Max Hood, weerwolf
"NEEEE!" Met een zucht zette ik een stap naar achter, weg van de ketting en keek Myra aan. "Het is pas 3 uur!" zei ze. "Ik was het ook niet van plan om nu al te doen. Ik wilde het pas doen als ik wolf werd." zei ik kalm. Toen keek ze naar de maan. Geschrokken keek ik naar het meisje tegenover me en deed nog een paar stappen achteruit. De maan had haar in zijn macht. Wat ik ook deed, ik mocht níét omkijken. Niet naar de maan kijken. "Myra, ik ben het. Verzet je. Geef er niet aan toe..." probeerde ik. maar de kans dat het werkte was zo klein. Ik liep tegen een boom aan en keek geschrokken opzij, recht de maan in. Voor ik het weet sta ik weer op vier poten. En de wolf neemt het meteen over. De oren gaan in de nek en een luide brul komt de bek uit richting Myra. De ogen zijn niet meer de mijne, de wolvenogen zijn bijna volledig zwart. Wanhopig probeer ik de macht terug te pakken, maar dat lukt niet. De wolf loopt steeds dichter naar Myra, schat haar in. Dan haalt hij met zijn klauw uit naar haar been. Op dat moment neem ik de controle terug en druk het lichaam tegen de grond aan. De ketting, ik moet naar de ketting. Ik sleep mijn lichaam er naar toe en ruk de kop door de ketting. Een brandend gevoel is er om mijn hele nek, maar beter dit dan Myra aanvallen. Maar de pijn is niet te verdragen... Een pijnlijke brul komt uit de wolvenebek....
You got teeth like a wolf, but you cry like a sheep