Harry Potter and the order of the phoenix • Speeltopic 2 - Speeltopics

[ bericht aangepast op 13 dec 2014 - 23:19 ]

Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••

George Weasley

‘Dan zie ik jullie zo bij mijn kantoor.’
Ik glimlachte breed toen Perkamentus zich omdraaide en richting het ziekenzaal toe liep. Tenminste heb ik Fred nu uit de klauwen van mijzelf gered. Toen ik weer terug naar Campbell keek, merkte ik pas dat hij mijn hand los had gelaten en me haast bedroefd aankeek.
‘Ik-i-ik u-hm. S-Sorry j-je hoort in de z-ziekenzaal te zijn. I-ik bedoel je bent gewond e-en… I-ik bedoel- als jij zegt waar de ziekenzaal is.. dan breng ik je terug w-want.. s-straks word je nog gewonder- en ga-ga je d-dood.’
Ik fronste mijn voorhoofd en wilde protesteren maar hij greep al naar mijn hand en trok me terug richting het ziekenzaal toe.
‘J-je weet dat het me spijt he- ook dat ik je haast d-dood laat gaan omdat ik zo-zo nodig weg moest lopen.. zo egoïstisch.’ Murmelde hij nog onderweg waardoor ik hem weer tot stilstand trok en met een klein glimlach hem richting Perkamentus zijn kantoortje toe trok.
‘maak je maar geen zorgen, Campbell. Ik ben niet dodelijk gewond geraakt, alleen wat moeite met ademen en Madama Plijster heeft me daarvoor een drankje laten drinken. Tenminste, Fred heeft me een drankje laten drinken.. er is niets aan de hand zolang ik geen marathon ga rennen of zo iets.’ Zei ik tot poging naar geruststelling en trok hem maar mee.
‘en toevallig was ik veels te vaak in de kantoortje van Perkamentus beland, natuurlijk samen met Fred door een aantal.. bepaalde dingen die we deden. Dus ik weet waar het is. Maar niet het wachtwoord natuurlijk, dan moeten we daar eventjes wachten.’ Legde ik hem uit en zonder op een antwoord van hem te wachten, sleurde ik hem koppig mee naar de ingang van het kantoortje van Perkamentus.

Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••

Ralf en Fred staan op pagina 11, dus kun je Perki er naar toe sturen zodat ze weer vrij zijn ^-^

Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••

Fred Weasley

'Hopelijk komt alles zo snel mogelijk goed.. en- en even dacht ik dat dit jaar anders zou zijn zonder Klammfels erbij.' Ik knik. Zelf wist ik wel dat het niet meer hetzelfde zal zijn aangezien Jeweetwel nu terug is. Hij zal ooit iets gaan doen en dan is iedereen in gevaar. Wordt het groter dan alleen wij. Maar natuurlijk is het weer zo dat het bij ons moet beginnen.
      Ralf kijkt naar me en ik denk aan hoe lief hij eruit ziet op dit moment. Hij is twee jaar jonger en dat kan je ook wel zien, maar zo voelt het niet. Hij is al door zoveel heen geweest dat het voelt alsof hij even oud is. Iedere volle maan blijven we samen tot de zon weer opkomt en hij is het enige wat me op dat soort momenten overeind houdt. Alleen zou ik het allemaal niet aangekund hebben.
      Opeens kijkt hij weg, wat ervoor zorgt dat ik me onzeker voel. ‘Fred.. ik- ik heb het nooit echt laten merken maar.. je weet dat ik van je h-hou, toch?’ Ik frons even en knik. Natuurlijk weet ik dat hij van me houdt - nou ja, eigenlijk vooral andersom. Hij zegt het alsof ik het niet wist en dit de eerste keer is dat hij het zegt.
      'Wat ik net zei over dat ik niet zonder George en jou kan leven, is waar. Ik zou niet kunnen leven zonder jou. Ik wil geen wereld zien zonder jou omdat jij het verdient om een geweldig leven te hebben en gelukkig te zijn. Ik zal er alles aan doen om jou dat leven te geven, zelfs al vindt je me ontzettend irritant - wat waarschijnlijk het geval is over een paar jaar.' Ik zucht en kijk naar het plafond. Wat ik nu wil gaan zeggen is zo ontzettend egoïstisch, maar ik moet het zeggen.
      'George en ik, we willen na Zweinstein een fopwinkel beginnen. Ik heb het idee dat Zweinstein niet langer veilig is gezien de omstandigheden. Natuurlijk is Perkamentus er en alles, maar het voelt niet veilig. En... En... Ik kan jou hier niet zomaar onbeschermd achterlaten.' Ik kijk naar mijn handen en pak die van Ralf ermee vast. 'Wil je na dit schooljaar met mij en George mee naar de winkel? Gewoon tot het weer veilig is, dan kun je je schooljaren afmaken.' Ik kijk hem niet aan, omdat ik bang ben.
      'Behalve als je niet wilt natuurlijk.'

Spoiler alert: you will save yourself

Is er al een post met Kealan?

Spoiler alert: you will save yourself

ik wacht even op perki dan post ik Ralfie wel,

nou nou Fred, Da's wel een grote beslissing voor Ralf :') moet ik er ook even zitten en er over nadenken, met een kopje thee terwijl ik oude posts van Red zit te terug lezen of zo =')

Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••

OutlawQueen schreef:
Is er al een post met Kealan?

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

god o god perki negeerd even fred want ik heb net die over moeilijke post af :'x

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Albus Dumbledore.

‘Fred.. ik-ik heb het nooit echt laten merken maar.. je weet dat ik van je h-hou, toch?’ met een glimlach kwam ik binnen lopen. ‘Ach, jongen liefde.’ zei ik vertederd voordat ik naar Poppy liep.
‘Poppy, ik zou graag meneer Weasley en meneer Auron mee willen nemen naar het schoolavondmaal waar nog heerlijke desserts op ze staan te wachten. Dit is per slot van rekening hun laatste eerste feestelijke schoolmaal van dit jaar die ze samen kunnen spenderen. Daarnaast mis ik ook meneer Weasleys gebruikelijke vuurwerk.’ Beindigde ik met een kleine glimlach.
‘Híj is gewond, Albus, ik kan hem niet zomaar laten gaan. Dat zou tegen mijn principes zijn.’
‘uiteraard, maar meneer Weasley heeft mij verzekerd het rustig aan te doen. Wie zijn wij om hem dan tegen te houden.’
Ietwat nors en geblokkeerd stemde Poppy toe wat mijn glimlach breder liet worden. ‘misschien is het ook leuk als jíj naar het feestmaal komt, poppy. De Omlette sibrienne is overheerlijk.’ Met dat draaide ik me om naar de twee jongens waar ik mezelf even aan Freds bedleuning vast hield.
‘Jullie zijn weer vrij om te gaan en staan waar jullie willen.. ik denk maakt u, uw maar niet zorgen om uw broer, hij maakt het wel érg goed.’ Met dat glimlachte ik nog vriendelijk voordat ik door de deur verdween naar mijn kantoor waar al twee personen stonden; namelijk dé echte George Weasley en Campbell Saunders. ‘Ah, jullie hebben het weten te vinden. Uw broer vermaakte zich anders uitstekend in het ziekenhuisbed. Ik zou haast bang zijn dat ik wat verstoord had.’ zei ik voordat ik ‘zak met zuurtjes.’ Zei waarmee er een wenteltrap tevoorschijn kwam waar ik op ging staan en me meevoerde naar boven. Ik sloeg de deuren van mijn kantoor open waar de hoed al klaar voor gebruik op mijn bureau stond, evenals het gebruikelijke krukje wat voor mijn bureau stond.
‘Als u zou willen plaatsnemen, meneer Saunders.’

ff alvast dumble zodat jullie verder kunnen

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Nee Ralf ga Camp niet achterlaten :'s

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Campbell Saunders

Abrupt werd ik terug getrokken voordat George me precies de andere kant op trok terwijl er tot mijn verbazing een glimlach op zijn gezicht getekend stond.
‘Maak je maar geen zorgen, Campbell. Ik ben niet dodelijk gewond geraakt, alleen wat moeite met ademen en Madame Plisjter heeft me daarvoor een drankje laten drinken. Tenminste, Fred heeft me een drankje laten drinken.. er is niets aan de hand zolang ik geen marathon ga rennen of zo iets. En toevallig was ik veels te vaak in de kantoortje van Perkamentus beland, natuurlijk samen met Fred door een aantal.. bepaalde dingen die we deden. Dus ik weet waar het is. Maar niet het wachtwoord natuurlijk, dan moeten we daar eventjes wachten.’ Ik slikte wat nerveus terwijl George me de gangen door trok. Merlin- ik wist niet waar ik zenuwachtiger voor was. Voor de hoed zelf of dat er straks geen enkel afdeling bij mij zou passen. Geen enkele eigenschap bezat ik en zeker niet de eigenschap van Gryffindor. Ik was alles behalve moedig en dat bewees dit maar eens omdat ik al me hele leven achter Nathaniel schuil houd en nu achter George; wier overigens bijna vermoord was door mij.
Al veels te gauw bleven we steel staan waar de grijze baard van Dumbedore kenmerkend door de gangen zwaaide waardoor ik snel George een knuffel gaf gezien ik haast wist dat alles wat ik uit zou spreken enorm stotterend zou zijn. Hoewel ik diep van binnen hem nog een vraag wilde stellen was Perkamentus al bij ons.
‘Ah, jullie hebben het weten te vinden. Uw broer vermaakte zich anders uitstekend in het ziekenhuisbed. Ik zou haast bang zijn dat ik wat verstoord had.’ Ik voelde mijn wangen ietwat rood worden om het feit dat hij ons ook al betrapt had doordat ik George zo nodig moest kussen voordat ik twijfelend op de eerste traptrede ging staan terwijl mijn hand haast die van George fijnkneep om mee naar boven gevoerd te worden waar Perkamentus al een oude stoffige hoed in zijn hand had en al het kleur wat ik net gekregen had, driedubbel zo hard weer weg voelde trekken en ik sterk de neiging had om de trap af te rennen. Mijn handpalm begon te zweten als een otter, wat ik hoopte dat George niet zou voelen.
‘Als u zou willen plaatsnemen, meneer Saunders.’ Zenuwachtig keek ik stiekem van de kruk naar George. Merlin- zou het werken als ik zei dat ik naar de wc ging en nooit meer terug zou keren? Hoe vaak had ik überhaupt niet dat smoesje gezegd? Veels te vaak waarschijnlijk, waardoor ik maar wanhopig de kamer door keek en allerlei mensen zag kijken vanuit schilderijen naar mij. Waarschijnlijk omdat ze George al zó vaak hebben gezien zoals George al zei. ‘Ik ehm. Voordat- voordat- dit gebeurd; mag-mag ik- ik bedoel waar stonden de afdelingen ook al weer voor?’ probeerde ik wanhopig om tijd te rekken.

Anders werd mn post te lang vond ik

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Ralf Auron

'Wat ik net zei over dat ik niet zonder George en jou kan leven, is waar. Ik zou niet kunnen leven zonder jou. Ik wil geen wereld zien zonder jou omdat jij het verdient om een geweldig leven te hebben en gelukkig te zijn. Ik zal er alles aan doen om jou dat leven te geven, zelfs al vindt je me ontzettend irritant - wat waarschijnlijk het geval is over een paar jaar.'
Ik glimlachte zachtjes en keek weg. Hij was zo ontzettend lief, en ik weet niet eens om welke reden hij mij leuk vond. Maar daar dacht ik niet meer aan, elke keer als ik weer in die bruine ogen van hem ga kijken.
'George en ik, we willen na Zweinstein een fopwinkel beginnen. Ik heb het idee dat Zweinstein niet langer veilig is gezien de omstandigheden. Natuurlijk is Perkamentus er en alles, maar het voelt niet veilig. En... En... Ik kan jou hier niet zomaar onbeschermd achterlaten.'
Verbaasd trok ik mijn wenkbrauwen op en staarde naar mijn hand die vastgegrepen werd door die van Fred.
'Wil je na dit schooljaar met mij en George mee naar de winkel? Gewoon tot het weer veilig is, dan kun je je schooljaren afmaken. Behalve als je niet wilt natuurlijk.'
'Ik- ik..'
‘Ach, jongen liefde.’
Geschrokken draaide ik me om bij hrt horen van Perkamentus zijn stem en zag hem naar Madama Plijster toe lopen. Oh Merlin, met hem mee naar het winkel om een jaar van mijn school te schrappen? Gaan ze dst wel toe laten? Is dit niet net als spijbelen voor het hele jaar dan?
‘Poppy, ik zou graag meneer Weasley en meneer Auron mee willen nemen naar het schoolavondmaal waar nog heerlijke desserts op ze staan te wachten. Dit is per slot van rekening hun laatste eerste feestelijke schoolmaal van dit jaar die ze samen kunnen spenderen. Daarnaast mis ik ook meneer Weasleys gebruikelijke vuurwerk.’
‘Híj is gewond, Albus, ik kan hem niet zomaar laten gaan. Dat zou tegen mijn principes zijn.’
‘uiteraard, maar meneer Weasley heeft mij verzekerd het rustig aan te doen. Wie zijn wij om hem dan tegen te houden.’
De rest van het gesprek hoorde ik niet omdat ik de diep in mijn gedachtes was gezobken, tot perkamentus aan kwam lopen en bij ons ging staan.
‘Jullie zijn weer vrij om te gaan en staan waar jullie willen.. ik denk maakt u, uw maar niet zorgen om uw broer, hij maakt het wel érg goed.’ en met dat liep hij weg. Even bleef ik verstijfd staan voordat ik gauw aan Fred zijn hand trok waardoor hij overeind vloog en trok hem mee het ziekenzaal uit.
'Nou- uh- dank aan Perkamentus dan maar.' Zei ik wat verward en trok hem halverwege onze rijs naar waar we ook heen gingen tot stilstand om hem aan te kijken.
'Oh Fred; ik zou dat heel, heel, heel erg graag willen en het lijkt zo leuk en al.. maar wat gebeurt er met mijn lessen.. met mijn school e-en.. nee- dit is afschuwelijk gevaarlijk Fred; ieder volle maan zou ik jullie winkel verwoesten als er geen bos dicht bij is en- en- oh Merlin.' Ik keek weg en beet even op mijn lip.
'Het is moeilijk..' hoewel dit een super idee was en mij al dat gevaar en al niet echt boeot, alleen de gedachtes om bij Fred te kunnen zijn laat me al blozen.

Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••

Ahw Ralf gaat Camp alleen laten D'; mss moet ik camp toch maar in leerjaar 7 zetten

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Het is niet zeker he :'D

Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••

SphinxX schreef:
Het is niet zeker he :'D

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

'k denk dat ik toch camp n leerjaar 6 zet voordat er een Cared bitchfight komt x'D

When I taste Tequila, Baby, I still see ya