[200] When Generations meet - HP - Topic 2 - Speeltopics

Harry Potter en zijn vrienden en vijanden gaan weer naar school voor hun zesde jaar. Wat als ze er opeens achter komen dat hun ouders en hun toekomstige kinderen ook naar Zweinstein gaan? James Potter, Harry Potter en Albus Potter zitten alle drie in hun zesde jaar en komen elkaar tegen. Niemand weet wat er aan de hand is. De toekomstige kinderen mogen niets tegen hun ouders zeggen over de toekomst, maar kunnen ze dat wel volhouden? En wat als de ouders erachter komen wat er later van hun gaat worden, dat sommige vriendschappen verbreken? En Voldemort is er ook nog. Kunnen ze hem tegenhouden?
Rollen:

[ bericht aangepast op 6 aug 2014 - 18:47 ]

Spoiler alert: you will save yourself

SphinxX schreef:
nouuuuu hier komt de 'prop het in zijn mond' stukje. of wil je nog dat George hem probeerd te overtuigen?

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

George Weasley

Hij pakte de snoepje aan en een glimlach sierde om mijn lippen. Hij wilt het toch? Even bestudeerde hij de snoepje en beet op de witte kant waardoor mijn glimlach nog breder werd, tot hij naar de wc rende en het uitspuugde. Ik sloeg mezelf op mijn voorhoofd en liet een diepe zucht. Deze jongen kan ik ook nooit overtuigen. Laat staan dat, hij wilt me niet eens vertrouwen. Verdomme hij gaat me nooit vertrouwen, daarnet ook al niet. weet je, dan hoef ik zijn vertrouwen ook niet meer te hebben. Wat mijn doel nu is, is om deze snoepje in zijn mond te proppen zodat zijn hoofdpijn weg gaat. Ik liep naar hem toe en greep zijn schouder vast waarna ik hem tegen de muur naast ons duwde waarna ik nog een snoepje uit mijn zakken grabbelde en die voor zijn ogen hield. Na dit heb ik er nog maar eentje en die moet ik nog bewaren. Waarom gaf Fred deze drie anders aan mij? Om het te bewaren en ik heb er eentje al aan een jongen gegeven die het in de wc gooide. Fantastisch. Ik brak de rode stuk van de witte waardoor de zwart-rode kruid achtige spul op de grond viel, samen met rode snoepje waardoor ik nog alleen de witte in mijn hand hield en Campbell zijn schouder automatisch wat zwakker beet nam.
‘dwing me niet om dit te doen.’ Fluisterde ik.
‘dit gaat het zelfde worden als wanneer je bij madama plijster bent en een van haar smerige drankjes niet wilt drinken. Dat propt ze de drankje in je mond. zo ga ik ook met deze snoepje doen nu. Gewoon even waarschuwen dacht ik.’ Zei ik en mijn hand gleed naar zijn nek waar ik in kneep zodat hij wat verlamde en de witte snoepje in zijn mond duwde. Ik haalde mijn hand er weer uit en liet zijn kaak gewelddadig op en neer bewegen met mijn hand zodat hij er op kauwde en toen ik eenmaal voor elkaar kreeg dat hij het doorslikte, deinsde ik achteruit en liet me tegen de muur aan vallen waarna ik diep hijgend tegen de muur aan lag.
‘je vroeg er zelf om. En nou zitten.’ Gromde ik.

[ bericht aangepast op 1 aug 2014 - 20:20 ]

Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••

Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••

ahw ik ben sad door George :'(

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Leora schreef:
ahw ik ben sad door George :'(

Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••

SphinxX schreef:
(...)

hoezo? was hij te gewelddadig?

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Campbell Saunders

Voordat ik op de klink van de wc kon drukken zodat het weg zou spoelen greep George mijn schouder vast en werd ik tegen de muur aan gedrukt. Dezelfde gevoelens als eerder deze dag gleden door mij heen. Ik had diezelfde gevoel ervaart toen hij mij tegen de muur gedrukt aan hield op de gang of toen hij me aan de muur plakte en ik wist niet waarom maar ik vond het fijn. Ik vond het fijn bij George als hij me zo behandelde terwijl ik het bij andere niet accepteerde. Niet dat ze dat durfde te proberen. Iets aan hem was anders; misschien omdat hij zo onvoorspelbaar was.
Mijn hoofd klapte zachtjes tegen de muur terwijl mijn hoofdpijn voor even geen plaats leek te maken door de adem die over mij heen streek. Iets wat mij de rillingen over mijn rug deden lopen terwijl kippenvel plaats nam op mijn huid.
‘Dwing me niet om dit te doen. Dit gaat hetzelfde worden als wanneer je bij madame Plijster bent en een van haar smerige drankjes niet wilt drinken. Dan propt ze het drankje in je mond. Zo ga ik het ook met deze snoepje doen nu. Gewon even waarschuwen dacht ik.’ Het maakte me vrij weinig meer uit wat hij zei. Vooral niet toen zijn hand naar mijn nek gleed. ‘Niet doen.’ Murmelde ik zachtjes terwijl niks meer logica leek te maken tot ik bewust werd dat zijn hand mijn mond in gleed. Met moeite beet ik er niet in terwijl ik me zeer ongemakkelijk voelde. Zijn hand verdween uit mijn mond terwijl ik er wel nog iets in voelde liggen; de pil. Mijn ogen werden weider terwijl hij mijn kaak dwong om te bijten in het snoepje. Tot mijn grootste ellende werd het door mijn lichaam doorgeslikt. George plofte hijgend tegen de muur neer terwijl ik naar mijn keel greep. Hoe lang zou het duren en het zou in mijn aderen terecht komen. Niet al te lang. Het ging hartstikke snel vooral omdat mijn hart op een of andere manier snel heen en weer bonkte tegen mijn ribben. Nee; dat was niet raar. Ik was mishandeld. Ik had Georges hand in mijn mond en het was gruwelijk.
‘Je vroeg er zelf om. En nou zitten.’ Hoorde ik naast me gegromd worden; George. Niet eens nadenkend wat ik deed gleed ik naast hem via de muur op de grond. Ik staarde hem aan aangezien mijn lichaam naar zijn zij zat. Ik haalde verward een hand door mijn haar terwijl ik de contouren van zijn gezicht bekeek.
‘Je hielp me alleen maar omdat je hier opgesloten zit met mij; anders was je allang weg geweest. Als je werkelijk mij wilde helpen deed je me píjn.’ Ik beet op mijn tong door het laatste zin en wendde gauw mijn gezicht af naar het raam.

Zo dit was de hint van vandaag; nu gaat Campbell niks meer over zijn verleden of wat dan ook zeggen :'D

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

George weasley

Hij zei niets en nam naast me op de vloer plaats. Ik ontweek ook zijn blik en steunde mijn hoofd tegen de andete muurtje aan naast me.
‘Je hielp me alleen maar omdat je hier opgesloten zit met mij; anders was je allang weg geweest. Als je werkelijk mij wilde helpen deed je me píjn.’
Ik fronste mijn voorhoofd maar besloot maar niets te vragen over zijn laatste zin, en zweeg voor even.
'Ik hielp je omdat het kon.' Zei ik zachtjes.
'Ik had toevallig de snoepje bij me en gaf het aan jouw omdat het de oplossing was van joue hoofdpijn.' ik wist het niet eens toen ik plotseling zo emotieloos ging praten. Nog steeds keek ik hem niet aan terwijl zijn laatste woorden nog in mijn gedachtes spookten. Eerder zei hij ook weer zo iets maar per ongeluk. Wat was dat ook al weer? Hij zei eerder iets over dat hij vroeger had geleerd om zijn emoties uit te schakelen en dat hij niets te maken wilt hebben met een of ander emotie, denk ik. Argh, waarom bemoei ik me nu zo erg met zijn probleem? Het is al zeker dat hij me nooit gaat vertrouwen met wat voor hulp of probleem dan ook. Of wel?
'en ik zou je heus niet pijn doen als ik je wilde helpen. Heb je nog hoofdpijn?' Vroeg ik dan, nog steeds met dezelfde toon.

Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••

Campbell Saunders

‘Ik hielp je omdat het kon.’ Ik snoof zachtjes. Niemand hielp een ander zonder er zelf beter van te worden. Dat was gewoon een feit. Alleen soms moest je dieper graven om achter de juiste redenen te komen.
‘Ik had toevallig het snoepje bij me en gaf het aan jou omdat het de oplossing was van jouw hoofdpijn.’ Ik haatte dat zijn stem geen enkel spoortje van emotie losliet. Ik haatte het dat ik hem niet als een open boek kon lezen. Ik waagde het weer om naar hem te kijken. De hele tijd had hij naar mij gekeken tot nu. Ik had zijn blik zo vanzelfsprekend gevonden dat ik het raar vond dat hij niet meer naar mij staarde. ‘En ik zou je heus niet pijn doen als ik je wilde helpen. Heb je nog hoofdpijn?’
Ik slikte. ‘Nee. Of- nee ik voel het niet meer. Denk ik.’ Ik krabde ongemakkelijk in mijn nek van gene. ‘Sorry voor mijn rare zin ik bedoel het is gewoon zo warm en..’ ik stopte direct met mijn zin. Ik had totaal geen idee meer wat ik wilde zeggen en automatisch schoof ik een stukje weg van George. Ik voelde me alles behalve op mijn gemak. Vooral omdat ik wist dat ik bij hem in het krijt stond. Iets wat ik haatte. Dat zal dus betekenen dat ik mijn schuld eens in moet lossen.
‘Bedankt voor de remedie. Ik hoor het wel wanneer ik mijn schuld in moet lossen. Als we dan nog op dezelfde school zitten als deze trein aankomt.’

Kawaii ^^

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

George Weasley

‘Nee. Of- nee ik voel het niet meer. Denk ik. Sorry voor mijn rare zin ik bedoel het is gewoon zo warm en..’ ik trok mijn wenkbrauwen verbaasd op en hij schoof wat weg van mij. Warm? Een zwakke grijns verscheen op mijn gezicht die ik probeerde te verbergen, zonder succes.
‘Bedankt voor de remedie. Ik hoor het wel wanneer ik mijn schuld in moet lossen. Als we dan nog op dezelfde school zitten als deze trein aankomt.’
Ik keek hem eindelijk weer aan en gunde mijn George-schuine glimlach.
'Graag gedaan.' Zei ik.
'En je hebt geen schuld? Waarom zou het? Wat bedoel je met "als we nog op dezelfde school zitten" ? Het was niet zo een misdaad om mijn snoepje te eten hoor.' Zei ik en trok een been weer op waar ik mijn arm op liet rusten.
'En ik zei toch dat je me kon vertrouwen met die snoepje.' Zei ik dan.


Sory korte post maar ik was bezig met iets, daarom ook deze faalende stuk

[ bericht aangepast op 1 aug 2014 - 23:44 ]

Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••

Ik verveel me
Dagers jij moet nog op Scorpi reageren (of ik heb je post over het hoofd gezien)

Spoiler alert: you will save yourself

Sorry, ik logeer voor twee dagen bij mijn nixht dus gaat reageren nogal moeilijk maar ik ga het wel proberen (:

Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••

Campbell Saunders

Ik wilde verder van George opschuiven maar uitgerekend nu zat ik al tegen de muur aan waardoor ik naar mijn zin nog veels te dichtbij hem was. Ik durfde echter niet op te staan en de afstand tussen ons het grootst mogelijk was. Ik wist eigenlijk niet waarom ik dat wilde. Ik was niet bang voor hem; ik was voor niemand bang.
‘Graag gedaan. En je hebt geen schuld? Waarom zou het? Wat bedoel je met ‘’Als we nog op dezelfde school te zitten’’?’ ik zuchtte zachtjes. ‘Nou voor mij is het 2023 terwijl het voor jou 1996 is; als het goed is tenminste. Dus misschien als deze trein op Zweinstein arriveert komen we beide in onze officiële jaren waardoor we weer gescheiden zullen worden en de George Weasley die ik kende nog steeds de tovertweeling TopfopShop beheert waar zelfs mensen zoals ik het nog fascinerend vinden.’ Ik dacht na over de toekomstige George. De depressieve George die zijn zoon Fred Weasley Jr noemt. Ik had zo vaak met Fred Weasley Jr gepraat om te weten dat zijn vader nog steeds Fred miste. Ergens vond ik dat zonde van zijn tijd. Als liefde zo sterk was geweest had Fred blijven leven en was hij niet gestorven. Weer een ding wat weer duidelijk maakte dat kwaad en haat altijd over liefde domineerde. Het was net alsof karma bij iedereen tekeer ging. Alsof het iedereen wilde wakker schudden hoeveel ze van je af kunnen pakken als je je emoties de vrije loop laat gaan. Bij George sloopt hij zijn wederhelft terwijl hij bij anderen weer hen geliefdes; familie of zelfs een simpele huisdier afpakt. En bij mij? Bij mij pakte het niets af. Ik had het door. Ik wist dat ik nooit lief zou hebben of liefde zou accepteren omdat ik wist dat het nutteloos was. Liefde was juist iets wat mensen kapot maakte. Je draaide je maar kwartslag om of er stak al een mes in je die je regelrecht doorboorde en langzaam al het leven uit je word gezogen dat bevestigd werd door je lijkbleke gezicht en de druppels bloed die van alle kanten afspatte.
Mijn blik gleed automatisch naar George die een schuine glimlach op zijn gezicht droeg. Kon hij alleen maar begrijpen wat hem te wachten stond. Waarom moest juist uitgerekend híj leiden? Ik schudde direct afwezig mijn hoofd. Waarom zou George niet moeten leiden maar de rest wel. George verdiende het net zoals iedereen pijn en leed verdiende.
‘..Het was niet zo een misdaad om mijn snoepje te eten hoor. En ik zei toch dat je me kon vertrouwen met die snoepje.’ Ik knikte terwijl mijn blik afzakte naar de arm die op zijn been lag.
‘Het is gewoon uit voorzorg. Je moet altijd voorbereid zijn op ondoordachte dingen. Hoewel ik me niet had voorbereid dat je mij een trauma ging bezorgen door je hand in mijn mond te stoppen. Iets wat ik zeker nog nooit mee heb of had gemaakt. Hoewel ik wel twijfel of het niet was uit leedvermaak was gezien je me ook al op mijn wang gestompt had.’

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

SphinxX schreef:
Sorry, ik logeer voor twee dagen bij mijn nixht dus gaat reageren nogal moeilijk maar ik ga het wel proberen (:

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

George Weasley

‘Het is gewoon uit voorzorg. Je moet altijd voorbereid zijn op ondoordachte dingen. Hoewel ik me niet had voorbereid dat je mij een trauma ging bezorgen door je hand in mijn mond te stoppen. Iets wat ik zeker nog nooit mee heb of had gemaakt. Hoewel ik wel twijfel of het niet was uit leedvermaak was gezien je me ook al op mijn wang gestompt had.’ 
Ik beet op mijn lip en ondanks dat probeerde ik ook mijn grijns te onderdrukken, wat gelukkig ook lukte.
'Sorry, je dacht dat je droomde en als ik niet iets snel deed zou je uit het raam zijn gesprongen.' Verklaarde ik.
'En je liet me mijn hand in je mond proppen. Geloof me, het was ook geen pretje voor mij. Maar je bent tenminste af van je hoofdpijn.'
Ik bleef even stil en trok ook mijn andere been op waar ik mijn armen om sloeg en mijn pols vastgreep en er even naar staarde.
'Zeg, jij komt echt uit de toekomst, toch?' Ik bleef zitten en keek van mijn handen recht in Campbell zijn ogen.
'Wat veranderd er nog meer in de toekomst? Gaan er nog vreemde dingen gebeuren op school of, of zijn er nieuwe dingen gekomen, net als nieuwe bezems?' Vroeg ik. Ik keek even weg en zuchtte zachtjes, maar wist niet zeker of ik die ene vraag moest stellen. Toch stelde ik het eigenwijs.
'Wat veranderd er na de.. "dood" van mijn broer?' En expres zei ik de dood niet zo serieus omdat ik mezelf wijs probeerde te maken dat het toch niet waar is. Sowieso is het niet waar.. maar voor het geval dat, weetje..

Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••