erg opwindend en interresant is als lady van Themna, maar dat valt vies tegen hoor. Al dat papierwerk en vergaderingen komt echt mijn neus uit,' vertelde ze. Ze nam plaats op de grond voor de tralies en Zach bleef op de stoel tegen de muur zitten, zodat ze hem nog net niet aan zou kunnen raken als ze haar arm door de tralies zou steken. 'Maar ik doe zelfs dat met plezier. Het werk wat ik doe is geweldig, ik doe wat ik kan om mijn volk tevreden te houden en werk hard om alle planten en bloemen in bloei te houden. Dat is wat ik het liefste doe, zelfs in mijn vrije tijd. Ik ben bijna altijd buiten.' Ging ze verder. 'Themna is alles wat ik heb, nadat mijn ouders gestorven zijn.'
      Gestorven. Ze zei het misschien zo zacht dat het bijna niet opviel, maar Zach maakte er direct een aantekening in zijn gedachten van. 'Dat is juist het mooie aan de ladies. Ze doen alles voor het volk, de rebellen zijn enkel en alleen uit op macht. Ik snap nog altijd niet wat het nut was van de ladies ontvoeren, Summer was tenslotte een rechtvaardig leidster dat wist wat ze deed.' Hij leunde iets naar voren en legde zijn armen op zijn benen. 'Oftewel, van mij mag dit alles wel stoppen. Maar goed, gezien ik je moeilijk vrij kan laten, zit je de aankomende tijd wel aan mij vast. Ik zal kijken of je over een paar dagen misschien even naar buiten kan, desnoods bind ik je vast aan een touw zodat je niet weg kan.' Hij grinnikte even aan het idee. 'Want het lijkt me niet dat je er op zit te wachten vast te zitten aan mij en in zo'n cel.'

---

And I'm nothing. You've always said you want nothing.

Hoewel ik het erg zacht had medegedeeld dat mijn ouders gestorven waren, was ik er vrij zeker van dat Zach het opgevangen had. Toch was ik blij dat hij er niet op in ging, herinneringen aan mijn ouders zou dit alles nog erger maken.
Zach vertelde dat hij Summer een goede heerseres vond, wat ik erg fijn vond om te horen. Daarnaast stelde hij voor om te proberen me naar buiten te laten over een paar dagen. Dat liet me omhoog schieten.
'Echt waar? Dat zou geweldig zijn! Hoewel ik aan een touw vastgeboden zitten geen prettig idee vind, neem ik elke kans die ik kan krijgen om naar buiten te kunnen,' vertelde ik, waarna ik naar het raam in mijn cel liep en naar buiten tuurde.
'Orthane lijkt me een prachtig empire, hoewel dit de eerste keer is dat ik hier ben.'
Met een glimlach draaide ik me om naar Zach, waarbij me pas een uitklapbaar bed opviel, die binnen in mijn cel tegen een muur aan stond. 'Is dit jouw bed?' Vroeg ik, ernaar wijzend. Het leek me duidelijk dat hij me 24/7 in de gaten zou houden, maar ook echt binnen in mijn cel verbaasde me. Niet dat ik het heel erg vond, ik begon Zach aardig te vinden. Zolang hij maar geen rare streken uit zou gaan halen.

---

Beauty begins the moment you decide to be yourself - Coco Chanel

[Er staat in elke cel een uitklapbaar bed. Het is de bedoeling dat de bewakers in dat bed slapen, zodat ze ook echt de ladies 24/7 in de gaten kunnen houden.]

---

Beauty begins the moment you decide to be yourself - Coco Chanel

Zacharias
Hij keek toe hoe ze enthousiast raakte toen hij er over begon haar misschien wel even naar buiten te kunnen krijgen. Het was geweldig om te zien hoe blij je sommige mensen kon maken met iets kleins. Vervolgens begon te over het uitklapbare bed en grinnikend stond hij op. 'Stiekem, neem ik het grote bed en slaap jij op dat opklapbare geval.' Hij grijnsde er bij als tegen dat het niet waar was en nam de sleutels van de cel uit zijn zak. Hij wachtte tot ze iets achteruit ging zodat hij de deur open kon maken en naar binnen kon. 'Maar ja, daar slaap ik. Voorlopig heb je een stalker die slaapt op een opklapbaar bed dat gegarandeerd een keer midden in de nacht er voor zorgt dat ik eindig als een broodje Zach wanneer het dichtklapt.'

---

And I'm nothing. You've always said you want nothing.

Grinnikend stond Zach op van zijn stoel. 'Stiekem neem ik het grote bed en slaap jij op dat opklapbare geval,' zei hij, waarna hij met een sleutel mijn cel binnen stapte. Bijna had ik het geloofd, goedgelovig dat ik was, maar aan Zach's gezicht was duidelijk te zien dat het niet waar was. Zijn woorden bevestigden dat. 'Maar ja, daar slaap ik. Voorlopig heb je een stalker die slaapt op een opklapbaar bed dat gegarandeerd een keer midden in de nacht er voor zorgt dat ik eindig als een broodje Zach wanneer het dichtklapt.'
Dit zorgde ervoor dat ik in lachen uitbarste en de tranen van plezier over mijn wangen rolden. Ik moest mezelf tegenhouden aan de muur om niet te vallen. 'Ik wed dat wanneer dit gebeurd, ik je zal moeten helpen eruit te komen,' giechelde ik. 'Wat jammer nou dat ik het niet vast zal kunnen leggen op camera.'
Nalachend wreef ik de tranen van mijn wangen af en haalde een hand door mijn blonde haar, terwijl ik zijn ogen weer vond.

---

Beauty begins the moment you decide to be yourself - Coco Chanel

Zacharias.
'Ja lach maar!' Hij maakte de deur open en sloot die weer af, waarna hij de sleutel in zijn zak stopte en naar zijn bed liep. 'Met mijn ongandigheid zou het zo maar kunnen gebeuren okay,' Op het moment dat hij misschien iets te hard neerzakte op het bed wist hij dan ook nog maar net op tijd op te springen om niet ertussen te eindigen toen het inderdaa dichtklapte.
      'Misschien hé, heel misschien, kan ik beter op de grond slapen voor het echt gevaarlijk word.' Hij schoof maar een stoel naar zich toe en ging daar op zitten.

---

And I'm nothing. You've always said you want nothing.

NoStranger schreef:

Calden of Yurdill

---

"Jouw naam interesseert me niets." Calden zucht. Weer een voorbeeld van waarom hij de Ladies niet mag. Alleen al hoe arrogant ze op hem reageerde zinde hem niet. Hij was hier de bewaker en zij was de gevangene.
      Ze komt dichterbij en kijkt hem aan met een blik van afkeur. "Waarom hebben jullie de Ladies gevangen genomen?" Calden buigt wat dichter naar haar toe om dreigender over te komen. Ze mag dan wel denken dat ze geweldig is en alles, maar Calden trapt er niet in. Zij is ook enkel een mens, net zoals hij. En hij is ten minste iemand die toegeeft dat hij slechte dingen heeft gedaan.
      'Ik ben niet bang voor jou, Autumn. Dat je een lady bent betekent niet dat je het verdient om een speciale behandeling te krijgen. Je hebt geen idee wat het volk over jullie zegt. We doen het goede.'' Hij kijkt naar zijn handen, die zijn begonnen met trillen. Daarom zet hij een stap naar achteren. Hij kijkt haar weer een en gaat dan op de stoel zitten die achter hem staat.
      "Ik zal je een verhaal vertellen, wat jou niks interesseert. Toch ga ik het vertellen omdat we hier allebei nog wel even zullen zitten.'' Hij kijkt naar zijn handen en sluit dan even zijn ogen. "Er was ooit een klein jongetje. Hij was de neef van Winter Yurdill en woonde in hetzelfde paleis als zijn nicht. Zijn vader was raadgever van zijn broer, de vader van de Lady. Op een dag speelden Winter en het kleine jongetje buiten. Winter wist misschien niet eens wie dit jongetje was. Toen ze tikkertje speelden, viel het meisje. Het jongetje hielp haar en haalde haar vader erbij. De vader vroeg aan het meisje wat er gebeurde en zij antwoordde dat het jongetje haar omvergeduwd had." Even slikt Calden zijn tranen door.
      "Meteen zette de vader zijn broer en het jongetje uit het kasteel en moesten ze gaan wonen in een kasteel in het uiterste puntje van Yurdill. Sindsdien heeft hij of zijn dochter nooit meer ook maar één woord gesproken over Calden van Yurdill. Ik heb haar nooit geduwd. Op de laatste seconden van zijn leven vroeg mijn vader me haar ooit te wreken." Woede komt in me naar boven en ik spring op. Tranen springen in mijn ogen en ik kijk haar fel aan. "Ten onrechte ben ik uit het kasteel gezet. Omdat ik haar geduwd zou hebben. Dat is waarom ik dit doe. Jullie zijn allemaal hetzelfde. En nu eindelijk komt er iemand anders voor jullie in de plaats.'

Hi sorry, ik ben eventjes niet online geweest (persoonlijke reden + een belangrijke en moeilijke Duits toets), maar dit verhaal over winter gaat geheel tegen haar karakter en waarden in.

---

There is something alluring about an angel drawn to the dark side.

[Misschien slim om dat praattopic aan te maken voor dit soort situaties (: ]

[ bericht aangepast op 19 dec 2014 - 12:04 ]

---

• Hardship often prepares an ordinary person for an extraordinary destiny •

Hij weet zijn pijn goed te verbergen, maar ik ken mezelf en mijn kracht goed genoeg om te weten dat dat stuk hout hem pijn gedaan moet hebben. Ik kan wel waarderen dat hij het niet laat zien. ''Ja, nou ligt mijn arm er af.'' Zegt hij met zijn gezicht perfect in de plooi. ''Met zo'n wond zullen ze wel een andere bewaker naar je toe moeten sturen.'' Sarcasme, natuurlijk een bewaker uit Yurdill had het stuk hout simpelweg terug naar mijn hoofd geslingerd en me verteld dat de volgende keer dat ik dat flikte een vinger kwijt zou zijn, maar nee sarcasme.
'Ik hoef niets van je, ijsprinses, ik verwacht alleen maar dat je op je plek blijft zitten.' Ik kon een kleine grinnik niet onderdrukken. Blijven zitten? Ik was de winter godverdomme, ik deed nooit wat mij gezegd werd door mensen die ik niet respecteerden. 'Dat hoort niet moeilijk te zijn met dat tralies voor je kamertje. Ben je niet blij met het interieur? Niets om over te klagen, zo te zien. Zie het als een verassing vakantie.' Ik liep langzaam op de tralies af en zetten mijn handen op het koele ijzer. Hij was op een stoel gaan zitten en ik staarde hem recht aan terwijl ik het ijzer langzaam bevroor. Het spoor met ijs liep van de ijzeren spijlen naar de grond en over de grond richting zijn stoel en voeten. Het was veel te makkelijk om hem gewoon dood te laten vriezen.
‘Ik zal nooit simpel weg hier blijven zitten. Ik zal nooit stoppen met proberen te ontsnappen,’ zei ik zachtjes zodat hij een beetje moeite zou moeten doen om me te horen. ‘En als ik uit deze cel ben, zal jij de eerste zijn die ik moet vermoorden om terug naar huis te komen. Tenminste als ik me niet ga vervelen en je daarvoor al vermoord heb.’ Met die woorden liet ik de tralies los en liep ik naar het bed. Misschien was het een goed idee om de andere ladies in te lichten dat de rebellen over gegaan waren naar ontvoering. Ik sloot mijn ogen en zocht via mijn gedachten contact op met de andere ladies.
"Is een van jullie daar?"

[ bericht aangepast op 19 dec 2014 - 12:03 ]

---

There is something alluring about an angel drawn to the dark side.

PRAATTOPIC.

---

Beauty begins the moment you decide to be yourself - Coco Chanel

'Ja, lach maar!' Zach stapte de cel binnen en zakte neer op zijn krakkemikkige bed. Deze maakte een groot tegenstrijdig geluid en klapte dicht. Zach kon nog net op tijd opspringen, anders had hij er daadwerkelijk tussen gezeten.
Dit alles zorgde ervoor dat ik opnieuw weer in lachen uitbarstte, terwijl ik me nu echt vast moest grijpen aan de dichtstbijzijnde stoel, anders was ik omgevallen.
'Misschien, hè, heel misschien, kan ik beter op de grond slapen voor het echt gevaarlijk wordt,' ging Zach verder, die een stoel naar zich toe trok en daar op ging zitten.
Opnieuw rolden de tranen van het lachen over mijn wangen en greep ik naar mijn buik, die pijn ging doen van het harde lachen. Op dat moment klonk de stem van Winter helder door mijn hoofd. Is daar iemand?
Ik forceerde mezelf te stoppen met lachen en draaide me om naar het raam, waardoor ik naar buiten keek zodat Zach de wazige blik in mijn ogen niet zou zien wanneer ik terug reageerde op Winter. Winter? vroeg ik terug. [/grey]Is alles goed met je? Waar zit jij gevangen? Is iedereen oké?[/grey]
Mijn groenblauwe ogen gleden over de palmbomen en heldere bloemen van Orthane, die dan ook alleen daar groeiden. Dat betekende natuurlijk niet dat ik niet wist hoe ze heette, mijn kennis over bloemen en planten was zo groot dat ik van elke bloem en elke plant in heel Kaleo wist hoe ze eruit zagen, wat ze heetten en of ze een functie hadden voor genezing en dergelijks.
Ik draaide me terug om naar Zach. 'Maar ook al is je leven niet interessant, vertel me wat over je. Heb je broers, zussen? Wat zijn je hobby's, hoe oud ben je, waar ben je opgegroeid?' vroeg ik, terwijl ik tegenover hem op het bed plaatsnam.

---

Beauty begins the moment you decide to be yourself - Coco Chanel

Een rilling liep over Arach's rug toen het ijs als grijpende klauwen naar hem toe kroop en voor zijn voeten halt hield. Ze hadden beter een glazen muur voor Winter's cel neer kunnen zetten of, nog beter, een blok beton. Ze had haar krachten prima onder controle en daar had hij bewondering voor. Hij had er moeite mee. Wanneer zijn emoties opspeelde kon het zo hard gaan waaien dat de ruimte waarin hij zich bevond een grote chaos werd. Daarom moest hij kalm blijven, net als nu. Hij moest het kunnen controleren. Maar hij kon het zichzelf niet aanleren en hij was te koppig om hulp te vragen..
      ‘'Ik zal nooit simpelweg hier blijven zitten. Ik zal nooit stoppen met proberen te ontsnappen,’' zei winter, bijna onverstaanbaar. ‘'En als ik uit deze cel ben, zal jij de eerste zijn die ik moet vermoorden om terug naar huis te komen. Tenminste als ik me niet ga vervelen en je daarvoor al vermoord heb.’'
      Waar haalde ze het lef vandaan om hem zomaar te bedreigen? Arach's woede werd overstemd door zijn bewondering en medelijden. Hij keek toe hoe ze naar het bed toe liep en haar ogen sloot. ''Ik heb respect voor je standvastigheid.'' zei hij eerlijk. Voor een moment kreeg hij spijt van zijn keuze om zich bij de rebellen te voegen. Hij fronste. Was dit wat hij wilde? Hij was gehecht aan zijn vrijheid en voor een moment leek het onjuist om dat van een ander af te nemen. ''Maar ga er niet van uit dat jij de enige bent die iets bijzonders kan.''

---

• Hardship often prepares an ordinary person for an extraordinary destiny •

Winter. Is alles goed met je? Waar zit jij gevangen? Is iedereen oké? Ik glimlach zachtjes als ik Spring in mijn hoofd hoor.
Ik zit in Themna vast. Zit jij ook gevangen? Ik vloekte in gedachten, een niet bepaald vriendelijk woord wat Spring waarschijnlijk niet zou waarderen. Waarschijnlijk hebben ze ons alle vier tegelijkertijd gegrepen. Goed voor hen, slecht voor ons. Denk je dat ze weten van onze connectie? Ik ga overeind zitten en kijk naar de man achter de tralies.
''Ik heb respect voor je standvastigheid, maar ga er niet van uit dat jij de enige bent die iets bijzonders kan.'' Ik grinnikte zachtjes.
'Wel laat vooral zien wat je kan,' zei ik terwijl ik zo ongeïnteresseerd mogelijk naar het plafond staarde.

---

There is something alluring about an angel drawn to the dark side.