George Weasley
Er was denk ik niet eens twee of een weken voorbij of ik rees door de tijd. De tijd was erg snel gegaan en nu lag ik op mijn bed in mijn kamer in hrt nest. Ralf was er ook, maar die was mam aan het helpen in de keuken. Ze was net nog bij me en gaf me nog een aantal preken over de hele toernooi gebeuren. Percy was nog net, een minuut geleden bij me om even te checken of ik nog leefde. En raad eens; ik leef. Percy dacht van niet. Naja, zo leek het tenminste. Hij benoemde me officieel depressief. Maar dat was ik niet. Sinds dit alles dacht ik gewoon meer na en was ik door dat meer gescheiden van het echte wereld. Ik dacht meer na aan vroeger, aan de oude tijden toen alles nog normaql was, de tijden met Campbell, de toernooi en al.. ik zucht en grabbelde maar een stuiterbal van mijn nachtkastje om die tegen de muur aan te gooien. Ik ving, gooide, ving, gooide. Mijn schouder zat overigens nog steeds in een dikke laag verband en als een leuke herrinerings cadeautje van het toernooi hrb ik een mooi groot brandwond dat wellicht niet meer zal gaan verdwijnen. Maar niemamd zag het ook. Ik lirt het niet eens aan mam zien, mijn verband.
En toen verscheen er plotseling een Fred midden in de kamer die me enthousiast aankeek.
'Ik heb goed nieuws, maar je moet me beloven dat je ten minste vrolijk reageert als ik het zeg.'
Lichtjes verbaasd keek ik hem aan voordat ik de stuiterbal op het grond gooide en mijn benen van bed sloeg om op te kunnen staan. En voordat ik het kon beloven, stak hij drie gouden kaartjes de luxht in waar ik verstijfd naar staarde.
'Drie kaartjes. Jij, Ralf en ik. We gaan naar de zwerkbalwedstrijd van Bulgarije! En ik heb een plan waardoor ik jou samen met Campbell kan krijgen en dan is iedereen blij!'
Mijn kaam viel tot de uiterste open en even wist ik niet meer wanneer ik voor het laast me zo plotseling gelullig voelde. Met een snelle beweging gritselde ik de kaartjes uit zijn handem en staarde ik er ongelovig aan.
'Fred; ik denk dat ik van je hou.' Grapte ik zachtjes en schudde ongelovig met mijn hoofd.
'Oh Merlin- Merlin Merlin Merlin, in Merlins.. merlin Fred! Dit is ongelofelijk!' Als ik niet beter wist zou ik denken dat mam een slaapdrank in.mijn water had gestopt waardoor ik nu droomde.
'In Merlijns naam Fred! Hoe heb je deze kaartjes.. of weet je wat? De antwoord boeit me niet. Je bent de beste.. voor wanneer zijn ze? Oh Merlin, Ronnikens gaat stront jaloers worden..' zo veel positieve gedachtes duwen de negatieve zo snel weg. Campbell; ik kan verdomme Campbell weer zien? O mijn hemel..
'Fred, je jent dit jaar zo veel dingen voor mij gedaan en ik heb nooit wat voor jku gedaan. Ik weet niet hoe ik je moet bedanken voor.'
Ik perste minn lippen even op elkaar en vastbesloten greep ik zijn hand waar ik de tickets in propte en keeek hem dolgelukkig aan. Oh Merlin, ik ga Camlbell weer zien !!
'Weet je wat, als jij in de toekomst met Ralf gaat trouwen.. ga ik jullie huwelijk organiseren. Hoe lijkt dat?'
George boeit Campbell voor een seconde zien meer dan die hele wedstrijd bijwonen x'3 that's love <'3
Saving people, hunting things, the family business デ--▸
