RPG speeltopic - The VampireHunters - Speeltopics

Oké, we kunnen gaan spelen

Even de regels:

- Er is geen maximaal aan woorden, maar wel een minimaal: 10 woorden.
- Als je persoon klunzig is, mag je grote blunders maken. Maar maak het niet te gek! U*
- Ga het RPG niet verpesten voor een persoon door gemeen te blijven doen!*
- Speel een beetje mee, laat anderen eens ook aan het woord komen.
- Je moet in een week iets van je laten horen, of je moet waarschuwen dat dat niet kan door vakantie.*

Als je je niet aan de regels met * houdt, wordt je er na drie keer uitgezet.

We beginnen zoals Mashtonx al zei, op een gewone schooldag.

[ bericht aangepast op 24 okt 2014 - 8:35 ]

“The worst part about dying is that you’re all alone in it, no matter how many people die also.”

Myra Blue
Hij knikte, en keek naar zijn schoenen. 'Luister, ik begrijp je wel. Alleen, je had wegmoeten gaan. Gewoon voor de volgende keer. Straks doe ik je pijn. Je bent een mooi meisje en...' zei hij, terwijl hij steeds dichterbij kwam staan. Hij boog naar voren en kuste me. Ik sloot mijn ogen, en voelde me rood worden. Toen trok hij zijn hoofd terug. 'Sorry - ik...' mompelde hij. 'Het... het maakt niet uit' mompelde ik terug, en probeerde mijn glimlach te verbergen. Natuurlijk lukte dat niet. De wind waaide mijn haar weg, en het vroege zonlicht viel op mijn litteken - het litteken met de ergste herinnering die ik had.

obsessive rage

Max Hood, weerwolf

Ze zei dat het nirt uitmaakte. Shit, betekende dat dat ze mij ook leuk vond? Nee Max, dat is belachelijk. Niemand vind mij leuk. "Nee Myra, dit kan niet. Ik heb mezelf niet in de hand bij volle maan. Straks doe ik je wat." zei ik, en keek haar met angstige ogen aan. "Ik kan niet bij je zijn. Je weet niet half wie ik ben." Oh er was zoveel dat ze niet wist. Zijn littekens, op zijn rug en de twee op zijn polsen, omdat hij er een einde had willen maken. Toen hij eraan dacht trok hij de mouwen van zijn vest ocer zijn handen. Ze zou het niet zien. Maar toen viel hem iets bij haar op. Een litteken. "Wat... Hoe kom je daaraan?"

You got teeth like a wolf, but you cry like a sheep

Myra Blue
"Ik kan niet bij je zijn. Je weet niet half wie ik ben." zei hij. Toen zag hij mijn litteken. 'Wat... Hoe kom je daaraan?' vroeg hij geschrokken. 'Ik.. ik heb er meer... de meeste komen van vampiers, maar deze is het ergst...' antwoordde ik zachtjes. Moest ik dat wel zeggen? Zou hij me dan wel leuk vinden? Gezegd was gezegd.
'Ik... ik heb gevochten... Ik was nog klein... Een van de vampiers vond mijn ouders, de beroemde vampierjagers Jhon en Jill, natuurlijk niet echt geweldig. Toen het niet lukte ze uit te schakelen, dreigde hij dat hij me zou neersteken als ze ze niet overgaven. Hij hield zijn mes op mijn wang en sneed erin, ik zou dood zin als mijn ouders me niet gered hadden...' fluisterde ik. Ik had nog nooit zoveel angst gevoeld als op die dag.

obsessive rage

Max Hood, weerwolf

Met grote ogen hoorde hij haar verhaal aan. Ze had er meer? Snel liet hij zijn ogen over de stukjes blote huid gaan, maar zo op het eerste zicht zag hij niets. Maar ja, bij hem was ook nietste zien, dus dat zei niets. "Dat is vreselijk..." mompelde Max. Hij haalde wat ongemakkelijk een hand door zijn haar, niet wetende wat hij nu moest doen. Het enige was dat zijn mouw hierdoor afzakte, en zo de witte brede streep op zijn pols liet zien, die hij ook op zijn andere pols had.

You got teeth like a wolf, but you cry like a sheep

Myra Blue
'Dat is vreselijk...' mompelde hij, en haalde zijn hand door zijn haar. Zijn mouw zakte af, en ik zag zijn littekens. 'Jij hebt ze dus ook....' fluisterde ik.
'Heb je ook gevochten? Of...' ik maakte mijn zin niet af. 'Wat is je achternaam eigenlijk?' vroeg ik. Het zou vreselijk zijn als mijn ouders, die weerwolven zoals meneer en mevrouw Hood, ook zijn ouders hadden gedood.

obsessive rage

Max Hood, weerwolf

Ze zag het. "Hood. Hoezo?" vroeg ik wat verbaast. "N-nee, ik heb niet gevochten. Mijn ouders zijn vermoordt toen ik 12 was. Sinds dien leef ik op de straat. Jaren ging dat goed, maar toen kreeg ik een depressie... Ik wilde mezelf dood hebben. Ik wilde voor de trein springen, maar werd tegengehouden. Ik moest in gedwongen therapie, maar die therapeut maakte het alleen maar erger. Ik sneedt mijn polsen door, in de hoop dat ik dood zou bloedden... Maar day is niet gebeurd." Ik verstelde het op koude, afstandelijke toon. Ik zuchtte, en durfde het meisje voor me niet aan te kijken.

You got teeth like a wolf, but you cry like a sheep

Myra Blue
"Hood. Hoezo?" vroeg hij verbaast. "N-nee, ik heb niet gevochten. Mijn ouders zijn vermoordt toen ik 12 was. Sinds dien leef ik op de straat. Jaren ging dat goed, maar toen kreeg ik een depressie... Ik wilde mezelf dood hebben. Ik wilde voor de trein springen, maar werd tegengehouden. Ik moest in gedwongen therapie, maar die therapeut maakte het alleen maar erger. Ik sneedt mijn polsen door, in de hoop dat ik dood zou bloedden... Maar day is niet gebeurd." zei hij.
'Hoe konden mijn ouders dit doen?!' vroeg ik boos en verward. 'Ik vergeef het ze nooit meer... NOOIT MEER!' riep ik, boos op mezelf, dat ik ze niet tegen gehouden had. 'M...Max... dat is mijn schuld... I...ik heb mijn ouders niet tegengehouden toen het gebeurde... Net als bij alle vampiers, behalve die ene...' fluisterde ik, en barstte in tranen van woede uit.

obsessive rage

Max Hood, weerwolf

Nee. Dit kon niet waar zijn. "Jouw... Jouw ouders hebben..." Tranen kwamen in mijn ogen te staan. Nee, dit kon niet. Ik zakte door mijn benen heen en voelde de tranen lopen. Jezus, ik ging wel lekker vandaag. Mijn hoodd leunde in mijn handen en mijn lichaam begon te schokken door het huilen. Dit kon niet. Het was niet zo. "Zeg alsjeblieft dat het niet zo. Zeg me dat het nirt waar is. Jou ouders hebben de mijne niet vermoord..." Hij miste ze. Hij mistte zijn vaders wijze raad, zijn moeders bezorgdheid.

You got teeth like a wolf, but you cry like a sheep

Myra Blue
Ik zag hem huilen, wilde hem helpen, maar wist niet hoe. Ik kon toch geen doden tot leven wekken? 'Het spijt me, ik had nooit naar ze moeten luisteren, het zijn mijn echte ouders niet eens...' zei ik. Oeps, dat had ik niet moeten zeggen. het was wel duidelijk als je de familiefoto's zag. Ze hadden witblond haar en bruine ogen, ik dus absoluut niet. Bovendien zaten ze onder de sproeten. Maar dat ik geadopteerd was, mocht niemand weten.

obsessive rage

Max Hood, weerwolf

"Hoe bedoel je je had niet naar ze morten luisreren? Heb je zelf iemand...?" Nee, toch? Daarwas ze niet tot in staat. Dat geloofde Max niet. Toch keek hij Myra met een afwachtense blik aan. Ze bedoelde toch niet dat zij... Nee, haarouders hadden de zijne vermoordt, dat zei ze net. "Myra, hou je ouders, of pleegouders, dicht bij je. Jij hebt een huis om naar terug te gaan. Ik niet. Ik kan je uit ervaring vertellen dat je pleegouders het beste voor hebben." zei hij tegen haar. Hij zuchtte en keek opnieuw naar de grond.

You got teeth like a wolf, but you cry like a sheep

Aliyah || Vampier
We renden allemaal weg voor de maan, naar de kolonie. Ik was blij dat Myra toch meeging. Ik kijk perongeluk in de maan. Mijn lichaam deed iets anders dan dat ik wou. Ik renden als een gek door de bossen en jaagde op dieren die ik tegen kwam. Er kwamen allemaal takjes in mijn haar vast te zitten, maar de volle maan was sterker dan mijzelf. Het bloedt stroomde over mijn wangen. Ik weet niet meer wat er verder gebeurde. Ik ontwaakte uit een soort van trans aan een boomtak. Ik was heel verbaasd en viel er vanaf. 'Au!' Ik hoorde stemmen. Het was niet goed om af te luisteren maar ik was te nieuwschierig en ik deed het toch. Nee toch ik kende die vampier-jagers. Ik sloeg mijn hand voor mijn mond. Het waren de bekendste vampier-jagers. Na hun waren mijn ouders de bekendste. Ik vind dat zo erg, dat ik niemand mijn achternaam vertel. Er porde iets in mijn nek. Het waren takjes. Ik trok alle takjes er uit en pakte mijn meeneem borsteltje en kamde mijn haren uit. Ik wist dat als er takjes in mijn haren zaten dat er bloed langs mijn mond liep. Ik veegde het af. Ik wou weten wie het waren ik leunde iets naar voren. Misschien iets te ver ik viel op de bladeren. Ik rende zo snel mogelijk terug naar de kolonie. Hopelijk hadden ze me niet gezien. Myra en Max. Misschien zouden ze een stelletje kunnen zijn. Ik grijnsde bij die gedachten.

We all just wanna be somebody

Myra blue
'J..je hebt gelijk, ik stel me aan... Ik heb tenminste nog iemand...' zei ik. Ik sloeg mijn arm om hem heen. Ik had het gevoel dat hij het eigenlijk niet wilde, maar tegelijkertijd wel. Ik veegde zijn tranen weg. 'Nouja, ik had nog iemand. Ik kan moeilijk bij hun aan komen lopen en zeggen dat het een "ongelukje" is.' fluisterde ik in zijn oor. Voorzichtig gaf ik een kusje op zijn wang. Ik wist dat hij me niet leuk zou vinden - iedereen vond me leuk, behalve degene die ík leuk vond. Ineens flapte ik het eruit. 'I..ik geloof dat ik je leuk vind' fluisterde ik.

obsessive rage

Max Hood, weerwolf

Ze sloeg een arm om hem heen en hij voelde haar handen zijn tranen wegvegen. Hij wilde zijn hoofd wegdraaien, maar dat kon niet. Ze fluisterde in zinn oor dat ze eigenlijk ook niemand meer had. "Het maakt niet uit. Ik had niet zo uit moeten vallen." Hij schrok zich dood toen hij haar lippen tegen zijn wang voelde. "I... Ik geloof dat ik je leuk vind..." zei ze. Geschrokken keek Max haar aan. "Myra... Het, dat kan niet. Je vind me niet leuk. Ik ben... Ik ben waardeloos. Je wilt niet op me zijn, echt..." Maar het kwam zo twijfelend zijn mond uit. Hij wilde het niet zeggen. "Ik vind jou ook leuk..." Zei hij, nouwelijks hoorbaar

You got teeth like a wolf, but you cry like a sheep

Myra blue
'Ik vind jou ook leuk...' fluisterde Max onverstaanbaar. Ik voelde mezelf vuurrood worden. 'v..vind jij mij leuk?' fluisterde ik zacht en ongelovig. 'Maar... waarom zou het dan niet kunnen?' vroeg ik.

obsessive rage

Max Hood, weerwolf

"Heb je niet gehoord wat ik heb gezegt?!" Riep Max gefrustreerd uit. "Ik ben een weerwolf! Eens in de maand verander ik in een moordmachine! Ik heb mezelf niet in de hand..." zei hij wanhopig. Max haalde een hand door zijn haar en krabde ongemakkelijk aan de littekens op zijn polsen. Ongemerkt zette hij zijn nagels er dieper in. Toen hij dat merkte haalde hij zijn hand weg, maar het bloedde al. Hij drukte zijn mouw regen de wond. Met een vampier naast zich was bloeden niet handig.

You got teeth like a wolf, but you cry like a sheep