MSV - Zweinstein onder Voldemorts bewind [Speeltopic 1] - Speeltopics

Hier is het speeltopic!
We beginnen dat iedereen in de trein zit. Dit geldt niet voor de slaven, want zij hebben over het algemeen geen thuis meer. Hun ouders zijn gevlucht of gestorven.

Het idee

[ bericht aangepast op 23 aug 2014 - 9:47 ]

Every villain is a hero in his own mind.

'Heel vermakelijk,' zei Celestino. 'Ik heb de hele vakantie doorgebracht in Italië, bij mijn moeders familie. Ik heb heel veel tijd doorgebracht in het Vaticaan, ken je dat?'
Asalour knikte en Celestino vervolgde: 'Nou, ze blijken daar dus echt hele bibliotheken vol met boeken over magie te hebben. Er schijnen behoorlijk wat tovenaars in Vaticaanstad te wonen, maar ze weten zich goed verborgen te houden door dat stupide spelletje van de kerk mee te spelen. Echt heel interessant.' Zijn ogen schitterden als hij terugdacht aan al die oude manuscripten. Hij was eigenlijk op zoek geweest naar wat familiegeschiedenis, maar hij had veel interessantere dingen gevonden.

Zij zingen, nijgen naar elkaar en kussen, geenszins om liefde, maar om de sublieme momenten en het sentiment daartussen.

Alicia haastte zich over het perron 9 3/4 omdat ze nog een fijn plaatsje in de trein wilde bemachtigen. Ze hoorde het fluitje gaan als teken dat de laatste leerlingen in moesten stappen. In de hoop dat er nog ergens een coupe leeg was liep ze door de gang, maar die hoop was nutteloos, alle coupes zaten stampvol. Totdat ze bij een coupe aankwam waar twee meisjes in zaten die Rose en Lola werden genoemd, het verwonderde haar niet dat ze alleen zaten, ze werden door de leerlingen uit Ravenklauw als trutten beschouwd. Ze deed de deur van de coupe open en ving een deel van hun gesprek op wat blijkbaar ging over hun nieuwe slaven. Ze ging naast ze zitten en hoopte dat er snel iemand bij kwam die wel enkele interesse in haar toonde, niet dat ze zo graag aandacht wilde maar alles is beter dan keihard genegeerd worden.
"Dus wie ben jij?" Hoorde ze een heldere stem zeggen, in de eerste instantie had ze niet door dat de stem het tegen haar had maar toen ze het opmerkte zei ze snel haar naam.
"Wat kom je hier doen?" Ze had verhalen over Rose gehoord, dat je beter kan oppassen bij haar in de buurt omdat haar familie trouwe volgelingen van Voldemort zijn, Alicia's familie ook maar dat was niet bepaald iets waar ze graag over opschepte.
"Zitten" zei Alicia met een kleine grijns op haar gezicht.
"Dat zie je toch?" Op dat moment ging de deur van de coupe open en zag ze een jongeman staan die luistert naar de naam Rick. Hij liep langs Alicia heen zonder haar een blik waardig te keuren en begon direct uitgebreid te zoenen met Rose. Alicia besloot dat ze beter in een andere coupe kon gaan zitten en liep zonder iets te zeggen weg.

"Sometimes the hardest thing and the right thing are the same."

Zuchtend bekeek Lola het paar dat naast haar stond te zoenen. Natuurlijk had Lola ook een lief, maar die kwam niet elke twee minuten naar haar toe. 'Zijn jullie bijna klaar?', vraagt ze ongeduldig. Lola keek in haar roos tasje met diamantjes en zocht naar haar spiegeltje. Ze bekeek zichzelf en vond zichzelf er weer prachtig uitzien. Snel deed ze wat roze lipstick. Ze wou er natuurlijk weer perfect uitzien voor haar slaaf. Misschien was het wel een ultra knappe jongen. Ze vond het allemaal zo spannend en werd er alleen enthousiast van bij de gedachten. Vorig jaar had ze gewoon een bang meisje die knikte, maar niets zei. Lola bekeek Rose en Rick.

[ bericht aangepast op 4 aug 2014 - 21:42 ]

~ I have found that if you love life, life will love you back.

Ps: Lola heeft nog geen slaaf, wat moet ze dan doen?

~ I have found that if you love life, life will love you back.

Rose keek naar Lola die opvallend staarde.
"Is er wat?" Vroeg Rick op hetzelfde moment als Rose het wilde vragen.
"Nee hoor niks" glimlacht ze terwijl ze een poging doet om lippenstift op te brengen.
"Wil je een spiegel hebben?" Vraagt Rose aan haar terwijl ze wat in haar tas rommelt, Lola mompelt wat wat klinkt alsof ze het graag wilt en Rose geeft de spiegel aan haar.
"Dankjewel"

"Sometimes the hardest thing and the right thing are the same."

ArianatorXx schreef:
Ps: Lola heeft nog geen slaaf, wat moet ze dan doen?

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Pipkin keek op van zijn werk. Hij had niet opgemerkt dat Hannah binnen was komen lopen.
'Als je dat wilt doen graag. Ik ben druk met het brood,' sprak Pipkin en veegde weer een hand bloem over zijn gezicht.
'Ik hoop dat onze meesters of meesteressen ten minste wel aardig zijn.
Pipkin gaapte weer. Hij zou echt eens een dutje in de voorraad kast kunnen doen.

Vampire + Servant = Servamp

River gaf Melody een kus op haar voorhoofd.
'Mama ziet je snel weer liefje.' ze omhelsde haar moeder en gaf haar dochter nog snel een laatste kus. Met een beetje tegenzin stapte ze de trein in. Ze keek nog even achterom en slikte. Ze miste haar dochter nu al. Ze besloot Lucka te zoeken, ze kon het goed met de jongen vinden en waren vrienden geworden toen ze bij hem in de klas kwam. Na wat coupes voorbij gelopen te zijn zag ze hem zitten met zijn stok naast zich. Ze klopte op het deurtje.
'Mag ik bij je komen zitten Lucka?' hij grijnsde gezien hij haar stem herkende.

-

Don gaf zijn moeder een kus.
'Pas je goed op jezelf?' hij rolde met zijn ogen.
'Wat kan er nou mis gaan mam?' Zijn moeder beantwoorde dit met een strenge blik. 'Ik zal zorgen dat je geen brieven krijgt van school, die onderschep ik wel.' Dat laatste had hij niet moeten zeggen want hij kreeg een tik voor zijn hoofd. 'Auw!'
'Ik wil helemaal niets horen, begrepen?!'
'Ja-ha mam...' Don wreef even over de plek waar zijn moeder hem een tik tegen had gegeven.
'Helemaal niets,' zei ze met een strenge blik terwijl haar vinger naar hem wees. 'Je vader heeft moeite moeten doen om jouw op school te houden met je slechte cijfer en radicaal gedrag!'
'Mam, rustig ik zal mij gedragen.' Hij gaf haar snel een kus en liep naar de trein.

Vans ogen gleden verveeld over de gezichten in de coupés. Hij was niet van plan om bij welke halfbloed dan ook in een coupé te gaan zitten, al waren er ook zat volbloeden waar hij ook niet mee in een kleine ruimte zou willen zitten.
Zijn mantel gleed achter hem aan terwijl hij achter Banshee aan liep die de coupés met nog meer zorg bekeek dan hij en hij vertrouwde op haar oordeel. Ze was immers al lang genoeg bij hem om dat te kunnen en het was nooit anders geweest, ook nu niet. Zij koos hun zitplaats en hij vond dat prima.
Van had geen groot sociaal netwerk en hoewel hij heel charismatisch en beleefd kon overkomen, was hij meestal van mening dat de persoon waarmee hij sprak het niet verdiende om een lang en gelukkig leven te leiden. Dit gaf hij alleen niet vaak toe, omdat hij wist dat het belangrijk was dat bepaalde mensen hem mochten. Hij had immers begrepen dat hij niet alles alleen kon doen en hoewel hij dat feit nooit zou accepteren, had hij zich erbij neer gelegd het een en ander aan anderen over te moeten laten. Hij zou alleen nooit iemand vertrouwen.
Banshee bleef stilstaan bij een coupé waarvan de glazen deur open stond. Een van de banken was voor de helft bezet door Juvenalis die vanaf zijn plaats naar hen keek. Van knikte terug en volgde Banshee, die op de bank tegenover de jongen ging zitten en uit het raam keek.
Van liet zijn koffer in het bagagerek ploffen met een simpele zwiep van zijn toverstok. Hij was er in geslaagd enkele kleine spreuken non-verbaal te doen, maar het ging nog niet helemaal vlekkeloos. Gelukkig bleef de koffer op zijn plaats liggen en Van nam plaats op zijn eigen helft van de bank. Hij liet zijn hand door Banshees vacht glijden, die daarop haar ogen sloot.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Eén blik op Jack maakte duidelijk dat hij een volbloed was. Het waren niet zijn dure kleding of mooie spullen die zijn status kenbaar maakten, maar zijn neerbuigende uitstraling, de hooghartige blik in zijn ogen. Hij voelde zich verheven boven alles wat niet een zuivere bloedlijn had en prees zichzelf erg gelukkig met zijn familie, die uit enkel en alleen volbloeden bestond. Geen snul, geen dreuzel, die zich in zijn familie had weten te mengen. Geen enkele zwarte vlek op zijn enorme stamboom.
Zijn ouders kwamen hem ieder jaar uitzwaaien. Het eerste jaar was zijn moeder nogal emotioneel geweest, maar toen ze erachter kwam dat het lekker rustig was als hun enige zoon niet thuis was, was het gemis en het verdriet om haar afwezige zoon snel genoeg verdwenen. De latere jaren kwamen ze hem enkel uitzwaaien omdat dat hen weer de gelegenheid gaf om naar Londen te gaan, en ze het toch wel wat te ver vonden gaan om hun zoon te laten vertrekken zonder enige vorm van afscheid te hebben genomen. Het ging niet erg van harte, maar er waren genoeg leerlingen van Zweinstein die het zonder ouders op het perron moesten doen.
'Veel plezier.' Zijn moeder drukte een beleefde kus op zijn wang en keek hem toen recht aan. 'Geniet er nog maar even van.'
'Natuurlijk, ma.' Hij knikte en keek naar zijn vader, die hem even op zijn schouder klapte en verder niets zei. Dat was voor Jack het teken om zich om te draaien en in de trein te stappen.
Al snel bevond hij zich bij Juvenalis en Van in de coupé. Hij had zijn koffer op het rekje boven de banken gelegd en ging na een korte groet naast Juvenalis zitten, omdat de plaats naast Van bezet werd gehouden door zijn kat. Hoewel hij niets tegen stiltes had, had hij er weinig behoefte aan om de gehele reis zwijgend door te brengen, dus vroeg hij zijn twee jaargenoten of ze een fijne vakantie hadden gehad.

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Lucy Green
Alles wat Lucy probeerde leek te mislukken. Ze had nog niets voor de slavenceremonie. Helemaal niks! Maar ze had geen ideeën meer. Lucy besloot naar haar vriendin te gaan voor raad. Langzaam ging ze naar Stacey. Na een diepe zucht klopte ze aan de deur. De deur was al na een second of drie open door Stacey. Ze keek vervaasd naar Lucy.
'Lucy? Ik dacht dat het iemand anders was! Kom maar binnen!', zei ze opgelucht. Lucy begon te huilen en kon er niets tegen doen!
'Ik heb nog niets gemaakt voor de ceremonie, alles mislukt. Ik ben gewoon een grote mislukkeling!', snikte ze uit. Stacey gaf haar een knuffel en keek haar met medelijden aan.
'Je bent helemaal geen mislukkeling. Het is gewoon de stress van een nieuwe meester of meesteres!', zei ze ruststellend. Stacey kon echt lief en aardig zijn. Ze gingen samen wat koken, stelde Stacey voor. Lucy vond het een goed idee en accepteerde meteen.

[ bericht aangepast op 5 aug 2014 - 18:02 ]

~ I have found that if you love life, life will love you back.

ArianatorXx schreef:
Lucy Green
Alles wat Lucy probeerde leek te mislukken. Ze had nog niets voor de slavenceremonie. Helemaal niks! Maar ze had geen ideeën meer. Lucy besloot naar haar vriendin te gaan voor raad. Langzaam ging ze naar Stacey. Na een diepe zucht klopte ze aan de deur. De deur was al na een second of drie open door Stacey. Ze keek vervaasd naar Lucy. 'Lucy? Ik dacht dat het iemand anders was! Kom maar binnen!', zei ze opgelucht. Lucy begon te huilen en kon er niets tegen doen! 'Ik heb nog niets gemaakt voor de ceremonie, alles mislukt. Ik ben gewoon een grote mislukkeling!', snikte ze uit. Stacey gaf haar een knuffel en keek haar met medelijden aan. 'Je bent helemaal geen mislukkeling. Het is gewoon de stress van een nieuwe meester of meesteres!', zei ze ruststellend. Stacey kon echt lief en aardig zijn. Ze gingen samen wat koken, stelde Stacey voor. Lucy vond het een goed idee en accepteerde meteen.

[ bericht aangepast op 5 aug 2014 - 8:21 ]

Juvenalis fronste even en speelde met de ring aan zijn vinger terwijl hij nadacht over zijn antwoord, vervolgens knikte hij.
'Ik heb wel een fijne vakantie gehad,' zei hij toen, 'ik heb mij vermaakt, ik heb kennis opgedaan, ben op het ministerie geweest en heb tijd doorgebracht bij mijn oom, die jullie ongetwijfeld kennen.'
Even zuchtte hij.
'Maar verder niet veel interessants, eigenlijk. Het huis was het grootste deel van de vakantie leeg op mij na, heel fijn natuurlijk.'
Hij keek op van zijn ring en keek Jack in zijn ogen.
'Ik vind het alleen zo jammer dat geen enkele vriend mij is komen opzoeken.'

[ bericht aangepast op 5 aug 2014 - 14:38 ]

Hayden haalde een hand door zijn donkere haren en sleurde zijn koffer mee de trein in. Toen hij een lege coupé had gevonden, pleurde hij zijn koffer onder een van de banken en ging zitten.

Lenin zag hoe de laatste hoofdmonitor naar binnen glipte. Het was een Griffoendor met rode wangen van schaamte. Lenin keek even nadrukkelijk naar zijn horloge, want ze hadden al een tijdje op de jongeman gewacht.
De jongen mompelde een verontschuldiging en nam plaats naast het meisje uit Ravenklauw, dat haar handen keurig in haar schoot had gevouwen en afwachtend naar professor Slakhoorn keek, die hen zou uitleggen wat er van hen verwacht werd.
Lenin bestudeerde het gezicht van de man. Hij oogde zoals altijd een beetje nerveus en hij vroeg zich af of hij werkelijk constant zenuwachtig was of dat hij slechts een vreemde expressie op zijn gezicht had. Hij hoorde geen nieuwe dingen. Hij moest het melden wanneer leerlingen zich buitensporig gedroegen, moest van het wachtwoord op de hoogte zijn en diende de leerlingen te leiden bij afwezigheid van het afdelingshoofd. Ze moesten er eveneens op toezien dat de slaven die bij hun afdeling hoorden hun werk goed verrichten en dat ze geen revolutionaire ideeën hadden.
Na het monoloog van de man en enkele vragen van het Ravenklauw meisje was het hen toegestaan om te vertrekken en de andere leerlingen in te lichten wanneer het tijd was om het schoolgewaad aan te trekken. Lenin had zich thuis al van dat gemak voorzien omdat hij niet inzag waarom hij het in de trein zou doen, maar er waren altijd leerlingen die het nodig vonden om het hier te doen.
Hij liet de andere twee hoofdmonitors achter zich en ging op zoek naar zijn afdelingsgenoten. Het duurde niet lang voordat hij Juvenalis, Jack en Van vond en hij ging aan de andere kant van Banshee zitten. Hij knikte hen toe en was benieuwd naar het antwoord van de anderen op Juvenalis’ vraag – zelf had hij wel nuttigere dingen aan zijn hoofd gehad dan zinloze berichtjes sturen. Hij streek met zijn hand over de vacht van Vans kat en kriebelde even achter haar oren. Hij vond het een intelligent beest en moest toegeven dat hij enige jaloezie ervoer als hij zag hoe graag het dier bij Van was. Zelf had hij twee jaar geleden een kat gehad, maar het beest had alleen maar in de weg gelopen en uiteindelijk had hij het in een standbeeld veranderd.

[ bericht aangepast op 5 aug 2014 - 16:19 ]

Every villain is a hero in his own mind.