RPG Ladies of Kaleo - Topic 1. - Speeltopics

Rollen:
- Rosemary "Spring" Themna II Pebble
- Summer Willow Orthane II ComingToTheTree
- Autumn Cadence Zendreij II Sura
- Winter Yurdill II geleninja

- Bewaker in Themna II Arach Meru Eladar II Shield
- Bewaker in Orthane II Zacharias 'Zach' Surugia II Ephrya
- Bewaker in Zendreij II Camren Alistair Weyia II Enchanter
- Bewaker in Yurdill II Calden of Yurdill II NoStranger

Invullijst:
Naam:
Leeftijd:
Welk Empire: (Dit gaat om waar je vandaan komt. De bewaker van Summer komt bijvoorbeeld uit Zendreij.)
Innerlijk:
Uiterlijk:
Extra:


Regels:
- Minimaal 100 woorden.
- Maximaal 1 personage per persoon.
- Geen Mary-Sue's of Gary-Stu's.
- Je reservering blijft 72 uur staan, aka drie dagen.
- OOC tussen haakjes alleen indien nodig, anders in het -nog aan te maken- praattopic.
- Geen ruzie OOC, IC mag natuurlijk.
- +16 toegestaan.
- Bestuur alleen je eigen personage

Het begin:
De Ladies worden ontvoerd door de rebellen, waardoor er vele gevechten ontstaan. De bewakers krijgen te horen dat het eindelijk gelukt is, en dat zij de taak krijgen om de dames te bewaken. Zij zijn immers koninklijk, dus de gevangenissen zijn vrij luxe. Een van de muren is opengewerkt, waardoor ze geen enkele vorm van privacy hebben tegenover de bewakers

Credit aan Ellison, ik heb toestemming gekregen om dit eerder bestaande RPG opnieuw te openen.

[ bericht aangepast op 18 dec 2014 - 20:34 ]

---

Beauty begins the moment you decide to be yourself - Coco Chanel

[face=times]'Zacharias en Tobias, klinkt wel leuk samen,' knikte ze. 'Wat voor kleur ogen heeft hij?' Zach ging iets verzitten op zijn stoel. 'Een donkere kleur bruin, bijna zwart. Eigenlijk precies het tegenovergestelde dus.'
      'Ik wilde dat ik broers of zussen had,' Vertelde ze. 'Maar mijn broertje werd dood geboren toen ik zes was en daarna is het mijn ouders niet meer gelukt om kinderen te krijgen.' Ze bleef even stil en richtte haar blik vervolgens op haar handen. 'Broertjes zijn anders ook niet altijd even leuk hoor. Vooral niet als ze midden in de nacht voor je neus staan.'
      'Heb je nog rare eigenschappen, fetisjen of vreemde dingen die je doet?' Vroeg ze toen giechelend, één van haar benen onder zich trekkend, de ander optrekkend zodat ze haar hoofd daar op kon leggen. 'Als ik mijn vader mag geloven, houd ik mijn messen op de meest onmogelijke manier ooit vast en is het een wonder dat ik er zonder moeite mee kan gooien. Hij is er nog steeds niet overheen dat ik mijn wapens niet fatsoenlijk vast kan houden maar er wel zonder problemen mee kan vechten.' Begon hij uiteindelijk. 'En met rare eigenschappen kan ik echt uren doorgaan. Ik ben nou niet wat tegenwoordig normaal word genoemd.'

[ bericht aangepast op 20 dec 2014 - 12:24 ]

---

And I'm nothing. You've always said you want nothing.

|Arach Meru Eladar|

Hij luisterde aandachtig toen ze begon te vertellen. ''Yurdill is een simpel land. Iedereen word er als gelijke gezien. Het weer is genadeloos, de wet vaak ook, maar het is er prachtig. In de ochtend glinstert de vers gevallen sneeuw en in de avond kleurt de lucht soms groen met noorderlicht. We hebben niet veel bloemen, de meeste sterven door de kou, maar soms vind je edelweiss in de bergen. Een klein dapper en koppig bloempje.''
      Zijn mondhoeken krulde omhoog. Hij had het noorderlicht nog nooit gezien, maar had er wel genoeg van gehoord om te weten dat het prachtig moest zijn. De manier van de natuur om kale plekken op te vrolijken. Ze moest haar land vast missen. Maar wat was het vergeleken met Themna? Er ging niets boven de schoonheid van zijn land, er ging niets boven de groene velden.. Zijn glimlach verdween. ''Als je net als die edelweiss bent overleef je dit alles wel.'' zei hij spottend.
      Toch leken haar gedachten al weer ergens anders naar uit te gaan. Waar was ze mee bezig? ''Gaat het?'' met een wantrouwende blik in zijn ogen keek hij haar aan. Hij wist niet waar ze met haar hoofd zat, maar het was niet hier.

[ bericht aangepast op 20 dec 2014 - 13:16 ]

---

• Hardship often prepares an ordinary person for an extraordinary destiny •

---

"Dankjewel, Calden," antwoord de Lady van Zendreij. Calden blijft op een afstandje staan kijken. Hij is ten slotte de bewaker, dus hoeft hij zich helemaal nergens voor te schamen. Zij is de gevangene en zal moeten doen wat hij zegt. Als hij het zo in zijn hoofd zegt klinkt het alsof hij zeker van zijn zaak is, hoewel hij dat totaal niet is.
      "Hoe lang willen jullie ons gevangen houden? Wat gaat er met de Ladies gebeuren?" Calden kijk haar niet aan. Zelf weet hij eigenlijk heel weinig over dit gebeuren. Hij weet alleen dat hij haar moet bewaken tot hij een andere opdracht krijgt. Zelf vindt hij het niet erg dat hij weinig weet, hij krijgt zijn wraak en daarna kan hij verder gaan met zijn leven. Opzoek naar een goede baan en natuurlijk een familie.
      "Dat is niet aan jou om te vragen. Zolang jij onder mijn hoede bent, is de afspraak dat jij niks vraagt over dingen die jij niet mag weten. Ik heb niet het idee dat jij te dom bent om te weten wat nou de vragen zijn die je mag stellen. Natuurlijk mag je wel altijd een gezellig praatje maken. Of nou ja, proberen te maken. Ik weet niet of ik wel zin heb om met jou te praten."
      Calden heeft er altijd al van gehouden om de baas te spelen. Zo is hij opgegroeid. Zijn vader heeft hem altijd verteld dat hij de hogere rang is en dat er maar weinig mensen zijn die boven hem staan. Natuurlijk moet hij luisteren naar de rebellenbazen, maar dat is het dan ook. Hij is nog nooit zo vrij geweest.

[ bericht aangepast op 20 dec 2014 - 14:24 ]

---

Spoiler alert: you will save yourself

Summer Willow Orthane

---

Mijn bewaker fronst.
'De naam is Camren,' vervolgt hij. Een achternaam heeft hij blijkbaar niet. 'Nog meer vragen die mevrouw moeten weten voordat ze en dutje gaat doen?' vraagt hij erachteraan. Het sarcasme druipt ervan af. Met moeite houdt ik mijn gezicht in de plooi. Is hij doof?
'Ja, zoals ik al vroeg...' zeg ik geduldig. 'Wat is het hele punt van ons gevangen nemen?'
Autumn, mijn bewakerk heet Camren. Enig idee wie hij is? vraag ik, terwijl ik nog steeds wacht op een antwoord van Spring.
Met een diepe zucht laat ik me op het bed zakken. Hoe kom ik hier weg? En nee, verleiden is geen optie.
Dan valt de oplossing ineens naar binnen. Zonballen. Mijn gave om zonballen te creeren. Het is niet alleen om een ruimte op te warmen en op te lichten. Ik kan ze ook vuren. Naar mijn bewaker.
Maar wat is het punt? Hij raakt verbrand. Maar bevrijd dat mij?
Uiteindelijk besluit ik nog maar even te wachten voordat ik mijn gave gebruik. Mijn geheime wapen.

---

“A queen will always turn pain into power.”

'Als je net als die edelweiss bent overleef je dit alles wel.'' zei hij spottend. Ik draai met mijn ogen en gooi zonder er verder bij na te denken een sneeuwbal naar zijn hoofd. Fuck, dat was niet de bedoeling. Dat deed ik alleen naar hele oude vrienden. Wat was ik in godsnaam aan het doen?
O, tering, deze situatie is zo niet goed voor me. ''Gaat het?'' Ik draaide me met een ruk naar hem om en voelde ineens hoe benauwd ik het had. Wacht ging de temperatuur van mijn cel nu omhoog? Dat was niet goed. Als het te warm werd kon ik mijn krachten niet meer gebruiken.
'Ik voel me niet goed,' zeg ik en het klinkt veel te zwakjes naar mijn idee. Meiden, probleem! Probleem! Ik was nog nooit in heel mijn leven flauw gevallen en ik wilde daar geen verandering in brengen, maar ik begon zwarte vlekken te zien. 'Wat is je naam?' Het was stom dat ik dat nu pas vroeg, maar ik moest iets hebben om me af te lijden. De temperatuur in de cel bleef maar stijgen en ik voelde hoe zweet druppeltjes langs mijn lichaam begonnen te lopen. Voor even was ik te trots om mijn trui uit te trekken, maar als ik flauw zou vallen van de hitte zou dat mijn situatie niet helpen. Mijn trui ging uit en ik zat nu alleen nog in een dun topje in de cel. 'Ik voel me echt niet goed.' Ik viel voorover en alles werd zwart.

---

There is something alluring about an angel drawn to the dark side.

|Arach Meru Eladar|

Arach schrok toen een plotselinge sneeuwbal tegen zijn gezicht aan kwam. ''Oké, dat heb ik wel verdient.'' hij lachte en veegde met de rug van zijn hand het sneeuw van zijn voorhoofd.
      ''Ik voel me niet goed,'' hoorde hij haar zeggen. Hij wende zijn blik naar haar toe en zag dat ze het warm had, niet zomaar warm, maar benauwd. ''Wat is je naam?'' ze trok haar trui uit.
      ''Rustig aan, ijsprinses.'' hij fronste zijn wenkbrauwen en stond op. Ze zag er beroerd uit, zweetdruppels liepen over haar lichaam.
      'Ik voel me echt niet goed.''
      ''Ik zie het.'' hij liep iets dichterbij maar ze viel al voorover.
      Zonder er goed over na te denken opende hij de celdeur en liep hij naar binnen. Hij hurkte naast haar neer en legde zijn wijsvinger op haar nek, ze had nog een hartslag. Hij zuchtte opgelucht. Ze was flauwgevallen. Lente dreef winter uit. De temperatuur was te hoog voor haar. Hij zuchtte gefrustreerd, de rebellen waren zo slim en toch hadden ze de lady van Yurdill hier naartoe gestuurd. Hij moest het kouder maken, hij moest het laten waaien.
      Hij balde zijn handen tot vuisten en ademde diep in en uit. Voorzichtig opende hij ze weer; een koude wind vulde de ruimte. Geen chaotische wind, zoals meestal gebeurde wanneer hij zijn krachten gebruikte, maar een kalme bries die de cel verkoelde. Het was alsof haar aanwezigheid hem hielp om zijn krachten te beheersen. Afwachtend en bezorgd keek hij naar de jonge vrouw die voor hem lag. Hij zou haar zijn naam vertellen wanneer ze zou ontwaken. Kom op, word wakker.

---

• Hardship often prepares an ordinary person for an extraordinary destiny •

Ik weet niet hoe lang ik buiten bewustzijn was, maar wel dat toen ik wakker werd er een heerlijke koele wind over me heen blies. Het was niet zoals de gure wind in Yurdill, maar een koel briesje die mijn huid streelde.
'Kom op, word wakker.' Met moeite opende ik mijn ogen en zag mijn bewaker over me heen staan. Zijn handen waren tot vuisten gebald en hij keek me bezorgd aan.
'Wel dit is een stuk beter dan met die vaas,' mompelde ik terwijl ik overeind probeerde te komen, wat niet lukte. 'Blijf vooral doorgaan.'

---

There is something alluring about an angel drawn to the dark side.

|Arach Meru Eladar|

Arach voelde hoe zijn zorgen als een zware last van zijn schouders gleden toen Winter haar ogen opende. Hij stond op en haalde zijn handen door zijn donkere haren, de wind stopte. Als hij haar zou verliezen dan was hij niets alleen zijn baan kwijt, maar stond hem hoogstwaarschijnlijk ook een galg te wachten. Hij schrok bij de gedachten. Niet eens zozeer om zichzelf, maar vooral om zijn moeder en zijn zusjes die geen inkomen zouden hebben als hij weg was. Zijn vader verspilde al hun welverdiende geld aan nodeloze dingen.
      Hij schoof de gedachten van zich af en liet de frisse lucht weer aan zijn handen ontsnappen.
      ''Wel dit is een stuk beter dan met die vaas,'' zei Winter binnensmonds. ''Blijf vooral doorgaan.''
      Hij schonk haar een schuine glimlach, liep de cel weer uit en sloot deze. ''Sorry majesteit, ik ben uw slaafje niet.'' toch deed hij het. omdat hij aan haar zag dat ze dit niet speelde, maar dat ze hier eerlijk over was. Dat bewonderde hij, oprechte eerlijkheid. ''Ik heet Arach.''

---

• Hardship often prepares an ordinary person for an extraordinary destiny •

'Sorry majesteit, ik ben uw slaafje niet,' zei hij met een grijns. Toch bleef hij door gaan en ik was daar ongelofelijk Dankbaar voor. 'Ik heet Arach.'
'Arach,' zei ik zachtjes. 'Dat betekend held.' Ik kon een kleine glimlach niet onderdrukken. Ik probeerde opnieuw overeind te komen en deze keer lukte het wel. Ik ging op het bed zitten en liet de wind in mijn gezicht blazen. Vanuit mijn oog hoek zag ik dat de deur van de cel openstond, maar ik was nog niet sterk genoeg om mezelf hieruit te vechten. Even dacht ik er aan of ik hem zou vragen om over zijn leven te vertellen, maar hem leren kennen zou het alleen moeilijker maken als ik hem misschien moest vermoorden tijdens mijn ontsnapping. 'Ik heb nooit begrepen waarom mijn vader me Winter genoemd heeft. Ik bedoel, we heten allemaal naar de seizoenen, maar ik had ook graag een eigen naam gewild.' Het was raar van me om te zeggen. Ik sprak nooit zo open naar een vreemdeling, maar ach wat kon hij met deze informatie doen. 'Door me geen eigen naam te geven heb ik altijd het idee gehad dat ik niet van mezelf was. Alsof ik altijd alleen aan het land behoord heb en nooit een eigen persoon geweest ben. Misschien dat ik mezelf nog een naam kan geven, maar ik weet het niet. Namen krijg je altijd van anderen.' Ik was aan het bazelen en besloot direct dat ik de warmte de schuld gaf. Ja, het was zeker weten de schuld van de warmte.

---

There is something alluring about an angel drawn to the dark side.

|Arach Meru Eladar|

''Arach. Dat betekend held.'' Winter glimlachte.
      Arach had nog nooit over zijn naam nagedacht. Het was altijd een simpel woord waarmee je, je voorstelde aan onbekenden wiens naam je nog niet wist. Hij had de betekenis nog nooit gehoord, het was vreemd om het uit de mond van een vreemde te horen. Zijn mondhoeken krulde omhoog.
      'Ik heb nooit begrepen waarom mijn vader me Winter genoemd heeft. Ik bedoel, we heten allemaal naar de seizoenen, maar ik had ook graag een eigen naam gewild.'' de lady van Yurdill was op het bed gaan zitten. ''Door me geen eigen naam te geven heb ik altijd het idee gehad dat ik niet van mezelf was. Alsof ik altijd alleen aan het land behoord heb en nooit een eigen persoon geweest ben. Misschien dat ik mezelf nog een naam kan geven, maar ik weet het niet. Namen krijg je altijd van anderen.''
      Hij knikte instemmend. Zo'n held voelde hij zich immers niet; eerder iemand die de ene fout na de andere maakte. Maar hij zou zijn naam niet veranderen, want hoe hij anders moest heten wist hij niet. ''Hoe zou je willen heten?'' vragend keek hij haar aan. ''Philana? Laela? Grace? Het moet vreemd zijn om je hele leven al voorbestemd te hebben vanaf je geboorte.'' hij was nieuwsgierig. Haar leven moest heel anders zijn geweest dan de zijne.

---

• Hardship often prepares an ordinary person for an extraordinary destiny •

Hoe zou je willen heten?'' Hij keek me vragend aan. ''Philana? Laela? Grace?'
'Philana betekend aanbiddelijke, Grace betekend vriendelijkheid en zegen,' zei ik met een klein glimlachje. 'Klinkt niet echt passelijk.' Ik was even stil. 'Ik heb geen flauw idee wat Laela betekend. Dus als ik uit die drie moet kiezen word het Laela.'
'Het moet vreemd zijn om je hele leven al voorbestemd te hebben vanaf je geboorte.' Ik verstijfde zodra hij dat zei.
'Niet vreemd... Ik weet niet anders. In Yurdill doe je wat je moet doen om jezelf en anderen in leven te houden. Ik zou Lady van Yurdill worden en mijn mensen in leven houden. Dat is mijn taak, de zin van mijn leven, zonder dat ben ik niets.' Ik was even stil. 'Ik kan mezelf wel een nieuwe naam geven, maar ik kan mezelf geen nieuwe zin geven. Ik ben Winter van Yurdill, mijn vader liet me al geen ruimte vrij om iets anders te zijn. Winter en Yurdill horen samen, los van elkaar kunnen ze niet bestaan. Ik zit vast aan dat land. Mijn land.' Ik had geen zin meer om met hem te praten. Ik rolde me op tot een bolletje en hoopte dat hij me eventjes alleen liet.
Hoe gaat het met jullie meiden? vroeg ik de anderen om mezelf van mijn gedachten gang af te leiden.

---

There is something alluring about an angel drawn to the dark side.

|Arach Meru Eladar|

''Philana betekend aanbiddelijke, Grace betekend vriendelijkheid en zegen. Klinkt niet echt passelijk.'' zei Winter
      Arach zag niet in waarom ze niet zou kunnen voldoen aan die beschrijvingen. Hij kon zich niet indenken dat ze geen zegen was voor haar ouders, dat ze geen mannen had die haar aanbeden. Hij had nog maar weinig vriendelijkheid van haar gezien. Maar wie was hij om haar daar over te oordelen? Hij kende haar niet goed genoeg en hij had haar van haar vrijheid beroofd.
      ''Ik heb geen flauw idee wat Laela betekend. Dus als ik uit die drie moet kiezen word het Laela.''
      ''Jij mag de naam kiezen die jij wilt. Ook al is het een ander dan Laela.'' dat was iets dat hij haar wel gunde vlak voor de rebellen zouden doen wat ze dan ook met haar van plan waren. Hij had er eigenlijk amper naar gevraagd, hij wist enkel dat hij haar moest bewaken.
      Hij schrok van het antwoord dat ze op zijn vraag gaf. ''Niet vreemd... Ik weet niet anders. In Yurdill doe je wat je moet doen om jezelf en anderen in leven te houden. Ik zou Lady van Yurdill worden en mijn mensen in leven houden. Dat is mijn taak, de zin van mijn leven, zonder dat ben ik niets.'' vertelde ze.
      Hij verbaasde zich over haar plotselinge directheid en kon het er niet mee eens zijn. ''Je zegt het juist, het is je taak, maar het is niet wie je bent. Je bent niet je taak, je hoort je eigen persoon te zijn.'' hij was wel bewaker maar hij was ook Arach; een simpele jongeman uit Themna die eerder zijn hersenen gebruikte dan zijn spieren.
      Winter vertelde verder. ''Ik kan mezelf wel een nieuwe naam geven, maar ik kan mezelf geen nieuwe zin geven. Ik ben Winter van Yurdill, mijn vader liet me al geen ruimte vrij om iets anders te zijn. Winter en Yurdill horen samen, los van elkaar kunnen ze niet bestaan. Ik zit vast aan dat land. Mijn land.''
      Hij keek naar haar en zag dat ze al geen behoefte meer had aan zijn geklets. Hij had een gevoelige snaar geraakt. ''Van mij mag je zijn wie je wilt.'' zolang ze maar in deze cel blijven zou. '

---

• Hardship often prepares an ordinary person for an extraordinary destiny •

Zach vertelde me dat zijn broertje donker bruine ogen heeft, wat ik me goed kon voorstellen. Het kwam namelijk vaker voor dat mensen met zwart haar donkere ogen hadden, in plaats van de felblauwe kleur die Zach bezat.
'Broertjes zijn anders ook niet altijd even leuk hoor,' ging hij verder, wat een glimlach op mijn gezicht veroorzaakte. 'Ach, je hebt ook leuke dingen aan broertjes. Ook zij worden groot,' glimlachte ik. Nadat hij zij hobby's verteld had, grijnsde ik speels naar hem. 'Dus eigenlijk is je enige hobby messen werpen? Wauw, impressive. Vind je geen andere dingen leuk om te doen? Lezen, een instrument spelen,' ik dacht even na over nog een hobby. 'Misschien zelfs koken of bakken?'
Ik stond op en liep naar hem toe, zodat ik voor hem stond. Twijfelend stak ik mijn arm naar hem uit, raakte zijn schouder vederlicht aan, voor een paar seconden, en trok toen mijn arm terug, voor het geval hij het niet fijn zou vinden als ik hem aan zou raken. Ik glimlachte naar hem. 'Het maakt niet uit dat je niet normaal bent, normaal is saai. Daarnaast, rare eigenschappen maken je uniek en bijzonder.'
Op dat moment hoorde ik Summer in mijn hoofd. Zach was een van haar beste vrienden? Mijn blik, die opnieuw afgedwaald was richting het raam, schoten terug naar mijn bewakers gezicht. Vraag wat zijn ouders doen, vroeg Summer me. Ik hoefde het niet eens te vragen, omdat ik het antwoord het al weet. Zijn vader maakt wapens voor het land, antwoordde ik. Ik sloeg mijn armen over elkaar en leunde tegen de muur. Winter voegde zich ertussen, vragend hoe het met ons was. Oh, prima hoor. Behalve het feit dat ik opgesloten zit in een cel en hier mijn tijd uit moet zitten.
'Ken je Summer persoonlijk?' vroeg ik Zach, uit nieuwsgierigheid, maar deels ook ter controle. Hoe moest ik hier nou op reageren?

---

Beauty begins the moment you decide to be yourself - Coco Chanel

Zacharias.
'Ik vraag me af of dat kind ooit groot gaat worden dan. Als hij zo als mij is blijft hij zelfs wanneer 'ie negentien is stiekem een groot kind.' Hij grinnikte even. 'En jawel hoor, maar laten we even beginnen met het feit dat ik een concentratie van een kleuter heb en met lezen dus zo weer afgeleid ben, en koken kan ik gewoon niet.' Ze raakte zacht zijn schouder aan en zijn eerste reactie was zacht in haar pols bijten. Het was niet hard of pijnlijk, eerder vaag.
      'En ik ben erg random en raar, maar dt ha je waarschijnlijk allang door.' Hij glimlachte even en keek naar haar terwijl ze met haar armen over elkaar stond. 'Ken je Summer persoonlijk?'
      Even viel hij stil. 'Ja,' zei hij uiteindelijk. 'Ze was een goede vriendin van me. Mijn enige vriendin, om eerlijk te zijn.'

---

And I'm nothing. You've always said you want nothing.

'En jawel hoor,' antwoordde Zach op mijn opmerking over zijn hobby's, 'maar laten we even beginnen met het feit dat ik een concentratie van een kleuter heb en met lezen dus zo weer afgeleid ben, en koken kan ik niet.' Hij beet zacht in mijn pols, wat ervoor zorgde dat ik een wenkbrauw op trok. 'Je bent toch geen kannibaal hoop ik, die gepland heeft om me in duizend kleine stukjes te snijden en me te koken als avondeten?' Mijn toon klonk speels, maar toch nam ik een ministapje naar achteren, zodat ik met mijn rug tegen de muur kon leunen. Summer was dus zijn enige vriendin, oké. Hoe komt het dat hij me dit niet verteld heeft?
'Waarom was?' vroeg ik hem. 'Gaan jullie niet meer met elkaar om?' Ik was echt geïnteresseerd geraakt in deze jongen. Ik voelde dat hij geen vlieg kwaad deed, zelfs met zo' n rare hobby als messen werpen.

---

Beauty begins the moment you decide to be yourself - Coco Chanel