MSV - Zweinstein onder Voldemorts bewind [Speeltopic 1] - Speeltopics

Hier is het speeltopic!
We beginnen dat iedereen in de trein zit. Dit geldt niet voor de slaven, want zij hebben over het algemeen geen thuis meer. Hun ouders zijn gevlucht of gestorven.

Het idee

[ bericht aangepast op 23 aug 2014 - 9:47 ]

Every villain is a hero in his own mind.

@MusicAndPeace, in jouw stukje merkte ik een duidelijk gebrek aan leestekens, zou je daar voortaan op willen letten?

Ignatius schreef:
@MusicAndPeace, in jouw stukje merkte ik een duidelijk gebrek aan leestekens, zou je daar voortaan op willen letten?

A horse of course

Het perron stond al vol, heel vol. Asalour wist zich maar met moeite een weg te banen naar de trein. Haar spullen sleepte ze achter zich aan terwijl ze met haar vrije hand de mensen voorzichtig op de schouder tikte of zich staande hield tegen de muur, om niet te vallen onder het gewicht van haar hutkoffer.
Gelukkig hadden de meeste ouders de tijd genomen om hun kroost nog even te knuffelen en een laatste goede raad mee te geven, want dat betekende dat de trein nog tamelijk leeg was. Asalour had haar vrienden al zien staan, maar besloot eerst een plekje te claimen voordat alle Zwadderaars de voorste coupés al hadden ingepikt. Het was altijd maar hopen dat ze hen niet zouden wegsturen, maar Asalour hield de moed erin. Ze waren niet allemaal zo verwaand, hoewel ze het met de meeste van hen niet kon vinden.
Uiteindelijk hees ze haar koffer in een van de bagagerekken boven haar stoel en liet zich uitgeput op een bank vallen, aan de rechterkant van het gangpad, zodat ze niet naar buiten hoefde te kijken en zien hoe iedereen door zijn of haar ouders werd uitgezwaaid. Hoewel ze het gewend was in haar eentje de Zweinsteinexpres in te stappen, vond ze het toch altijd naar om te zien dat dat niet voor iedereen gold. Het deed haar altijd weer beseffen dat haar gezin verscheurd was door de oorlog en dat er maar weinigen waren de wisten wat het voor haar betekende.
Volbloeden zagen haar als minderwaardig en vonden dat ze dit verdiende en de modderbloedjes keken weg, omdat ze vonden dat zij niets te klagen had. Haar leven bestond niet uit dwangarbeid en lijden.
Asalour vond dat ze in dat eerste geval inderdaad niets te klagen had, al was school nou ook niet het leukste wat er was en moest zij alsnog al haar werk zelf doen. Lijden deed ze echter wel, want het gemis was er nog elke dag en dat zou ook nooit meer weggaan.
Ze had nu de derde zomer zonder haar moeder achter de rug en hoewel hij vermakelijk en ontspannend was geweest, was de schaduw van haar moeders afwezigheid er nog altijd, waardoor ze bij het terugdenken aan haar vakantie, niet het gevoel had er optimaal van genoten te hebben. Asalour wilde het graag, want dat was wat haar moeder zou willen, maar de gevolgen van haar dood waren zo groot, dat dat maar moeilijk ging.
Het was niet geheel onverwachts, omdat ze al jaren lang op de vlucht was voor de dooddoeners, maar toch bleef het Asalour soms achtervolgen. Dat gold nog meer voor haar vader. Hij gaf zichzelf de schuld van haar dood, al zei hij dat nooit. Hij was immers de Geheimhouder van hun huis, waar Asalours moeder zich al vijftien jaar schuil had gehouden.
Uiteindelijk was haar vader niet opgepakt, omdat ze hem graag zagen lijden. Zijn baan werd hem ontnomen en even hadden ze gedreigd Asalour tot slaaf te maken, maar dat was niet gebeurd. Ze kon bij haar vader blijven, hoewel dat bestaan niet veel verschilde met het leven dat de slaven op Zweinstein moesten leiden.
Asalour draaide haar hoofd naar de deur, die open stond en ze hoopte Celestino, Naveah of Juanita te zien tussen de leerlingen. Ze ging in de de uropening staan, zodat ze haar konden zien, terwijl ze op zoek waren naar een plaatsje.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Stacey was nog nooit zo moe geweest. De hele dag stond ze al te werken voor de nieuwe meester die ze ging krijgen. Ze was zo bang, en had geen idee wie haar meester ging worden. Het was dus net als vorig jaar weer spannend. Het liefst, had ze een hele lieve, die zelf haar vriendin zou kunnen worden. Maar ze wist maar al te goed dat dat bijna onmogelijke was. Stacey vond dat alles er mooi uitzag, na een dagje werken. Snel eindigde ze de lekkere koekjes die ze had gemaakt. Het gevoel van spanning viel door haar binnen. De ceremonie was altijd al een eng moment geweest. Ze wou echt een lieve meester of meesteres dit jaar !

[ bericht aangepast op 4 aug 2014 - 20:25 ]

~ I have found that if you love life, life will love you back.

Mijn topic

"Sometimes the hardest thing and the right thing are the same."

Angelina keek in de kast. Ze vond de kaas maar niet voor het avondmaal. Pasta was natuurlijk niet lekker zonder kaas. Eigenlijk kon ze niet echt koken en had iets makkelijks gemaakt. Ze was al een uur of drie bezig voor doodgewonepasta. Als haar meester of meesteres nu niet echt aardig was en niets zou toelaten. Of misschien zelfs slaan? Angelina wou er niet aan denken, het was een vreselijke gedachte. Ze had geen idee meer wat ze nu moest en er kroop een stomme traan over haar wang. Snel veegde ze hem weg. Ze moest nie echt die stomme kaas vinden... Anders was al het werk voor niets geweest. Ze stond op en er kroop een glimlach over haar gezicht. De kaas stond gewoon naast haar. Snel voegde ze de kaas toe en haar pasta. Het was bijna helemaal klaar voor de ceremonie.

[ bericht aangepast op 4 aug 2014 - 19:50 ]

I'm not perfect, but I'm glad because perfect is boring

-

[ bericht aangepast op 4 aug 2014 - 20:15 ]

"Sometimes the hardest thing and the right thing are the same."

Poolster schreef:
Rose keek verveeld voor zich uit. Ze zat nu al een lange tijd te wachten, zo'n tien minuten, maar het leek langer. Op dat moment kwam er een meisje binnen wat ik niet herkende, een halfbloed, dat moet wel. Ik ken alle volbloeden.
"Hallo" zegt ze twijfelend, mijn gezicht bekijkend.
"Ik ben Asalour" ze steek haar hand uit in de verwachting dat ik hem schud.
"Waarom denk je dat je toestemming hebt om met mij te praten?" Vraag ik terwijl ik mijn wenkbrauwen naar haar optrek. Op dat moment komt Lola binnen.
"Hey, eindelijk iemand. Asalour hier ging net weg, toch?" Zeg ik met een kleine glimlach op mijn gezicht.

[ bericht aangepast op 4 aug 2014 - 20:10 ]

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

@Poolster, hoewel je in het begin in de derde persoon schrijft, schrijf je al gauw in de eerste persoon. Zou je hier voortaan op willen letten?

Sorry ik was nog niet klaar met schrijven en wist niet dat hij al verzonden was

"Sometimes the hardest thing and the right thing are the same."

@Arianator, je gaat halverwege over op de ik-persoon :p. Niet dat het erg is hoor, ik snap dat je aan de omschakeling moet wennen, maar ik wilde je er toch even op wijzen.

Every villain is a hero in his own mind.

Rumpelstiltskin schreef:
@Arianator, je gaat halverwege over op de ik-persoon :p. Niet dat het erg is hoor, ik snap dat je aan de omschakeling moet wennen, maar ik wilde je er toch even op wijzen.

~ I have found that if you love life, life will love you back.

Celestino zag het slanke lichaam van Asalour in de deuropening van de coupè schuin tegenover hem staan. Haar haar leek nog langer te zijn geworden en golfde om haar schouders en bovenlichaam. Ze was een heel knap meisje, erg leuk, aardig en beschaafd, maar helaas niet puur van bloed. Toch vond Celestino, de mening van veel van zijn soortgenoten ten spijt, dat zij een heel acceptabel meisje was voor de dagelijkse omgang.
'Asa,' wenkte hij haar. 'Kom hier zitten.'

Zij zingen, nijgen naar elkaar en kussen, geenszins om liefde, maar om de sublieme momenten en het sentiment daartussen.

Celastinos volbloedstatus maakte het claimen van een coupé een stuk gemakkelijker. Asalour draaide zich om om haar koffer te pakken en zodat Celestino haar niet zou zien blozen. Zoals altijd kreeg ze het er warm van als hij blijk gaf dat hij wel op haar aanwezigheid zat te wachten.
Ze sleepte haar koffer naar de overkant van de gang en keek nieuwsgierig de coupé in, maar ze waren alleen. Ze tilde haar koffer op met behulp van haar toverstok en liet zich toen met een zucht weer zakken, haar rug nog altijd naar het raam gekeerd.
'Hoe was jouw vakantie?' vroeg ze toen ze zeker wist dat ze zichzelf onder controle had.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Lucka had moeite om zijn kleine tasje waar een paar kledingstukken in zaten, en zijn kleine koffertje mee te trekken. Zijn stok had hij onder zijn arm geklemd. Hij zette zijn koffer neer en liet zijn stof over de grond gaan en zocht naar waar het perron ophield en waar het ten minste veilig was.
Hij trok zijn koffer mee naar wat hij dacht een coupe te zijn.
Hij liet zijn stok over de donkere vlekken glijden en stapte voorzichtig de gang binnen en zocht een plek uit om te zitten.
Hij nam een besluit en ging op een van de twee banken zitten en trok zijn stok op, zodat die op de bank kon liggen.

Vampire + Servant = Servamp