MSV - Het Instituut voor Bijzondere Gevallen 12 - Speeltopics

Het verhaal begint zeven jaar na het begin van het eerste verhaal. Nadat ze het Instituut hebben verlaten, wonen Kato, Cordelia, Emily, Wyatt en Rodey op het eiland waar Kato is opgegroeid. Inmiddels hebben Cordelia en Emily een kind gebaard.
De vulkaan op het eiland Montserrat begint weer actief te worden. Uit angst dat hij gaat uitbarsten, verhuisd iedereen met de kindertjes naar Hawaii, plus enkelen van Kato's familieleden die dieper in het bos wonen en hem geloven. Omdat ze allemaal zo verschillend leven en de luxe van het Instituut gewend zijn, zijn ze altijd afhankelijk gebleven van de mensen aan het vaste land van de Verenigde Staten.
Op Hawaii blijkt een hele nederzetting te zijn van vreemde wezens die niet in de mensenwereld kunnen wonen en om welke reden dan ook, hebben besloten om niet bij hun soortgenoten te zijn. Er is maar een kleine groep van die wezens die hen durft te vertrouwen.Langzaam wennen ze aan het leven op Hawaï, maar later blijkt dat ook daar niet altijd alles veilig is.

Het dorpje

[ bericht aangepast op 29 mei 2014 - 23:43 ]

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Emily knikte. Hoewel ze niet langer bij Cordelia hoefde te zijn, wilde ze ook liever niet terug naar haar kamer en dit leek een goede oplossing. Ze hoopte alleen niet dat Ariana haar te veel vragen zou stellen, zoals Cordelia wel had gedaan. Het was lief van Cordelia, maar ze had geen zin om het verhaal nog een keer te doen. Ze schaamde zich nog steeds voor haar daden.

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

'Kan ik je helpen?' Russel liep naar het meisje toe dat net was binnengekomen en ging bij haar tafel staan. Het was rustig in het café door de moord op Ferapyle. De meeste wezens bleven het liefste thuis, maar dit meisje blijkbaar niet. Russel had haar nog nooit eerder gezien en dacht dat ze nieuw moest zijn.

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Saehlin merkte nu pas op dat het erg rustig was in het cafe en keek verstoord op toen ze iemand hoorde.
'Uh, ja doe maar een glaasje sinasappelsap.'

'Wil je er ook nog wat bij eten?'

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Saehlin schudde haar hoofd. 'Nee dankje.'

Russel liep naar de keuken om een glas sinaasappelsap in te schenken en liep daarna terug naar de tafel. Hij kon een zucht niet onderdrukken toen hij het glas neerzette en keek even bezorgd naar de keuken. Satyr had zo fanatiek afgewassen dat Russel zich een beetje zorgen maakte.

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

'Vanwaar die zucht?' vroeg ze verbaasd. De jongen keek nogal bezorgd en ze vroeg zich af waarom.

'Jij bent nieuw hier, toch?' zei Russel. Want dat was de enige reden dat ze het niet kon weten.

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

'Dat klopt,' mompelde ze beduusd. 'Ik ben net aangekomen.'

Hij knikte. Misschien moest hij maar niks zeggen. Het zou haar vast geen veilig gevoel komen - al zou ze er vanzelf achterkomen. 'Nou, welkom in het dorp,' probeerde hij haar vraag te vermijden.

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Allie slaakte een zucht.
'Ik word hier helemaal gek van!' riep ze uit en ze ging met haar handen in haar zij voor het bed staan. Ze keek geërgerd op hem neer. 'Je ligt nog steeds in bed! Ik dcacht dat we nu eindelijk een huis zouden gaan zoeken!'

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Oliver rolde met zijn ogen. 'Sorry hoor. Ik was moe.'

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Allie sloeg haar ogen op.
'Zo blijven we bezig! Ik kan nergens gaan met Quinty en het ei, Oliver! Ik heb hier geen zin meer in.'

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'Bedankt,' zei ze, waarna ze een slok van haar sinasappelsap nam. Ze nam de jongen even in haar op en besloot maar niet meer door te vragen. Daar zat hij vast niet op te wachten.

Venomis ging haar voor naar de kamer. Ze zag erop toe dat Emily op een stoel ging zetten en maakte wat drinken klaar voor Emily en haar dochter. Het ei legde ze op haar bed neer.
Ze overhandigde het drinken aan Emily en ging tegenover haar zitten. Ze keek haar zwijgend aan, niet wetend of ze nu wat moest vragen.
‘Baiel is al een tijdje dood trouwens.’
Ze keek Emily een beetje weifelend aan, hopend dat ze nu niet gillend uit het raam zou springen. Je wist het maar nooit met die zeemeerminnen...


Dit topic is gesloten omdat het maximum van 300 berichten is bereikt

[ bericht aangepast op 21 juni 2014 - 23:01 ]

Every villain is a hero in his own mind.