MSV - Het Instituut voor Bijzondere Gevallen 13 - Speeltopics

Het verhaal begint zeven jaar na het begin van het eerste verhaal. Nadat ze het Instituut hebben verlaten, wonen Kato, Cordelia, Emily, Wyatt en Rodey op het eiland waar Kato is opgegroeid. Inmiddels hebben Cordelia en Emily een kind gebaard.
De vulkaan op het eiland Montserrat begint weer actief te worden. Uit angst dat hij gaat uitbarsten, verhuisd iedereen met de kindertjes naar Hawaii, plus enkelen van Kato's familieleden die dieper in het bos wonen en hem geloven. Omdat ze allemaal zo verschillend leven en de luxe van het Instituut gewend zijn, zijn ze altijd afhankelijk gebleven van de mensen aan het vaste land van de Verenigde Staten.
Op Hawaii blijkt een hele nederzetting te zijn van vreemde wezens die niet in de mensenwereld kunnen wonen en om welke reden dan ook, hebben besloten om niet bij hun soortgenoten te zijn. Er is maar een kleine groep van die wezens die hen durft te vertrouwen.Langzaam wennen ze aan het leven op Hawaï, maar later blijkt dat ook daar niet altijd alles veilig is.

Het dorpje

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'Wat zonde,' vond Michelle. 'Er zijn hier om de dag leesklassen. Je zou eens moeten komen!'

Every villain is a hero in his own mind.

Russel glimlachte spijtig. 'Ik heb vandaag voor het eerst in drie weken vrij,' zei hij. 'Daar heb ik dus niet echt de tijd voor, helaas.'

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

'Ik had nooit verwacht dat Emily en Cordelia jullie zusjes waren,' zei Paul, nog steeds oprecht verbaasd. 'Ik bedoel - ik herinnerde me Emily nauwelijks meer, en toen ik hun had leren kennen, wist ik niet dat je ouders ook háár ouders waren.'

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

'Jammer,' antwoordde Michelle naar waarheid, want ze vond het echt een gemis als mensen niet konden genieten van boeken. 'Maar misschien dat je er later nog tijd voor krijgt!'

Every villain is a hero in his own mind.

Hij knikte. 'Als Meller en ik eenmaal verhuisd zijn naar een goedkopere plek, kan ik één van mijn baantjes opzeggen en dan heb ik vast meer tijd.' Hij glimlachte warm naar haar.

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

'Waarom had je dat niet verwacht?' vroeg Dianna.

--

Cordelia nam Nykin op schoot en wreef in haar ogen. Ze wilde een broodje aan Nykin geven, maar die werd opstandig omdat hij het zelf wilde doen. Ze liet het hem maar zelf doen en keek naar Liae, die rustig op het kleed lag. Ze sabbelde op haar speen en hield een grote speelgoedring in haar handen, die klikkende geluidjes maakte. Zij en Kato hadden gisteravond geen woord meer met elkaar gewisseld, maar nu had ze daar wel genoeg van. Het had geen zin om boos te blijven, en ze wilde graag een poging doen om het goed te maken. Zodra hij uit de badkamer kwam, stond ze op en liep naar hem toe.
'Ik wil graag mijn excuses aanbieden, Kato. Voor gisteravond. Ik heb onredelijke dingen gezegd, en daar heb ik spijt van. Ik moet accepteren dat we niet in alles het zelfde denken en dat het kan dat je me niet geloofd.. En toen je zei dat je wilde dat ik bleef was ik diep van binnen heel erg gevleid, omdat ik het heel erg fijn vindt als je dat zegt. Ik was alleen te boos en te koppig om er gehoor aan te geven. Dus ook dat spijt me.'

[ bericht aangepast op 8 juli 2014 - 13:37 ]

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

'Ik ken jullie van zoiets anders,' zei Paul. 'Het waren - twee verschillende werelden, lijkt het wel.'

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Michelle wist niet wat er zeggen viel en knikte alleen maar. Het was niet fijn om zo hard te moeten werken dat je geen vrije tijd meer over had.

Every villain is a hero in his own mind.

Russel keek even naar het boek en keek toen weer naar haar. 'Moet jij nog lang werken?' vroeg hij aarzelend.

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Kato&Michelle

Na een tijdje doelloos rond te hebben gelopen, merkte Kato dat hij al weer uit het kleine centrum was gelopen. Hij had niet zo'n zin om nog naar het café te gaan, waar hij Athiabbe waarschijnlijk zou tegenkomen en haar een verklaring verschuldigd zou zijn. Hij slaakte een zucht, klopte het stof van zijn gewaad en liep naar het huis van Michelle dat hier ergens moest zijn...
Hij deed er langer over dan zou moeten, waarschijnlijk afgeleid door zijn gedachten aan Cordelia, die nu nog op de bank zat en vast boos op hem was.
Voor Michelles deur bleef hij staan, zich afvragend of het wel het juiste tijdstip was om nog langs te komen, maar besloot dat hij het altijd kon proberen. Hij klopte aan.
Hij glimlachte een beetje onbeholpen toen ze opendeed en streek door zijn warrige haren.
'Hé. Kom ik ongelegen?'

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'Tot etenstijd,' antwoordde Michelle. 'Dus ik ben bijna op de helft.'

-
Ze schudde haar hoofd. 'Nee hoor. Kom binnen.'
Ze ging hem voor naar de woonkamer terwijl ze zich afvroeg of er iets mis was. Hij kwam haar vast niet zomaar opzoeken. Ze bood hem wat te drinken aan en ging toen op de bank zitten.
'Is alles oké?'

[ bericht aangepast op 8 juli 2014 - 21:06 ]

Every villain is a hero in his own mind.

'Heb je eh - heb je zin om dan bij ons te komen eten?' vroeg hij. 'Bij Meller en mij?'

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

'Nou...jawel.' Hij wist niet of ze hem zou geloven, maar hij wilde het niet over Cordelia hebben.
'Hoe is het gegaan bij de raad?'

[ bericht aangepast op 8 juli 2014 - 22:40 ]

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Michelle hoorde de aarzeling in zijn stem, maar drong niet aan. 'De raad vertelde me dat ik morgen moest terugkomen.'
Ze was nog steeds een beetje boos dat ze zo zonder interesse was behandeld.

-
'Eh, leuk.' Michelle glimlachte. Ze vond het erg aardig van hem en leuk ook, want ze at vaak alleen en iedereen had graag gezelschap aan tafel.

Every villain is a hero in his own mind.

'Nou ja, je weet het nu,' glimlachte Dianna.

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?