MSV - Zweinstein onder Voldemorts bewind [Speeltopic 1] - Speeltopics

Hier is het speeltopic!
We beginnen dat iedereen in de trein zit. Dit geldt niet voor de slaven, want zij hebben over het algemeen geen thuis meer. Hun ouders zijn gevlucht of gestorven.

Het idee

[ bericht aangepast op 23 aug 2014 - 9:47 ]

Every villain is a hero in his own mind.

MT.

That is a perfect copy of reality.

River staat er nog niet bij en ook nog niet in de rollenstory als iemand mij daar aan kan toevoegen ?
xx

Iedereen die de afgelopen paar dagen heeft gepost staat er nog niet in. Dat doe ik later vandaag. Dan voeg ik ook alle nieuwe users toe aan de story.

Every villain is a hero in his own mind.

Yay! Ik ga proberen zometeen gelijk te schrijven (:

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Hoe moeten de slaven beginnen? Misschien dat de slaven op het station wachten op hun meesters?

A horse of course

(Hannah Jill Fleming= Slaaf van Suzuka Nakamoto)

Swift as the Wind, Silent as a forest, Fierce as Fire, Immovable as a Mountain~Takeda Shingen, Fuurinkazan

De slaven zijn gewoon bezig met schoonmaken, het terrein bijhouden, de maaltijd voorbereiden of andere huishoudelijke taken. Houd er rekening mee dat de slaven het grootste gedeelte van de tijd gewoon bezig zijn in het kasteel en niet bij hun meester(es) zijn. Ze zullen straks ook de spullen naar de kamers van de leerlingen brengen, maar na het avondmaal worden de slaven pas gekozen door hun meesters.

Every villain is a hero in his own mind.

Het is 4 augustus, jeej (:

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Magical Topics.

Vampire + Servant = Servamp

Onyx poetste het zweet met een zakdoekje van haar voorhoofd. Hoewel het altijd heet was in de kas, werd dat er door het warme weer niet veel beter op. Ze zat op haar knieën op de grond en trok de dode bloemetjes van een enorme plant, met afschuwelijke stekels waaraan ze al verschillende bulten had opgelopen omdat haar geen handschoenen waren gegeven. De doorns zorgden er wel voor dat ze haar aandacht erbij bleef houden en zo min mogelijk aan de avond dacht, wanneer de leerlingen zouden arriveren en de kiesceremonie zou beginnen. De vreselijkste dag van het jaar, waar zij en haar 'soortgenoten' als een veestapel werden gekeurd en weggegeven. Ze wurmde haar vingers weer tussen de takken door om een grijs, verdord bloemetje weg te trekken en klemde haar kaken op elkaar toen ze ondanks haar geconcentreerde bewegingen met haar onderarm aan een van de stekels bleef hangen en een bloederig spoortje zich bij de andere voegde. Zou het in haar nadeel zijn als ze beschadigde armen had? Zouden ze niemand willen die zichzelf met plezier open leek te snijden?
Onyx had zich wel voorgenomen niet haar best te doen om er mooi uit te zien, zoals sommige andere meisjes wel deden. Zij hoopten dat een van de meesters smoorverliefd werd en met hen wilden trouwen - een sprookje waar Onyx allang niet meer in geloofde. De mooiste meisjes kregen vaak opdrachten waar ze niet eens aan wilde denken. Dan werkte ze liever tot bloedens toe in kassen zoals deze.
Ze veegde het bloed aan haar tenue af en gooide het verdorde bloemetje in de emmer terwijl ze een zucht slaakte. Het was fijn geweest als er andere slaven waren die zich hier bezighielden, maar het terrein was groot genoeg om hen allemaal alleen te laten werken en het werk zo nog zwaarder te maken...

Every villain is a hero in his own mind.

Celestino pleurde zijn koffer op het bagagerek en nam plaats in een van de luxe coupés achterin de trein. Hij gooide zijn lenige benen met een zwaai op de stoel ertegenover en staarde uit het raam. Zijn moeder stond voor het raam, hij kon alleen haar hoofd zien. Ze was een piepklein Italiaans dametje en ze viel totaal in het niet bij zijn vader, een lange brede man, die opviel door zijn Schotse kilt.
Celestino wuifde een, twee keer en wachtte toen verveeld tot de trein zou vertrekken of een van zijn vrienden ook in de coupé zou komen zitten. In de grote wandspiegel checkte hij zijn haar en zijn gebruinde huid, terwijl zijn gedachten naar de slavenceremonie schoten. Hij hoopte dat hij dit jaar een goede slaaf zou bemachtigen, want vorig jaar had hij een nietsnut gekregen. Een slungelige, slome jongen, die er bovendien ook afstotelijk uitzag. Dit jaar zou hij echt een beter exemplaar moeten vinden.

Zij zingen, nijgen naar elkaar en kussen, geenszins om liefde, maar om de sublieme momenten en het sentiment daartussen.

Pipkin zat onder het bloem en hij was al uren het deeg dat voor hem lag aan het kneden. Met de rug van zijn hand veegde hij nog meer bloem op zijn gezicht en zuchtte kort. Zijn zwarte haren waren op sommige plaatsen wit geworden.
Het was ook warm in de keukens, waardoor het werk moeizaam ging. Pipkin had vrij weinig kunnen slapen en onderdrukte ook de gaap die uit zijn mond gleed.
Pipkin sneed stukken van het deeg en rolde het weer tot een klein bolletje.
Pipkin was niet zo sterk, hij had meegeholpen met zware klussen, maar bij sommige was hij niet sterk genoeg. Nu stond hij in de keuken. Deeg aan het kneden voor de ceremonie. Waar hij straks het lekker ruikende brood mee maakt.
Hij had daar totaal geen trek in en de vorige meester die hij vorig jaar had, was voor hem een grote nachtmerrie. De zwartharige jongen gooide de klep van de oven open en pakte met een schep het versgebakken brood uit de oven en gooide ze in de mand, waar hij een doek overheen gooide, zodat het brood niet droog werd.
Pipkin hoopte dat hij door zijn warme klus een stuk chocolade had verdient.

Vampire + Servant = Servamp

Juvenalis deed het laatste knoopje van zijn overhemd dicht en keek in de spiegel voor hem. Het was hem weer gelukt, hij had een vakantie doorgebracht door uitsluitend interessante dingen te doen en had de meeste saaie dingen weer vermeden. Het was bijna tijd om terug naar Zweinstein te gaan en de nieuwe stof tot zich te nemen, meer te leren, machtiger en rijker te worden.
Hij ging even met zijn hand door zijn haren zodat het niet meer perfect zat, draaide zich vervolgens om en pakte zijn koffer, om vervolgens de deur van de kast open te doen, erin te stappen en de deur weer dicht te doen.

Toen hij de deur weer open deed, stond hij in een armoedig huisje en hij verliet het huis snel, om vervolgens de lege straten van Londen over te steken, naar King's Cross en perron 9 3/4e te lopen.
Hij stapte de trein in, liep naar de coupés achterin en legde zijn koffer op het bagagerek, om vervolgens met een luide zucht op een van de luxe banken neer te zakken.

Hannah stopt het doekje in de emmer en haalt het er vervolgens uit dan wringt ze het doekje uit en gaat ermee over het raam dan pakt Hannah de trekker en trekt het raam droog "Zo dit was het laatste raam van de hal" Zegt Hannah, dan loopt Hannah naar de gang waar de kamers zijn ik moest nog 3 kamers schoon en klaar maken ze doet de deur open van de eerste kamer die ze nog moet doen ze hoeft hier alleen nog het bed op te maken en te stofzuigen als ze dat heeft gedaan doet ze de andere 2 kamers daar moet ze nog ramen schoon maken, bed opmaken, stofzuigen en nog veel meer. Terwijl ze bezig is denkt Hannah aan de nieuwe meester die ze gaat krijgen 'hopelijk is zij of hij niet gemeen vorig jaar was het een ramp ik werd geslagen als ik iets niet goed deed hopelijk word ik door een aardig iemand uitgekozen ik kan alleen maar afwachten.' Een diepe zucht verlaat haar mond dan gaat ze verder met haar taak. Als ze klaar is loopt ze naar de keuken het is nog niet opgeruimd "Pipkin moet ik misschien helpen met opruimen?" Vraagt Hannah.

A horse of course

Suzuka liep door een van de coupés van de trein en ging op de bank zitten. Voor dat ze haar koffer in het rek zette haalde ze er eerst een kleine souvenir uit. Terwijl ze op vakantie was naar haar thuis in Japan heeft ze daar een paar bekers kant en klare noodles gekocht, iets waar ze gek op was. 'Kitsune Udon*, ik hoop dat het net zo lekker is als die van moeder.' Zei ze hardop.
Ze pakte een flesje water en goot het in de beker noodles, daarna pakte ze haar stok en richtte het erin. En met een paar zwaaitjes kwam er hete lucht uit die zo het water verhitte.
Ze stopte haar stok weg en trok de 2 stokjes die haar haar bij elkaar hielden eruit. Ze veegde ze nog even af en begon daarna met eten.
'Het smaakt nog lang niet zo goed als die van moeder maar het is beter dan die troep die de slaven wel eens maken. Nee! Zo mag ik niet denken, ze werken allemaal keihard en doen hun best. Ik ben benieuwd wie er dit jaar mijn slaaf zal zijn. Ik hoop iemand net zoals ik.' Dacht ze bij haar eigen.

*Kitsune Udon is een soort noodles gerecht

Swift as the Wind, Silent as a forest, Fierce as Fire, Immovable as a Mountain~Takeda Shingen, Fuurinkazan