Je hebt George officieel psychisch gestoord gemaakt..
George Weasley
Hij streek zijn tong over die van mik wat mijn hart even liet stoppen met kloppen voordat ik speels meedeed, tot hij het terugtrok en zijn hoofd in mijn nek verborg. Met mijn armen die, zonder dat ik het in de gaten had, om zijn middel lagen, trok ik hem wat dichter tegen me aan en sloot zachtjes mijn ogen.
‘Je wilt niet weten hoe erg ik je gemist heb.’ Murmelde hij. ‘Ik hou zo veel van je.’
Ik glimlach en keek weer op bij zijn woorden.
'Ik okk van jou, Camp.' Murmelde ik voordat ik rue op mijn lip beet toen hij aan mijn oorlel zoog, tot dat we beiden plotseling een stem hoorden.
‘Saunders.’
Campbell duwde me van hem af en sprong van de tafel af waar tot mijn schrik er allemaal.. knoppen op zaten.
‘Dit is wat je in je vrije tijd doet.’
‘Nee; meneer.’ zachtjes schudde ik met mijn hoofd en keek Campbell even aan. Laat deze dag niet verpest worden, Merlin alsjeblieft laat deze dag niet verpest worden, ik ga moorden als dar wel gebeurd.
‘Lieg niet; de hele stadion heeft kunnen zien wat je doet.’
Hij wees naar het raam toe waar, oh Merlin, buiten ik en Campbell afgebeeld stonden. In het groot. O Merlin, dit is niet echt iets goeds.
‘Er is geen plek meer voor jou in Duitsland. Geen plek meer in Duitsland en al zeker niet in Bulgarije. Je hebt heel het team onteert; met je gedrag. Lever al je spullen in. Je moeder komt er zo aan, laat ik nou net weten dat ze op het zachts gezegd; boos is. Je hebt je hele toekomst weggegooid, Campbell.’
Ik voelde me misselijk worden en bleker tot hoever het kon. Ik kan moeilijk zeggen dat ik het had verpest, maar gedeeltelijk was het waar. Ik kon wel een "kus" verwachten als ik in de skybox voor Campbell neer spring. Campbell rende de kamer uit en even bleef ik verstijfd staan, tot ik de bekende gezicht bedekt met wonden weer zag. Nathaniel lachte me uit, grijnsde en fluisterde; 'ik zei het toch.'
Ruw wreef ik in mijn ogen voordat ik ook begon te rennen. Maar tot mijn eigen verbazing niet achter Campbell aan maar ik stormde op het man af. Ik weet dat ik problemem hiervoor zal krijgen, maar even kon ik niets anders doen. Alsof ik bestuurd werd door een voodoo pop. met mijn arm die ik langs zijn nek hield, drukteik hem tegen de muur aan waardoor ik, als ik het wilde, hem ieder moment kon doden.
'Dit heb je net niet gezegd,' brom ik.
'Dit heb je net niet gedaan! Je gaat zijn leven door deze ene momemt niet verpesten; je- je-'
Ik wilde me terug trekken, achter Campbell aan rennen maar mijn lichaam wilde liever dit doen, en ik kon mezelf niet meer tegenhouden. Alsof ik bezeten was door een moordlustige monster. Alweer, alweer zag ik Nathaniel in de igen van deze man. Zijn grijns, zijn lachende ogen, zijn wonden, het maakt me gek. Steeds dieper duw ik hem bij zijn nek voordat ik verder ging en riep: 'ik ben het zat van jou; je gaat mijn leven niet verpesten!' Alsof ik het tegen Nathaniel had. Absurd liet ik de man los en ging een aantal keren met mijn handen door mijn haren voordat ik ook de deur uit rende, vurig hoopte ik dat dat ook niet op het grote beeld was. Ik wilde naar Campbell, ik wil niet terug. Maar hoe in merlijns naam kan ik hem vinden? Ik perste mijn ogen dicht en liep de trappen af, tot aan de grond en stormde vervolgens de wc's binnen. Even stond ik voor het spiegel en draaide de kraan open om mijn gezicht nat te kunnen maken, maar al gauw liet ik mezelf tegen het muurtje aan vallen en verborg mijn gezicht in mijn armen. Merlin, Is een dag zonder problemen bij Campbell te veel gevraagd? Alsjeblieft, maar een dag, maar een dag. Waarom komt die dag nooit?
Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••