[Speeltopic] Five Years • One Direction - Speeltopics

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Mt

~ I have found that if you love life, life will love you back.

Hi

How far is far

Mijn Topics.

''Cause I've got a jet black heart and there's a hurricane underneath it.''

Mijn topics.

"Music expresses everything I can't say in words."

MT

Bowties were never Cooler

[mt]

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

(MT)

Because I love him, do I need another reason?

[Alvast MT]

I don't want you to die, I want you to suffer.

Nimra Inaya Malik
Ik was zoals elke ochtend weer vroeg uit de veren. Vandaag hoefde ik gelukkig niet naar school en ik hoefde pas vanavond te werken in het lokale cafe, dus tot dan kon ik de dag doorbrengen met Jake. Ik had een afspraak gemaakt met Zayn om daar langs te gaan zodat Jake kon spelen met de kinderen van hem en Louis en dat wij wat bij konden praten, want de laatste tijd kwam het daar steeds niet van en ik miste mijn grote broer best heel erg. Jake zat inmiddels op de bank een bakje cornflakes naar binnen te werken met onze grote lobbes bij zijn voetjes. Die hond was echt de grootste goedzak die er was, maar je moest niet aan mij of de kleine komen, wat ook wel weer fijn was. Ik stond intussen in de keuken lunchpakketjes klaar te maken voor ons. Voor mij 1 boterham en voor de kleine 2. Ja, hij at nu al meer dan ik. Ik vond het wel best, dan werd hij ten minste wel groot en sterk en niet een mager scharminkeltje als ik. Ik pakte ook voor ons allebei een flesje gevult met water en een appel in. Al snel kwam de jongen naar me toe lopen, terwijl ik een glas melk dronk. Hij kreeg er ook een, maar het was al duidelijk dat he tmoeilijk werd het kleine mannetje in bedwang te houden vandaag. hij was al helemaal hyper dat hij zijn ooms, neefje en nichtje kon zien vandaag. Toch moest hij eerst zijn melk opdrinken voor ik de tas met spulletjes vastmaakte aan het tuigje van Abrash, zodat hij de lichte last kon dragen. Hij vond het altijd wel leuk, zeker als dan ook Jake nog de riem mocht vasthouden. Ik had me echt geen lievere hond kunnen wensen, en dat voor een 'potentieel gevaarlijke' hond. Toen eenmaal alles klaar was poetste ik Jake zijn gezicht en handen af en controleerde of zijn kleren, een spijkerbroek, gympen en een spiderman trui, nog schoon waren. Toen dat zo was lijnde ik de Gull Ter aan met twee riemen, een voor Jake en 1 voor mij voor de zekerheid, en liep met mijn twee mannen ons kleine appartementje uit opweg naar huize Malikson. Jake wandelde vrolijk terwijl hij druk babbelde over van alles en nog wat en ik luisterde geamuseerd terwijl de grote hond braaf naast het kleine kindje bleef lopen. Na zo'n 20 minuutjes gelopen te hebben kwamen we bij de voordeur van het huis en klom Jake op Abrash zijn rug zodat hij op de bel kon drukken en kon wachten tot hij zijn familie, en dus ook de mijne, weer zou zien.

[ bericht aangepast op 4 aug 2014 - 10:23 ]

Bowties were never Cooler

[Ik kan haar aanpassen als er iets niet gewenst is]

Bowties were never Cooler

Zayn Malik -Tomlinson
Naar het weekend kon ik me altijd uitkijken. De twee dagen die echt bestemd waren voor het gezin en niets anders. Enkel Louis, Diana, Floyd en ik. Al was de tweeling nu te druk met buitenspelen in de tuin, in de eerste vallende sneeuwvlokken van het jaar. De reden voor mij om dichter en ongestoord tegen mijn mannetje aan te kruipen op de bank. Met een dampende kop warme chocolademelk in mijn handen, onder een dekentje en dicht tegen Louis aan. Dat was hoe ik het, het liefste zag. Voor de film die opstond, toonde ik maar weinig interesse. Gewoon omdat ik hem al een stuk of 3 keer gezien had en dan wist je het onderhand wel. Toch gaf het iets rustgevend. Nergens waar ik me werkelijkwaar op hoefde te concentreren. Behalve dan een plan bedenken voor het vijf jarige jubileum van Louis en mij onze trouwdag. Het duurde misschien nog een paar weken, voordat we werkelijk zoveel jaar getrouwd waren, maar dat betekende niet dat ik er niet al mee bezig was. Want zoals algemeen bekend was, wilde ik altijd het allerbeste, wat Louis betrof. Misschien was 5 jaar geen oficieel jubileum, maar dat betekende niet dat ik er geen aandacht aan wilde besteden. Al vond ik het steeds moeilijker worden om Louis te blijven verassen. Dus ik moet nu wel met wat goeds komen. Alleen werd het bedenken van een briljante verassing, even aan de lang geschoven, omdat de bel ging. Wetend wie er voor de deur stond, zetten ik mijn kop chocomelk op de bijzettafel en stond ik op uit mijn veel te convertable positie om de deur open te doen. 'Tjonge, jij word ook me de dag groter.' Ik aaide Jake even over zijn bol en begroeten daarna Nimra met een kus op haar wang. De deur hield ik verder open zodat ze naar binnen komen doorlopen. 'Floyd en Diana zijn in de tuin.' Melde ik Jake, zodat deze zijn neefje en nichtje meteen kon vergezellen in het waarschijnlijke gevecht om elkaar in te zepen met sneeuw.

[ik weet op dit moment niet zo goed of het ergens op slaat. Voor mij klinkt het allemaal logisch. Maar het kan heel goed de drank zijn die dat op dit moment vind. Daarbij wil ik me alvast verondschuldigen voor de spelfouten die er waarschijnlijk allemaal in zitten, maar dat zie ik ook allemaal noet zo goed meer. Toch schrijf ik, gewoon omdat het kan. Like Duhh. En anders merk ik het morgen ochtend wel. Want ik moet over 4 uur op om te werken ja, haten julie me al? ]

[ bericht aangepast op 4 aug 2014 - 6:52 ]

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

[Het ziet er voor mij goed uit, al kan dat ook de slaap zijn en veel sterkte]

Bowties were never Cooler

Louis Malik - Tomlinson
Mijn hoofd lag tegen de rugleuning, toekijkende door het raam hoe Floyd en Diana druk bezig waren met de sneeuw, die langzaam maar zeker neer dwarrelde in de tuin. Het was net een plaatje om te zien, maar ik wist gelukkig wel beter. Ik zou het dan ook niet kunnen laten om straks zelf, Zayn met me meesleurende, de ijskoude achtertuin maar eens in te stappen en ons bij de kinderen te voegen. Niet dat het nu al op de planning stond, want voorlopig zat ik hier binnen meer dan prima en was er nergens geen haast meer bij. Automatisch krulde mijn mondhoeken wel verder omhoog, om ondertussen mijn hoofd in de richting van Zayn te draaien, mijn armen wat strakker om hem heen geslagen en één zacht kusje op zijn wang plaatsende. Dit waren twee daagjes waar de rust terug kon draaien, een weekend wat gewoon draaide om het hele gezin, om ons, en de dingen die we zelf wilde. Met niets of niemand hoefde we eigenlijk mee rekening te houden. Iets wat wel een keer anders was geweest, maar dat lag inmiddels achter ons en had ons gebracht naar waar we nu waren. Naar waar we over een aantal weken zijn. Het leek zo onvoorstelbaar, maar vanbinnen zorgde het vertrouwde warme gevoel en stiekem liet het mijn hersenen ondertussen ook weer flink ratelen. De tijd ging snel, heel snel. Ondertussen was een bedenkelijke blik nog altijd op de jongen gericht, om mijn vingers over zijn huid te laten glijden.
Een zachte piep verliet mijn mond toen hij opstond. Niet zozeer doordat hij de warmte met zich meenam, maar gewoon door alles bij elkaar. Op eigen krachten ging ik weer overeind zitten, om me beter in de dekens te wisselen, ongeduldig mijn blik op de deur gericht. Ik was te lui om van de bank af te komen, dus het enige wat ik deed was wachten tot de jongen zich weer bij me zou voegen, samen met de visite. Ondertussen verliet een 'goedemorgen,' nadat een wat latere 'zorg dat je snel weer hier komt, Malik,' wel mijn mond en pakte ik wel mijn telefoon van de bijzettafel om mijn dagelijkse routine van sms'jes weer te versturen. Na vijf jaar was het nog standaard de gewoonte en waarschijnlijk zou ik die niet meer afleren. Goedemorgen krullenbol! Een beetje goed geslapen? En je kleine prinsesje? x Net als dat Harry het eerste mijn sms zou ontvangen, als Zayn dat niet was als hij weg was, gevolgd door een antwoord naar mijn zusje.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Nimra Inaya Malik
Nog voor mijn broer de deur open kon doen stond ik al te bibberen, ondanks mijn warme kleren en winterjas. Jake was intussen aan het worstelen met zijn jasje wat hij uit wilde, net als zijn wantjes. Hij had veel van zijn vader, zelfs al wist ik niet wie dat was. Ik was namelijk best een koukleum en dit ventje zou nog in zijn luier in de sneeuw spelen, wat vanochtend ook op ons balkonnetje was gebeurt. Ik glimlachte bij de herrindering en nog meer toen Zayn de deur opende. "Hey." zei ik met nog net geen klapperende tanden. Zijn woorden deden me trots naar Jake kijken. Hij groeide inderdaad hard en was nu al lang voor zijn leeftijd, zeker als de doctors mijn afkomst meenamen in de vergelijking. Bij het woord tuin schoot het jochie weg, om weer te mogen spelen. De sneeuw vond hij fantastisch, nog fantastischer dan al het andere wat hij fantastisch vond, wat erg veel was. Zelf stapte ik rustig naar binnen en hield de hond bij me. Ik wilde dat hij rustig bleef, ook rond de hond en de kinderen hier, want hij was geen kleine lichte verschijning. Ik ging op mijn tenen staan en drukte een kus op Zayn's wang voor ik even zwaaide naar zijn echtgenoot. "Hey Louis." zei ik voor ik mijn jas ophing en de kamer in liep. Buiten zag ik de kinderen druk spelen en Jake leek de 5 jaar oudere kinderen goed bij te houden. Rustig liet ik mezelf voor de verwarming in kleermakerszit op de grond zakken en nam Abrash op schoot, die daar natuurlijk eigenlijk veels te groot voor was. Toch was het wel heerlijk warm en zorgde de verwarming ervoor dat de sneeuw uit mijn haar smolt en Zayn's oude trui die ik aan had en mijn thermolegging weer heerlijk warm werden. "Lang niet gezien. Hoe is het in huize Malikson?" vroeg ik geintereseerd onder het aaien van mijn hond, die rustig op mijn schoot lag en keek naar de spelende kinderen. Zelf hoefde ik niet op te letten. Als er maar iets zou gebeuren met Jake zou ik het horen. Niet van het kleine blonde mannetje zelf, maar van de grote lobbes op mijn schoot. Op dit moment was het voor mij alleen al heel fijn om weer warm te zijn. Anders had ik met Jake in het park zitten koukleumen terwijl hij en Abrash speelden, dus dit kwam mij ook heel goed uit. Een tuin, zeker in deze stad, zou ik me namelijk nooit kunnen veroorloven.

Bowties were never Cooler

Zayn Tomlinson -Malik
Zodra ik de deur open deed, stond het kippenvel op mijn armen. De koude wint blies meteen naar binnen en het liefst rende ik meteen terug naar de bank om onder het warme dekentje te kruipen. Maar eerst moesten Nimra en haar kleine ventje naar binnen. Al was het niet zo moeilijk om dit voor mekaar te krijgen, want ik hoefde alleen mijn eigen kleine donderstenen te noemen, of hij rende al langs me heen. Glimlachend begroeten ik Nimra nu goed en liet haar binnen. Ik sloot snel de deur achter haar, om de warmte binnen te houden. Ik trippelde als laatste terug de woonkamer in en sloeg van achter de bank snel mijn armen rond Louis zijn borst, die eerder nog zeurde dat ik terug moest komen. Ik drukte een lief kusje op zijn achterhoofd en keer naar Nimra die met haar hond voor de haard ging zitten. Muffin lag nog altijd ongestoord in zijn mand te slapen, dus die was nog wel even rustig. Helemaal omdat hij daarnet nog zo lang was uitgeweest en nu was uitgeteld. 'Volgens mij hebben wij niets te klagen.' Antwoorde ik op mijn zusje haar vraag. 'En bij jou?' Ik liep om de bank heen om mijn mok op te palen het het laatste beetje op te drinken. 'Wil je wat drinken?' Ook Louis zijn lege mok pakte ik mee, voordat ik naar de open keuken liep. Het pannetje chocomelk op het vuur was no warm en ik verdeelde de hoeveelheid over 3 kinderbekers en alvast over 2 mokken, aangezien ik nog niet wist wat Nimra wilde. Ik trok de schuifdeur van de achtertuin open. 'Kom ik heb warme chocolademelk voor jullie.' Floyd was de eerste die naast me stond. 'Mag ik slagroom?' De kleine vent was al naar de koelkast gestromd voordat ik ubberhaupt antwoord had gegeven en stond al snel met een bus slagroom in zijn handen. 'Alleen omdat je het zo lief vraagt.' Grijnsde ik hoofdschuddend en aaide even over zijn boo heen, waarna ik de bus overpakten en in elke beker een toefje slagroom deed.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''