Gossip Girl : Upper East Side • Speeltopic - Speeltopics

New York, de perfecte stad om je dromen waar te maken. Maar het is ook een stad met veel voordelen voor de jongeren uit de bekende privéschool 'Upper East Side'. De jongeren zijn er heel rijk, en zijn tot alles in staat. Iedereen is anders en heeft zijn eigen gewoontes : de dealers, de queen bees, de badboys, de heartbreakers, de bitch, de daydreamers, de nerds ... Ze zijn er allemaal ! Hun leven draait alleen maar om hun status en de bekende site 'Gossip Girl'.
Gossip girl is een anonieme vrouw die alles weet over iedereen. Alles wat ze weet komt ook meteen op haar bekende site terecht. Je diepste geheimen worden aan heel de wereld verteld. Kan jij het aan ? Welke status heb jij ?

Gebaseerd om de serie 'Gossip Girl' [Je hoeft de serie niet gezien te hebben].



Rollen :
Meisjes
• Amelia Aurora Waldorf ~ Dancal [Queen]
• Abigaile "Abby" Schneider ~ Deers [Queen]
• Cassandra Marià Santiago ~ Falahee [Dealer]
• Vivian Delores ~ Vivir [Queen]
• Aure Carlyn Salpa ~ Djibriel [New/hippie]
• Lillith Phoebe Jackson ~ Gently [Bitch]
• Stacey Mariannah Jhons ~ Dancal [Victim]
• Lauren Adeline Harrington ~ Forman [Perfect girl, socializer]
• Lily Rose Hale ~ Verityy [Bitch]
Jongens
• Nolan Liam Fitzgerald ~ Kayfabe [Heartbreaker]
• Tyler Jay Montoya ~ Falahee [Bad Boy]
• Edward Warren Marrez ~ Vivir [Nerd]
• Frederick "Freddie" ~ Eloquentiae [Dealer]
• Sean Adams ~ Californication [Bully]
• Samual Rick Green ~ Kayfabe [Outsider]
• Logan ~ Aoreolus [Good Guy]
• Dylon Stuart ~ Dashed [Loner Boy]
• Gereserveerd ~ Luke_Pinguin
Regels
• Minimum 200 woorden
• Geen ruzie buiten de RPG
• 16+ is toegestaan
• Niemand buitensluiten !
• Geen perfecte personnages
• Geen andere personnages bespelen, tenzij je toestemming hebt



Begin :

Het is een normale maandag ochtend en de jongeren maken zich klaar om naar de Upper East Side te gaan, elk op zijn eigen manier. Binnen een week komt het jaarlijkse feestje bal van de school ! Iedereen is zenuwachtig en moet naar een partner zoeken om deze mooie avond mee te delen. Niemand wilt natuurlijk alleen naar dat bal, dat kan nog eens zielig zijn !

---

“We should consider every day lost on which we have not danced at least once.”

''Kan ik je zo anders wat vragen?'' komt Sean ertussen. Ik rol met mijn ogen en zucht diep. "Een korte vraag." Ik wil er wat van zeggen, maar gelukkig gaat Vivian me al voor. Zij heeft duidelijk ook geen zin in een grote bijeenkomst in een of andere hok.
"Bewaar dat hopeloze geflirt van je maar tot op een moment waarneer ik er niet ben, anders wordt ik er nog eens misselijk van. En trouwens, als je ons niet wou storen, kan je dat ook maar beter niet doen. Niemand zit hier op jouw te wachten, ook Lauren niet. Dus kan je maar beter oprotten zodat we jouw en je zieke kop nooit meer hoeven te zien. Dat zou het feest al veel leuker maken dan hoe leuk jij zei wat het was." Ik grinnik even om hoe ze volgens mij iedereens gedachten hier verwoordt. Lauren richt zich op Sean, wat me even voorbereiding geeft op haar uitbrander die er elk moment aan kan komen.
"Sean, excuseer me even. Ik zou graag dit even willen afhandelen." Nu klinkt ze nog lief, maar dan richt ze zich op bij en is ze tot alles in staat. Ik kijk haar verveeld aan, wetend wat er komen gaat. "Frederick Harrington. Hoe durf je zomaar met iemand van notabene mìjn vriendinnen naar het bal te gaan. Kan je niet gewoon gezellig met iemand van je spuitvriendjes gaan?" Het woord spuitervriendjes voelt als een mes in de rug, maar ik had het kunnen verwachten. Er is namelijk ook geen gesprek dat gevoerd kan worden zonder te noemen dat ik domme dingen doe.
Lauren loopt daarna weg, terwijl ze teleurgesteld tegen Vivian zegt: "Van jouw had ik het niet verwacht." En daar zit het weer: het gebruikelijke mes in de rug over hoe slecht het is om ook maar bij me in de buurt te komen. Ik pak Lauren bij haar onderarm en draai haar naar me toe.
"Denk je dat ik mijn jongere zusje nodig heb om uit te maken wat ik doe? Kruip jij maar lekker terug naar papa en mama, want je hebt niets anders om achter te schuilen." Ik ben niet voorzichtig met hoe hard ik het zeg, wat een paar mensen laat omkijken. "Jij bepaalt niets voor mij, begrepen. Dus als je je niet mijn mijn leven bezig houdt, zal dat erg gewaardeerd worden."

---

#dealwithit (cool) NecklessOfHope --> Trohman

Lauren Adeline Harrington

Voordat ik weer buiten stond, voelde ik opnieuw een arm die mijn arm vastgreep. Door de greep werd ik weer terug gedraaid en keek ik recht in het gezicht van mijn broer. Blij keek hij zeker niet. "Denk je dat ik mijn jongere zusje nodig heb om uit te maken wat ik doe? Kruip jij maar lekker terug naar papa en mama, want je hebt niets anders om achter te schuilen." Deze opmerking deed best pijn. Niet dat het helemaal klopte. Natuurlijk kon ik ook best iets zelfstandig doen, maar de hulp van mijn ouders was zeker iets wat ik vaak gebruikte. Ik zette mijn pokerface op en deed alsof er niets aan de hand was. "Jij bepaalt niets voor mij, begrepen. Dus als je je niet met mijn leven bezighoudt, zal dat erg gewaardeerd worden." Zei hij er nog achteraan. Ik liet als reactie een verontwaardigd lachje horen. "Ik houd me met jouw leven bezig? Wie is er hier nu met het leven van de ander bezig?" Ik spuwde de woorden uit alsof het hete gehaktballen waren in een soep van boosheid. "Volgensmij ben jij hier degene die met mijn vriendin naar het bal gaat. Jij bent degene die dit veroorzaakt hoor, niet ik."

---

you don't love me the way that i love you // Heizer is nu Fagerman

Ik keek even opzij naar Tyler, die haast in gedachten verzonken leek te zijn. Een zwakke glimlach omspeelde mijn lippen, dat was ook niet vaak dat je hem zo zag. Het was ook niet voor mijn gewoonlijk om zoveel na te denken, maar iedereen had wel eens zijn problemen.
» We hadden dus weer ruzie, wat je wel kon verwachten.. Dus bla bla bla, hij slaat, mijn lip is open.. « Ik knikte langzaam, terwijl Tyler even zuchtte. » Dus toen begon hij ermee dat mijn smaak, in meisjes, slecht was.. Omdat ik jou wil meenemen naar dat stomme bal.. « Hij keek weer voor zich uit en liet een spottend lachje los.
Ik trok even verwonderd een wenkbrauw op, deels vanwege die geit waar Tyler over aan het praten was en deels omdat hij zo monotoon klonk. Niet echt naar de Tyler-manier.
» En toen sloeg ik hem.. En ik heb waarschijnlijk zijn neus gebroken waar ik zijn pappie weer achter me aankrijg. Dus ja.. Ik kan me weer niet inhouden en ga me als en gedraag me als een idioot. Maarja.. Je weet dat ik het niet zomaar laat gaan.. En hij kan zijn vader op me af sturen, ik vind het helemaal best. Dat maakt mij niet uit. « Ik haalde even diep adem en keek Tyler eventjes kort aan.
Wauw, dat was een speech.
Een klein zuchtje verliet mijn lippen. » Tyler, je weet dat je er niet altijd onderuit kan komen - misschien zoekt die rare, die geen smaak heeft en die jouw heeft geslagen, jou appartement op en komt met zijn hele gang. Ik weet dat jij de hogere kansen hebt om eronder uit te komen, maar je moet zulke ventjes niet onderschatten - die halen overal rare mensen vandaan. Voor als ze is weten waar je woont, je bent welkom bij mij. « Ik grinnikte even en keek naar voren, inmiddels had ik mijn handen in elkaar gevouwen.
Ik schudde even mijn hoofd, Tyler toch.

---

"Satan's friendship reaches to the prison door."

Tyler Jay Montoya

'Tyler, je weet dat je er niet altijd onderuit kan komen - misschien zoekt die rare, die geen smaak heeft en die jouw heeft geslagen, jou appartement op en komt met zijn hele gang. Ik weet dat jij de hogere kansen hebt om eronder uit te komen, maar je moet zulke ventjes niet onderschatten - die halen overal rare mensen vandaan. Voor als ze is weten waar je woont, je bent welkom bij mij.' zei ze en ik kijk haar met een klein lachje aan. Ze schudde haar hoofd en de lach op mijn lippen wordt iets groter.
'Je hebt wel gelijk, misschien... Al denk ik eerder dat hij gewoon een hoopje advocaten en zo mijn richting op stuurt..' zeg ik. 'Hoop ik.' vervolg ik mompelend. Ik wist het namelijk niet zeker. Zijn pa had invloed, dat weet ik ook wel. Maar ik heb eigenlijk geen idee wat hij kan regelen, al zeg ik van wel. 'Maar hij weet waar ik woon.. Mag ik nu naar jou komen?' plaag ik met een kleine knipoog. Ik zou het niet erg vinden hoor, totaal niet. De helft van de tijd ben ik niet eens in mijn eigen appartement te vinden. 'Ik zal lief zijn, ik zweer het.' eindig ik met een kleine lach...

---

El Diablo.

"Bewaar dat hopeloze geflirt van je maar tot op een moment waarneer ik er niet ben, anders wordt ik er nog eens misselijk van. En trouwens, als je ons niet wou storen, kan je dat ook maar beter niet doen. Niemand zit hier op jouw te wachten, ook Lauren niet. Dus kan je maar beter oprotten zodat we jouw en je zieke kop nooit meer hoeven te zien. Dat zou het feest al veel leuker maken dan hoe leuk jij zei wat het was." Ik fronste, verbaasd over de felle reactie die ik van Vivian kreeg. ''Sean, excuseer mij even. Ik zou dit graag even willen afhandelen,'' hoorde ik Lauren zeggen voordat ze een preek aan de geliefde Freddie gaf. Ik had geen idee wat ze tegen haar broertje had gezegd, maar hij was er alles behalve blij mee. Ook Vivian had het aardig aan de stok nu met Lauren en ik drong me langs de twee die ruzie zaten te maken. ''Hé Lauren, ik vraag het anders wel zo direct, als je jullie familieproblemen hebben opgelost.'' De bel zou zo vast wel gaan en nu naar Lills gaan was geen oplossing, ze was veel kwader dan dat ze normaal was en ik was het ook niet gewend van haar. Sinds wanneer deed ze zo moeilijk over dit soort dingen?

---

Everything is illuminated by the light of our past.

"Ik houd me met jouw leven bezig? Wie is er hier nu met het leven van de ander bezig? Volgensmij ben jij hier degene die met mijn vriendin naar het bal gaat. Jij bent degene die dit veroorzaakt hoor, niet ik." Ik rol met mijn ogen en kijk haar chagrijnig aan. Het liefst begin ik geen scène hier, maar ze maakt me te pissig om daarover na te denken. Natuurlijk, op het moment dat ik ein-de-lijk Vivian mee heb uitgevraagd, komt Lauren weer langs om me in de grond te duwen waardoor ik wel met iemand anders moet gaan.
"Sinds wanneer gaan we bezittelijke voornaamwoorden aan mensen koppelen? Het is niet alsof we een soort lijn hebben getrokken tot waar we afstand houden. Over het algemeen is een zusje blij als haar broer een date heeft. Niet om jouw wereldbeeld te verpesten, maar niet iedereen heeft een hekel aan elkaar. Anders had ik Sean nu ook van je afgesleept, want die staat zo te zien in op het punt om jou mee te vragen." Ik kijk naar Sean, die erbij staat, maar nog niet de gelegenheid heeft gehad om er tussen te komen.
''Hé Lauren, ik vraag het anders wel zo direct, als je jullie familieproblemen hebben opgelost." Ik kijk naar hem en zucht opgelucht.
"Eindelijk iemand die begrijpt dat we hem er niet bij willen hebben. Nu jij nog, Laurie." De sarcastische nadruk ligt op de liefkozende bijnaam die haar soms gegeven wordt.

---

#dealwithit (cool) NecklessOfHope --> Trohman

Lauren Adeline Harrington

"Sinds wanneer gaan we bezittelijke voornaamwoorden aan mensen koppelen? Het is niet alsof we een soort lijn hebben getrokken tot waar we afstand houden. Over het algemeen is een zusje blij als haar broer een date heeft. Niet om jouw wereldbeeld te verpesten, maar niet iedereen heeft een hekel aan elkaar. Anders had ik Sean nu ook van je afgesleept, want die staat zo te zien in op het punt om jou mee te vragen." Ik rol met mijn ogen. Hij begrijpt ook echt niets. Kan hij nu niet gewoon even begrijpen dat ik de naam van onze familie hoog probeer te houden, terwijl hij onze reputatie alleen maar in de goot aan het gooien is? Zonder mij zou de toekomst van onze familile al helemaal verpulverd zijn. Ik besluit het op dit moment maar even niet te vermelden, aangezien Sean en Vivian er dan ook over zullen horen. Nu onze ouders de hele tijd ruziën - over weet ik veel wat - moet toch iemand zijn best doen voor een goede toekomst?
''Hé Lauren, ik vraag het anders wel zo direct, als je jullie familieproblemen hebben opgelost.'' Komt er van Seans kant. Ik draaide me even naar hem om en glimlachtte. Deze keer oprecht aangezien hij op dit moment de enige wist hoe redelijk te handelen. Sean loopt weg en ik hoor een opgeluchte zucht van de andere kant. Opnieuw rol ik mijn ogen. Kan hij dan nooit aardig doen? "Eindelijk iemand die begrijpt dat we hem er niet bij willen hebben. Nu jij nog, Laurie." Vult hij zijn zucht aan. Even kijk ik hem aan zonder iets te zeggen. Wat zou ik moeten zeggen? Hij zal me toch niet begrijpen. "Freddie..." Zeg ik, maar mijn stem sterft weg na de laatste e. Plotseling denk ik aan een paar jaar geleden, toen onze familie nog zonder enige ruzie was en Freddie en ik nog goed met elkaar konden opschieten. Ik realiseer me dat ik de tijd best wel mis. Ik voel een traan over mijn wang komen. Poep, waarom moet ik nu weer zo emotioneel zijn? "Ik ga denk ik maar eens." Zeg ik met een lichtelijk schorre stem, waarna ook ik de ruimte verlaat om naar de wc te lopen om mijn gevoelens weer op orde te brengen.

---

you don't love me the way that i love you // Heizer is nu Fagerman

"Freddie..." Ze is even stil, maar na een paar seconde zie ik een traan over haar wang rollen. Oh nee, god. Wat heb ik gedaan? "Ik ga denk ik maar eens." zegt ze met een schorre stem. Ik slik en wil wat zeggen, maar ze loopt al weg. Godver-. Ik kijk naar Vivian.
"Ik kom je vrijdag wel ophalen, maar ik moet nu echt even achter Lauren aan." Ik glimlach even naar haar en haast dan het hok uit, achter Lauren aan. Jezus, zeg. Ik ben wel lekker bezig: eerst vraag ik Vivian, waardoor iedereen haar nu aankijkt alsof ze een randebiel is en dan maak ik mijn zusje aan het huilen. Verder in de mensenmenigte zie ik haar lopen en de toiletten in glippen. Snel trek ik een sprintje achter haar aan; ik beweeg nog wat op een dag dat ik iedereen aan het huilen maak.
Zonder na te denken loop ik de toiletten in, waardoor een aantal meisjes snel eruitlopen en me chagrijnig aankijken. "Sorry, ja. Dat was niet zo slim." Dan kijk ik naar Lauren. Ik ben stil, want ik weet niet wat ik moet zeggen.
"Het spijt me dat jij de eer voor ons twee moet dragen."

---

#dealwithit (cool) NecklessOfHope --> Trohman

Lauren Adeline Harrington

Ik liep snel door de gang alsof ik snel bij iemand moet komen. Dat er tranen over mij wangen rolden, hoefden ze echt niet te weten. Shit, ik zag al mensen naar me kijken. Ik begon nog sneller te lopen en ging het vrouwentoilet in. Even stond ik voor de spiegel en toen hoorde ik boze geluiden van meisjes achter me en zag ik Freddie achter me staan in mijn spiegelbeeld. Snel veegde ik met mijn hand onder mijn ogen om de tranen weg te vegen en luisterde naar wat hij te zeggen had. "Het spijt me dat jij de eer voor ons twee moet dragen." Voor een seconde wilde ik hem omhelzen en zeggen dat het niet uitmaakte. Dat we er wel doorheen konden komen, dat we desnoods help voor onze ouders konden zoeken. Dat we op zijn minst iets konden doen aan de klotesituatie die we nu thuis hadden, maar ik hield mijn mond. Opnieuw ging ik met mijn hand onder mijn ogen langs om de laatste tranen van mijn gezicht weg te halen. Ik was me bewust van de overige meisjes in het vrouwentoilet en zette weer de zelfverzekerde Lauren neer. "Aan woorden heb ik niet zoveel." bitste ik Freddie toe. "Ik zal me pas weer zorgen over je gaan maken als je er ook iets voor doet, behalve het je alleen spijten." Na dit gezegd te hebben, liep ik naar de deur om het toilet te verlaten.

---

you don't love me the way that i love you // Heizer is nu Fagerman

Even denk ik dat ze simpelweg lacht en dat het allemaal goed zit, maar dan veegt ze haar tranen weg en kijkt ze me emotieloos aan. "Aan woorden heb ik niet zoveel." Ik zucht en kijk even naar de grond. "Ik zal me pas weer zorgen over je gaan maken als je er ook iets voor doet, behalve het je alleen spijten." Zodra ze de toiletten wil verlaten, houd ik haar tegen. Met een frons kijk ik haar aan.
"Wat wil je dat ik doe? Stoppen met mijn leven, vrienden droppen en de rest waar ik mee bezig ben?" Het klinkt stom, maar ik ben gehecht aan dit leven. Het zorgeloze leven zonder verantwoordelijkheden. Gewoon ik en zo nu en dan wat middelen om de dagen leuker te maken. "Dit is mijn leven en zelfs al zou ik het willen stoppen, zou het niet kunnen. Mensen verwachten dingen. Lage verwachtingen zijn de beste verwachtingen, dat wordt wel eens gezegd, toch. Nou ja, mensen verwachten hoog en ze doen er alles aan om dat te behouden." Het gaat niet alleen om de schimmige mensen die ik ken, maar ook om de mensen die mij kennen. Zonder het uitdelen van drugs en zo nu en dan een beetje lachen met mensen, ben ik niets. En hoe hypocriet het ook is tegenover Vivian. Niet gezien worden is erger dan alles, wat dan ben je niets in een berg vol alles.

---

#dealwithit (cool) NecklessOfHope --> Trohman

Lauren Adeline Harrington

Opnieuw hield Freddie me tegen. "Wat wil je dat ik doe? Stoppen met mijn leven, vrienden droppen en de rest waar ik mee bezig ben?" Zei hij. Ik wilde dat hij stopte met de drugs. Met zichzelf kapot maken door al die stomme spulletjes. Ik wilde niet dat hij ziek werd of nog erger. Ik wilde geen schuldgevoel hebben als hij er niet meer was. Ik wilde niet alleen overblijven als onze ouders uit elkaar zouden gaan, want we wisten allemaal dat dat ooit eens zou gaan gebeuren. "Ik wil me niet hoeven schamen voor je." Zei ik toen maar, want alles van dat zou ik nooit uitspreken, in ieder geval niet op school op het notabene vrouwentoilet. "Dit is mijn leven en zelfs al zou ik het willen stoppen, zou het niet kunnen. Mensen verwachten dingen. Lage verwachtingen zijn de beste verwachtingen, dat wordt wel eens gezegd, toch. Nou ja, mensen verwachten hoog en ze doen er alles aan om dat te behouden." Ging hij verder. Begreep hij dan niet dat ik ook dingen van hem had verwacht? Dat hij dat kapot had gemaakt? Dat ik nu niet meer wist hoe met hem om te gaan, hoe ik over hem moest praten? "Zoals ik al zei; ik ga." Zei ik zonder echte emotie te tonen. Alles wat ik had gedacht, bleven gedachten. In ieder geval voor nu.

---

you don't love me the way that i love you // Heizer is nu Fagerman

"Ik wil me niet hoeven schamen voor je." reageert ze. Ik slik. Het is toch niet zo erg. Ik kijk opzij van haar weg uit een lichtelijk gevoel van schaamte en sla mijn armen over elkaar. "Zoals ik al zei; ik ga." Voordat ze wegloopt, houd ik haar alweer tegen.
"Schaam je je voor me?" zeg ik zacht met een verwarde toon in mijn stem. Mijn lever is misschien verpest door de alcohol en mijn longen door van alles en nog wat te roken, maar schamen.. Dat gaat verder dan niet blij zijn met hoe iemand leeft, dat is willen dat iemand niet in jouw buurt is, omdat hij niet goed genoeg voor je is. "Ik weet dat ik met onze ouders alles verpest heb, maar.." Ik lach schamper. "Zo erg is het toch niet. Ik doe niemand pijn, ik bemoei me alleen met mijn eigen zaken." Fronsend kijk ik haar aan. Soms heb ik het gevoel dat ze het me nog steeds kwalijk neemt dat ik wilde dat mijn ouders uit elkaar gingen, in plaats van het goed praten. Aangezien ze nog steeds constant ruziën, begin ik me af te vragen of ik niet binnenkort weer moet terugkomen op het scheidingsidee.

---

#dealwithit (cool) NecklessOfHope --> Trohman

Lauren Adeline Harrington

Weer bereikte ik de gang niet, doordat Freddie me weer tegenhield. "Schaam je je voor me?" Hoorde ik vanuit een ander soort Freddie. Deze was zacht en verward. Ik wist dat ik te ver was gegaan en dat terwijl ik het niet eens zo bedoeld had. "Ik weet dat ik met onze ouders alles verpest heb maar..." Hij laat een lach horen, maar ik weet dat er niets is om over te lachen. "Zo erg is het toch niet. Ik doe niemand pijn, ik bemoei me alleen met me eigen zaken." Oke, ik was echt te ver gegaan. Ik ontspande me even en ook het masker liet ik even van mijn gezicht afglijden. "Ik..." Begon ik. "Sorry, zo bedoelde ik het niet." Ik meende het oprecht en keek recht in Freddies ogen om te laten zien dat ik het meende. "Ik... Ik... wilde iets zeggen, maar wist niet goed wat en toen kwam dat eruit." Ik had geen idee waarom ik op het moment zo eerlijk was. Natuurlijk maakte ik me nog steeds zorgen om mijn broer en was de helft van wat ik tegen hem zei niet waar, maar dat ik nu zo moeilijk uit mijn woorden kwam, was iets ongebruikelijks voor mij. "Is het goed als ik nu naar Sean ga?" Vroeg ik. Voor deze ene keer wilde ik Freddies mening oprecht weten. "Volgens mij wilde hij me iets vragen." Na deze laatste uitspraak kwam er een scheve glimlach op mijn gezicht.

---

you don't love me the way that i love you // Heizer is nu Fagerman

Ik... Sorry, zo bedoelde ik het niet." Sinds een hele lange tijd kijkt ze mij recht aan. Ze lijkt het te mensen, maar in mijn achterhoofd blijf ik me afvragen waarom ze daar nu pas mee komt. "Ik... Ik... wilde iets zeggen, maar wist niet goed wat en toen kwam dat eruit." Met een kleine glimlach kijk ik naar haar en knik ik als teken dat het oké is.
"Is het goed als ik nu naar Sean ga? Volgens mij wilde hij me iets vragen." Ze glimlacht, wat me even verwart. Vindt ze het nou leuk dat hij haar gaag vragen.
"Hij gaat je naar het bal vragen; dat weet je hopelijk wel." Ik wil haar niets opleggen, maar dit zit me niet lekker. "Sean is anders dan ik, godzijdank is hij dat, maar hij is niet altijd anders op een goede manier." Weer val ik even stil en wrijf ik over mijn achterhoofd. "Wees gewoon voorzichtig met hem, oké."

---

#dealwithit (cool) NecklessOfHope --> Trohman

Lauren Adeline Harrington

"Hij gaat je naar het bal vragen; dat weet je hopelijk wel." Zegt hij. Natuurlijk wist ik dat, maar stiekem bloosde ik toch een beetje. Het is niet dat ik hem leuk vond, maar natuurlijk was het altijd speciaal als iemand je uit gaat vragen. "Sean is anders dan ik, godzijdank is hij dat, maar hij is niet altijd anders op een goede manier." Dat wist ik natuurlijk ook, maar toch verbaasde me het dat Freddie dat ook vond. Ik vond het stiekem best raar dat hij zomaar over iemand anders zei dat diegene niet helemaal goed was, terwijl hij zelf ook gevaarlijk en niet goed bezig was. Ik besloot er maar niets van te zeggen. Het ging nu eindelijk een beetje goed tussen ons en dat wilde ik niet meteen weer verpesten. "Wees gewoon voorzichtig met hem, oké." Zei Freddie nog. Een stukje van de boosheid in me smolt. Ik vond het stiekem best lief dat hij zich nog steeds zorgen om mij maakte. Toch was er ook een deel in me dat nog boos op hem was. Dit deel kreeg op dat moment de macht en besloot ja te zeggen tegen Sean als hij me zou vragen. Niet omdat ik hem nou zo leuk vond. Waarschijnlijk had ik dezelfde mening over hem als mijn broer. Ik zou het doen om mijn broer tegen te zitten. Na die dagen dat ik me zorgen over hem had gemaakt, mocht hij zich ook best wel een beetje zorgen over mij maken, besloot ik. "Zal ik doen." Zei ik. "En weetje?" Ik zei het alsof ik hem als een giechelend meisje een geheim ging vertellen. "Ik denk dat ik ja ga zeggen." Ik boog me naar zijn oor toe en fluisterde; "Ik vind hem stiekem best wel leuk." Ik boog me terug en was best trots op mezelf. Als mijn leven door weet ik veel wat verknoeid zou worden, zou ik nog altijd actrice kunnen worden.

---

you don't love me the way that i love you // Heizer is nu Fagerman