-hahaha geen probleem, mijn laptop viel uit en ging niet meer aan en verjaardag en ugh. -
"To escape fear, you have to go through it. Not around."
Victoire Barton
Zijn hand stopte de jongen al gauw in zijn zak, en Victoire glimlachte naar hem. Het was een beetje ongemakkelijk, toen hij verder begon te praten. "Dus.." zei hij, en Victoire keek hem aan. "Heb je er een beetje zin in?" Vroeg hij toen, en Vic haalde haar schouders op. "Ik moet wel, dus ik kan er maar beter het beste van maken, lijkt me zo." Zei ze met een zwak glimlachje. Voor ze kon vragen of hij er zin in had, vroeg hij naar haar naam: "Hoe zijn je ouders eigenlijk op jouw naam gekomen, als ik vragen mag? Ik hoor die naam niet vaak namelijk." Zijn interesse was duidelijk aanwezig, en Victoire glimlachte. "Mijn moeder was Françoise, en haar oma heette zo. Ik ben geboren op dezelfde dag als haar, en ze vond dat wel een mooi idee. Mijn naam betekent overwinnend, maar ik weet niet zeker of dat meegespeeld heeft, ik heb het haar nooit gevraagd." Ze bekijkt zijn outfit even, hij zou het toch koud moeten hebben? Ze zag de naam van een van haar favoriete bands op zijn shirts staan, en besloot hem hier later naar te zullen vragen.
Kort daarna kwam er een jongen aanlopen. Hij keek kort naar haar, en wat langer naar Scott. Victoire glimlachte, dit kon nog eens interessant worden. "Hoi. Ik ben Levi." zei de jongen. Vic glimlachte vriendelijk naar hem. Naast haar maakte Scott een goedkeurend geluidje, en ze grinnikte zachtjes. "Ik ben Victoire, maar zeg maar Vic." Glimlachte ze vrolijk naar de jongen die zichzelf voor had gesteld als Levi. "Heb je het niet koud?" Vroeg Levi aan Scott, waarop deze antwoordde: "Als ik zeg van wel, kom je me dan opwarmen?" Victoire kon het niet voorkomen dat een lach haar mond verliet. Scott moest zelf ook zacht lachen, en gaf toen serieus antwoord. "Jawel, maar ik ben nogal eigenwijs als het om mijn eigen gezondheid gaat." Hij keek kort naar Victoire en glimlachte. Vic glimlachte terug; ze mocht deze jongen wel. Ze zag verder echt niets in hem, zo snel was ze niet om, maar hij leek haar wel heel aardig. Scott keek inmiddels weer naar Levi. "Zeg Levi, waar kom je vandaan?" Vroeg hij, en Victoire keek hem geïnteresseerd aan. Zelf was ze ook wel benieuwd.
Hoewel ze doodsbang was voor dit hele gebeuren, en niet zeker wist hoe het zou worden, hadden deze twee haar al aardig gerust gesteld. Ze kende ze dan nog niet heel goed, en ze had Levi maar een paar woorden horen zeggen, maar ze wist dat ze niet de enige zou zijn die 'anders' was, en dat was al heel geruststellend. Onder haar jas voelde ze haar armen branden. Ze beet zachtjes op haar lip; eigen schuld. Gister was ze zó gestresst geweest, dat ze zich niet in had kunnen houden. Niet dat ze daarvoor al lang clean was geweest, maar één dag, maar voor haar was dat al heel wat. Ze zuchtte zachtjes en richtte haar blik weer op Levi. "Hebben jullie er een beetje zin in?" Vroeg ze met een glimlach op haar gezicht. Ze was nog steeds bang voor wat er komen zou, maar ze wist ook dat het een stuk makkelijker zou zijn met een paar vrienden.
"New friends can often have a better time together than old friends."
Thomas Barton
Tyler lachte, en plofte vervolgens naast Thomas in de sneeuw. Hij zette zijn snapback weer recht terwijl Chelsey mompelde: "Waar blijven die mensen?" Tyler haalde zijn schouders op. "Geen idee, ik hoop dat ze snel komen want het is.." begon hij, en toen gooide Chelsey een hand sneeuw in zijn jas. Tyler trok snel zijn jas uit, waaronder hij een shirt met lange mouwen aanhad, "Koud." vervolgde hij zijn zin. "Zo, nu heeft iedereen iets in zijn kleding of gezicht gehad.." zei Chelsey met een grijns, en een lach ontsnapte aan Thomas' mond. Even trok Tyler een pruillipje, waarna hij toch begon te lachen en zijn schouders ophaalde. "Goed dan.. Was te verwachten.." Hij legde zijn jas op zijn schoot, en keek rond. "Dit is wel wat anders dan Seattle.. Waar komen jullie eigenlijk vandaan?" Vroeg Tyler vervolgens, en keek Chelsey en Thomas aan.
Thomas glimlachte even om de vraag, en vertelde toen: "Mijn moeder was Frans, mijn vader kwam uit Engeland. Ik ben geboren in York, en heb daar gewoond tot een jaar na de geboorte van mijn zusje. Toen kreeg mijn vader een baan aangeboden in Frankrijk, en die heeft hij aangenomen. Daar hebben we sindsdien gewoont, mijn vader, zusje en ik." Hij glimlachte kort bij de gedachte aan hun kleine huisje in het dorpje waar zijn moeder ook was geboren. Het was een erg traditioneel dorpje in het zuiden van Frankrijk. "En jij? Seattle?" vroeg hij toen geïnteresseerd.
Spinning around, I'm weightless.
