RPG Ladies of Kaleo - Topic 1. - Speeltopics

Rollen:
- Rosemary "Spring" Themna II Pebble
- Summer Willow Orthane II ComingToTheTree
- Autumn Cadence Zendreij II Sura
- Winter Yurdill II geleninja

- Bewaker in Themna II Arach Meru Eladar II Shield
- Bewaker in Orthane II Zacharias 'Zach' Surugia II Ephrya
- Bewaker in Zendreij II Camren Alistair Weyia II Enchanter
- Bewaker in Yurdill II Calden of Yurdill II NoStranger

Invullijst:
Naam:
Leeftijd:
Welk Empire: (Dit gaat om waar je vandaan komt. De bewaker van Summer komt bijvoorbeeld uit Zendreij.)
Innerlijk:
Uiterlijk:
Extra:


Regels:
- Minimaal 100 woorden.
- Maximaal 1 personage per persoon.
- Geen Mary-Sue's of Gary-Stu's.
- Je reservering blijft 72 uur staan, aka drie dagen.
- OOC tussen haakjes alleen indien nodig, anders in het -nog aan te maken- praattopic.
- Geen ruzie OOC, IC mag natuurlijk.
- +16 toegestaan.
- Bestuur alleen je eigen personage

Het begin:
De Ladies worden ontvoerd door de rebellen, waardoor er vele gevechten ontstaan. De bewakers krijgen te horen dat het eindelijk gelukt is, en dat zij de taak krijgen om de dames te bewaken. Zij zijn immers koninklijk, dus de gevangenissen zijn vrij luxe. Een van de muren is opengewerkt, waardoor ze geen enkele vorm van privacy hebben tegenover de bewakers

Credit aan Ellison, ik heb toestemming gekregen om dit eerder bestaande RPG opnieuw te openen.

[ bericht aangepast op 18 dec 2014 - 20:34 ]

---

Beauty begins the moment you decide to be yourself - Coco Chanel

Summer Willow Orthane

---

Nog voor dat mijn bewaker heeft geantwoord, hoor ik ineens een stem in mijn hoofd.
Is een van jullie daar?
Winter. Spring antwoord meteen op haar.
Winter. Is alles goed met je? Waar zit jij gevangen? Is iedereen oké?
Ik zit in Themna vast. Zit jij ook gevangen? antwoord Winter op haar. Daarna vloekt ze, waardoor ik moet glimlachen. Typisch Winter.
Waarschijnlijk hebben ze ons alle vier tegelijkertijd gegrepen. Goed voor hen, slecht voor ons. Denk je dat ze weten van onze connectie? vervolgt ze.
Jongens. Ik zit in Zendreij. Met een vage bewaker die me niet wilt vertellen wat er aan de hand is. Wat is er aan de hand? meng ik me met hun. Misschien hebben hun wel aardige gasten. Oké, lijkt me sterk. Maar dan nog.

[ bericht aangepast op 19 dec 2014 - 15:26 ]

---

“A queen will always turn pain into power.”

De lady van Themna begon enkel maar harder te lachen toen hij bijna tussen zijn bed vast kwam te zitten. Uiteindelijk stopte ze met lachen en nam ze plaats op het bed, zodat ze voor hem zat. 'Maar ook al is je leven niet interessant, vertel me wat over je. Heb je broers, zussen? Wat zijn je hobby's, hoe oud ben je, waar ben je opgegroeid?'
      'Okay dan. Te beginnen heb ik heb een kleiner broertje van vijf.' Begon hij. 'Het zou overigens wel kunnen dat die kleine etter een van deze dagen binnen komt stormen omdat hij er achter is waar ik zit.' Hij grinnikte even bij het idee van de kleine Tobias die de cellen binnen zou komen stormen. Het jongetje volgde hem eigenlijk overal en er was hem opzettelijk niets over de hopelijk tijdelijke locatie van Zach verteld. 'Qua hobby's doe ik niet veel. Ik ben opgegroeid in een redelijk strenge familie die hier dus letterlijk om de hoek woont. Meer dan doen wat me werd opgedragen mocht ik niet, dus vermaakte in me met het maken van wapens en het hanteren ervan.' Hij zweeg even. 'Ik ben nu net een paar weken negentien jaar oud trouwens.' Antwoordde hij uiteindelijk op de laatste vraag.

---

And I'm nothing. You've always said you want nothing.

Arach had kunnen weten dat het niet slim was om die woorden er zomaar uit te gooien.
      ''Wel laat vooral zien wat je kan,'' hoorde hij haar zeggen.
      Hij kon niet meer terug nu. Ze zou denken dat hij een lafaard was als hij nu terugdeinsde, ze zou hem onderschatten. ''Prima!'' hij sprong op van zijn stoel en negeerde het stemmetje in zijn hoofd dat hem vertelde dat dit geen goed idee was.
      Hij keek de kamer rond en concentreerde zich op het stuk hout dat ze eerder naar hem toe had gegooid. Hij strekte zijn armen naar voren en voelde hoe een grote hoeveelheid wind aan zijn handen ontsnapte. Het stuk hout werd omhoog getild door de kracht van de koele lucht. Als hij rustig bleef moest het hem lukken, kalm blijven, beheerst blijven, te laat.
      De stoelpoot vloog tegen een bloempot aan en deed het met tafeltje en al doen omvallen. Meteen trok Arach zich terug. Hij durfde Winter bijna niet aan te kijken. Zijn bleke gezicht kreeg een rode kleur. Hij had naar het wijze stemmetje in zijn hoofd moeten luisteren.

[ bericht aangepast op 19 dec 2014 - 16:19 ]

---

• Hardship often prepares an ordinary person for an extraordinary destiny •

Ik kon het niet laten om afkeurend mijn hoofd te schudden toen een bloempot verderop van de tafel gegooid werd. Aan zijn houding te zien was het overduidelijk niet zijn bedoeling geweest.
Welke idioot leerde niet zijn krachten beheersen? Dit zou nooit toegestaan zijn in Yurdill. Het was veel te gevaarlijk, voor jezelf en voor anderen, om je krachten niet onder controle te hebben.
Jongens. Ik zit in Zendreij. Met een vage bewaker die me niet wilt vertellen wat er aan de hand is. Wat is er aan de hand? Hoorde ik Summer in mijn hoofd.
Hé Sum. We zijn ontvoerd door rebellen. Ze mogen ons niet. Mijn blik ging weer naar mijn bewaker. Iemand enig idee hoe ik mijn bewaker aan het praten kan krijgen? Ik keek nog eens goed naar hem en zag dat hij knal rood was. Volgens mij heb ik hem gebroken en niet op de letterlijke botten-gebroken-smeek-om-genade-manier waarop ik hem graag wil zien.

---

There is something alluring about an angel drawn to the dark side.

Arach's gezicht werd weer serieus. Waar was hij mee bezig? Hij had zijn krachten nog nooit nodeloos gebruikt. Hij herinnerde zich nog dat hij er achter kwam. Zijn vader was woest geweest en had hem net zo lang door elkaar geschud tot hij beloofd had dat hij ze niet gebruiken zou. Nu had hij zich voor schut gezet. Dit was precies waar zijn vader hem voor gewaarschuwd had. Het verbaasde hem nog dat ze niet moest lachen. Ze lag daar maar stilletjes en op de een of andere manier stond het hem niet aan.
      ''Dus,'' hij liep naar de stoel toe en ging weer zitten, alsof het ongelukje van net niet was gebeurd. ''wat is Yurdill voor land?'' hij was oprecht nieuwsgierig. Hoewel hij alleen maar negatieve dingen had gehoord kon hij niet geloven dat, dat helemaal waar was.

[ bericht aangepast op 19 dec 2014 - 17:10 ]

---

• Hardship often prepares an ordinary person for an extraordinary destiny •

'Okay dan. Te beginnen heb ik heb een kleiner broertje van vijf,' begon Zach, die ik eindelijk aan het praten kreeg over zichzelf. 'Het zou overigens wel kunnen dat die kleine etter een van deze dagen binnen komt stormen omdat hij er achter is waar ik zit.' Hij grinnikte even en er verscheen een glimlach op mijn gezicht. Wat schattig, een klein broertje!
'Qua hobby's doe ik niet veel. Ik ben opgegroeid in een redelijk strenge familie die hier dus letterlijk om de hoek woont. Meer dan doen wat me werd opgedragen mocht ik niet, dus vermaakte in me met het maken van wapens en het hanteren ervan.' Hij viel even stil. 'Ik ben nu net een paar weken negentien jaar oud trouwens.'
Ik glimlachte lief naar hem. Hoewel hij pas een paar weken negentien was, was hij nog steeds ouder dan ik. Ik was vorige week pas negentien geworden. 'Wat leuk, een klein broertje!' Tegelijkertijd galmden de stemmen van Summer en Winter door mijn hoofd. Summer had een lastige bewaker, aangezien hij haar niets wilde vertellen en Winter was, zoals altijd, erg wreed tegen haar bewaker geweest. Ik grinnikte er heel zachtjes door, hopend dat Zach het niet zou merken, anders zou ik een smoes moeten bedenken. Ik dacht namelijk niet dat hij het erg op prijs zou stellen als ik hem zou vertellen dat ik contact had met de andere drie ladies. Of wel?
Winter vroeg om een plan om haar bewaker te laten praten en op dat moment schoot er een idee in me op, waarvan ik nooit gedacht had dat ik zoiets kon bedenken. We kunnen onze bewakers verleiden? stelde ik met een onschuldige stem voor. Misschien helpen ze ons hier dan uit. Mijn bewaker heeft het sowieso niet zo op de rebellen, het verbaasd me nog steeds dat ze hem uitgekozen hebben om mij te bewaken. Niet dat ik het erg vind, hij is best wel… schattig.
'Hoe heet je broertje?' vroeg ik Zach toen, een pluk van mijn haar rond mijn vinger draaiend. 'Lijkt hij op jou?'

---

Beauty begins the moment you decide to be yourself - Coco Chanel

---

"Her heart was a secret garden, and the walls were very high."

Summer Willow Orthane

---

Hé Sum. We zijn ontvoerd door rebellen. Ze mogen ons niet, zegt Winter. Iemand enig idee hoe ik mijn bewaker aan het praten kan krijgen? Volgens mij heb ik hem gebroken en niet op de letterlijke botten-gebroken-smeek-om-genade-manier waarop ik hem graag wil zien.
Wauw, Winter. Wauw.
We kunnen onze bewakers verleiden? stelt Spring voor. Verleiden? Ja dahag. Misschien helpen ze ons hier dan uit. Mijn bewaker heeft het sowieso niet zo op de rebellen, het verbaasd me nog steeds dat ze hem uitgekozen hebben om mij te bewaken. Niet dat ik het erg vind, hij is best wel… schattig,vervolgt ze. Volgens mijn heeft Spring geen problemen met het hele verleiden.
Je zit toch in Orthane? Hoe heet je bewaker? Misschien ken ik hem wel, vraag ik haar.

---

“A queen will always turn pain into power.”

Spring glimlachte vriendelijk. Dit zou nog wel uit te houden moeten zijn. Ze leek geen problemen met hem te hebben en Zach moest bekennen de lady wel aardig te vinden. 'Wat leuk, een klein broertje!' Bracht ze uit. Ze moest even grinniken en hij kantelde vragen zijn hoofd iets. 'Zo grappig?' Hij glimlachte er vriendelijk bij.
      'Hoe heet je broertje?' Ze draaide een pluk van haar blonde haren tussen haar vingers. 'Lijkt hij op jou?' Zacharias leunde weer iets naar voren met zijn armen op zijn benen. 'Hij heet Tobias. Hij is de kleine, misschien wat agressievere versie van mij inderdaad. Als ik mijn moeder mag geloven zag ik er precies zo uit toen ik klein was, alleen hebben zijn ogen geen blauwe kleur.'

---

And I'm nothing. You've always said you want nothing.

Zacharias kantelde vragend zijn hoofd even toen ik grinnikte, maar vroeg niet verder, waar ik stiekem wel blij mee was. Hij leunde naar voren. 'Hij heet Tobias. Hij is de kleine, misschien wat agressievere versie van mij inderdaad. Als ik mijn moeder mag geloven zag ik er precies zo uit toen ik klein was, alleen hebben zijn ogen geen blauwe kleur,' vertelde hij me en ik stelde me hem voor, klein en vrolijk rennend door de duinen van Orthane.
'Zacharias en Tobias, klinkt wel leuk samen,' knikte ik. 'Wat voor kleur ogen heeft hij?' vroeg ik, nieuwsgierig naar de kleine dingen in Zach's leven, die zo anders was als het mijne. Ik nam opnieuw plaats op het bed, maar ditmaal recht tegenover Zach.
In mijn achterhoofd hoorde ik Summer vragen hoe mijn bewaker heette, aangezien zij hem misschien zou kennen. Dat zou toevallig zijn, antwoordde ik terug. Maar zijn naam is Zacharias. Hij heeft zwart haar en felblauwe ogen die je niet zomaar vergeet. Terwijl ik dit zei, ontmoette mijn groenblauwe kijkers even die van Zach, terwijl ik naar hem glimlachte.
'Ik wilde dat ik broers of zussen had,' vertelde ik hem. 'Maar mijn broertje werd dood geboren toen ik zes was en daarna is het mijn ouders niet meer gelukt om kinderen te krijgen.' Ik bleef even stil, liet mijn blik door de kamer glijden en keek toen een aantal seconden naar mijn handen, die samen gegrepen in mijn schoot lagen.
'Heb je nog rare eigenschappen, fetisjen of vreemde dingen die je doet?' vroeg ik toen giechelend, één van mijn benen onder me trekkend, de ander optrekkend zodat ik mijn hoofd daar op kon leunen.

---

Beauty begins the moment you decide to be yourself - Coco Chanel

'Wat is Yurdill voor land?' vraagt mijn bewaker op het moment dat Spring zegt: We kunnen onze bewakers verleiden? stelde ik met een onschuldige stem voor. Misschien helpen ze ons hier dan uit. Mijn bewaker heeft het sowieso niet zo op de rebellen, het verbaasd me nog steeds dat ze hem uitgekozen hebben om mij te bewaken. Niet dat ik het erg vind, hij is best wel… schattig.
'WAT?!' Ik schreeuw het bijna hard op. Verleiden zijn jullie gek geworden? Ik steek mijn eigen ogen nog liever uit... Nee serieus ik kan echt niet flirten of zo, kunnen we niet gewoon proberen te ontsnappen en ze bewusteloos slaan? Ik kijk naar mijn bewaker. Flirten met hem? Ach waarom niet proberen, ik kon toch nergens heen.
'Yurdill is een simpel land. Iedereen word er als gelijke gezien. Het weer is genadeloos, de wet vaak ook, maar het is er prachtig. In de ochtend glinstert de vers gevallen sneeuw en in de avond kleurt de lucht soms groen met noorderlicht. We hebben niet veel bloemen, de meeste sterven door de kou, maar soms vind je edelweiss in de bergen. Een klein dapper en koppig bloempje.' Ik was even stil. Verleiden,serieus meiden? Hoe verleid je in godsnaam iemand die je ontvoerd heeft? Hoe verleid ik in Godsnaam iemand die in Themna, no offense, is geboren. Ik weet niets van Themna behalve dat er bloemen zijn en ik heb hem al over de bloemen in Yurdill verteld!

---

There is something alluring about an angel drawn to the dark side.

Summer Willow Orthane

---

Dat zou toevallig zijn, maar zijn naam is Zacharias. Hij heeft zwart haar en felblauwe ogen die je niet zomaar vergeet.
Mijn mond valt open. Wat the hell. Zach?
ZACH? roep ik naar Spring. Ondertussen hoor ik Winter tekeergaan over hoe slecht het verleiden plan is. Ik probeer mezelf te kalmeren. Van iedereen, iedereen, had ik het verwacht. Behalve van Zach. Waarom? Waarom.
Winter is uitgeraast, dus ik begin met praten. En of ik hem ken, vertel ik Spring. Hij is één van mijn beste vrienden.

---

“A queen will always turn pain into power.”

Camren Weyia of Zendreij.

"Nou, wat een verrassing zeg... Maar waar ben ik?" Het blijft even stil, haar ogen gesloten. "Zendreij," zegt ze dan tegen zichzelf.
Het is een kat en muis spel om haar gedachten te blijven lezen. Hoogstwaarschijnlijk schiet het van vrouwe Autumn naar haar eigen helpers in haar land. Het enige wat ik hier kan doen is wachten tot ze ze allemaal weer op een rijtje heeft. Het zal me niets verbazen als dit nog lang gaat duren.
Vrouwe Orthane beent heen en weer door de cel. Haar lichaamstaal vertelt me dat ze hier niet van geniet. Ik moet eerlijk zeggen, maar dit is mijn taak. En ik zal hem met uiterste precisie uitvoeren. Met haar hand op haar heup legt ze zichzelf op het bed neer bij de buitenmuur. Ze kijkt op, naar mij. -Waar anders wil ze naar gaan kijken?- "Nou?" vraagt ze me dringend.
Ik frons, ik weet niet helemaal waarnaar ze refereert. Waarschijnlijk naar waar we zijn. Zal ik het haar gewoon vertellen. Er stond niets in de reglementen over het vertellen van haar verblijfplaats... "Het klopt, je bent in Zendreij. Ik hoop dat je van je verblijf hier geniet... het zal nog wel even duren voordat je de buitenwereld weer ziet." Mijn woorden zijn kil, en menen niets. Maar zodra ik weer naar haar opkijk, merk ik dat ze haar gedachten al heel ergens anders heeft. Ik vraag me af waar, maar besluit maar te wachten tot zij antwoord geeft. Of weer geïrriteerd raakt en het nogmaals vraagt.

[ bericht aangepast op 20 dec 2014 - 12:06 ]

---

“You’re unique. Not just in terms of what you’ve accomplished, but what you represent.” - The Illusive Man

Summer Willow Orthane

---

Mijn bewaker heeft besloten eindelijk antwoord te geven. 'Het klopt, je bent in Zendreij. Ik hoop dat je van je verblijf hier geniet... het zal nog wel even duren voordat je de buitenwereld weer ziet.'
Met een zucht open ik mijn ogen, en duw ik mijn gedachten van Zach weg. Waarom Zach? Waarom?
'En wie ben jij?' vraag ik erachteraan. Misschien kent Autumn hem ook wel. Dan kan zij ten minste vertellen hoe ik het in hemelsnaam voor elkaar moet krijgen om hem te verleiden. Wat ik daarnaast echt absoluut niet wil doen. 'En wat is het hele punt van ons gevangen nemen?' vraag ik erachter aan. Dan besef ik dat hij nooit heeft gezegd dat de andere Ladies ook zijn gevangen. 'Ten minste, ik neem aan dat de andere Ladies ook zijn ontvoerd?' zeg ik snel om mijn fout goed te maken.
Spring, wil je aan hem vragen wat voor werk zijn ouders doen? vraag ik haar dan. Ik moet zeker weten dat het echt Zach is. Ook al zegt het 'hij heeft zwart haar en felblauwe ogen die je niet zomaar vergeet' al genoeg.

---

“A queen will always turn pain into power.”

Camren Weyia of Zendreij.

Zodra ik merk dat ze haar ogen weer geopend heeft, gaat haar mond ook weer open. "En wie ben jij?" vraagt vrouwe Orthane. Wie is zij om dit aan mij te vragen? Ze heeft het recht niet. Maar ik zal hier mogelijk wel maanden met haar opgescheept zitten zonder iemand anders te zien om mee te praten. Een beetje lichte conversatie hier en daar zal niemand tegenvallen. "En wat is het hele punt van ons gevangen nemen?" vraag dan. Ik frons diep, wanneer heb ik dit gemeld? Ik kan me dat niet meer herinneren... hoe weet ze? "Ten minste, ik neem aan dat de andere Ladies ook zijn ontvoerd?" Haar woorden zijn snel, alsof ze iets probeert te verbergen. Ik besluit het even te laten gaan, om hier nog op door te gaan, zal betekenen dat ik haar niet meer op een onverwacht moment iets kan vragen om een eerlijk antwoord te krijgen.
"De naam is Camren," vertel ik haar vanaf een afstandje. Het heeft geen nut om mijn achternaam of middelste naam gaan te vertellen. Wat zal ze er aan hebben, tenzij ze me vanaf daar kan onthoofden weet ik het ook niet helemaal. "Nog meer vragen die mevrouw moet weten voordat ze een dutje gaat doen?" vraag ik aan haar, terwijl de neppe vriendelijkheid van mijn woorden druipt.

---

“You’re unique. Not just in terms of what you’ve accomplished, but what you represent.” - The Illusive Man